ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ. 6718/2022

 

09 Οκτωβρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

A.F.

 Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Υπηρεσίας Ασύλου

 

  Καθ’ ων η αίτηση

 …………………….

 

Ο αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

 

Έλενα Ιωάννου και Κατερίνα Χρυσοστόμου για Μαρία Καρπούζη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση

 

[Παρούσα η κα Όλγα Γεωργιάδου για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και  αντίστροφα.]

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 01/08/2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος Καμερούν και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 14/01/2019, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Αυθημερόν, ο αιτητής παρέλαβε την Βεβαίωση Υποβολής Αιτήματος Διεθνούς Προστασίας («Confirmation of Submission of an Application for International Protection»).

 

Στις 07/06/2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum, από τώρα και στο εξής «EUAA»)  με τη δωρεάν συνδρομή διερμηνέα. Ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση ημερομηνίας 25/07/2022 προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού μελέτησε την εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του αιτητή την 01/08/2022. Στις 11/10/2022, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία επισυνάφθηκε η απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα του αιτητή. Η επιστολή παραλήφθηκε από τον αιτητή στις 13/10/2022.  Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρισε αυτοπροσώπως την υπό εξέταση προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, αμφισβητώντας την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης, ο αιτητής πρόβαλε πραγματικούς λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και για τους οποίους ισχυρίζεται πως θα πρέπει να του δοθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στη γραπτή του αγόρευση αναφέρει πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω της αγγλόφωνης κρίσης και την τραυματική εμπειρία του θανάτου του ξαδέρφου του και του φίλου του από τον στρατό. Επιπρόσθετα, πρόβαλε τον κίνδυνο που διατρέχει από την μητριά του λόγω περιουσιακών διαφορών και τις προσπάθειες να τον βλάψει μέσω μαύρης μαγείας.  Θα πρέπει να αναφερθεί πως ο αιτητής παρέθεσε διαδικτυακούς συνδέσμους με πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του οι οποίες λαμβάνονται υπόψη καθώς επίσης και φωτογραφίες στις οποίες απεικονίζονται κάποια πρόσωπα χωρίς να δίνει λεπτομέρειες.  Επίσης, ο αιτητής επισύναψε στη Γραπτή του Αγόρευση ένα πιστοποιητικό παρακολούθησης του έτους 2020  το οποίο βεβαίως δεν συνδέεται με τον πυρήνα του αιτήματός του.  Τα στοιχεία αυτά θα αξιολογηθούν στη συνέχεια.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, μέσω της Γραπτής της Αγόρευσης, υποστηρίζει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και αναφέρει πως αυτή έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, κατόπιν δέουσας έρευνας και ορθής ενάσκησης των εξουσιών που παρέχει ο Νόμος στους καθ’ ων η αίτηση, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης καθώς και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο. Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 (2) και (3), του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

 

Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας. 

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω της εμπόλεμης κατάστασης που επικρατεί στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν από όπου κατάγεται, που είχε ως συνέπεια το θάνατο φίλων, συγγενών, καθώς και του πατέρα του. Οι μαχητές Ambazonians (Amba boys) έστειλαν μήνυμα στη μητέρα του (για τον αιτητή) ότι είναι σε ηλικία που μπορεί να πολεμήσει και πως αν δεν ενταχθεί στην ομάδα τους θα σκοτωθεί. Η μητέρα του έψαχνε τρόπους διαφυγής και βρήκε κάποιο πράκτορα που προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει να ταξιδέψει στη Γερμανία με το ποσό των 3.500.000 FCFA όπου θα τον ενέτασσε σε ποδοσφαιρική ομάδα. Όπως καταγράφει, η μητέρα του πώλησε όλη την περιουσία του πατέρα του για να βοηθήσει τον ίδιο και τον αδερφό του να ταξιδέψουν στη Γερμανία (ερυθρό 1, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο αιτητής δήλωσε ότι  γεννήθηκε στην πόλη Douala και ως συνήθης τόπος διαμονής του προσδιορίστηκε η πόλη Buea της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) του Καμερούν (ερυθρό 42/2Χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις δήλωσε Χριστιανός Καθολικός (ερυθρό 44/2Χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο δήλωσε ότι είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ερυθρό 44/5Χ του διοικητικού φακέλου) και ως προς την εργασιακή του πείρα δήλωσε ότι είχε εισόδημα ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και κάποιες φορές βοηθούσε τους φίλους του ως πωλητής σε καταστήματα ειδών ένδυσης (ερυθρό 43/6Χ και 7Χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς το οικογενειακό του υπόβαθρο, δήλωσε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 2017 μετά από ξυλοδαρμό από το στρατό του Καμερούν, έχει 7 ετεροθαλή αδέρφια και μία αδερφή η οποία διαμένει, όπως και η μητέρα του στην πόλη Douala (ερυθρό 43/2Χ, 3Χ, και 4Χ του διοικητικού φακέλου).    

 

Ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης ανέφερε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια για τα νεαρά άτομα στη χώρα καταγωγής του. Το Φεβρουάριο του 2017 ένας φίλος του και ο ξάδερφος του σκοτώθηκαν από το στρατό του Καμερούν με την κατηγορία ότι είναι Ambazonians. Επιπρόσθετα, την 01/07/2017, σε σημείο ελέγχου κοντά στο χωριό του πατέρα του, ο τελευταίος κακοποιήθηκε και απεβίωσε στις 02/07/2017 σε νοσοκομείο στην πόλη Douala. Μετά το θάνατο του πατέρα του, προέκυψαν διενέξεις λόγω περιουσιακών διαφορών. Στις 25/09/2017 μετά την κηδεία του πατέρα του, οι γηραιοί του χωριού (village elders) προέβησαν στην τελετή στέψης (coronation) του αιτητή, καθώς ο πατέρας του εκτός από γιατρός ήταν ο παραδοσιακός αρχηγός του χωριού (traditional chief of the village).

 

Την ίδια ώρα η αδερφή του κηρύχθηκε η πριγκίπισσα της φυλής (princess of the tribe) και σύμφωνα με την παράδοση θα έπρεπε να παραμείνουν στο χωριό για μία εβδομάδα. Τότε άρχισε να λαμβάνει απειλές από τη μητριά του, ότι αν αποδεχθεί το θρόνο δεν θα ζήσει περισσότερο από έξι (6) μήνες, και ότι ο θρόνος ανήκει στο γιο της. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο χωριό η ομάδα Red Dragons έστειλε απειλητικά μηνύματα στη μητέρα του για να ενταχθεί στην ομάδα τους. Η μητέρα του λόγω φόβου από τις απειλές τόσο των Ambazonians όσο και της μητριάς του τον έστειλε άμεσα στην πόλη Bamenda και η ίδια άρχισε να οργανώνει το ταξίδι του αφού πώλησε την περιουσία τους στο χωριό, ενώ η μητριά του ελέγχει την περιουσία του πατέρα του (ερυθρά 41/3Χ και 40/1Χ και 2Χ του διοικητικού φακέλου).    

 

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να αποσαφηνίσει και να διευκρινίσει κρίσιμες πληροφορίες του αφηγήματος του. Κληθείς να περιγράψει την καθημερινότητα του στις πόλεις Buea και Bamenda μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, ο αιτητής ανέφερε ότι στην Buea συνήθιζε να βοηθά το γιο της θείας του στο περίπτερο που είχε, ενώ στην Bamenda έμενε κυρίως στο σπίτι καθώς η θεία του δεν τον άφηνε να βγαίνει λόγω της ανασφάλειας  που επικρατούσε (ερυθρό 39/1Χ του διοικητικού φακέλου). Σε ερωτήσεις αναφορικά με το θάνατο του πατέρα του, ο αιτητής υποστήριξε ότι  ενημερώθηκε από τον οδηγό ότι ο πατέρας του ήταν καθοδόν για επείγον ιατρικό περιστατικό όταν τον σταμάτησαν σε σημείο ελέγχου, όπου του ζητήθηκε να δώσει κάτι για να τον αφήσουν να περάσει και στη συνέχεια τον χτύπησαν στο κεφάλι (ερυθρό 38/1Χ του διοικητικού φακέλου). Σε ερωτήσεις αναφορικά με τη διαδοχή στη θέση του πατέρα του, ο αιτητής ανέφερε ότι συνήθως τη θέση λαμβάνει ο πρωτότοκος γιος της πρώτης συζύγου, ωστόσο, λόγω ψυχικών θεμάτων (mental issues) επιλέχθηκε ο ίδιος (ερυθρό 38/2Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Σε σχέση με τις απειλές που δέχθηκε από τη μητριά του εξαιτίας αυτού, ο αιτητής υποστήριξε ότι τον απείλησε δημόσια ότι θα τον σκοτώσει, ενώ χρησιμοποίησε μαγεία εναντίον του η οποία προκάλεσε εφιάλτες στον ίδιο και στη μητέρα του (ερυθρό 37/1Χ του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο αιτητής αναφέρθηκε σε απόπειρα δηλητηρίασης του από τη μητριά του, όπου κληθείς να παραθέσει πληροφορίες για το συγκεκριμένο περιστατικό υποστήριξε ότι συνέβη το 2011, ήταν μικρός και ζούσε με τον πατέρα του ο οποίος συνήθιζε κάθε βράδυ να πηγαίνει για βραδινό στη μητριά του, η οποία κάτι έβαλε στο φαγητό, είχε στομαχικά προβλήματα αλλά το ξεπέρασε με παραδοσιακή θεραπεία (ερυθρό 36/1Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Ακολούθως, ο αιτητής κλήθηκε να δώσει πληροφορίες αναφορικά με την πρόσκληση για στρατολόγηση από τους Ambazonians, όπου διευκρίνισε ότι η ομάδα Red Dragons είναι μαχητές Ambazonians στην επαρχία Lebialem (ερυθρό 36/2Χ του διοικητικού φακέλου). Η πρώτη επαφή έγινε μέσω μηνύματος που στάλθηκε στο κινητό της μητέρας του, όπου καλείτο να πάρει όπλα και να υπερασπιστεί τη γη του, με σημείο στο οποίο καλείτο να παρουσιαστεί για να μην θεωρηθεί προδότης (ερυθρό 36/2Χ του διοικητικού φακέλου). Ως περαιτέρω πρόβαλε η ομάδα Red Dragons επικοινώνησε εκ νέου με τη μητέρα του, ωστόσο η μητέρα του δεν τον ενημέρωσε για να τον προστατεύσει (ερυθρό 35/1Χ του διοικητικού φακέλου), ενώ με τον ίδιο δεν υπήρξε άμεση επικοινωνία (ερυθρό 35/2Χ του διοικητικού φακέλου). Εν κατακλείδι, ερωτηθείς αν έχει ποτέ κατηγορηθεί από το στρατό του Καμερούν για συμμετοχή στην ομάδα των Ambazonians, ο αιτητής απάντησε αρνητικά (ερυθρό 39/2Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση του πιο πάνω αφηγήματος, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τους ισχυρισμούς που παρέθεσε στην αφήγηση του ο αιτητής, διέκρινε στην Έκθεση-Εισήγησή του τέσσερις ουσιώδεις ισχυρισμούς ως ακολούθως: (1) ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του αιτητή, (2) ο αιτητής διατρέχει προσωπικό κίνδυνο λόγω της συνεχιζόμενης διαμάχης στην περιοχή καταγωγής του, την Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region) του Καμερούν, (3) ο αιτητής δέχθηκε απειλές κατά της ζωής του από τη μητριά του για το συνολικό έλεγχο της περιουσίας του πατέρα του, και (4) ο αιτητής δέχθηκε απειλές για στρατολόγηση του στην ομάδα των μαχητών Ambazonians, Red Dragons. 

 

Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτό τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή καθώς οι δηλώσεις του κρίθηκαν σαφείς και συνεκτικές, ενώ επιβεβαιώνονται και από το πιστοποιητικό γέννησης που προσκόμισε και έχει εκδοθεί από τις αρχές της χώρας καταγωγής του, καθώς και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

Αντιθέτως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός, καθότι κρίθηκε ότι ο αιτητής απέτυχε να δώσει συγκεκριμένες και λεπτομερείς πληροφορίες αναφορικά με τον προσωπικό κίνδυνο τον οποίο διατρέχει στη Νοτιοδυτική περιφέρεια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, δεν υπήρξε υποστηρικτής των Ambazonians, ενώ δεν έχει ποτέ κατηγορηθεί λόγω συμμετοχής του στην εν λόγω ομάδα. Ως εκ τούτου, ευλόγως κρίνεται ότι ο αιτητής δεν αποτελεί πρωταρχικό στόχο ούτε για το στρατό ούτε για τους αυτονομιστές Ambazonians. Ο αιτητής δεν πρόβαλε συγκεκριμένα γεγονότα που να καταδεικνύουν προσωπικό κίνδυνο, αντιθέτως, πρόβαλε με αόριστο τρόπο κίνδυνο λόγω αδιάκριτων πυροβολισμών του στρατού.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, παρά το ότι ο αιτητής αναφέρθηκε σε προσωπικές εμπειρίες οι οποίες δεν δύναται να διασταυρωθούν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε έρευνα όπου επιβεβαιώθηκε η ανασφαλής κατάσταση που επικρατούσε το 2018, ενόσω ο αιτητής εξακολουθούσε να βρίσκεται στο Καμερούν, και ειδικά στην πόλη Bamenda. Ωστόσο, παρά την τεκμηρίωση της εξωτερικής αξιοπιστίας, λόγω μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής αξιοπιστίας ο συγκεκριμένος ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε από τη μητριά του με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της περιουσίας του αποβιώσαντος πατέρα του, οι δηλώσεις του σχετικά με τη διαδοχή του πατέρα του κρίθηκαν συνεκτικές και επαρκείς. Αντιθέτως, οι δηλώσεις του αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε από τη μητριά του κρίθηκαν ελλιπείς, ασυνεπείς και ανεπαρκείς και περιορίστηκαν στους εφιάλτες που έβλεπε αυτός και η μητέρα του λόγω της ισχυριζόμενης χρήσης μαγείας από τη μητριά του. Επιπρόσθετα, ο αιτητής δεν κατάφερε να εξηγήσει γιατί ο ίδιος και η μητέρα του δεν προσπάθησαν να διεκδικήσουν με δικαστική απόφαση μέρος της κληρονομιάς του πατέρα του, καθώς ως πρόβαλε η μητέρα του αποφάσισε να μην προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της μητριάς του μέσω της νομικής οδού, επειδή φοβόταν ότι θα βλάψει το γιο της (αιτητή) μέσω μαγείας. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, παρά το ότι ο αιτητής αναφέρθηκε σε προσωπικές εμπειρίες οι οποίες δεν δύναται να διασταυρωθούν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, ο λειτουργός προέβη σε έρευνα όπου επιβεβαιώθηκε η χρήση μαγείας και η πίστη του ευρύτερου πληθυσμού σε αυτήν. Ωστόσο, λόγω μη τεκμηρίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας ο εν λόγω ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Τέλος, όσον αφορά τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, τις απειλές που δέχθηκε για στρατολόγηση του στην ομάδα, των Ambazonians, Red Dragons, ο λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει πληροφορίες αναφορικά με την επικοινωνία που είχε η συγκεκριμένη ομάδα με τη μητέρα του μετά την αποστολή του αρχικού μηνύματος στο κινητό της. Ως ο ίδιος πρόβαλε, η μητέρα του δεν τον ενημέρωνε για να τον προστατεύσει, ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι εικάζει ότι η συγκεκριμένη ομάδα συνέχισε να επικοινωνεί με τη μητέρα του με σκοπό τη στρατολόγηση του, δηλώνοντας ότι ποτέ δεν ήρθαν σε άμεση επικοινωνία μαζί του. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, παρά το ότι ο αιτητής αναφέρθηκε σε προσωπικές εμπειρίες οι οποίες δεν δύναται να διασταυρωθούν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, ο λειτουργός προέβη σε έρευνα όπου επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη της ομάδας Red Dragons και της διασύνδεσης του με τους μαχητές Ambazonians. Ωστόσο, λόγω μη τεκμηρίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας ο εν λόγω ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.  

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό αποδεκτό ισχυρισμό και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή και κατόπιν αξιολόγησης πληροφοριών αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στο Καμερούν και συγκεκριμένα στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region), στην οποία υπάγεται η πόλη Buea, περιοχή συνήθους διαμονής του αιτητή και στην οποία αναμένεται να επιστρέψει, έκρινε ότι υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση επιστροφής του, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, στην οποία προέβη ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του, δεν δύνανται να αποτελέσουν λόγο παραχώρησης καθεστώτος πρόσφυγα ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, όπως προνοείται στα άρθρα 3 και 19 (1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, παρόλο που στη Γραπτή του Αγόρευση επανέλαβε όσα παρέθεσε στην Υπηρεσία Ασύλου, θα πρέπει να αναφερθεί πως ο αιτητής πρόβαλε για πρώτη φορά ότι είναι πατέρας ανήλικου τέκνου, το οποίο απέκτησε με ομοεθνή του στη Δημοκρατία και κατόπιν εγκατάλειψης της τελευταίας, το παιδί βρίσκεται υπό τη φροντίδα και προστασία του. Ο αιτητής βέβαια δεν προσκόμισε πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού ούτε οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα που πιθανό θα αντιμετωπίσει ο αιτητής και το παιδί του σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μου.  Αναφορικά με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του αιτητή, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έγινε αποδεκτός και ούτως ή άλλως δεν αμφισβητείται από τον αιτητή.

 

Ως προς τους λοιπούς ισχυρισμούς, συμφωνώ με τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού, εφόσον ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει τα όσα υποστήριξε καθώς οι δηλώσεις του στερούνται επάρκειας πληροφοριών, λεπτομέρειας και περιγραφικότητας, ενώ υπέπεσε σε αντιφάσεις. Ειδικότερα, ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο αιτητής δεν ανέφερε οποιαδήποτε περιστατικά που να παραπέμπουν σε προσωπικό κίνδυνο, στοχοποίηση ή δίωξη. Αναφέρθηκε στο θάνατο ενός φίλου του και του ξαδέρφου του από το στρατό χωρίς ωστόσο, να είναι ξεκάθαρες οι συνθήκες θανάτου τους. Ενώ αρχικά δήλωσε ότι κατηγορήθηκαν ως μέλη των Ambazonians (ερυθρό 41/2Χ του διοικητικού φακέλου) στη συνέχεια ανέφερε, κατόπιν σχετικής ερώτησης, ότι δεν άρεσε στο στρατό να βλέπει νεαρά άτομα να κάθονται έξω από τα σπίτια (ερυθρό 39/2Χ του διοικητικού φακέλου). 

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού, ανέτρεξα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την αγγλόφωνη κρίση στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region) από την οποία διαφαίνεται πως σύμφωνα με την έκθεση  (2023) της R2P Monitor για την πρόσφατη ανθρωπιστική κρίση και την απειλή μαζικών εγκλημάτων και θηριωδιών, ο άμαχος πληθυσμός στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν συνεχίζει να έρχεται αντιμέτωπος με ακραία εγκληματική βία λόγω της γενικευμένης βίας ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και στους αυτονομιστές μαχητές.^[1]

 

H πιο πρόσφατη έρευνα (Ιανουάριος 2024) της ACCORD που ετοιμάστηκε ως απάντηση σε ερώτημα σχετικά με την αγγλόφωνη κρίση, αναφέρει ότι κατά την περίοδο αναφοράς (2021-2023), η βίαιη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και άμυνας και των ένοπλων αυτονομιστικών ομάδων συνέχισε να μαίνεται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν. Η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές αναφέρεται ότι επιδεινώθηκε, με την εξέγερση να γίνεται πιο δομημένη και την κρίση πιο περίπλοκη.[2]

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με έκθεση (2022) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών «στο Καμερούν, οι επιθέσεις από ένοπλες ομάδες, και οι διεθνικές συγκρούσεις, στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιφέρειες, καθώς και στην περιοχή του Άπω Βορρά, οδήγησαν σε σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, αύξησαν σημαντικά τη φτώχεια και άλλες ευπάθειες· ενώ συνέχισαν να προκαλούν εκτοπισμό μεγάλης κλίμακας. Στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιφέρειες, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι συνέχισαν να ζουν με διαρκή φόβο για επιθέσεις, επιχειρήσεις κατά της εξέγερσης ή αντίποινα που στρέφονταν εναντίον τους από όλα τα μέρη για υποστήριξη στους αντιπάλους».^[3]

 

Καταληκτικά, σύμφωνα με έκθεση (2023) του Συμβουλίου Προσφύγων της Δανίας (Danish Refugee Council), εντοπίστηκαν τέσσερις (4) κατηγορίες δραστών που εμπλέκονται σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι κατηγορίες προέκυψαν από μαρτυρίες θυμάτων, όπου ως διαφαίνεται το υψηλότερο ποσοστό κατέχουν οι Μη Κρατικές Ένοπλες Ομάδες (NSAG[4]), με ποσοστό 40%, με παραβιάσεις υπό τη μορφή απαγωγών, βασανιστηρίων, απάνθρωπης μεταχείρισης, καταστροφής ακινήτων, απειλών κατά ζωής και δολοφονιών. Η επόμενη στη σειρά κατηγορία είναι οι Κρατικές Δυνάμεις Ασφαλείας (SSF[5]) με ποσοστό 35%, με κατηγορίες οι οποίες περιλαμβάνουν βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση, αυθαίρετες συλλήψεις και σωματικές επιθέσεις. Η τρίτη στη σειρά κατηγορία περιλαμβάνει περιστατικά έμφυλης βίας τα οποία διαπράχθηκαν από άλλους πολίτες και περιλαμβάνουν βιασμούς, σωματικές επιθέσεις και ψυχολογική/συναισθηματική κακοποίηση με ποσοστό 22 %. Τελευταίες στη σειρά ταξινομούνται οι εγκληματικές ομάδες πολιτών (ομάδες γνωστές για την εμπλοκή τους στο οργανωμένο έγκλημα) με ποσοστό 3% το οποίο απορρέει από δραστηριότητες που σχετίζονται με βιασμούς και εκβιασμούς.[6]

 

Από τις ανωτέρω πληροφορίες, επιβεβαιώνεται η ανασφαλής κατάσταση η οποία πηγάζει από την αγγλόφωνη κρίση, ωστόσο, λόγω μη τεκμηρίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας και της έλλειψης επαρκών πληροφοριών που να καταδεικνύουν προσωπική στοχοποίηση και κίνδυνο, ο συγκεκριμένος ισχυρισμός δεν γίνεται αποδεκτός.

 

Αναφορικά με τον τρίτο ισχυρισμό, θα συμφωνήσω και πάλι με τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού, ο οποίος έκρινε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει βασικές και επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε από τη μητριά του μετά το θάνατο του πατέρα του λόγω περιουσιακών διαφορών. Ο αιτητής γενικά και αόριστα πρόβαλε ότι ενόσω βρισκόταν στην πόλη Bamenda αυτός και η μητέρα του είχαν εφιάλτες εικάζοντας ότι προκλήθηκαν με τη χρήση μαγείας από τη μητριά του (ερυθρό 37/1Χ του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, παρατηρώ ότι και στο περιστατικό δηλητηρίασης του στο οποίο αναφέρθηκε δεν προκύπτει οποιαδήποτε τεκμηριωμένη διασύνδεση του γεγονότος με τη μητριά του, ενώ η περιγραφή του κρίνεται ως ιδιαίτερα λακωνική και γενική, αναφέροντας απλά ότι η μητριά του κάτι έβαλε στο φαγητό του και είχε προβλήματα με το στομάχι του τα οποία ξεπέρασε ακολουθώντας παραδοσιακή θεραπεία (ερυθρό 36/1Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Επισημαίνεται, περαιτέρω, ότι ερωτηθείς αν πέραν από την (ισχυριζόμενη) μαγεία η μητριά του προέβη σε οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες εναντίον του, ο αιτητής απάντησε αρνητικά (ερυθρό 37/2Χ του διοικητικού φακέλου). Καταληκτικά, παρατηρώ ότι δεν αναζητήθηκε η συνδρομή των αρμόδιων αρχών καθώς ερωτηθείς επί αυτού, ο αιτητής πρόβαλε ότι ο ίδιος δεν το έπραξε, αλλά η μητέρα του μίλησε μαζί τους χωρίς ωστόσο να γίνεται οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους τους, καθώς η μαγεία όπως ανέφερε δεν μπορεί να αποδειχθεί στο δικαστήριο (ερυθρό 37/2Χ Δ του διοικητικού φακέλου).

 

Προχωρώντας στην εκτίμηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, διεξήγαγα έρευνα αναφορικά με τη χρήση μαγείας στο Καμερούν, όπου σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται το συγκεκριμένο φαινόμενο, ενώ υπάρχει πρόνοια στον Ποινικό Κώδικα της χώρας, υπό το άρθρο 251 το οποίο αναφέρει τα ακόλουθα: «Όποιος διαπράττει οποιαδήποτε πράξη μαγείας, ή μαντείας που είναι ικανή να διαταράξει τη δημόσια τάξη ή ηρεμία, ή να βλάψει άλλον πρόσωπο, ή περιουσία, είτε με λήψη αμοιβής είτε με άλλο τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση από 2 (δύο) έως 10 (δέκα) έτη, και με πρόστιμο από 5.000 (πέντε χιλιάδες) FCFA έως 100.000 (εκατό χιλιάδες) FCFA».[7]

 

Ως διαπιστώνω από την ανωτέρω ανάλυση, πέραν της μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής αξιοπιστίας του αιτητή, παρατηρώ ότι το εθνικό νομοθετικό πλαίσιο ποινικοποιεί τη χρήση μαγείας. Κατά συνέπεια, ούτε ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός δύναται να γίνει αποδεκτός.

 

Τέλος, ως προς τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, συντάσσομαι και πάλι με τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού. Παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε για ένταξη του στην ομάδα των μαχητών Ambazonians, Red Dragons, είναι αόριστες, ανεπαρκείς και λακωνικές. Υπενθυμίζεται ότι η επικοινωνία της συγκεκριμένης ομάδας έγινε με τη μητέρα του, η οποία τον ενημέρωσε ότι έλαβε μήνυμα ότι (ο γιος της) βρίσκεται σε ηλικία για να πάρει όπλο και να υπερασπιστεί τη γη του. Επιπρόσθετα, στο μήνυμα γινόταν αναφορά σε σημείο συνάντησης και απειλή ότι σε περίπτωση που δεν εμφανιστεί θα θεωρηθεί προδότης (ερυθρό 36/2Χ του διοικητικού φακέλου). Ως διαπιστώνω, πέραν από την περιγραφή του αρχικού μηνύματος, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει τη συνέχεια των απειλών και της αναζήτησης του προς στρατολόγηση, προβάλλοντας μέσω υπεκφυγών ότι η μητέρα του δεν τον ενημέρωνε για να τον προστατεύσει (ερυθρό 35/1Χ του διοικητικού φακέλου), ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι απλά υποθέτει ότι η μητέρα του συνέχισε να λαμβάνει μηνύματα (ερυθρό 35/2Χ του διοικητικού φακέλου) καθώς δεν υπήρξε ποτέ άμεση επικοινωνία του ιδίου με την ομάδα Red Dragons (ερυθρό 35/2Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Προς αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του συγκεκριμένου ισχυρισμού, διεξήγαγα έρευνα αναφορικά με την ομάδα Red Dragons όπου διαπίστωσα σύμφωνα με την ιστοσελίδα RULAC, της Ακαδημίας της Γενεύης ότι «στις αγροτικές περιοχές του Βορειοδυτικού και Νοτιοδυτικού Καμερούν, υπάρχουν πλέον περισσότερες από επτά ένοπλες παραστρατιωτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Ambazonia Defense Forces, Southern Cameroons Defence Forces, the Red Dragons, και Tigers, οι οποίες έχουν συνολικά εκτιμώμενο αριθμό μεταξύ 2.000 και 4.000 μαχητών».[8] Στην ομάδα των Red Dragons κάνει αναφορά και άρθρο του BBC, ως μια από τις ένοπλες δυνάμεις οι οποίες μάχονται υπέρ της ανεξαρτησίας των αγγλόφωνων περιοχών του Καμερούν.[9]  Από τις ανωτέρω πληροφορίες επιβεβαιώνεται η ύπαρξη και δράση της ομάδας των Red Dragons, καθώς και η διασύνδεση τους με τους αυτονομιστές Ambazonians, όχι όμως η σύνδεση του αιτητή με αυτούς, ωστόσο, λόγω μη τεκμηρίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας ούτε ο τέταρτος ουσιώδης ισχυρισμός δύναται να γίνει αποδεκτός.

 

Εν κατακλείδι, αναφέρω ότι τα τεκμήρια 3 και 4 που προσκόμισε με την Γραπτή του Αγόρευση, και τα οποία αποτελούν ένα πιστοποιητικό παρακολούθησης εκπαίδευσης σε θέματα διαχείρισης προϊόντων/εμπορευμάτων (logistics) (τεκμήριο 3), καθώς και 2 φωτογραφίες (τεκμήριο 4), κρίνω ότι δεν έχουν οποιαδήποτε αποδεικτική αξία ως προς τους ισχυρισμούς του. Ειδικότερα, οι φωτογραφίες αποτελούν έγχρωμα αντίγραφα με μη ευκρινή εικόνα, οι οποίες απεικονίζουν πρόσωπα. Ωστόσο, λόγω της δυσδιάκριτης εικόνας δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί ο αιτητής, ενώ δεν δύναται να αποδειχθεί ότι οι συγκεκριμένες φωτογραφίες απεικονίζουν την τελετή στέψης του, ως πρόβαλε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του όπου προσκόμισε τις ίδιες φωτογραφίες.

 

Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Όπως ανέφερα στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20 A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020:  «Η αόριστη επίκληση ενός κινδύνου ζωής, όταν όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συνεπικουρείται εξ' ουδενός αντικειμενικού στοιχείου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αρκούντως σοβαρή, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης του αιτητή να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι ο αιτητής έχει «βάσιμο φόβο δίωξης».»

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής [.]».

 

Η Υπηρεσία Ασύλου διεξήγαγε έρευνα των ουσιωδών στοιχείων, εξετάζοντας τη συνέντευξη που διεξήχθη, την εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, όλο το υλικό που περιέχεται στον διοικητικό φάκελο και γενικότερα όλο το υλικό το οποίο είναι ενώπιόν μου.  Από το περιεχόμενο του Διοικητικού Φακέλου είναι εμφανές πως, η Υπηρεσία Ασύλου διενήργησε την δέουσα έρευνα όλων των ζητημάτων που έθεσε ο αιτητής ενώπιόν της, προτού καταλήξει στην προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Υπό το φως των όσων έχω αναφέρει ανωτέρω, αλλά και των σχετικών διατάξεων του Νόμου, κρίνω ότι ορθά η Υπηρεσία Ασύλου αποφάσισε ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και ότι η περίπτωσή του δεν πληρούσε τις υπό του Νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις για αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Ορθά επίσης κρίθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου ότι δεν υφίσταται λόγος να του αναγνωριστεί το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, δυνάμει του άρθρου 19 (1) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, εφόσον δεν αποδείχθηκε από τα όσα ανέφερε ο αιτητής ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), του Ν. 6 (Ι)/2000, αναφορικά με τον κίνδυνο ο αιτητής να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.  

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19 (1) του Ν. 6 (Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19 του Ν. 6 (Ι)/2000, σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής, βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619.

 

Υπό το φως των εν λόγω δεδομένων στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, θα διεξάγω έρευνα σε πηγές πληροφόρησης, για σκοπούς πληρότητας σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας  στον τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, τη Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region) του Καμερούν, όπου αναμένεται ότι θα επιστρέψει.

 

Σύμφωνα με ανάλυση για τη χώρα στην ιστοσελίδα του ACAPS, το Καμερούν βιώνει μια αλληλεπίδραση παρατεταμένων κρίσεων που συνεχίζουν να καθορίζουν τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα.[10] Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αναφορικά με τις εξελίξεις στην κατάσταση ασφαλείας στην Κεντρική Αφρική, η οποία δημοσιεύτηκε στις 29 Νοεμβρίου 2024, στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιφέρειες, οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων από ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες συνέχισαν να διαταράσσουν σοβαρά τη ζωή των πολιτών, περιορίζοντας την ελευθερία μετακίνησης, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση.[11]

 

Επιπλέον, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region) του Καμερούν, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 18/07/2025), καταγράφηκαν 402 περιστατικά πολιτικής βίας[12] τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 455 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.^[13] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός στην ευρύτερη νοτιοδυτική περιφέρεια ανερχόταν στους 1,553,320 (2020) κατοίκους.[14]

 

Βάσει των πιο πάνω αριθμητικών δεδομένων, διαφαίνεται πως τα περιστατικά ασφαλείας στον τόπο που αναμένεται να επιστρέψει ο αιτητής, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι υπάρχει συνεχιζόμενη βία λόγω των συγκρούσεων μεταξύ του στρατού και των ένοπλων αποσχιστικών ομάδων που δρουν στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, δεν ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι ο αιτητής θα εκτεθεί σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας εάν επιστρέψει στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι είναι υγιής, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο, και πλήρως ικανός προς εργασία.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνοντας υπόψη και το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου του αιτητή, παρόλο που ο αιτητής πρόβαλε κατά γενικό και αόριστο τρόπο ότι έχει και ένα ανήλικο τέκνο, το οποίο είναι υπό την φροντίδα και επιμέλεια του, κρίνω ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του παιδιού, δεν δημιουργήθηκαν οποιοιδήποτε δεσμοί με τη Δημοκρατία που να δυσκολέψουν την προσαρμογή του στο περιβάλλον της χώρας καταγωγής του αιτητή. Σημειώνεται ότι και οι δύο γονείς είναι ομοεθνείς, το παιδί βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία ως έχει αναφέρει ο αιτητής, οπότε δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει ιδιαίτερες δυσκολίες όσον αφορά τη γλωσσική επικοινωνία, τη σχολική ένταξη, την κοινωνική και προσωπική του ανάπτυξη, και την πολιτισμική προσαρμογή.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα. 

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής, διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα. Τα στοιχεία που έθεσε ο αιτητής μέσω της γραπτής του αγόρευσης αλλά και ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν κατάφεραν να διαφοροποιήσουν την εικόνα του, όπως αυτή προκύπτει από τα πιο πάνω δεδομένα, προκειμένου να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.

 

Με βάση λοιπόν, το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου στην οποία αναφέρονται οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της ήταν απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €600 έξοδα, υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.