ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 4456/23

 

13 Ιουνίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Β. Μ. Μ.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

 

 

Κ. Κουπαρή (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Ι. Γεωργίου (κος) για Μ. Χατζηκυριάκου (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Ρ. Ευαγγέλου (κος), για πιστή διερμηνεία από την γαλλική στην ελληνική και αντίστροφα

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 30.10.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (στο εξής: η ΛΔΚ). Περί την 1.9.2023, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 11.10.2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 30.10.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 8.11.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής, δια της συνηγόρου του, προωθεί ως λόγο προσφυγής την κατ' ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας και ότι λανθασμένως απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του περί του ότι παγιδεύτηκε προκειμένου να δηλητηριάσει τον αδελφό του και άθελά του να τον σκοτώσει.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης προβάλλοντας ότι ο Αιτητής δεν έχει αποσείσει το βάρος απόδειξης των λόγων προσφυγής καθότι οι ισχυρισμοί που προβάλλει είναι γενικοί και αόριστοι. Υποβάλλουν δε ότι οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει ο Αιτητής δεν εγείρονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962. Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής υποβάλλουν ότι της επίδικης πράξης προηγήθηκε δέουσα έρευνα και - παραπέμπουν στα επιμέρους ευρήματά τους αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή. Υποστηρίζουν περαιτέρω ότι στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή δεν προκύπτει κίνδυνος για τον Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του και ότι κατ’ επέκταση δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

Νομικό Πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό. 

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

9.             Ως προς τον ισχυρισμό του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς τoy και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελείς χαρακτηρίζονται  οι λόγοι προσφυγής, οι οποίοι ακόμα και αν γίνουν δεκτοί δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

10.          Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία, ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

11.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνω συναφώς τα ακόλουθα: Κατά την καταγραφή της αίτησής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του εξαιτίας οικογενειακού προβλήματος. Συγκεκριμένα, κατέγραψε ότι ο πατέρας του χώρισε την πρώτη του γυναίκα με την οποία μαζί είχαν ένα γιο. Παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του και απέκτησε τρεις κόρες και παντρεύτηκε και την μητέρα του Αιτητή η οποία απεβίωσε όταν ο Αιτητής ήταν 2-3 χρονών. Ο Αιτητής μετά από προτροπή της δεύτερης συζύγου του πατέρα του χορήγησε δηλητήριο στο φαγητό του αδερφού του, που όπως πίστευε ο Αιτητής θα του προκαλούσε προβλήματα υγείας ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν ο αδερφός του να αποβιώσει. Σύμφωνα με τον Αιτητή, ο λόγος που τον προέτρεψε να προβεί σε αυτή την πράξη ήταν για να λάβει την περιουσία του πατέρα του. Μετά τον θάνατο του αδερφού του, ο πατέρας του Αιτητή και η πρώτη του σύζυγος τον απείλησαν ότι θα τον σκοτώσουν. Ο Αιτητής διέφυγε σε άλλη πόλη σε κάποιο φίλο του μέχρι που βρήκε τρόπο να εγκαταλείψει την χώρα.

 

12.            Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Masina της Kinshasa, ακολούθως για 5 χρόνια βρισκόταν στην περιοχή Kintambo της Kinshasa και ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής την συνοικία Ngaliema της Kinshasa. Γεννήθηκε το 1993, και δήλωσε ευαγγελιστής χριστιανός ως προς το θρήσκευμα ανήκων στην εθνοτική ομάδα Muyaka Bandundu. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε μονήρης, έχοντας ωστόσο ένα τέκνο 7 ετών, το οποίο βρίσκεται μαζί με την μητέρα του στην συνοικία Νgaliema της Kinshasa και διατηρεί μαζί του καθημερινή επικοινωνία. Ο πατέρας του Αιτητή διαβιεί στην συνοικία Masina της Kinshasa και η μητέρα του απεβίωσε όταν αυτός βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Εξάλλου, ο Αιτητής δήλωσε ότι έχει ένα ετεροθαλή αδερφό ο οποίος απεβίωσε το 2022 και τρεις ετεροθαλείς αδερφές οι οποίες διαμένουν στην Kinshasa. Ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, ανέφερε ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και παρακολούθησε πρόγραμμα εκπαίδευσης μηχανικού σε ινστιτούτο από το 2015 μέχρι το 2016. Μητρική του γλώσσα είναι η λινγκάλα και ομιλεί και τη γαλλική. Στη χώρα του εργάστηκε για ένα χρόνο από το 2020 μέχρι το 2021 ως μηχανικός. Από τη χώρα του ο Αιτητής ταξίδεψε αεροπορικώς χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα κατά την έξοδό του και κατέφθασε στις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές

 

13.          Αναφορικά με τον λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής κατά την ελεύθερή του αφήγηση, επανέλαβε κατ’ ουσία όσα κατέγραψε και στην αίτησή του. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι η αδερφή της μητριάς του, της δεύτερης συζύγου του πατέρα του, τον χρησιμοποίησε για να δηλητηριάσει τον αδερφό του. Ο μεγάλος αδερφός του Αιτητή διαχειριζόταν την περιουσία του πατέρα του. Η γυναίκα αυτή ξεγέλασε τον Αιτητή λέγοντάς του ότι αν δηλητηρίαζαν τον αδερφό του θα αισθανόταν απλά άρρωστος και τότε θα αναλάμβανε τη διαχείριση της περιουσίας ο Αιτητής. Ωστόσο, μετά τη χορήγηση του δηλητηρίου, ο αδερφός του Αιτητή ξεκίνησε να αντιδρά άσχημα («react badly») και αν και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μερικές μέρες μετά απεβίωσε. Όπως περαιτέρω ανέφερε, όλοι ήξεραν ότι ο Αιτητής ήταν αυτός που χορήγησε το δηλητήριο, όμως το πρόσωπο που ζήτησε να βάλει το δηλητήριο δεν βρισκόταν πλέον εκεί. Τότε ο Αιτητής διέφυγε. Η μητριά του, η οποία είναι δήμαρχος του Isiro, το οποίο βρίσκεται ανατολικά της ΛΔΚ, ήθελε να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του γιου της. Ο πατέρας του Αιτητή ήθελε να τον συλλάβουν ενώ σε περίπτωση που τον συνελάμβαναν θα τον έβλαπταν. Εξαιτίας των ανωτέρω, ο Αιτητής αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα.  Ερωτηθείς, τί είναι αυτό που φοβάται σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του, αποκρίθηκε ότι η μητριά του, μητέρα του αποβιώσαντος, είναι σημαντική προσωπικότητα και σε περίπτωση που επιστρέψει θα τον συλλάβουν.

 

14.          Στη συνέχεια, υποβλήθηκαν διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα στον Αιτητή, αναφορικά με το περιστατικό της δηλητηρίασης του αδερφού του, τη σχέση που είχε με την μικρή αδερφή της μητριάς του, τη σχέση που είχε με τον αποβιώσαντα αδερφό του και αναφορικά με την πατρική περιουσία. Αρχικά, ο Αιτητής τοποθέτησε χρονικά το κρίσιμο περιστατικό στις 25 Ιανουαρίου 2022. Όπως εξήγησε, κάθε πρώτο μήνα του χρόνου πραγματοποιούνταν οικογενειακή ετήσια συνάντηση για ενημέρωση από τον μεγάλο του αδερφό σχετικά με τις επιχειρήσεις του πατέρα τους. Ο Αιτητής εξήγησε ότι στις 20 Ιανουαρίου 2022 συναντήθηκε στο σπίτι τους με τη μικρή αδερφή της μητριάς του και του ζήτησε να δηλητηριάσει τον αδερφό του, πράξη την οποία ο Αιτητής αποδέχτηκε. Κατά την οικογενειακή συνάντηση ο Αιτητής προσέφερε στον μεγάλο του αδερφό ρόφημα, το οποίο περιείχε το δηλητήριο. Όπως περαιτέρω δήλωσε, στη συνάντηση παρευρίσκονταν ο πατέρας του, τα παιδιά του και κάποια ξαδέρφια του Αιτητή. Σχετικά με την σχέση της αδερφής της μητριάς του με την συνάντηση, αποκρίθηκε ότι αυτή δεν ήταν παρούσα αλλά χρησιμοποίησε τον Αιτητή για να δηλητηριάσει τον αδερφό του, με σκοπό τα παιδιά της αδερφής της (της μητριάς του Αιτητή) να αναλάβουν τις επιχειρήσεις του πατέρα τους. Κατόπιν σχετικής ερώτησης, ο Αιτητής δήλωσε ότι όλη η περιουσία του πατέρα του είναι στο όνομα του αδερφού του. Ερωτηθείς για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό αφού ο πατέρας του έχει και άλλα παιδιά, ανέφερε ότι δεν γνωρίζει και ότι είναι ένα μυστικό μεταξύ του πατέρα και του αδερφού του.

 

15.          Ο Αιτητής, ερωτήθηκε εξάλλου ως προς την πράξη της δηλητηρίασης και τα  προσωπικά του κίνητρα. Ως προς τον τρόπο που δηλητηρίασε τον αδερφό του ανέφερε ότι το κατόρθωσε καθώς στην οικογενειακή συνάντηση ήταν υπεύθυνος για να σερβίρει τα μέλη της οικογένειάς του. Όταν του ζητήθηκε από τον αδερφό του να πιει κάτι, ο Αιτητής μέσα στο ρόφημά του πρόσθεσε την σκόνη με την οποία τον είχε προμηθεύσει η αδερφή της μητριάς του. Ως προς το κίνητρό του για να προχωρήσει στην εν λόγω πράξη δήλωσε πως η γυναίκα αυτή τον πληροφόρησε ότι ο αδελφός του επρόκειτο να ασθενήσει για χρονικό διάστημα, με σκοπό ο ίδιος να αναλάβει την περιουσία. Ο Αιτητής δήλωσε εξάλλου, ότι δεν σκέφτηκε από μόνος του να προβεί σε αυτή την πράξη, αλλά αποδέχτηκε και πείστηκε από την αδερφή της μητριάς του, η οποία του ανέφερε τα πλεονεκτήματα μίας τέτοιας πράξης. Ζητηθείς να εξηγήσει τη σχέση του με την αδελφή της μητριάς του, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σχέση, πέραν από κάποιες επισκέψεις από μέρους της στο σπίτι τους. Σε ακόλουθο στάδιο, ο Αιτητής αναφέρθηκε στην εμπλοκή των αστυνομικών αρχών της χώρας του στο συμβάν, εξηγώντας ότι ο πατέρας του κατήγγειλε το περιστατικό και γι’ αυτό τον λόγο τον αναζητούσαν. Ο Αιτητής κατέφυγε για να κρυφτεί σε περιοχή στο central Congo, Mbanza Ngungu, στις 2.2.2022, ημέρα που απεβίωσε ο αδερφός του. Κατά τη δήλωσή του, πληροφορήθηκε για τον θάνατο του αδερφού του από τα ξαδέρφια του, τα οποία τον κατηγορούσαν και τον απείλησαν ότι θα πληρώσει για αυτό που έκανε. Ως προς το ένταλμα εναντίον του, ο Αιτητής ανέφερε ότι φέρει ημερομηνία 5.2.2022 και ότι κατηγορείται για ανθρωποκτονία. Ερωτηθείς για το πως κατόρθωσε να εγκαταλείψει νόμιμα την χώρα παρά το ότι εκκρεμούσε εναντίον του ένταλμα από τις αρχές, ο Αιτητής ανέφερε ότι είχε επαφή με κάποιο πρόσωπο σε σημείο ελέγχου του αεροδρομίου και αφότου τον παρακάλεσε, τον χρημάτισε και εν τέλει το τρίτο αυτό πρόσωπο τον βοήθησε. Ακολούθως, ερωτηθείς ο Αιτητής πως εξασφάλισε το μεγάλο χρηματικό ποσό (2.500 δολάρια) για να τον πληρώσει, ανέφερε ότι διατηρούσε δική του επιχείρηση ταξί.

 

16.          Επιπρόσθετα, ο Αιτητής δήλωσε ότι από τις 5 Φεβρουαρίου μέχρι τις 15 Φεβρουάριου, ενημερώθηκε από την σύντροφό του ότι τον αναζητούσαν στο σπίτι του στην συνοικία Ngaliema. Ακόμα ανέφερε ότι πληροφορήθηκε από την επικοινωνία που έχει με την μητέρα του παιδιού του πως η μητριά του τον ψάχνει για να τον εκδικηθεί.

 

17.          Αναφερόμενος στην σχέση του με τον μεγάλο του αδερφό, ο Αιτητής δήλωσε πως είχαν καλές σχέσεις, ωστόσο, σε επόμενη ερώτηση ανέφερε ότι λόγω του ότι ήταν πλούσιος τον ζήλευε ενώ όταν προέβη στη θανατηφόρα πράξη του αναλογιζόταν ότι θα καταστεί πλούσιος και ότι θα έχει στην κατοχή του πολλά χρήματα.

 

18.          Τέλος, ερωτηθείς ο Αιτητής αν θα μπορούσε να επιστρέψει στην χώρα του σε κάποια άλλη περιοχή, όντας ασφαλής, απάντησε αρνητικά προσθέτοντας ότι δεν θα είναι ασφαλής εξαιτίας του ζητήματος που αντιμετωπίζει με την αστυνομία.

 

19.          Κατά τη διοικητική διαδικασία, ο Αιτητής προσκόμισε τα ακόλουθα έγγραφα προς στοιχειοθέτηση των δηλώσεών του: α) το αυθεντικό του διαβατήριο (βλ. ερ. 8 του διοικητικού φακέλου, στο εξής «δ.φ.», αντίγραφο αυτού με ημερομηνία έκδοσης 1.12.2021), β) φωτογραφία εντάλματος αναζήτησης του Αιτητή ημερομηνίας 5.2.2022 (βλ. ερ. 51 του δ.φ.), γ) φωτογραφικό υλικό από κοιμητήριο (βλ. ερ. 50 και 49 του δ.φ.) και δ) φωτογραφία προσώπου που φέρει ένδυμα με τη φωτογραφία τρίτου προσώπου ονόματι Β. Μ. (βλ. ερ. 48 του δ.φ.).

 

20.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο μεν πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, το προφίλ τη χώρα και περιοχή καταγωγής του και ο δεύτερος αναφορικά με το ότι η αδερφή της μητριάς του τον εκμεταλλεύτηκε (used) για να δηλητηριάσει τον αδερφό του με σκοπό να οικειοποιηθεί την περιουσία του πατέρα τους.

 

21.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή έγινε αποδεκτός καθώς κρίθηκε ότι ήταν σε θέση να παρέχει συνεκτικές και σαφείς απαντήσεις για την ταυτότητα, το προσωπικό του προφίλ την καταγωγή και τόπo διαμονής, τον οικογενειακό, εθνοτικό, θρησκευτικό και εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, πληροφορίες οι οποίες εν μέρει επιβεβαιώθηκαν και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

22.          Αντίθετα, ο δεύτερος ισχυρισμός του Αιτητή έτυχε απόρριψης, καθότι οι δηλώσεις του  κρίθηκαν ως ασυνεπείς, ασυνάρτητες και με έλλειψη ακρίβειας.

 

23.          Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του ως προς τον εν λόγω ισχυρισμό, οι Καθ' ων η αίτηση εξέτασαν καταρχάς το ένταλμα και τις φωτογραφίες τα οποία προσκόμισε ο Αιτητής. Ως προς το αντίγραφο του εντάλματος που προσκόμισε ο Αιτητής επεσήμαναν τις ενδείξεις τόσο ως προς τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά όσο και ως προς το περιεχόμενό του, τα οποία εγείρουν αμφιβολίες ως προς την αυθεντικότητά του εν λόγω εγγράφου. Δεδομένης εξάλλου και της διαπίστωσης περί έλλειψης συνοχής του περιεχομένου του με τις δηλώσεις του Αιτητή, κρίθηκε ότι το εν λόγω έγγραφο δεν μπορεί να συμβάλει στην απόδειξη των ισχυρισμών του Αιτητή. Ως προς το φωτογραφικό υλικό, στο οποίο παρουσιάζεται ένας τάφος με το όνομα του αδελφού του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση παρατηρούν ότι καίτοι το αναγραφόμενο όνομα ταυτίζεται με το όνομα του αδελφού του Αιτητή, εντούτοις δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του τελευταίου καθώς επίσης και δεδομένου ότι δεν προκύπτει από τη υπό εξέταση μαρτυρία η αιτία του θανάτου του αδελφού του Αιτητή, δεν μπορεί η μαρτυρία αυτή να τεκμηριώσει τις δηλώσεις του Αιτητή. Οι Καθ' ων η αίτηση επεσήμαναν επίσης ότι μετά από έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης οι πληροφορίες που εντοπίστηκαν σχετικά με τον δήμαρχο του Isiro, ο οποίος είναι άνδρας και όχι γυναίκα όπως υποστήριξε ο Αιτητής, δεν συνάδουν με τις αναφορές του Αιτητή. Με βάση τα ανωτέρω, οι Καθ' ων η αίτηση απέρριψαν τον εν λόγω ισχυρισμό στο σύνολό του.

 

24.          Με βάση τον μόνο αποδεκτό ισχυρισμό του Αιτητή, το προφίλ (ενήλικας άνδρας, χωρίς ενδείξεις ευαλωτότητας) και τον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής κρίθηκε ότι αυτός δε θα βρεθεί αντιμέτωπος με εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη ΛΔΚ. Αξιολογώντας στη συνέχεια την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του γενικώς αλλά και ειδικώς στην περιφέρεια της Kinshasa, οι Καθ' ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν προκύπτει εξ αυτής οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον Αιτητή.

 

25.          Οι Καθ’ ων η αίτηση, κατά τη νομική ανάλυση, κατέληξαν ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

26.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιοδήποτε νέο ισχυρισμό. Ωστόσο, το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να υποβάλει σε αυτόν ερωτήματα όπου αυτός επιβεβαίωσε τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και τις περιστάσεις γύρω από το περιστατικό δηλητηρίασης του ετεροθαλούς αδερφού του.

 

27.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, αρχικά συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους ίδιους λόγους που καταγράφονται στη έκθεση εισήγηση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Ο Αιτητής υπήρξε συνεκτικός και συνεπής στις δηλώσεις του, οι οποίες επιβεβαιώνονται εν μέρει από το αντίγραφο διαβατηρίου που αυτός προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, οι οποίες εντοπίζονται στο διοικητικό φάκελο (βλ. ερ. 58 - 53 του δ.φ.)

 

28.          Προβαίνοντας στην αξιολόγηση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, συμπεραίνω ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση έκριναν τις δηλώσεις του ως ασυνεπείς, ασυνάρτητες και με έλλειψη ακρίβειας. Καταρχάς, παρατηρείται ότι σε σχέση με την καταγραφή της αίτησής του για διεθνή προστασία, διαφοροποιούνται εν μέρει με τα όσα ακολούθως δήλωσε στην συνέντευξή του. Στην μεν αίτηση, ο Αιτητής δήλωσε ότι το πρόσωπο που τον παρακίνησε να προβεί στην πράξη της δηλητηρίασης ήταν η μητριά του (η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του), ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ανέφερε σε αρκετά σημεία ότι το πρόσωπο που τον παρακίνησε ήταν η αδερφή της μητριάς του. Σημειώνεται ότι υποβλήθηκε η εν λόγω αντίφαση στον Αιτητή κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία, χωρίς ο τελευταίος να δίνει ικανοποιητικές εξηγήσεις. Επιπλέον, ο Αιτητής δήλωσε κατά τη συνέντευξή του ότι η σχέση του με την αδελφή της μητριάς του, ήταν τυπική και ότι όταν ερχόταν στο σπίτι του πατέρα του και της μητριάς του (δεύτερης συζύγου του πατέρα του) απλώς τη χαιρετούσε (βλ. ερ. 38 του δ.φ.). Η τυπική σχέση στην οποία αναφέρθηκε ο Αιτητής (βλ. ερ. 38 του δ.φ.) δεν καθιστά ευλογοφανή την παρότρυνση της τελευταίας να ενθαρρύνει τον Αιτητή να δηλητηριάσει τον αδελφό του και από την άλλη τον Αιτητή να αποδεχτεί τόσο απλά την εν λόγω πρόταση. Ερωτηθείς δε σχετικά, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με βιωματική λεπτομέρεια τη μεταξύ τους στιχομυθία. Επίσης, ως προς τα κίνητρα της δηλητηρίασης, ο Αιτητής δηλώνει ότι ανέμενε απλώς ο αδελφός του να αρρωστήσει χωρίς περαιτέρω θανάσιμες παρενέργειες προκειμένου να αναλάβει την περιουσία (δεδομένο που θα ίσχυε σε περίπτωση μόνιμης ανικανότητας του αδελφού του), ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξής του (βλ. ερ. 31 - 1Χ του δ.φ.) ο Αιτητής δήλωσε ότι ανέμενε απλώς ο αδελφός του πως θα αρρωστήσει και ότι ακολούθως θα τον περιθάλψουν και θα είναι καλά. Η θέση αυτή ωστόσο, δεν συνάδει με τα αρχικά κίνητρα της πράξης του, τα οποία ήταν να περιέλθει στον ίδιο η διαχείριση της πατρικής του περιουσίας. Ως προς τις περιστάσεις του κρίσιμου γεγονότος, παρατηρείται ότι ο Αιτητής υπήρξε ανακόλουθος ως προς το χρονικό σημείο κατά το οποίο φαίνεται να του απέδωσε ευθύνες η οικογένειά του. Ενώ κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία (δικάσιμος 20.11.2024) ο Αιτητής δήλωσε ότι από τη στιγμή που ο αδελφός του έχασε τις αισθήσεις του, η μητριά του κατηγόρησε αμέσως τον ίδιο για το συμβάν μπροστά μάλιστα σε όλη την οικογένεια, ενώ στο πλαίσιο της συνέντευξής του δήλωσε ότι μετά από την εσπευσμένη μεταφορά του αδελφού του στο νοσοκομείο και αφότου διαπιστώθηκε ότι αυτός δηλητηριάστηκε η οικογένεια στράφηκε προς τον ίδιο, ο οποίος σέρβιρε εκείνη την ημέρα το ποτό στον αδελφό του (βλ. ερ. 36 του δ.φ.). Περαιτέρω, ως προς τον τρόπο με τον οποία πληροφορήθηκε το θάνατο του αδελφό του, καθώς αυτός διέφυγε αμέσως μετά το συμβάν, ο Αιτητής ανέφερε κατά τη συνέντευξή του ότι ενημερώθηκε σχετικά από τα ξαδέλφια και τον πατέρα του (βλ. ερ. 37 του δ.φ.) ενώ κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία, ο Αιτητής ανέφερε ότι ενημερώθηκε σχετικά από την μητέρα του γιού του. Με γενικότητα αναφέρθηκε ο Αιτητής και στην αναζήτησή του από την οικογένειά του και στις μεταξύ τους συζητήσεις. Συνοψίζοντας, δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία του Αιτητή ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

29.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή, επισημαίνεται ότι αυτός προσκόμισε αντίγραφο εντάλματος σύλληψης εκδοθέντος στις 5.2.2022. Κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα προς τούτο αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3866, Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C 921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα.^[1] Συντάσσομαι καταρχάς με τα ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ότι το εν λόγω έγγραφο παρουσιάζει στην όψη του ενδείξεις, οι οποίες εγείρουν αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητά του (βλ. ερ. 69 του δ.φ., ενδεικτικώς, η όψη του δεν είναι ανάλογη με αυτήν άλλων δειγμάτων ενταλμάτων τα οποία βρίσκονται στο διοικητικό φάκελο, κάποιες σφραγίδες επί του εγγράφου είναι δυσανάγνωστες, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι ουδεμία μνεία γίνεται σε κάποια νομική βάση ή άλλη διάταξη νόμου). Το εν λόγω έγγραφο ως αντίγραφο εγγράφου το οποίο φέρει ενδείξεις μη γνησιότητας και άρα είναι έγγραφο μειωμένης αποδεικτικής αξίας, εκτιμώμενο ελεύθερα σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες αναφορές του Αιτητή δεν μπορεί να ανατρέψει το εύρημα περί αναξιοπιστίας του Αιτητή. Ομοίως το φωτογραφικό υλικό που προσκόμισε ο Αιτητής, το οποίο αφορά στο θάνατο προσώπου (φωτογραφίες από τον τάφο του) με το όνομα προσώπου που υπέδειξε ο Αιτητής ως αδελφό του, δεν μπορούν να συμβάλουν ουσιωδώς στην τεκμηρίωση του υπό εξέταση ισχυρισμού, αφού πέραν του γεγονότος του θανάτου δεν προκύπτουν οι περιστάσεις του θανάτου του εν λόγω προσώπου.

 

30.          Τέλος, όπως επιβεβαιώνεται στην πηγή στην οποία επίσης παραπέμπουν, οι Καθ’ ων η αίτηση δεν προκύπτει από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ότι η πρώτη σύζυγος του πατέρα του Αιτητή ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο δήμαρχος της περιοχής Isiro καθώς εντοπίστηκε ότι τη θέση αυτή τόσο το 2022 όσο και το 2023 κατείχε άνδρας και όχι γυναίκα.[2]

 

31.          Υπό το φως όλων των ανωτέρω ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

32.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση του πρώτου και μόνου αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, ήτοι την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία προφίλ του Αιτητή, επισημαίνεται ότι αυτός είναι άρρεν, νεαρός, υγιής και ικανός προς εργασία. Συμπερασματικά, από τους ισχυρισμούς του Αιτητή δεν προκύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη για κάποιο λόγο που απορρέει από το προφίλ του. Ούτε και ο Αιτητής προβάλλει οτιδήποτε συναφές.

 

33.          Δεδομένου ότι ο Αιτητής είναι Χριστιανός, το Δικαστήριο εντόπισε την έκθεση του State Department του 2023 για τη ΛΔΚ, η οποία αναφέρει ότι το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει την ελευθερία της θρησκείας και απαγορεύει διακρίσεις λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, ενώ η Βάση Δεδομένων Παγκόσμιας Θρησκείας υπολόγισε ότι το 95,1 % πληθυσμού της ΛΔΚ ήταν χριστιανοί, το 1,5 % ήταν μουσουλμάνοι και το 2,5 % δεν είχε καμία θρησκευτική πεποίθηση[3]. Στη βάση των εν λόγω πληροφορίων, το Δικαστήριο δεν κρίνει ότι συντρέχει κάποιος κίνδυνος και/ή απειλή για τον Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στην Kinshasa, που να συνδέεται με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

 

34.          Σε σχέση δε με την κατάσταση ασφαλείας στη ΛΔΚ, εξωτερικές πηγές αναφέρουν ότι η κατάσταση ασφαλείας παραμένει ασταθής κυρίως στο ανατολικό τμήμα της Λ.Δ.Κ., καθώς υπάρχουν ένοπλες ομάδες και η διακοινοτική βία, η οποία μπορεί να επηρεάσει την πολιτική κατάσταση, την ασφάλεια και την ανθρωπιστική κατάσταση. Καταγράφονται, επίσης, συνεχείς αναφορές για πολλές πόλεις στην ανατολική ΛΔΚ που δέχθηκαν επίθεση ή έπεσαν υπό τον προσωρινό έλεγχο ένοπλων ομάδων.^[4]   

 

35.          Ειδικώς, για την πόλη Kinshasa ωστόσο, πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας αλλά και της χώρας καταγωγής, δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν είτε τη δραστηριοποίηση ενόπλων φορέων, αφού, από τις ανωτέρω παρατεθείσες πληροφορίες, προκύπτει ότι οι μη κρατικοί ένοπλοι φορείς δραστηριοποιούνται κυρίως στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ.^[5] Σύμφωνα άλλωστε και με την ενημέρωση του ACLED, που συντάχθηκε από το Austrian Centre for Country of Origin & Asylum Research and Documentation (ACCORD), αναφορικά με τα περιστατικά ασφαλείας που έλαβαν χώρα στη Λ.Δ.Κ. το τελευταίο τρίμηνο του 2021, προκύπτει ότι μόνο οι επαρχίες Ιturi, North Kivu και South Kivu στα ανατολικά της χώρας βρίσκονται υπό τεταμένο καθεστώς ένοπλης βίας.^[6]

 

36.          Αναλύοντας τα κατωτέρω ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα που προέκυψαν κατόπιν έρευνας αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί συγκεκριμένα στην επαρχία της Kinshasa, οι εξωτερικές πηγές καταδεικνύουν το σχετικά ασφαλές της περιοχής. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), για το διάστημα από 01.06.2024 έως 30.05.2025, σημειώθηκαν στην εν λόγω επαρχία 27 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 234 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 12 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (17 θάνατοι), 9 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων / ταραχών (203 θάνατοι), 2 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες (κανένας θάνατος), ενώ καταγράφηκαν 4 περιστατικά μαχών ή εκρήξεων (14 θάνατοι) και δεν καταγράφηκαν περιστατικά απομακρυσμένης βίας.^[7] Σημειώνεται ωστόσο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανωτέρω περιστατικών ασφαλείας και των συνεπακόλουθων απωλειών, έλαβε χώρα στις 02.09.2024 όταν κρατούμενοι της φυλακής Makala στην Kinshasa εξεγέρθηκαν και επιχείρησαν μαζική απόδραση. Προκλήθηκαν τουλάχιστον 130 θάνατοι, τόσο από την άτακτη φυγή και τα ποδοπατήματα, όσο και από πυροβολισμούς των αρχών που προσπάθησαν να σταματήσουν την απόδραση κρατουμένων.[8] Ο δε συνολικός πληθυσμός της επαρχίας της Kinshasa ανέρχεται σήμερα σε περίπου 16.316.000 κατοίκους.^[9]

 

37.          Στη βάση των ανωτέρω στοιχείων, το Δικαστήριο καταλήγει ότι δεν ανακύπτουν στοιχεία, εκ των οποίων μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι κατά την επιστροφή του στην Kinshasa, o Αιτητής θα κινδυνεύσει λόγω της επικρατούσας εκεί κατάστασης ασφαλείας.

 

38.          Ως εκ τούτου, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν προβλήθηκε ισχυρισμός και κατ΄ επέκταση δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

39.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν επικαλείται κατά βάσιμο τρόπο, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

40.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)], ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής της [βλ. άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

41.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πόλη Kinshasa, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. άρθρο 19(2)(γ)] [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

42.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

43.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Εν προκειμένω, με βάση τις ανωτέρω πηγές δεν προκύπτει να λαμβάνει χώρα διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη στο τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή.

 

44.          Ως προς την υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, επισημαίνω τα κατωτέρω. Ιδίως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

45.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

46.          Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ', της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

47.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πόλη της Kinshasa, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, o Αιτητής θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας υπό την έννοια του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

48.          Επικουρικώς, λαμβάνοντας υπόψιν το προφίλ του Αιτητού, στο πλαίσιο της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακα Elgafaji (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ. 17.2.2009) κυρίως δε το γεγονός ότι συνιστά άρρενα, νεαρής ηλικίας, χωρίς προβλήματα υγείας και με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής. Ως εκ τούτου δεν εντοπίζεται κάποιο χαρακτηριστικό επίτασης κινδύνου στην περίπτωση του Αιτητή.

 

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητού και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

 

                                         Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.