ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                                       Υπόθεση αρ. Τ 591/2024

 

                                                  30 Οκτωβρίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                              Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                                          C. S. O.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Αιτητής

Και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας

μέσω Υπουργείου Εσωτερικών, Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 

   

Ο. Ηλιάδης (κος), για A. Λαζάρου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Καμία εμφάνιση για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Ο αιτητής παρών

 

[Παρών ο κος Ανδρέας Χατζησάββας για πιστή μετάφραση από αγγλικά σε ελληνικά και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Χ.ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π: Με την προσφυγή του ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 29/02/2024 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 02/04/2024 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης, παράνομης, και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

 

Η παρούσα υπόθεση εμπίπτει στις πρόνοιες του Κανονισμού 3(ε) των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), ως αυτοί έχουν προσφάτως τροποποιηθεί.[1] Σχετικό Υπόμνημα ως προβλέπεται στον Κανονισμό 3(ε), καταχωρίστηκε από τους καθ' ων η αίτηση, συνοδευόμενο και από τον σχετικό διοικητικό φάκελο. Το Δικαστήριο, έχοντας διακριτική ευχέρεια δυνάμει της πρώτης επιφύλαξης του εδαφίου (ε) του Κανονισμού 3, δεν έκρινε σκόπιμη την παρουσία των Καθ' ων η αίτηση και η διαδικασία διεξήχθη με μόνη την παρουσία του συνηγόρου του αιτητή όπως και του αιτητή προσωπικά.

 

Περαιτέρω, το παρόν Δικαστήριο έκρινε ότι δεν χρειαζόταν η καταχώρηση γραπτών αγορεύσεων καθότι σύμφωνα με τον Κανονισμό 3(ε) των πιο πάνω Διαδικαστικών Κανονισμών « [.]ουδεμία καταχώριση γραπτής αγόρευσης από τον αιτητή ή τους καθ' ων η αίτηση απαιτείται [..] εκτός εάν το Δικαστήριο διατάξει διαφορετικά.»

 

Επομένως, ως εκτίθεται στο υπόμνημα που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φάκελου, ο αιτητής είναι ενήλικας πολίτης της Νιγηρίας. Στις 08/02/2024 υπέβαλε αίτηση χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας και στις 23/02/2024 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στις 27/02/2024 υπέβαλε σχετική Έκθεση και Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με την συνέντευξη του αιτητή. Στις 29/02/2024, ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου, αποφάσισε όπως να μη παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας και απορρίφθηκε το αίτημα του αιτητή ως προδήλως αβάσιμο. Στις 02/04/2024 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε σχετική επιστολή ενημέρωσης περί της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή η οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή αυθημερόν, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα σε γλώσσα κατανοητή για τον αιτητή. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Η συνήγορος του αιτητή προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης επί της αιτήσεως ακυρώσεως (προσφυγής) προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν προωθήθηκαν και εγκαταλείφθηκαν κατά την προφορική αγόρευση του συνηγόρου του Αιτητή στο στάδιο των διευκρινήσεων, κατά την οποία διατήρησε και περιόρισε τους λόγους ακύρωσης στην μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει λοιπόν των δηλώσεων της ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από τον λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

 

Υπό το φως του περιεχομένου του οικείου Διοικητικού Φακέλου (στο εξής: Δ.Φ.) και, γενικότερα, όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για προώθηση της θέσης του αιτητή μέσω της  συνηγόρου του, προχωρώ να εξετάσω τον προβαλλόμενο λόγο ακύρωσης, στο βαθμό που αυτός έχει δικογραφηθεί και αναπτυχθεί προφορικώς από την συνήγορο του αιτητή κατά το στάδιο των διευκρινήσεων.

 

Θα προχωρήσω με την εξέταση του ισχυρισμού περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση.

 

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλουν ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

 

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα και ορθώς αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα του αιτητή.

 

Στο πλαίσιο του έντυπου της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο αιτητής ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του διότι κινδύνευε η ζωή του. Συγκεκριμένα, κατέγραψε ότι ο πατέρας του είχε δύο συζύγους. Μετά τον θάνατο του πατέρα και του αδερφού του, ο αιτητής καθίστατο ως ο κληρονόμος της περιουσίας του πατέρα του. Επειδή ωστόσο, η μητριά του είχε άλλα παιδιά επιθυμούσε να λάβουν την περιουσία αυτά και έτσι άρχισε να δημιουργεί προβλήματα στον αιτητή. Ο αιτητής αναφέρθηκε ειδικότερα, σε περίπτωση που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Όπως επιπρόσθετα κατέγραψε ο αιτητής ο μόνος τρόπος για να προστατευτεί ήταν να καταταγεί στο στρατό και αν και επιλέχθηκε, εντούτοις λόγω του ότι η πλειονότητα όσων υπηρετούν τον στρατό είναι μουσουλμάνοι, μετά από δύο μήνες εκπαίδευσης μαζί με άλλα πρόσωπα όλοι χριστιανοί και με εθνοτική καταγωγή Igbo, τους απέκλεισαν.  Λόγω των ανωτέρω, η μητέρα του φρόντισε για το ταξίδι του αιτητή για να σώσει την ζωή του (βλ. ερυθρό 1 του Δ.Φ).

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, ζητηθείς να προσδιορίσει τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, ο αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στην πόλη Sabon Geri της πολιτείας Kano, περιοχή η οποία αποτελεί και τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του και διαβιούσε μαζί με την μητέρα του. Ο αιτητής δήλωσε ότι για χρονικό διάστημα 8 ετών διέμενε στην πολιτεία Anambra, στο χωριό Nnewe μαζί με την οικογένειά του (βλ. ερυθρό 31 και 30 Δ.Φ.). Ως προς το οικογενειακό του περιβάλλον, ο αιτητής ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε, όπως επίσης απεβίωσε και ο αδερφός του το 2019. Ο πατέρας του αιτητή παντρεύτηκε δύο γυναίκες και η μητέρα του αιτητή  αποτελεί την πρώτη. (βλ. ερυθρό 30 Δ.Φ.).

 

Ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, ο αιτητής δήλωσε ότι η μητριά του επιθυμεί να τον σκοτώσει. Πρόσθεσε ότι η μητέρα του αιτητή είναι η πρώτη σύζυγος του πατέρα του και ενόψει τούτου έπρεπε να φροντίσει για την περιουσία του πατέρα του. Έτσι μετά τον θάνατο του πατέρα και αδερφού του, ο αιτητής έπρεπε να φροντίσει για όλα στην οικογένεια, κάτι που δεν ευχαρίστησε την μητριά του και τότε άρχισαν τα προβλήματα στην οικογένεια. Ο αιτητής δεχόταν επιθέσεις από τα παιδιά της μητριάς του προκαλώντας του τραυματισμούς στο χέρι, στο κεφάλι και στο πρόσωπο. Η μητέρα του μετά την νοσηλεία του στο νοσοκομείο αποφάσισε ότι έπρεπε ο αιτητής να εγκαταλείψει το χωριό του και να μεταβεί στην πολιτεία Anambra όπου στην συνέχεια επέστρεψε πάλι στην πολιτεία Kano. Η μητριά του τον αναζητούσε για να τον σκοτώσει. Κατά την παραμονή του στην πολιτεία Kano, ο αιτητής αιτήθηκε για να ενταχθεί στην αεροπορία της Νιγηρίας («Nigerian air force»), όμως δεν συμπεριλήφθηκε και αιτήθηκε εκ νέου στο στρατό της Νιγηρίας όπου τελικά πέρασε από δίμηνη εκπαίδευση αντί για εξάμηνη, επειδή όμως υπέστη ρατσισμό λόγω του ότι οι αρχηγοί του στρατού είναι όλοι μουσουλμάνοι, αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Αιτητής και άλλα πρόσωπα να αποκλειστούν γιατί ήταν χριστιανοί. Ως ανέφερε, μετά τον αποκλεισμό του από τον στρατό, ο μόνος τρόπος για να προστατευτεί μετά και τις απειλές που δεχόταν από την μητριά του ήταν να εγκαταλείψει την χώρα (βλ. ερυθρό 29  Δ.Φ.).

 

Κατόπιν διευκρινιστικών ερωτημάτων, ο αιτητής ανέφερε ότι ο λόγος που η μητριά του επιθυμούσε να τον σκοτώσει ήταν εξαιτίας της περιουσίας του αποβιώσαντα πατέρα του. Ζητηθείς να σχολιάσει προηγούμενη αναφορά του ότι, η μητέρα του ως η πρώτη σύζυγος του πατέρα του έπρεπε να αναλάβει την περιουσία του αποθανόντα πατέρα του, με μεταγενέστερη δήλωσή του ότι ο ίδιος θα έπρεπε να την αναλάβει, ο αιτητής δήλωσε ότι ο αδερφός του ήταν ο επόμενος στην διαδοχή αλλά αφού ο τελευταίος απεβίωσε τότε ο αιτητής ως ο μόνος υιός ήταν πλέον ο υπεύθυνος (βλ. ερυθρό  28 Δ.Φ.). Σε σχετική ερώτρηση σε ποιον ανήκει η περιουσία, απάντησε ότι ανήκει στον ίδιο. Ακολούθως ο αιτητής ανέφερε ότι τώρα που ο ίδιος εγκατέλειψε την χώρα, κατοχή της περιουσίας έχει η μητέρα του αν και μαζί της διαμένουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ερωτηθείς για τον λόγο που αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα παρά να παραμείνει και να διεκδικήσει ότι του ανήκει, αποκρίθηκε ότι επιθυμούσαν να τον σκοτώσουν (βλ. ερυθρό 28 Δ.Φ.). Ο αιτητής στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήματα αναφορικά με το περιστατικό της επίθεσης και δήλωσε ότι τον προσέγγισαν 4 πρόσωπα τον μαχαίρωσαν στο χέρι, έσπασε το κεφάλι του και του άφησαν σημάδι στο πρόσωπο τοποθετώντας χρονικά το περιστατικό τον Σεπτέμβριο 2020 (βλ. ερυθρό 27 Δ.Φ.). Ως προς τους λόγους της αίτησής του για ένταξή του στον στρατό, ο αιτητής αποκρίθηκε ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να σώσει την ζωή του και αυτό συνέβη χρονικά το 2021. Τέλος ως προς το τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα του, ο αιτητής δήλωσε ότι η ζωή του κινδυνεύει από την οικογένεια της μητριάς του και πως αν επιστρέψει και εγκατασταθεί σε κάποια άλλη περιοχή της Νιγηρίας θα τον εντοπίσουν όπου και αν βρίσκεται (βλ. ερυθρό 26 Δ.Φ.).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, έναν σχετικά με το ότι πρόκειται για Νιγηριανό υπήκοο με περιοχή καταγωγής την πόλη Sabon Geri, Fegger LGA Kano State και περιοχή διαμονής μέχρι και την αναχώρηση από την χώρα του το χωριό Nnewe της πολιτείας Anambra και έναν δεύτερο σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο του ότι απειλείται η ζωή του από την μητριά του και τα παιδιά της.

  

Ειδικότερα, σχετικά με τον πρώτο, κρίθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του με αποτέλεσμα να γίνει αποδεκτός.

 

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε oτι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός του. Κληθείς ο αιτητής να παρέχει περαιτέρω πληροφορίες, κατά τον λειτουργό, υπέπεσε σε αντιφάσεις, μη ευλογοφάνεια, ασυνέπειες και έλλειψη επαρκών πληροφοριών. Ειδικότερα, ο λειτουργός εντόπισε αντίφαση στα λεγόμενα του αιτητή ως προς τις αποκρίσεις του σχετικά με το σε ποιον ανήκει η περιουσία, μιας και ανάφερε ότι στην περιοχή που μένει η μητέρα του είναι η υπεύθυνη για την περιούσιά του πατέρα του, ακολούθως παρουσίασε αντίφαση στα λεγόμενα του, λέγοντας ότι αυτός ως ο μοναδικός υιός είναι υπεύθυνος για όλα. Πρόσθετα, σε διαδοχική ερώτηση περί τούτου, δήλωσε ότι η περιουσία ανήκει σε αυτόν ενώ σε διευκρινιστική ερώτηση ποιος είναι τώρα ο ιδιοκτήτης της περιουσίας απάντησε αντιφατικά λέγοντας πως δεν γνωρίζει γιατί έφυγε από τη χώρα. Ως προς το περιστατικό της επίθεσης που ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε, κληθείς να εισφέρει περαιτέρω πληροφορίες, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να το πράξει αναφερόμενος στο γεγονός ότι τον μαχαίρωσαν στο χέρι, κτύπησαν το κεφάλι του και έχει ένα σημάδι στο πρόσωπο. Αναμενόταν από τον αιτητή, ως επισημαίνει ο λειτουργός στην έκθεσή του, να είναι σε θέση να αναφέρει περισσότερες και επαρκείς πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό. Ως προς το ζήτημα της ένταξής του στο στρατό, κρίθηκε από τον λειτουργό ότι παρατηρείται έλλειψη ευλογοφάνειας στις δηλώσεις του καθότι δεν εντοπίστηκε η πολιτεία που ως ανάφερε υπηρέτησε στο στρατό εκεί ο αιτητής, ενώ περαιτέρω οι πληροφορίες που παρείχε δεν ήταν επαρκείς, περί των κριτηρίων ένταξης του στο στρατό, αναφέροντας ότι τα κριτήρια της ένταξής του ήταν το απολυτήριο του λυκείου, χωρίς να δώσει σαφείς πληροφορίες περί τούτου. Τέλος, ως επισημαίνει  ο αρμόδιος λειτουργός, ζητηθείς να περιγράψει το είδος της εκπαίδευσης που έλαβε στο Νιγηριανό στρατό, ο αιτητής αποκρίθηκε ότι ήταν  πολύ δύσκολη, χωρίς να απαντά την ερώτηση με ακρίβεια.  

 

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή ο λειτουργός δεν παρέθεσε πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής καθώς θεώρησε ότι τα όσα ανέφερε ο Αιτητής αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Δεδομένου ότι η εσωτερική αξιοπιστία του Αιτητή δεν κατοχυρώθηκε, ο αρμόδιος λειτουργός απέρριψε τον υπό εξέταση ισχυρισμό ως μη αξιόπιστο.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι τη χώρα καταγωγή και το προφίλ του αιτητή, αξιολογήθηκε πως δεν προκύπτει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να εκτεθεί σε πράξεις δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός, αξιολογώντας περαιτέρω τον κίνδυνο που διατρέχει ο αιτητής στη χώρα καταγωγής του, έκρινε ότι δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου και στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Περαιτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ο αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου. Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, μιας και στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας, όπου αναμένεται να επιστρέψει ο αιτητής,  δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν έχουν προβεί σε ορθή έρευνα όσον αφορά τον τόπο τελευταίας διαμονής του αιτητή και ο ισχυρισμός περί έλλειψης δέουσας έρευνας κρίνεται βάσιμος μόνο ως προς αυτό το κομμάτι, έρευνα στην οποία, ενόψει της δικαιοδοσίας του, θα προβεί το παρόν Δικαστήριο.

 

Κρίνω σκόπιμο σε αυτό το σημείο να αναφέρω επίσης ότι, η κατάληξή μου αυτή δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής, ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν. Επομένως, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Κατ΄αρχάς, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι όσον αφορά τον πρώτο ισχυρισμό περί του τόπου καταγωγής και τελευταίου τόπου διαμονής του αιτητή, ο αιτητής στην συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι τόπος καταγωγής του ήταν η πόλη Sabon Geri, Fegger LGA, της πολιτείας Kano όπως επίσης και ο τελευταίος τόπος διαμονής του πριν αναχωρήσει από την χώρα καταγωγής του (ερυθρό 31 του Δ.Φ.). Πρόσθεσε επίσης ότι διέμεινε στην πολιτεία Kano για 5 χρόνια. Ακολούθως, στην πορεία της συνέντευξης του, σε σχετική ερώτηση εάν διέμεινε οπουδήποτε άλλου, δήλωσε ότι είχε διαμείνει και στην Anambra για 8 χρόνια, χωρίς όμως να αναφέρει οτιδήποτε περαιτέρω περί τούτου (ερυθρό 30 του Δ.Φ.). Καταλήγω στην βάση των λεγόμενων του αιτητή, ότι τελευταίος τόπος διαμονής του υπήρξε η πολιτεία Kano, καθότι ο ίδιος δήλωσε ότι πριν εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του διέμενε εκεί. 

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την αξιοπιστία των δηλώσεων του γύρω από τις απειλές που φέρεται να δέχτηκε από την μητριά του και τα παιδιά της.

 

Ορθώς λοιπόν θεωρώ κρίθηκε από τους καθ' ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων του αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε, καθότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του ενώ οι απαντήσεις του στερούνταν εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και περιείχαν αρκετές ελλείψεις και ασυνέπειες όσον αφορά τον κίνδυνο που ισχυρίστηκε ότι διατρέχει. Παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή αναφορικά με το ότι πρόκειται να κινδυνεύσει από την μητριά του και τα παιδιά της σε περίπτωση επιστροφής στην χώρα του καθότι δέχθηκε απειλές αλλά και επίθεση από τα τέκνα της με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν, προβάλλονται κατά γενικό και αόριστο τρόπο και στερούνται συγκεκριμένων και επαρκών λεπτομερειών ώστε να παραπέμπουν σε εξατομικευμένα και βιωμένα από τον ίδιο τον αιτητή περιστατικά.

 

Θα συμφωνήσω επίσης με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση και με τα σημεία που εντόπισε περί του να καταλήξει σε εύρημα περί της μη αξιοπιστίας του αιτητή και επομένως παρέλκει η όποια επανάληψη τους.

 

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του αιτητή, το Δικαστήριο κρίνει ότι εκ των όσων αυτός δήλωσε, λόγω της απολύτου προσωπικής φύσεως τους, δεν προκύπτουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές. Στη βάση λοιπόν της αξιολόγησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεών του αιτητή, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται ως μη αξιόπιστος στο σύνολό του.

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19(2)(α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην πολιτεία Kano, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή.

 

Αναφορικά με την πολιτεία Kano, για σκοπούς πληρότητας της έρευνας, παραθέτω αριθμητικά δεδομένα επί των περιστατικών ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή.  Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης τις 17/10/2025), καταγράφηκαν 25 περιστατικά πολιτικής βίας (“political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/ απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 18 θάνατοι.[2]

Βάσει εκτίμησης του 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Kano ανέρχεται σε 15,462,200 κατοίκους^[3], επομένως καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας, δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία Kano επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

 

Αν και παρέλκει η εξέταση της κατάστασης ασφαλείας στην πολιτεία Anambra, εντούτοις, ενόψει των αντιφατικών και μη σαφών δηλώσεων του αιτητή, το παρόν Δικαστήριο θα προβεί σε εξέταση της κατάστασης ασφαλείας και στην εν λόγω πολιτεία, για σκοπούς πληρότητας.

Όσον αφορά την πολιτεία Anambra, βάσει της βάσης δεδομένων ACLED, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης τις 17/10/2025), καταγράφηκαν 109 περιστατικά πολιτικής βίας (“political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/ απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 189 θάνατοι.[4]

Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Anambra ανέρχεται στα 5,953,500, επομένως καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία Anambra επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

To ανωτέρω συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός ότι με βάσει το συγκριτικό χάρτη που αναφέρεται στο Σημείωμα Καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021^[5], η πολιτεία Kano, τόπος τελευταίας διαμονής του αιτητή και η πολιτεία Anambra, εντάσσονται στις πολιτείες επί τις οποίες ένας άμαχος δεν αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο να επηρεαστεί κατά τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, εν προκειμένω του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Kano της Νιγηρίας, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή και η πολιτεία Anambra, δεν φαίνεται να πλήττονται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ^[6]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 145/2025, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Ο αιτητής στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με € 1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

                                                                                  Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.