ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 4810/2024

 15 Σεπτεμβρίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ – ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

M. E. M. K. (ARC …….), από  τη Δημοκρατία του Καμερούν και τώρα Λευκωσία

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                               Καθ’ ων η αίτηση

Ραφαήλ Χρυσάνθου (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Θεοφανώ Βασιλάκη (κα) για Χριστίνα Δημητρίου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ’ ων η αίτηση

Ο Αιτητής είναι παρών

(Παρούσα η διερμηνέας κα Ζωή Αγαπίου για πιστή μετάφραση από τα Γαλλικά στα Ελληνικά και αντίστροφα)

 

ΑΠΟΦΑΣΗ 

Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής αιτείται δήλωσης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση ημερομηνίας 07/11/2024, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 18/11/2024 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας είναι άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται απόφασης  με την οποία να αναγνωρίζεται στον Αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας .

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής «Δ.Φ.») που βρίσκονται ενώπιόν μου, ο Αιτητής είναι υπήκοος του Καμερούν και στις 05/10/2022 συμπλήρωσε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Στις 07/10/2022 παρέλαβε σχετική βεβαίωση υποβολής της αίτησής του. Στις 10/10/2022 διεξήχθη συνέντευξη αξιολόγησης της ευαλωτότητας του Αιτητή, κατά την οποία κρίθηκε χαμηλού ρίσκου. Στις 26/06/2024 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή από εμπειρογνώμονα της EUAA (στο εξής «λειτουργός»), ο οποίος στις 16/10/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή. Στις 07/11/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή. Στις 18/11/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος του Αιτητή επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία αυθημερόν κοινοποιήθηκε στον Αιτητή κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα στη μητρική γλώσσα του Αιτητή. Στις 04/12/2024 ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

 

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Δια του συνηγόρου του και της αίτησης ακυρώσεως, ο Αιτητής, πρόβαλε πλείονες συνολικά νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα.

Κατά την Γραπτή του Αγόρευση, ο συνήγορος του Αιτητή, προωθεί τους κάτωθι νομικούς ισχυρισμούς: 1) Έλλειψη δέουσας έρευνας και απουσία επαρκούς αιτιολογίας από τον αρμόδιο λειτουργό ως κατονομάζεται στους περί Προσφύγων Νόμους. 2) Παράλειψη εξέτασης από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου κατά πόσο ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για παροχή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. 3) Οι αρχές που διέπουν τις διαδικασίες ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου δεν έχουν τηρηθεί.

Η συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση αντιτείνει με τη δική της Γραπτή αγόρευση ότι, η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση έχει ληφθεί νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, των εκδοθέντων επ’ αυτών Κανονισμών και των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ’ ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, ενώ είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

Στην ακροαματική διαδικασία ημερομηνίας 13/05/2025, ο συνήγορος του Αιτητή απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς πλην αυτού που αφορά στην έλλειψη δέουσας έρευνας.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.  

«Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ’ ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του συνηγόρου του Αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009 ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ’ ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων ο Αιτητής δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, όσο και όσα προβάλλει με την παρούσα  προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο του Αιτητή, αυτός είναι ενήλικας από το Καμερούν. Στην αίτησή του για διεθνή προστασία o Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο λόγω της κληρονομιάς που άφησε ο αποβιώσας πατέρας του. Πρόσθεσε ότι τα αδέρφια του πατέρα του ισχυρίζονται ότι δεν είναι γιος του αδερφού τους και ως εκ τούτου δεν έχει δικαίωμα στην κληρονομιά που του άφησε. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι απείλησαν να τον σκοτώσουν επειδή διαμαρτυρήθηκε (ερυθρό 1 και μετάφραση αυτού ερυθρό 33 του Δ.Φ.).

Κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε ως τόπο γέννησής του την Yaounde. Toν Φεβρουάριο του 2021 μετέβη στην Dshang όπου έμεινε έως τον Ιούνιο του 2021. Ακολούθως έμεινε για ένα χρόνο στην Douala και στην Edea από τον Ιούνιο του 2022 μέχρι την αναχώρησή του. Δήλωσε ότι είναι Χριστιανός - Καθολικός στο θρήσκευμα και ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα των Bamileke. Περαιτέρω, όσον αφορά στην εκπαίδευσή του, δήλωσε ότι σπούδασε κατασκευή μηχανημάτων από το 2017 έως το 2019 στην Yaounde. Ως προς το επαγγελματικό του προφίλ, ο Αιτητής δήλωσε ότι είχε πάγκο σε μία μικρή αγορά, πουλώντας μεταχειρισμένα είδη ένδυσης. Ως προς την οικογένειά του, δήλωσε ότι οι γονείς του απεβίωσαν και έχει δύο αδερφούς και πέντε αδερφές, καθώς και ένα ετεροθαλή αδερφό και τρείς ετεροθαλείς αδερφές, οι οποίοι διαμένουν στην Yaounde, εκτός από τη μεγαλύτερη αδερφή του η οποία μένει στην Edea (περιφέρεια Littoral). Σε σχετική ερώτηση ισχυρίστηκε ότι διατηρεί επικοινωνία με τα περισσότερα αδέρφια του. Πρόσθεσε ότι στηρίζει οικονομικά μια δεκαεπτάχρονη ξαδέρφη του της οποίας οι γονείς απεβίωσαν και τώρα διαμένει με την αδερφή του στην πόλη Edea (ερυθρά 53-48 του Δ.Φ.).

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, o Αιτητής κατά την ελεύθερη αφήγησή του δήλωσε ότι ο παππούς του είχε πέντε συζύγους και μετά το θάνατό του, ο πατέρας του Αιτητή τον διαδέχθηκε. Η απόφαση αυτή προκάλεσε δυσαρέσκεια στους αδελφούς του πατέρα του, οι οποίοι πίστευαν ότι δεν έπρεπε να κατέχει αυτή τη θέση και τον έπεισαν να τελέσει γάμο το 2000 με δεύτερη σύζυγο. Πριν την έλευση της δεύτερης συζύγου ισχυρίστηκε ότι οι γονείς του (ο πατέρας του με την πρώτη σύζυγο και μητέρα του Αιτητή) είχαν προβλήματα επειδή η μητέρα του όταν πληροφορήθηκε ότι θα αποκτούσε δεύτερη σύζυγο ο πατέρας του, εγκατέλειψε την οικία, επέστρεψε ωστόσο επειδή αντιλήφθηκε ότι ήταν έγκυος (με τον Αιτητή). Όταν γεννήθηκε ο Αιτητής, τα αδέρφια του πατέρα του άρχισαν να αμφισβητούν ότι ο Αιτητής είναι νόμιμος γιος του. Συνεχίζοντας την αφήγησή του, ο Αιτητής δήλωσε ότι μεγάλωσε ακούγοντας αυτές τις κατηγορίες. Παρόλο που ο πατέρας του τον διαβεβαίωνε για το ότι ήταν γνήσιος γιος του, οι αδελφοί του πατέρα του (θείοι του Αιτητή) συνέχιζαν να τον υπονομεύουν. Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά το θάνατο του πατέρα του το 2020, όταν προέκυψε το ζήτημα της κληρονομιάς. Ως επιλεγμένος διάδοχος του πατέρα του, ο Αιτητής αντιμετώπισε αυξημένη εχθρότητα. Οι θείοι του κατέστησαν σαφές ότι δεν θα κληρονομούσε τίποτα και άρχισαν να τον απειλούν αν διεκδικούσε τη γη και την κληρονομιά του πατέρα του. Τον Δεκέμβριο του 2020, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ξέσπασε διαμάχη μεταξύ δύο θείων του και του ιδίου, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ίδιος τραυματίστηκε με μαχαίρι. Παρά τον κίνδυνο, η μητέρα του τον αποθάρρυνε να καταγγείλει το περιστατικό, φοβούμενη αντίποινα. Οι απειλές έγιναν πιο άμεσες, προειδοποιώντας τον ότι, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματά του, έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο. Στις αρχές του 2021, άρχισε να παρουσιάζει παράλυση στη μία πλευρά του σώματός του. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να βρουν ιατρική εξήγηση, γεγονός το οποίο ώθησε τη μητέρα του να τον πάει στο χωριό Dschang για παραδοσιακή θεραπεία. Η κατάστασή του βελτιώθηκε σταδιακά, αλλά η μητέρα του επέμενε να μην επιστρέψει στο σπίτι, πιστεύοντας ότι η αιτία ήταν αφύσικη. Όταν αργότερα άρχισε να αισθάνεται καλύτερα, ταξίδεψε στην Douala όπου άρχισε να λαμβάνει απειλητικά μηνύματα από τους θείους του, οι οποίοι τον προειδοποιούσαν ότι δεν ήταν πραγματικά ασφαλής και ότι θα τον βρουν και θα τον βλάψουν. Φοβούμενος για τη ζωή του και με τη βοήθεια ενός φίλου του ξεκίνησε τη διαδικασία αναχώρησης από τη χώρα του. Στο μεταξύ η μητέρα του λάμβανε απειλές για τον Αιτητή και για την ίδια, γεγονός το οποίο επιδείνωσε την κατάστασή της και απεβίωσε λίγο μετά την αναχώρησή του. Πριν πεθάνει ωστόσο, η μητέρα του φρόντισε να φύγουν όλα τα αδέρφια από την οικία για ασφάλεια (ερυθρά 47-46 του Δ.Φ.).

Αναφορικά με το τι περιλάμβανε η κληρονομιά, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ήταν τεμάχια γης και χωράφια και ερωτηθείς τι απέγινε η κληρονομιά, ανέφερε ότι την κατέχουν οι θείοι του και η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του. Σε ερώτηση τι φοβάται, αφού οι θείοι του οικειοποιήθηκαν την περιουσία, η οποία ήταν το ζητούμενο, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι φοβούνται μήπως επαναδιεκδικήσει αυτό που του ανήκει εάν επιστρέψει στο Καμερούν και ενόσω ο ίδιος είναι ζωντανός δεν μπορούν να προβούν σε πώληση της περιουσίας (ερυθρό 46/4χ του Δ.Φ.).

Ερωτηθείς για τον θάνατο του πατέρα του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι όταν βρισκόταν στο νοσοκομείο έκανε μετάγγιση αίματος, αλλά δεν βελτιωνόταν και τότε θεώρησαν ότι επιδεινώθηκε για «μυστικιστικούς λόγους» (“mystic reasons”). Πρόσθεσε ότι ήθελαν να τον πάρουν σε ένα θεραπευτή, αλλά κάθε φορά που το προσπαθούσαν, επιδεινωνόταν η κατάστασή του και δεν μπορούσε να βγει από το νοσοκομείο. Σε ερώτηση για ποιο λόγο ο ίδιος θα ήταν ο κληρονόμος του πατέρα του, αφού έχει μεγαλύτερα αδέρφια, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τον επέλεξε ο πατέρας του, μέσω δύο επιστολών που άφησε σε ένα στενό του φίλο (ερυθρό 45 του Δ.Φ.). Κληθείς να περιγράψει με λεπτομέρεια τη διαμάχη στην οποία αναφέρθηκε, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι βρισκόταν στο σπίτι όταν ήρθαν και καθόταν σε παραδοσιακή πολυθρόνα. Τότε τον προκάλεσαν λέγοντάς του ότι δεν θα έπρεπε να καθόταν στην πολυθρόνα αυτή, τον έσπρωξαν και άρχισε ο διαπληκτισμός μεταξύ τους. Ένας εκ των θείων του τον γρονθοκόπησε, σπάζοντάς του δύο δόντια, ενώ ο άλλος, ο οποίος κρατούσε μαχαίρι προσπάθησε να τον μαχαιρώσει, αλλά επειδή μετακινήθηκε τον έκοψε στο χέρι. Κατάφερε να διαφύγει με τη βοήθεια γειτόνων οι οποίοι άκουσαν τις φωνές. Η μητέρα του φοβούμενη για αντίποινα, δεν τον άφησε να καταγγείλει το περιστατικό στην αστυνομία. Πέρα από το περιστατικό αυτό, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν αντιμετώπισε οποιαδήποτε άλλη σωματική επίθεση, αλλά αναφέρθηκε σε μυστικιστικές επιθέσεις, ήτοι την παράλυση που βίωσε το 2021 (ερυθρά 45-43 του Δ.Φ.). Σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι υπάρχει πιθανότητα οι θείοι του να αρχίσουν εκ νέου να τον απειλούν και θα πρέπει να τους αντιμετωπίσει χωρίς τη μητέρα του (ερυθρό 44 του Δ.Φ.).

Με βάση την Έκθεση-Εισήγηση του λειτουργού, ο Αιτητής έδειξε στον λειτουργό κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του φωτογραφίες και βίντεο του πατέρα και της μητέρας του, τόσο από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν, όσο και από τις κηδείες τους, καθώς και φωτογραφίες και βίντεο των τεμαχίων γης του πατέρα του (ερυθρό 43/2χ του Δ.Φ.). Σε μεταγενέστερο στάδιο προσκόμισε στην Υπηρεσία Ασύλου τα ακόλουθα έγγραφα:

-Έξι φωτογραφίες του πατέρα του στο νοσοκομείο (ερυθρά 81, 70-67, 57-54 του Δ.Φ.).

-Εννέα φωτογραφίες (ερυθρά 81-71 του Δ.Φ.) και τρία στιγμιότυπα οθόνης από τα τεμάχια γης που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του (ερυθρά 81 και 66-63 του Δ.Φ.)

Υπό το φως των ως άνω πληροφοριών, ως αυτές προκύπτουν από τα πρακτικά της συνέντευξης του Αιτητή και τα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ο λειτουργός σχημάτισε την Έκθεση-Εισήγησή του επί τη βάσει των εξής δύο (2) ουσιωδών ισχυρισμών: (1) Ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή και (2) Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 2020, οι θείοι του τον απείλησαν, του επιτέθηκαν σωματικά και πνευματικά με σκοπό παραιτηθεί από το δικαίωμα κληρονομιάς.

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ο λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε αποδεκτό, αποδεχόμενος τα στοιχεία του προφίλ του Αιτητή, όπως αυτά καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση.

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό δεν έγινε αποδεκτός από τον αρμόδιο λειτουργό, καθότι, ως σημείωσε ο λειτουργός, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει συγκεκριμένες και επαρκείς  πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός του.

Συγκεκριμένα, ερωτηθείς πώς γνωρίζει ότι επιλέχθηκε να κληρονομήσει τον πατέρα του όταν ο τελευταίος απεβίωσε, ο Αιτητής απάντησε χωρίς να δώσει επαρκείς λεπτομέρειες, ότι ο πατέρας του άφησε επιστολές σε δύο στενούς φίλους του. Όταν κλήθηκε να εξηγήσει για ποιο λόγο θα ήταν ο διάδοχος του πατέρα του και όχι οι μεγαλύτεροι αδελφοί του, δήλωσε με ασαφή τρόπο ότι στη χώρα του ο πρωτότοκος δεν παίρνει την κληρονομιά και ότι δεν γνωρίζει γιατί ο πατέρας του δεν επέλεξε τον δεύτερο γιο για να τον κληρονομήσει. Ερωτηθείς για το είδος της κληρονομιάς, απάντησε αόριστα ότι είναι τεμάχια γης και χωράφια, χωρίς να δίνει λεπτομέρειες για την ποσότητα και την έκτασή τους.

Επιπλέον, κληθείς ο Αιτητής να περιγράψει τη σωματική επίθεση εναντίον του από τους δύο θείους του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τον Δεκέμβριο του 2020 υπήρξε διαμάχη μεταξύ των δύο θείων του και του ιδίου και ότι διασώθηκε με την παρέμβαση των γειτόνων. Όταν του ζητήθηκε να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες για το εν λόγω περιστατικό, ο Αιτητής ανέφερε ότι βρισκόταν στο σπίτι του, καθισμένος σε μια παραδοσιακή καρέκλα, και όταν έφτασαν οι θείοι του, τον προκάλεσαν λέγοντάς του ότι δεν έπρεπε να κάθεται εκεί. Αφού τον έσπρωξαν και εκείνος ρώτησε γιατί, ένας από τους θείους του είπε ότι όταν εκείνος μιλούσε, δεν έπρεπε να απαντά. Σε εκείνο το σημείο ξέσπασε καβγάς, και έσπασε δύο δόντια από γροθιά του θείου του. Ο άλλος θείος του, κρατώντας ένα μαχαίρι, προσπάθησε να τον μαχαιρώσει, αλλά επειδή μετακινήθηκε τον έκοψε στο χέρι. Οι φωνές του οδήγησαν στην παρέμβαση των γειτόνων, με την βοήθεια των οποίων κατάφερε να διαφύγει.  

Ως ο λειτουργός κατέγραψε, αναφορικά με τις απειλές που έλαβαν ο ίδιος και η μητέρα του από τους θείους του, ο Αιτητής ανέφερε, χωρίς να παρέχει συγκεκριμένες  και σαφείς λεπτομέρειες, ότι οι θείοι του τον είχαν απειλήσει λέγοντάς του ότι αν συνέχιζε να εκφράζει την επιθυμία του να κληρονομήσει την περιουσία του πατέρα του, θα κατέληγε να ακολουθήσει τον πατέρα του. Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι όταν οι θείοι του ενημερώθηκαν ότι είχε μετακομίσει στην Douala, άρχισαν να του στέλνουν μηνύματα λέγοντάς του ότι δεν ήταν πραγματικά ασφαλής και ότι θα τον εντόπιζαν και θα του έκαναν κακό.

Περαιτέρω, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι παρουσίασε συμπτώματα παράλυσης λόγω “μυστικιστικών επιθέσεων”. Συγκεκριμένα, ανέφερε, χωρίς και πάλι να είναι σαφής και συγκεκριμένος, ότι άρχισε να νιώθει πόνο στο σώμα του και παρά το γεγονός ότι υποβλήθηκε σε εξετάσεις, οι ιατροί δεν εντόπισαν οτιδήποτε. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε και παρέλυσε από τη μία πλευρά. Κληθείς να περιγράψει την ασθένεια, ανέφερε ότι δεν μπορούσε να αισθανθεί το χέρι και το πόδι του. Επιβεβαίωσε ότι είχε επισκεφτεί ιατρό και υποβλήθηκε σε φυσικοθεραπείες, αλλά δεν τον βοήθησαν πολύ και τελικά ανάρρωσε μέσω παραδοσιακής θεραπείας. Όταν ρωτήθηκε αν, εκτός από τις απειλές, η σωματική επίθεση ήταν η μόνη επίθεση που δέχτηκε από τους θείους του, απάντησε, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες, ότι η σωματική επίθεση συνοδεύτηκε από αυτό που περιέγραψε ως «μυστικιστικές επιθέσεις» και την παράλυση που αισθάνθηκε. Ερωτηθείς κατά πόσο αντιμετώπισε άλλα προβλήματα με τους θείους του μετά την αναχώρησή του από την Yaounde, απάντησε ότι το μόνο πρόβλημα που είχε ήταν οι “μυστικιστικές επιθέσεις”. Κληθείς να εξηγήσει πώς αντιλήφθηκε ότι τα συμπτώματα της παράλυσης δεν οφείλονταν σε φυσικά αίτια, εξήγησε αόριστα ότι είχε υποβληθεί σε εξετάσεις, οι οποίες δεν έδειξαν κάτι. Οι απαντήσεις του Αιτητή στερούνται ευλογοφάνειας.

Τέλος, σε σχέση με το κατά πόσο κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία ή αν αναζήτησε νομική συνδρομή, ο Αιτητής ανέφερε αόριστα κατά την ελεύθερη αφήγησή του ότι η μητέρα του τον απέτρεψε από το να το πράξει, διότι απειλήθηκε και η ίδια. Ερωτηθείς εάν προέβη σε καταγγελία στην αστυνομία όταν είχε απειληθεί πρώτη φορά από τους θείους του απάντησε ότι είχε εκφράσει στη μητέρα του την πρόθεσή του να το κάνει, αλλά αυτή φοβόταν ότι θα υλοποιούσαν τις απειλές εναντίον του με αποτέλεσμα να μην του επιτρέψει να προβεί σε καταγγελία. Όταν ρωτήθηκε συγκεκριμένα γιατί δεν πήγε στην αστυνομία όταν οι θείοι του του επιτέθηκαν σωματικά, απάντησε, και πάλι χωρίς λεπτομέρειες και χωρίς να είναι συγκεκριμένος, ότι έπρεπε πρώτα να μιλήσει με τη μητέρα του. Εκείνη και πάλι δεν τον άφησε να πάει, λέγοντάς του ότι εάν τους επιτεθούν ξανά τότε θα πήγαιναν να τους καταγγείλουν. Ερωτηθείς κατά πόσο η μητέρα του αποτάθηκε στην αστυνομία για τις απειλές που έλαβε η ίδια,  ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεν το έκανε και όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο πιστεύει ότι δεν το έπραξε, απάντησε ότι φοβόταν ότι θα του έκαναν κακό. Τέλος, όταν ρωτήθηκε αν είχε ζητήσει τη βοήθεια δικηγόρου, απάντησε αόριστα ότι δεν το είχε κάνει, επειδή δεν το είχε σκεφτεί.

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε ότι δεδομένης της προσωπικής φύσης του ισχυρισμού, δεν μπορεί να διασταυρωθεί από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Προέβη ωστόσο σε έρευνα σχετικά με το σύστημα κληρονομιάς στην εθνοτική ομάδα των Bamileke βάσει της οποίας διαπιστώθηκε ότι οι κανόνες διαδοχής και κληρονομιάς καθορίζονται από την αρχή της πατριαρχικής καταγωγής. Σύμφωνα με το έθιμο, ο πρωτότοκος γιος είναι ο πιθανός κληρονόμος, αλλά ο πατέρας μπορεί να επιλέξει οποιονδήποτε από τους γιους του για να τον διαδεχθεί. Ο κληρονόμος παίρνει το όνομα του νεκρού πατέρα του και κληρονομεί όλους τους τίτλους που κατείχε ο τελευταίος, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος συμμετοχής σε οποιαδήποτε κοινωνία/κοινότητα στην οποία ανήκε (ερυθρά 93-92 του Δ.Φ.). Ως επεσήμανε ο λειτουργός, οι πληροφορίες που βρέθηκαν σε εξωτερικές πηγές σχετικά με το σύστημα κληρονομιάς των Bamileke επιβεβαιώνουν μόνο ότι, σύμφωνα με το έθιμό τους, ο πρωτότοκος γιος είναι ο πιθανός κληρονόμος, αλλά ο πατέρας μπορεί να επιλέξει οποιονδήποτε από τους γιους του να τον διαδεχθεί.

Ακολούθως, ο λειτουργός αξιολόγησε τις φωτογραφίες και τα στιγμιότυπα οθόνης που έστειλε ο Αιτητής, σημειώνοντας ότι το γεγονός ότι απεικονίζεται ένα άτομο που νοσηλεύεται δεν αποτελεί επαρκή απόδειξη για την υποστήριξη των δηλώσεών του, καθότι δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι το άτομο που απεικονίζεται είναι πράγματι ο πατέρας του Αιτητή και ότι νοσηλεύτηκε για τους λόγους που ισχυρίστηκε. Ομοίως, σημείωσε ότι οι φωτογραφίες της κατ’ ισχυρισμό περιουσίας που θα κληρονομούσε ο Αιτητής από τον πατέρα του απεικονίζουν τεμάχια γης, και δεν επαρκούν για να στοιχειοθετήσουν τις απειλές που ισχυρίστηκε ο Αιτητής ότι έλαβε από τους θείους του, καθότι δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι τα τεμάχια γης ήταν πράγματι αυτά που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Ενόψει μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ουσιώδους ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν τον έκανε αποδεκτό.

Στη  συνέχεια ο λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του με βάση τον μοναδικό αποδεκτό ισχυρισμό, ήτοι τη χώρα καταγωγής και το προφίλ του και προέβη σε έρευνα για την για την πόλη Yaounde, τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας διαπιστώθηκε ότι, δεν υπάρχουν εύλογοι - βάσιμοι λόγοι, σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, το Καμερούν, και συγκεκριμένα στην πόλη Yaounde, να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Εξωτερικές πηγές στις οποίες παραπέμπει ο λειτουργός, αναφέρουν ότι το Καμερούν εμπλέκεται σε ένοπλες συγκρούσεις, αλλά η σύγκρουση περιορίζεται κυρίως στις νοτιοδυτικές και βορειοδυτικές περιοχές του Καμερούν.

Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση κρίθηκε πως δεν προκύπτει βάσιμος φόβος δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Αντιστοίχως, ο λειτουργός κατέληξε ότι βάσει των δηλώσεων του Αιτητή, του προφίλ του και της εκτίμησης κινδύνου δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2) (α) και (β) οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β) ή πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, η περιοχή καταγωγής του και συγκεκριμένα η περιφέρεια Centre (όπου ανήκει η πόλη Yaoundé), δεν βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Ως εκ τούτου αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε.

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του διοικητικού φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ’ ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος και αφορά την ταυτότητα και τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή.

Ομοίως βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του δεύτερου υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό. Οι ισχυρισμοί του Αιτητή περί φόβου για τη ζωή του από τους πατρικούς του θείους λόγω της περιουσίας που κληρονόμησε από τον πατέρα του, ορθά αξιολογήθηκαν ως ασυνεπείς, αόριστοι, ασαφείς και μη ευλογοφανείς για τους λόγους που αναλύθηκαν εκτενώς στην προσβαλλόμενη. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση σε  να παραθέσει σαφείς και επαρκείς λεπτομέρειες και στην ουσία περιορίστηκε σε ένα αόριστο αφήγημα. Πέραν του ενός περιστατικού επίθεσης που δέχτηκε από τους θείους του, ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε σε οποιοδήποτε άλλο περιστατικό που να δικαιολογεί ότι σε περίπτωση επιστροφής του θα κινδυνεύσει η ζωή του. Σημειώνεται ότι από το 2020 χρονολογία κατά την οποία έλαβε χώρα το κατ’ ισχυρισμό περιστατικό μέχρι το 2022 που αναχώρησε ο Αιτητής από τη χώρα του, δεν του συνέβη οτιδήποτε. Περαιτέρω δέον να σημειωθεί ότι και αληθώς υποτιθεμένων των ισχυρισμών του Αιτητή, αυτοί δεν αρκούν για να τον εντάξουν στον προστατευτικό σκοπό της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Το αφήγημα του Αιτητή είναι  ιδιωτικής φύσης, υπό τη μορφή κτηματικής/περιουσιακής διαμάχης μεταξύ συγγενών με αντικείμενο τη διεκδίκηση της κυριότητας επί κληρονομηθέντων ακινήτων. Η εν λόγω διαφορά υπό τη συγκεκριμένη μορφή, όπως διαφαίνεται από τα στοιχεία του φακέλου, δεν παρουσιάζει στοιχεία δίωξης για έναν από τους πέντε περιοριστικά αναφερόμενους στο νόμο λόγους, ήτοι για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους ιδιαίτερου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων.

Αναφορικά με τα έγγραφα τα οποία προσκόμισε ο Αιτητής, όπως ορθά επεσήμαναν οι Καθ’ ων η αίτηση, αυτά δεν δύνανται να τεκμηριώσουν φόβο δίωξης ή βλάβης για τον Αιτητή, καθότι εξετάζονται υπό το φως των ισχυρισμών του και όχι μεμονωμένα.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή/αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτησή του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, ο Αιτητής δεν κατάφερε τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος του ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, αλλά  ούτε  κατά την ενώπιον μου διαδικασία. 

Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην Έκθεση-Εισήγηση, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό του Αιτητή και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία του δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α.(2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο Άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

Σημειώνεται πως λόγω του ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του απορρίφθηκε ως μη αξιόπιστος, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του Αιτητή υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ECLI:CY:AD:2015:D619, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).^[1]

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ’ οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εν προκειμένω, θα εξετάσω ενδεχόμενη υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου (αντίστοιχο άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), παραθέτοντας επικαιροποιημένες πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του.

Όσον αφορά στην τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στον Καμερούν, τον Σεπτέμβριο του 2024, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) ανέφερε ότι «το Καμερούν αντιμετωπίζει μια πολυδιάστατη ανθρωπιστική κρίση που προκαλείται από τη σύγκρουση, τη διακοινοτική βία και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής»[2]. Οι πηγές ανέφεραν ότι το Καμερούν συνεχίζει να επηρεάζεται από δύο μεγάλες συγκρούσεις: τη σύγκρουση του λεκανοπεδίου της Λίμνης Τσαντ στην περιοχή του Άπω Βορά και την εσωτερική κρίση στις περιοχές Βορειοδυτικού και Νοτιοδυτικού Καμερούν (NWSW)[3].

Ομοίως το RULAC επιβεβαιώνει ότι το Καμερούν «εμπλέκεται σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη (NIAC) εναντίον της Boko Haram στην περιοχή Far North και εναντίον αριθμού ομάδων αγγλόφωνων αποσχιστών, οι οποίες διαμάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των περιοχών στις περιφέρειες Northwest και Southwest»[4].

Ωστόσο, η Yaoundé, πόλη που αναμένεται να επιστρέψει ο Αιτητής, δεν ανήκει στις ως άνω περιφέρειες. Σημειώνεται συναφώς ως προς την κατάσταση ασφαλείας στην περιφέρεια Centre του Καμερούν, όπου υπάγεται και η πόλη Yaoundé, σύμφωνα με δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED για το τελευταίο έτος (με τελευταία πρόσβαση την 15/08/2025) καταγράφηκαν στην περιφέρεια Centre του Καμερούν 5 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 2 θάνατοι. Εξ αυτών, καταγράφηκαν 3 περιστατικά στην Yaounde, τα οποία είχαν ως συνέπεια 2 θανάτους.^[5] Τα εν λόγω στοιχεία, εξεταζόμενα συνδυαστικά με τον εκτιμώμενο πληθυσμό της επαρχίας Centre που ανέρχεται στους 4,159,500 κατοίκους σύμφωνα με εκτίμηση του 2015,[6] δεικνύουν ότι η ένταση της βίας στην εν λόγω περιοχή είναι πολύ μικρή. Κατά τα παραπάνω, συνάγεται ότι η ένοπλη σύγκρουση η οποία λαμβάνει χώρα στις αγγλόφωνες περιοχές δεν επεκτείνεται στο έδαφος της Yaoundé. 

Στο σημείο αυτό, επισημαίνεται ότι ορθά θεωρήθηκε ως τόπος επιστροφής του Αιτητή η Yaounde και όχι η Edea, ως προβάλλει ο συνήγορός του μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης, καθότι στην Edea o Αιτητής ισχυρίστηκε ότι διέμεινε από τον Ιούνιο του 2022 μέχρι την αναχώρησή του από τη χώρα τον Σεπτέμβριο του 2022 ήτοι μόνο για περίοδο τεσσάρων περίπου μηνών. Όλως επικουρικώς, εναλλακτικά ο Αιτητής θα μπορούσε να επιστρέψει στην Edea όπου ως ισχυρίστηκε διαμένει η αδερφή του και η ξαδέρφη του. Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην περιφέρεια Littoral στην οποία βρίσκεται η πόλη Edea, καταγράφηκαν για το τελευταίο έτος (με τελευταία πρόσβαση την 15/08/2025) 7 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως συνέπεια 4 θανάτους.[7] Επισημαίνεται πως ο πληθυσμός της Περιφέρειας Littoral εκτιμάται στους 3.355.000 κατοίκους^[6] . Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται πως η κατάσταση ασφαλείας στην περιφέρεια Littoral είναι σταθερή με ένα χαμηλό αριθμό περιστατικών ασφαλείας να καταγράφεται στην ανωτέρω περιφέρεια και ως εκ τούτου τα περιστατικά βίας σε συνάρτηση με τον πληθυσμό της εν λόγω περιφέρειας είναι πολύ χαμηλά. Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα δεδομένα για την κατάσταση ασφαλείας στην  Περιφέρεια Centre του Καμερούν(Yaounde),όσο και στην περιφέρεια Ακτής (Edea) καθώς και τo ατομικό προφίλ του Αιτητή, με βάση και τον ορισμό της «αδιάκριτης βίας» (ως η σχετική νομολογία του ΔΕΕ σύμφωνα με την απόφαση C-465/07 - Elgafaji, σκέψη 37), διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ως άμαχος πολίτης, κατά την έννοια του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, κρίνω ότι ο Αιτητής δεν έχει κάποιο προσωπικό χαρακτηριστικό που να αυξάνει το ρίσκο του. Πρόκειται για άνδρα νεαρής ηλικίας, υγιή, αρκούντως πεπαιδευμένο, γαλλόφωνο, πλήρως ικανό προς εργασία, με ευρύ υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα του (καθότι εκεί διαμένουν τα αδέρφια του). Συνεπώς, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στην περιοχή καταγωγής και συνήθους διαμονής του θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Συνεπώς, η προσφυγή απορρίπτεται με  1300 € έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

 

 

                             

 

                                Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.