ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 1949/24

 27 Μαΐου, 2025

[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΔΔΔΔΠ.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C.B.T.K

Αιτητής

-και-

 

 Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Σ. Πιτσιλλίδου(κα), Δικηγόρος  για τους Καθ' ων η Αίτηση.

(Παρούσα η μεταφράστρια κα Ζωή Αγαπίου, για πιστή μετάφραση από τα ελληνικά στα γαλλικά και αντίστροφα.)

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση, ημερομηνίας 28/03/2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη, στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.

 

Γεγονότα

 

Τα ουσιώδη γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ως έχουν εκτεθεί στην Ένσταση των Καθ' ων η αίτηση και υποστηρίζονται από τον διοικητικό φάκελο, έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής είναι υπήκοος Καμερούν, εισήλθε παράτυπα στην Κυπριακή Δημοκρατία και υπέβαλλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 28/11/2016.

 

Στις 20/06/2017, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (ΕΥΥΑ). Στις 12/07/2017, o εν λόγω λειτουργός της ΕΥΥΑ συνέταξε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία. Ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 19/07/2017.

 

Στις 08/08/2017, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική επιστολή μαζί με την αιτιολόγηση της απόφασης της σχετικά με το αίτημα του Αιτητή, η οποία παρελήφθη ιδιοχείρως από τον Αιτητή στις 21/08/2017.

 

Στις 24/08/2017 καταχωρήθηκε στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων διοικητική προσφυγή από τον Αιτητή. Στις 17/12/2020 η Αναθεωρητική Αρχή απέστειλε επιστολή στον αιτητή, ενημερώνοντάς τον ότι λόγω κατάργησης της Αρχής, η προσφυγή του θα εξεταστεί ως ένσταση από την Υπηρεσία Ασύλου.

 

Στις 23/08/2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Στις 26/03/2024, o αρμόδιος λειτουργός συνέταξε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία. Εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών ως ο Νόμος ορίζει, λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε για λογαριασμό του Προϊστάμενου την ανωτέρω εισήγηση την 28/03/2024.

 

Στις 31/05/2024, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική επιστολή μαζί με την αιτιολόγηση της απόφασης της σχετικά με το αίτημα του Αιτητή, η οποία παρελήφθη ιδιοχείρως από τον Αιτητή αυθημερόν.

 

Η εν λόγω απορριπτική απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρήθηκε στις 03/06/2024.

 

Νομικοί ισχυρισμοί 

Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά στο Δικαστήριο και προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία προβάλλοντας πραγματικούς ισχυρισμούς.

 

Η συνήγορος των Καθ΄ ων η αίτηση με την προφορική της αγόρευση υποστηρίζει ότι ο Αιτητής κατά την διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου δεν ανέφερε οποιουσδήποτε επιπρόσθετους ισχυρισμούς, παρά μόνο υιοθέτησε τα όσα είχε ισχυριστεί στις συνεντεύξεις του.  Τόνισε ότι ο Αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος ως προς τους ισχυρισμούς του περί επιθέσεων από τους δανειστές του.  Όσον αφορά την απαγωγή της κόρης του, οι ισχυρισμοί του έγιναν αποδεκτοί, όμως σύμφωνα με την ίδια δεν μπορεί να του δοθεί οποιοδήποτε καθεστώς γιατί δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια με τους λόγους δίωξης και/ή πράξεων δίωξης καθότι οι προφορικές απειλές που λαμβάνει ο Αιτητής δεν στοιχειοθετούν τους λόγους που περιοριστικά τίθενται στον περί Προσφύγων Νόμο.  Επίσης, ισχυρίστηκε ότι ο Αιτητής έλαβε προστασία από τις αρχές της χώρας του και ότι ο τελευταίος τόπος διαμονής του ήταν η Douala, όπου δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων.  Τέλος η συνήγορος των Καθ’ων η Αίτηση αναφέρθηκε στο προφίλ του Αιτητή και ιδιαίτερα ότι είναι γαλλόφωνος και δεν θεωρείται ευάλωτο πρόσωπο. 

 

Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι το παρόν Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να εξετάσει και την ορθότητα της παρούσας υπόθεσης, η οποία απορρέει από τα εδάφια (2), (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(Ι)/ 2018), εφόσον η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία υποβλήθηκε στις 28/11/2016.  Λαμβάνω δε υπόψη μου, ότι ο Αιτητής δεν εκπροσωπείται από συνήγορο αλλά εμφανίζεται προσωπικά και δεν αναμένεται από αυτόν να προωθήσει νομικούς ισχυρισμούς εμπεριστατωμένα και αιτιολογημένα ως προνοούν οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί σε υποθέσεις όπου τα μέρη εκπροσωπούνται από δικηγόρο (βλ. συναφώς Διαδικαστικός Κανονισμός 7 του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962). Προς το σκοπό αυτό, κρίνω σκόπιμη την παράθεση των ισχυρισμών του Αιτητή, ως αυτοί προβλήθηκαν καθόλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του.

 

Στο πλαίσιο της αίτησής του για άσυλο (ερυθρά 6-4, 19-17 του διοικητικού φακέλου), ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για οικονομικούς λόγους, ότι έχει συνολικό χρέος €7600. 

 

Στη συνέντευξή του, ημερομηνίας 20/06/2017, τα πρακτικά της οποίας βρίσκονται κατατεθειμένα ως ερυθρά 29-22, 36-30(μεταφρασμένο κείμενο) του διοικητικού φακέλου, αρχικά τέθηκαν στον Αιτητή γενικές ερωτήσεις σχετικές με την ταυτότητα, το προφίλ, τη χώρα καταγωγής, την εκπαίδευση, την οικογενειακή κατάσταση και την επαγγελματική του εμπειρία.  Ο Αιτητής είναι υπήκοος Καμερούν, γεννηθείς στην πόλη Bafoussam και ακολούθως  διέμενε στη πόλη Douala, η οποία αποτελεί και το συνήθη τόπο διαμονής του.  Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, είναι έγγαμος με 6 τέκνα, οι οποίοι διαμένουν στη Douala.  Ως προς τα μέλη της πατρικής του οικογένειας ο πατέρας του απεβίωσε, η μητέρα του διαμένει στη Bafoussam και έχει θείους από τη πλευρά της μητέρας του. Αναφορικά με το επάγγελμά του ασχολείτο με το εμπόριο ενδυμάτων.

 

Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα του ισχυρίστηκε ότι  εργαζόταν στο εμπόριο, δεν είχε κεφάλαια και δανείστηκε χρήματα από τράπεζες προκειμένου να πάει στη Κίνα και να αγοράσει εμπόρευμα. Στις 09/11/2009 το κατάστημα του κάηκε, όλα καταστράφηκαν και δεν μπορούσε να επιστρέψει τις πιστώσεις στη Τράπεζα και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Ισχυρίστηκε περαιτέρω, ότι η σύζυγος δανείστηκε ένα χρηματικό ποσό από συνάδελφο της για να διευθετήσει ο Αιτητής το ταξίδι του. Ερωτηθείς τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής, ισχυρίστηκε ότι φοβάται τους ανθρώπους και τη Τράπεζα λόγω των χρημάτων που οφείλει.

 

Οι ισχυρισμοί του Αιτητή αξιολογήθηκαν από τον αρμόδιο λειτουργό ο οποίος έκανε αποδεκτούς τους ισχυρισμούς του αναφορικά με την ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του, τον ισχυρισμό περί οικονομικών προβλημάτων και ότι δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη του στις Τράπεζες και σε ιδιώτες και ότι το κατάστημα του καταστράφηκε στις 2/11/2009. Μετέπειτα, ο λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση κινδύνου και νομικής ανάλυσης επί τη βάσει των αποδεδειγμένων ουσιωδών ισχυρισμών που προέκυψαν από τις δηλώσεις του Αιτητή, καταλήγοντας ότι πρόκειται για περίπτωση οικονομικού μετανάστη, δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος ούτε συμπληρωματικής προστασίας.

 

Ακολούθως, ο Αιτητής καταχώρησε διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, όπου προέβαλε ότι οι δανειστές του τον έχουν απειλήσει προφορικά και σωματικά, ότι ο δανεισμός έγινε από τοπικούς συλλόγους ανεπίσημου δανεισμού, οι οποίοι απείλησαν τον ίδιο και την οικογένεια του, ότι σε περίπτωση που βρεθεί στο έδαφος του Καμερούν θα τον εξοντώσουν εάν δεν αποπληρώσει τα χρέη του. Περαιτέρω, αναφέρει ότι τον ανάγκασαν να πωλήσει ένα από τα τέκνα του, δεν το έπραξε και απήγαγαν και βασάνισαν τη θυγατέρα του αλλά κατάφερε να την πάρει πίσω. Ισχυρίστηκε ότι μια μέρα τον ακολούθησαν με ρόπαλα και δεχόταν μυστικιστικές απειλές, δεν κατάφερε να επιλύσει το ζήτημα και γι’ αυτό εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

Η Υπηρεσία Ασύλου, λόγω της κατάργησης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, προχώρησε στην εξέταση της διοικητικής προσφυγής ως να είχε υποβληθεί ένσταση κατά της αρχικής αρνητικής απόφασης. Ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, έκρινε σκόπιμη της διεξαγωγή νέας συνέντευξης του Αιτητή καθότι επί της διοικητικής προσφυγής του αναφέρθηκε σε περιστατικά βίας και απειλών, τα οποία δεν αναφέρθηκαν στην συνέντευξη ημερομηνίας 20/06/2017.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του ημερομηνίας 23/08/2023, ο Αιτητής επανέλαβε ότι το κατάστημα του κάηκε και ότι δανείστηκε χρήματα από δυο Τράπεζες, προκειμένου να αγοράσει ενδύματα από τη Κίνα. Ανέφερε ότι ένα ποσό το έλαβε από ένα τοπικό σύλλογο (association), στον οποίο ο Αιτητής ήταν μέλος και σκοπός του συλλόγου ήταν να καθαρίζει τη γειτονιά. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι επειδή δεν μπορούσε να εξοφλήσει το ποσό στο σύλλογο, του πρότειναν να θυσιάσει τη θυγατέρα του, αρνήθηκε και την απήγαγαν το 2016. Με τη σύζυγο του και μερικούς φίλους κατάφεραν να βρουν μερικά χρήματα, τα έδωσαν και πήρε πίσω τη θυγατέρα του, την οποία βασάνισαν.

 

Κληθείς να σχολιάσει τι συνέβη από τη περίοδο που δανείστηκε τα χρήματα, το έτος 2005 μέχρι το 2016, όταν απήγαγαν τη θυγατέρα του, ισχυρίστηκε ότι δεν είχε εργασία, έπρεπε να συντηρήσει την οικογένεια του, ότι έπρεπε να επιστρέψει όλο το ποσό της συμφωνίας και όλο αυτό το χρονικό διάστημα τον παρενοχλούσαν. Ο Αιτητής δήλωσε ότι την ημέρα που απήγαγαν τη θυγατέρα του αυτός κρυβόταν, κατάγγειλαν το περιστατικό στην Αστυνομία αλλά δεν προχώρησαν σε έρευνα. Δήλωσε ότι μέχρι και σήμερα συνεχίζει τα χρωστάει τα χρήματα στο σύλλογο. Ερωτηθείς τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι του συλλόγου θα τον σκοτώσουν και ότι αντιλήφθηκε ότι ασχολούνται με τη μαύρη μαγεία.

 

Οι ισχυρισμοί του Αιτητή αξιολογήθηκαν από τον αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος εντόπισε στην Έκθεση – Εισήγησή ένα πρόσθετο πραγματικό περιστατικό που προκύπτει από τις δηλώσεις του Αιτητή:

1.   Ο ενιστάμενος δέχθηκε απειλές και επιθέσεις από τους δανειστές του, οι οποίοι επίσης απήγαγαν τη κόρη του.

 

 

Το εν λόγω ουσιώδες περιστατικό δεν έγινε αποδεκτό. Αναφορικά με την αξιολόγηση της εσωτερικής αξιοπιστίας, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή χαρακτηρίζονται από έλλειψη λεπτομερειών και ακρίβειας. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής δεν παρείχε λεπτομέρειες για τα προβλήματα που αντιμετώπισε από τους δανειστές του, δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τι συνέβη μεταξύ της περιόδου 2009 έως 2016, αναφέροντας γενικά ότι τον παρενοχλούσαν συνέχεια, χωρίς να αναφερθεί σε πράξεις ή περιστατικά. Δεν ήταν σε θέση να παράσχει πληροφορίες για την ταυτότητα, το επάγγελμα και το προφίλ των προσώπων οι οποίοι ζήτησαν να θυσιαστεί η θυγατέρα του. Ούτε ήταν σε θέση να παρέχει ακριβείς πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό απαγωγής της θυγατέρας του. Ενώ ανέφερε ότι κατάγγειλε το περιστατικό απαγωγής στη αστυνομία δεν παρείχε πληροφορίες σχετικά με την έκβαση της υπόθεσης, Τέλος, κληθείς να σχολιάσει ότι τα περιστατικά τοποθετούνται σε χρόνο πριν της αναχώρησης του από τη χώρα καταγωγής του, εντούτοις δεν τα ανέφερε κατά την πρώτη του συνέντευξη, δήλωσε ότι στη πρώτη συνέντευξη απαντούσε στις ερωτήσεις που του τέθηκαν.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, ο αρμόδιος λειτουργός παρέπεμψε σε πηγές σχετικά με ανεπίσημες χρηματοδοτικές αγορές στο Καμερούν, καταλήγοντας ότι ελλείψει της εσωτερικής αξιοπιστίας ο ισχυρισμός δεν γίνεται αποδεκτός.

 

Υπό το φως των ανωτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, επί τη βάσει των ουσιωδών περιστατικών που έγιναν αποδεκτά, ήδη από την προηγούμενη εξέταση του αιτήματος του,  ήτοι των προσωπικών στοιχείων, της χώρας καταγωγής, ότι δανείστηκε χρήματα και εξαιτίας της πυρκαγιάς στο κατάστημα του δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη του, και  λαμβάνοντας υπόψη σχετικές πληροφορίες για τη γενική κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, διαπίστωσε ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να υποβληθεί σε μεταχείριση η οποία θα μπορούσε να ανέλθει σε επίπεδο δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής τους στην πόλη Douala, της περιφέρειας Littoral του Καμερούν.

 

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση του νομοθετικού πλαισίου για το προσφυγικό καθεστώς, καθώς επίσης και αυτό της συμπληρωματικής προστασίας, σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς του Αιτητή, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του Αιτητή σε οιοδήποτε καθεστώς διεθνούς προστασίας.  Ως αναφέρεται στην έκθεση εισήγηση, βάσει των ισχυρισμών του Αιτητή, πρόκειται για οικονομικό μετανάστη και δεν τεκμηριώθηκε φόβος δίωξης για έναν από τους πέντε λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης, του άρθρου 2(δ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (από τούδε και στο εξής, «η Οδηγία») και του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και ως εκ τούτου δεν δικαιούται το καθεστώς του πρόσφυγα.

 

Επιπλέον, κρίθηκε ότι βάσει των αποδεκτών πραγματικών περιστατικών δεν προέκυψε πραγματικός κίνδυνος θανατικής ποινής ή εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Οδηγίας, ούτε μπορούσε να θεωρηθεί ως πραγματικός κίνδυνος βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας δυνάμει του άρθρου 15(β) της Οδηγίας.  Αναφορικά με το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν και ειδικότερα στην πόλη Douala, ο Αιτητής δεν θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υποστούν σοβαρή βλάβη, υπό την έννοια της σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ως αμάχων λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.  Ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να εκχωρηθεί στον Αιτητή ούτε το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας.

 

Από τα όσα προανάφερα κρίνω ότι έγινε η δέουσα έρευνα επί των ισχυρισμών του Αιτητή και η απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη με τα στοιχεία της αιτιολόγησης να συμπληρώνονται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου. Ο Αιτητής ούτε στο Δικαστήριο ανέφερε οποιοδήποτε άλλο ουσιαστικό λόγο για τον οποίο θα μπορούσε να του δοθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας ή για να ανατρέψει το εύρημα αναξιοπιστίας των Καθ’ων η Αίτηση. Ως εκ τούτου κρίνω ότι δεν έχει αποσείσει το βάρος απόδειξης που αρχικά του αναλογεί, όπως προβλέπεται από το άρθρο 18 παράγραφος 5 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή κατά την προετοιμασία της ακρόασης της παρούσας. Σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, το Καμερούν είναι αναμεμειγμένο σε παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις εναντίον της Boko Haram στον Άπω Βορρά (Far North) και εναντίον ορισμένων αγγλόφωνων αποσχιστικών ομάδων που μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των Βορειοδυτικών (Northwest) και Νοτιοδυτικών (Southwest) περιοχών.[1]

 

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το διάστημα 21/02/2024- 21/02/2025 στη περιφέρεια Littoral του Καμερούν, όπου βρίσκεται η πόλη Douala, καταγράφηκαν συνολικά 13 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 4 θύματα. Πρόκειται συγκεκριμένα για 5 περιστατικά βίας κατά αμάχων (2 θύματα), 4 ταραχές (2 θύματα) και 4 διαδηλώσεις (0 θύματα).[2] Σύμφωνα με την τελευταία επίσημη καταμέτρηση του 2015, ο συνολικός πληθυσμός της εν λόγω περιφέρειας εκτιμάται στους  3,355,000 κατοίκους.[3]

 

Από τις ανωτέρω πληροφορίες προκύπτει ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας ή ενόπλου συρράξεως στην περιοχή που θα μπορούσαν να θέσουν υπό απειλή τη ζωή ενός πολίτη από μόνη την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Δέον να αναφερθεί ότι ο Αιτητής είναι γαλλόφωνος υγιής άνδρας, ο οποίος ζούσε και εργαζόταν στη Douala και εκεί συνεχίζει να έχει την οικογένεια του καθώς και εκτεταμένο οικογενειακό δίκτυο.

 

Τα παραπάνω υποδηλώνουν ότι - παρά τα μερικά φαινόμενα ένοπλης δράσης στη χώρα καταγωγής του Αιτητή -  δεν επικρατούν, στη περιοχή όπου κατοικούσε, συνθήκες γενικευμένης βίας (βίας ασκούμενης αδιακρίτως κατά αμάχων) υπό την έννοια της παραπάνω διάταξης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αξιολόγηση της συχνότητας, έντασης, έκτασης και διάρκειας πιθανών περιστατικών βίας ή τρομοκρατικών ενεργειών καθώς και οι διαπιστούμενες απώλειες αμάχων λόγω των πράξεων αυτών (αδιάκριτων πράξεων βίας, όπως επιθέσεων αυτοκτονίας ή εκρήξεων των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών) στη συγκεκριμένη περιοχή δεν οδηγούν το Δικαστήριο στον χαρακτηρισμό της κατάστασης ως κατάστασης γενικευμένης βίας ούτε δημιουργούν σοβαρή προσωπική απειλή στον Αιτητή λόγω συνθηκών γενικευμένης βίας, κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης.

 

Συνεπώς, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι στην Επαρχία Littοral, στην οποία βρίσκεται η πόλη προηγούμενης διαμονής του Αιτητή, επικρατούν σήμερα συνθήκες γενικευμένης βίας ασκούμενης αδιακρίτως λόγω ένοπλης σύρραξης.

 

Ως εκ τούτου, με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή την παραχώρηση συμπληρωματικής προστασίας σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Με βάση τα ανωτέρων, η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €800 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

                                                                   Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.