ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 2464/2024

13 Οκτωβρίου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

N.D.M. εκ Καμερούν, ΧΧΧ

 

Αιτήτρια

-και-

 

      Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

K. Κουπαρή (κα), Δικηγόρος για την Αιτήτρια.

Ι. Χαραλάμπους (κα) για Ι. Α. Γεωργίου (κος), Δικηγόρος για την Δημοκρατία, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

Η Αιτήτρια Παρούσα

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 06/06/24, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της Αιτήτριας για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος και/ή ζητά απόφαση του Δικαστηρίου για την παραχώρηση σε αυτήν καθεστώτος διεθνούς προστασίας και/ή οποιαδήποτε άλλη θεραπεία υπό τις περιστάσεις.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 17/10/22. Στις 03/04/24 πραγματοποιήθηκε η συνέντευξή της, στις 23/04/24 εκδόθηκε έκθεση/εισήγηση και εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 23/04/24, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η συνήγορος της Αιτήτριας απέσυρε ρητώς, κατά την ημερομηνία διευκρινίσεων, τους νομικούς λόγους ακύρωσης που αφορούν αναρμοδιότητα προσώπου που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση και παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας (ως περιγράφονται στα σημεία 9-15 Γραπτής Αγόρευσης), υιοθέτησε δε  όλα τα στοιχεία του αιτήματος διεθνούς προστασίας της Αιτητριας. Προώθησε νομικούς ισχυρισμούς που αφορούν τα Άρθρα 9 και 15 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000), την μη αξιολόγηση σε σχέση με την ευαλωτότητα που αφορά μητέρα με ανήλικο τέκνο, το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου της Αιτήτριας, την μη ορθή εξέταση και/ή αξιολόγηση στο κατά πόσο η Αιτήτρια εμπίπτει στο καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.  

 

Οι Καθ' ων η αίτηση μέσω της Γραπτής τους Αγόρευσης απάντησαν ότι η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα ουσιώδη στοιχεία, γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Προτού το Δικαστήριο προβεί σε εξέταση λόγων ακύρωσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένοι εκ των ισχυρισμών της Αιτήτριας όπως αυτοί προβάλλονται μέσω της συνηγόρου της στο δικόγραφο της προσφυγής, δεν αναπτύσσονται επαρκώς στην Γραπτή Αγόρευση. Απλή επίκληση παραβίασης Νόμων και γενικών αρχών διοικητικού δικαίου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή. Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Ούτε μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται, διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης (Βλέπε Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο - Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), και των λεχθέντων στη  Δημοκρατία ν. Κουκκουρή(1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924). Σημειώνεται δε, ότι λόγοι ακύρωσης που καταγράφονται στην προσφυγή, αλλά δεν έχουν αναπτυχθεί μέσω της Γραπτής Αγόρευσης θεωρείται, με βάση την πάγια νομολογία, ότι έχουν εγκαταλειφθεί. Σημειώνεται, επίσης, ότι αριθμός λόγων που αναπτύσσονται στην Γραπτή Αγόρευση έχουν αποσυρθεί κατά την ακροαματική διαδικασία.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό της Αιτήτριας περί παράβασης των Άρθρων 9 και 15 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000), δεν γίνεται αποδεκτός. Το σχετικό Άρθρο 15 του περί Προσφύγων Νόμου για ιατρική και ψυχολογική εξέταση αιτούντα άσυλο αφορά στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν: «(α) Ενδείξεις που ενδεχομένως υποδηλώνουν διώξεις ή σοβαρή βλάβη που υπέστη κατά το παρελθόν∙ και (β) συμπτώματα και ενδείξεις βασανιστηρίων ή άλλων σοβαρών πράξεων σωματικής ή ψυχολογικής βίας, περιλαμβανομένων των πράξεων σεξουαλικής βίας». Στην παρούσα περίπτωση, ο λειτουργός δεν έκρινε σκόπιμο η Αιτήτρια να παραπεμφθεί σε ειδική εξέταση σε ιατρό ή ψυχολόγο ούτε αυτό εμπόδισε τον Προϊστάμενο να λάβει απόφαση επί της αίτησης. Άλλωστε έγινε σχετική αξιολόγηση στη βάση του Άρθρου 9ΚΔ(3)(α) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000) κατά την (αρχική) καταγραφή της Αιτήτριας, η οποία δεν υπέδειξε οιεσδήποτε ειδικές ανάγκες υποδοχής ή/και διαδικαστικές ανάγκες, ήτοι ευάλωτο πρόσωπο και/ή πρόσωπο που αντιμετωπίζει σοβαρά σωματικά προβλήματα και/ή ζητήματα ψυχικής υγείας (ερυθρά 25-12 του Διοικητικού Φακέλου στο εξής «ΔΦ»), έχει δε ρητώς δηλωθεί από την ίδια ότι δεν έχει προβλήματα υγείας, ανικανότητας και/ή οποιαδήποτε ευαλωτότητα. Ούτε κατά το αρχικό στάδιο της συνέντευξής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι αντιμετωπίζει οποιοδήποτε ιατρικό ζήτημα ή πρόβλημα με την υγεία της που την καθιστά ανίκανη να παρακολουθήσει την διαδικασία και/η ευάλωτη (ερυθρό 48 ΔΦ). Συνεπώς τα όσα προφορικά υποστήριξε η συνήγορος της για το ζήτημα ευαλωτότητας ουδόλως προκύπτουν από το φάκελο της Αιτήτριας – η δε ύπαρξη ανήλικου τέκνου και μόνο (χωρίς άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες δεν την καθιστά αυτομάτως ευάλωτη).

 

Ανεξάρτητα, όμως, των πιο πάνω διαπιστώσεων αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν. 73(Ι)/2018), προχωρώ σε αξιολόγηση της ουσίας του αιτήματος της Αιτήτριας σε συνάρτηση με τα στοιχεία του ΔΦ και των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης που σχετίζονται άμεσα με την ουσία του αιτήματος διεθνούς προστασίας.

 

Ως προκύπτει από την έκθεση/εισήγηση ο λειτουργός αποδέχθηκε τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ της Αιτήτριας καθώς και την χώρα καταγωγής της (κατάγεται από την πόλη Bafoussam, δυτική περιφέρεια του Καμερούν, το 2002 μετακινήθηκε με τους γονείς της στην Douala μέχρι το 2018, μετακινήθηκε στην πόλη Dschang όπου έζησε μέχρι τον 9^ο/2022 όπου και εγκατέλειψε τη χώρα της - οι γονείς της και τα αδέρφια της ζουν στην Douala και κατά την παραμονή της στην Κύπρο απέκτησε ανήλικο τέκνο στις 12/04/23). Είναι υγιής, έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα της και το 2018 παρακολούθησε το πρώτο έτος του Πανεπιστημίου της Dschang στο τμήμα βιοχημείας. Απασχολήθηκε σε διάφορες εργασίες, όπως κομμώτρια και αισθητικός. Αναφορικά με τη θρησκεία της είναι χριστιανή, ενώ δήλωσε ότι ομιλεί γαλλικά και αγγλικά. Εγκατέλειψε τη χώρα της νομίμως με την χρήση διαβατηρίου στις 16/09/22.

 

 

 

Με την αίτησή της για διεθνή προστασία η Αιτήτρια ισχυρίστηκε πως εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της επειδή βιάστηκε από μια ομάδα αντρών. Κατάφερε να αναγνωρίσει τον έναν από αυτούς, τον οποίον κατήγγειλε στην αστυνομία και συνελήφθη. Όμως, καθώς οι υπόλοιποι από αυτούς συνέχισαν να ενοχλούν την ίδια και την οικογένειά της, δεν αισθανόταν ασφαλής εκεί και έφυγε (ερυθρό 1 ΔΦ). Κατά την συνέντευξη της επανέλαβε τους ισχυρισμούς της, πρόσθεσε ότι μετά το βιασμό κατήγγειλε το περιστατικό στις αστυνομικές αρχές και τους είπε ότι είχε αναγνωρίσει τον έναν από αυτούς. Όταν οι άντρες αυτοί το έμαθαν προσπάθησαν να την εκφοβίσουν και άρχισαν να παρενοχλούν την ίδια και την οικογένειά της. Όταν ζούσε στην πόλη Dschang, την εντόπισαν με αποτέλεσμα να μην αισθάνεται ασφαλής στο σπίτι της, κατάφερε να τους ξεφύγει, συνάντησε κάποιον και του είπε ότι είναι φοιτήτρια και θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της εκείνος τη βοήθησε να φύγει από το Καμερούν (ερυθρό 44 ΔΦ). Στη συνέχεια, ο λειτουργός έθεσε στην Αιτήτρια διευκρινιστικές ερωτήσεις αναφορικά με τους ισχυρισμούς της (ερυθρό 44-41 ΔΦ).

 

Ο λειτουργός στο πλαίσιο της έκθεσης-εισήγησής του απέρριψε τον ανωτέρω ισχυρισμό καθότι έκρινε ότι η Αιτήτρια: (α) δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τον χρόνο και τόπο που έλαβε χώρα το περιστατικό αυτό, καθώς ερωτηθείσα σχετικά δήλωσε ότι δε θυμάται, (β) δεν ήταν σε θέση να περιγράψει λεπτομερώς τον τρόπο απόδρασής της από τη φάρμα, όπου ισχυρίστηκε ότι τη μετέφεραν για να τη βιάσουν, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να το εξηγήσει, (γ) δεν παρείχε ικανοποιητική και επαρκή απάντηση όταν κλήθηκε να περιγράψει τη φάρμα αυτή, όπου ισχυρίστηκε ότι τη μετέφεραν, δηλώνοντας μόνο ότι ήταν μικρή, (δ)  δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες για το άτομο που ισχυρίστηκε ότι τη βοήθησε να αναχωρήσει από τη χώρα καταγωγής της, καθώς ερωτηθείσα σχετικά, η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι δεν γνωρίζει ούτε θυμάται, αναφέροντας μόνο ότι αυτός τη βοήθησε να ταξιδέψει. Καταλήγει δε, ότι λόγω της έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού της λόγω της μη συνεπούς αφήγησης της Αιτήτριας αναφορικά με την σεξουαλική βία που υπέστη από άγνωστους άντρες, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε (ερυθρά 68-65 ΔΦ).

 

Το Δικαστήριο αφού διεξήλθε των λεπτομερειών της συνέντευξης διαπιστώνει, όπως και η εισήγηση του λειτουργού, ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό αυτό το μέρος της ιστορίας της. Οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί της δεν παρουσιάζουν συνέπεια, επαρκείς πληροφορίες και λεπτομέρειες που να παραπέμπουν σε βιωματικά περιστατικά, ενώ παρουσιάζουν πραγματικές και/ή γεγονότα αντιφάσεις και/ή ελλείψεις. Υποχρεούτο δε να παρέχει κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής της και να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς της με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, βλέπε επίσης Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023 σελ.57-72, 103-112, 120-131). Σύμφωνα και με την §205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει, μεταξύ άλλων, ο αιτών να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του, να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο μέσο, να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων και να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας, το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία της Αιτήτριας (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Τα γεγονότα της περίπτωσης της σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις της δεν προκύπτει να συντρέχουν στο πρόσωπο της εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Δεν έχει τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής της θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα από τις αρχές της χώρας της και δεν έχει ούτε καταδικασθεί, συλληφθεί, ή καταζητείται και δεν έχει κακοποιηθεί ή διωχθεί. Σημειώνεται ότι ούτε κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία υπέδειξε σημεία επί της συνέντευξης ή της έκθεσης/εισήγησης που να τεκμηριώνουν ελλιπή υπό τις περιστάσεις έρευνα της αρμόδιας αρχής κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών της. Αποτελεί καθήκον της αρμόδιας αρχής να αξιολογεί σε συνεργασία με τον αιτούντα τα συναφή στοιχεία της αίτησής του και/ή ότι αυτή η ευθύνη μοιράζεται μεταξύ του λειτουργού και του αιτούντα, αυτό όμως δεν αναιρεί την υποχρέωση του ιδίου να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης του, ήτοι δηλώσεις/έγγραφα που έχει στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία και/ή ότι εναπόκειται πρώτα στον ίδιο τον αιτούντα να έχει καταβάλει πραγματική προσπάθεια να τεκμηριώσει την αίτησή του^[1]. Επομένως, η κατάληξη της Υπηρεσίας Ασύλου είναι ορθή, καθότι από τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον της και από τις παραστάσεις της Αιτήτριας δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).

 

Ούτε, όμως, η περίπτωση της εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής σε αυτήν καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Ο λειτουργός κατά την νομική ανάλυση και/ή κατά την υπαγωγή των προσωπικών του δεδομένων της Αιτήτριας εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη, καταλήγοντας ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται. Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηριώνει την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να πιστεύεται ότι η ίδια προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβληθεί σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία. Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός εξέτασε κατά την νομική ανάλυση σε συνάρτηση με τη περιοχή προηγούμενης διαμονής της ότι δεν θα επηρεαστεί προσωπικά λόγω ύπαρξης σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης και/ή η Αιτήτρια είναι ένα άτομο υγιές, μορφωμένο, που εργαζόταν αυτόνομα στη χώρα της, όπου διατηρεί οικογενειακό υποστηρικτικό δίκτυο (ερυθρά 65-64 ΔΦ). Από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου βάσει στοιχείων από το ACLED, τόσο σε σχέση με το τόπο τελευταίας διαμονής Dscang όπου καταγράφηκαν μόνο 2 περιστατικά βίας κατά αμάχων (“Civilian violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 3 θάνατοι^[2], όσο και με το τόπο καταγωγής της Αιτήτριας  στην περιφέρεια  Littoral (στην οποία υπάγεται η Douala) προκύπτει μόνο 9 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προήλθαν 4 καταγεγραμμένες απώλειες, εξ’ αυτών των περιστατικών τα 2 κωδικοποιήθηκαν ως διαδηλώσεις (με  0 απώλειες), τα 3 ως εξεγέρσεις (με   2 απώλειες) και τα 4 ως βία κατά αμάχων (με  2 απώλειες).^[3] Επομένως, ο αριθμός των περιστατικών ασφαλείας στις περιοχές συνήθους διαμονής αλλά και καταγωγής δεν ικανοποιούνται τα κριτήρια και/ή προϋποθέσεις αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις εσωτερικής ή διεθνούς ένοπλης σύρραξης. Ούτε τα ατομικά χαρακτηριστικά και στοιχεία της Αιτήτριας (πρόκειται για ενήλικη, μέσης ηλικίας, μορφωμένη, ικανή για εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας, με υποστηρικτικό δίκτυο) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή της στον τόπο καταγωγής είτε διαμονής, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

 

Επί τούτου απορρίπτεται και ο συναφής ισχυρισμός της συνηγόρου της Αιτήτριας ότι η μη αξιολόγηση των περιστάσεων που αφορούν το ανήλικο τέκνο της θα πρέπει να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Καταρχάς το ανήλικο τέκνο της Αιτήτριας σημειώνεται ότι δεν αποτελεί διάδικο μέρος της παρούσας δικαστικής διαδικασίας και/ή ούτε λήφθηκαν οποιαδήποτε δικονομικά μέτρα προς τούτο από την συνήγορο της και/ή ούτε έχουν δικογραφηθεί λόγοι ακύρωσης επί βέλτιστου συμφέροντος του ανήλικου τέκνου της Αιτήτριας. Ούτε, όμως, η παράλειψη του λειτουργού – εξεταστή να καταγράψει/αξιολογήσει το ανήλικο τέκνο της Αιτήτριας κατά την αξιολόγηση κινδύνου επιστροφής μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της πράξης λόγω της ευρύτητας των εξουσιών του παρόντος Δικαστηρίου για εξέταση τόσο της νομιμότητας όσο και της ουσίας της υπόθεσης, εξάλλου δεν προσκομίστηκαν στοιχεία είτε στην αίτηση διεθνούς προστασίας είτε μέσω της προσφυγής που να υποδεικνύουν ειδικά πως επηρεάζονται δυσμενώς και/ή προσωπικά το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού της Αιτήτριας κατά την επιστροφή τους. Συμπληρωματικά, όμως, για σκοπούς της παρούσας απόφασης το Δικαστήριο στα πλαίσια της ευρύτητας των εξουσιών του μετά από σχετική έρευνα μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης σε σχέση με παράγοντες που επηρεάζουν την ασφάλεια, υγεία, προστασία και εκπαίδευση του ανήλικου τέκνου της Αιτήτριας διαπιστώνει: (α) ότι η πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρόλες τις δυσχέρειες που υπάρχουν στις υποδομές στη χώρα καταγωγής αυτή είναι προσβάσιμη και/ή διαθέσιμη λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την περιοχή καταγωγής της Αιτήτριας και τις προσωπικές περιστάσεις της^[4], (β) η πρόσβαση στην εκπαίδευση παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στις αγγλόφωνες περιοχές και όχι στην περιοχή καταγωγής (Douala) και τελευταίας διαμονής της (Dchang) της Αιτήτριας επίσης είναι και εφικτή και προσβάσιμη^[5]. Κρίνω, συνεπώς υπό τύπο σχολίου και επικουρικά ότι σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους, λόγω της ηλικίας του ανήλικου, δεν υπάρχουν ενδείξεις οιονδήποτε δυσκολιών προσαρμογής που να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη, εξέλιξη και ευημερία του ανηλίκου. Λόγω δε του νεαρού της ηλικίας του παιδιού, δεν έχουν δημιουργηθεί δεσμοί με τη χώρα υποδοχής στην οποία γεννήθηκε που να δυσχεραίνουν την μετακίνηση και εγκατάσταση τους στη χώρα καταγωγής. Συνεπώς, δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει δυσκολίες σχετικά με την κοινωνική και πολιτισμική του ένταξη. Εξάλλου, οι όποιες δυσχέρειες που σχετίζονται με επαρκή εκπαίδευση, γενικά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κοινωνική πρόνοια δεν αφορούν παράγοντες που από μόνοι τους μπορούν να οδηγήσουν σε αναγνώριση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Συμπληρωματικά σημειώνεται ότι η οικογένεια της Αιτήτριας και/ή υποστηρικτικού δικτύου βρίσκονται στις περιοχές καταγωγής της και είναι σε επικοινωνία μαζί τους, ενώ όπως καταγράφεται ανωτέρω πρόκειται Αιτήτρια, μέσης ηλικίας, ανεξάρτητη, μορφωμένη, ικανή για εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, το Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας και πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων της Αιτήτριας αλλά και του ανήλικου τέκνου της, όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να τους αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.

 

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας  και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

                          

 

                          Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.