ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                           Υπόθεση αρ. 751/2023

                                   

24 Νοεμβρίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                    A. B. S. K.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

Και

 

                  Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                       Καθ’ ων η αίτηση

                                                                                                                          

Ν. Ιωάννου (κα) για Αθανασίου & Φράγκος Μιχαήλ ΔΕΠΕ, Δικηγόροι για τον Αιτητή

 

Θ. Παπανικολάου (κα) για Ρ. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:   Με την προσφυγή του ο Αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 08/02/2023, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 13/02/2023 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως  άκυρης, παράνομης και στερούμενης οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινίσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο Αιτητής είναι ενήλικας από τη Σιέρρα Λεόνε. Στις 20/04/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 03/02/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Αυθημερόν, ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του Αιτητή και στις 08/02/2023, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου αποφάσισε όπως απορριφθεί η αίτηση διεθνούς προστασίας του Αιτητή. Στις 13/02/2023 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον Αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματός του, οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή αυθημερόν.

Στη συνέχεια, ο Αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Η συνήγορος του Αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινίσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων της ευπαίδευτης συνηγόρου του Αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι Καθ’ ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ’ όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ’ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

Θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος του Αιτητή ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του Αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι ο μεγαλύτερος υιός του πατέρα του με την πρώτη από τις τρεις συζύγους του. Όταν η μητέρα του απεβίωσε, η μητριά του τον κακομεταχειριζόταν διότι ο ίδιος ήθελε να φοιτήσει στο σχολείο, ενώ εκείνη τον ανάγκαζε να ασχολείται με την καλλιέργεια της γης. Πρόσθεσε ότι προσπάθησαν να τον μαχαιρώσουν και λάμβανε συνεχώς απειλές κατά της ζωής του. Ως εκ τούτου αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα του και να αναζητήσει προστασία (βλ. ερυθρό 1 του Δ.Φ.).

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ως τόπο καταγωγής του την πόλη Makeni και ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του την πόλη Freetown. Ανάφερε επίσης ότι έζησε για διάστημα τριών ετών κατά το οποίο διέμενε με φίλο του στην περιοχή Waterloo πλησίον της Freetown. Ως προς την οικογένειά του ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η μητέρα του απεβίωσε το 2010 και ότι στη Σιέρρα Λεόνε βρίσκονται ο πατέρας του και οι δύο μητριές του, διατηρεί ωστόσο επαφή μόνο με τον πατέρα του. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ως προς την εργασιακή του πείρα ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση με είδη υπόδησης για δέκα χρόνια. Αναχώρησε νόμιμα από τη χώρα καταγωγής του εξασφαλίζοντας φοιτητική άδεια για τα κατεχόμενα εδάφη της Δημοκρατίας (βλ. ερυθρά 19-15 του Δ.Φ.).

 

Ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο πατέρας του είναι νυμφευμένος με τρεις συζύγους και η μητέρα του ήταν η πρώτη εξ αυτών. Διευκρίνισε ότι ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος υιός και έχει τέσσερις ετεροθαλείς αδερφές από τις δύο μητριές του. Όταν απεβίωσε η μητέρα του το 2010, οι μητριές του άρχισαν να τον κακομεταχειρίζονται επειδή είχε επιλέξει να φοιτήσει στο σχολείο, ενώ εκείνες τον απειλούσαν να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης, αλλιώς θα τον σκότωναν. Ως εκ τούτου αποφάσισε να διαφύγει. Πρόσθεσε ότι αρκετές φορές προσπάθησαν να τον μαχαιρώσουν και συνεχώς λάμβανε απειλητικά τηλεφωνήματα (βλ. ερυθρό 15 του Δ.Φ.).

 

Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι όταν ο πατέρας του έφευγε για αγορά προϊόντων/αγαθών, οι μητριές του δεν του επέτρεπαν να πηγαίνει στο σχολείο, τον ανάγκαζαν να κάνει οικιακές εργασίες και δεν επικροτούσαν καμία του ενέργεια. Πρόσθεσε ότι ενώ μαγείρευε ο ίδιος δεν του έδιναν φαγητό. Σχετικά με την αντίδραση του πατέρα του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι αρχικά φοβόταν να του το πει επειδή θεώρησε ότι δεν θα τον πίστευε. Όταν του το είπε, ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του μίλησε μαζί τους και τους είπε να σταματήσουν, αλλά δεν σταμάτησαν (βλ. ερυθρά 14-13 του Δ.Φ.).

 

Αναφορικά με τις απειλές που έλαβε, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ξεκίνησαν γύρω στο 2016 ή 2017. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι όταν κοιμόταν έρχονταν με μαχαίρι για να τον μαχαιρώσουν. Επίσης αναφέρθηκε σε περιστατικό κατά το οποίο έκοψαν το χέρι του με μαχαίρι κατά τη διάρκεια ενός καυγά τους. Για να προστατευτεί, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι το 2017 κατέφυγε σε έναν φίλο του. Ερωτηθείς κατά πόσο του συνέβη οτιδήποτε από τότε που έφυγε, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεχόταν απειλητικά τηλεφωνήματα. Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι θα τον σκοτώσουν, καθότι του είπαν ότι εάν επιστρέψει θα χάσει τη ζωή του(βλ. ερυθρά 13-12 του Δ.Φ.).

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξής του, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, έναν αναφορικά με την υπηκοότητα, τη χώρα καταγωγής και τον τελευταίο τόπο διαμονής του, και έναν δεύτερο σχετικά με τον φόβο δίωξης του Αιτητή από τις δύο μητριές του. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός αφού κρίθηκε πως στοιχειοθετείται τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική του αξιοπιστία.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε τις δηλώσεις του Αιτητή ασαφείς, ασυνεπείς και στερούμενες επαρκούς λεπτομέρειας. Συγκεκριμένα, επεσήμανε ότι ο Αιτητής δεν έδωσε επαρκείς περιγραφές για την κατ’ ισχυρισμό κακομεταχείριση που υπέστη από τις μητριές του, αναφέροντας ότι όταν απεβίωσε η μητέρα του και ο πατέρας του έφευγε για αγορές, τον ανάγκαζαν να κάνει οικιακές εργασίες και να μαγειρεύει και δεν του έδιναν φαγητό. Κληθείς να αναφέρει την αντίδραση του πατέρα του σε αυτό που γινόταν, ο Αιτητής απάντησε αόριστα ότι φοβόταν να του πει τι συμβαίνει γιατί θεωρούσε ότι δεν θα τον πίστευε. Κληθείς εκ νέου να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν αντιλαμβανόταν ο πατέρας του τι συνέβαινε, ο Αιτητής διαφοροποίησε τον ισχυρισμό του, αποκρινόμενος ότι αποφάσισε να του το αναφέρει όταν συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση. Περαιτέρω, ο Αιτητής ανέφερε ότι οι μητριές του δεν του επέτρεπαν να πηγαίνει στο σχολείο. Εντούτοις, σε αρχικό στάδιο της συνέντευξής του ισχυρίστηκε ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σε διευκρινιστική ερώτηση του λειτουργού σχετικά με το πως κατάφερε να ολοκληρώσει το σχολείο, απάντησε ότι πήγαινε μόνο όταν ο πατέρας του βρισκόταν στο σπίτι, απάντηση που κρίθηκε μη ευλογοφανής. Ερωτηθείς για ποιο λόγο οι μητριές του ήθελαν να ασχοληθεί με τη γεωργία και όχι να φοιτήσει σε σχολείο, απάντησε με αοριστία ότι δεν γνωρίζει το λόγο. Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο δεν κατάγγειλε τα ισχυριζόμενα περιστατικά κακομεταχείρισης στην αστυνομία, ο Αιτητής δεν έδωσε ικανοποιητική απάντηση, λέγοντας ότι δεν το σκέφτηκε. Αναφορικά με τις κατ’ ισχυρισμό απειλές, ανέφερε ότι άρχισαν το 2016 ή το 2017 και ανέφερε ότι δεν θυμάται τον μήνα, απάντηση η οποία επίσης κρίθηκε ως μη ευλογοφανής, καθότι οι απειλές αυτές αποτέλεσαν τη γενεσιουργό αιτία της ισχυριζόμενης δίωξης του και της απόφασής του να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Επιπρόσθετα ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τον απειλούσαν, λέγοντας του ότι θα τον δολοφονήσουν και όταν κοιμόταν αποπειράθηκαν τρεις φορές να τον μαχαιρώσουν. Σε διευκρινιστική ερώτηση για το εάν πραγματοποίησαν τις απειλές τους, ο Αιτητής  ανέφερε ότι μια φορά σε ένα καυγά τους του τραυμάτισαν το χέρι με μαχαίρι. Τέλος, από το 2017 που έλαβαν χώρα οι ισχυριζόμενες απειλές και αποφάσισε να φύγει από το σπίτι του πατέρα του και να πάει στο Waterloo να μείνει με ένα φίλο του, ο Αιτητής ανέφερε ότι οι μητριές του του τηλεφωνούσαν και τον απειλούσαν αλλά δεν του συνέβη οτιδήποτε μέχρι και τον Οκτώβριο του 2021 που αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα του. Ως κατέγραψε ο αρμόδιος λειτουργός, ο κατ’ ισχυρισμό φόβος δίωξης του Αιτητή δεν θεωρείται αρκούντως σοβαρός ως προς την φύση του και την επανάληψή του.

Ως προς την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε ότι τα όσα ο Αιτητής ανέφερε στη συνέντευξή του αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας, ο εν λόγω ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού. Στα πλαίσια της εν λόγω αξιολόγησης, ο αρμόδιος λειτουργός, αφού έλαβε υπόψη όλα τα συναφή στοιχεία που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή και μετά από εξατομικευμένη εξέταση του αιτήματός του, κατέληξε ότι δεν προέκυψε παρελθούσα, αλλά ούτε και βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος μελλοντικής δίωξης του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του  στην πόλη Makeni όπου αναμένεται να επιστρέψει. Περαιτέρω, κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή, διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση ασφαλείας εκεί είναι σταθερή και ως εκ τούτου δεν πιθανολογείται ότι ο Αιτητής, με τη επιστροφή του στο Makeni, θα εκτεθεί σε κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπό του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για έναν από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου, ήτοι την εθνικότητα την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και το άρθρο 10 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του Αιτητή, καθότι δεν προέκυψε πραγματικός κίνδυνος θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 15(α) και (β) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση στην πόλη Makeni της Σιέρρα Λεόνε, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του Αιτητή συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), μιας και στην περιοχή Makeni, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν έχουν προβεί σε ορθή έρευνα όσον αφορά τον τόπο τελευταίας διαμονής του αιτητή και ο ισχυρισμός περί έλλειψης δέουσας έρευνας κρίνεται βάσιμος μόνο ως προς αυτό το κομμάτι, έρευνα στην οποία, ενόψει της δικαιοδοσίας του, θα προβεί το παρόν Δικαστήριο.

 

Κρίνω σκόπιμο σε αυτό το σημείο να αναφέρω επίσης ότι, η κατάληξή μου αυτή δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής, ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν. Επομένως, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Κατ΄αρχάς, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι όσον αφορά τον πρώτο ισχυρισμό περί του τόπου καταγωγής και τελευταίου τόπου διαμονής του αιτητή, ο αιτητής στην συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι τόπος καταγωγής του ήταν η πόλη Makeni όπως και τελευταίος τόπος διαμονής του πριν αναχωρήσει από την χώρα καταγωγής του η πόλη Freetown (ερυθρό 16 kai 15 του Δ.Φ.). Πρόσθεσε επίσης ότι διέμεινε στην Waterloo για 3 χρόνια. Καταλήγω στην βάση των λεγόμενων του αιτητή, ότι τελευταίος τόπος διαμονής του υπήρξε η πόλη Freetown, καθότι ο ίδιος δήλωσε ότι διέμενε εκεί όπως επίσης και πριν εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του. 

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την αξιοπιστία των δηλώσεων του γύρω από την κακοποίηση και τις απειλές που δέχτηκε από τις δύο μητριές του.

 

Ορθώς λοιπόν θεωρώ κρίθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων του αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε, καθότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του, καθότι οι απαντήσεις του στερούνταν εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και περιείχαν αρκετές ελλείψεις και ασυνέπειες. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρώ ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και ικανοποιητικές περιγραφές σχετικά με την κακομεταχείριση την οποία ισχυρίστηκε ότι υπέστη, ενώ παρουσιάστηκε αντιφατικός ως προς τα κίνητρα αυτής της μεταχείρισης, αναφέροντας αρχικά ότι τον εξανάγκαζαν να ασχολείται με τη γεωργία χωρίς να γνωρίζει τον λόγο και ακολούθως διαφοροποίησε το κίνητρο των απειλών, αναφέροντας ότι γινόταν επειδή ο ίδιος θα κληρονομούσε την περιουσία του πατέρα του μετά τον θάνατο του τελευταίου. Επιπλέον, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει σαφείς και περιεκτικές περιγραφές ως προς τα περιστατικά απειλών που φέρεται να δέχτηκε, ενώ δεν διαφαίνεται να του έχει συμβεί οτιδήποτε λόγω των απειλών αυτών. Επισημαίνεται ότι από το 2017, χρονολογία κατά την οποία ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι κατέφυγε σε ένα φίλο του, μέχρι το 2021, χρονολογία κατά την οποία αναχώρησε από τη χώρα του, δεν τον αναζήτησαν και δεν του συνέβη οτιδήποτε, γεγονός το οποίο αποδυναμώνει τη σοβαρότητα των κατ’ ισχυρισμό απειλών. Τέλος, εντοπίζεται έλλειψη ευλογοφάνειας στις δηλώσεις του Αιτητή, τόσο για τον λόγο για τον οποίο δεν αποτάθηκε στην αστυνομία, όσο και για το γεγονός ότι ενώ δήλωσε σε αρχικό στάδιο της συνέντευξης ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ακολούθως ισχυρίστηκε ότι μέρος της κακοποίησης ήταν η απαγόρευση να φοιτά στο σχολείο. Ο Αιτητής έδωσε αόριστες, ασαφείς και μη ευλογοφανείς απαντήσεις σε διευκρινιστικές ερωτήσεις που του τέθηκαν σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός του, περιορίστηκε σε σύντομες και γενικόλογες αποκρίσεις, χωρίς να παραθέτει λεπτομερείς και συγκεκριμένες περιγραφές για τις ισχυριζόμενες απειλές που δέχθηκε από τις μητριές του. Οι απαντήσεις του Αιτητή δεν αντικατοπτρίζουν βιωματικής φύσης γεγονότα και καθότι πρόκειται για περιστατικά που κατ’ ισχυρισμό αποτελούν προσωπική εμπειρία, θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο να είναι σε θέση να παραθέσει μεγαλύτερο αριθμό λεπτομερειών και περισσότερα βιωματικά στοιχεία στην αφήγησή του.

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του Αιτητή, το Δικαστήριο κρίνει ότι εκ των όσων αυτός δήλωσε, λόγω της απολύτου προσωπικής φύσεως τους, δεν προκύπτουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές. Στη βάση λοιπόν της αξιολόγησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων του Αιτητή, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται ως μη αξιόπιστος στο σύνολό του.

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του Αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο αντικειμενικό, κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα ο Αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του παραχωρηθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή Freetown, η οποία έχει γίνει αποδεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Σύμφωνα με τον διαδραστικό χάρτη του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, στη Σιέρρα Λεόνε δεν λαμβάνει χώρα οποιαδήποτε διεθνής ή μη διεθνής ένοπλη σύρραξη.^[1]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα  Crisis24,  η Σιέρρα Λεόνε έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο  στο κομμάτι της σταθερότητας μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 2002 και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η χώρα θα μπορούσε να ολισθήσει εκ νέου  σε ένοπλη σύγκρουση. Ως περαιτέρω, αναφέρεται  δεν υπάρχουν γνωστές τρομοκρατικές ομάδες που να δραστηριοποιούνται ή που να εκτιμάται ότι αποτελούν απειλή για ξένα συμφέροντα στη χώρα. Ωστόσο, η εγκληματική δραστηριότητα είναι ευρέως διαδεδομένη, με κύρια απειλή τόσο για τους ξένους ταξιδιώτες, όσο και για τους ομογενείς, το μη βίαιο, ευκαιριακό έγκλημα. Ταυτόχρονα, συχνές είναι και οι κοινωνικές αναταραχές κατά τις οποίες οι δυνάμεις ασφαλείας τείνουν να απαντούν με τρόπο που συνήθως προκαλεί κλιμάκωση της κατάστασης.[2]

 

Αναφορικά με τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη Δυτική περιφέρεια, στην οποία ανήκει η πόλη Freetown (τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή πριν την αναχώρησή του),[3] σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data 

Project), κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 14/11/2025), στην εν λόγω περιφέρεια, καταγράφηκαν 5 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 4 θάνατοι.^[4] Εξ αυτών, 2 περιστατικά σημειώθηκαν στην πόλη Freetown από τα οποία δεν προκλήθηκε κανένας θάνατος και 2 περιστατικά σημειώθηκαν στην πόλη  Waterloo, από τα οποία προκλήθηκαν 3 θάνατοι.[5]

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις για το έτος 2025, ο πληθυσμός της Σιέρρα Λεόνε ανέρχεται σε 9,165,377 κατοίκους και για την πόλη Freetown σε 1,387,360 κατοίκους για το ίδιο έτος.[6] Εκ των ανωτέρω πληροφοριών καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην Freetown επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

Ενόψει των ως έχουν αναφερθεί ανωτέρω, κρίνω σκόπιμο, να προβώ σε έρευνα και όσον αφορά την πόλη Makeni, για σκοπούς πληρότητας. Σε έρευνα αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στην Βόρεια περιφέρεια στην οποία ανήκει η επαρχία Bombali, πρωτεύουσα της οποίας είναι η πόλη Makeni^[7], ήτοι τόπο καταγωγής του αιτητή, σύμφωνα με τα στοιχεία του Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 14/11/2025), στην εν λόγω περιφέρεια, καταγράφηκαν 4 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία δεν προκλήθηκε κανένας θάνατος.[8] Στην πόλη Makeni καταγράφηκε ένα περιστατικό πολιτικής βίας.[9]

Επισημαίνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Makeni σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2025 ανέρχεται σε 87,679 κατοίκους.[10] Εκ των ανωτέρω πληροφοριών καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πόλη Makeni επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, καθίσταται κατανοητό ότι η περιοχή Makeni, τόπος καταγωγής του αιτητή και η περιοχή Freetown, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν πλήττονται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ[11]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά νεαρό ενήλικα άνδρα, υγιή, ικανοποιητικού μορφωτικού επιπέδου και πλήρως ικανό προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό και τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι η περίπτωση του Αιτητή δεν εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα ως ορίζονται στα άρθρα 3-3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου, εφόσον ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για κάποιο από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του πιο πάνω Νόμου. Συνακόλουθα, ο Αιτητής  δεν επικαλέστηκε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται, και ούτε προκύπτει (ως αναλύθηκε ανωτέρω), ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ώστε να του δοθεί συμπληρωματική προστασία. Επομένως, κρίνω ότι ορθώς κρίθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου ότι δεν μπορούσε να του παρασχεθεί ούτε προσφυγικό καθεστώς αλλά ούτε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του Αιτητή.

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με € 1000 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

 

                                                                        Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.