ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ. 3758/23

 

11 Μαρτίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

 

Κ.U.N.

 

Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                              Καθ' ων η αίτηση

 

......................................

 

Ο αιτητής παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου

 

Γεωργία Καρατσιόλη για Νίκο Α. Λοΐζου και Χρίστο Γ. Χριστούδια, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Κατερίνα Μιχαηλίδου για Νικόλα Κουρσάρη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 28/8/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω:  Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 20/05/2022, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές.  Ο αιτητής παρέλαβε βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας.

 

Στις 04/08/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum - στο εξής: E.U.A.A.), ο οποίος στις 21/08/2023 ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού υιοθέτησε την Έκθεση - Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού απέρριψε το αίτημα του αιτητή στις 28/08/2023.

 

Η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε στις 14/09/2023  επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε  την απόφαση της για την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί πως η συνήγορος του αιτητή κατά την δικάσιμο ημερομηνίας 06/12/2024, όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που περιλαμβάνονται στη Γραπτή της Αγόρευση και περιορίστηκε στο νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.  Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση αντιτείνει πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή, νόμιμη, αιτιολογημένη και αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής εφαρμογής της νομοθεσίας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. 

 

Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή ο αδελφός του αντιμετώπιζε κάποιο  πρόβλημα με κάποιο συγχωριανό του (“Kinsman”). Στα πλαίσια μιας διαμάχης με τον αδελφό του, ο συγχωριανός του έχασε τη ζωή του. Για σκοπούς εκδίκησης έκαψαν την οικία της οικογένειας και επιθυμούσαν να κάψουν και τον αιτητή ζωντανό αλλά όπως κατέγραψε κατάφερε να διαφύγει από τη χώρα του.  

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι κατάγεται από τη Νιγηρία, και ανέφερε πως η περιοχή διαμονής του βρίσκεται στην πολιτεία Imo και συγκεκριμένα η πόλη Owerri, στην οποία έζησε μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του. Ανέφερε πρόσθετα πως είναι Χριστιανός Καθολικός και απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι άγαμος και άτεκνος, η μητέρα του απεβίωσε και ο πατέρας του διαμένει στο χωριό Umundum, στη πολιτεία Imo. Ο αιτητής έχει 2 αδέλφια, ο ένας διαμένει στην πόλη Owerri και ο άλλος στην πόλη Abuja. Ο αιτητής ανέφερε πως ομιλεί την γλώσσα Igbo, η οποία είναι η μητρική του και την Αγγλική γλώσσα.  Αναφορικά με το επαγγελματικό του υπόβαθρο δήλωσε ότι εργαζόταν ως αγρότης από το 2013 μέχρι και το 2022.  Επιπρόσθετα, ανέφερε πως ασχολείτο με την πώληση ποτού από το 2019 μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του ανέφερε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του γιατί ο μικρότερος αδελφός του τσακώθηκε με συγχωριανό του («kinsman»), ο οποίος έχασε τη ζωή του. Κληθείς ο αιτητής να προσδιορίσει την λέξη «kinsmen», διευκρίνισε ότι το πρόσωπο αυτό δεν ήταν συγγενής του και ανέφερε πως προέρχονται από το ίδιο χωριό, ότι ήταν αγρότες, γνωρίζονταν και είχαν καλές σχέσεις (ερυθρό 24-χ1 του διοικητικού φακέλου).  Για εκδίκηση, η οικογένεια του συγχωριανού του έκαψε την οικία τους, κατέστρεψαν τα πάντα και ανέφερε πως επιθυμούσαν να σκοτώσουν τον αιτητή. Ο αιτητής είχε μια πληροφορία από ένα φίλο του ότι τον αναζητούσαν και εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.  Ερωτηθείς τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, απάντησε ότι θα τον σκοτώσει η οικογένεια του συγχωριανού του.

 

Ο αιτητής ανέφερε ότι η διαφωνία του αδελφού του με τον συγχωριανό τους ξεκίνησε στις 26/12/2021, όταν ο αδελφός του καθόταν έξω, τον πλησίασαν συγχωριανοί μαζί με άλλα άτομα και τον ρώτησαν σε ποια ομάδα cultist ανήκει. Ο αδελφός του αιτητή απάντησε ότι δεν ανήκει σε κάποια ομάδα και άρχισαν να τον χτυπούν. Στη συνέχεια, ο αιτητής μαζί με τον αδελφό του παραπονέθηκαν στον αρχηγό της κοινότητας, ο οποίος κάλεσε το πρόσωπο αυτό να εμφανιστεί ενώπιον του αλλά αρνήθηκε. Ο αιτητής πρόσθεσε ότι επισκέφθηκε την οικογένεια του συγχωριανού του και τους ανέφερε τι έγινε. Στις 11/02/2022, ο αδελφός του αιτητή είδε τον συγχωριανό του στην οικία τους, του επιτέθηκε με μαχαίρι, ακολούθως νοσηλεύτηκε και απεβίωσε μετά από τρεις ημέρες.

 

Όπως δήλωσε στις 14/02/2022 ο συγχωριανός τους απεβίωσε και την ίδια ημέρα έκαψαν την οικία τους. Ούτε ο αιτητής ούτε η οικογένεια του κατάγγειλαν το περιστατικό στην αστυνομία, διότι ως ισχυρίστηκε, προέβη σε καταγγελία στον αρχηγό της κοινότητας του, ο οποίος προχώρησε σε καταγγελία στην αστυνομία και η αστυνομία τους συμβούλευσε να μην συνεχίσουν την υπόθεση. Ο αιτητής πρόσθεσε ότι την ίδια μέρα έλαβε απειλές από την οικογένεια του αποθανόντος ότι θα κάψουν την οικία του. Κατά τον Φεβρουάριο του 2022, ενημερώθηκε τηλεφωνικώς, από ένα γείτονα του ότι η οικογένεια του συγχωριανού του τον αναζητά και ανέφεραν πως τον απειλούσαν τηλεφωνικώς ότι θα τον σκοτώσουν. Όπως ανέφερε, δεν προχώρησε σε καταγγελία εναντίον τους σχετικά με τις απειλές που δέχθηκε, δήλωσε ότι δεν συνέβησαν άλλα περιστατικά εναντίον του και η οικογένεια του συγχωριανού του δεν τον ενόχλησε με άλλο τρόπο.

 

Ο αιτητής ρωτήθηκε για ποιο λόγο άρχισε ο καυγάς και ανέφερε ότι ο αδελφός του ήταν μέλος της μυστικής ομάδας Black axe, γεγονός για το οποίο ενημερώθηκε από άτομα της περιοχής και ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για ποιο λόγο ο αδελφός του είχε διαφωνία με τον συγχωριανό τους, υποθέτοντας ότι η διαφωνία τους σχετιζόταν με την αίρεση.  Όπως δήλωσε, δεν γνωρίζει τίποτα για τη συμμετοχή του αδελφού του στην ομάδα Black axe και πρόσθεσε ότι ο ίδιος δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με την ομάδα αυτή ή με οποιαδήποτε άλλη μυστική ομάδα στη χώρα του.

 

Ο αιτητής δήλωσε ότι δεν κατάγγειλαν το περιστατικό ξυλοδαρμού του αδελφού του στην αστυνομία, διότι προσπάθησαν να επιλύσουν το ζήτημα με τους αρχηγούς και την οικογένεια.  Όπως ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για ποιο λόγο ο συγχωριανός τους πήγε στην πατρική του οικία αλλά δήλωσε πως ο αδελφός του σκότωσε τον συγχωριανό του για εκδίκηση. Στη συνέχεια, ο αδελφός του παραδόθηκε στην αστυνομία, συνελήφθη και βρίσκεται υπό κράτηση, μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης. Ο αιτητής ανέφερε ότι δεν γνωρίζει οτιδήποτε για τη δικαστική διαδικασία (ερυθρό 23, του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση των ανωτέρω προβαλλόμενων ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.U.A.A στην Έκθεση-Εισήγησή του σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά την ταυτότητα, το προφίλ, τη χώρα καταγωγής και διαμονής του αιτητή και ο δεύτερος αφορά το γεγονός ότι ο αδελφός του αιτητή σκότωσε ένα συγχωριανό τους, η οικογένεια του συγχωριανού τους έκαψε την οικία του αιτητή και αναζητούσαν τον αιτητή για να τον σκοτώσουν.

 

Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθότι ο λειτουργός έκρινε ότι πληρείται τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία των προβληθέντων ισχυρισμών, ενώ ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει και να παραθέσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονταν του πυρήνα του αιτήματός του και οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις του αρμόδιου λειτουργού, χαρακτηρίζονταν από γενικότητα και αοριστία.  

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς, δηλαδή το προσωπικό προφίλ του αιτητή τη χώρα καταγωγής του και τον τόπο διαμονής του, έκρινε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα σε περίπτωση που ο αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Πρόσθεσε πως ο αιτητής είναι νεαρός, υγιής, μορφωμένος και ικανός προς εργασία. Στη συνέχεια, διεξήγαγε έρευνα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι η Νιγηρία, τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του είναι ασφαλής, αφού βεβαίως εξέτασε την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Imo, στην οποία  αναμένεται ο αιτητής να επιστρέψει.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο αρμόδιος λειτουργός κατέγραψε πως οι λόγοι που ώθησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του δεν θεμελιώνουν φόβο δίωξης, λόγω του προσωπικού του προφίλ. Ο αρμόδιος λειτουργός λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα έρευνας για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του αιτητή, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται συνθήκες αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, κατέληξε πως δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης υιοθέτησε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από το συνήγορό του αλλά και από το συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος ορθά έγινε αποδεκτός, δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ εφόσον ούτως ή άλλως δεν αμφισβητήθηκε. 

 

Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, συμφωνώ με το εύρημα των καθ' ων η αίτηση ότι ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του αιτητή από την οικογένεια του αποθανόντος συγχωριανού του, προβλήθηκε κατά τρόπο γενικό και αόριστο. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει πως ο αιτητής στα πλαίσια της επεξήγησης του πυρήνα του αιτήματός του δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες, λεπτομέρειες και πειστικές εξηγήσεις για τον κίνδυνο που επικαλέστηκε ότι διατρέχει, με αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί του να μην είναι ευλογοφανείς.

 

Συγκεκριμένα, ο αιτητής μέσα από τις δηλώσεις του δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον φόβο δίωξης του. Δεν ήταν σε θέση να παρέχει λεπτομέρειες για τις συνθήκες υπό τις οποίες άρχισε η διαμάχη του αδελφού του με τον συγχωριανό του και δεν περιέγραψε πως ο ίδιος συνδέεται προσωπικά με τη διαμάχη αυτή. Δεν έδωσε λεπτομέρειες και σαφείς απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα που του είχαν τεθεί αναφορικά με τις συναντήσεις που είχε με τον αρχηγό της κοινότητας και την οικογένεια του αποβιώσαντα συγχωριανού του προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα, ούτε ήταν σε θέση να περιγράψει επαρκώς τις απειλές που δέχθηκε.  Ο αιτητής δήλωσε πως δεν ανέφερε τις απειλές που δέχθηκε στην αστυνομία επειδή, όπως ανέφερε, δεν ένιωσε ότι έπρεπε να αναφερθεί το περιστατικό αυτό στην αστυνομία.  Ο ισχυρισμός του δεν είναι ευλογοφανής, λαμβάνοντας υπόψη ότι ισχυρίστηκε πως η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο και πως απειλείτο ότι θα τον σκοτώσουν.

 

Αναφορικά λοιπόν με τον αόριστο κίνδυνο που ισχυρίζεται ο αιτητής ότι διατρέχει στη χώρα καταγωγής του, όπως έχω αναφέρει στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020:  «Η αόριστη επίκληση ενός κινδύνου ζωής, όταν όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συνεπικουρείται εξ' ουδενός αντικειμενικού στοιχείου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αρκούντως σοβαρή, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου ......  Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε προσβολή ενός δικαιώματος δεν υποχρεώνει τις αρχές να χορηγήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα στον υφιστάμενο την προσβολή.»

 

Τα όσα ανέφερε ο αιτητής στη συνέντευξη αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.  Από τα πρακτικά της συνέντευξης του αιτητή παρατηρώ ότι οι αναφορές του σε σχέση με τους ισχυρισμούς του παρουσιάζονται ελλιπείς, χωρίς ευλογοφάνεια και χωρίς τεκμηρίωση στα όσα ισχυρίστηκε σε σχέση με τα γεγονότα τα οποία, όπως ισχυρίζεται, τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα του. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω δεδομένα και κυρίως το γεγονός ότι δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες για να στηρίξει τον φόβο δίωξης του, ο προαναφερόμενος ισχυρισμός δεν γίνεται αποδεκτός.

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν έχει επικαλεσθεί  στη συνέντευξή του κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις υπαγωγής ατόμου σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Τα εν λόγω στοιχεία δεν θα μπορούσαν να εντάξουν τον αιτητή στην έννοια του πρόσφυγα, έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000).

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Οι λόγοι που ώθησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας, δεν εμπεριέχονται στους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 3 του Ν. 6 (Ι)/2000, ενώ δεν επικαλέστηκε εναντίον του δίωξη από οποιονδήποτε φορέα που τον εμποδίζει να διαμείνει ή να εργαστεί στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν πρόβαλε ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Κατά συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση, προκύπτει πως ορθά αποφασίστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου, ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που στοιχειοθετούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, καθώς δεν προέκυψε καμία ένδειξη πραγματικής, υφιστάμενης και έμπρακτης απειλής του αιτητή από οποιοδήποτε φορέα, κρατικό ή μη, στη χώρα καταγωγής του.

 

Πρόσθετα, ορθά κρίθηκε από τον δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του  Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619.

 

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αιτητή και βάσει της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του ως παρατέθηκε ανωτέρω, ο τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του στη χώρα του ήταν η πολιτεία Imo, στη πόλη Owerri. Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 ανέτρεξα σε έγκυρες επικαιροποιημένες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν.

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 28/02/2024 έως τις 28/02/2025 στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας καταγράφηκαν συνολικά 113 περιστατικά ασφαλείας και 183 απώλειες ζωών, εκ των οποίων 16 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής), 4 εξεγέρσεις (3 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 55 μάχες (127 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 36 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (53 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 2 περιστατικά έκρηξης/απομακρυσμένης χρήσης βίας (καμία απώλειας ανθρώπινης ζωής).[1] Σύμφωνα με την ίδια πηγή για το πιο πάνω χρονικό διάστημα, στη πόλη Owerri της πολιτείας Imo, καταγράφηκαν συνολικά 16 περιστατικά ασφαλείας και 13 απώλειες ζωών, εκ των οποίων 5 μάχες (11 απώλειες ανθρώπινων ζωών),8 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής) και 3 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (2 απώλειες ανθρώπινης ζωής).[2] Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Imo της Νιγηρίας ανέρχεται σε 5,459,300 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2022.[3]

  

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τόπο όπου διέμενε και στον οποίο αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. 

 

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, ότι πρόκειται για ένα νέο, υγιή και ενήλικο άνδρα χωρίς εξαρτώμενα, με επαρκή μόρφωση και ικανό προς εργασία, με οικογενειακό δίκτυο στη χώρα του, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψιν ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 12Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Ττουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120). Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή έρευνα.

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό την προσβαλλόμενη απόφαση εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται επαρκούς αιτιολογίας κατά παράβαση των άρθρων 26 και 28 του Ν.158(Ι)/1999.  Η αιτιολόγηση των αποφάσεων της διοίκησης είναι επιβεβλημένη για να μπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει εάν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και για να παρέχεται η δυνατότητα να αντιληφθεί το Δικαστήριο που βασίστηκε το αρμόδιο όργανο για να καταλήξει στην απόφασή του (Γρηγορόπουλος κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, (1997) 4 ΑΑΔ 1414). 

 

Μέσα από την αιτιολογία του οργάνου θα πρέπει να διαφαίνεται ο συλλογισμός του, ο οποίος οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ή τουλάχιστον να υπάρχουν στοιχεία στον φάκελο της υπόθεσης που να μπορούν να συμπληρώσουν την αιτιολογία της απόφασης του αρμόδιου οργάνου (βλ. Στέφανος Φράγκου v. Κυπριακή Δημοκρατίας, (1998) 3ΑΑΔ 270).

 

Η αιτιολογία της απόφασης του διοικητικού οργάνου συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371).  Η δυνατότητα αυτή υπάρχει όταν τα στοιχεία που βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου συνδέονται με την απόφαση και αποκαλύπτουν τους λόγους που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου, μπορεί να λεχθεί ότι αυτά βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω από την προσβαλλόμενη απόφαση και ούτως ή άλλως διαφαίνεται η αιτιολογία της απόφασης και από το κείμενό της (Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 2452, ημερομηνίας 21.7.2000, Χρυστάλλα Συμεωνύδου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 911/93 κ.α., ημερ. 18.4.97).  Συνεπώς, από όσα έχω επεξηγήσει ανωτέρω προκύπτει ότι, το αρμόδιο όργανο έλαβε δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη απόφαση και ως εκ τούτου, ο προβαλλόμενος ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια και υπήρξε η δέουσα έρευνα και αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας. 

 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.