ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ.:

 Τ296/24 και 1376/24

 

6 Iουνίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Ε. S. K.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

(Προσφυγή αρ.T296/14)

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

1.     Ι. Κ.

2.      Α. Κ. (ανήλικος υιός)

Αιτητών

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

(Προσφυγή αρ.1376/24)

 

 

 .........

 

Α. Δημητρίου (κος), Δικηγόρος για τους Αιτητές

Ι. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: 

1.             Ο Αιτητής  με την υπ’ αριθ. T296/24 προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη, στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 5.1.2024, με την οποία απορρίφθηκε η μεταγενέστερη αίτησή του ως απαράδεκτη. Ζητεί την αντικατάσταση της επίδικης απόφασης και εναλλακτικώς ότι τυχόν επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του παραβιάζει τα Άρθρα 2 και 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: η ΕΣΔΑ).

 

2.             Η Αιτήτρια (τέως σύντροφος του Αιτητή) και ο ανήλικος υιός αμφότερων των Αιτητών (στο εξής: ανήλικο τέκνο) αιτούνται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη, στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 10.4.2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά τους για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος). Ζητούν νέα εκτελεστή απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου δια της οποίας θα τους χορηγείται καθεστώτος διεθνούς προστασίας και η οποία θα αναγνωρίζει ότι τυχόν επιστροφή τους στη Σιέρα Λεόνε παραβιάζει τα Άρθρα 2 και 3 της ΕΣΔΑ και δη την αρχή της «μη επαναπροώθησης».

 

Γεγονότα

3.             Τα γεγονότα της υπόθεσης του Αιτητή έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε. Περί τις 26.5.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 9.2.2022, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 16.8.2022. Στις 2.9.2022, η εν λόγω απορριπτική απόφαση κοινοποιήθηκε στον Αιτητή. Στις 3.10.2022, καταχωρίστηκε η Προσφυγή υπ' αριθμόν 6426/22 ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία απορρίφθηκε ένεκα απόσυρσης. Στις 22.12.2023, ο Αιτητής υπέβαλε μεταγενέστερη αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας. Στις 5.1.2024, ο Προϊστάμενος ενέκρινε αυθημερόν την εισήγηση για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του Αιτητή ως απαράδεκτης και έκρινε πως η Αίτηση υποβλήθηκε αποκλειστικά για να καθυστερήσει ή παρεμποδίσει ο Αιτητής την εκτέλεση της απόφασης επιστροφής του παύοντας το δικαίωμα παραμονής του δυνάμει του άρθρου 16Δ(4)(β)(i) του περί Προσφύγων Νόμου. Στις 14.2.2024, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική επιστολή σχετικά με την μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον ίδιο αυθημερόν. Η ως άνω απορριπτική απόφαση αποτελεί αντικείμενο της συνεκδικασθείσας στην παρούσα, υπ’ αριθ. Τ296/24 προσφυγής, η οποία καταχωρίστηκε από τον Αιτητή στις 2.2.2024.

 

4.             Τα γεγονότα της υπόθεσης της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου των Αιτητών έχουν ως ακολούθως:  Η Αιτήτρια κατάγεται επίσης από τη Σιέρα Λεόνε.  Στις 7.2.2022    υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Το ανήλικο τέκνο της, του οποίου πατέρας είναι ο Αιτητής, γεννήθηκε στη Δημοκρατία στις 27.10.2022. Στις 8.4.2024, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας  από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο για απόρριψη της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 10.4.2024. Στις 10.4.2024, η απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια. Στις 18.4.2024 η Αιτήτρια καταχώρησε, δια του συνηγόρου της, την υπ. αριθ. 1376/24, συνεκδικασθείσα στην παρούσας απόφαση προσφυγή.

 

5.             Στις 20.6.2024, το παρόν Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα συνεκδίκασης των δύο ανωτέρω προσφυγών λόγω της ύπαρξης κοινών επίδικων θεμάτων, τα οποία απορρέουν πρωτίστως από το κοινό οικογενειακό υπόβαθρο των Αιτητών, καθώς δηλώνουν ότι αποτελούν οικογένεια.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

6.             Ο Αιτητής προωθεί ως μόνο τον ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας, επικαλούμενος ότι λανθασμένα οι Καθ΄ων η αίτηση απέρριψαν το μεταγενέστερο αίτημά του ως απαράδεκτο, αφού παρέλειψαν να λάβουν υπόψη ότι μετά την έκδοση της αρχικής απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, εκείνος απέκτησε οικογένεια και δη ένα ανήλικο τέκνο στη Δημοκρατία, γεγονός που θα μπορούσε, ως νέο στοιχείο, να επηρεάσει την μεταβολή του προσωπικού του προφίλ και την εκ νέου αξιολόγηση των προσωπικών του περιστάσεων.

 

7.             Στη συνέχεια, ο Αιτητής δια του συνηγόρου του προωθεί ότι στη βάσει της αρχής του «βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου» και δη του άρθρου 13(1) της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τα κράτη θα πρέπει να εξασφαλίζουν στο παιδί τα αναγκαία για την ευημερία του φροντίδα, λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων του, των νόμιμων κηδεμόνων του ή των άλλων προσώπων που είναι νομικά υπεύθυνοι γι’ αυτό, και παίρνουν για το σκοπό αυτό όλα τα κατάλληλα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα» και παραπέμπει ακολούθως σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, οι οποίες αναφέρουν ότι τα παιδιά στη Σιέρα Λεόνε υπόκεινται σε πλήθος επιβλαβών πρακτικών όπως ο εξαναγκαστικός γάμος και ο Ακρωτηριασμός των Γυναικείων Γενετικών Οργάνων (στο εξής: ΑΓΓΟ), πέφτουν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης και συχνά θύματα εμπορίας ανθρώπων.

 

8.             Οι Καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν ότι η απόκτηση τέκνου εκ μέρους του Αιτητή δεν αποτελεί νέο στοιχείο, καθώς ο Αιτητής στις 3.10.2022 και κατά την υποβολή της υπ’ αριθ. 6426/2022 προσφυγής επί της απόρριψης του αρχικού του αιτήματος, γνώριζε ήδη την επικείμενη γέννηση του ανήλικου τέκνου του, το οποίο γεννήθηκε στις  27.10.2022, πλην όμως δεν προέβαλε, αποκλειστικά λόγω δικής του υπαιτιότητας, κάποιο σχετικό ισχυρισμό.

 

9.             Αναφορικά με τους ισχυρισμούς που αφορούν στο «βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου», οι Καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν ότι θα πρέπει να εξεταστεί στα πλαίσια της υπ’ αριθ. 1376/24 προσφυγής, επί της οποίας αποτελεί διάδικο μέρος, προβάλλοντας ότι ο Αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος που θα του επέτρεπε να επικαλεστεί την εν λόγω αρχή.

 

10.          Καταληκτικά, οι Καθ΄ων η αίτηση προωθούν ότι οι λόγοι προσφυγής του Αιτητή παρατίθενται αόριστα, χωρίς να συνοδεύονται από σαφή αιτιολογία και παραπομπή στα πραγματικά περιστατικά της υπό εξέταση προσφυγής και/ή τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου έτσι ώστε να ανατραπεί το τεκμήριο της κανονικότητας της προσβαλλόμενης πράξης και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθούν από το παρόν Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

 

11.          Η Αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο της, δια του συνηγόρου τους, προωθούν δια της γραπτής τους αγόρευσης ότι α)  κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης οι Καθ’ ων η αίτηση έλαβαν υπόψη ανακριβή στοιχεία εξωγενή και/ή τα οποία, κατά νόμο, δεν δικαιούντο να λάβουν υπόψιν και/ή παρέλειψαν να λάβουν υπόψη ουσιώδη και νόμιμα στοιχεία, τα οποία έπρεπε να λάβουν υπόψη για να αποφασίσουν. Προσθέτουν επίσης ότι η όλη διαδικασία και μεθόδευση καταδεικνύει και/ή είναι αποτέλεσμα υπέρβασης ή κατάχρησης εξουσίας ή επιδίωξης αλλότριου σκοπού, πάσχει δε από πλάνη περί τα πράγματα ή το Νόμο και/ή είναι δέσμια προαποφασισμένης πολιτικής. Ακολούθως ο συνήγορος των Αιτητών εγείρει ότι β) η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας και/ή επαρκούς αιτιολογίας, καθώς αποτελεί προϊόν παράνομων και/ή πλημμελών προπαρασκευαστικών πράξεων και ότι γ) οι Καθ΄ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Αιτήτρια στη χώρα καταγωγής της και είναι πιθανό να υποβληθεί σε βασανιστήρια και/ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Προβάλλεται επίσης ότι δ) η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης και χωρίς τη δέουσα έρευνα, κατά παράβαση του Νόμου και προωθεί καταληκτικά ότι η Αιτήτρια δύναται να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Προωθεί επίσης ο συνήγορος των Αιτητών ότι ε) παραβιάστηκε η διαδικασία της συνέντευξης και το δικαίωμα της Αιτήτριας σε διερμηνέα, αφού η προφορική της συνέντευξη έλαβε χώρα στην αγγλική, χωρίς την παρουσία διερμηνέα, από τον αρμόδιο λειτουργό, του οποίου η γνώση και κατανόηση της Αγγλικής δεν προκύπτουν από πουθενά, παραβιάζοντας έτσι τα άρθρα 12(1)(β) και 15(3)(γ) της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ, καθώς και τα άρθρα 18(2) και 13Α(9)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

12.          Ως προς την ουσία της υπόθεσης, ο συνήγορος των Αιτητών υπεραμύνεται της αξιοπιστίας των ισχυρισμών της Αιτήτριας και προωθεί ότι  η αξιολόγηση των Καθ΄ων η αίτηση τίθεται σε αμφιβολία λόγω 1) της απουσίας μεταφραστή και 2) λανθασμένη εκτίμηση των εξωτερικών πηγών πληροφόρησης. Ως προς τη δεύτερη, ο συνήγορος των Αιτητών παραπέμπει σε πληροφορίες οι οποίες αποτελούν προϊόν δικής του έρευνας και επιβεβαιώνουν τόσο τη δράση και λειτουργία της κοινότητας Bondo, όσο και την επικράτηση της πρακτικής του ΑΓΓΟ στη Σιέρα Λεόνε, τονίζοντας ότι οι Καθ΄ων η αίτηση παρέλειψαν να διερευνήσουν τον κίνδυνο που  θα αντιμετωπίσει η Αιτήτρια σε περίπτωση επιστροφής της εκεί, λόγω του ότι, αν και Μουσουλμάνα, απέκτησε τέκνο με χριστιανό ομοεθνή της και ουδέποτε υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων (στο εξής: ΑΓΓΟ).  

 

13.          Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, μέσω της δικής τους γραπτής αγόρευσης, υπεραμύνονται της προσβαλλόμενης πράξης, υποστηρίζοντας καταρχάς ότι δεν είχαν υποχρέωση παροχής διερμηνέα κατά τη διάρκεια της προφορικής συνέντευξης της Αιτήτριας, δεδομένου ότι η συνέντευξή της πραγματοποιήθηκε σε γλώσσα απόλυτα κατανοητή προς την ίδια, ήτοι την Αγγλική, με αποτέλεσμα μετά το τέλος της προφορικής της συνέντευξης να επιβεβαιώνει ότι το πρακτικό της προφορικής της συνέντευξης ανταποκρίνεται πλήρως στη δηλώσεις της, θέτοντας την υπογραφή της. Σημειώνουν άλλωστε ότι ουδέποτε η Αιτήτρια εξέφρασε  αδυναμία κατανόησης των όσων λέχθηκαν κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης και καταλήγουν ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας δεν ανατρέπουν το τεκμήριο της κανονικότητας της προσβαλλόμενης πράξης.

 

14.          Αναφορικά με τους ισχυρισμούς των αιτητών περί λανθασμένης αξιολόγησης των εξωτερικών πηγών πληροφόρησης, οι Καθ’ ων η αίτηση αντιτείνουν ότι ο εν λόγω ισχυρισμός παρατίθεται σε αντίθεση με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου 1962, ενώ καταλήγουν ότι, δια της γραπτής τους αγόρευσης, η Αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο της εισάγουν ένα εντελώς νέο και διαφορετικό πυρήνα από αυτόν που προέβαλαν κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας. Ειδικότερα, σε σχέση με τις δηλώσεις αιτήτριας που συνδέονται με την πρακτική του ΑΓΓΟ στη Σιέρα Λέονε, οι Καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν ότι ο εν λόγω ισχυρισμός ουδέποτε τέθηκε από την Αιτήτρια κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης.

 

15.          Σε σχέση με τον ισχυρισμό των Αιτητών περί προστασίας του «βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου», οι Καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν μεν ότι οι Αιτητές προβάλουν τον εν λόγω ισχυρισμό αόριστα, χωρίς να αποσαφηνίζουν ποιος είναι ο κίνδυνος που θα αντιμετωπίσει το ανήλικο τέκνο σε περίπτωση επιστροφής στη Σιέρα Λεόνε, επικαλούνται δε, ότι η αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο της διαθέτουν στη Σιέρα Λεόνε διευρυμένο ανδρικό/οικογενειακό δίκτυο, η δε Αιτήτρια είναι νέα, υγιής και ικανή προς εργασία.

 

16.          Αναφορικά με τους ισχυρισμούς των Αιτητών περί πλάνης, υπέρβασης εξουσίας, ανεπαρκούς αιτιολογίας, οι Καθ’ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι προβάλλονται ελλιπώς και αόριστα, με αποτέλεσμα να πρέπει να απορριφθούν.

 

17.          Ως προς την ουσία της υπόθεσης, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι οι Αιτητές δεν κατάφεραν να θεμελιώσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη στη χώρα καταγωγής τους λόγω του ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της κρίθηκαν αναξιόπιστοι, και ως εκ τούτου ορθώς απορρίφθηκε το αίτημα των Αιτητών για παροχή διεθνούς προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Σε σχέση δε με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο τελευταίας καταγωγής της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι τόσο η Σιέρα Λεόνε όσο και η πόλη παραμένουν ασφαλείς, καθώς δεν πλήττονται από ένοπλες (εσωτερικές ή διεθνείς) συγκρούσεις. Καλούν εν τέλει το παρόν Δικαστήριο όπως απορρίψει την προσφυγή των Αιτητών και επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Το νομικό πλαίσιο

18.          Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

19.          Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι του παρόντος δικαστηρίου): «Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

20.          Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

21.          Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις υπαγωγής προσώπου στην έννοια του ορισμού του  πρόσφυγα.

22.          Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2) Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [.]

(3) Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτητή, τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2) στοιχεία.».

 

23.          Το άρθρο 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα:

 

«Απαράδεκτες αιτήσεις

 

12Βτετράκις.-(1) Χωρίς επηρεασμό των περιπτώσεων κατά τις οποίες μια αίτηση δεν εξετάζεται σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 604/2013, σε περίπτωση που αίτηση θεωρείται απαράδεκτη δυνάμει του εδαφίου (2), ο Προϊστάμενος κλείνει το φάκελο και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης με απόφασή του την οποία λαμβάνει και καταχωρίζει στον φάκελο χωρίς να εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 12Δ και 13 και επί της οποίας απόφασης εφαρμόζονται οι διατάξεις των εδαφίων (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

 

2) Με την επιφύλαξη της Σύμβασης, η Υπηρεσία Ασύλου δύναται να θεωρήσει αίτηση ως απαράδεκτη μόνον εάν-

 

(α) [...] (β) [...] (γ) [...]

 

(δ) η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας∙ ή (ε) [...]».

 

24.          Το άρθρο 16Δ του του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

 

«Υποβολή νέων στοιχείων ή πορισμάτων ή μεταγενέστερης αίτησης

16Δ. (1)(α) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο –

(i)            Μεταγενέστερη αίτηση, ή

 

(ii)            νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά ή μετά την ημερομηνία στην οποία καθίσταται εκτελεστή απόφαση του Προϊσταμένου επί πρότερης αίτησης του αιτητή,

 

ο Προϊστάμενος εξετάζει το συντομότερο δυνατό οτιδήποτε ούτως υποβληθέν σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

 

β) Στην παράγραφο (α), ο όρος «απόφαση» περιλαμβάνει απόφαση που λαμβάνεται από τον Προϊστάμενο δυνάμει του άρθρου 16Β ή 16Γ.

 

(2) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο είτε μεταγενέστερη  αίτηση είτε νέα στοιχεία ή πορίσματα, σύμφωνα με το εδάφιο (1), ο Προϊστάμενος δεν μεταχειρίζεται οτιδήποτε υποβληθέν ως νέα αίτηση αλλά ως περαιτέρω διαβήματα στα πλαίσια της αποφασισθείσας αίτησης. Ο Προϊστάμενος λαμβάνει υπόψη όλα τα στοιχεία των προαναφερόμενων περαιτέρω διαβημάτων χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

 

(3)(α) Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις, ο Προϊστάμενος προβαίνει σε προκαταρτική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της εκδοθείσας απόφασής του, σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας:

 

Νοείται ότι, σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

 

(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον –

 

(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και

 

(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

 

(γ) Επί της νέας εκτελεστής απόφασης που αναφέρεται στην παράγραφο (β) εφαρμόζονται τα εδάφια (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

 

(δ) Σε περίπτωση που μεταγενέστερη  αίτηση δεν εξετάζεται περαιτέρω δυνάμει του παρόντος άρθρου, αυτή θεωρείται απαράδεκτη σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις και σε τέτοια περίπτωση ο Προϊστάμενος εκδίδει σχετική απόφαση επί της οποίας εφαρμόζονται κατ' αναλογία τα εδάφια (7) και (7Ε) του άρθρου 18. Η εν λόγω απόφαση παραθέτει την αιτιολογία της και ενημερώνει τον αιτητή για το δικαίωμα που έχει να την προσβάλει στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, καθώς και για την προθεσμία άσκησης τέτοιας προσφυγής[...]»

 

25.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου αναγνωρίζεται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

26.          Ως προς τους εγειρόμενους λόγους προσφυγής, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο εκάστοτε αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας και ανάλογα την αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησής του ως παραδεκτής. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, οι Αιτητές εκπροσωπούμενοι και δια συνηγόρου, έχουν την ευκαιρία να εκθέσουν τους ισχυρισμούς τους και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

27.          Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του εκάστοτε αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον εκάστοτε αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών της (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

28.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνονται τα εξής: Ο Αιτητής κατά την καταγραφή της αρχικής του αίτησής του για διεθνή προστασία ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του συνίστατο στην άρνησή του να διαδεχθεί τον πατέρα του στην θέση του αρχηγού της μυστικής οργάνωσης «Poro Society». Συγκεκριμένα, προέβαλε ότι στην κηδεία του πατέρα του τού τηλεφώνησαν κάποια μέλη της ως άνω οργάνωσης και του ζήτησαν να αντικαταστήσει τον πατέρα του διότι έτσι όφειλε ως ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας. Ο Αιτητής έφυγε από την χώρα φοβούμενος για την ζωή του μετά την άρνησή του να αναλάβει αρχηγός της οργάνωσης (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου).

 

29.          Κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης στις 9.2.2022 και σε σχέση με τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε ότι έχει καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε, γεννηθείς στην πόλη Bo αλλά προερχόμενος από την πόλη Freetown, η οποία αποτελεί και τον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του (ερυθρό 16, 1Χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις δήλωσε Χριστιανός (ερυθρό 18 του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε πως έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην χώρα καταγωγής του και άρχισε σπουδές σε κολέγιο τις οποίες δεν ολοκλήρωσε για λόγους που σχετίζονται με τον πυρήνα του αιτήματός του.  Επιπλέον, ομιλεί  Αγγλικά και Μέντε (μητρική διάλεκτος) (ερυθρό 15, 2Χ-6Χ του διοικητικού φακέλου) ενώ σε σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ δήλωσε πως ήταν άνεργος καθώς τον συντηρούσε οικονομικά η θεία του (ερυθρό 13, 2Χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε άγαμος πλην όμως πατέρας μιας κόρης γεννημένης εκτός γάμου (ερυθρό 16, 3Χ του διοικητικού φακέλου). Τέλος, αναφορικά με τα μέλη της οικογένειάς του ο Αιτητής προέβαλε πως έχει χάσει τους γονείς του λόγω προβλημάτων υγείας, διαθέτει όμως δύο ετεροθαλείς αδερφές που ζουν στην  πόλη Kono και τρία βιολογικά αδέρφια (δύο αγόρια και ένα κορίτσι), εκ των οποίων ο νεότερος αδερφός ζει στο χωριό Kayima μαζί με μια θεία και τα άλλα δύο αδέρφια στην πόλη Freetown. H δε μητέρα της κόρης του μένει μαζί με την κόρη του στην πόλη Freetown (ερυθρό 14 του διοικητικού φακέλου). 

 

30.          Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής, κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης, δήλωσε πως του τηλεφώνησε o θείος του και τον ενημέρωσε ότι απεβίωσε ο πατέρας του. Στη συνέχεια μετέβη στο χωριό Kayima για την κηδεία του πατέρα του, ωστόσο του απαγόρευσαν να παρασταθεί επειδή  δεν ήταν μέλος της μυστικής οργάνωσης Poro. Μετά την κηδεία του πατέρα του, ο θείος του και κάποια μέλη της οργάνωσης τον κάλεσαν για να τον ενημερώσουν ότι ως πρωτότοκος γιος της οικογένειας όφειλε να γίνει μέλος της κοινότητας Poro. Ο Αιτητής αρνήθηκε λόγω του ότι ήταν χριστιανός, αλλά συνέχισε να δέχεται κλήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων το απειλούσαν ότι αν δεν ενταχθεί την ομάδα «θα του συμβεί κάτι κακό». Ισχυρίστηκε ότι με βάση την παράδοση έπρεπε να ενταχθεί στην ανωτέρω κοινότητα και λόγω της άρνησής του δεχόταν απειλές. Μόλις ενημέρωσε τη θεία του, εκείνη τον βοήθησε να εγκαταλείψει οριστικά από την χώρα. 

 

31.          Κατά το στάδιο των διερευνητικών ερωτήσεων, ζητήθηκε από τον Αιτητή να αποσαφηνίσει τα λεγόμενά του. Αρχικά του ζητήθηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες για την αδελφότητα Poro αλλά δεν ήταν σε θέση ισχυριζόμενος ότι  ήταν «μυστική οργάνωση», δεν γνώριζε πότε ο πατέρας του έγινε μέλος, ούτε και ποιος ήταν ο ρόλος του εντός αυτής. Διευκρίνισε επίσης ότι τόσο αυτός όσο και οι γονείς του ήταν χριστιανοί. Σε επόμενο σημείο, δήλωσε πως όταν ήταν 12 χρονών έμαθε πως ο πατέρας του ήταν μέλος της οργάνωσης και πως διαδέχθηκε τον παππού του στην θέση του επικεφαλής. Ωστόσο, δεν έδωσε άλλες πληροφορίες  για τον ρόλο του πατέρα του διότι όπως ισχυρίστηκε δεν μεγάλωσε με τους γονείς του αλλά με την θεία του. Ερωτηθείς, πως κατάφερε ο ίδιος να μην μυηθεί στην οργάνωση όλα αυτά τα χρόνια, απάντησε πως δεν γνωρίζει. Όσο για το ζήτημα του γιατί μόνο αυτός κλήθηκε να διαδεχθεί τον πατέρα του, απάντησε ότι ήταν ο μεγαλύτερος γιος και πως ο μικρότερος γιος ζει μεν στο χωριό αλλά δεν έχει ενταχθεί στην ομάδα. Κατόπιν ερωτηθείς ποια είναι η γνώμη των χριστιανών έναντι της ομάδας, προέβαλε ότι «δεν την θεωρούν καλή, διότι κάνουν άσχημα πράγματα αντίθετα στην βούληση του Κυρίου». Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Αιτητής προσωπικά αρνούταν να ενταχθεί (για όλα τα παραπάνω βλ. ερυθρό 12 του διοικητικού φακέλου).

  

32.          Περαιτέρω ο Αιτητής προέβαλε ότι ο πατέρας και ο θείος του έγιναν μέλη της οργάνωσης σε μικρή ηλικία αλλά ο ίδιος όχι διότι δεν έμενε με τον πατέρα του αλλά με την θεία και τον θείο του. Αναφορικά με τις απειλές, δήλωσε ότι αυτές άρχισαν μετά τον θάνατο του πατέρα του και το 2020 και είχαν το εξής περιεχόμενο, ότι αν δεν δεχτεί να αναλάβει θα τον σκοτώσουν ή θα τον αναγκάσουν με την βία μέσα στο δάσος. Αυτό κράτησε για έναν μήνα όσο έμεινε στο χωριό, όπου τα μέλη προσπαθούσαν να τον πείσουν, και μετά μετέβη στην πόλη Freetown, τον Οκτώβριο του 2020. Ο Αιτητής ισχυρίζεται επιπλέον ότι ο θείος του μίλησε στην θεία του προσπαθώντας να την πείσει ότι ο Αιτητής έπρεπε να ενταχθεί στην ομάδα, αλλά η θεία του αρνήθηκε και τον βοήθησε να διαφύγει. Μετέβη στην πόλη Bo για τρεις μήνες, όπου κρυβόταν και τον συντηρούσε οικονομικά η θεία του, έως ότου τελικά έφυγε (για όλα τα παραπάνω βλ. ερυθρό 11 του διοικητικού φακέλου).

 

33.          Οι Καθ’ ων η αίτηση, αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς:  (1) Τα προσωπικά στοιχεία, την χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή και (2) τις δηλώσεις του Αιτητή περί του ότι διώκεται από το θείο του και τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro λόγω της άρνησής του να διαδεχθεί τον αποθανόντα πατέρα του στην αρχηγεία της οργάνωσης.

 

34.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή έγινε αποδεκτός καθώς οι συναφείς δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκαν σαφείς και συνεκτικές, ενώ επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και/ή χαρτογράφησης.

 

35.          Αντίθετα, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή έτυχε απόρριψης. Σε ό,τι αφορούσε στο θάνατο του πατέρα του, τέθηκαν στον Αιτητή σχετικά ερωτήματα, στα οποία δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς. Συγκεκριμένα, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει κάτω από ποιες συνθήκες ο πατέρας του πέθανε και το είδος της ασθένειας που είχε ο πατέρας του. Υποστήριξε μόνο πως δεν γνωρίζει επειδή δεν έμενε μαζί του, ωστόσο, εφόσον ισχυρίστηκε ότι ενημερώθηκε από τον θείο του για τον θάνατο του πατέρα του, αναμενόταν από αυτόν να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες για το εν λόγω γεγονός. Εκτός αυτού, δεν ήταν σαφής ως προς τη χρονική στιγμή που πέθανε ο πατέρας του, αφού διαφοροποίησε τους ισχυρισμούς του αρκετές φορές. Αρχικά, ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 2019 και αμέσως μετά, τροποποίησε την απάντησή του, δηλώνοντας ότι πέθανε το 2020. Έπειτα, όταν του ζητήθηκε να παραθέσει με περισσότερη ακρίβεια τη χρονιά που απεβίωσε ο πατέρας του, ανέφερε τον Απρίλιο του 2020. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, ανασκεύασε τους προηγούμενους ισχυρισμούς του, υποστηρίζοντας «τον Οκτώβριο του 2020».

 

36.          Επίσης, όταν ο Αιτητής ρωτήθηκε να παραθέσει αυτά που γνώριζε για τη θέση που καλείτο να αναλάβει, δεν έδωσε σαφείς και ολοκληρωμένες απαντήσεις. Στην αρχή, του ζητήθηκε να αναφέρει ποια ήταν η θέση του πατέρα του στη μυστική κοινωνία, αναφέροντας με γενικούς όρους «Νομίζω ότι ήταν ο νούμερο ένα άντρας στην κοινότητα». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, διατύπωσε αντικρουόμενους και ασαφείς ισχυρισμούς, τη μια αναφέροντας ότι δεν γνώριζε το όνομα της θέσης που είχε ο πατέρας του, και την άλλη, υποστηρίζοντας ότι γνώριζε πως ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός της εν λόγω κοινωνίας. Σύμφωνα με τα παραπάνω, προκύπτει ότι ο Αιτητής δεν εκφράστηκε με συνέπεια και ακρίβεια σχετικά με τη θέση που κατείχε ο πατέρας του στη μυστική κοινωνία Poro. Επιπλέον, όταν υποστήριξε ότι ο πατέρας του διαδέχθηκε τον παππού του, στη θέση του αρχηγού, του ζητήθηκε να αναφέρει περισσότερα για τον ρόλο τους σε αυτή την κοινωνία, χωρίς ωστόσο να υπεισέλθει επαρκώς στους ισχυρισμούς του. Αντ' αυτού, δήλωσε ότι δεν έμεινε με τον πατέρα του για πολύ και ως εκ τούτου, δεν γνώριζε τίποτα γι' αυτή τη θέση. Συμπληρωματικά, ο ΑΔΠ ρωτήθηκε να αναφέρει τη χρονική στιγμή που ο πατέρας του έγινε μέλος της μυστικής κοινωνίας, αναφέροντας ότι δεν γνωρίζει. Στη συνέχεια, όταν κλήθηκε να απαντήσει πότε έμαθε ότι ο πατέρας του ήταν μέλος της κοινωνίας, δεν απάντησε με συγκεκριμένο τρόπο, αναφέροντας ότι το αντιλήφθηκε όταν ήταν 12-14 χρονών. Δεδομένου ότι ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι διέμενε μαζί με τους θείους του, σε αυτή την ηλικία, αναμενόταν να εξηγήσει με περισσότερη ακρίβεια πως περιήλθε εις γνώση του αυτή η πληροφορία τη δεδομένη χρονική περίοδο της ζωής του.

 

37.          Παράλληλα, σημειώνεται  ότι ο Αιτητής ρωτήθηκε για τον τρόπο που κατάφερε να αποφύγει τη μύηση όλα εκείνα τα χρόνια από τη στιγμή που ο πατέρας του ήταν αρχηγός στη μυστική περιοχή της κοινωνίας Poro, ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να παρέχει οποιεσδήποτε πληροφορίες, αναφέροντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτό, ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης, δήλωσε «Ο πατέρας μου και ο θείος μου έγιναν μέλη σε νεαρή ηλικία. Δεν ζούσα μαζί τους. Ζούσα με τον θείο και τη θεία μου από την πλευρά της μητέρας μου».

 

38.          Περαιτέρω, κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν έδωσε ουσιαστικές και επαρκείς περιγραφές σχετικά με τη σύνδεση της μυστικιστικής θέσης του πατέρα του με το θρήσκευμα της οικογένειας του, τον Χριστιανισμό. Σημειώνεται ότι, ο Αιτητής δήλωσε πως και ο παππούς του και ο πατέρας του είχαν ηγετική θέση στη μυστική κοινωνία, και συνεπώς, αναμενόταν να μπορεί να προσδιορίσει πώς η οικογένεια του είχε εμπλακεί σε αυτό τον θεσμό, από τη στιγμή, που είχαν χριστιανικά ιδεώδη.

 

39.          Αναφορικά με τις ισχυριζόμενες απειλές που δέχθηκε από τον θείο του και άλλα μέλη της μυστικής κοινωνίας Poro, ο Αιτητής δεν παρείχε ουσιαστικές και ικανοποιητικές απαντήσεις για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του. Πιο αναλυτικά, ερωτηθείς να παρουσιάσει τον τρόπο με τον οποίο δέχθηκε απειλές, ανέφερε περιεκτικά «Με απείλησαν ότι αν δεν ήμουν μέρος τους, θα με σκότωναν ή θα με μυούσαν με τη βία». Σε επόμενη ερώτηση που του τέθηκε για να αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο τον ανάγκασαν, απάντησε ασαφώς «Να με πιάσουν και να με πάνε στο μυστικό μέρος που καλύπτεται από δέντρα ('society bush')». Επιπρόσθετα, εξέφρασε ότι βρισκόταν για ένα μήνα στο χωριό Kayima και έπειτα, επέστρεψε πίσω στην πόλη Freetown, ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει τον λόγο που δεν κατάφεραν να τον μυήσουν ενόσω βρισκόταν, για το εν λόγω χρονικό διάστημα, στο χωριό Kayima, αλλά έδωσε απάντηση γενικού περιεχομένου, αναφέροντας ότι προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι αυτή ήταν η παράδοση και ότι έφυγε νύχτα για να πάει στην πόλη Freetown.

 

40.          Υπό το φως των ανωτέρω οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε με σαφήνεια στα γεγονότα που ακολούθησαν και στον τρόπο που δέχθηκε απειλές και πιέσεις από τον θείο του ή/και τα άλλα μέλη της μυστικής κοινωνίας Poro. Αναφέρθηκε μεμονωμένα στην προσέγγιση της θείας του από τον θείο του, χωρίς να προσθέτει ή να επεξηγεί επιμέρους στοιχεία της υπόθεσης, που να υποστηρίζουν ότι η εν λόγω κοινότητα είχε την πρόθεση να τον προσεγγίσει με σκοπό την αναγκαστική μύηση στην ομάδα της. Κατά τη διερεύνηση αυτού του μέρους της αξίωσης του αιτούντος, οι ισχυρισμοί του δεν διακρίνονταν από λογική συνέπεια, λεπτομέρεια και ακρίβεια. Επιπροσθέτως, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι εντοπίστηκαν ορισμένες αδυναμίες ως προς τη συνοχή των ισχυρισμών του. Δεν ήταν ικανός να παρέχει μια συνεκτική παρουσίαση των συμβάντων, με τρόπο που να προσδιορίζονται με σαφήνεια το χρονικό πλαίσιο εκτύλιξης των γεγονότων και οι απειλές που δέχθηκε από τον θείο του και άλλα μέλη της μυστικής κοινωνίας Poro. Επομένως, οι Καθ΄ων η αίτηση έκριναν τον υπό εξέταση ισχυρισμό ως εσωτερικά μη αξιόπιστο.

 

41.          Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός αφού παρέθεσε πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την «Poro Society», όπως  τον τρόπο δράσης, την τελετή μύησης κ.α., κατέληξε πως στις ευκαιρίες που παραχωρήθηκαν στον Αιτητή κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, δεν κατόρθωσε να εξηγήσει τη σύνδεση μεταξύ της χριστιανικής του πίστης και της μυστικής κοινωνίας Poro, με τρόπο που να γίνει κατανοητή η μύηση του παππού του και του πατέρα του, αλλά όχι του ιδίου.

 

42.          Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι ο Αιτητής υποστήριξε πως ο πατέρας και ο παππούς του ήταν υψηλόβαθμα μέλη της εν λόγω ομάδας αλλά ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει της μύησης μέχρι τα 28 του χρόνια, δεν ευθυγραμμίζεται με τις διαθέσιμες πληροφορίες από διεθνείς πηγές. Λαμβάνοντας υπόψη της πληροφορίες που ανευρέθηκαν σε πηγές πληροφόρησης, κύριος στόχος της κοινωνίας Poro είναι η προετοιμασία των εφήβων και νεαρών αντρών για την ενήλικη ζωή. Ωστόσο, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ούτε ο μικρότερος του αδερφός, ηλικίας 19 ετών, ο οποίος διαμένει στο χωριό του πατέρα του, αποτελεί μέρος της συγκεκριμένης κοινωνίας.

 

43.          Καταληκτικά, μετά από στάθμιση των ισχυρισμών του Αιτητή και των εξωτερικών στοιχείων από έγκυρες πηγές πληροφόρησης, ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίθηκε ως εξωτερικά μη αξιόπιστος και σε συνδυασμό με την αδυναμία του Αιτητή να θεμελιώσει την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του, απορρίφθηκε στο σύνολό του.

 

44.          Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση κινδύνου βάσει του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι τα προσωπικά στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, οι Καθ΄ων η αίτηση προχώρησαν σε αξιολόγηση του κινδύνου που εκείνος ενδέχεται να αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρρα Λεόνε,  και ελλείψει οιασδήποτε παρελθούσας δίωξης προς το πρόσωπό του αλλά και διαφαινόμενου φορέα δίωξής του, δεν διαπιστώθηκε ότι ανέκυψαν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

45.          Για τους ανωτέρω λόγους, κατά τη νομική ανάλυση οι Καθ’ ων η αίτηση, κατέληξαν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου, παραθέτοντας επιπλέον πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή. 

 

46.          Συγκεκριμένα, εξετάζοντας το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, οι Καθ’ ων η αίτηση προχώρησαν σε σχετική έρευνα εκ της οποίας διαπιστώθηκε ότι στη χώρα καταγωγή του Αιτητή δεν επικρατούν συνθήκες εσωτερικής και/ή εξωτερικής ένοπλης σύγκρουσης, έτσι ώστε να συνάγεται ότι κατά την επιστροφή του εκεί, ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας, λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων, σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

47.          Στο πλαίσιο της μεταγενέστερης αίτησής του, ο Αιτητή αναφέρει ότι  απέκτησε με την Αιτήτρια το ανήλικο τέκνο της παρούσας υπόθεσης και δε θέλει να αποχωριστεί την οικογένειά του, καθώς εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω δίωξης και πολιτικής αστάθειας (βλ. ερ. 69-66 διοικητικού φακέλου).

 

48.          Αξιολογώντας την μεταγενέστερη αίτησή του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι τα όσα κατέγραψε ο Αιτητής στη μεταγενέστερη αίτησή του δεν αποτελούν νέα στοιχεία, καθώς, αναφορικά με τους λόγους δίωξής του στη χώρα καταγωγής αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της εξέτασης του αρχικού του αιτήματος, οι δε δηλώσεις του κρίθηκαν αναξιόπιστες με αποτέλεσμα να μην ανακύπτει για εκείνον κάποιος δικαιολογημένος φόβος δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε.  Αναφορικά δε με την απόκτηση του ανήλικου τέκνου με την Αιτήτρια στη Δημοκρατία, οι Καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν ότι το εν λόγο γεγονός δεν αυξάνει τις πιθανότητες χορήγησης διεθνούς προστασίας καθώς από τους ισχυρισμούς του δεν ανακύπτει κανένας εκπεφρασμένος φόβος. Προσθέτουν δε οι Καθ΄ων η αίτηση  ότι δεν υποβλήθηκαν από εκείνον  νέα στοιχεία τα οποία συνηγορούν υπέρ του ότι σε περίπτωση επιστροφής στη Σιέρα Λεόνε θα παραβιαστεί η αρχή της «μη επαναπροώθησης». Με την ανωτέρω αιτιολογία, οι Καθ’ ων η αίτηση απέρριψαν την μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή ως απαράδεκτη.

 

49.          Με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία, διαπιστώνεται ότι το ανήλικό τέκνο του Αιτητή γεννήθηκε 27.10.2022, γεγονός που ευλόγως γνώριζε καθώς ο ίδιος διατηρούσε σχέση με τη σύντροφό του, ενώ στο πιστοποιητικό γέννησης αναγράφεται όνομα πατρός, δεδομένο που δεικνύει ότι ο ίδιος αναγνώρισε το τέκνο του. Η προσφυγή υπ’αριθμό 6426/22 καταχωρίστηκε στις 12.12.2022, μετά δηλαδή τη γέννηση του ανήλικου υιού του, χωρίς ο ίδιος να επικαλείται το εν λόγω γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη του ανήλικου υιού του Αιτητή, δεδομένου ότι αυτός δεν προβάλει οποιοδήποτε νέο ισχυρισμό που να επηρεάζει ή να συνδέεται ουσιωδώς με την αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή κατά την πρώτη αίτησή του για διεθνή προστασία, η ύπαρξη καθαυτή του ανήλικου υιού του, δεν αυξάνει τις πιθανότητες υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Λαμβάνεται προς τούτο υπόψη και το γεγονός ότι στη βάση επικαιροποιημένης έρευνας, ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρα Λεόνε εξακολουθεί να μη βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.^[1]

 

50.          Σημειώνεται άλλωστε ότι σύμφωνα με στοιχεία που αντλήθηκαν από τη βάση δεδομένων του ACLED  (The Armed Conflict Location & Event Data Project), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έργο τη συλλογή, ανάλυση και χαρτογράφηση δεδομένων σχετικά με τις ημερομηνίες, τους δρώντες, τις τοποθεσίες, τους θανάτους και τους τύπους όλων των καταγεγραμμένων περιστατικών ασφαλείας σε παγκόσμια κλίμακα, το τελευταίο έτος, ήτοι κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 24/05/24 έως 23/05/25, καταγράφηκαν στην πόλη Freetown στη δυτική Σιέρρα Λεόνε 2 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων δεν προέκυψε κανένας θάνατος, και τα οποία τα οποία καταγράφηκαν, το ένα ως διαμαρτυρία και  το άλλο ως περιστατικό βίας κατά αμάχων[2] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Freetown, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2025, υπολογίζεται στους περίπου 1.3 εκατομμύρια κατοίκους[3].

 

51.           Ως εκ τούτου, η μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή κρίνεται ως απαράδεκτη καθώς διαπιστώνεται ότι δεν συντρέχουν οι εκ του νόμου προϋποθέσεις παραδεκτού δυνάμει του άρθρου 16Δ του περί Προσφύγων Νόμου. Τα δε στοιχεία που αφορούν στον ίδιο τον ανήλικο, συμπεριλαμβανομένου του βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου, αναλύονται κατωτέρω στο πλαίσιο εξέτασης της αίτησης διεθνούς προστασίας του τελευταίου.

 

52.          Αναφορικά με την προσφυγή της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου της (καθώς και υιού του Αιτητή), παρατηρώ ότι κατά την καταγραφή της αίτησής της για διεθνή προστασία, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της συνίστατο στην άρνησή της να ενταχθεί σε μια μυστική οργάνωση/αδελφότητα. Συγκεκριμένα, προέβαλε ότι μια ημέρα εν αγνοία της εισήλθε στο δάσος όπου δρούσε μυστικά η εν λόγω οργάνωση και έκτοτε αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, καθώς τα μέλη της οργάνωσης ήθελαν να τη μυήσουν αναγκαστικά στην οργάνωση. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η τελετή μύησης είναι απάνθρωπη και περιλαμβάνει βάρβαρες πρακτικές που δεν μπορεί να αντέξει. Εξαιτίας των απειλών που δέχτηκε ,αποφάσισε εν τέλει να εγκαταλείψει οριστικά την χώρα της και να αναζητήσει διεθνή προστασία στη Δημοκρατία (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου).

 

53.          Να σημειωθεί στο σημείο αυτό αναφορικά με τον προβαλλόμενο ισχυρισμό περί παραβίασης του δικαιώματος της Αιτήτριας σε διερμηνέα, ότι αυτός προβάλλεται αλυσιτελώς στο μέτρο που η Αιτήτρια δεν εξηγεί πώς ο εν λόγω ισχυρισμός δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης πράξης δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου. Σημειώνεται δε ότι η έννοια του όρου διερμηνεία αφορά σε συμμετοχή τρίτου προσώπου όταν δύο διαλεγόμενοι δεν ομιλούν την ίδια γλώσσα και όχι στην περίπτωση όπου υφίσταται κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Η διερμηνεία συνεπώς δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσο προκειμένου να εκθέσει ένας αιτών τις θέσεις του, πράγμα που είναι και το ζητούμενο (Βλ. άρθρο 18(2) και άρθρο 13Α(9) του περί Προσφύγων Νόμου. Εν προκειμένω τόσο η Αιτήτρια όσο και ο λειτουργός που πραγματοποίησε τη συνέντευξη χρησιμοποιούσαν ως γλώσσα επικοινωνίας την αγγλική, στην οποία η ίδια η Αιτήτρια συμπλήρωσε το αρχικό έντυπο της αίτησής της, όπου δήλωσε ως γλώσσα ομιλίας την αγγλική. Ως εκ τούτου, ουδεμία διαδικαστική πλημμέλεια εν προκειμένω.

 

54.          Κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης και ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, η Αιτήτρια δήλωσε ότι κατάγεται από τη Σιέρα Λεόνε, γεννηθείσα στην πόλη Makeni, η οποία αποτελεί τον τόπο γέννησης αλλά και προηγούμενης συνήθους διαμονής της (ερυθρό 33, 5Χ-9Χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις δήλωσε Μουσουλμάνα (ερυθρό 37 του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το μορφωτικό της επίπεδο, δήλωσε πως έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην χώρα καταγωγής της και ομιλεί  Αγγλικά και Κρίο (μητρική διάλεκτος) (ερυθρό 55, 2Χ-4Χ του διοικητικού φακέλου) ενώ σε σχέση με το επαγγελματικό της προφίλ δήλωσε πως ήταν άνεργη καθώς την συντηρούσε οικονομικά η θεία της (ερυθρό 33, 1Χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την οικογένειά της δήλωσε πως μεγάλωσε με την θεία της διότι οι γονείς της χώρισαν και έχει 4 ετεροθαλή αδέρφια από τον νέο γάμο της μητέρας της  που ζουν στην πόλη Makeni και 3 από την πλευρά του πατέρα της που ζουν στην Freetown. Έχει επίσης και μια μεγαλύτερη βιολογική αδερφή. Όσον αφορά στην οικογενειακή της κατάσταση, η Αιτήτρια δήλωσε άγαμη πλην όμως μητέρα ενός τέκνου γεννημένου στη Δημοκρατία, του οποίου πατέρας είναι ο Αιτητής της παρούσας συνεκδικασθείσας υπόθεσης (για όλα τα παραπάνω βλ. ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου). 

 

55.           Αναφορικά με τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια, κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης, δήλωσε πως έφυγε από τη χώρα της γιατί μια ημέρα πήγε στο δάσος μιας «κοινωνίας αντρών» που δεν ανήκει σε γυναίκες, αλλά δεν το γνώριζε και έτσι έφυγε τρέχοντας. Ισχυρίστηκε ότι ο νόμος της κοινωνίας αυτής επιτάσσει πως αν κάποιος πάει εκεί, πρέπει να θυσιάσει μια γυναίκα, διαφορετικά θα σκοτώσουν το ίδιον. Μετά από αυτό άρχισαν να τρέχουν από πίσω της αλλά η Αιτήτρια δεν ήθελε να κάνει θυσίες γιατί πολλοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους λόγω των θυσιών αυτών και έτσι αποφάσισε να διαφύγει σε άλλη πόλη εξαιτίας αυτού. Εκεί ισχυρίζεται ότι κάθε βράδυ που πήγαινε για ύπνο έβλεπε πνεύματα στα όνειρά της και έτσι αποφάσισε να πάει σε άλλη πόλη, οπότε τα μέλη της οικογένειάς της τής είπαν ότι αν δεν κάνει τη θυσία τότε κινδυνεύει να την σκοτώσουν τα μέλη της οργάνωσης. Τότε τα μέλη της οικογένειάς της αποφάσισαν ότι είναι το καλύτερο για εκείνη να φύγει από τη χώρα. Έκτοτε, άρχισαν να απειλούν και τα μέλη της οικογένειάς της ότι αν η Αιτήτρια δεν κάνει τη θυσία θα την σκοτώσουν. Έτσι, αποφάσισε να φύγει από τη χώρα για να αναζητήσει διεθνή προστασία. Περαιτέρω προβάλλει ότι ακόμα και όταν ήταν έγκυος, έβλεπε στα όνειρά της ότι αιμορραγούσε. Ακόμα και εδώ στην Δημοκρατία ισχυρίστηκε ότι έκανε εμετό με αίμα και ζήτησε βοήθεια και ιατρική περίθαλψη, όπου της έδωσαν χάπια για να σταματήσει τον εμετό. Ισχυρίζεται ότι αιμορραγεί στα όνειρά της και μετά ξυπνούσε και έκανε εμετό ακόμα και αφού γέννησε τον γιο της. Ισχυρίζεται πως  αν επιστρέψει στη χώρα της, το ίδιο που συνέβη σε εκείνη θα συμβεί και στο μωρό της (ερυθρό 31, 1Χ του διοικητικού φακέλου).

 

56.          Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, δόθηκε στην Αιτήτρια η ευκαιρία να αποσαφηνίσει τα λεγόμενά της. Η Αιτήτρια προέβαλε ότι το γεγονός έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 2021 βρισκόταν στο χωριό της πλησίον της πόλης Makeni, όπου προκειμένου να μαζέψει μάνγκο μπήκε σε κάτι θαμνώδεις εκτάσεις από μια πόρτα βαμμένη κόκκινο και λευκό, μη γνωρίζοντας ότι εισέρχεται σε έκταση όπου δραστηριοποιούνταν τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro και ότι απαγορευόταν η είσοδος. Όταν εισήλθε είδε μέλη ανθρώπινων σωμάτων και ανθρώπινο δέρμα και τρόμαξε αλλά στην προσπάθεια της να φύγει εμποδίστηκε από τα μέλη της οργάνωσης που της εξήγησαν ότι εφόσον έφτασε εκεί, έπρεπε αναγκαστικά να κάνει θυσία, αλλιώς θα την σκότωναν. Ερωτηθείσα αν οι γονείς της την είχαν ποτέ προειδοποιήσει γι’ αυτό το μέρος, απάντησε αρνητικά. Έπειτα μετέβη στην πόλη Mankore, όπου έμεινε για 5 ημέρες και κατόπιν στην πόλη Freetown, όπου έμεινε για άλλες 4 ημέρες έως ότου αναχώρησε από την χώρα (για όλα τα παραπάνω βλ. ερυθρό 30 του διοικητικού φακέλου).

 

57.          Ερωτηθείσα αν τα μέλη τη οργάνωσης προσπάθησαν να την πλησιάσουν, απάντησε αρνητικά αλλά ισχυρίστηκε ότι δέχεται «πνευματικές επιθέσεις» καθώς και ότι τα μέλη της οργάνωσης πήγαν στους γονείς της για να την αναζητήσουν. Περαιτέρω, ρωτήθηκε αν θα αντιμετωπίσει οπουδήποτε πρόβλημα σε περίπτωση επιστροφής της που να ανάγεται στις θρησκευτικές της πεποιθήσεις και η Αιτήτρια απάντησε ότι ο μεν άντρας της είναι χριστιανός και εκείνη μουσουλμάνα και ίσως αντιμετωπίσουν προβλήματα. Ωστόσο, αμέσως διευκρίνισε πως δεν έχει αντίρρηση να γίνει κι αυτή χριστιανή καθώς έχει την συγκατάθεση της οικογένειάς της και επιπλέον και το παιδί της που γεννήθηκε στην Δημοκρατία είναι και αυτό χριστιανός. Τέλος, η Αιτήτρια τόνισε πως φοβάται πως αν επιστρέψει θα έχει πρόβλημα με το παιδί της καθώς η κυβέρνηση δεν στηρίζει τις άγαμες γυναίκες με παιδί και παράλληλα θα κινδυνεύσει και αυτή και το παιδί της από την αδελφότητα Poro. Σχολίασε δε ότι δεν μπορεί να εγκατασταθεί σε άλλη περιοχή της χώρας καταγωγής της καθώς φοβάται την εγκληματικότητα (για όλα τα παραπάνω βλ. ερυθρό 29 και 28 του διοικητικού φακέλου).

58.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις της Αιτήτριας, οι Καθ΄ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς: (1) Τα προσωπικά στοιχεία, την χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας και (2) Ο ισχυρισμός περί του ότι η Αιτήτρια δέχτηκε απειλές από άτομα που ανήκουν στην μυστικιστική κοινότητα «Poro Society».

 

59.          Ο πρώτος ισχυρισμός της ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, όπως και του ανήλικου τέκνου της, καθώς οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν σαφείς, συνεκτικές και διασταυρώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

60.          Αντιθέτως, αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό, εντοπίστηκαν αντιφάσεις στα λεγόμενά της καθώς, όταν ρωτήθηκε αρχικά αν αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας η ίδια ανέφερε πως το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν πόνος στη πλάτη μετά τη γέννηση του παιδιού τους καθώς γέννησε με καισαρική τομή (Π.Β. ερυθ. 36,2Χ). Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της αφήγησης της ισχυρίστηκε πως αρκετές φορές κάνει εμετούς με αίμα (Π.Β. ερυθ. 31,1Χ). Αναμενόταν από την ίδια από τη στιγμή που αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα να το αναφέρει από την αρχή και να μην αναφερθεί μόνο στο πόνο στη πλάτη που είναι κάτι που αντιμετωπίζει σπάνια.

 

61.          Περαιτέρω, αντιφάσεις εντοπίστηκαν ως προς την τελευταία περιοχή συνήθους διαμονής της Αιτήτριας. Ενώ αρχικά ανέφερε πως διέμενε στη περιοχή Milton street για όλη της τη ζωή και 5 μέρες πριν εγκαταλείψει τη χώρα της μετέβη στη περιοχή Freetown και δεν έζησε σε άλλη περιοχή εκτός από τη περιοχή Makeni και το χωρίο της, εντούτοις, στη συνέχεια υπέπεσε σε αντιφάσεις (Π.Β. ερυθ. 33, 5-8Χ). Συγκεκριμένα ανέφερε πως 9 μέρες πριν εγκαταλείψει τη χώρα της μετέβη στη περιοχή Mankore για 5 μέρες και στη συνέχεια μετέβη στη περιοχή Freetown (Π.Β. ερυθ. 30, 5-7Χ). Όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει την αντίφαση που εντοπίστηκε στα λεγόμενα της, η ίδια ανέφερε πως μπερδεύτηκε (Π.Β. ερυθ. 30,8X).

 

62.          Παράλληλα, ο αρμόδιος λειτουργός διαπίστωσε ότι αν και αρχικά η Αιτήτρια ανέφερε πως διέμενε με τη θεία της και κάποιες φορές επισκεπτόταν τους γονείς της στο χωρίο και διέμενε μαζί τους για 1-2 μέρες και στη συνέχεια επέστρεψε πίσω στη θεία της (Π.Β. ερυθ. 35,5Χ, ερυθ. 33,6Χ). Στη συνέχεια, υπέπεσε σε αντιφάσεις, όταν ρωτήθηκε ποιος είναι ο λόγος που εισήλθε σε ένα άγνωστο υποστατικό από τη στιγμή που όπως προανάφερε, το χωριό των γονιών της ανήκει στη κοινότητα Poro. Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε πως άρχισε να επισκέπτεται τους γονείς της στο χωρίο το έτος 2020 και όχι νωρίτερα καθώς η θεία της δεν της επέτρεπε να επισκέπτεται τους γονείς της πριν το έτος 2020 (Π.Β. ερυθ. 30, 4Χ). Όταν της έγινε αναφορά πώς είναι δυνατόν οι γονείς της να μην την προειδοποίησαν για να είναι προσεκτική και πως υπάρχει η παρουσία των poro society στο χωριό, η ίδια ανέφερε πως δεν την προειδοποίησαν ποτέ οι γονείς της (Π.Β. ερυθ. 30,4Χ, ερυθ. 34,8X).

 

63.          Για τους ανωτέρω λόγους, ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίθηκε ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

 

64.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεων της Αιτήτριας, διαπιστώθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν την παρουσία της μυστικιστικής κοινότητας poro society στη Σιέρα Λεόνε. Γίνεται αναφορά πως η κοινότητα ποτέ δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε πληροφορία που σχετίζεται με τη οργάνωση σε άτομα που δεν είναι μέλη. Εάν οποιοδήποτε μέλος αποκαλύψει πληροφορίες της κοινότητας θα υποστεί σοβαρές συνέπειες. Τα άτομα που θα γίνουν μέλη της οργάνωσης πρέπει να περάσουν από μία σειρά δοκιμασιών και μύησης έτσι ώστε να είναι σε θέση να αποκτήσουν δυνάμεις και να περάσουν στην ενήλικη ζωή. Άτομα τα οποία δεν είναι μέλη της οργάνωσης απαγορεύεται να είναι παρόντα σε τελετουργίες της κοινότητας poro society. Τη μέρα της τελετής μύησης των μελών τα υπόλοιπα μέλη που δεν είναι έτοιμα για να μυηθούν ακόμα, πρέπει να μένουν μέσα σε υποστατικά με κλειστά παράθυρα. Όσα άτομα αντισταθούν στις επιθυμίες της μυστικιστικής κοινότητας poro society, τότε θα υποστούν δίωξη είτε οι ίδιοι είτε τα μέλη της οικογένειας τους. Μόνο τα νεαρά αγόρια και οι άντρες μπορούν να γίνουν μέλη της οργάνωσης poro society (Π.Β. ερυθ. 46-64).

 

65.          Υπό το φως των ανωτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας αναφορικά με την ύπαρξη και δραστηριοποίηση της poro society βρίσκουν μεν έρεισμα στις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης, πλην όμως η Αιτήτρια δεν κατάφερε να θεμελιώσει την αξιοπιστία των δηλώσεών της σχετικά με τα φερόμενα προβλήματα που αντιμετώπισε στη χώρα καταγωγής της από την εν λόγω μυστικιστική ομάδα. Ως εκ τούτου, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος.

 

66.          Με βάση τον μοναδικό ισχυρισμό, τον οποίον έκριναν ως αποδεκτό οι Καθ’ ων η αίτηση, ήτοι τα προσωπικά στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, προχώρησαν σε αξιολόγηση του κινδύνου που η Αιτήτρια ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει σε  περίπτωση επιστροφής της στη πόλη Makeni της Βόρειας Επαρχίας της Σιέρρα Λεόνε, και έκρινε τα ακόλουθα. Δεδομένης της απουσίας οιασδήποτε παρελθούσας δίωξης εις βάρος της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της, οι Καθ’ ων η αίτηση αξιολόγησαν τις προσωπικές της περιστάσεις και έκριναν ότι η Αιτήτρια συνιστά ένα άτομο ενήλικο, υγειές, έχει λάβει στοιχειώδη μόρφωση στη χώρα καταγωγής της, δεν παρουσιάζει θέματα ευαλωτότητας και διατηρεί συγγενικούς δεσμούς πρώτου βαθμού στη συγκεκριμένη περιοχή. Περαιτέρω, είναι μητέρα ενός ανήλικου τέκνου και βρίσκεται στη Δημοκρατία μαζί με τον σύζυγο της, ο οποίος είναι σε σχέση μαζί της και την στηρίζει με το τέκνο της. Σε περίπτωση επιστροφής αυτής και του τέκνου της κρίνουν πως δεν θα αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δίωξη ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθώς θα έχει τη στήριξη του συζύγου της, και επιπλέον η ίδια διαθέτει αρκετούς συγγενείς δευτέρου βαθμού στη περιοχή διαμονής της, οι οποίοι θα την στηρίξουν σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα της. Σε ό,τι αφορά στο ανήλικο τέκνο της Αιτήτριας σημειώνουν περαιτέρω πως δεν κινδυνεύει το παιδί να παραμείνει χωρίς υπηκοότητα καθιστώντας το ως ανιθαγενή πρόσωπο, εφόσον και οι δύο γονείς του παιδιού είναι υπήκοοι της χώρας Σιέρρα Λεόνε. Επιπλέον η Αιτήτρια  είναι άτομο το οποίο δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και έχει λάβει στοιχειώδη εκπαίδευση στη χώρα καταγωγής της και δεν αντιμετωπίζει οποιοδήποτε θέμα υγείας. Επομένως, ως νεαρό άτομο, χωρίς θέματα υγείας θα είναι και σε θέση να εργαστεί.

 

67.          Στη βάσει των ανωτέρω, οι Καθ΄ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν προκύπτει κάποιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου της σε περίπτωση που αυτοί επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής τους.

 

68.          Κατά τη νομική ανάλυση, οι Καθ΄ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης της Αιτήτριας δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτής δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου, παραθέτοντας επιπλέον πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας.

 

69.          Συγκεκριμένα μάλιστα ως προς τις πρόνοιες του άρθρου 19(2)(γ), οι Καθ΄ων η αίτηση προχώρησαν σε σχετική έρευνα εκ της οποίας διαπιστώθηκε ότι στη χώρα καταγωγής των Αιτητών δεν επικρατούν συνθήκες εσωτερικής και/ή εξωτερικής ένοπλης σύγκρουσης, έτσι ώστε να συνάγεται ότι κατά την επιστροφή τους στην πόλη Makeni, η Αιτήτριας και το ανήλικο τέκνο της θα υποστούν σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής τους ακεραιότητας, λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων, σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

70.          Προσθέτουν τέλος οι Καθ΄ων η αίτηση, ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις οι οποίες να συνηγορούν υπέρ του ότι σε περίπτωση επιστροφής τους στην πόλη Makeni, η Αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο της θα υποβληθούν σε βασανιστήρια και/ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά παράβαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και/ή την αρχή της μη επαναπροώθησης.

 

71.          Ως εκ τούτου, το αίτημα της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου της απορρίφθηκε στο σύνολό του και ακολούθως εκδόθηκε απόφαση επιστροφής τους στη Σιέρα Λεόνε.

 

72.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, αρχικά συντάσσομαι με τη διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών και τα επιμέρους ευρήματα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας της Αιτήτριας ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμού που αφορά τα προσωπικά στοιχεία της ίδιας, καθώς και του ανήλικου τέκνου της.

 

73.          Σημειώνεται άλλωστε ότι η Αιτήτρια προσκόμισε πιστοποιητικό γεννήσεως του ανήλικου τέκνου της, το οποίο εκδόθηκε από τη Δημοκρατία και βεβαιώνει τόσο ότι το ανήλικο γεννήθηκε στη Λεμεσό, όσο και ότι πατέρας του ανηλίκου είναι ο Αιτητής της παρούσας συνεκδικασθείσας υπόθεσης.

 

74.          Αξιολογώντας το δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας, και δη την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της, σημειώνεται καταρχάς η ουσιώδης διαφοροποίηση στις δηλώσεις της, ως προς τις εξής περιστάσεις της δίωξής της. Kατά την καταγραφή της αίτησής της, αναφέρθηκε σε απόπειρα καταναγκαστικής μύησής της σε κάποια μυστική αδελφότητα. Αντίθετα κατά τη συνέντευξή της, η Αιτήτρια  υπέδειξε συγκεκριμένα ότι από λάθος βρέθηκε σε χώρο λατρείας της μυστικής κοινότητας Poro όπου την πίεσαν να κάνει θυσία, ενέργεια στην οποία δεν επιθυμούσε να προβεί και για το λόγο αυτό τη δίωκαν. Πέραν του ότι η μύηση στην οργάνωση έχει άλλη έννοια από την τέλεση θυσίας, η ένταξή της στην εν λόγω οργάνωση, όπως προκύπτει από πηγές που ήδη παραθέτουν οι Καθ΄ων η αίτηση και καταγράφονται επίσης στη συνέχεια, δε θα ήταν δυνατή καθώς μέλη της οργάνωσης είναι μόνο άνδρες. Ως εκ τούτου, οι δηλώσεις της Αιτήτριας αφενός διαφοροποιούνται κατά τα δύο αυτά διαδικαστικά στάδια, αφετέρου, δεν επιβεβαιώνονται από τις εξωτερικές πηγές στο μέτρο που στην κοινότητα Poro δε συμμετέχουν γυναίκες.

 

75.          Εξάλλου, πέραν του μεμονωμένου εκείνου περιστατικού, όπου κατ’ ισχυρισμό η Αιτήτρια δέχτηκε επί τόπου πιέσεις να θυσιάσει, η ίδια δεν ήρθε έκτοτε σε εκ του σύνεγγυς επαφή με τα εν λόγω πρόσωπα. Καίτοι, υποβλήθηκαν ανοιχτής φύσεως ερωτήματα στην Αιτήτρια, η ίδια δεν παρέθεσε οποιαδήποτε περαιτέρω λεπτομέρεια για τα πρόσωπα που κατ’ ισχυρισμό τη δίωκαν, τον αριθμό τους, κατά πόσο τα γνώριζε και πώς θα μπορούσαν να την ταυτοποιήσουν δεδομένου του γεγονότος ότι αυτή δεν διέμενε σε εκείνη την περιοχή. Με γενικότητα η Αιτήτρια αναφέρθηκε στις κατ΄ισχυρισμό πνευματικές επιθέσεις εναντίον της ώστε να μην προκύπτει που ερείδεται η πεποίθηση της ότι τα όνειρα που βλέπει αποδίδονται με βεβαιότητα στα μέλη αυτής της κοινότητας. Με αξιοσημείωτη επίσης γενικότητα αναφέρεται η Αιτήτρια και στην κατ’ ισχυρισμό προσέγγισης της οικογένειάς της από τα μέλη της οργάνωσης.

 

76.          Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι η Αιτήτρια ερωτηθείσα στην αρχή της συνέντευξής της για τυχόν ιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, η ίδια ισχυρίστηκε ότι έκανε εμετούς και μάλιστα με αίμα κατά την κύηση. Σε προηγούμενη δήλωσή της ως προς την τρέχουσα κατάσταση της υγείας της κατά το χρόνο της συνέντευξης, η Αιτήτρια αναφέρθηκε αποκλειστικά σε πόνους στην πλάτη. Το δεδομένο αυτό καταδεικνύει ότι οι κατ΄ισχυρισμό «πνευματικές επιθέσεις», οι οποίες εκδηλώθηκαν με τον τρόπο που περιέγραψε φαίνεται να αποτελούσαν συμπτώματα της κύησης  καθώς δεν πρόκειται για προβλήματα που η Αιτήτρια συνέχισε να αντιμετωπίζει και μετά τον τοκετό ενώ το περιγραφόμενο σύμπτωμα (πλην του αίματος) αποτελεί κατά κοινή γνώση σύνηθες σύμπτωμα υπό αυτές τις περιστάσεις.

 

77.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων της Αιτήτριας, το Δικαστήριο προχώρησε σε σχετική έρευνα και εντόπισε πληροφορίες οι οποίες αναφέρουν τα ακόλουθα. Σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της οργάνωσης Plan International Sierra Leone,^[4] Casely Ato Coleman, υπάρχουν τέσσερις κυρίαρχες μυστικές οργανώσεις, που αντιστοιχούν σε καθεμία από τις τέσσερις περιφέρειες. Στη Δυτική περιφέρεια κυριαρχεί η Ojeh Society. Οι Βορειοανατολικές περιφέρειες από τις Sande/Bondo οργανώσεις και ο Νότος από την Poro society.^[5]

 

78.          Εντοπίζεται ακολούθως άρθρο του 2011, το οποίο συντάχθηκε από τους ακαδημαϊκούς του Πανεπιστημίου Rey Juan Carlos στην Ισπανία και το Πανεπιστήμιο Makeni στη Σιέρα Λεόνε, σχετικά με το ρόλο των μυστικών κοινωνιών στη διατήρηση των δασών στη Σιέρα Λεόνε, αναφέρει ότι η κοινωνία Poro αφορά  τους άνδρες που ανήκουν στις εθνοτικές ομάδες temne και mende».^[6] Η κοινωνία Poro δεν έχει επίσημη κεντρική οργάνωση και λειτουργεί μέσω ανεξάρτητων τοπικών ομάδων.^[7]

 

79.          Παλαιότερη πηγή, το Country of Origin Research and Information (CORI), αναφέρει το 2009 ότι η Poro Society είναι ένας μακρά καθιερωμένος πολιτιστικός θεσμός στη Σιέρρα Λεόνε, όπου τα μέλη είναι αποκλειστικά άντρες. Κύρια λειτουργία της είναι να εκπαιδεύει αγόρια, διαβιβάζοντας μυστικά των πνευμάτων και δυνάμεις της μαγείας. Τα μέλη εντάσσονται μέσω μύησής τους και οι τελετουργίες πραγματοποιούνται σε απόμερα σημεία στο δάσος ή σε αγροτική γη. Κάθε τοπική ομάδα της Poro Society έχει μια ιερή θέση στο δάσος όπου πραγματοποιούνται τελετουργίες μύησης. Η μύηση γίνεται συνήθως κατά την εφηβεία και σηματοδοτεί όχι μόνο την εισαγωγή στην ίδια την κοινωνία, αλλά και μια ιεροτελεστία μετάβασης στην ενηλικίωση. Τα αγόρια διδάσκονται πώς να γίνουν άντρες, μαθαίνοντας παραδοσιακούς νόμους, έθιμα, χειροτεχνίες, γεωργία και την πνευματική γνώση. Επίσης, υποβάλλονται σε αγωνιστικές δοκιμασίες σωματικής ικανότητας και αντοχής. Περαιτέρω, αναφέρεται ότι η Poro Society, στα πλαίσια μεθόδων εκφοβισμού, έχει χρησιμοποιήσει σύμβολα μαγείας για εκφοβισμό των μελών της κοινότητας και έχει προβεί σε βανδαλισμούς περιουσίων και επιθέσεις σε οικογένειες που αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή. Παράλληλα, στα ίδια πλαίσια, συχνά απαγάγουν ανθρώπους που σκοπεύουν να μυήσουν με τη βία.^[8]

 

80.          Αναφορικά με τις τελετές μύσης, έκθεση του Συμβουλίου για τη Μετανάστευση και τους Πρόσφυγες του Καναδά που δημοσιεύτηκε το 2017, «η Poro Society είναι μια μυστική οργάνωση αρρένων που έχει ως κεντρικό στόχο την προετοιμασία των έφηβων αγοριών ώστε να πάρουν τη θέση τους στην κοινωνία. Η διαδικασία της μύησης γίνεται σε μια σειρά από τελετουργίες που διαρκούν από τον Νοέμβριο έως τον Μάιο και στο τέλος αυτής τα νέα μέλη σημαδεύονται με ουλές. Κατά τη διαδικασία της μύησης τα αγόρια μένουν σε μια κατασκήνωση μακριά από τους γονείς και τους φίλους τους, κοιμούνται στην ύπαιθρο και φωνάζουν για να τρομάξουν αγνώστους που τυχαίνει να πλησιάσουν. Εκεί μαθαίνουν τις αρχαίες παραδόσεις και εξασκούνται στο τύμπανο και τα τραγούδια των Poro. Έπειτα, οδηγούνται ενώπιον μασκοφόρων που υποδύονται πνεύματα. Στο τέλος της εκπαίδευσής τους, επιστρέφουν στην κοινότητα ως πλήρως ανεπτυγμένοι ενήλικες. Οι παραδόσεις αυτές απαιτούν μια τελετή απομόνωσης για μέλη όπως οι παραδοσιακοί ηγέτες, οι αρχηγοί των τελετών και άλλοι που κατέχουν θέσεις στη μυστική οργάνωση».^[9]

 

81.          Σε δημοσίευση του ιστότοπου Sierrale one Heritage, μίας ιστοσελίδας σχετικά με την πολιτιστική κληρονομιά, αναφέρεται ότι η τελετή μύησης περιλαμβάνει μια περίοδο απομόνωσης σε μια κατασκήνωση στο δάσος, όπου λαμβάνουν εκπαίδευση και  αγωγή μέσα από τραγούδια και ιστορίες της Poro Society, που τονίζουν τις αξίες της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και τον σεβασμό στους μεγαλύτερους. Εάν δεν έχουν κάνει ήδη περιτομή, τους υποβάλουν σε περιτομή κατά την αρχή της παραμονής τους στο δάσος και τους δίνουν όνομα της Poro Society. Προς το τέλος της μύησης υποβάλλονται σε μια σειρά δοκιμασιών για να δοκιμάσουν τον ανδρισμό τους.^[10] Σε δημοσίευμα στον ιστότοπο The Calabash, μίας διαδικτυακή εφημερίδα, με έδρα την Freetown, με ημερομηνία δημοσίευσης 29 Ιανουαρίου 2020, σημειώνεται ότι υπήρξαν περιπτώσεις που νεαροί πέθαναν κατά την διάρκεια της μύησης καθώς και περιπτώσεις απαγωγών νεαρών με σκοπό την υποχρεωτική μύηση στην Poro Society. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κάποιοι νεαροί στα χωριά να φεύγουν από το σπίτι τους χωρίς την άδεια της οικογένειας τους για να αποφύγουν τέτοια υποχρεωτική μύηση. Κάποιες φορές για τον ίδιο λόγο, φεύγει ολόκληρη η οικογένεια που έχει άρρεν μέλος από το χωριό.^[11]

 

82.          Έτερες πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν ότι η τελετή μύησης μπορεί να διαρκέσει έως και τρία χρόνια για την προετοιμασία ανάληψης ρόλων στην κοινωνία.^[12] Οι μυημένοι δεν μπορούν να μιλούν για την ομάδα σε μη-μυημένους και οι μη-μυημένοι δεν μπορούν να παρακολουθούν τελετουργικά της ομάδας.^[13] Για τη μύηση μελών όπως παραδοσιακών ηγετών, αρχηγών τελετών και άλλων που κατέχουν θέσεις στη μυστική αίρεση, η παράδοση απαιτεί μια τελετή απομόνωσης, γνωστή ως «Kantha», σύμφωνα με δύο διαφορετικές πηγές.^[14] Η Poro Society έχει χρησιμοποιήσει σύμβολα μαγείας για να εκφοβίσει μέλη της κοινότητας και έχει προκαλέσει βανδαλισμούς σε περιουσίες και έχει επιτεθεί σε οικογένειες ατόμων που αρνούνται τη συμμετοχή στην Poro Society.^[15]

 

83.          Σε δημοσίευση της Bangkok Post, μιας διαδικτυακής εφημερίδας με έδρα την Bangkok, με ημερομηνία δημοσίευσης 4 Αυγούστου 2019, παρατίθενται τα ακόλουθα: «O Joe Alie, ένας καθηγητής Αφρικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Σιέρα Λεόνε είπε ότι το 90% του πληθυσμού εμπλέκονται σε μυστικιστικές τελετουργίες. Η Bondo (σ.σ. για τα νεαρά κορίτσια) και η Poro Society ακόμα παίζουν ηγετικό ρόλο στην κοινωνική, θρησκευτική και πολιτική ζωή των κοινοτήτων, όπως είπε».^[16] Σε δημοσίευμα του Ιανουαρίου 2019, του ιστότοπου The Sierra Leone Telegraph, αναφέρεται ότι «η Κυβέρνηση της Σιέρρα Λεόνε απαγόρευσε τις τελετές μυήσεων στις Μυστικές Κοινότητες ( Secret Societies) της χώρας, καθ΄ ότι απεβίωσαν δυο νέοι άντρες κατά την διάρκεια επιβαλλόμενων μυήσεων και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες».^[17] Το συμβάν επιβεβαιώνεται στην έκθεση της Ολλανδικής Υπηρεσίας Immigration and Naturalisation, η οποία αναφέρει τον Οκτώβριο του 2022 ότι στις αρχές του 2019, απαγορεύτηκε η τέλεση τελετουργιών μύησης στις μυστικές οργανώσεις Bondo και Poro, έπειτα από μια αρνητική εξέλιξη κατά τη διάρκεια μύησης ανδρών στην οργάνωση Poro. Ως αποτέλεσμα όλες οι οργανώσεις σταμάτησαν προσωρινά την λειτουργία τους. Αυτό άλλαξε αργότερα από την κυβέρνηση, η οποία έκρινε ότι οι τελετές μύησης μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο.^[18]

 

84.          Σε σχέση με την αναγκαστική μύηση και δυνατότητα άρνησης, σύμφωνα με αναφορές σε διαθέσιμες πηγές δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσει κάποιος σε περίπτωση που αρνηθεί να ενταχθεί στην Poro Society.^[19] Σε άρθρο τοπικού τύπου του 2021 ωστόσο, αναφέρεται ότι σε περίπτωση που κάποιος του οποίου το όνομα είναι στη λίστα για να συμμετάσχει σε τελετή μύησης έχει δύο επιλογές, είτε να αποδεχθεί την ένταξή του είτε να εγκαταλείψει μία για πάντα τον τόπο του.^[20]

 

85.          Σε πιο πρόσφατη έκθεση του Bertelsmann Stiftung, με ημερομηνία δημοσίευσης 23 Φεβρουαρίου 2022, παρατίθενται τα εξής: «μέλη της Poro Society επιτέθηκαν σε μια μουσουλμανική κοινότητα για να μυήσουν νεαρούς  άνδρες με τη βία και σε έναν αστυνομικό σταθμό κοντά στην Kenema, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, για να διαμαρτυρηθούν για τη νέα κυβερνητική απαγόρευση τελετουργιών μύησης».^[21] Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται σε δημοσίευση του USDOS, με ημερομηνία δημοσίευσης 10 Ιουνίου 2020, για γεγονότα του 2019, και παρατίθενται επιπλέον τα εξής: «Τον Ιανουάριο μέλη μιας μυστικής ομάδας που ονομάζεται Poro Society επιτέθηκαν στην μουσουλμανική κοινότητα Ahmadiyya στην Kenema στο ανατολικό τμήμα της χώρας για να μυήσουν με τη βία ενήλικους άνδρες. Σύμφωνα με την έκθεση, οι Μουσουλμάνοι Ahmadi αρνήθηκαν την ένταξη στην Poro Society και δήλωσαν ότι τα μέλη της Poro απήγαγαν κατόπιν τουλάχιστον πέντε ενήλικους άνδρες, ξυλοκόπησαν άγρια έναν άνδρα και μύησαν τους άλλους με τη βία. Η μύηση περιελάμβανε σωματικό ακρωτηριασμό και μαχαιριές στην πλάτη. Μετά τη βίαιη επίθεση, κατά την οποία τα μέλη της Poro άρπαξαν ζώα και έκαψαν οκτώ σπίτια, περίπου 90 μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας Ahmadiyya εγκατέλειψαν το χωριό. Ο ηγέτης των Ahmadi ανέφερε το περιστατικό στα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης, αλλά είπε ότι η αστυνομία και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ήταν απρόθυμοι να ερευνήσουν την Poro Society λόγω της επιρροής της στην κοινωνία».^[22]

 

86.          Στη βάση όλων των ανωτέρω στοιχείων, καίτοι γίνεται δεκτή η δράση της κοινότητας Poro στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας ως μυστικής οργάνωσης, στην οποία συμμετέχουν αποκλειστικά άνδρες στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιούνται τελετές μύησης, εντούτοις εντοπίστηκαν αντιφάσεις και έλλειψη επαρκούς λεπτομέρειας στις αναφορές της Αιτήτριας, ιδίως ως προς την κατ’ ισχυρισμό διώξή της από τα μέλη της εν λόγω οργάνωσης.

  

87.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού των Αιτητών, ήτοι των στοιχείων του προσωπικού τους προφίλ και του τόπου καταγωγής σημειώνονται τα εξής. Ως προς τη θρησκευτική τους ταυτότητα καθαυτή δεν προκύπτει, στη βάση εξωτερικών πηγών πληροφόρησης έλλειψη ανοχής ή κίνδυνος βλάβης για οποιοδήποτε εκ των Αιτητών, είτε του του Αιτητή και του ανήλικου υιού του ως χριστιανού είτε της Αιτήτριας ως μουσουλμάνας. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της Αιτήτριας ότι η ίδια είναι μουσουλμάνα, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο μεταστροφής της στο χριστιανισμό ένεκα της θρησκευτικής ταυτότητας του συζύγου της. Για το τελευταίο αυτό ενδεχόμενο, δηλώνει ότι έχει την υποστήριξη και της οικογένειάς της, καθώς οι οικείοι διατύπωσαν την παραίνεση να ακολουθήσει τη θρησκεία του συζύγου της.

 

 

88.          Συναφώς, σημειώνεται ότι έκθεση του Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α. για τη Σιέρα Λεόνε το 2021 αναφέρει ότι οι γάμοι μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων παρέμειναν συνηθισμένοι και πολλές οικογένειες είχαν μέλη τόσο Χριστιανούς όσο και Μουσουλμάνους που ζούσαν στο ίδιο νοικοκυριό. Πολλά άτομα γιόρταζαν θρησκευτικές εορτές άλλων θρησκευτικών ομάδων, ανεξαρτήτως δόγματος, τόσο στο σπίτι όσο και σε οίκους λατρείας.^[23]

 

89.          Παράλληλα, εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι ο Πατέρας Peter Konteh, Εκτελεστικός Διευθυντής της Caritas Freetown, διακήρυττε κατ’ εξακολούθηση το 2021 : «Θρησκευτική ανοχή και κατανόηση. Σε περιόδους μεγάλης κρίσης όπως ο εμφύλιος πόλεμος και ο Έμπολα, οι θρησκευτικοί μας ηγέτες - Μουσουλμάνοι, Καθολικοί και Προτεστάντες - έχουν ενώσει τις κοινότητές μας. Έτσι, κατά την Παγκόσμια Ημέρα Θρησκείας, τονίζουμε ότι στη Σιέρα Λεόνε Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί αποτελούν παράδειγμα θρησκευτικής ανοχής ασπαζόμενοι τις κοινές αξίες της αγάπης, της φιλανθρωπίας και της ειρήνης για την επίτευξη κοινών στόχων»^[24].

 

90.          Η ίδια πηγή σχολιάζει ότι το Διαθρησκειακό Συμβούλιο της Σιέρα Λεόνε συνεδρίαζε συχνά για να συζητήσει πώς να «προωθήσει τον διαθρησκευτικό διάλογο και να προωθήσει την ειρηνική συνύπαρξη στις κοινότητες». Επικαλούμενη μάλιστα προηγηθείσα  Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Διαθρησκευτική Ελευθερία στη Σιέρα Λεόνε, τονίζει ότι οι Μουσουλμάνοι αντιπροσωπεύουν το 77% και οι Χριστιανοί το 22% του πληθυσμού και ότι οι γάμοι μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων παρέμειναν συνηθισμένοι στη Σιέρα Λεόνε.^[25]

 

91.          Έκθεση του Διεθνούς Κέντρου Νομικών και Θρησκευτικών Σπουδών επιβεβαιώνει ότι καθώς οι θρησκείες συνυπάρχουν, ο γάμος μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων είναι αποδεκτός στη Σιέρα Λεόνε^[26], ενώ το Γερμανικό Ινστιτούτο Παγκόσμιων και Περιφερειακών Σπουδών, σε έκθεση του 2024, επιβεβαιώνει ότι το ποσοστό των διαθρησκευτικών γάμων στη Σιέρα Λεόνε ανέρχεται στο περίπου 10%. 

 

92.          Τόσο από τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας όσο και από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προκύπτει η αποδοχή των δύο θρησκειών στη χώρα καταγωγής των Αιτητών αλλά και των μικτών γάμων μουσουλμάνων χριστιανών.

 

93.          Ως προς το δεδομένο ότι η Αιτήτρια αποτελεί  γυναίκα η οποία δεν έχει υποβληθει στο παρελθόν στην πρακτική AΓΓΟ, σημειώνεται ότι σύμφωνα με έκθεση της CESCR – UN Committee on Economic, Social and Cultural Rights  του Μαΐου του 2023, «όλες οι εθνοτικές ομάδες στη Σιέρα Λεόνε επιδεικνύουν τις παραδοσιακές πρακτικές τους χωρίς εμπόδια. Για την ενίσχυση αυτής της πρακτικής, η κυβέρνηση έχει ιδρύσει ένα ξεχωριστό υπουργείο που ονομάζεται Υπουργείο Τουρισμού και Πολιτιστικών Υποθέσεων το οποίο είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την προστασία των πολιτιστικών και παραδοσιακών πεποιθήσεων. Ωστόσο, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων και άλλες επιβλαβείς παραδοσιακές πρακτικές παραμένουν αμφιλεγόμενες. Η Sierra επικύρωσε το Πρωτόκολλο της Αφρικανικής Ένωσης στον Αφρικανικό Χάρτη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και των Λαών για τα Δικαιώματα των Γυναικών στην Αφρική (Πρωτόκολλο του Μαπούτο) χωρίς επιφύλαξη. Σε εκπλήρωση του άρθρου 5 του πρωτοκόλλου, η κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε μέσω του Υπουργείου για το Φύλο και τις Παιδικές Υποθέσεις και των εταίρων που εργάζονται για την προστασία του φύλου και του παιδιού κάνει σταδιακά βήματα προς την πλήρη εξάλειψη. Αυτά τα βήματα περιλαμβάνουν μέτρα ευαισθητοποίησης και ευαισθητοποίησης που οδήγησαν στην υπογραφή Μνημονίων Συνεργασίας με τις Soweis^[27] για να σταματήσει η μύηση στις ανήλικες (0–18 ετών). Το Υπουργείο με οικονομική και τεχνική υποστήριξη από τους εταίρους του, τον Μάρτιο του 2021, πραγματοποίησε περιφερειακές διαβουλεύσεις και περιφερειακές επικυρώσεις, για την αναθεώρηση του νόμου για τα δικαιώματα του παιδιού, του 2007. Μεταξύ των συστάσεων από τη συμβουλευτική διαδικασία, ήταν η απαγόρευση του ΑΓΓΟ και ποινικοποίηση της πρακτικής».^[28]

 

94.          Η πιο πρόσφατη έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023 και αφορά στο έτος 2022, σημειώνει ότι ο νόμος δεν απαγορεύει την πρακτική FGM σε γυναίκες ή κορίτσια. Σύμφωνα με  Δημογραφική Έρευνα Υγείας του 2019, το 83 % των γυναικών και των κοριτσιών ηλικίας 15 έως 49 ετών είχαν υποβληθεί σε FGM, ποσοστό μειωμένο από το 90 % του 2013. Τα ποσοστά αυτά επιβεβαιώνονται από έτερη έκθεση.^[29][30] Η διαδικασία ήταν πιο συχνή μεταξύ κοριτσιών ηλικίας 10 και 14 ετών. Περίπου το 71 % των γυναικών και των κοριτσιών ηλικίας 15 έως 49 ετών είχαν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σύμφωνα με το Ταμείο Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών (UNFPA), το 61 % των γυναικών και των κοριτσιών ηλικίας 15 έως 19 ετών είχαν υποβληθεί σε FGM σε σύγκριση με το 95 % των γυναικών ηλικίας 45 έως 49 ετών. Το ποσοστό των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε FGM ήταν υψηλότερο στις αγροτικές περιοχές από ότι στις αστικές περιοχές.^[31] Η Σιέρα Λεόνε κατατάσσεται στην 4η θέση μεταξύ των 10 κορυφαίων χωρών όπου η πρακτική του ακρωτηριασμού/κοπής γυναικείων γεννητικών οργάνων (FGM/C) είναι πιο κοινή.^[32]

 

95.          Έκθεση της UNFPDA για την πρακτική του ΑΓΓΟ, αναφέρει ότι στη Σιέρα Λεόνε, η περιτομή των γυναικών πραγματοποιείται κυρίως μεταξύ 10 και 14 ετών. Το 71% των γυναικών ηλικίας 15-49 ετών έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων πριν από την ηλικία των 15 ετών. Μεταξύ των γυναικών που έχουν ακούσει για τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων, το 48% πιστεύει ότι δεν αποτελεί απαίτηση της θρησκείας τους και το 34% πιστεύει ότι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων δεν πρέπει να συνεχιστεί[33]. Η ίδια πηγή επιβεβαιώνει ότι η συχνότητα εμφάνισης του ΑΓΓΟ στη Σιέρα Λεόνε αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία. Το 60 % των γυναικών ηλικίας 15-19 ετών έχουν υποστεί ΑΓΓΟ σε σύγκριση με το 95 % των γυναικών ηλικίας 45-49 ετών. Το 87 % των μουσουλμάνων γυναικών είναι πιο πιθανό να έχουν υποστεί ΑΓΓΟ σε σύγκριση με το 69 % των χριστιανών γυναικών. Το ποσοστό των γυναικών που έχουν υποστεί ΑΓΓΟ είναι υψηλότερο στις αγροτικές περιοχές από ό,τι στις αστικές περιοχές (89 % και 76 %, αντίστοιχα). Η συχνότητα εμφάνισης του ΑΓΓΟ είναι υψηλότερη στην επαρχία Βορειοδυτικά (93 %) και χαμηλότερη στη νότια επαρχία (74 %). Ανά περιφέρεια, η συχνότητα εμφάνισης του ΑΓΓΟ είναι υψηλότερη στην Καρέν (98 %) και χαμηλότερη στην Μπο (65 %)[34].

 

96.          Όσον αφορά συγκεκριμένα την επαρχία Bombali (Northern Province) στην οποία βρίσκεται γεωγραφικά η πόλη Makeni,^[35] τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, η πρακτική FGM εκτιμάται ότι επικρατεί στην εν λόγω επαρχία σε ποσοστό περί του 90,6% των γυναικών ηλικίας 15-49 ετών.^[36] Σύμφωνα με έκθεση της UNICEF toy 2018, στην επαρχία Bombali το ποσοστό των γυναικών που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή ανέρχεται σε 90,3 %, ενώ το ποσοστό στις ηλικίες 25-29 (σ.σ. ηλικία γάμου) αντιστοιχεί σε 90,9 %.^[37].

 

97.          Οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ προέτρεψαν στις 24 Αυγούστου του 2022, την κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε να θεσπίσει ένα ολοκληρωμένο σύνολο νομικών απαγορεύσεων, μεταξύ άλλων μέσω της ενίσχυσης των μνημονίων συνεννόησης με τους τοπικούς επαγγελματίες και της τροποποίησης του νόμου για τα δικαιώματα του παιδιού για να απαγορεύσει ρητά τη διεξαγωγή ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων σε κορίτσια κάτω των 18 ετών.^[38]

 

98.          Έρευνα του BMC International Health and Human Rights του 2020, επιβεβαίωσε ότι οι γυναίκες που δεν είχαν επίσημη εκπαίδευση ήταν πιο πιθανό να υποβάλουν τις κόρες του σε ΑΓΓΟ, ενώ  οι ηλικιωμένες γυναίκες ήταν πιο πιθανό να υποβάλλουν τις κόρες τους σε ΑΓΓΟ σε σύγκριση με γυναίκες ηλικίας μεταξύ 45 και 49 ετών. Οι φτωχότερες γυναίκες ήταν πιο πιθανό να εκφράσουν την πρόθεσή τους να υποβάλουν τις κόρες τους σε ΑΓΓΟ στο μέλλον, σε σύγκριση με τις πλουσιότερες. Το 63,3% των περιπτώσεων πρόθεσης υποβολής σε ΑΓΓΟ στη Σιέρα Λεόνε αποδίδεται σε παράγοντες που αφορούν το συγκεκριμένο πλαίσιο[39].

 

99.          Επικαιροποιημένη έρευνα του Μαρτίου του 2025 η οποία ανευρέθηκε από το Δικαστήριο, αναφέρει ότι η συχνότητα εμφάνισης του ΑΓΓΟ στη Σιέρα Λεόνε έχει μειωθεί από 91,3% σε 83% μεταξύ 2008 και 2019, γεγονός που φαίνεται να υποδηλώνει κάποια θετική πρόοδο στην εξάλειψη της πρακτικής. Ωστόσο, τουλάχιστον το 20% των κοριτσιών υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ μετά την ηλικία των 15 ετών και η Σιέρα Λεόνε δεν έχει επί του παρόντος νομοθεσία που να απαγορεύει τον ΑΓΓΟ. Παρά την αυξανόμενη διεθνή πίεση που ζητά τον τερματισμό της πρακτικής μετά τον θάνατο τριών κοριτσιών το 2024, ο ΑΓΓΟ  συνεχίζει να εφαρμόζεται σε όλη τη χώρα. Οι πρακτικές ΑΓΓΟ έχουν μειωθεί τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα κάτι που είναι ενθαρρυντικό. Έχει σημειωθεί μείωση στις γυναίκες και τα κορίτσια χωρίς εκπαίδευση ή χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου που υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ, καθώς και μεταξύ των γυναικών με δευτεροβάθμια εκπαίδευση[40] Η ίδια έρευνα αναφέρει ότι υπάρχει κάποια μεν διακύμανση μεταξύ θρησκευτικών ομάδων και την επικράτηση του ΑΓΓΟ, ωστόσο η επικράτηση είναι υψηλή τόσο στις μουσουλμανικές (87,3%) όσο και στις χριστιανικές κοινότητες (69%).

 

100.        Γενικώς η κλειτοριδεκτομή τύπου II της Σιέρα Λεόνε είναι η πιο κοινή. Λαμβάνει χώρα επίσης περίπου στο 3% των περιπτώσεων κλειτοριδεκτομή τύπου III - infibulation. Οι ακρωτηριασμοί πραγματοποιούνται από τις μυστικές γυναικείες κοινωνίες Bondo. Σχεδόν όλες οι γυναίκες ανήκουν στην μυστικιστική κοινωνία Bondo. Τα παιδιά τους, οι γυναίκες και οι κόρες τους πρέπει να ανήκουν στην κοινωνία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Υπάρχουν περίπου 50.000 άτομα που εκτελούν τον ακρωτηριασμό σε αυτήν την κοινωνία και είναι βασικά μια τελετουργία μύησης και ένα πρώτο στάδιο που απαιτείται για να γίνει κάποια γυναίκα ή ακόμη και να γίνεις μέλος της κοινωνίας. Επομένως, το FGM είναι μια ιεροτελεστία μετάβασης στη γυναικεία ηλικία. Μέχρι την ηλικία των 14 ετών, κάποιος πρέπει να έχει ήδη υποβληθεί σε ακρωτηριασμό για να γίνει πλήρης γυναίκα, και είναι επίσης μέρος της κοινωνικής αποδοχής να είναι μέλος της μυστικής κοινωνίας.^[41] Από έτερη πηγή διαπιστώνεται, ομοίως, ότι πλειοψηφία των κοριτσιών υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ στην ηλικία μεταξύ 4 και 14 ετών[42].

 

101.        Kαταληκτικά, όπως αναφέρει και άρθρο του Ταμείου Ανάπτυξης Αφρικανών Γυναικών του 2025, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα που επηρεάζει εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως, ιδιαίτερα στη Σιέρα Λεόνε, όπου η πρακτική είναι βαθιά ριζωμένη στις πολιτισμικές παραδόσεις. Παρά τις σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές της συνέπειες, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) εξακολουθεί να επιρατεί λόγω των κοινωνικών πιέσεων και της έλλειψης νομικής προστασίας.[43]

 

102.        Εν προκειμένω, καίτοι από τις ανωτέρω πηγές προκύπτει ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό της πρακτικής ΑΓΓΟ στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές της περιστάσεις δεν παρίσταται εύλογα κίνδυνος για την ίδια υποβληθεί στην εν λόγω πρακτική στο μέλλον σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα της. Καταρχάς η ίδια κατά την περίοδο που βρισκόταν στη χώρα της δεν αναφέρθηκε σε οποιοδήποτε περιστατικό απόπειρας καταναγκαστικής υποβολής της στην εν λόγω πρακτική. Η οικογένειά της, με την οποία η ίδια διατηρούσε επικοινωνίας, δεν την υπέβαλε στην εν λόγω πρακτική, ενώ η ίδια, ούσα πλέον περί τα 27 έτη παντρεμένη με χριστιανό κατά τα ήθη της χώρας της, έχοντας παιδί δεν διατρέχει ευλόγως τον κίνδυνο στο μέλλον να υποστεί την εν λόγω πρακτική. Κατά τη δήλωσή της, η οικογένειά της φαίνεται να την υποστήριξε κατά την έξοδό της από τη χώρα για το λόγο που ίδια επικαλέστηκε, δεδομένο που δεικνύει, κατ΄ελαχιστό ότι το γεγονός ότι η ίδια δεν υποβλήθηκε σε ΑΓΓΟ δεν είναι δεδομένο που τους απασχολεί ή που επηρεάζει τις μεταξύ τους σχέσεις. Ως εκ τούτου, η Αιτήτρια ως γυναίκα από τη Σιέρα Λεόνε, η οποία δεν έχει υποβληθεί σε ΑΓΓΟ δεν διατρέχει ευλόγως κίνδυνο να υποβληθεί σε αυτή την πρακτική στο μέλλον επιστρέφοντας στη χώρα της.    

 

103.        Ως προς το ανήλικό τέκνο του Αιτητή και της Αιτήτριας και επίσης Αιτητή στην προσφυγή αρ. 1376/24, σημειώνονται τα εξής κρίσιμα. Δεδομένου ότι το ανήλικο τέκνο της Αιτήτριας γεννήθηκε στη Δημοκρατία, θα πρέπει αρχικά να αναφερθεί ότι σύμφωνα με εξωτερικές πηγές, η ιθαγένεια στη Σιέρα Λεόνε διέπεται από τον νόμο περί Ιθαγένειας του 1973, ο οποίος τροποποιήθηκε το 2006 για να παραχωρήσει το δικαίωμα διπλής υπηκοότητας και ίσα δικαιώματα ιθαγένειας, μέσω της μητέρας, για τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Σιέρα Λεόνε. Αυτό επεκτάθηκε και στα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός της χώρας το 2017[44]. Συνεπώς ο ανήλικος δύναται να αποκτήσει ιθαγένεια της χώρας καταγωγής των γονέων του.

 

104.        Αναφορικά με την πρόσβαση στην εκπαίδευση, έκθεση της UNESCO τον Ιανουάριο του 2024, αναφέρει ότι η πρωτοβουλία για Δωρεάν Ποιοτική Σχολική Εκπαίδευση ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2018 από την κυβέρνηση με στόχο να παρέχει σε όλα τα παιδιά στη Σιέρα Λεόνε πρόσβαση σε δωρεάν, ποιοτική εκπαίδευση σε σχολεία εγκεκριμένα από την κυβέρνηση. Το χάσμα στο μορφωτικό επίπεδο μεταξύ των παιδιών από τα πλουσιότερα και τα φτωχότερα πεντημόρια διευρύνεται σημαντικά καθώς προοδεύουν μέσω του σχολείου. Για παράδειγμα, το 41% ​​των παιδιών από το πλουσιότερο πεντημόριο ολοκληρώνουν την ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε σύγκριση με μόνο το 2% των παιδιών από το φτωχότερο πεντημόριο, σύμφωνα με τα ευρήματα του MICS EAGLE (2017)[45]. Η ίδια πηγή αναφέρει άλλωστε ότι η εισαγωγή της Εθνικής Πολιτικής για τη Ριζοσπαστική Ένταξη στα Σχολεία (2021) σηματοδοτεί την πρώτη προσπάθεια της Σιέρα Λεόνε να θεσπίσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο που θα καθοδηγεί τις καθημερινές λειτουργίες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με στόχο την προώθηση ενός συμπεριληπτικού και ισότιμου εκπαιδευτικού περιβάλλοντος για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση[46].

 

105.        Παράλληλα, παλαιότερη έρευνα επιβεβαιώνει ότι η Σιέρα Λεόνε έχει επικυρώσει τις περισσότερες διεθνείς και περιφερειακές συνθήκες που εγγυώνται το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Το ισχύον Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει την εκπαίδευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά μάλλον ως θεμελιώδη αρχή της κρατικής πολιτικής. Ο Νόμος για το Παιδί του 2007 αναγνωρίζει το δικαίωμα στην εκπαίδευση για κάθε παιδί και ο Νόμος για την Εκπαίδευση του 2004 ορίζει ότι τα 9 χρόνια βασικής εκπαίδευσης είναι δωρεάν και υποχρεωτικά. Ωστόσο, η εγγραφή στο δευτεροβάθμιο επίπεδο είναι χαμηλή (λιγότερο από 50% το 2013) και, παρά το νόμο, στην πράξη, τα δημόσια σχολεία συχνά χρεώνουν δίδακτρα και τα ιδιωτικά σχολεία περιορίζονται, από το νόμο, στο να μην χρεώνουν τέλη που είναι «αδικαιολόγητα»[47].

 

106.        Αναφορικά με τη δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη Σιέρα Λεόνε, ανευρέθησαν πληροφορίες οι οποίες αναφέρουν ότι η Πρωτοβουλία Δωρεάν Υγειονομικής Περίθαλψης εισήχθη στη Σιέρα Λεόνε το 2010 και ως εκ τούτου καταργήθηκαν τα ιατρικά τέλη χρήσης για όλες τις έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες καθώς και τα παιδιά κάτω των πέντε ετών. Η κυβέρνηση ξεκίνησε το πρόγραμμα Κοινωνικής Ασφάλισης Υγείας (SLeSHI) της Σιέρα Λεόνε το 2018 για να βελτιώσει την οικονομική προσβασιμότητα στην υγειονομική περίθαλψη. Για να αντιμετωπίσει ολιστικά τη χρηματοδότηση της υγείας, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής χρηματοδότησης της υγείας. Η επίτευξη επαρκούς ποιότητας περίθαλψης αποτελεί επαναλαμβανόμενη πρόκληση στη Σιέρα Λεόνε. Η διαθεσιμότητα φαρμάκων στις εγκαταστάσεις υγείας αποτελεί πρόκληση, με ελλείψεις και ελλείψεις. Το νομικό και πολιτικό πλαίσιο για τον φαρμακευτικό τομέα έχει τεθεί σε εφαρμογή και διαδοθεί, αλλά δεν εφαρμόζεται σωστά[48].

 

107.        Παρά την ύπαρξη των ανωτέρω προγραμμάτων, άρθρο της ΜΚΟ «NP» το Μάρτιο του 2025, αναφέρει πως στη Σιέρα Λεόνε, η ακραία φτώχεια παρεμποδίζει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη στην οποία μπορούν να έχουν πιο εύκολα πρόσβαση όσοι βρίσκονται σε πλουσιότερες χώρες. Πάνω από το 56% του πληθυσμού της Σιέρα Λεόνε ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, επιβιώνοντας με λιγότερο από 1,90 δολάρια την ημέρα, καθιστώντας την πρόσβαση σε βασική υγειονομική περίθαλψη μη προσιτή για πολλούς. Ακόμα κι αν οι οικογένειες μπορούν να αντέξουν οικονομικά την περίθαλψη, η Σιέρα Λεόνε έχει μόνο 0,2 χειρουργούς, αναισθησιολόγους και μαιευτήρες ανά 100.000 άτομα, πολύ κάτω από το συνιστώμενο όριο των 20 ανά 100.000, περιορίζοντας σοβαρά την πρόσβαση σε χειρουργικές επεμβάσεις που σώζουν ζωές. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο ένας παιδοχειρουργός στη χώρα για πληθυσμό σχεδόν εννέα εκατομμυρίων. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από την οικονομική δυνατότητα, σχεδόν όλοι πρέπει να ταξιδέψουν εκτός χώρας για να λάβουν μια σειρά από θεραπείες που δεν προσφέρονται ακόμη στη Σιέρα Λεόνε[49].

 

108.        Τον Απρίλιο του 2024, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει: «Σύμφωνα με στοιχεία του ΠΟΥ, το 2021 ο δείκτης κάλυψης υπηρεσιών υγείας υστη Σιέρα Λεόνε ήταν 41 στα 100, μια μέτρια κατάταξη. Ο δείκτης κάλυψης υπηρεσιών χρησιμοποιεί μια επιλογή δεικτών για να αντιπροσωπεύει τη συνολική κάλυψη των βασικών υπηρεσιών υγείας σε ολόκληρο τον πληθυσμό μιας χώρας, κατατάσσεται από το μηδέν (χειρότερη) έως το 100 (καλύτερη) και χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της προόδου προς τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης που σχετίζονται με την υγεία. Η κάλυψη της Σιέρα Λεόνε έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 2000, όταν κατατάχθηκε πολύ χαμηλά στο 14 στα 100. Η χώρα έχει καταβάλει προσπάθειες για τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας εν μέσω προκλήσεων, όπως η καταστροφική έξαρση του Έμπολα το 2014 και η πανδημία COVID-19, η οποία άσκησε πίεση στο σύστημα υγείας.»[50].

 

109.        Ως προς τη γενικότερη μεταχείριση των παιδιών, η έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. στη Σιέρα Λεόνε το 2023, αναφέρει ότι ο νόμος απαγόρευε την κακοποίηση παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Η κυβέρνηση εφάρμοσε αποτελεσματικά τον νόμο και οι αρχές γενικά έλαβαν τις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών πιο σοβαρά από τις υποθέσεις βιασμού ενηλίκων. Παρόλα αυτά, καταγράφηκε ένα μοτίβο βίας και κακοποίησης παιδιών και, σύμφωνα με τα περιφερειακά γραφεία της FSU στο Μπο, την Κάμπια, την Κενέμα, το Μακένι και το Πορτ Λόκο, αυξήθηκε όταν τα σχολεία ήταν κλειστά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η FSU και οι DHRMG δήλωσαν ότι σε πολλές υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης παιδιών, οι γονείς δέχονταν πληρωμή αντί να οδηγούν τους δράστες στο δικαστήριο λόγω δυσκολιών στην αντιμετώπιση του συστήματος δικαιοσύνης, φόβου δημόσιας ντροπής και οικονομικών δυσκολιών. Η FSU ανέφερε αύξηση από το 2022 σε υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης παιδιών[51].

 

110.        Σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεν προκύπτει οποιαδήποτε υπαίτια αποστέρηση του ανήλικου Αιτητή είτε πρόσβασης στην εκπαίδευση είτε στη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ο ίδιος δεν αντιμετωπίζει, σύμφωνα με τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, οποιοδήποτε ζήτημα υγείας. Περαιτέρω, δεν πρόκειται για ένα παιδί μόνο αλλά, έχοντας στη χώρα του δύο γονείς ικανούς προς εργασία και υγιείς, με προφίλ το οποίο δεν παρουσιάζει σημεία ευαλωτότητας, κρίνεται ότι δεν προκύπτει οποιοσδήποτε κίνδυνος σε περίπτωση επιστροφής του αλλά ούτε και οποιαδήποτε παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης ή του βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου (δεδομένης και της ανάλυσης που ακολουθεί ως προς την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής των Αιτητών και των τόπων προηγούμενης συνήθους διαμονής τους).

 

111.        Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα και διαπίστωσε ότι, σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρα Λεόνε εξακολουθεί να μη βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.^[52]

 

112.        Η δε ασφάλεια και σταθερότητα του τόπου τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ήτοι της πόλης  Makeni, αποτυπώνεται και σε επικαιροποιημένη έρευνα του Δικαστηρίου στο ACLED  (The Armed Conflict Location & Event Data Project), σύμφωνα με το τελευταίο έτος, ήτοι κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 24/05/24 έως 23/05/25, καταγράφηε στην πόλη Makeni στη βόρεια Σιέρρα Λεόνε μόλις 1 περιστατικό ασφαλείας, το οποίο καταγράφηκαν ως περιστατικό βίας κατά αμάχων χωρίς μάλιστα να επιφέρει κάποια ανθρώπινη απώλεια[53]. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Μακeni, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2025, υπολογίζεται στους περίπου 1.3 εκατομμύρια κατοίκους[54].

 

113.        Στη βάση των ανωτέρω, το Δικαστήριο δεν πιθανολογεί ευλόγως ότι προκύπτει κάποιος κίνδυνος και/ή απειλή για την Αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο της, σε περίπτωση επιστροφής τους στη Σιέρα Λεόνε, ο οποίος να απορρέει από την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στην πόλη Makeni.

 

114.        Καταλήγω συνεπώς ότι βάσει όλων των ανωτέρω, ότι  δεν δικαιολογείται η υπαγωγή των Αιτητών στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν προβλήθηκε ισχυρισμός και κατ΄ επέκταση δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

115.        Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή τους στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς η Αιτήτρια δε τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη η ίδια και/ή το ανήλικο τέκνο της.

 

116.        Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό των Αιτητών δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών τους περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθούν σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ή ότι αυτοί διατρέχουν κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι η Αιτήτρια δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση ή του Δικαστηρίου τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα αλλά ούτε από την έρευνα του Δικαστηρίου ανέκυψαν αντίστοιχα ευρήματα.

 

117.        Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι εκείνη και το ανήλικο τέκνο της, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι επιστρέφουν στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσουν, λόγω της παρουσίας τους και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθούν στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

118.        Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

119.        Ως προς την υπαγωγή της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου της στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, επισημαίνω τα κατωτέρω. Ιδίως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

120.        Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

121.        Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

122.        Λαμβάνοντας υπόψιν τα ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πόλη Makeni της Σιέρα Λέονε, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής τους εκεί η αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής τους ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας τους στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[55]. 

 

123.        Όλως επικουρικώς, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές συνθήκες των Αιτητών, διαπιστώνοντας ότι η Αιτήτρια είναι νέα,  υγιής, ικανή προς εργασία, απολαμβάνουσα την παρουσία και στήριξη του συζύγου της για τον οποίο έχει ήδη επικυρωθεί απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του και ευλόγως αναμένεται να συνεχίσει να στηρίζει την οικογένειά του την οποία τόσο αγαπάει σύμφωνα και με τις δηλώσεις του κατά την υποβολή του μεταγενέστερου αιτήματος του, είναι αμφότεροι ικανοί προς εργασία και σύμφωνα με τις δηλώσεις τους κατά τη διάρκεια των προφορικών τους συνεντεύξεων ουδέν πρόβλημα αντιμετωπίζουν με τις αρχές της Σιέρα Λεόνε.

 

124.        Καταληκτικά, από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οποιοδήποτε ζήτημα αναφορικά με την επικείμενη επιστροφή της Αιτήτριας και του ανήλικου τέκνου της, δεδομένης και της επιστροφής του Αιτητή, σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπροώθησης, το οποίο να μην εξετάστηκε ήδη ανωτέρω. Η οικογένεια θα μπορούσε, δεδομένης της ανωτέρω ανάλυσης ως προς την κατάσταση ασφαλείας να επιστρέψει είτε στη πόλη Freetown (τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή) είτε στην πόλη Makeni (τόπος τελευταίας διαμονής της Αιτήτριας)

 

125.        Επιπλέον, δεν εγείρεται ζήτημα παράβασης της αρχής της μη επαναπροώθησης σε περίπτωση επιστροφής των Αιτητών για τους ίδιους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω στο πλαίσιο της αίτησής της για διεθνή προστασία. Δεν εγείρεται δε οποιοσδήποτε ισχυρισμός και δεν έχει τεθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οτιδήποτε άλλο συναφές με την εν λόγω αρχή πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω. (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.