ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 1816/24

 

12 Iουνίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

O.I.O.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Γ. Θεοχάρους (κ.) Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ε. Ιωάννου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Ρ. Ευαγγέλου (κ.) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 29.2.2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία και περί την 1.10.2019, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Ο Αιτητής δεν προσήλθε στη προγραμματισμένη συνέντευξή του, με αποτέλεσμα στις 31.10.2021, ο Προϊστάμενος να αποφασίσει την απόρριψη της αίτησής του για διεθνή προστασία. Στις 6.12.2021, ο Αιτητής υπέβαλε αίτημα για επανάνοιγμα του φακέλου του, το οποίο έγινε αυθημερόν αποδεκτό. Στις 23.2.2024, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή στη χώρα καταγωγής του. Στις 29.2.2024, η Έκθεση/Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 29.4.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας υπόθεσης, ο Αιτητής δια του συνηγόρου προωθεί ως λόγο προσφυγή την πλημμελή εκτίμηση των περιστάσεών του από τους Καθ’ ων η αίτηση. Υποβάλλει ότι λανθασμένως κρίθηκε ως αναξιόπιστος ως προς την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από τους Fulani όπου ένεκα αυτής υποστηρίζει ότι δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης απόφασης. Παραπέμποντας στα ευρήματα της Έκθεσης/ Εισήγησης, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης, υποστηρίζουν ότι ο Αιτητής κρίθηκε ορθώς ως αναξιόπιστος ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του και επιπλέον, ότι δεδομένης της κατάστασης ασφαλείας στο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αυτός δεν διατρέχει οποιοδήποτε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής του.

 

To νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

7.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

(στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). (β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

9.             Είναι κρίσιμο και απαραίτητο εκ προοιμίου να τονιστεί ότι το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξης de novo και ex nunc, επαναξιολογώντας τα ενώπιόν του δεδομένα (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

 

10.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

11.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής κατά την καταγραφή της πρώτης αίτησής του για άσυλο δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του εξαιτίας των Fulani. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σε ένα ατύχημα που είχε η σύζυγός του στις 25.4.2019, το οποίο είχε αποτέλεσμα να ακρωτηριαστούν τα κάτω άκρα της. Για ένα μήνα παρέμεινε στο νοσοκομείο και στη συνέχεια αποφάσισε να την απαλλάξει (εννοώντας να την βγάλει από το νοσοκομείο). Ο Αιτητής στη συνέχεια της αφήγησής του κατά τρόπο σχετικά ανακόλουθο, αναφέρθηκε στη βία μεταξύ των βοσκών Fulani και των γεωργών, όπου στην προσπάθειά τους να βοσκήσουν οι αγελάδες τους σκοτώνουν σταδιακά κόσμο. Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε Χριστιανός. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ανέφερε ότι είναι παντρεμένος και έχει έναν υιό και μία θυγατέρα. Εγκατέλειψε τη Νιγηρία αεροπορικώς και εισήλθε στη Δημοκρατία παράνομα μέσω των μη ελεγχόμενων περιοχών στις 28.9.2019.

 

12.          Κατά τη καταγραφή της αίτησής του για επανάνοιγμα, ο Αιτητής ανέφερε ότι υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας για θρησκευτικούς λόγους, εξαιτίας του περιστατικού που συνέβη στις 25.06.2019, κατά το οποίο έγιναν βίαιες επιθέσεις και καταστροφές από τους Fulani, όπου η ένοικός του και η σύζυγός του σκοτώθηκαν από την τρομοκρατική, κατά την καταγραφή του, ομάδα Fulani. O Αιτητής αναφέρθηκε εξάλλου και σε μια ποινική διαδικασία εναντίον του στη Δημοκρατία όπου και αθωώθηκε (βλ. ερ. 54 του διοικητικού φακέλου , στο εξής «δ.φ.»). 

 

13.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του (ημερομηνίας 23.2.2024), ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας γεννηθείς το 1987 στην πόλη Okitipupa της επαρχίας Ondo, ενώ τελευταίος τόπος διαμονής του στη Νιγηρία ήταν πόλη Okada της τοπικής αυτοδιοίκησης Ovia North – East της πολιτείας Edo. Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε χριστιανός ενώ ως προς το μορφωτικό του επίπεδο δήλωσε ότι παρακολούθησε μαθήματα στην πολυτεχνική σχολή του Ondo μεταξύ των ετών 2001-2003, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ανέφερε εξάλλου ότι εργαζόταν σε μια εταιρία παραγωγής λαδιού φοίνικα από το 2004 μέχρι το 2019 έως ότου και εγκατέλειψε τη Νιγηρία. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής ανέφερε ότι η γυναίκα του τραυματίστηκε στις 25.4.2019 σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα κατά το οποίο έχασε τα δύο της πόδια και τραυματίστηκε στο κεφάλι. Στις 25.6.2019, η σύζυγός του επέστρεψε στο σπίτι και την ίδια ημέρα σκοτώθηκε. Επιπλέον, ο Αιτητής δήλωσε ότι έχει δύο ανήλικα τέκνα έναν υιό  και μια θυγατέρα, τα οποία διέμεναν με τη μεγαλύτερη αδελφή του Αιτητή στην πολιτεία Akwa Ibom και με τους οποίους ο Αιτητής δεν διατηρεί επικοινωνία καθώς ξέρει που βρίσκονται Επίσης, έχει ακόμη μία αδελφή του με την οποία δεν έχει επικοινωνία.

 

14.          Ερωτηθείς για τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, ο Αιτητής δήλωσε πως εγκατέλειψε τη Νιγηρία επειδή ένα απόγευμα στις 25.6.2019, οι Fulani πήγαν στο σπίτι του και έβαλαν φωτιά. Η σύζυγός του που ήταν μέσα στο σπίτι ούσα τραυματισμένη (είχε απωλέσει και τα δύο της κάτω άκρα) δεν μπορούσε να τρέξει, ούτε ο ίδιος μπόρεσε να τη σώσει. Τότε, άρχισε να τρέχει μακριά από το σπίτι και εκείνοι άρχισαν να τον πυροβολούν, καταφέρνοντας, ωστόσο, ο ίδιος να γλιτώσει από τις σφαίρες. Ο Αιτητής ερωτηθείς εάν υφίσταται κάποιος άλλος λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του προσέθεσε ότι η γενική κατάσταση στη χώρα του δεν είναι καλή, γιατί πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν διακρίσεις, διώξεις και βασανιστήρια.

 

15.          Εν συνεχεία, υποβλήθηκαν διευκρινιστικής φύσεως ερωτήσεις στον Αιτητή, αναφορικά με τα όσα δήλωσε στο στάδιο της ελεύθερης αφήγησής του, ξεκινώντας με την οικία του που κάηκε. Ερωτηθείς να προσδιορίσει αν εκτός από τη δική του οικία κάηκαν κι άλλες, ο Αιτητής ανέφερε ότι επιτέθηκαν αρχικά στην οικία του και έπειτα πήγαν και στου γείτονα, χωρίς όμως να γνωρίζει τί συνέβη εκεί. Διευκρίνισε, επίσης, ότι εκτός από το περιστατικό αυτό κατά το οποίο του έκαψαν την οικία, δεν του συνέβη προσωπικά οτιδήποτε άλλο.

 

16.          Περαιτέρω, ερωτηθείς να εξηγήσει τα κίνητρα της επίθεσης των Fulani στην οικία του, ο Αιτητής δήλωσε ότι οι Fulani βρίσκονται παντού και οι αρχηγοί κάθε κοινότητας παίρνουν κάποιες αγελάδες από τους Fulani και οι Fulani το εκμεταλλεύονται αυτό και βιάζουν τις γυναίκες, τις βασανίζουν, ζουν στα δάση, καταστρέφουν τις φάρμες και σκοτώνουν τους ανθρώπους. Έτσι έκανε, ως ανέφερε, και ο προηγούμενος πρόεδρος των Fulani και εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση. Ερωτηθείς ξανά να προσδιορίσει γιατί οι Fulani επιτέθηκαν στην  οικία του εκείνο το απόγευμα πυρπολώντας το, ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι ο λόγος ήταν πως τους είχε εκθέσει. Ωστόσο, στη συνέχεια, πρόσθεσε ότι όλοι οι νέοι είχαν εκθέσει τους αρχηγούς τους (των Fulani) στην κυβέρνηση, όχι μόνο ο ίδιος (βλ. ερ. 97 του δ.φ.).

 

17.          Επιπλέον, ο Αιτητής διευκρίνισε ότι μέχρι και τις 25.6.2019 δεν είχε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα με τους Fulani, δεδομένου ότι ο κύριος στόχος των Fulani ήταν οι αγρότες και ο ίδιος  δεν ήταν γεωργός και δε δούλευε στο δάσος. Εξήγησε ακόμα, ότι αν ένας αγρότης προσπαθήσει να τους μιλήσει θα τον σκοτώσουν και αν βρουν μία γυναίκα θα τη βιάσουν.

 

18.          Ερωτηθείς τί πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, ο Αιτητής υποστήριξε ότι θα τον συλλάβουν και θα τον σκοτώσουν με την κατηγορία του περιστατικού ημερ. 25.6.2019. Με την κατηγορία δηλαδή ότι οι νέοι εξέθεσαν τους παλιότερους.

 

19.          Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς^.: Ο πρώτος σχετικά με την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή και ο δεύτερος, ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη Νιγηρία εξαιτίας της επιθυμίας του να διαφύγει από τους Fulani.

 

20.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή ως προς τον τόπο καταγωγής του και τα προσωπικά του στοιχεία έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής κρίθηκαν συνεκτικές, ενώ ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες, οι οποίες επιβεβαίωναν την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του. Περαιτέρω, έγιναν αποδεκτά η εθνότητά του, όπως και ότι είναι χριστιανός ως προς τη θρησκεία του.

 

21.          Αντίθετα, ο δεύτερος ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Ειδικότερα, κρίθηκε πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός του και επιπλέον, εντοπίστηκαν αντιφάσεις στις δηλώσεις του.

 

22.          Προχωρώντας στο στάδιο της αξιολόγησης κινδύνου, εκτιμήθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη Νιγηρία και ειδικότερα στην πόλη Okada της επαρχίας Edo, με βάση τον ισχυρισμό περί των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, ο οποίος έγινε αποδεκτός. δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται πως αυτός θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

23.          Ως εκ τούτου, κατά τη νομική ανάλυση κρίθηκε ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ούτε και κίνδυνος σοβαρής βλάβης δυνάμει του άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

24.          Ο Αιτητής στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας δεν σχολιάζει ειδικώς τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ούτε και προβάλλει οποιουσδήποτε νέους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημα του για διεθνή προστασία, αλλά παραπέμπει στις δηλώσεις του κατά τη διοικητική διαδικασία, υποστηρίζοντας ότι υπήρξε αξιόπιστος στο σύνολο των ισχυρισμών του.

 

25.          Κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας προσφυγής (βλ. δικάσιμο 4.6.2025), ο Αιτητής ερωτηθείς εκ νέου από το παρόν Δικαστήριο αναφορικά με τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας του αναφέρθηκε εκ νέου στο περιστατικό επίθεσης στην οικία του. Ωστόσο καινοφανώς, ο Αιτητής ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι οι Fulani στράφηκαν εναντίον του διότι προηγουμένως αυτοί βίασαν και σκότωσαν την ένοικό του την ίδια ημέρα του εμπρησμού και της επίθεσης στην οικία του. O Αιτητής ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η ένοικός του ήταν έγκυος και ζητούσε το έλεός τους με αυτούς να επιμένουν στη πράξη τους. Η ένοικός του, όπως εξήγησε δέχτηκε επίθεση από τους Fulani και ο Αιτητής και η νεολαία ήθελαν αυτό το ζήτημα να διερευνηθεί από τις αρχές, ενώ οι γηραιότεροι συνέπραξαν με τους Fulani. Αυτός είναι και ο λόγος που, κατά τον Αιτητή, δέχτηκε επίθεση στην οικία του.

 

26.          Στο πλαίσιο της de novo και ex nunc αξιολόγησης των ισχυρισμών του Αιτητή, από το παρόν Δικαστήριο συντάσσομαι με την απομόνωση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή. Ο Αιτητής υπήρξε συνεκτικός ως προς τις δηλώσεις του, οι οποίες ενώ εν μέρει επιβεβαιώνονται από έγγραφο που προσκόμισε, το οποίο τιτλοφορείται  (national identity management system) και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, όπως προκύπτουν από την έκθεση των Καθ’ ων η αίτηση.

 

27.          Όσον αφορά στο δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, διαπιστώνεται σωρεία αντιφάσεων και διαφοροποιήσεων στο αφήγημα του Αιτητή, Ειδικότερα, ο Αιτητής κατά τη συνέντευξή του, ερωτηθείς αναφορικά με τα κίνητρα της ισχυριζόμενης επίθεσης στην οικία του, απέδωσε το συμβάν στη γενικότερη στάση και συμπεριφορά της εν λόγω ομάδας και της σύμπραξής τους με τους επικεφαλής της κάθε κοινότητας (βλ. ερ. 97 – 4Χ-9Χ   του δ.φ.). Επιπλέον, ερωτηθείς σχετικά δεν ήταν σε θέση να αναφερθεί σε οποιαδήποτε άλλη επίθεση της ίδιας ημέρας. Ωστόσο, κατά την ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου διαδικασία, ο Αιτητής παρουσίασε ένα εντελώς διαφοροποιημένο αφήγημα προβάλλοντας ως κίνητρο της επίθεσης στην οικία του τον προηγούμενο βιασμό και δολοφονία της εγκύου ενοίκου του και της επιμονής του Αιτητή και άλλων νέων να διερευνηθεί αυτό το γεγονός. Το κομβικό αυτό σημείο της δολοφονίας της ενοίκου όπως παρουσιάζεται ενώπιον του Δικαστηρίου, ουδόλως εμφανίζεται στη συνέντευξή του. Γενικότερα, ενώπιον του Δικαστηρίου οι απαντήσεις του Αιτητή ήταν ανακόλουθες με τον ίδιο να μην απαντά στα ερωτήματα που του υποβάλλονταν. Εξάλλου, ενώ στη συνέντευξή του ανέφερε ότι ο ίδιος στο παρελθόν αλλά και γενικότερα δεν εμπίπτει στο προφίλ των προσώπων που αποτελούν το συνήθη στόχο των Fulani καθώς δεν είναι αγρότης, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο Αιτητής δήλωσε καινοφανώς ότι αυτοί τον αναζητούν παντού στη χώρα όπως επίσης και την οικογένειά του. Η πεποίθησή του αυτή δεν στηρίζεται σε οποιαδήποτε αντικειμενικά δεδομένα. Ο Αιτητής καινοφανώς ανέφερε ότι πέρσι το Μάρτιο (Μάρτιος του 2024) πληροφορήθηκε από ένα γνωστό του που επέστρεψε στη Νιγηρία ότι η αδελφή και τα παιδιά του σκοτώθηκαν από τους Fulani. H εν λόγω δήλωση παραμένει κενή περιεχομένου χωρίς οποιεσδήποτε λεπτομέρειες ως προς τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες το τρίτο αυτό πρόσωπο πληροφορήθηκε το συμβάν και μάλιστα πως ο θάνατος των οικείων του αποδίδεται στους Fulani. Υπό το φως των ανωτέρω ευρημάτων, δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία του Αιτητή.

 

28.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή σε σχέση με τον υπό εξέταση ισχυρισμό, επιβεβαιώνεται η δράση της ομάδας Fulani στην πολιτεία Edo. Ειδικότερα, από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την ομάδα Fulani και τη δράση της στη Νιγηρία. Συγκεκριμένα, εντοπίζεται ότι, οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες που συμμετέχουν σε ένοπλες ομάδες και κοινοτικές πολιτοφυλακές έχουν αποκτήσει αυξανόμενη σημασία.[1] Οι ομάδες των κτηνοτρόφων αποτελούνται κυρίως από μουσουλμάνους Fulani, ενώ οι αγρότες είναι κυρίως χριστιανοί, ιδίως στις περιοχές της Μέσης Ζώνης και των νότιων πολιτειών[2] στις οποίες περιλαμβάνεται και η πολιτεία Edo, η οποία μας ενδιαφέρει εν προκειμένω ως ο τελευταίος τόπος διαμονής του Αιτητή[3]. Στις βορειοδυτικές και βορειοανατολικές περιοχές υπάρχουν επίσης μουσουλμάνοι αγρότες. Οι ρίζες της σύγκρουσης βρίσκονται στις δυσκολίες πρόσβασης σε φυσικούς πόρους όπως το νερό και η γη. Σήμερα, η σύγκρουση έχει και βαθιές εθνοτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις και γίνεται όλο και πιο πολιτικοποιημένη.[4]

 

29.          Μακροχρόνιες φυλετικές, εθνοτικές, θρησκευτικές και κοινοτικές διαφορές συνεχίζουν επίσης να οδηγούν σε βία, συγκρούσεις και αναταραχές, με τη συμμετοχή κοινοτικών πολιτοφυλακών. Τα όρια μεταξύ συγκρούσεων αγροτών και κτηνοτρόφων, δια- ή ενδο- κοινοτικών συγκρούσεων και ληστειών γίνονται όλο και πιο ασαφή στις βορειοδυτικές και βορειοκεντρικές περιοχές[5].

 

30.          Μεταξύ 2015 και 2018, εκτιμάται ότι τουλάχιστον 3.641 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και 300.000 έχουν εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων. Σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρεται ότι διαπράττονται και από τις πολιτοφυλακές των κτηνοτρόφων και από εκείνες των αγροτών, συμπεριλαμβανομένων μαζικών δολοφονιών και μαζικής καταστροφής σπιτιών, καλλιεργειών, ζώων κ.λπ. Αναφέρεται επίσης ότι οι πολιτοφυλακές των Fulani, έχουν διαπράξει βιασμούς, ακρωτηριασμούς, απαγωγές, ληστείες, εξώσεις, πυρπολήσεις χωριών, λεηλασίες κ.ά. Οι ομάδες αυτοάμυνας έχουν κατηγορηθεί ότι παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους, δρουν παράνομα και συμμετέχουν σε εξωδικαστικές εκτελέσεις.[6]

 

31.          Οι επιθέσεις από πολιτοφυλακές Fulani αναφέρεται ότι είναι καλά οργανωμένες, όλο και πιο προμελετημένες, με χρήση οπλισμού όπως πολυβόλα και AK-47. Οι κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούν λιγότερο προηγμένα όπλα. Η ομάδα αυτοάμυνας Yan Sakai φέρεται να χρησιμοποιεί τοπικά κατασκευασμένα όπλα, μανσέτες και ρόπαλα.[7]

 

32.          Η σύγκρουση μεταξύ κτηνοτρόφων και αγροτών σχετίζεται με την αυξανόμενη έλλειψη γης και νερού, που εντείνεται από την ερημοποίηση, την ανασφάλεια και την απώλεια βοσκοτόπων λόγω επέκτασης των οικισμών. Οι προαναφερθέντες παράγοντες έχουν οδηγήσει σε αυξημένη μετανάστευση των κτηνοτρόφων από άλλες βόρειες και κεντρικές περιοχές άλλες Νιγηρίας άλλες τον νότο. Οι κοινότητες αυτών των κτηνοτρόφων είναι κυρίως Fulani, αλλά εκπροσωπούνται και άλλες εθνοτικές ομάδες. Η σύγκρουση έχει αποκτήσει τρεις διαστάσεις: εθνοτική (Fulani εναντίον άλλων νιγηριανών εθνοτήτων), θρησκευτική (Μουσουλμάνοι κτηνοτρόφοι εναντίον Χριστιανών του νότου) και πολιτισμική (νομαδικός τρόπος ζωής έναντι καθιστικού).[8] Επισημαίνεται δε στην ίδια πηγή ότι η διαμάχη μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων έχει επηρεάσει 20 πολιτείες της χώρας καταγωγής του Αιτητή, με τις πιο επηρεασμένες να είναι οι εξής πολιτείες: Benue, Plateau, Taraba, Adamawa, Kaduna, Kwara, Borno και Zamfara, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνεται η πολιτεία Edo όπου ανήκει ο τελευταίος τόπος διαμονής του Αιτητή.[9]

 

33.          Σύμφωνα με την Encyclopedia Britannica οι Fulani διακρίνουν την οργάνωσή τους σε κοινωνική δομή, παραδοσιακή ηγεσία και νομαδική οργάνωση. Συγκεκριμένα, Fulani έχουν μία πολύπλοκη κοινωνική δομή, η οποία βασίζεται σε φυλές, κλάδους και οικογένειες. Η κοινωνία τους είναι ιεραρχική και παραδοσιακά διαρθρωμένη γύρω από τη φυλετική καταγωγή και τα κοινωνικά καθήκοντα. Η παραδοσιακή τους ηγεσία αναπτύσσεται σε διάφορα επίπεδα, από τους τοπικούς αρχηγούς μέχρι τους παραδοσιακούς βασιλείς ή «εμίρηδες». Αυτοί οι παραδοσιακοί βασιλείς/εμίρηδες έχουν σημαντική επιρροή τόσο σε θρησκευτικά όσο και σε πολιτικά θέματα και συχνά λειτουργούν ως διαμεσολαβητές σε συγκρούσεις. Οι Fulani, ως νομαδικός λαός κτηνοτρόφων, οργανώνονται σε ομάδες ή αγέλες, με αρχηγούς που έχουν την ευθύνη της καθοδήγησης και της προστασίας των κοπαδιών και των μελών της ομάδας. Η ζωή τους διέπεται από παραδοσιακούς νόμους και κανόνες που ρυθμίζουν την κοινωνική συμπεριφορά, τη χρήση γης, τις σχέσεις μεταξύ των κοινοτήτων και τις διαμάχες. Η ισλαμική θρησκεία παίζει κεντρικό ρόλο στην οργάνωση και την καθημερινή ζωή των Fulani, και η θρησκευτική ηγεσία συνδέεται στενά με την πολιτική εξουσία. Η ίδια πηγή τονίζει ότι η οργάνωση των Fulani συνδυάζει την παραδοσιακή νομαδική ζωή με ένα σύστημα ηγεσίας που έχει εξελιχθεί για να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις, όπως η πρόσβαση σε πόρους και η διαχείριση συγκρούσεων.[10] Από τις πιο πάνω πληροφορίες διαφαίνεται ότι δεν εντοπίζεται κεντροποιημένη οργάνωση των Fulani, αλλά η οργάνωσή τους είναι τοπική ανά μέρος όπου υφίσταται η παρουσία των Fulani χωρίς να εντοπίζεται σε πηγές μία συνολική και εθνική γραμμή δράσης αυτών.

 

34.          Παρά το γεγονός ότι οι εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν τη δράση των Fulani στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, το περιστατικό το οποίο αποτελεί το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του δεν επιβεβαιώνεται ένεκα και της φύσης του από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ούτε εξάλλου ο Αιτητής προσκόμισε οποιαδήποτε συναφή μαρτυρία αναφορικά με το συγκεκριμένο περιστατικό. Σημειώνεται επιπλέον, ότι παρά τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι οι Fulani τον αναζητούν σε όλη τη χώρα, κάτι τέτοιο δεν βρίσκει έρεισμα στις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σύμφωνα με τις οποίες οι Fulani οργανώνονται τοπικά σε αυτόνομες ομάδες. Δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται. Περαιτέρω, να σημειωθεί ότι όλες οι πληροφορίες των εξωτερικών πηγών ως αυτές αναφέρονται πιο πάνω καταγράφουν τη διαμάχη μεταξύ κτηνοτρόφων και αγροτών χωρίς να εντοπίζεται οιανδήποτε πηγή αναφορικά με οιανδήποτε υπάρχουσα διαμάχη με τη νεολαία ή ομάδα νέων που εξέθεσαν του Fulani στην κυβέρνηση.

 

35.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πολιτεία Edo, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας του.

 

36.          Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o Χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας, στην οποία υπάγεται η πολιτεία Edo.^[11]

 

37.          Εξετάζοντας στη συνέχεια την κατάσταση ασφαλείας της χώρας καταγωγής του Αιτητή αξιολογούνται εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής, του αλλά και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του, ήτοι την πολιτεία Edo. Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία βάσει του Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province.[12]

 

38.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[13] Συνεπώς δεν λαμβάνει χώρα στον τόπο τελευταίας συνήθους διανομής του Αιτητή, ήτοι την πολιτεία Edo, στη χώρα καταγωγής του οποιαδήποτε εσωτερική ή διεθνής ένοπλη σύρραξη.

 

39.          Έτεροι δρώντες της περιοχής της νότιας Νιγηρίας, όπου ανήκει η πολιτεία Edo, είναι, σύμφωνα με το Contry Focus από το E.U.A.A. Portal, oι καμερουνέζοι αυτονομιστές οι οποίοι φέρεται να δρούν στην πολιτεία Cross River, ενώ αιρέσεις όπως οι Icelanders, Greenlanders και Degbam είναι ενεργές και παρόντες με τις βασεις τους στις περιοχές Emuoha, Port Harcourt και Ahoada στην πολιτεία Rivers. Οι εν λόγω αιρέσεις ενεπλάκησαν σε συγκρούσεις το 2023 με αντίπαλους άλλες αιρέσεις, δυνάμεις ασφαλείας και τοπικούς εκδικητές.[14] Με βάση τα ανωτερω, επομένως, δεν διαπιστώνεται δράση τους στην πολιτεία Edo. Επικαλούμενοικαι τις πηγές ανωτέρω αναφορικά με τους Fulani και την δράση τους συμπεραίνεται ότι αυτοί δρώντας και στο νότιο τμήμα της Νιγηρίας , όπου ανήκει η πολιτεία Edo, αποτελούν δρούσα ομάδα της πολιτείας χωρίς, ωστόσο, να εντοπίζονται πληροφορίες αναφορικά με τεταμένη κατάσταση εξαιτίας των Fulani στην περιοχή.

 

40.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας, η βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 01.06.2024 έως 30.05.2025 έχει καταγράψει στην πολιτεία Edo, η οποία υπήρξε ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, 156 περιστατικά ασφαλείας τα οποία επέφεραν 148 απώλειες. Eξ αυτών καταγράφηκαν οι 67 ως μάχες (69 ανθρώπινες απώλειες), τα 22 ως ταραχές (20 ανθρώπινες απώλειες), και τα 67 ως βία κατά αμάχων (59 ανθρώπινες απώλειες)[15]. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Edo, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2025, ανέρχεται σε 4.847.769 κατοίκους.[16]

 

41.   Επισημαίνεται επικουρικώς ότι στη βάση των ανωτέρω δεδομένων ασφαλείας και δεδομένου του προφίλ του Αιτητής ως νέου, υγιούς άνδρα, ικανού προς εργασία, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με την εν λόγω πολιτεία λόγω της μακράς παραμονής του σε αυτήν και χωρίς ιστορικό παρελθούσας δίωξης, δεδομένης της μη αποδοχής του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, δεν διατρέχει ευλόγως οποιοδήποτε κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης εάν επιστρέψει στον τελευταίο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του.

 

42.   Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθ’ εαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

43.   Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει, ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

44.   Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)], ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση ή του Δικαστηρίου τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

45.   Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πολιτεία Εdo, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή  βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

46.   Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

47.   Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

48.   Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

49.   Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Εν προκειμένω, με βάση τις ανωτέρω πηγές δεν προκύπτει να λαμβάνει χώρα διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη στο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή.

 

50.   Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

51.   Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Edo, δεν προκύπτει ότι υφίσταται εσωτερική ένοπλη σύρραξη και δη ότι επικρατούν εκεί συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[17]. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος, ενήλικας άνδρας, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει γεννηθεί και διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ' αυτής. Να σημειωθεί πως ο Αιτητής διαθέτει  υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του, ήτοι την μεγαλύτερη αδελφή του και τα 2 ανήλικα τέκνα του (βλ. ερ. 10 – 3Χ του δ.φ.).

 

52.   Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οτιδήποτε που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπρoώθησης, το οποίο δεν εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.