ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.2967/23

 

26 Νοεμβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Μ. Β. Β.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Ρ. Μαλεκκίδου, δικηγόρος για τον αιτητή

Κα Λ. Γιάγκου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.31/07/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος (Αιτητικό Α), καθώς και έκδοση «νέας εκτελεστής απόφασης […] επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία […] η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση» (Αιτητικό Β).

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό (στο εξής ΛΔΚ), εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 24/07/22 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 04/08/22 (ερ.1-3, 45).

Στις 19/07/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός ασύλου, όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.36-45). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 26/07/23 η αίτηση διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.74-84).

Ετοιμάστηκε επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας, η οποία του δόθηκε διά χειρός στις 31/07/23 στην μητρική του γλώσσα (ερ.85, 3).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του διότι ο πατέρας της συντρόφου του (που βρίσκεται μαζί του στη Δημοκρατία), την ανάγκασε να παντρευτεί έναν φίλο του ηλικίας 70 ετών. Η κοπέλα δεν ήθελε και δραπέτευσε από το σπίτι, όταν όμως η οικογένειά της ανακάλυψε ότι ζει μαζί με τον αιτητή ο πατέρας της τον απειλούσε και έστελνε άτομα να τον αναζητήσουν και να τον απειλήσουν. Κάποιοι φίλοι του είπαν στον αιτητή για την Κύπρο, διότι είχαν φίλους που σπούδαζαν στα κατεχόμενα, και, εφόσον η σύντροφός του είχε κάποια χρήματα για να σπουδάσει και ο ίδιος κάποιες αποταμιεύσεις, κάλυψαν μ’ αυτά το ταξίδι τους στη Δημοκρατία.

Στη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε γεννήθηκε στην πόλη Matadi, όμως μεγάλωσε στην Kinshasa, όπου και διέμενε μέχρι και λίγες μέρες προτού φύγει από τη χώρα. Δεν είναι παντρεμένος, η μητέρα μαζί με τα δύο αδέλφια του ζουν στην Κινσάσα, ο πατέρας του έχει αποβιώσει και ο ίδιος έχει φοιτήσει μέχρι την τελευταία τάξη του γυμνασίου αλλά δεν έχει πάρει πτυχίο.

Ως προς τους λόγους που εγκατάλειψε τη χώρα καταγωγής του ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι όλα ξεκίνησαν το 2021, στην οικογένεια της συντρόφου του, όπου όλοι ήταν χριστιανοί και ο πατέρας της αποφάσισε να ακολουθήσει το Ισλάμ και προσπάθησε να εξισλαμίσει όλη την οικογένεια, και έτσι όλα τα μέλη εξισλαμίστηκαν εκτός από την σύντροφό του. Ο πατέρας της άρχισε να την κακομεταχειρίζεται και την ανάγκαζε να κάνει σκληρές δουλειές στο σπίτι και στις 22/01/22, σε πρωτοχρονιάτικη συγκέντρωση στο σπίτι της οικογένειάς, ένας φίλος του πατέρα της, που ακολουθούσε κι’ αυτός το Ισλάμ, ζήτησε σε γάμο την σύντροφό του αιτητή. Η οικογένειά της κοπέλας γνώριζε ότι η κοπέλα είχε σχέση μαζί με τον αιτητή αλλά δεν την ενέκριναν, επειδή δεν είναι μορφωμένος και πίστευαν ότι δεν θα έχει κανένα μέλλον μαζί του. Επειδή η σύντροφός του αιτητή αρνήθηκε τον γάμο, διότι ο συγκεκριμένος άντρας ήταν αρκετά μεγαλύτερός της και επειδή είχε ήδη σχέση με τον αιτητή, ο πατέρας της, κάθε φορά που την έβλεπαν έξω μαζί με τον αιτητή, τη χτυπούσε όταν αυτή επέστρεφε σπίτι. Για το λόγο αυτό η σύντροφός του αποφάσισε στις 30/06/22 να φύγει από το σπίτι και να πάει να μείνει στο σπίτι του αιτητή. Όταν όμως ο αδελφός του αιτητή πληροφορήθηκε ότι η οικογένειά της την αναζητά, του είπε να την διώξει από το σπίτι. Έτσι πήγαν και οι δύο μαζί στο σπίτι του φίλου του στο Ndjili στις 02/07/22. Κατά την παραμονή τους εκεί, ο φίλος του αιτητή τους ανέφερε για την Κύπρο και τους είπε ότι εάν η σύντροφός τους έμενε έγκυος, τότε ίσως τους δεχόταν η οικογένειά της. Ωστόσο στις 04/07/22 ο αιτητής ενημερώθηκε από τον αδελφό του τηλεφωνικά ότι αστυνομικοί μετέβησαν στο σπίτι του και τον κατηγόρησαν ότι απήγαγε την κοπέλα. Έτσι στις 24/07/22 εγκατέλειψε τη χώρα μαζί με την σύντροφό του. Κατά την διάρκεια παραμονής του στην Κύπρο, επικοινώνησε με τον αδελφό του, ο οποίος τον ενημέρωσε πως η οικογένεια της κοπέλας μετέβη στο σπίτι του και μετά από καβγά σκοτώθηκε η αδελφή της κοπέλας.

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, όταν κλήθηκε να εξηγήσει γιατί διατρέχουν κίνδυνο από την οικογένεια της κοπέλας, όντας και οι δύο ενήλικοι, ο αιτητής δήλωσε ότι στην Αφρική είναι διαφορετικά από την Ευρώπη και πως, αν θελήσουν να συνάψουν γάμο, τότε θα τους ζητηθεί η σύμφωνη γνώμη της οικογένειας της κοπέλας, η οποία δεν θα το εγκρίνει ποτέ, διότι ένα μέλος της οικογένειάς του αιτητή σκότωσε την αδελφή της, και πρόσθεσε ότι αν οι δύο οικογένειες δεν εγκρίνουν το γάμο, ο (πολιτικός) γάμος δεν θα λάβει χώρα. Έπειτα, δήλωσε ότι θα είναι πολύ δύσκολο για την κοπέλα να ζήσει στην κοινωνία τους εάν δεν έχει την έγκριση από την οικογένειά της και ότι ως Χριστιανός (ο αιτητής) δεν μπορεί να παντρευτεί μια γυναίκα χωρίς να συμφωνεί η οικογένειά της.

Ερωτηθείς γιατί έφυγαν από τη χώρα χωρίς πρώτα να επιχειρήσουν να εγκατασταθούν σε άλλη περιοχή της ΛΔΚ, ο αιτητής αποκρίθηκε ότι δεν ήταν αυτό το θέμα και ότι ο φίλος του, τους πρότεινε να πάνε στην Κύπρο. Ερωτηθείς γιατί ο ίδιος δεν προσπάθησε να πάει σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας, ο αιτητής απάντησε ότι συζήτησε με την σύντροφο του και εκείνη φοβόταν να μην κατηγορηθεί ο αιτητής ως απαγωγέας. Ερωτηθείς ως προς το τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής, ο αιτητής δήλωσε πως θα τον συλλάβουν και ερωτηθείς πώς κατάφερε να φύγει από το αεροδρόμιο χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, παρόλο που τον αναζητούσε η αστυνομία, απάντησε ότι η αστυνομία δεν είχε ένταλμα σύλληψης για εκείνον, απλώς τον καλούσαν να δώσει εξηγήσεις. Ερωτηθείς γιατί δεν εμφανίστηκε στην αστυνομία ο αιτητής απάντησε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει την οικογένεια της κοπέλας και ήθελε να αποφύγει όλη αυτή την πίεση.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα λεγόμενα του αιτητή στην αίτηση και τη συνέντευξη, κατέταξαν αυτούς στους ακόλουθους ουσιώδεις ισχυρισμούς.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ισχυριζόμενη δίωξη από την οικογένεια της συντρόφου του λόγω άρνηση της τελευταίας να παντρευτεί με τον άνδρα που της πρότεινε ο πατέρας της

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή, ως αναξιόπιστο.

Επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού κρίθηκε ότι, παρότι τα λεγόμενα του αιτητή αναφορικά με τη στάση της οικογένεια της συντρόφου του προς αυτόν και τον χρόνο και τόπο που ο πατέρας της συντρόφου του άρχισε να την πιέζει να παντρευτεί ένα φίλο του, συνομήλικο του, παρουσιάζουν συνοχή, εντούτοις, σε πολλά σημεία του αφηγήματος του αιτητή εντοπίζονται κενά, ασάφειες ελλείψεις λεπτομερειών και αντιφάσεις. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, ενώ αρχικά ο αιτητής ανέφερε ότι το Δημαρχείο δεν θα δεχόταν να τους παντρέψει χωρίς τη συγκατάθεση των οικογενειών τους, αργότερα ανέφερε η κοινωνία θα στραφεί εναντίον τους και ότι ο ίδιος, ως Χριστιανός, δεν μπορεί να παντρευτεί χωρίς τη συγκατάθεση του πατέρα της, αποκρίσεις οι οποίες κρίθηκαν αντιφατικές αλλά και μη ευλογοφανείς. Ως περαιτέρω κρίθηκε, ο αιτητής αδυνατούσε να εξηγήσει με σαφήνεια και ευλογοφάνεια γιατί – ενόψει των κατ’ ισχυρισμών του ενοχλήσεων που δέχονταν από την οικογένεια της συντρόφου του – δεν επιχείρησαν να μετεγκατασταθούν σε άλλη περιοχή της χώρας ,προτού φύγουν απ’ αυτή και, ομοίως μη ευλογοφανής κρίθηκαν τα όσα είχε αναφέρει ερωτώμενος γιατί δεν παρουσιάστηκε στην αστυνομία (η οποία κατ’ ισχυρισμό τον αναζητούσε για την απαγωγή της συντρόφου του), προκειμένου να ξεκαθαρίσει το ζήτημα, όπου ανέφερε ότι ήθελε να αποφύγει την πίεση της οικογένειας της.

Στα πλαίσια της εξωτερικής συνοχής του εν λόγω ισχυρισμού εντοπίστηκαν πληροφορίες (ΠΧΚ), οι οποίες αναφέρουν ότι, παρότι το φαινόμενο του αναγκαστικού γάμου απαντάται στη ΛΔΚ (αφορά κυρίως ανήλικα κορίτσια) και ότι σε περίπτωση άρνησης της κοπέλας υπάρχει ενδεχόμενο να δεχτεί λεκτική κακοποίηση και αποκλεισμό από την οικογένεια της (τα οποία συνάδουν μερικώς με τους ισχυρισμούς του αιτητή), εντούτοις το δικαίωμα κάθε άτομο να παντρευτεί άτομο (αντίθετου φύλου) της επιλογής του, χωρίς να απαιτείται η συγκατάθεση της οικογένειας ανήλικων ατόμων, κατοχυρώνεται και προστατεύεται από τη νομοθεσία της ΛΔΚ.

Εκ των ως άνω οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν, μέσα από μία συγκεχυμένη και ασαφή διατύπωση, ότι ο ισχυρισμός στερείται εσωτερικής συνοχής και τον απέρριψαν.

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου επί τη βάσει του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού, ήτοι του προφίλ του αιτητή, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής (Κινσάσα), οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να εκτεθεί σε κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής.  

Συνεπεία των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους υπόλοιπους νομικούς ισχυρισμούς, προωθώντας μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη και αξιολογήθηκαν άπαντες οι ισχυρισμοί της αιτητή, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας αυτής, ζητώντας γι’ αυτό απόρριψη της προσφυγής. Ας σημειωθεί ότι προδικαστική ένσταση περί του εκπροθέσμου που ηγέρθη από τους καθ’ ων η αίτηση αποσύρθηκε στις 23/10/23.

Δεδομένου ότι οι ως άνω μόνοι προωθούμενοι από τον αιτητή ισχυρισμοί συμπλέκονται άρρηκτα με την επί της ουσίας ορθότητα της επίδικης απόφασης, προχωρώ λοιπών με επί της ουσίας εξέταση της, εξ υπαρχής και επί όλων των ενώπιον μου στοιχείων, η οποία τελείται σε κάθε περίπτωση (βλ. και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ λοιπόν με αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και ισχυρισμών.

Σημειώνω προτού προχωρήσω ότι, παρότι δεν καταγράφονται ρητά τα τελικά ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, εντούτοις, ως μπορεί εύκολα να συναχθεί από τα προηγουμένως καταγραφέντα επιμέρους ευρήματα τους επί εσωτερικής και εξωτερικής συνοχής, είναι προφανές ότι ο ισχυρισμός απερρίφθη λόγω των κενών, ασαφειών και αντιφάσεων που εντοπίστηκαν στα πλαίσια εξέτασης της εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του αιτητή αλλά και του ότι, ως καταδεικνύεται από μια αντιπαραβολή των ισχυρισμών του αιτητή με τις ΠΧΚ που εντοπίστηκαν, τα όσα αυτός ανέφερε περί απαίτησης συγκατάθεσης των γονέων ενήλικων ατόμων για πολιτικό γάμο δεν συνάδουν με τις πληροφορίες που βρέθηκαν.

Σημειώνω επί των ως άνω ότι, σε συμφωνία με τα επιμέρους ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση επί της εσωτερικής συνοχής του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, καταλήγω ότι τα όσα επί τούτου ο αιτητής ανέφερε στερούνται κατά τόπους συνοχής, ευλογοφάνειας και έχουν κενά, τα οποία διαβρώνουν και τη αξιοπιστία του ισχυρισμού περί κινδύνου του ιδίου από την οικογένεια της συντρόφου του. Τούτο γιατί, πέραν των όσων και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν στα ερ.79-80 (τα οποία παρατίθενται επιγραμματικά και ανωτέρω), θεωρώ ότι είναι εδώ ιδιαίτερα σημαντικό το ότι, ως και ο ίδιος ο αιτητής αναφέρει, τελικά τίποτε δεν υπέστη εκ της οικογένειας της συντρόφου του, πέραν του ότι κατάγγειλαν στις Αρχές ότι απήγαγε την κοπέλα, ζήτημα που θεωρώ ότι ευλόγως μπορεί να θεωρηθεί ότι θα μπορούσε, ακόμα και σε περίπτωση που γινόταν δεκτός ο ισχυρισμός αυτός,  να επιλυθεί αν ο ίδιος προσερχόταν και εξηγούσε την κατάσταση στην αστυνομία. Ουδεμία πράξη δίωξης ή σοβαρής βλάβης προκύπτει γενικά εκ του αφηγήματος του αιτητή και περαιτέρω ουδείς λόγος που να άπτεται ή να συναρτάται με λόγο προσφυγικού παρατίθεται από τον αιτητή, τουλάχιστον όχι που να αφορά τον ίδιο. Είναι βεβαίως άλλο ζήτημα και δεν μπορεί βεβαίως να απασχολήσει στα πλαίσια της παρούσης αν προκύπτει ζήτημα προστασίας για τη σύντροφο του, η οποία δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρηθεί μέλος της οικογένειας του αιτητή, βάση και του αρ.25 του Νόμου.

Ας σημειωθεί ότι, ως άλλωστε και οι καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν στα πλαίσια αξιολόγησης της εξωτερικής αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, από διαθέσιμες σχετικά ΠΧΚ προκύπτει ότι η πρακτική αναγκαστικού γάμου είναι δυστυχώς φαινόμενο που απαντάται στη χώρα καταγωγής.[1] Δεδομένων όμως των όσων πιο πάνω εξηγώ, αυτό δεν θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την κατάληξη μου εν προκειμένω.

Ενόψει της ως άνω κατάληξης μου απομένει εδώ μια αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του (Κινσάσα), σε επικαιροποιημένη βάση.

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[2] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθησαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης καθώς οι ένοπλοι φορείς δραστηριοποιούνται κυρίως στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ.^[3]

Στη βάση δεδομένων ACLED, για την περίοδο από 23/05/24 ως 23/05/25, καταγράφηκαν συνολικά 87 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 234 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων 5 μάχες (με 14 ανθρώπινες απώλειες), 12 περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 17 ανθρώπινες  απώλειες), 54 διαδηλώσεις (χωρίς ανθρώπινες απώλειες) και 16 εξεγέρσεις (με 203  θάνατοι) ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας.^[4] Ο πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται περί τα 17 εκατομμύρια. ^[5]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» και λαμβανομένης υπόψη της φύσεως των περιστατικών που καταγράφηκαν, ως εκτίθενται πιο πάνω [6] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Προς τα ως άνω λαμβάνω υπόψη και συνυπολογίζω ότι ο αιτητής είναι υγιής, ενήλικας, 28 ετών σήμερα, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο, έχει εργασιακή εμπειρία (ήδη από τα μαθητικά του χρόνια) και διατηρεί οικογενειακό δίκτυο (μητέρα/αδέλφια) στην Κινσάσα (ερ.41-43),  εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι αναμένεται να μπορέσει να λάβει εξ αυτών στήριξη, μέχρις ότου ο ίδιος βιοποριστεί και εξασφαλίσει στέγαση και τα προς το ζην, παρά τις όποιες αντιξοότητες ήθελε αντιμετωπίσει.

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Δεν έχω δε εντοπίσει στοιχεία εκ των οποίων να δεικνύεται, δεδομένων των όσων πιο πάνω αναφέρω, ότι επιστροφή του αιτητή στη χώρα καταγωγής είναι αντίθετη με την εκ του αρ.3 της ΕΣΔΑ αρχή της μη επαναπροώθησης.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.