ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

                                                                                        Υπόθεση Αρ. 3008/22

 

 

26 Μαρτίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

Β.Τ.E.

 

                                                                                                                   Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                                    Καθ' ων η αίτηση

 

                                      ....................................................

 

Χλόη Λοϊζίδου για Άντη Γεωργίου και Συνεργάτες, Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Νικόλας Κουρσάρης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ' ων η Αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 18/03/2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος Καμερούν και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 28/11/2018. Την ίδια ημέρα, ο αιτητής παρέλαβε τη βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας.

 

Στις 02/02/2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum - στο εξής: E.U.A.A.), και του παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Στις 10/02/2022 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση – Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού υιοθέτησε την Έκθεση - Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού απέρριψε το αίτημα του αιτητή στις 18/03/2022.

 

Στις 19/04/2022, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία επισυνάφθηκε η απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα του αιτητή. Στις 21/04/2022, η επιστολή παραλήφθηκε από τον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι που εκπροσωπούν τον αιτητή με την Γραπτή τους Αγόρευση, εισηγούνται πως η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατόπιν παραλείψεων τόσο κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξης όσο και κατά την έκθεση / εισήγηση και συνεπώς τελεί υπό πλάνη περί το Νόμο και τα γεγονότα. Ειδικότερα, υποστηρίζουν ότι σε κανένα στάδιο δεν διενεργήθηκε η δέουσα έρευνα σε σχέση τόσο με τις προσωπικές συνθήκες του αιτητή όσο και με τις συνθήκες οι οποίες επικρατούν στη χώρα του. Υποστηρίζουν ότι το αρμόδιο όργανο δεν έλαβε υπόψη του τα έγγραφα που προσκόμισε ο αιτητής, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι καταζητείται, γεγονός που ενισχύει τη θέση του περί φόβου και/ή απειλών κατά της ζωής του. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι μέλη της οικογένειας του αιτητή έχουν αποκτήσει ήδη σε άλλη χώρα προσφυγικό καθεστώς. Περαιτέρω, υποστηρίζουν ότι οι καθ’ ων η αίτηση προέβησαν σε παραπλανητικά ευρήματα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τόσο σε σχέση με την αξιοπιστία του εγγράφου, όσο και σε σχέση με τις επικαλούμενες ασάφειες σε συγκεκριμένες απαντήσεις που έδωσε ο αιτητής κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του. Τέλος, είναι η θέση τους ότι ο αιτητής θα υποστεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Από την πλευρά του ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση εισηγείται μέσω της γραπτής του αγόρευσης, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, κατόπιν δέουσας έρευνας και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.  Ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίζεται επιπρόσθετα πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

 

Κατά τις διευκρινίσεις, η συνήγορος του αιτητή υιοθέτησε το περιεχόμενο της γραπτής τους αγόρευσης και υποστήριξε πως ο αιτητής είναι αξιόπιστος στις δηλώσεις του.  Πρόσθετα, υποστηρίζει ότι τα μέλη της οικογένειας του αιτητή έχουν αποκτήσει προσφυγικό καθεστώς στη Νιγηρία, χωρίς ωστόσο να προσκομισθεί οποιονδήποτε έγγραφο κατά την ενώπιον μου διαδικασία το οποίο να τεκμηριώνει τον ισχυρισμό της και να ενισχύει τον πυρήνα του αιτήματός της.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει  στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω τους ισχυρισμούς που προωθούν και οι δύο πλευρές στη βάση των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου.  Κρίνω πως πρέπει να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για σκοπούς εξέτασης των ισχυρισμών που προβάλλουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του, περί έλλειψης δέουσας  έρευνας και πλάνης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου και τέλος  για να εξεταστεί η ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσίας Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου μεταξύ της κυβέρνησης (γαλλόφωνο Καμερούν) και των αγγλόφωνων που επιδιώκουν ανεξαρτησία. Πρόσθεσε ότι η περιοχή διαμονής του επηρεάστηκε από τον πόλεμο, ότι έχασε μέλη της οικογένειας του, φίλους, την οικία του και πως η κυβέρνηση σκοτώνει νεαρούς και δεν είχε άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψει τη χώρα του προκειμένου να σώσει τη ζωή του (ερυθρά 5-7, του διοικητικού φακέλου). 

 

Κατά τη συνέντευξή του, ο αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από το Καμερούν, και ανέφερε πως ο τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του είναι η πόλη Mamfe, στη νοτιοδυτική επαρχία του Καμερούν (ερυθρό 37-1χ, του διοικητικού φακέλου).  Ανήκει στη φυλή Ejagham, ομιλεί την διάλεκτο Ejagham, όπως επίσης και Αγγλικά. Είναι Χριστιανός καθολικού δόγματος και δεν έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση (ερυθρό 38-1χ-3χ, του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής ανέφερε πως είναι άγαμος και άτεκνος, οι γονείς του μαζί με τις δυο του αδελφές βρίσκονται σε προσφυγικό καταυλισμό στη Νιγηρία, ο μεγαλύτερος του αδελφός βρίσκεται στο στρατό στο Καμερούν, και έχει ένα θείο στη Douala (ερυθρό 37-2χ του διοικητικού φακέλου).   

 

Ο αιτητής κατά την ελεύθερη αφήγηση του, ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του εξαιτίας της αγγλόφωνης κρίσης. Ειδικότερα, ανέφερε πως όταν άρχισε η κρίση, τον Νοέμβριο του 2016 ήταν μαθητής και οι δάσκαλοι δεν πήγαιναν στο σχολείο. Μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, δεν πήγε ξανά στο σχολείο και βοηθούσε τον πατέρα του στην επιχείρησή του. Δήλωσε ότι ο πατέρας του αγόραζε πετρέλαιο από τη Νιγηρία και όταν η κρίση έγινε σοβαρή, τους ανάγκασαν να υποστηρίζουν κατά κάποιο τρόπο τη κρίση. Πρόσθεσε ότι η επιχείρηση ήταν παράνομη. Στη πόλη Mamfe υπήρχε ένταση και γι’ αυτό υποστήριζαν τους Amba boys και οι αξιωματούχοι (“officials”) τους αποκαλούσαν σωματείο.

 

Για να εξηγήσει την κατάσταση που επικρατούσε, ο αιτητής ανέφερε ότι υποστήριζαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα για τους Amba boys και η κυβέρνηση κατάστρεψε την επιχείρηση, πυρπολώντας εγκαταστάσεις, σκάφη, με αποτέλεσμα ο πατέρας του να χάσει κάθε πηγή εισοδήματος. Ακολούθως, ο αιτητής ανέφερε ότι έγινε μέλος των Ambazonians, πυρπολούσαν σχολεία και δεν επέτρεπαν στον κόσμο να πηγαίνει σχολείο. Μια μέρα, στο σημείο όπου μαζεύονταν οι Amba boys, ήρθε ο στρατός και άρχισε να πυροβολεί, ένα άτομο πυροβολήθηκε και άρπαξαν ένα άλλο.  Ανέφερε πως γνώριζαν ότι το άτομο αυτό θα έδινε πληροφορίες στο στρατό και χωρίστηκαν. Στις 09/09/2018 ο αιτητής εγκατέλειψε τη πόλη Mamfe και μετακόμισε στη Douala, όπου κάλεσε τον μεγαλύτερο του αδελφό, ο οποίος ανήκει στον στρατό και τον μετέφερε στη πόλη Sangmelima, όπου παρέμεινε μέχρι την 25^η/10/2018. Ακολούθως μετέβη στη Yaoundé, για να εκδώσει το διαβατήριο του και την 31 Οκτωβρίου αποχώρησε από τη χώρα (ερυθρό 35-1χ,3χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Ερωτηθείς τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν, δήλωσε τον θάνατο, προσθέτοντας ότι μαζί με άλλα μέλη των Amba boys έδωσαν όρκο ότι θα μείνουν μαζί μέχρι το τέλος.  Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως ήρθε στη Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να το αναφέρει σε οποιονδήποτε και υποστήριξε πως η κυβέρνηση, η κοινωνία και κάποιοι άνθρωποι δεν στηρίζουν τους Ambazonians (ερυθρό 35-2χ του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με την επιχείρηση του πατέρα του, δήλωσε ότι εξήγαγε κακάο και ρύζι στη Νιγηρία με αντάλλαγμα πετρέλαιο και ότι είχε επίσης ένα αγρόκτημα.  Ο αιτητής, επεσήμανε πως επέβλεπε την επιχείρηση στη Νιγηρία, εφόσον όπως ανέφερε η περιοχή όπου διέμεναν, η Mamfe βρίσκεται ανάμεσα στη Νιγηρία και το Καμερούν.  Ως προς την υποστήριξη που παρείχαν στους Amba Boys δήλωσε ότι τους έδιδαν προμήθειες και μερικές φορές αγόραζαν σφαίρες από τη Νιγηρία και τους τις παρέδιδαν. Αναφορικά με το σωματείο δήλωσε ότι το έτος 2016 οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές, μετά έγιναν βίαιες και το σωματείο υποστήριζε τους Ambazonians. Κληθείς να περιγράψει το περιστατικό όπου η κυβέρνηση αποφάσισε να καταστρέψει ό,τι ανήκε στο σωματείο δήλωσε ότι το περιστατικό αυτό έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2017, όταν μια μέρα αποφάσισε ο στρατός να κλείσει τον ποταμό για δυο εβδομάδες και να πυρπολήσει τη συγκεκριμένη περιοχή (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με τη συμμετοχή του στους Ambazonians, δήλωσε ότι δεν θυμάται πότε έγινε μέλος και κληθείς να περιγράψει τις δραστηριότητες μαζί τους, ανέφερε ότι προέβαιναν σε κλείσιμο δρόμων, σταματούσαν κόσμο, προκαλούσαν χάος, ώστε να δημιουργούνται προβλήματα στη κυβέρνηση. Πρόσθεσε, ότι μια φορά επιτέθηκαν στη χωροφυλακή («Gendarmerie»), χωρίς να προσδιορίσει χρονικά πότε έγινε το περιστατικό. Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η βάση του ήταν η πόλη Mamfe, ο αρχηγός ήταν ο κύριος Ako Giant και ότι ο ίδιος δεν συμμετείχε σε δολοφονίες (ερυθρά 34-1χ,2χ, 33, του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αιτητής κλήθηκε να περιγράψει το περιστατικό με τους πυροβολισμούς όταν μαζεύτηκε με τους Amba boys, δηλώνοντας ότι έγινε τον Σεπτέμβριο του 2018 στη πόλη Mamfe, όπου το πρωί πραγματοποιούσαν συναντήσεις, προσεύχονταν και προέβαιναν σε τελετουργίες και μετά ήρθε ο στρατός και άρχισε να πυροβολεί. Ανέφερε ότι είδε να σκοτώνουν ένα άτομο και να αρπάζουν ένα άλλο από αυτούς και ακολούθως ο αιτητής εγκατέλειψε τη πόλη Mamfe με μια μοτοσυκλέτα (ερυθρό 33-1χ,2χ, του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής δήλωσε ότι ο αδελφός του ήταν μέλος του στρατού πριν την κρίση, ότι εργάζεται στη πόλη Sangmelima, ήταν θυμωμένος μαζί του και γι’ αυτό έγινε μέλος των Ambazonians αλλά επειδή είναι αίμα του, τον βοήθησε (ερυθρό 33, του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αιτητής προσκόμισε έγγραφα κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του.  Κατόπιν διευκρινιστικών ερωτήσεων από τον αρμόδιο λειτουργό σε σχέση με το έγγραφο που προσκόμισε, ο αιτητής ανέφερε ότι το εν λόγω έγγραφο αναγράφει ότι ο στρατός τον αναζητεί, ότι εκδόθηκε στις 13/09/2018 και υποστηρίζει ότι του στάλθηκε από τον δικηγόρου του (ερυθρό 33, του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής δήλωσε πως δεν μπορεί να εγκατασταθεί σήμερα στο Καμερούν, επειδή η κυβέρνηση δεν συγχωράει και η κοινωνία θα είναι εναντίον του. Ερωτηθείς, εάν θα μπορούσε να εγκατασταθεί στη Douala ή στη Yaounde, απάντησε ότι ενδεχομένως θα τον εντοπίσουν και κάποιος μπορεί να τον αναγνωρίσει (ερυθρά 33 και 32, του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση των ανωτέρω προβαλλόμενων ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός της EUAA στην Έκθεση-Εισήγησή του σχημάτισε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και το τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, ο δεύτερος αφορά τη συμμετοχή του αιτητή στους Ambazonians και ο τρίτος ισχυρισμός αφορά το γεγονός ότι ο στρατός επιτέθηκε στον αιτητή και σε άλλους Ambazonians το 2018. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθότι ο λειτουργός έκρινε ότι πληρείται τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία των προβληθέντων ισχυρισμών, απορρίπτοντας, ωστόσο, ως μη αξιόπιστους τους λοιπούς ισχυρισμούς.

 

Ειδικότερα, αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό περί της συμμετοχής του αιτητή στους Ambazonians, ο λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν λεπτομερής κατά το αφήγημά του σε σχέση με τους λόγους συμμετοχής του αλλά και με τη χρονική στιγμή που αποφάσισε να ενταχθεί στους Ambazonians. Ούτε ήταν σε θέση να παρέχει πληροφορίες αναφορικά με τις δραστηριότητες που είχε μαζί τους. Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός παρέθεσε πληροφορίες για την πολιτική κρίση στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν και επιβεβαίωσε την  επίθεση στη χωροφυλακή (“gendarmerie”) που έλαβε χώρα στη πόλη Mamfe τον Δεκέμβριο του 2017. Ωστόσο, εξαιτίας της έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας ο ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Κατά την αξιολόγηση του τρίτου ισχυρισμού, σχετικά με την επίθεση του στρατού στον αιτητή και σε άλλους Ambazonians το 2018, ο λειτουργός έκρινε ότι τα λεγόμενα του αιτητή ήταν ελλιπή καθότι δεν παρείχε συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με την επίθεση, πότε έλαβε χώρα η επίθεση αλλά και πως κατάφερε να ξεφύγει. Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας, ο λειτουργός κατέγραψε ότι δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες για τη συγκεκριμένη επίθεση εναντίον των Ambazonians στη πόλη Mamfe, ωστόσο εντοπίστηκαν πηγές σύμφωνα με τις οποίες κυβερνητικές δυνάμεις πραγματοποίησαν εκτεταμένες επιχειρήσεις ασφαλείας εναντίον των αυτονομιστών.

 

Περαιτέρω, ο λειτουργός προχώρησε σε αξιολόγηση του εγγράφου (ερυθρό 30, του διοικητικού φακέλου) που προσκόμισε ο αιτητής, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένταλμα σύλληψης το οποίο εκδόθηκε ένα μήνα πριν την έκδοση του διαβατηρίου του αιτητή με το οποίο ταξίδεψε, ότι αποτελεί αντίγραφο και δεν μπορεί να εξακριβωθεί η αυθεντικότητα του, παραπέμποντας σε πηγή πληροφόρησης η οποία αναφέρει πως από τις  ειδοποιήσεις εμφάνισης προκύπτει κάποιες φορές η παραποίησή τους.  Ενόψει του ότι δεν στοιχειοθετήθηκε η εσωτερική και η εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς, δηλαδή το προσωπικό προφίλ του αιτητή, τη χώρα καταγωγής του και τον τόπο διαμονής του, και παραθέτοντας πληροφορίες για την κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, έκρινε ότι δεν συντρέχει εύλογος βαθμός πιθανότητας σε περίπτωση επιστροφής του, να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη.  Ωστόσο, κατά τη νομική ανάλυση στην οποία προέβη ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή δεν δύνανται να αποτελέσουν λόγο παραχώρησης καθεστώτος πρόσφυγα ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, όπως προνοείται στα άρθρα 3 και 19 (1) και (2) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Περαιτέρω, εξετάζοντας τον πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό το άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, ο λειτουργός σημειώνει πως η κατάσταση στο αγγλόφωνο μέρος του Καμερούν  δύναται να χαρακτηρισθεί ως εσωτερική ένοπλη σύρραξη. Παραθέτει τη νομολογία για την αναπροσαρμοζόμενη κλίμακα στις περιπτώσεις αδιάκριτης βίας, καθώς και πληροφορίες για τα περιστατικά ασφαλείας στην περιοχή συνήθους διαμονής του αιτητή και καταλήγει πως στο αγγλόφωνο Καμερούν δεν επικρατεί αδιάκριτης βίας όπου ένας άμαχος κινδυνεύει, μόνο με την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, ενώ καταγράφει πως δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνες οι προσωπικές περιστάσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.  Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης υιοθέτησε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Ο αιτητής κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του προσκόμισε δυο έγγραφα με τίτλο «MANDAT D’AMENER – WARRANT OF ARREST» και «AVIS DE RECHERCHE- WANTED» (ερυθρά 29 και 30, του διοικητικού φακέλου). Αρχικά παρατηρώ ότι ο αρμόδιος λειτουργός αξιολόγησε μόνο το έγγραφο που βρίσκεται ερυθρό 30, χαρακτηρίζοντας το ως «warrant of arrest» εκδοθέν από αστυνομικό Διευθυντή της Δημοκρατίας του Καμερούν, στις 18/09/2018 (ερυθρό 78, του διοικητικού φακέλου), χωρίς ωστόσο να προβεί σε οποιανδήποτε αξιολόγηση ή αναφορά επί στην Έκθεση/Εισήγηση αναφορικά με το ερυθρό 29 του διοικητικού φακέλου. Ως εκ τούτου, κρίνω ότι το αρμόδιο όργανο δεν προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, καθότι δεν αξιολόγησε το σύνολο των εγγράφων που είχε ενώπιον του, με αποτέλεσμα ο σχετικός λόγος ακυρώσεως που προβάλλουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου, να οδηγείται σε επιτυχία.  Σημειώνω βέβαια πως η αξιολόγηση των ουσιωδών ισχυρισμών που σχηματίστηκαν ερευνήθηκαν δεόντως τόσο από πλευράς εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων του αιτητή όσο και από πλευράς εξωτερική αξιοπιστίας.  Παρόλα αυτά το αρμόδιο όργανο όφειλε να λάβει υπόψη του και τα δύο έγγραφα που τέθηκαν ενώπιον του.

 

Ωστόσο, η κατάληξή μου ως προς το ότι πάσχει η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής ενόψει της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που την διέπουν και θα προχωρήσω σε αξιολόγηση των συγκεκριμένων εγγράφων στα πλαίσια αξιολόγησης των ουσιωδών ισχυρισμών και αφού βεβαίως διεξάγω έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σε σχέση με τους ισχυρισμούς που τέθηκαν ενώπιον του αρμόδιου οργάνου από τον αιτητή.  Σημειώνω πως ενόψει του ότι εντόπισα το προαναφερόμενο σφάλμα στη διαδικασία, περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου δεν υπάρχει αναγκαιότητα εξέτασης του ισχυρισμού περί πλάνης περί το Νόμο και τα πράγματα εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου εφόσον θα διεξάγω κατ’ουσίαν έλεγχο του αιτήματος του αιτητή.

 

Προχωρώ λοιπόν να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τη συνήγορό του αλλά και από το συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος ορθά έγινε αποδεκτός, δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ εφόσον ούτως ή άλλως δεν αμφισβητήθηκε. 

 

Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, περί της συμμετοχής του αιτητή στους Ambazonians, θα συμφωνήσω με τα ευρήματα αναξιοπιστίας ως αυτά εντοπίστηκαν από τους Καθ' ων η αίτηση στην Έκθεση-Εισήγησή τους. Ειδικότερα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει πληροφορίες αναφορικά με την ένταξη του στους Ambazonians. Παρατηρώ, πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αναφερθεί με λεπτομερή τρόπο σε δραστηριότητες των Ambazonians στις οποίες ο ίδιος συμμετείχε, ούτε και να περιγράψει με ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες την επίθεση στη χωροφυλακή, στην οποία συμμετείχε και τον ρόλο του σε αυτή όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επί του ζητήματος από τον αρμόδιο λειτουργό (ερυθρό 34-1χ,2χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Οι δηλώσεις του ήταν αόριστες και συνοπτικές, ενώ από τις περιγραφές του δεν καθίσταται σαφές ποιος ήταν ο ρόλος του στην ομάδα των Ambazonians, ενώ αναφέρεται γενικά σε δράσεις της ομάδας, όπως μπλόκα σε δρόμους, πυρπόληση σχολείων, ότι δεν επέτρεπαν στον κόσμο να πηγαίνει στα σχολεία, προκαλούσαν χάος, χωρίς όμως να τεκμηριώνεται η προσωπική του εμπλοκή σε αυτά (ερυθρά 35-1χ, 34 του διοικητικού φακέλου). Επίσης, εντοπίζω ασάφειες ως προς τη χρονική στιγμή που εντάχθηκε στους Ambazonians. Κατά την ελεύθερη αφήγηση του αιτητή, ανέφερε ότι μετά την επίθεση της κυβέρνησης στο σωματείο, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της επιχείρησης του πατέρα του αποφάσισε να ενταχθεί στους Ambazonians, ενώ κατά την υποβολή διευκρινιστικών ερωτήσεων από τον αρμόδιο λειτουργό ανέφερε ότι εξαιτίας της ένταξης του αδελφού του στον στρατό ήταν θυμωμένος και γι’αυτό το λόγο αποφάσισε να ενταχθεί στους Ambazonians (ερυθρά 33,35-1χ του διοικητικού φακέλου). Οι ανωτέρω αποκλίσεις και παραλείψεις  στις δηλώσεις του αποδυναμώνουν περαιτέρω την ήδη πληγείσα εκ της ανωτέρω ανάλυσης από τον αρμόδιο λειτουργό εσωτερική αξιοπιστία του υπό κρίση ισχυρισμού.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, αν και συντάσσομαι με την έρευνα που διεξήγαγε το αρμόδιο όργανο, ανέτρεξα και σε  έρευνα σε εξωτερικές  πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του αιτητή από την οποία προέκυψε ότι στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές αγγλόφωνες περιοχές, οι δυνάμεις άμυνας και ασφάλειας και οι ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες προέβησαν σε παράνομες δολοφονίες.[1]

 

Σε σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταγράφεται πως οι ένοπλοι αυτονομιστές είναι υπεύθυνοι για αρκετά εγκλήματα κατά του πληθυσμού στην αγγλόφωνη περιοχή, για δολοφονίες, απαγωγές, βασανιστήρια και καταστροφές σπιτιών. Έχουν βάλει στο στόχαστρο άτομα ύποπτα για συνεργασία με τις δυνάμεις άμυνας και ασφάλειας και άτομα που κατηγορούνται ότι δεν συμμορφώνονται με τις διαταγές που προσπάθησαν να επιβάλουν στις περιοχές που επιθυμούν να ελέγξουν. Σε αυτούς περιλαμβάνονται δάσκαλοι και μαθητές που φοιτούν σε δημόσια σχολεία που έκλεισαν οι αυτονομιστές, δημόσιοι υπάλληλοι, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, παραδοσιακοί ηγέτες, μέλη και υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος.  Κάποια πρόσωπα έχουν στοχοποιηθεί λόγω της κοινωνικής τους θέσης ή των ορατών τους πόρων.[2]

 

Από έρευνα της Cedoca, εντοπίστηκε ότι οι αυτονομιστές μαχητές είναι πιο δραστήριοι σε απομακρυσμένες και υπανάπτυκτες περιοχές. Σύμφωνα με πληροφορίες από άλλες πηγές, οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τη σύγκρουση το 2023 στη νοτιοδυτική περιφέρεια, η διαίρεση Manyu έχει υποφέρει περισσότερο, με τις Akwaya και Mamfe να έχουν πληγεί περισσότερο από την ένοπλη σύγκρουση. Η παρουσία των αυτονομιστών είναι ασταθής και η βία είναι απρόβλεπτη και σποραδική. Παρά τη στρατιωτική παρουσία, οι αυτονομιστές επιτίθενται σε σημεία ελέγχου και στρατιωτικές θέσεις. Αναμειγνύονται με τον πληθυσμό, τους οποίους συλλαμβάνουν ως ομήρους. Σπέρνουν το φόβο για να δείξουν ότι είναι ακόμα εκεί και να προσελκύσουν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.[3]

 

Η σύνθεση κάθε αγγλόφωνης αυτονομιστικής ομάδας ποικίλλει, λόγω του αριθμού των ομάδων, του μεγέθους, της δομής και της ηγεσίας. Οι μεγαλύτερες ένοπλες ομάδες, έχουν ιεραρχική οργανωτική δομή με ηγέτες της διασποράς να παρέχουν εντολές σε στρατηγούς επί τόπου. Οι στρατηγοί, με τη σειρά τους, επιβλέπουν και εκδίδουν διαταγές σε υποστρατηγούς ή διοικητές αποστολών, οι οποίοι κατευθύνουν συγκεκριμένες μονάδες. Οι στρατηγοί ελέγχουν πολυάριθμα στρατόπεδα, διοικητές αποστολών και στρατιώτες, ανάλογα με τα επίπεδα βίαιης εμπειρίας ενός συγκεκριμένου μαχητή. Αναφέρθηκε η χρήση πολλαπλών στρατοπέδων μαχητών, ωστόσο, προκύπτει πως ορισμένοι μαχητές λειτουργούν ανεξάρτητα χωρίς να ακολουθούν τη σαφή δομή της διοίκησης. Κάτω από τους στρατηγούς και τους διοικητές, οι αποσχιστικές μονάδες τείνουν να αποτελούνται από λιγότερους από 30 μαχητές.

 

Οι μεγαλύτερες ομάδες είναι λιγότερο συχνές και αποτελούνται από περισσότερους από εκατό μαχητές.  Οι αυτονομιστές στράφηκαν σε απαγωγές για λύτρα, λεηλασίες προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις ομάδες τους, ενώ μειώθηκε η οικονομική στήριξη της διασποράς. Πολλοί από αυτούς που απήχθησαν από αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες είναι άτομα με πολιτική επιρροή, πλούσιοι ή και τα δύο. Επίσης απαγάγουν απλούς ανθρώπους, αλλά το προφίλ και ο προσωπικός πλούτος ενός ατόμου καθορίζουν το κόστος των λύτρων, καθώς και την ευαλωτότητα τους στην απαγωγή.

 

Εκτός από τις απαγωγές, χρησιμοποιούν εκτεταμένη φορολόγηση σε αγαθά και δραστηριότητες, ενώ συχνά δημιουργούν έσοδα χρησιμοποιώντας οδοφράγματα. Επίσης διαθέτουν πόρους μέσω της ένταξης στο παράνομο εμπόριο, αποκτώντας τα απαραίτητα όπλα, καύσιμα και άλλα αγαθά που απαιτούνται για τις λειτουργίες τους. Η πλειονότητα των όπλων που αγοράστηκαν από αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες αλλά και καύσιμα  μεταφέρονται λαθραία από τη Νιγηρία.[4] Από τις πιο πάνω πληροφορίες διαπιστώνεται πως η παρουσία των αυτονομιστών είναι δεδομένη με όλα τα επακόλουθα που έχω παραθέσει προηγουμένως.  Παρόλα αυτά, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει μέσω του αφηγήματός του τη συμμετοχή του στους Ambazonians και κατά συνέπεια, δεν διαφοροποιείται η κατάληξη μου, από την κατάληξη του αρμόδιου οργάνου περί της μη αξιοπιστίας και μη αποδοχής του υπό εξέταση ισχυρισμού.  Συνεπώς ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Ως προς τον τρίτο ισχυρισμό, σε σχέση με την επίθεση στον αιτητή και σε άλλα μέλη των  Ambazonians από τον στρατό το 2018, θα συμφωνήσω με την κατάληξη των Καθ' ων η αίτηση, εφόσον ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει με επαρκή, σαφή και συνεκτικό τρόπο τον υπό κρίση ισχυρισμό.   Ειδικότερα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει πληροφορίες και λεπτομέρειες αναφορικά με την επίθεση, δηλώνοντας γενικά ότι ένα πρωί, τον Σεπτέμβριο του 2018, είχαν συνάντηση με τους Amba boys, προσεύχονταν και προέβαιναν σε τελετουργίες και έφτασε ο στρατός και άρχισε να πυροβολεί (ερυθρό 33-1χ του διοικητικού φακέλου).  

 

Ο αιτητής δεν διευκρίνισε τον ακριβή λόγο της συνάντησής τους τη συγκεκριμένη ημέρα, τον αριθμό των ατόμων που ήταν παρόντα ή τις συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκε η επίθεση.  Ως γενικόλογη και ατεκμηρίωτη κρίνω την δήλωση του αιτητή περί διαφυγής του με μοτοσυκλέτα, ενώ ως ισχυρίστηκε υπήρχαν μπλόκα στο δρόμο, εφόσον δεν ήταν συγκεκριμένος στις αναφορές του (ερυθρό 33-2χ, του διοικητικού φακέλου).  Όταν του ζητήθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει περαιτέρω επεξηγήσεις για την τραυματική εμπειρία που ισχυρίζεται ότι βίωσε.

 

Ο αιτητής κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του προσκόμισε δυο έγγραφα με τίτλο «MANDAT D’AMENER – WARRANT OF ARREST» και «AVIS DE RECHERCHE- WANTED» (ερυθρά 29 και 30, του διοικητικού φακέλου).  Αναφορικά με το ερυθρό 30, «warrant of arrest», αποτελεί δελτίο αναζήτησης καταζητούμενου προσώπου. Όπως αναγράφεται στο εν λόγω έγγραφο, ο αιτητής κηρύσσεται καταζητούμενο πρόσωπο διότι είναι αντικείμενο δικαστικής διαδικασίας που έχει κινηθεί εναντίον του εν αναμονή της μεταφοράς της διαδικασίας στη δικαστική αστυνομική αρχή, σχετικά με το αδίκημα της διάδοσης ψευδών πληροφοριών εναντίον του κράτους, υποκίνηση και καταστολή του διαχωρισμού. Το έγγραφο φέρει ημερομηνία έκδοσης 18/09/2018 και ως τόπος έκδοσης τη πόλη Buea. Πρόκειται για έγχρωμο αντίγραφο με δυσδιάκριτο το πάνω μέρος που αφορά τα στοιχεία της υπηρεσίας που εξέδωσε το έγγραφο καθώς και το λογότυπο αυτής.

 

Το ερυθρό 29 αποτελεί ένταλμα προσαγωγής «mandat d’amener», όπου καταγράφεται ότι ο αιτητής κατηγορείται για τρομοκρατία και φέρει ως ημερομηνία έκδοσης την 13^η  Σεπτεμβρίου 2018.  Όπως διαφαίνεται είναι αντίγραφο, δυσανάγνωστο και προκύπτει πως δεν είναι δεόντως συμπληρωμένο. Δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε νομοθετικές διατάξεις, στη διεύθυνση διαμονής καταγράφεται μόνο η πόλη Mamfe και παρόλο που φέρει σφραγίδα δεν είναι ευδιάκριτη η εκδοθείσα αρχή, ούτε υπάρχει σημείωση για τον αριθμό του φακέλου της υπόθεσης.

 

Σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας του Καμερούν, όλα τα εντάλματα ή οι κλήσεις αναφέρουν το πλήρες όνομα, την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης, το επάγγελμα και τη διεύθυνση του προσώπου που κατονομάζεται σε αυτό, και φέρει ημερομηνία, σφραγίδα και υπογραφή από τον δικαστή που το εκδίδει είτε από τον πρόεδρο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.[5]  Τα εντάλματα προσαγωγής είναι μια εντολή που δίνεται από δικαστήριο σε οποιονδήποτε αξιωματικό της δικαστικής αστυνομίας προκειμένου να παρουσιάσει ενώπιον του το πρόσωπο που αναφέρεται σε αυτό και σε περίπτωση που το εν λόγω πρόσωπο δεν βρεθεί, συντάσσεται αναλυτική αναφορά.[6]  Όπως διαφαίνεται από την προηγούμενη περιγραφή τα υπό εξέταση έγγραφα δεν περιλαμβάνουν όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες.

 

Σύμφωνα με έκθεση του Σεπτεμβρίου του 2022 του γερμανικού Γραφείου AA – Federal Foreign Office, δεν υπάρχει κεντρικό μητρώο για εντάλματα σύλληψης στο Καμερούν. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο στόχαστρο των τοπικών αρχών μπορούν να δραπετεύσουν μετακομίζοντας στην πρωτεύουσα ή σε απομακρυσμένα μέρη του Καμερούν. Οι αρχές ασφαλείας μπορούν να αναζητήσουν άτομα σε εθνικό επίπεδο, αλλά αυτό συνήθως δεν συμβαίνει.^[7]

 

Σε παλαιότερη έκθεση από την γερμανική SFH – Schweizerische Flüchtlingshilfe αναφορικά με την αξιολόγηση της αυθεντικότητας ενός εντάλματος σύλληψης, σημειώνεται ως προς την πρόσβαση στα εντάλματα σύλληψης ότι με βάση πληροφορίες από τον Akere Muna, πρώην πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Καμερούν και νυν προέδρου του τμήματος Διεθνούς Διαφάνειας του Καμερούν, οι άνθρωποι κατά των οποίων εκδίδεται ένταλμα σύλληψης ή ένταλμα αναζήτησης (“search warrant”), δεν λαμβάνουν ούτε το πρωτότυπο έγγραφο ούτε αντίγραφό του. Το ένταλμα σύλληψης εμφανίζεται μόνο από την αστυνομία. Όποιος αποφυλακιστεί, ωστόσο, λαμβάνει μια αρχική επιβεβαίωση αποφυλάκισης. Ένα άτομο που μπορεί να προσκομίσει ένταλμα σύλληψης ή ένταλμα αναζήτησης εναντίον του έχει λάβει το έγγραφο παράνομα.^[8]

 

Συμπληρωματικά με τις πιο πάνω πληροφορίες θα πρέπει να διευκρινιστεί πως αναφορικά με την μορφή των δελτίων αναζήτησης καταζητούμενων προσώπων -  «wanted notice», συλλογή COI query EASO του 2018 αναφορικά με το σύστημα ενημέρωσης αυτών δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει την μορφή τους ή να δώσει έτερο στοιχείο.^[9]

 

Επιπρόσθετα, το ότι ο αιτητής εξέδωσε το διαβατήριο του στις 29/10/2018, δηλαδή μετά την έκδοση των προαναφερόμενων εγγράφων και εγκατέλειψε νόμιμα  τη χώρα του μέσω του αεροδρομίου χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα από τις αρχές της χώρας του, είναι σημαντικός δείκτης για την αναξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού  του. Κληθείς να σχολιάσει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του πως απέκτησε τα έγγραφα, ο αιτητής δήλωσε μέσω του δικηγόρου του, ο οποίος όπως υποστήριξε,  λόγω του επαγγέλματος του έχει πρόσβαση στην αστυνομία (ερυθρό 33, του διοικητικού φακέλου).  Παρατηρώ επιπρόσθετα, την αντιφατικότητα που διαφαίνεται στα δυο έγγραφα ως προς τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο αιτητής, γεγονός που δεν σχολιάζεται από τον αιτητή. Στη βάση αυτών των δεδομένων δεν καθίσταται εφικτό να επιβεβαιωθεί η αξιοπιστία των εν λόγω εγγράφων και ως εκ τούτου η αποδεικτική τους αξία είναι μειωμένη και δεν μπορούν να αποδείξουν ότι ο αιτητής αναζητείται από τις αρχές του κράτους του.

 

Στα πιο πάνω, προσθέτω πως ο αιτητής ουδέποτε δέχθηκε οποιαδήποτε απειλή ή ενόχληση από οποιονδήποτε φορέα κρατικό ή μη, ούτε κατά την διαφυγή του από την επίθεση του στρατού, ενώ θα αναμένονταν εφόσον είχε στοχοποιηθεί από τον στρατό και ακολούθως από την κυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσει αφενός εμπόδια κατά την μετακίνηση του στην χώρα, αλλά και αφετέρου κατά την προσπάθεια του να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, διεξήγαγα έρευνα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης από τις οποίες δεν επιβεβαιώθηκε ο ισχυρισμός του αιτητή για επίθεση του στρατού στη πόλη Mamfe τον Σεπτέμβριο του 2018. Κατόπιν σχετικής αναζήτησης στη βάση ACLED στη νοτιοδυτική περιοχή τον Σεπτέμβριο του 2018 καταγράφηκαν συνολικά 25 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων τα 16 καταγράφηκαν ως βία εναντίον αμάχων και κανένα δεν πραγματοποιήθηκε στη πόλη Mamfe.[10]

 

Αναφορικά με την δράση των δυνάμεων ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές, κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προέκυψε πως από τα πρώτα έτη των συγκρούσεων, οι δυνάμεις ασφαλείας προβαίνουν σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και εισβολές τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά.[11] Από το 2017, οι κάτοικοι των αγγλόφωνων περιοχών του Καμερούν, της βορειοδυτικής και της νοτιοδυτικής περιφέρειας, έχουν βρεθεί ανάμεσα σε ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες, τον στρατό και πολιτοφυλακές και έχουν υποστεί παράνομες δολοφονίες, βιασμούς, απαγωγές και καταστροφές περιουσιών.[12] Το 2018 και το 2019, οι στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποίησαν περίπου το ήμισυ όλων των περιστατικών στοχοποίησης αμάχων και η στοχοποίηση αυτή οδήγησε από το 2017 μέχρι το 2023 σε πάνω από 1 600 θανάτους αμάχων.[13]

 

Έκθεση του Human Rights Watch, για το έτος 2023, καταγράφει ότι οι κρατικές δυνάμεις απάντησαν στις επιθέσεις των αυτονομιστών με επιχειρήσεις αντιμετώπισης των ανταρτών, οι οποίες συχνά απέτυχαν να προστατεύσουν τους αμάχους ή τους στόχευαν ευθέως, ενώ καταχρηστικές επιδρομές του στρατού και δολοφονίες αμάχων μπορεί επίσης να διαπράχθηκαν εναντίον ατόμων που θεωρήθηκαν ύποπτα ως αυτονομιστές ή σε αντίποινα για επιθέσεις εναντίον θέσεων του στρατού.[14]

 

Υπήρξαν αναφορές για καταχρήσεις περιλαμβανομένων δολοφονιών και απαγωγών από κυβερνητικές δυνάμεις που σχετίζονται με τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις με αυτονομιστές στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιφέρειες, όπου οι κυβερνητικές δυνάμεις συγκρούονται με αυτονομιστές. Επιπλέον, υπήρξαν αναφορές ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις σκότωσαν σκόπιμα πολυάριθμους αμάχους, αν και ανεξάρτητοι παρατηρητές κατηγόρησαν τις κυβερνητικές δυνάμεις ότι σκότωσαν άοπλους πολίτες, αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι όσοι σκοτώθηκαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις στις ζώνες συγκρούσεων ήταν στην πραγματικότητα αυτονομιστές.[15]  Σύμφωνα με άλλη πηγή, κυβερνητικοί στρατιώτες κατηγορούν πολίτες για συνενοχή με αυτονομιστές, πυρπολούν οικίες, ασκούν σεξουαλική βία ως «αντίποινα για τις επιθέσεις των αυτονομιστών εναντίον τους», συλλαμβάνουν και κρατούν αυθαίρετα άτομα που κατηγορούνται ως αυτονομιστές ή ότι τους υποστηρίζουν.[16]

 

Πρόσθετες πηγές, επιβεβαιώνουν ότι την ίδια μεταχείριση από τις καμερουνεζικές αρχές του αντιμετωπίζουν και οι αγγλόφωνοι  δημοσιογράφοι, εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα, στο τομέα της υγείας, αγγλόφωνοι ακτιβιστές, ακαδημαϊκοί, δικηγόροι.[17]  Από τα ανωτέρω στοιχεία, προκύπτει πως οι κυβερνητικές δυνάμεις προβαίνουν σε παραβιάσεις κατά αμάχων όπως και σε επιθέσεις σε πόλεις και χωριά, εμπρησμούς και καταστροφές περιουσιών, ενώ και οι πληροφορίες στις οποίες ανέτρεξε ο αρμόδιος λειτουργός κατά την εισηγητική έκθεση (ερυθρό 75 του διοικητικού φακέλου) αποτυπώνουν πως εκείνη την χρονική περίοδο είχαν καταγραφεί στην ευρύτερη περιοχή τέτοιας φύσεως περιστατικά, όχι όμως στην περιοχή που ανέφερε ο αιτητής και στο χρόνο που ισχυρίζεται ότι έλαβε χώρα.

 

Από τα στοιχεία που αναλύθηκαν προηγουμένως, προκύπτει πως ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει την επίθεση του στρατού και επιπρόσθετα, δεν κατάφερε να υποστηρίξει πως στοχοποιήθηκε προσωπικά από τον κυβερνητικό στρατό εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτονομιστική ομάδα. Επομένως, ενόψει  του ότι ο αιτητής δεν κατάφερε σε κανένα σημείο της συνέντευξης του να τεκμηριώσει τον υπό κρίση ισχυρισμό, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Επισημαίνω πως ισχυρισμοί περί γενικευμένης βίας ή περί κατάστασης ανασφάλειας στην περιοχή διαμονής δεν συνδέονται με το προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα εκτός και αν τεκμηριωθεί ότι η βία είναι στοχευμένη βάσει των ιδιαίτερων περιστάσεων του αιτητή, τότε θα μπορούσε εφόσον πληρούνται και οι υπόλοιπες νομικές προϋποθέσεις του ορισμού του πρόσφυγα να ενταχθεί κάποιος στο πεδίο εφαρμογής αυτού.

 

Επιπρόσθετα, από το αφήγημά του, δεν τεκμηριώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης ή σοβαρής βλάβης από κάποιο άλλο στοιχείο του προφίλ του αιτητή. Ουδεμία πολιτική εμπλοκή ή ανάμειξη  του στοιχειοθετήθηκε σε καμία από τις δύο πλευρές των συγκρούσεων στις αγγλόφωνες περιοχές (κυβερνητικές δυνάμεις/αποσχιστές), καθώς και ούτε  παρελθούσα δίωξη του αιτητή τεκμηριώθηκε βάσει των λεγομένων του. Βάσει των ανωτέρω λοιπόν, κρίνω ότι δεν συντρέχει εύλογη πιθανότητα για τον αιτητή να εκτεθεί σε οποιαδήποτε μορφή δίωξης, αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του.

 

Σημειώνεται άλλωστε ότι ούτε κατά την ενώπιον μου διαδικασία αλλά ούτε και μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης προσέθεσε άλλα στοιχεία και/ή πληροφορίες που να ανατρέπουν την αξιολόγηση των καθ' ων η αίτηση και να τεκμηριώνουν το αίτημά του. Οι αντιφάσεις που εντοπίστηκαν από το λειτουργό ήταν ενώπιον του και είχε τη δυνατότητα στην ενώπιον μου διαδικασία με το ορθό δικονομικό διάβημα, να καλύψει τα κενά, τις αντιφάσεις και τις ανακρίβειες που προέβη κατά το αφήγημά του.

 

Όσον αφορά τον ισχυρισμό που προβάλλει η συνήγορος του αιτητή, ότι δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι μέλη της οικογένειας του αιτητή έχουν αποκτήσει στη Νιγηρία προσφυγικό καθεστώς, δεν τεκμηριώνεται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου. Ούτως ή άλλως η συνήγορος του αιτητή είχε τη δυνατότητα να προβεί στο αναγκαίο δικονομικό διάβημα θέτοντας ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αίτημα για προσκόμιση μαρτυρίας, πράγμα που δεν έπραξε.  Το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του όλο το υλικό που είχε ενώπιόν του το διοικητικό όργανο και βεβαίως εντοπίζεται στον διοικητικό φάκελο (βλ. ΡΟΥΣΟΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΙΔΗ Κ.Α. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549 και ΡΑΦΤΗ Κ.Α. ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2003) 3 Α.Α.Δ. 335). 

 

Εκ του περισσού, διεξήγαγα έρευνα αναφορικά με υπηκόους Καμερούν που αιτούνται άσυλο στη Νιγηρία, από την οποία προκύπτει ότι ο αριθμός των ατόμων από το Καμερούν που αιτούνται διεθνούς προστασίας στη Νιγηρία εξαιτίας της κατάστασης στις αγγλόφωνες περιοχές της χώρας αυξάνεται συνεχώς. Οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο από το Καμερούν αναζήτησαν ασφάλεια στις πολιτείες Akwa-Ibom, Benue, Cross River και Taraba.^[18] Άλλα στοιχεία της UNHCR από το τοπικό γραφείο της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής, που δημοσιεύθηκαν τον Νοέμβριο του 2024, υπήρχαν 16,071 αιτητές ασύλου από το Καμερούν.^[19] Περαιτέρω, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν τον Ιούνιο του 2024 υπήρχαν 68,107 καταγεγραμμένοι πρόσφυγες από το Καμερούν στη Νιγηρία.^[20]  Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιώσει προσωπικό κίνδυνο για τον αιτητή, αλλά ούτε μπορεί να διαφανεί ότι διατρέχει προσωπικό φόβο δίωξης.  Ακόμη λοιπόν και να ισχύει ο ισχυρισμός ότι μέλη της οικογένειάς του βρίσκονται στη Νιγηρία ως πρόσφυγες αυτό δεν μπορεί να προσδώσει καθεστώς στον αιτητή, εφόσον δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε προσωπική δίωξή του στη χώρα καταγωγής του, ούτε τεκμηριώθηκε οποιαδήποτε σύνδεσή του με τους λόγους δίωξης των προσώπων αυτών, εάν βέβαια υπήρχαν τέτοιοι λόγοι δίωξης.

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του. O αιτητής δεν ήταν υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την παράγραφο 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια του Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, ο αιτητής πρέπει (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«(i) να λέει την αλήθεια και να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του με κάθε δυνατό τρόπο.

(ii) Να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο τεκμήριο και να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσκομίσει επιπρόσθετα τεκμήρια.

(iii) Να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Αναμένεται ότι θα του ζητηθεί να δώσει μια συνεκτική εξήγηση όλων των λόγων που επικαλείται για υποστήριξη του αιτήματός του για προσφυγικό καθεστώς και θα πρέπει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν.»

 

Εν προκειμένω, ο αιτητής προέβαλε αόριστους κινδύνους σε σχέση με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του από το στρατό,  χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναφερθεί με σαφήνεια σε συγκεκριμένα γεγονότα από τα οποία να τεκμηριώνεται κίνδυνος βλάβης για τον αιτητή και να ενισχύεται ο πυρήνας του αιτήματός του.  Από τα όσα ισχυρίστηκε ο αιτητής σε κάθε στάδιο εξέτασης του αιτήματός του, προκύπτει πως δεν πρόβαλε σαφείς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς, με επαρκείς εξηγήσεις, λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός του, ώστε να υπαχθεί στο προστατευτικό καθεστώς της έννοιας του «πρόσφυγα». Ο ισχυρισμός που έγινε αποδεκτός, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, δεν δύνανται να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι εύλογα ο αιτητής θα αντιμετωπίσει πράξεις δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με αξιοπιστία τους προβληθέντες ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Σχετικά με τις προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας και τη διαπίστωση του πραγματικού κινδύνου καθορίζεται πως θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619.

 

Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα, λαμβάνοντας υπόψη και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, δεν διαπιστώνεται πως προκύπτουν «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία στη χώρα καταγωγής του, κατά την έννοια του άρθρου 19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Αναφορικά με την υπαγωγή του αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 το οποίο προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας, λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 όσο και του ΔΕΕ (βλ. C285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011).

 

Θεωρώ αναγκαίο να προβώ σε ανάλυση των δεδομένων και στοιχείων που προκύπτουν από πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, προκειμένου να διερευνηθεί η υφιστάμενη κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί σήμερα στη χώρα καταγωγής του αιτητή και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του (Mamfe, South West).

 

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αναφορικά με τις εξελίξεις στην κατάσταση ασφαλείας στην Κεντρική Αφρική, η οποία δημοσιεύτηκε στις 29 Νοεμβρίου 2024, στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιφέρειες, οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων από ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες συνέχισαν να διαταράσσουν σοβαρά τη ζωή των πολιτών, περιορίζοντας την ελευθερία μετακίνησης, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση.[21]

 

Σύμφωνα με ανάλυση για τη χώρα στην ιστοσελίδα του ACAPS  αναφέρεται πως το Καμερούν βιώνει διάφορες κρίσεις. Οι μακροχρόνιες δυσαρέσκειες της αγγλόφωνης κοινότητας στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, μετά από δεκαετίες περιθωριοποίησης των μειονοτικών αγγλόφωνων περιοχών από τη γαλλόφωνη Κυβέρνηση, κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες στα τέλη του 2016. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση διαφορετικών αυτονομιστών να διαδηλώνουν υπέρ της αυτοαποκαλούμενης Δημοκρατίας της Ambazonias στα βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά.

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 21/03/2024 έως τις 21/03/2025 στην Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν καταγράφηκαν συνολικά 746 περιστατικά ασφαλείας και 724 απώλειες ζωών, εκ των οποίων 14 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής), 23 εξεγέρσεις (4 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 264 μάχες (560 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 430 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (144 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 15 περιστατικά έκρηξης/απομακρυσμένης χρήσης βίας (16 απώλειες ανθρώπινων ζωών).^[22] Σύμφωνα με την ίδια πηγή για το ως άνω χρονικό διάστημα, στο πόλη Mamfe, καταγράφηκαν συνολικά 2 περιστατικά ασφαλείας και 1 απώλεια ζωής, τα οποία καταγράφηκαν ως περιστατικά βίας εναντίον αμάχων.^[23]

 

Ο πληθυσμός της πόλης Mamfe σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις για το 2005 ανερχόταν στα 13,046.[24]  Σύμφωνα με πιο πρόσφατη εκτίμηση ανέρχεται στους 19,472 κατοίκους.[25] Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην έκθεση της που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2024 κατόπιν πληροφοριών που συλλέχθηκαν από το ACLED, το τμήμα πληροφοριών από την χώρα καταγωγής (CEDOCA) του Γραφείο Γενικού Επιτρόπου για τους Πρόσφυγες και τους Απάτριδες του Βελγίου παρουσιάζει τα περιστατικά του 2023 να έχουν πτωτική τάση σε σχέση με τις υπόλοιπες χρονιές από το 2017.^[26]

 

Βάσει των πιο πάνω αριθμητικών δεδομένων, διαφαίνεται πως τα περιστατικά ασφαλείας στον τόπο που αναμένεται να επιστρέψει ο αιτητής, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι υπάρχει συνεχιζόμενη βία λόγω των συγκρούσεων μεταξύ του στρατού και των ένοπλων αποσχιστικών ομάδων που δρουν στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, δεν ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι ο αιτητής θα εκτεθεί σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας εάν επιστρέψει στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τον αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή σε συνδυασμό με τα ευρήματα από πηγές πληροφόρησης, ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει τη συμμετοχή του στους Ambazonias, δεν τεκμηρίωσε προηγούμενη δίωξή του από τις αρχές της χώρας του λόγω της συμμετοχής του σε δράσεις υπέρ της ανεξαρτησίας των αγγλόφωνων περιοχών, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι καταζητείται στη χώρα του, αλλά ούτε και απέδειξε επαρκώς ότι εμπλέκεται ενεργά σε δραστηριότητες εναντίον της κυβέρνησης της χώρας καταγωγής του, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο ώστε ενδεχομένως να στοχοποιηθεί προσωπικά και να διωχθεί από τις αρχές με την επιστροφή του στο Καμερούν.

 

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν αμφισβητούνται τα δεδομένα αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν. Παρά ταύτα, ως προκύπτει και από την πιο πάνω ανάλυση, ο Αιτητής δεν διαφαίνεται να ανήκει σε κατηγορίες προσώπων υψηλού κινδύνου που θα ενέπιπταν στους στόχους επιθέσεων από τις αρχές του Καμερούν. Λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές του περιστάσεις, με βάση και τα δεδομένα που αναφέρθηκαν ανωτέρω, δεν προκύπτουν εύλογοι λόγοι ώστε να συνάγεται πως υπάρχει κίνδυνος δίωξης του ή πραγματικός κίνδυνος να υποστεί κακομεταχείριση, με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.

 

Ως εκ τούτου από τα ανωτέρω συνάγεται πως η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές δεν έχει φτάσει σε σημείο που να στοχοποιούνται αδιακρίτως άμαχοι μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους στη Νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας. Επίσης, ούτε παρατηρώ κάποιο παράγοντα επίτασης του κινδύνου βάσει των ατομικών περιστάσεων του αιτητή ο οποίος επρόκειτο για έναν ενήλικο άνδρα, υγιή, χωρίς ενδείξεις ευαλωτότητας, ικανό για εργασία και με βασική μόρφωση.  Λαμβάνω βεβαίως υπόψη μου πως στην περιοχή Mamfe στην οποία θα επιστρέψει ο αιτητής έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο έτος δύο περιστατικά ασφαλείας.  Συνεπώς, δεν προκύπτει πραγματικός κίνδυνος για τον αιτητή να αντιμετωπίσει σοβαρή βλάβη ως άμαχος.

  

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω.  Ενόψει της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο, υπό τις περιστάσεις, να μην επιδικάσω έξοδα.

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.