ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 3596/23

 

4 Ιουνίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

U.J.A.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Σ. Κωνσταντινίδου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ε. Ιωάννου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Ρ. Ευαγγέλου (κ.), για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 13.8.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία και περί στις 22.3.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 1.8.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 13.8.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 4.9.2023 αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

 

 

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτήτης δια της συνηγόρου του, κατά την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης, προώθησε ως λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας. Υποδεικνύει συγκεκριμένα, ότι δεν υποβλήθηκαν στον Αιτητή επαρκείς ερωτήσεις ενώ ταυτόχρονα καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ήταν σαφής και συνεκτικός. Ειδικότερα, επικαλείται δίωξη του ίδιου και της οικογένειάς του, της βασιλικής οικογένειας της κοινότητας Oghede η οποία εδράζεται στο Benin, από τα μέλη τριών άλλων κοινοτήτων της περιοχής. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε περιστατικό επίθεσης εναντίον του ιδίου και μελών της οικογένειάς του, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ιδίου στο κεφάλι με σφαίρα. Επικαλείται στο ίδιο πλαίσιο ότι οι Καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν να υποβάλουν τον Αιτητή σε ιατρικές εξετάσεις.

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Τέλος, υποστηρίζουν ότι οι περιστάσεις του Αιτητή, το προφίλ σε συνάρτηση με τον τόπο διαμονής του, δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Επισημαίνουν εξάλλου ότι το περιστατικό τραυματισμού του Αιτητή στο κεφάλι έλαβε χώρα πολλά χρόνια προτού ο ίδιος εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ενώ θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση, ως εισηγούνται να μετεγκατασταθεί σε άλλη περιοχή της χώρας του.

 

To νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

7.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

(στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). (β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

9.             Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 31.5.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024) ορίζει ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας τη Νιγηρία. 

 

Κατάληξη

10.          Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

11.          Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

12.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνεται ότι, ο Αιτητής στο έντυπο της αίτησής του για άσυλο ανέφερε ότι είναι πρίγκιπας στην κοινότητα του Oghede και πως εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του λόγω απειλών κατά της ζωής του. Όντας αγέννητος ακόμα, υπήρχαν κτηματικές διαμάχες στα σύνορα της κοινότητάς του μεταξύ των κοινοτήτων Oghede - Agivbigie και - όταν μετέβη στο σχολείο της αδελφής του για να καταβάλει τα δίδακτρα μία ομάδα ανθρώπων εμφανίστηκε από τους θάμνους και πυροβόλησαν τον ίδιο και τον αδελφό του, ο οποίος απεβίωσε. Οι δράστες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και στη συνέχεια αποφυλακίστηκαν. Καταγράφει πως έχει σφαίρες στο κεφάλι του και στο γόνατό του.

 

13.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας με τόπο καταγωγής την πόλη Benin στη πολιτεία Edo, όπου έζησε μέχρι τα εφτά του χρόνια. Για τα επόμενα δώδεκα χρόνια διέμενε στην πολιτεία Delta και το 1999 επέστρεψε στο τόπο καταγωγής του, συγκεκριμένα στη πόλη του Benin όπου ζούσε με την οικογένεια του (τη γυναίκα και τα παιδιά του). Ως προς το θρήσκευμά του, δήλωσε ότι είναι Χριστιανός. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ζουν και οι δύο γονείς του, έχει εφτά αδέλφια (τέσσερις αδελφές και τρείς αδελφούς) με τα οποία διατηρεί πολύ καλή σχέση. Ως προς την ευρύτερη οικογένεια του έχει θείους, θείες, ξαδέλφια και ανίψια οι οποίοι διαμένουν στη Νιγηρία. Η γυναίκα του διαμένει μαζί του στη Δημοκρατία και τα 3 παιδιά του βρίσκονται στη Νιγηρία, 2 εκ τα οποία διαμένουν με την μητέρα του Αιτητή. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, πήγε σχολείο στην πολιτεία Delta και στη συνέχεια ολοκλήρωσε το δημοτικό στη πόλη του Benin, όπου και συνέχισε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και συμπλήρωσε συνολικά δώδεκα έτη φοίτησης. Ομιλεί την αγγλική γλώσσα, Edo και Urobow. Ως προς την επαγγελματική του πείρα, το 2022 άρχισε να μαθαίνει πως να γίνει κουρέας, και στη συνέχεια μετέβη στην κοινότητα του ως land speculator ενώ παράλληλα διατηρούσε για πέντε χρόνια την δική του επιχείρηση όπου πωλούσε ακατέργαστα φρέσκα τρόφιμα.

 

14.          Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε ότι η ζωή του στην κοινότητα όπου διέμενε βρισκόταν σε κίνδυνο γι’ αυτό μετά από χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Ειδικότερα, ο Αιτητής προερχόταν από βασιλική οικογένεια και μετά τον θάνατο του παππού του, ο μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα του τον διαδέχθηκε στο θρόνο. Το 1991 δολοφονήθηκε με αποτέλεσμα ο πατέρας του Αιτητή ο οποίος ήταν ο τρίτος υιός της οικογένειας, να πάρει την οικογένεια του και να μετοικίσουν στην πολιτεία Delta. To 2013 ο Αιτητής ενώ βρισκόταν στο παλάτι του αδελφού του, έγινε μάρτυρας ενός περιστατικού όπου ένοπλοι πυροβόλησαν τον ξάδελφό του. Ο ίδιος προσπάθησε να τον σώσει αφού ακόμη ανέπνεε μέχρι που οι ένοπλοι εμφανίστηκαν ξανά και άρχισαν να πυροβολούν προς το μέρος του Αιτητή, με αποτέλεσμα αυτός να δεχθεί πυροβολισμούς στο κεφάλι, στο γόνατο και στην πλάτη. Με τη βοήθεια ανθρώπων, οι οποίοι έσπευσαν να τους βοηθήσουν, κατέληξαν στο νοσοκομείο όπου ο ξάδερφος του υπέκυψε στα τραύματά του. Κατά την ημέρα των πυροβολισμών ο Αιτητής κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία, η οποία συνέλαβε μεν τους δράστες, οι οποίοι μετέπειτα φυλακίστηκαν ωστόσο αργότερα αποφυλακίστηκαν και κατάφεραν να αλλάξουν τα ονόματα τους με αποτέλεσμα να πρέπει να αναγνωριστούν από τον Αιτητή. Μετά την αποφυλάκισή τους, επειδή, ο Αιτητής  τους είχε αναγνωρίσει και επειδή εκείνοι γνώριζαν ότι τα άτομα της κοινότητας ήταν τα μόνα που θα μπορούσαν να τους αναγνωρίσουν άρχισαν να τους διώκουν. Ο Αιτητής δεν αισθανόταν πλέον ασφαλής και έτσι μετά από κάποια χρόνια πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, παραμένοντας μακριά από αυτούς τους ανθρώπους.

 

15.          Διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή αναφορικά με το περιστατικό επίθεσης από αγνώστους στην οικία του, τις απειλές των οποίων υπήρξε αποδέκτης και κατά πόσο ο ίδιος προέβη σε καταγγελία στις αστυνομικές αρχές της χώρας του. Στο πλαίσιο αυτό, ο Αιτητής εξήγησε ότι οι απειλές αφορούσαν περιστατικά όπου τον ακολουθούσαν με το αυτοκίνητο και για ένα περιστατικό όπου άνθρωποι που ανήκαν στην ίδια ομάδα προσπάθησαν να τον πυροβολήσουν αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Ερωτηθείς κατά πόσο δέχτηκε απειλές από τους ανθρώπους οι οποίοι πυροβόλησαν τον ξάδελφο του, απάντησε πως από τότε που έφυγε από την Νιγηρία δεν μπορούν να τον εντοπίσουν, όμως πηγαίνουν στο σπίτι του και τον ψάχνουν, με αποτέλεσμα μια φορά η γυναίκα του με τα παιδιά του να χρειαστεί να δραπετεύσουν, και το παιδί του έσπασε το χέρι του. Αναφέρει πως αυτό έγινε όταν ειδοποίησε τη γυναίκα του να εγκαταλείψουν το σπίτι και να μεταβούν στην οικία της μητέρας της. Σε ερώτηση για ενδεχόμενο εσωτερικής μετεγκατάστασης δήλωσε πως πουθενά δεν είναι ασφαλής η Νιγηρία (βλ. ερ. 26 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς ποιες θα ήταν οι συνέπειες σε περίπτωση που επέστρεφε στη χώρα του απάντησε πως δεν γνωρίζει αλλά πιστεύει πως δεν θα είναι ασφαλής.

 

16.          Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς^.: Ο πρώτος σχετικά με την ταυτότητα, περιοχή καταγωγής και διαμονής του μέχρι και την αναχώρηση του από την χώρα και ο δεύτερος, ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή υπό τη μορφή δυσμενούς μεταχείρισης από οπλοφόρους άνδρες της γειτονικής κοινότητας.

 

17.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή ως προς την ταυτότητα, περιοχή καταγωγής και διαμονής του μέχρι και την αναχώρηση του από την χώρα καταγωγής του έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής ήταν συνεκτικές και δεδομένου ότι ο Αιτητής παρέδωσε στην Υπηρεσία Ασύλου το διαβατήριό του, το οποίο επιβεβαίωνε την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του, ενώ οι δηλώσεις του σχετικά με την περιοχή καταγωγής και πρότερης διαμονής, καθώς και το σχολείο του επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

18.          Αντίθετα, ο δεύτερος ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Ειδικότερα, σχετικώς με τις δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκε πως δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό της επίθεσης των οπλοφόρων εναντίον του, ενώ σε άλλα σημεία εντοπίστηκαν αντιφάσεις και μη ευλογοφανείς αναφορές. Σημείωσαν δε ότι ο Αιτητής εξακολούθησε να παραμένει στη περιοχή περί τα οκτώ έτη μετά το περιστατικό του πυροβολισμού.

 

19.          Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση κινδύνου βάσει του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για Νιγηριανό υπήκοο με περιοχή καταγωγής την πολιτεία Edo της Νιγηρίας, οι Καθ' ων η αίτηση αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του και στη βάση επικαιροποιημένων πηγών έκριναν ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσει δίωξη ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

20.          Προχωρώντας τέλος, στην νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

21.          Ο Αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας δεν σχολιάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ούτε και προβάλλει οποιουσδήποτε νέους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημα του για διεθνή προστασία. Περιορίζεται ως καταγράφεται ανωτέρω, στη προώθηση της θέσης ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν εξέτασαν επαρκώς το αίτημά του και ότι αυτός κινδυνεύει ως μέλος της εν λόγω κοινότητας.

 

22.          Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου ακροαματική διαδικασία υποβλήθηκαν διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα, στον Αιτητή, ο οποίος εν πολλοίς επικαλείται τους ίδιους λόγους εγκατάλειψης της χώρας του. Το Δικαστήριο υπέβαλε ερωτήματα στον Αιτητή και αναφορικά με το ενδεχόμενο μετεγκατάστασής του στο Lagos ή στην Abuja. Για το μεν Lagos ο Αιτητής ανέφερε ότι κατέφευγε εκεί, καθώς διέμενε ένας φίλος του, όταν αντιμετώπιζε προβλήματα στην πολιτεία Edo και ότι δεν του έχει συμβεί οτιδήποτε όντας εκεί. Για τη δε Abuja δήλωσε ότι δεν γνωρίζει την εν λόγω περιοχή, η οποία κατά την άποψή του δεν είναι ασφαλής.

 

23.          Στο πλαίσιο της de novo και ex nunc αξιολόγησης των ισχυρισμών του Αιτητή, από το παρόν Δικαστήριο συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ' ων η αίτηση ως προς τη διάκριση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού αναφορικά με τη χώρα καταγωγής του, τον τόπο συνήθους διαμονής και τα στοιχεία του προφίλ του, καθώς υπήρξε συνεκτικός ως προς τις δηλώσεις του ενώ εν μέρει αυτά επιβεβαιώνονται από το διαβατήριο που προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, όπως προκύπτουν από την έκθεση των Καθ’ ων η αίτηση.

 

24.          Όσον αφορά στο δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος τιτλοφορείται «ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή υπό τη μορφή δυσμενούς μεταχείρισης από οπλοφόρους άνδρες της γειτονικής κοινότητας» δεν συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση. Καταρχάς ο όρος «δυσμενής μεταχείριση» για την περιγραφή του περιστατικού πυροβολισμού του Αιτητή σε διάφορα σημεία του σώματός του είναι αδόκιμος. Το περιστατικό της επίθεσης εναντίον  του Αιτητή με πυροβολισμούς το 2013 αποτελεί από μόνο του διακριτό ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος ορθότερο είναι να εξεταστεί σε συνάρτηση με τις λοιπές περιστάσεις της κατ’ ισχυρισμό προσωπικής του δίωξης. Ως ευρύτερος ισχυρισμός ο οποίος συναρτάται και με το προφίλ του Αιτητή οφείλεται να εξεταστεί και η δίωξη της κοινότητας «Oghede», στην οποία ανήκει ο Αιτητής από τα μέλη των φυλών «Ughioko» και «Agivbigie». Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι τα ονόματα των εν λόγω φυλών προέκυψαν από ερωτήματα που το παρόν Δικαστήριο υπέβαλε στον Αιτητή, καθώς κατά τη συνέντευξή του δεν ερωτήθηκε συναφώς. Επίσης, η αναφορά για πρώτη φορά σε φυλές στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας δεν συνοδεύεται από σχετική ένορκη δήλωση του Αιτητή που να τα υποστηρίζει, παρά το γεγονός ότι δικονομικώς υπήρχε αυτή η δυνατότητα

 

25.          Προχωρώντας στην εξέταση του δεύτερου νεοσχηματισθέντος ισχυρισμού του Αιτητή περί δίωξης της κοινότητάς του και ιδιαιτέρως των μελών της βασιλικής οικογένειας της κοινότητας «Oghede», από μέλη άλλων κοινοτήτων Ughioko και Agivbigie, ο Αιτητής ανέφερε σχετικώς τα ακόλουθα. Δήλωσε ότι πρόκειται για μία διαμάχη που μαίνεται προ της γεννήσεώς του και ότι εδράζεται κυρίως στην κοινή διεκδίκηση γης στην περιοχή των ορίων της κοινότητάς του (βλ. ερ. 28 του διοικητικού φακέλου). Ο Αιτητής ερωτηθείς σχετικά από το Δικαστήριο (βλ. δικάσιμο 4.10.2024) ήταν σε θέση να ονοματίσει τον αρχηγό της κοινότητας Enogie, Osadebamwen Aghahowa.[1] Να σημειωθεί ότι και οι Καθ’ ων η αίτηση έκαναν αποδεκτό τον ισχυρισμό του Αιτητή ως προς τη φυλετική του καταγωγή ως μέλος της κοινότητας Oghede. Πέραν αυτών των δηλώσεων ο Αιτητής δεν ανέφερε οτιδήποτε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ούτε και προσκόμισε οποιαδήποτε σχετική μαρτυρία.

 

26.          Το Δικαστήριο κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνει την ύπαρξη της κοινότητας Oghede, στην οποία ανήκει ο Αιτητής. Το Oghede είναι χωριό στη Νιγηρία, το οποίο βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την πόλη Benin.[2] Εντοπίζεται επίσης και το Agivbigie αναφερόμενη ως συνοικία (Quarters) στη πολιτεία Edo.[3] Στην ίδια πηγή εντοπίζεται το όνομα ενός πρίγκιπα ονόματι Elvis Edomoye, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη του εν λόγω τίτλου εντός της κοινότητας αυτής της ιδιότητας στη συγκεκριμένη κοινότητα.

 

27.          Σε έτερη πηγή αναφέρεται ότι η κοινότητα Oghede βρίσκεται στην πολιτεία Edo της Νιγηρίας και συγκεκριμένα στην περιοχή Ovia North-East Local Government Area (LGA).^[4] Η Oghede είναι μία αγροτική κοινότητα που έχει ιστορικά συνδεθεί με τον στρατό της Νιγηρίας, καθώς το 1964 παραχώρησαν 408,04 στρέμματα γης για την ανέγερση του στρατοπέδου Ekenwa Barracks.^[5] Σύμφωνα με άρθρο ο παραδοσιακός ηγέτης της Oghede είναι ο HRH Osadebamwen Aghahowa, γνωστός και ως Enogie (Δούκας) της κοινότητας.^[6] Στην ίδια πηγή αναφέρεται η εμπλοκή του πιο πάνω ηγέτη στις διαφωνίες για την ιδιοκτησία γης στα πλαίσια της κοινότητάς και οι κατηγορίες εναντίον  του για παράνομη κατάληψη γης.^[7] Η εν λόγω κοινότητα σύμφωνα με έτερο άρθρο σχετικά με το ζήτημα η εν λόγω κοινότητα βρίσκεται σε συνεχή διαμάχη με το στρατό, η οποία ξεκίνησε το 1964, όταν η κοινότητα Oghede παραχώρησε 408,04 στρέμματα γης για την ανέγερση του στρατοπέδου Ekenwa Barracks. Ωστόσο, οι κάτοικοι της κοινότητας υποστηρίζουν ότι ο στρατός έχει επεκτείνει την παρουσία του πέρα από την παραχωρηθείσα έκταση, καταλαμβάνοντας σπίτια και άλλες ιδιοκτησίες τους. Το 2011, το Ανώτατο Δικαστήριο της Νιγηρίας εξέδωσε προσωρινή διαταγή απαγόρευσης περαιτέρω κατάληψης γης από τον στρατό στην περιοχή. Παρά την απόφαση αυτή, το 2012, ο στρατός φέρεται να εισέβαλε ξανά στην κοινότητα, προκαλώντας καταστροφή σπιτιών και άλλων υποδομών. Για την επίλυση αυτού του προβλήματος η κοινότητα και ο ίδιος ο ηγέτης της ζήτησε την παρέμβαση της πολιτείας για απονομή δικαιοσύνης.^[8] Σε άλλο άρθρο καταγράφεται η διαμάχη της κοινότητας Oghede με την κοινότητα Obzagbon στην πολιτεία Edo εξαιτίας και πάλι της ιδιοκτησίας γης το 2018 με αφορμή την πώληση της περιουσίας της οικογένειας του Kelvin Oyenmwense στην Συνεργατική Ένωση της Αστυνομίας με αποτέλεσμα τουλάχιστον 6 απώλειες.^[9]

 

28.          Κατόπιν έρευνας σε όλα τα διαθέσιμα μέσα αναζήτησης πληροφοριών(Ecoi.net, E.U.A.A. Portal, Google Chrome) δεν εντοπίστηκαν πληροφορίες για διαμάχη μεταξύ της κοινότητας Oghede και των κοινοτήτων Agivbigie και Ughioko. Σημειώνεται δε ότι ούτε ο ίδιος ο Αιτητής στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας προσκόμισε μαρτυρία η οποία να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του περί δίωξης της φυλής του από τις δύο προαναφερθείσες φυλές.

 

29.          Με βάση όλα τα πιο πάνω επιβεβαιώνεται η ύπαρξη περιουσιακής διαμάχης  από μία πηγή χωρίς να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη διαμάχης μεταξύ της φυλής του Αιτητή με τις φυλές Agivbigie και Ughioko, στις οποίες αυτός αναφέρθηκε  κατά την παρούσα διαδικασία.

 

30.          Όσον αφορά στο επίθετο Aghahowa, το οποίο είναι το επίθετο του Αιτητή και του ηγέτη της κοινότητας Oghede (σύμφωνα με εξωτερική πηγή), σύμφωνα με τα δεδομένα του Forebears.io, αυτό είναι σχετικά σπάνιο στην Νιγηρία, με περίπου 3.268 άτομα να το φέρουν, το οποίο αντιστοιχεί σε αναλογία 1:54.205. Η μεγαλύτερη ωστόσο συγκέντρωση αυτού του επωνύμου βρίσκεται στην πολιτεία Edo, όπου το 84% των ατόμων με αυτό το επώνυμο διαμένουν εκεί. Ακολουθούν οι πολιτείες Lagos με 6% και Delta με 4%.^[10] Από έρευνα που διεξήχθη και αναφορικά με την οικογενειακή κατάσταση του προαναφερθέντος ηγέτη της κοινότητας ο οποίος έχει το ίδιο επίθετο με τον Αιτητή  δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός πληροφοριών που να επιβεβαιώνουν τη συγγένειά τους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το υψηλό ποσοστό εμφάνισης του επώνυμου στην περιοχή του Αιτητή, χωρίς η ύπαρξη συγγενικού δεσμού να αποκλείεται.

 

31.          Αναφορικά με τον έτερο ισχυρισμό του Αιτητή περί της προσωπικής του δίωξης ένεκα της φυλετικής του καταγωγής και του γεγονότος ότι αποτελεί μέλος της βασιλικής οικογένειας της κοινότητας Oghede  σημειώνονται τα εξής. Όπως αναφέρεται ανωτέρω, γίνεται δεκτό ότι ο Αιτητής αποτελεί όντως μέλος της εν λόγω φυλής ενώ δεδομένης της συνοχής των δηλώσεών του και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, γίνεται δεκτό ότι αυτός είναι και μέλος της οικογένειας του παραδοσιακού αρχηγού της εν λόγω κοινότητας.

 

32.          Ως προς το περιστατικό του κατ’ ισχυρισμό πυροβολισμού του Αιτητή, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, το περιστατικό έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 2013 (να σημειωθεί ότι ο Αιτητής αφίχθη στη Δημοκρατία τον Μάρτιο του 2021). Όντας στο σπίτι του ξαδέλφου του (το οποίο ο Αιτητής χαρακτηρίζει ως παλάτι), είδε πολλούς ανθρώπους να τρέχουν με κατεύθυνση το σχολείο και μετά από παρότρυνση του βασιλιά έσπευσε να δει τι συμβαίνει. Εκεί αντίκρισε τον ξάδελφό του τραυματισμένο, όπου στην προσπάθειά του να τον διασώσει δέχτηκε και ο ίδιος πυροβολισμούς από άτομα τα οποία ξεπήδησαν από τους θάμνους. Ο Αιτητής τραυματίστηκε ως ανέφερε στο κεφάλι, στο γόνατα και στην πλάτη. Κατά τη μεταφορά στο νοσοκομείο ο ξάδελφός του απεβίωσε ενώ ο ίδιος παρέμεινε εκεί για δύο μέρες και στη συνέχεια έφυγε για να μην τον εντοπίσουν οι οπλοφόροι. Την ίδια ημέρα που τον πυροβόλησαν, ο Αιτητής δήλωσε ότι υπέβαλε παράπονο στην αστυνομία. Οι δράστες στη συνέχεια συνελήφθησαν για να αφεθούν ελεύθεροι μετά από μερικούς μήνες. (βλ. ερ. 28 του διοικητικού φακέλου).

 

33.          Παρατηρείται ότι κατά την καταγραφή της αιτήσεώς του, ο Αιτητής περιγράφει το περιστατικό του πυροβολισμού εναντίον του, με ουσιώδεις αποκλίσεις από το αφήγημά του κατά τη συνέντευξη. Ειδικότερα, αναφέρει ότι ο ίδιος μετέβη στο σχολείο της κοινότητάς του για να καταβάλει τα δίδακτρα της αδελφής του όταν μια ομάδα ατόμων που ξεπήδησαν από τους θάμνους πυροβόλησαν τον ίδιο και τον αδελφό του που το συνόδευε, ο οποίος αμέσως πέθανε Η διαφοροποίηση στο αφήγημά του είναι αυτόδηλη. Ενδεικτικώς παρατηρείται ότι ο Αιτητής κατά την καταγραφή ανέφερε ότι ήδη βρισκόταν στο σχολείο πριν από τους πυροβολισμούς και ότι δέχτηκε ταυτόχρονη επίθεση με τον αδελφό, ο οποίος απεβίωσε άμεσα, ενώ κατά τη συνέντευξή του δήλωσε ότι όταν άκουσε φασαρία έσπευσε στο σχολείο όπου αντίκρισε τον ξάδελφό του ήδη τραυματισμένο. Η διαφοροποίηση στο βαθμό της συγγένειας δεν κρίνεται κρίσιμη εν προκειμένω καθώς ενδέχεται να αποτελεί σχήμα λόγου η αναφορά στο ξάδελφο ως αδελφό. Εντούτοις, οι περιγραφόμενες περιστάσεις διαφέρουν ουσιωδώς. Περαιτέρω, δεν παρίσταται ευλογοφανές μετά από ένα τόσο σοβαρό τραυματισμό (πυροβολισμό στο κεφάλι το γόνατο και την πλάτη), την ίδια ημέρα, ο Αιτητής να προέβη σε καταγγελία του περιστατικού στην αστυνομία. Ούτε επίσης, δεδομένης σοβαρότητας των τραυμάτων του, παρίσταται εύλογο ο Αιτητής να έφυγε από το νοσοκομείο σε μόλις δύο ημέρες και ότι η περίθαλψή του προτού φύγει περιορίστηκε στη λήψη κάποιου φαρμάκου (βλ. ερ. 26 του δ.φ.). Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο Αιτητής δεν αναφέρεται καθόλου στην επώδυνη κατάσταση που περιήλθε ένεκα του τραυματισμού του με σφαίρα, δεδομένο που ευλόγως αναμένεται όταν κανείς βιώνει ένα τέτοιο γεγονός. Επιπλέον, πέραν της εν λόγω σκηνής, ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε σε καμία άλλη περίσταση, όπως για παράδειγμα τι συνέβη κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, πως εξήλθε όντας τραυματισμένος από αυτό, την αντίδραση των οικείων του κ.ο.κ., δεδομένα που ευλόγως επίσης αναμενόταν να αναφέρει και που είχε τη δυνατότητα να το πράξει.

 

34.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, σημειώνεται ότι δεν εντοπίζεται στον Τύπο μέσω της μηχανής αναζήτησης google οποιαδήποτε μνεία στο εν λόγω περιστατικό, το οποίο λόγω του ότι έλαβε χώρα έξω από το σχολείο και το οποίο ενδέχεται να αποτελούσε αντικείμενο δημόσιου ενδιαφέροντος ευλόγως θα αναμένετο να έχει μεταδοθεί στα τοπικά -τουλάχιστον- μέσα. Ούτε εξάλλου ο Αιτητής προσκόμισε οποιοδήποτε συναφές δημοσίευμα προς υποστήριξη των δηλώσεών του του.

 

35.          Σημειώνεται ωστόσο, ότι ο Αιτητής κατά τη διοικητική διαδικασία προσκόμισε ως μαρτυρία τα ακόλουθα δύο έγγραφα: α) απόσπασμα ημερολογίου της αστυνομίας όπου καταγράφεται η καταγγελία του Αιτητή ημερομηνίας 13.9.2021 και β) έγγραφο, ημερομηνίας 2.6.2014 που υπογράφει πρόσωπο με τον τίτλο Διευθυντής δημοσίων διώξεων, το οποίο αναφέρεται στην απελευθέρωση δύο εκ των προσώπων, στα οποία ο Αιτητής αναφέρεται στην κατ’ ισχυρισμό καταγγελία του. Κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα προς τούτο αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3866, Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C 921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα.[11]

 

36.          Εν προκειμένω επισημαίνεται ότι παραδόξως η μόνη αναφορά που γίνεται από τους Καθ’ ων η αίτηση προς σχολιασμό των εν λόγω εγγράφων είναι ότι αυτά δεικνύουν ότι ο Αιτητής είχε την ευκαιρία να ζητήσει την προστασία των αρχών της χώρας του. Ωστόσο, καμία αναφορά δε γίνεται στην εκτίμηση των εν λόγω εγγράφων ως αποδεικτικών μέσων του ισχυρισμού περί δίωξης, όπως αναμένεται να είχαν πράξει. Σε κάθε περίπτωση, το παρόν Δικαστήριο αξιολογώντας τα εν λόγω έγγραφα δεν διακρίνει οποιαδήποτε ορατά σημεία που να παραπέμπουν σε μη γνήσια έγγραφα, χωρίς από την άλλη να μπορεί να εξακριβωθεί η γνησιότητά τους. Εκτιμώμενα ελεύθερα παρατηρείται ότι τα όσα αναγράφονται στην καταγραφή της καταγγελίας του Αιτητή στο ημερολόγιο της αστυνομίας διαφέρουν ουσιωδώς σε κάποια σημεία από την αφήγησή του. Καταρχάς, καταγράφεται ότι ο Αιτητής ο ίδιος μετέβη στις 15:40 της 13.9.2013, στον αστυνομικό σταθμό για να καταγγείλει το συμβάν της επίθεσης το οποίο έλαβε χώρα στις 12:00 την ίδια ημέρα. Στο ίδιο έγγραφο καταγράφεται ότι ο Αιτητής μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Η πιο πάνω δήλωση έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ο Αιτητής ανέφερε κατά τη συνέντευξη του, ήτοι ότι μετά την επίθεση με όπλο εναντίον του ιδίου και του ξαδέλφου του, άνθρωποι από το πλήθος τους διέσωσαν και τους μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου ο ίδιος παρέμεινε για δύο ημέρες. Επομένως, ενώ ο Αιτητής αναφέρει ότι αμέσως μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε από τους ανθρώπους που έσπευσαν να τον βοηθήσουν, στο εν λόγω έγγραφο αναφέρεται ότι ο Αιτητής μετέβη στο νοσοκομείο ο ίδιος μετά την υποβολή της καταγγελίας του, ήτοι μετά τις 15:40. Δεν παροράται δε ότι ούτε παρίσταται εύλογο ο Αιτητής μετά από τρεις ώρεςκαι ύστερα από ένα τέτοιο σοβαρό τραυματισμό (σφαίρα στο κρανίο του) να μπορεί να μεταβεί στον αστυνομικό σταθμό και μόλις αργότερα να μετέβη στο νοσοκομείο. Σχολιάζεται εξάλλου ότι παραδόξως στην εν λόγω καταχώριση περιλαμβάνονται γεγονότα που ακολούθησαν της καταγγελίας (είσοδος του Αιτητή στο νοσοκομείο και διάγνωση για σκοπούς θεραπείας, σύλληψη των δραστών και προσαγωγής τους ενώπιον δικαστηρίου) καίτοι ως ημερομηνία του παραπόνου και ώρα καταγράφεται η 13.9.20213 και η ώρα 15:40. Υπό το φως των ανωτέρω επισημάνσεων το εν λόγω έγγραφο όχι μόνο δεν ενισχύει αλλά μάλλον θίγει περαιτέρω, την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του Αιτητή.

 

37.          Ως προς το δεύτερο έγγραφο ημερομηνίας 2.6.2014, παρατηρείται ότι σε αυτό καταγράφεται η εκτίμηση περί της της ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης εναντίον των δύο εκ των δραστών της επίθεσης που αναφέρονται στην καταγγελία του Αιτητή και στην καταγραφή ως υπόπτου του τρίτου προσώπου που αναφέρεται στην ίδια καταγγελία. Στο ίδιο το έγγραφο δεν προκύπτει καμία ρητή διασύνδεση με την καταγγελία του Αιτητή, πέραν από τη χρονική εγγύτητα με αυτήν και ότι γίνεται αναφορά στα αδικήματα σε σχέση με τα οποία τα εν λόγω πρόσωπα διερευνώνται ποινικώς (φόνος, φόνος εκ προμελέτης και απόπειρα φόνου). Ως εκ τούτου, το τελευταία αυτό έγγραφο, του οποίου η γνησιότητα δεν μπορεί να καταδειχθεί είναι χαμηλής αποδεικτικής αξίας γενικώς ενώ δεν μπορεί με βεβαιότητα να συνδεθεί με την υπόθεση του Αιτητή. Να σημειωθεί ότι ο χρόνος που αναφέρεται ως χρόνος απαλλαγής των δραστών της επίθεσης εναντίον του Αιτητή συμπίπτει χρονικά με την ημερομηνία του εν λόγω εγγράφου, χωρίς ωστόσο αυτό να επαρκή προκειμένου να γίνει δεκτό ότι το εν λόγω έγγραφο αποτελεί ικανοποιητική μαρτυρία προς απόδειξη των αναφορών του Αιτητή περί της επίθεσης εναντίον του.

 

38.          Στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας και στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας ο Αιτητής δια της συνηγόρου του προσκόμισε ακτινογραφία του κρανίου του, από την οποία κατά την ίδια προκύπτει ότι ο Αιτητής φέρει σφαίρα στο κρανίο του. Σημειώνεται ότι η εν λόγω μαρτυρία δεν προσκομίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου κατά τον ορθό δικονομικώς τρόπο ήτοι κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό 3 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικοί Κανονισμών του 2019 ως έχουν τροποποιηθεί. Σε κάθε περίπτωση παρατηρείται ότι η εν λόγω ακτινογραφία δεν συνοδεύεται από κάποια ιατρική έκθεση η οποία να καταλήγει σε συγκριμένα ευρήματα, καταληπτά από το Δικαστήριο. Περαιτέρω, το παρόν Δικαστήριο, έχοντας υπόψη του και την απόφαση της 3^ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B.F. Κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., κρίνει ότι δεν παρίσταται αναγκαία εν προκειμένω η παραπομπή του Αιτητή σε ιατρικές εξετάσεις, καθώς ακόμα και εάν ο Αιτητής φέρει το συγκεκριμένο τραύμα, δεδομένο που δεν έσπευσε να καταδείξει ο ίδιος, δεν μπορεί να καταδειχθεί ότι το τραύμα προκλήθηκε κατά το υπό εξέταση συμβάν της κατ’ ισχυρισμό εναντίον του επίθεσης. Δεδομένων δε των ισχυρών ενδείξεων που καταγράφονται ανωτέρω, οι οποίες θίγουν την αξιοπιστία του Αιτητή κρίνεται ότι, με βάση των ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα δεν θεμελιώνεται η αξιοπιστία του Αιτητή ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

39.          Ως προς την έτερη παράμετρο του ιδίου ισχυρισμού, περί των διώξεων τις οποίες ο Αιτητής υφίστατο μετά το εν λόγω συμβάν ήτοι από το 2013 μέχρι και την έξοδό του από τη χώρα το 2021, επισημαίνονται τα εξής. Ο Αιτητής κατά τη συνέντευξή του αναφέρθηκε κατά τρόπο γενικό ως προς τα περιστατικά που συνθέτουν την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του. Ερωτηθείς σχετικά ανέφερε ότι έλαβε πολλές απειλές όντας στη Νιγηρία και ζητηθείς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που τον ακολουθούσαν όταν επέβαινε το αυτοκίνητό του, όπου κατόρθωσε να διαφύγει. Αναφέρθηκε εξάλλου σε μία περίσταση όπου ομάδα ατόμων τον πυροβόλησαν, όπου και πάλι κατόρθωσε να διαφύγει. Τέλος, αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό όπου τον αναζήτησαν σπίτι του και όπου η σύζυγός του στην προσπάθειά της να διαφύγει με τα παιδιά του ένα εξ αυτών έσπασε το χέρι του. Έκτοτε αυτή και τα τέκνα του εγκαταστάθηκαν στο σπίτι της μητέρας της (βλ. ερ. 28 και 27 του δ.φ.). Τα εν λόγω περιστατικά που έλαβαν χώρα σε διάστημα οκτώ περίπου ετών, περιγράφονται με γενικότητα, ενώ δεν εξηγεί επαρκώς ο Αιτητής πώς υπό τις περιγραφόμενες περιστάσεις ήταν σε θέση να αναγνωρίσει τους δράστες και τα κίνητρά τους. Παρά τα αντίστοιχα ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση, ο Αιτητής δεν επιχειρεί ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας να καλύψει τα προφανή αυτά κενά στο αφήγημά του. Στο σημείο αυτό επισημαίνεται η υποχρέωση του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 16 του περί Προσφύγων Νόμου να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του, ιδίως όταν τα υπό αναφορά κενά υποδεικνύονται εναργώς στην έκθεση των Καθ’ ων η αίτηση.

 

40.          Ένεκα της προσωπικής φύσεως και του περιορισμένου γενικού ενδιαφέροντας ως προς τα εν λόγω περιστατικά δεν αναμένεται να υπάρχουν σχετικές με τον εν λόγω ισχυρισμό εξωτερικές πηγές. Ούτε και ο Αιτητής προσκόμισε οποιαδήποτε σχετική μαρτυρία.

 

41.          Υπό το φως των ανωτέρω, και ο υπό εξέταση ισχυρισμός δεν γίνεται αποδεκτός.

 

42.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του, επισημαίνονται τα εξής. Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o Χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας.^[12] Ο Αιτητής δεν επικαλείται ο ίδιος οποιοδήποτε κίνδυνο απορρέων από τα λοιπά στοιχεία του προφίλ του πέραν της υπαγωγής του σε συγκεκριμένη κοινότητα. Όπως προκύπτει από την ανωτέρω ανάλυση και δεδομένης της απόρριψης των λοιπών ισχυρισμών του, δεν προκύπτει δίωξή του Αιτητή ως μέλος της κοινότητας Oghede αλλά ούτε και ως κατ’ ισχυρισμό μέλος της άρχουσας οικογένειας αυτής. Ούτε και από τα στοιχεία του προφίλ του καθαυτά (νέος, υγιής, με οικογενειακό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα του, συζευγμένος πατέρας ανήλικων τέκνων, μορφωμένος, εξοικειωμένος με την τόπο όπου ευλόγως αναμένεται να επιστρέψει, με επαγγελματική πείρα που απέκτησε και στην ίδια περιοχή και ικανός προς εργασία) προκύπτει κάποιο δεδομένο που να εγείρει κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

43.          Ως προς την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή και στην πολιτεία ειδικότερα που αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[13].

 

44.           Ως τόπος τελευταίας διαμονής του Αιτητή θα πρέπει να θεωρηθεί η πόλη Benin, η οποία εντοπίζεται στην πολιτεία Edo και στην οποία ο Αιτητής ανέφερε ότι διέμενε κατά το σύνολο της ζωής του, συνεπώς ευλόγως θα πρέπει να θεωρηθεί ως περιοχή όπου διατηρεί τα βιοτικά του συμφέροντα. Στην αναφορά του Γενικού Γραμματέα προς το Συμβούλιο Ασφαλείας ημερομηνίας 30.6.2023 και η οποία καλύπτει τα γεγονότα από τις 23 Ιουνίου 2022 έως τις 30 Δεκεμβρίου 2022, η πολιτεία Edo δεν καταγράφεται ανάμεσα στις πολιτείες στις οποίες ανέπτυξαν δράση οι ως άνω ομάδες.[14] Ειδικότερα, στη συγκεκριμένη αναφορά καταγράφεται πως στη Νιγηρία ο αριθμός των τρομοκρατικών επιθέσεων και των θανάτων μειώθηκε λόγω των επιχειρήσεων κατά των ανταρτών από τις ένοπλες δυνάμεις της Νιγηρίας και της πολυεθνικής κοινής ομάδας δράσης κατά της Boko Haram, της αποστράτευσης πρώην μαχητών και υποστηρικτών της Boko Haram, και των επαναλαμβανόμενων μαχών μεταξύ της Boko Haram και Ισλαμικού Κράτους στην επαρχία της Δυτικής Αφρικής (ISWAP). Ωστόσο, τονίζεται πως οι επιθέσεις μεγάλης κλίμακας συνέχισαν να γίνονται. Καταγράφεται επίσης, ότι ένοπλες πολιτοφυλακές συνέχισαν να επιχειρούν στις βορειοδυτικές πολιτείες Zamfara και Sokoto, και σε μικρότερο βαθμό στις κεντρικές και νότιες πολιτείες Plateau, Benue και Delta.[15]

 

45.          Από 24.2.2024 μέχρι και 21.2.2025, η βάση δεδομένων ACLED κατέγραψε στην πολιτεία Edo 217 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία προέκυψαν 125 ανθρώπινες απώλειες. Εξ αυτών 85 περιστατικά καταγράφηκαν ως μάχες με 86 ανθρώπινες απώλειες, 28 ταραχές με 6 ανθρώπινες απώλειες, 44 διαμαρτυρίες με καμία ανθρώπινη απώλεια, 60 περιστατικά βίας κατά αμάχων με 33 ανθρώπινες απώλειες και κανένα περιστατικό έκρηξης/απομακρυσμένης βίας.[16] Ιδιαίτερα ως προς την πολιτεία Benin ανάμεσα σε 65 τοποθεσίες, σημειώθηκαν τα 84 εκ των 217 περιστατικών με 48 ανθρώπινες απώλειες. Ο εκτιμώμενος πληθυσμός της πολιτείας Edo με βάση τη καταμέτρηση του 2022 από το City Population ανέρχεται σε 4.777.000 κατοίκους[17] και της πόλης Benin με βάση το Worldometer σε 1.782.000 κατοίκους.[18]

 

46.          Ως εκ των ανωτέρω, προκύπτει ότι η κατάσταση ασφαλείας στην πόλη Benin κυμαίνεται σε χαμηλά σχετικά επίπεδα βίας και δεν προκύπτει εύλογα κίνδυνος για τον Αιτητή εκ της παρουσίας του και μόνο.

 

47.          Επικουρικώς ως προς τους απορριφθέντες ισχυρισμούς του Αιτητή επισημαίνεται ότι αυτός διέμενε στη χώρα καταγωγής του, ακόμα και μετά από την κατ’ ισχυρισμό επίθεση εναντίον του, χωρίς να έχει συμβεί στα οκτώ έτη που ακολούθησαν και όπου παρέμεινε στη χώρα του οτιδήποτε κατά της σωματικής του ακεραιότητας.

 

48.          Επικουρικώς επίσης σημειώνεται ότι ακόμα και εάν ήθελε θεωρηθεί ότι αυτός κινδυνεύει στην εν λόγω περιοχή ήτοι την πρωτεύουσα της πολιτείας Edo, Benin, o Αιτητής θα μπορούσε ευλόγως να μετεγκατασταθεί στην πολιτεία Delta, όπου διατηρεί κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο (φιλικό πρόσωπο όπου φιλοξενούνταν) και στην οποία κατά την αναφορά του κατέφευγε για ασφάλεια χωρίς να έχει σημειωθεί οτιδήποτε εναντίον του κατά τις δικές του αναφορές ευρισκόμενος εκεί. Υπενθυμίζεται ότι δυνάμει  του άρθρου 12Γ του περί Προσφύγων Νόμου  (το οποίο μεταφέρει το άρθρο 8 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ) κατά τη λήψη απόφασης επί της αίτησης, ο Προϊστάμενος δύναται να αποφασίσει ότι ο Αιτητής δεν χρήζει διεθνούς προστασίας, εάν σε τμήμα της χώρας ιθαγένειάς του (i) δεν υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή (ii) έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης, όπως η εν λόγω προστασία ορίζεται στο άρθρο 3Β, και ο Αιτητής μπορεί νόμιμα και με ασφάλεια να ταξιδέψει και να γίνει δεκτός σε εκείνο το τμήμα της χώρας και μπορεί εύλογα να αναμένεται να εγκατασταθεί εκεί (Βλ. ανάλυση μετεγκατάστασης στην απόφαση του ΔΔΔΠ στην Υπόθεση Αρ.: 7176/2022,M M ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ημερ. 23.5.2025).

 

49.          Για σκοπούς πληρότητας της εξέτασης του ενδεχόμενου μετεγκατάστασης του Αιτητή σε έτερη περιοχή του εντός της χώρας καταγωγής του, ήτοι στην πολιτεία Delta ως προαναφέρθηκε, θα παρατεθούν αριθμητικά δεδομένα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας εκεί. Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας, η βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 25.5.2024 έως 23.5.2025 σημειώθηκαν στην πολιτεία Delta 186 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 109 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 71 περιστατικά συνίσταντο σε μάχες (74 θάνατοι), 51 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (27 θάνατοι), 2 περιστατικά εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (κανένας θάνατος), 14 περιστατικά αναταραχών (8 θάνατοι) και 48 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες (κανένας θάνατος).^[19] Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Delta ανέρχεται σε 5.636.100 κατοίκους.^[20] Τα ανωτέρω ποιοτικά και αριθμητικά δεδομένα δεικνύουν ότι η κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω περιοχή παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.

 

50.          Ως προς την πρώτη προϋπόθεση περί ανυπαρξίας βάσιμου φόβου δίωξης ή σοβαρής βλάβης, ο Πρακτικός Οδηγός της EASO, αναφέρει ότι η σχετική αξιολόγηση θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από την πιθανότητα ο φορέας δίωξης ή σοβαρής βλάβης να καταδιώξει τον Αιτητή στην τοποθεσία όπου εξετάζεται το ενδεχόμενο εσωτερικής μετεγκατάστασης. Ειδικά στην περίπτωση των μη κρατικών δρώντων, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος να πιστεύεται ότι o δρών δε θα δύναται να φθάσει τον Αιτητή στην τοποθεσία αυτή.[21] Σύμφωνα επιπλέον με τον Οδηγό για την εφαρμογή της εσωτερικής μετεγκατάστασης, στην περίπτωση των μη κρατικών δρώντων, σε περίπτωση μη σύνδεσης με ορισμένο οργανισμό, ενδεχομένως η δυνατότητα αυτή να είναι περιορισμένη, ενώ υπόψιν θα πρέπει να λαμβάνεται και η βούληση του δρώντος, η οποία ενδεχομένως να σχετίζεται με τοπικής φύσης λόγους δίωξης.[22] Στην περίπτωση του Αιτητή, ο οποίος ήδη διέφυγε στο παρελθόν στην εν λόγω περιοχή, στην οποία φαίνεται να μην αντιμετώπιζε προβλήματα με τους κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής του, δεδομένης της κατάστασης ασφαλείας εκεί όπως προκύπτει στην παράγραφο που ακολουθεί, του γεγονότος ότι ο κατ’ ισχυρισμό φορέας δίωξής του είναι ιδιώτης, χωρίς προφανή κίνητρα αναζήτησης και δίωξής του Αιτητή εκτός της πολιτείας Edo (σημειώνεται ότι η ενδοκοινοτική διαμάχη εδράζεται κυρίως σε εδαφικές διεκδικήσεις) αλλά και των επιμέρους στοιχείων του προφίλ του όπως καταγράφονται ανωτέρω, διαπιστώνεται ότι η πολιτεία Delta θα αποτελούσε ένα εύλογο προορισμό μετεγκατάστασης για τον Αιτητή εν προκειμένω.

 

51.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

52.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

53.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση ή του Δικαστηρίου τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

54.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πολιτεία Edo, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

55.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

56.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Εν προκειμένω, με βάση τις ανωτέρω πηγές δεν προκύπτει να λαμβάνει χώρα διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη.

 

57.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπ’ όψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

58.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

59.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

60.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Edo, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος των συγκεκριμένων περιοχών εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[23].

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.