ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υποθ. Αρ.: 2860/2024

                                                31 Μαρτίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ-KΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με τo άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Ι.Β.,  2)C.B. (τέκνο ), 3)A.J.B.τέκνο  από Σιέρα Λεόνε και τώρα στη Λεμεσό

Αιτήτρια

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

 

Κ. Χρυσοστόμου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

Η Αιτήτρια παρούσα.  Παρούσα και η Ζ. Αγαπίου (κα) για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Η Αιτήτρια αιτείται δήλωσης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 10/07/2024, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 26/07/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παροχή Διεθνούς προστασίας καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του περί Προσφύγων Νόμου 6(Ι)/2000  και είναι παράνομη, άκυρη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος .

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου που βρίσκονται ενώπιόν μου, η Αιτήτρια είναι υπήκοος της Σιέρρα Λεόνε και στις 27/11/2020 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών στις 22/11/2020 αφου εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της,  στις 6/5//2019 . Στη 04/07/2024 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια από  αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 05/07/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα της Αιτήτριας. Στις 10/07/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Την 26/07/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος της Αιτήτριας επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια αυθημερόν. Στις 30/07/2024 η Αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

 

ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ

Η Αιτήτρια  δια του εισαγωγικού της δικογράφου εγείρει πως δεν επιθυμεί να επιστρέψει καθώτι κινδυνεύει να συλληφθεί απο και να δολοφονηθεί απο το κόμμα που δολοφόνησε τον πατέρα της  και βρίσκεται στην εξουσία. Επίσης προβάλλει ότι η κόρη της κινδυνεύει να υποστεί ακροτηριασμό γυναικίων οργάνων .Ωστοσο ο οψιγενής ισχυρισμός της περί του κινδύνου που θα αντιμετωπίσει η κόρη της ο οποιός ουδέποτε προβλήθηκε τόσο κατά την καταγραφή όσο και κατά την διάρκεια της συνέντευξης δεν προωθήθηκε ούτε ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ακροαματική διαδικασία .  

Κατά την ακροαματική διαδικασία, η Αιτήτρια επανελαβε ότι δεν θέλει να επιστρέψει καθότι κινδυνεύει απο το κόμμα της εξουσίας. Περαιτέρω ανέφερε ότι ο πατέρα των παιδιών της γύρισε πίσω στην Σιέρα Λενε ωστοσο τωρα δεν διατηρούν επαφή .

 

 ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε τόσο με την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας, όσο και κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Ειδικότερα, η Αιτήτρια είναι υπήκοος της Σιέρρα Λεόνε και γεννήθηκε στη Makeni. Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο δήλωσε πως μιλάει Αγγλικά και Krio. Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση δήλωσε άγαμη. Ως προς το θρήσκευμα δήλωσε μουσουλμάνα.

 

Κατά την πρωτοβάθμια συνέντευξη η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι υπήκοος της Σιέρρα Λεόνε και γεννήθηκε στην Makeni της επαρχίας Bombali όπου και διέμενε όλη της τη ζωή έως ότου έφυγε από τη χώρα καταγωγής της (βλ ερ 38 1χ). Ως προς το θρήσκευμα δήλωσε πως είναι Μουσουλμάνα. Ως προς το μορφωτικό επίπεδο και το επάγγελμα της δήλωσε ότι είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι βοηθούσε τη μητέρα της η οποία μαγείρευε και πουλούσε φαγητό και ότι μιλάει Αγγλικά, Matingo και Krio (βλ ερ 40 1χκαι ερ 38 1χ). Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση δήλωσε άγαμη και μητέρα 5 παιδιών, τριών παιδιών τα οποία βρίσκονται με την μητρική τους γιαγιά στη Γουινέα και δύο παιδιών τα οποία βρίσκονται μαζί της στη Δημοκρατία (βλ ερ 40 1χ και ερ 39 1χ).

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι έχει τρεις κόρες οι οποίες είναι 12, 14 και 17 ετών και οι οποίες ζούνε με τη μητέρα της στη Γουινέα. Επιπλέον δήλωσε ότι ο πατέρας της απεβίωσε και ότι έχει έναν αδερφό 17 ετών και 3 αδερφές 21, 28 και 32 ετών οι οποίοι ζουν όλοι στη Freetown μαζί με τον μητρικό τους θείο. Δήλωσε περαιτέρω ότι έχει 5 πατρικούς θείους οι οποίοι ζουν στη Bo αι στη Freetown. Η Αιτήτρια δήλωσε επιπλέον ότι δεν έχει επαφή με τον πατέρα του ενός παιδιού που έχει μαζί της στη Δημοκρατία και πως ό άλλος πατέρας, με καταγωγή από τη Σιέρρα Λεόνε, έχει επιστρέψει στη χώρα καταγωγής και ζει στη Kailahun Town (βλ ερ 40 1χ και ερ 39 1χ).

Στη αρχή της συνέντευξης η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι 36 ετών. Όταν της επισημάνθηκε ότι στο διαβατήριό της αναφέρεται ότι είναι γεννημένη το 1999 και άρα 25 ετών η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι 31 ετών. Η Λειτουργός επανέλαβε την ερώτηση και η Αιτήτρια αρχικά ρώτησε αν υποτίθεται ότι είναι 25 ετών και όταν έλαβε καταφατική απάντηση από τη Λειτουργό, μετά από μια μεγάλη σιωπή, δήλωσε ότι είναι 25 ετών. Όταν εν συνεχεία της ζητήθηκε να εξηγήσει πως γίνεται να είναι 25 ετών και να έχει κόρη 17 ετών η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι 36 ετών (βλ ερ 40 1χ και 39 1χ).

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη Σιέρρα Λεόνε διότι καταρχάς ήθελε να σπουδάσει και να εργαστεί στο εξωτερικό ώστε να παρέχει για την οικογένειά της και κατά δεύτερον διότι ο πατέρας της συνελήφθη εξαιτίας της εμπλοκής ενός ξαδέρφου της με το κόμμα της αντιπολίτευσης της Σιέρρα Λεόνε.  Συγκεκριμένα, η Αιτήτρια ανέφερε ο πατέρας της ήταν υποστηρικτής -και όχι μέλος- του κόμματος της αντιπολίτευσης, του APC. Επιπλέον ανέφερε ότι ο ανιψιός του ήταν μέλος του ίδιου κόμματος, ότι έφερνε συχνά μπλούζες και άλλο υλικό από την προεκλογική καμπάνια του κόμματος, ότι ζούσε στο ίδιο κτηριακό σύμπλεγμα με αυτήν και την οικογένειά της και ότι μετά τις εκλογές λάμβανε απειλές από το αντίθετο κόμμα. Στη συνέχεια η Αιτήτρια ανέφερε ότι την 02/04/2019 κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στο κτηριακό σύμπλεγμα και άρχισαν να τους χτυπούν και να πυροβολούν στον αέρα ενώ ο πατέρας της κάλεσε την αστυνομία ζητώντας βοήθεια. Μετά το περιστατικό αυτό η Αιτήτρια ανέφερε ότι έπαψε να ζει στο κτηριακό σύμπλεγμα (βλ ερ 37 1χ 2χ).

Σε σχετικές ερωτήσεις, η Αιτήτρια δήλωσε ότι στόχος της επίθεσης ήταν ο ανιψιός της. Σε ερώτηση σχετικά με το πως το γνωρίζει αυτό, η Αιτήτρια ανέφερε ότι εκείνο το βράδυ πήραν τον πατέρα της και τον οδήγησαν στη φυλακή της Freetown, όπου παρέμεινε έως τον Απρίλιο του 2023, όταν και έγινε μια απόδραση κατά την οποία σκοτώθηκε. Σε ερώτηση σχετικά με το πως οι μασκοφόροι κατάφεραν να κλείσουν στη φυλακή τον πατέρα της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος, απάντηση την οποία επανέλαβε όταν ξαναρωτήθηκε σχετικά με το πως το κατάφεραν εφόσον δεν ήταν πολιτική ή στρατιωτική αστυνομία (βλ ερ 37 3χ).

Σε ερώτηση σχετικά με το λόγο για τον οποίο συνέλαβαν τον πατέρα της και όχι τον ανιψιό της, η Αιτήτρια εξήγησε ότι δε βρήκαν τον ανιψιό της και έτσι πήραν τον πατέρα της ο οποίος προσπαθούσε να καλέσει την αστυνομία. Σε περαιτέρω ερώτηση σχετικά με το πως ο πατέρας της κατέληξε στη φυλακή ενώ, όπως η ίδια δήλωσε, κάλεσε την αστυνομία ζητώντας βοήθεια η Αιτήτρια απάντησε αρχικά ότι η αστυνομία δεν έφτασε εγκαίρως και εν συνεχεία πρόσθεσε ότι ο πατέρας της κατηγορήθηκε ότι ήταν μέλος του κόμματος της αντιπολίτευσης (βλ ερ 37 4χ και 36 1χ).

Ερωτώμενη σχετικά, η Αιτήτρια δήλωσε ότι τα παιδιά της ήταν με τη μητέρα της στο ίδιο κτιριακό σύμπλεγμα και ότι δε συνέβη οτιδήποτε άλλο στα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας της μετά την επίθεση και τη σύλληψη του πατέρα της. Η Αιτήτρια δήλωσε περαιτέρω ότι η μητέρα της και τα παιδιά της μετακόμισαν στο Konakri της Γουινέας το 2020, όσο αυτή βρισκόταν στο Ντουμπάι, διότι ήταν ακόμη φοβισμένη από την επίθεση. Ερωτώμενη σχετικά το λόγο για τον οποίο επέλεξε να περιμένει 13 μήνες μετά την επίθεση για να μετακομίσει, η Αιτήτρια εξήγησε ότι νομίζει ότι ήταν διότι δε μπορούσαν να βγάλουν τον πατέρα της από τη φυλακή και η μητέρα της αποφάσισε ότι ήταν καλύτερα να φύγουν (βλ ερ 36 2χ).

Εν συνεχεία ο Λειτουργός ζήτησε από την Αιτήτρια να επιβεβαιώσει ότι έφυγε από τη χώρα της την 11/05/2019 και έκτοτε δεν επέστρεψε, το οποίο αυτή επιβεβαίωσε. Σε επακόλουθη ερώτηση ο Λειτουργός ζήτησε από την Αιτήτρια να εξηγήσει πως εξηγείται, σε εκείνη την περίπτωση, ότι το διαβατήριό της έχει εκδοθεί την 07/05/2019, στο οποίο η Αιτήτρια απάντησε ότι έζησε στα σύνορα της Σιέρα Λεόνε έως την 11/05/2019 (βλ ερ 36 3χ).

Αναφορικά με τις δηλώσεις της σχετικά με το θάνατο του πατέρα της, ο Λειτουργός επισήμανε στην Αιτήτρια ότι η εξέγερση στη φυλακή της  Freetown κατά την οποία επέδρασσαν πολλοί κρατούμενοι έλαβε χώρα το Νοέμβριο του 2023 και όχι τον Απρίλιου του 2023 όπως ισχυρίστηκε η ίδια, στο οποίο η Αιτήτρια απάντησε ότι το Νοέμβριο έγινε η μεγάλη εξέγερση αλλά τον Απρίλιο υπήρξε μια άλλη απόδραση (βλ. ερ. 36 4χ).

Σε ερώτηση του Λειτουργού σχετικά με το τι πιστεύει ότι θα μπορούσε να της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δε θέλει να επιστρέψει διότι δε νομίζει ότι θα είναι ασφαλής. Δήλωσε επιπλέον ότι θα πήγαινε να ζήσει με συγγενείς της αλλά η κυβέρνηση δεν είναι καλή και ότι οι άνθρωποι εκεί δε ζουν καλή ζωή (βλ ερ 36 5χ).

Ερωτώμενη σχετικά με τα δύο παιδιά που γεννήθηκαν στη Δημοκρατία και το αν θα μπορούσε να τους βγάλει έγγραφα στη χώρα καταγωγής σε περίπτωση επιστροφής της εκεί, η Αιτήτρια αρχικά δήλωσε ότι δε γνωρίζει ενώ κατόπιν ακόλουθης ερώτησης συμφώνησε ότι εάν η μητέρα ενός παιδιού έχει υπηκοότητας της Σιέρα Λεόνε τότε τα παιδία της παίρνουν και αυτά την υπηκοότητα (βλ. ερ. 36 5χ και 35 4χ).

Σε ερώτηση κατά πόσο οι αρχές της χώρας του θα της επέτρεπαν την είσοδο σε αυτή η Αιτήτρια απάντησε καταφατικά (βλ ερ 35 2χ).

Η Αιτήτρια κατά την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας δήλωσε ότι τα μέλη του αντίπαλου κόμματος επιτέθηκαν στο κτηριακό σύμπλεγμα με σκοπό να συλλάβουν τον πατέρα της ενώ κατά τη συνέντευξη δήλωσε ότι στόχος της επίθεσης ήταν ο ανιψιός της. Ερωτώμενη σχετικά με την αντίφαση στις δηλώσεις της η Αιτήτρια εξήγησε ότι κατά την επίθεση συλλάβανε τον πατέρα της και όσο αυτή βρισκόταν στη Γκάμπια την ενημέρωσε ο θείος της ότι ο πατέρας την κρατείτο ακόμη στη φυλακή για να τον πιέσουν να παραδώσει τον ανιψιό της (βλ ερ 35 3χ).

 

 

 

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας, ο Λειτουργός κατέγραψε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι

(α) ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ Αιτητή,

(β) ότι αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής για εκπαιδευτικούς και εργασιακούς λόγους

(γ) ότι αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής διότι ο πατέρας συνελήφθη εξαιτίας της εμπλοκής του ανιψιού της με ένα πολιτικό κόμμα

 

Ως προς τον πρώτο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο Λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε δεκτό, αποδεχόμενος τα στοιχεία του προφίλ της Αιτήτριας, όπως εκεί καταγράφονται. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Αιτήτριας εξακριβώθηκαν από το διαβατήριο το οποίο προσκόμισε. Η Αιτήτρια δήλωσε ότι γεννήθηκε στην Makeni της επαρχίας Bombali όπου και διέμενε έως ότου έφυγε από τη χώρα καταγωγής. Η Bombali την οποία ανέφερε η Αιτήτρια εντοπίστηκε κατόπιν έρευνας στο διαδίκτυο με σχετική πηγή την https://www.fallingrain.com/world/SL/02/Makeni.html

 

Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο Λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά αξιόπιστο, καθώς η Αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής για να σπουδάσει και να εργαστεί ώστε να παρέχει για την οικογένειά της. 

Εν συνεχεία ο Λειτουργός προέβη στην εκτίμηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων της Αιτήτριας. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο Λειτουργός προέβη σε σχετική έρευνα εξωτερικών πηγών πληροφόρησης σχετικά με τις δηλώσεις της Αιτήτριας περί της περιοχής καταγωγής και διαμονής της και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ισχυρισμός της έγινε δεκτός.

 

Ως προς τον τρίτο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο Λειτουργός εξήγησε ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός της. Όταν δε κλήθηκε να δώσει περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα που ανέφερε, η Αιτήτρια κρίθηκε ότι παρείχε μη επαρκείς πληροφορίες και ότι υπέπεσε σε αντιφάσεις, σε χρονικές συνέπειες και σε έλλειψη ευλογοφάνειας.

Συγκεκριμένα, ο Λειτουργός επισήμανε έλλειψη ευλογοφάνειας στα λεγόμενα της Αιτήτριας σχετικά με την επίθεση την οποία περιέγραψε καθώς δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει, πάρα΄ τις επανειλημμένες ερωτήσεις πως οι κουκουλοφόροι κατάφεραν να οδηγήσουν στη φυλακή τον πατέρα της, μη όντας μέρος των επισήμων αρχών της χώρας. Περαιτέρω, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει με ευλογοφάνεια το λόγο για τον οποίο συνελήφθη ο πατέρας της εφόσον στόχος της επίθεσης ήταν ο ανιψιός της, ούτε κατάφερε να εξηγήσει το γιατί η επίθεση έλαβε χώρα τόσους μήνες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών. Περαιτέρω, η Αιτήτρια δεν κατάφερε να εξηγήσει ευλογοφανώς το γιατί οδηγήθηκε στη φυλακή ο πατέρας της ενώ ήταν αυτός ο οποίος κάλεσε για βοήθεια την αστυνομία.

Επιπλέον, ο Λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας σύμφωνα με τις οποίες η μητέρα της και τα παιδία της αναχώρησαν από τον τόπο κατοικίας τους 13 μήνες μετά από την επίθεση λόγω φόβος εξ αυτής δεν χαρακτηρίζονται από ευλογοφάνεια.

Ο Λειτουργός έκρινε ότι η δήλωση της Αιτήτριας ότι αναχώρησε από τη χώρα την 02/04/2019 έρχεται σε χρονική αντίθεση με το γεγονός ότι το διαβατήριό της εξεδόθη την 17/04/2019, παρόλο που δοθείσας της ευκαιρίας να εξηγήσει η Αιτήτρια δήλωσε ότι παρέμεινε στα σύνορα της χώρας καταγωγής έως την 11/05/2019.

Η Αιτήτρια δήλωσε κατά την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας ότι το κυβερνών κόμμα έστειλε μέλη του να συλλάβουν τον πατέρας της ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης δήλωσε ότι στόχος της επίθεσης ήταν ο ανιψιός της ο οποίος ήταν μέλος του αντίπαλου κόμματος. Όταν της επισημάνθηκε η αντίφαση η Αιτήτρια δήλωσε ότι ω αποτέλεσμα της επίθεσης συλλάβανε τον πατέρα της και τον κρατούσαν ώστε να τον αναγκάσουν να τους παραδώσει τον ανηψιό της.

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο Λειτουργός ανέλυσε καταρχάς πως κατόπιν σχετικής έρευνας σε έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προέκυψε ότι η απόδραση από τη φυλακή στην Freetown, την οποία ανέφερε η Αιτήτρια όταν δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια αυτής πέθανε ο πατέρας της, έλαβε χώρα τον Απρίλιο και όχι το Νοέμβριο του 2023. Ως εκ τούτου ο Λειτουργός δεν έκανε αποδεκτό τον ισχυρισμό.

 

Εν συνεχεία ο Λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πόλη Makeni. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα όσο και στον τελευταίο τόπο διαμονής, o Λειτουργός διαπίστωσε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι/βάσιμοι λόγοι από τους οποίους προκύπτει ότι υπάρχει περίπτωση, εάν η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του,  να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω της κατάστασης ανασφάλειας η οποία επικρατεί στην Freetown. Ειδικότερα, αναφορικά με το προφίλ της Αιτήτριας, διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για υγιή ενήλικα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, η οποία έχει λάβει μόρφωση στη ψώρα καταγωγής της και δεν παρουσιάζει στοιχεία ευαλωτότητας. Επιπλέον σημειώθηκε ότι η Αιτήτρια δήλωσε ότι επικοινωνεί με την οικογένειά της και ότι θα μπορούσε να έχει στήριξη από αυτούς δεδομένου ότι έχει συγγενείς οι οποίοι ζουν στη Makeni αλλά και στενούς συγγενείς στη Freetown όπου σύμφωνα με τα λεγόμενα της ιδίας θα μπορούσε να ζήσει. Περαιτέρω επισημάνθηκε ότι με βάση έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης στη Σιέρα Λεόνε ένα παιδί αποκτά αυτόματα την υπηκοότητα της μητέρας υπηκόου της χώρας. Επισημάνθηκε επιπλέον ότι το 1/3 των νοικοκυριών έχουν σαν αρχηγό γυναίκα και πως οι γυναίκες ναι μεν εργάζονται σε πιο απλές και χαμηλόμισθες εργασίες αλλά αποτελούν το 60% των εργαζομένων στη γεωργία και το 50% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Συνεπώς ο Λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Αιτήτρια θα μπορούσε να επιστρέψει και να ζήσει στη Makeni ή στη Freetown.  

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο Λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους και αποδεκτούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό της δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχειά τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων  σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς της πρόσφυγα.

 

Ο Λειτουργός εν συνεχεία προέβη σε εξέταση του κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο Λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη Σιέρρα Λεόνε δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β) ή πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας της λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, καθώς η Σιέρρα Λεόνε δεν βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

Ως εκ τούτου ο Λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτησή του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, ο Αιτητής δεν κατάφερε τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος του ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, αλλά  ούτε  κατά την ενώπιον μου διαδικασία.

 

Βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού , το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό και ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος.

Εν πάση περιπτώσει  κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην έκθεση-εισήγηση, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας  και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία της δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI  ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτόν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του για διεθνή προστασία.

 

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

 

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς η Αιτήτρια δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο  Άρθρο  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

Σημειώνεται πως λόγω του ότι ο ισχυρισμός της Αιτήτριας αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της απορρίφθηκε ως μη αξιόπιστος, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

 

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του Αιτητή υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

 

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v.  Staats-secretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας^[1]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εν προκειμένω, αναφορικά με τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ήτοι την Makeni της Σιέρρα Λεόνε το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες εκεί συνθήκες.

 

Σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρα Λεόνε δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.[1] Ωστόσο σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του 2024 της γερμανικής BTI, ο κίνδυνος κοινωνικών συγκρούσεων αυξάνεται λόγω της επιδείνωσης του οικονομικού περιβάλλοντος που επιδεινώνει τον ήδη συγκρουσιακό χαρακτήρα της πολιτικής στη χώρα.[2]

Σύμφωνα με την έκθεση της 24^ης Απριλίου του 2024 της Διεθνούς Αμνηστίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Σιέρρα Λεόνε, τα δικαιώματα της ελευθερίας της έκφρασης και του ειρηνικού συνέρχεσθαι εξακολούθησαν να περιορίζονται, ιδίως κατά την περίοδο των προεδρικών εκλογών. Επιπλέον η επισιτιστική ανασφάλεια ήταν εκτεταμένη. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει την αποψίλωση των δασών. Τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών παραβιάστηκαν, αλλά η εκπροσώπηση των γυναικών στα δημόσια αξιώματα αυξήθηκε. Το νομοσχέδιο για την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών παρέμενε σε εκκρεμότητα. Επιπλέον, Ο πρόεδρος Julius Maada Bio επανεξελέγη στις 24 Ιουνίου εν μέσω διαμάχης σχετικά με την έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία καταμέτρησης των ψηφοδελτίων. Οι τιμές των τροφίμων και των καυσίμων ήταν υψηλές. Ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 50% τον Αύγουστο. Οι δικαστικές αρχές αύξησαν τη συχνότητα των ακροάσεων στα σωφρονιστικά κέντρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών και τη μείωση των περιόδων προφυλάκισης. Τον Οκτώβριο, η κυβέρνηση οριστικοποίησε μια πολιτική που στόχευε να διασφαλίσει ότι το έργο που επιτελούσαν οι ΜΚΟ ευθυγραμμίζεται με τις εθνικές αναπτυξιακές προτεραιότητες.

 

Βάσει αναφορών από την ACLED, η πολιτική βία άρχισε να αυξάνεται από το 2014-2015 ενώ στις εκλογές του 2018 έφτασε στο αποκορύφωμά της, σημειώνοντας 20 περιστατικά κάθε μήνα, και από τότε παραμένει σε αυτά τα επίπεδα. Στα μέσα του 2019, η Σιέρα Λεόνε ήταν μία από τις πέντε Υποσαχάριες χώρες με την υψηλότερη αποσταθεροποίηση. Από έρευνα που έγινε στις αρχές του 2020 προκύπτει ότι το 80% των πολιτών της χώρας πιστεύει ότι η πολιτική οδηγεί συχνά ή πάντα στην βία ενώ περισσότερο από το μισό του συνολικού πληθυσμού έχει υποστεί βία κατά τις πολιτικές διαδηλώσεις και συναντήσεις.[3] 

Η ίδια έρευνα παρουσιάζει στατιστικά βάσει των οποίων η πολιτική βία το 2018 και 2019 ήταν συγκρίσιμη με εκείνη του εμφυλίου πολέμου, ενώ κατά τις αρχές του 2020 ήταν υψηλότερα  από οποιαδήποτε στιγμή από το τέλος του πολέμου. Περαιτέρω, κατά την έρευνα αυτή, άλλη μορφή πολιτικού ανταγωνισμού συνιστά η ‘εξ εκλογική βία’, η οποία λαμβάνει τρεις κυρίως μορφές, ευθεία μάχη μεταξύ οπαδών του ενός κόμματος και ένοπλων οργανώσεων των κομμάτων, εσωτερική κομματική βία, και μονόπλευρη βία αντίπαλων πολιτικών κομμάτων. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα υποδεικνύει ότι τόσο το SLPP όσο και το APC έχουν σχετικές ένοπλες οργανώσεις (militias) με αρχηγούς της ιεραρχίας πρώην μαχητές, προς προστασία των αρχηγών του κόμματος, ημι-θεσμοποιημένες ένοπλες ομάδες γύρω από τα κομματικά γραφεία, μεγάλες ομάδες κομματικών υποστηρικτών, οι οποίοι είναι λιγότερο ή περισσότερο πεπειραμένοι με τη χρήση βίας, οι οποίοι καλούνται σε περίπτωση ανάγκης. Επιπλέον υπάρχουν ειδικές ομάδες σε κάθε κόμμα οι οποίες δύνανται να ελέγχουν τη βία. ^[4]

Σύμφωνα με την έκθεση του World Food Program του Νοεμβρίου του 2024 η φτώχεια είναι ευρέως διαδεδομένη στη Σιέρα Λεόνε, με πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας των 2 $ ΗΠΑ την ημέρα. Η γεωργία, η κύρια πηγή διαβίωσης, είναι υπανάπτυκτη οδηγώντας σε επισιτιστική ανασφάλεια. Οι περιορισμένες υποδομές, η υψηλή ανεργία και η εξάρτηση από τις εισαγωγές τροφίμων επιδεινώνουν τις ευπάθειες, καθιστώντας το έθνος επιρρεπές σε επισιτιστικές κρίσεις και υποσιτισμό. Τα στοιχεία της κυβέρνησης και του WFP δείχνουν αύξηση στις τιμές των τροφίμων για συγκεκριμένα βασικά προϊόντα σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο. Η τιμή τόσο του τοπικού όσο και του εισαγόμενου ρυζιού αυξήθηκε κατά 18 τοις εκατό και 28 τοις εκατό αντίστοιχα από τον Σεπτέμβριο του 2023 έως τον Σεπτέμβριο του 2024. Τα αποτελέσματα της εξαμηνιαίας αξιολόγησης του Συστήματος Παρακολούθησης Επισιτιστικής Ασφάλειας μετά τη συγκομιδή (FSMS) του Σεπτεμβρίου έδειξαν ότι το 77 τοις εκατό των κατοίκων της Σιέρρα Λεόνε ήταν τροφικά ανασφαλές, μια ελαφρά μείωση σε σύγκριση με το ποσοστό 80 τοις εκατό την ίδια περίοδο το 2023. Το ποσοστό των νοικοκυριών με σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια μειώθηκαν κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες από 28 τοις εκατό τον Σεπτέμβριο του 2023 σε 17 τοις εκατό τον Σεπτέμβριο του 2024[5].

 

Αναφορικά με τα περιστατικά ασφαλείας, σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έργο τη συλλογή, ανάλυση και χαρτογράφηση δεδομένων σχετικά με τις ημερομηνίες, τους δρώντες, τις τοποθεσίες, τους θανάτους και τους τύπους όλων των καταγεγραμμένων  γεγονότων πολιτικής βίας και διαμαρτυρίας σε παγκόσμια κλίμακα, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 17/02/2024 και 14/02/2025 στην Σιέρρα Λεόνε καταγράφηκαν συνολικά 11 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία επήλθε ο θάνατος συνολικά 3 πολιτών. Πιο αναλυτικά, 2 εξ αυτών καταγράφηκαν ως περιστατικά χρήσης βίας κατά πολιτών (με 2 θύματα), 5 ως ταραχές/εξεγέρσεις (με 1 θύμα) και 4 ως διαμαρτυρίες (χωρίς θύματα)[6]. 

Ο πληθυσμός δε της Makeni καταγράφεται στους 85,116 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη καταμέτρηση του 2021.[7]

 

Ως εκ των ανωτέρω, συμπεραίνεται ότι οι ένοπλες συγκρούσεις στην Makeni δεν έχουν φτάσει σε σημείο που να στοχοποιούνται αδιακρίτως άμαχοι πολίτες μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους.

 

Δεδομένων  των πιο πάνω, καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι η Αιτήτρια θα εκτεθεί σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας εάν επιστρέψει στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής της.

Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας και γενικά δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για έναν πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά μόνο από την παρουσία του στην εν λόγω πολιτεία, υπό την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Από τα πιο πάνω, δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δημιουργεί τέτοιες προϋποθέσεις ώστε, σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στην περιοχή συνήθους διαμονής της, να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτός θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας της και μόνο στην εν λόγω περιοχή, αφού πρόκειται για άμαχο πολίτη, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία της στη χώρα καταγωγής της.

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, παρατηρώ ότι αυτή είναι γυναίκα νεαρής ηλικίας, υγιής και ικανή προς εργασία και διαθέτει  υποστηρικτικό περιβάλλον (συγγενείς ) . Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Στη βάση των παραπάνω δεν προκύπτει ότι με την επιστροφή της στην Makeni η Αιτήτρια θα έλθει αντιμέτωπη με σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας της, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης βάσει του άρθρου 19 (2) (γ).

Βάσει λοιπόν, και της επικαιροποιημένης έρευνας του Δικαστηρίου, κρίνεται ότι το ενδεχόμενο χορήγησης συμπληρωματικής προστασίας στην Αιτήτρια σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου απορρίπτεται, λόγω του ότι δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες εκ του Νόμου προϋποθέσεις. 

Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι το αίτημα της Αιτήτριας για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Υπό το φως των πιο πάνω η  προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με €1000 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση.

 

 

                                               Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.