ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                                    Υπόθεση αρ. 7591/2022

                                   

25 Νοεμβρίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                            Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

 

Μεταξύ:

                                                            D.G.Y. 

                                                                                                                                                                                                                                                      Αιτητή

Και

 

                   Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Καθ' ων η αίτηση

 

Θ. Γεωργίου (κα) για Χρ. Χριστοδουλίδη (κο) και Κ. Κουπαρρή (κα) Δικηγόρος για Αιτητή

 

Α. Κίτσιου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ. 16/11/2022 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 21/12/2022 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης, παράνομης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής, είναι ενήλικας υπήκοος Καμερούν και στις 06/02/2019 υπέβαλε αίτηση χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Στις 30/06/2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, στις 14/10/2022, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου υπέβαλε σχετική Έκθεση και Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη της αίτησης ασύλου του αιτητή η οποία εγκρίθηκε στις 16/11/2022. Στις 21/12/2022, η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε σχετική επιστολή ενημέρωσης περί της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή αυθημερόν, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου σε γλώσσα κατανοητή για τον αιτητή.

 

Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Οι συνήγοροι του Αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής τους αγόρευσης, προώθησαν διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψαν κατά το στάδιο των διευκρινίσεων και διατήρησαν μόνο τον λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από τον λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα των Καθ’ ων η αίτηση αποσύρονται και απορρίπτονται.

Δια της γραπτής τους αγόρευσης, οι Καθ’ ων η αίτηση υποβάλλουν ότι η  προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή και νόμιμη, σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος, των Νόμων και των Κανονισμών, είναι αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης των εξουσιών με τις οποίες περιβάλλονται οι Καθ’ ων η αίτηση, κατ’ εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου, και λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα, αφού αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη.

Θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος του Αιτητή, ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Στο πλαίσιο του εντύπου της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο αιτητής δήλωσε ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του λόγω των συνθηκών ανασφάλειας ενόψει των συγκρούσεων μεταξύ της Boko Haram και του κράτους του Καμερούν. Η Boko Haram βομβάρδιζε, σκότωνε πολίτες και έκαιγε σπίτια. Άλλοι πέθαναν και άλλοι έτρεξαν να σωθούν. (βλ. ερυθρό 4 και μετάφραση αυτού ερυθρό 15 του Δ.Φ.). 

 

Κατά τη διάρκεια της προσωπικής του συνέντευξης, ο αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στη Douala, όπου και έζησε μέχρι την αναχώρησή του από το Καμερούν. Είναι άγαμος και άτεκνος. Ο Αιτητής δεν έχει γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς και από τότε που γεννήθηκε ζει με τους θετούς του γονείς. Η μητέρα του απεβίωσε κατά τη γέννησή του και ο πατέρας του από έκρηξη βόμβας όσο ο ίδιος βρισκόταν ήδη στην Κύπρο, όπως τον ενημέρωσε ο θετός του πατέρας. Έχει πέντε ετεροθαλή αδέρφια και πιο συγκεκριμένα τέσσερις αδερφούς και μία αδερφή. Οι θετοί του γονείς και τα ετεροθαλή αδέρφια του ζουν στην Douala και ο Αιτητής διατηρεί επικοινωνία μαζί τους. Ο Αιτητής ολοκλήρωσε την τυπική εκπαίδευση στη χώρα του και εκπαιδεύτηκε ως ηλεκτρολόγος, επάγγελμα το οποίο εξάσκησε από το 2014 μέχρι και την αναχώρησή του από τη χώρα.

 

Κληθείς να εξηγήσει τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του, ο Αιτητής δήλωσε ότι αντιμετώπιζε ποινικές διώξεις μετά από καταγγελίες των πρώην εργοδοτών του στην Douala, κάτι το οποίο τον ώθησε να διαφύγει στον Άπω Βορρά, όπου απήχθη  από την τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram και βασανίστηκε. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής ανάφερε ότι εργαζόταν στην Douala σε εταιρεία ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, όπου κατηγορήθηκε για απώλεια υλικών λόγω πλημμελούς συμπεριφοράς των συναδέλφων του καθότι οι ίδιοι πώλησαν τα υλικά που είχαν αγοραστεί όταν ο αιτητής απουσίαζε, αφού ήταν άρρωστος. Παρότι δεν ήταν παρών  ο ίδιος όταν συνέβη το εν λόγω περιστατικό, ως υπεύθυνος των εργασιών θεωρήθηκε υπαίτιος και του ασκήθηκε δίωξη για την απώλεια των υλικών. Στράφηκε για βοήθεια σε ένα πρόσωπο, πολιτικό παράγοντα και δήμαρχο, ο οποίος φαινομενικά παρενέβη για να αμβλύνει την κατάσταση. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο Αιτητής, το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο άρχισε να τον εκβιάζει, ζητώντας του να ενδώσει σε σεξουαλικές πράξεις. Αφορμή αποτέλεσε κάρτα του αντίπαλου κόμματος που είδε να πέφτει από τον Αιτητή, κάτι το οποίο τον αναστάτωσε και προκειμένου να μην καλέσει την Αστυνομία να τον συλλάβουν, του πρότεινε να συνευρεθούν σεξουαλικά. Ο Αιτητής αρχικά αρνήθηκε και στη συνέχεια του πρότεινε να συνευρεθούν σε ξενοδοχείο. Ωστόσο ο Αιτητής εξαφανίστηκε και από τότε το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο του έκανε απειλητικά τηλεφωνήματα.

 

Ο Αιτητής πήγε να εργαστεί σε άλλη εταιρεία, όπου και εκεί προέκυψαν προβλήματα με πληρωμές και τελικά κατηγορήθηκε ξανά για πώληση ηλεκτρολογικού εξοπλισμού που έγινε με τη συμμετοχή του. Ερωτώμενος να διευκρινίσει για τι είδος έγκλημα είχε κατηγορηθεί, ο ίδιος δήλωσε για κλοπή εξοπλισμού.

 

Ερωτηθείς πότε εγκατέλειψε την Douala, ο αιτητής δήλωσε τον Φεβρουάριο του 2016, την ίδια μέρα όπου πώλησε τον ηλεκτρικό εξοπλισμό και έτσι διέφυγε και πήγε να αναζητήσει καταφύγιο στον Άπω Βορρά, όπου όμως, όπως ισχυρίζεται, απήχθη από την τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram.

 

Εκεί, όπως είπε, κρατήθηκε όμηρος μαζί με άλλα άτομα, αλλά κατάφεραν να ξεφύγουν και μετέβησαν στην Νιγηρία, όπου εντοπίστηκαν και πάλι από μέλη της Boko Haram. Στη Νιγηρία έμεινε ως όμηρος για δύο μήνες. Κατάφερε να αποδράσει με άλλους αιχμαλώτους όταν οι απαγωγείς ήταν μεθυσμένοι. Ακολούθως διέφυγε στο Μπενίν (Benin) και από εκεί ξεκίνησε η πορεία του προς την Ευρώπη.

 

Κατά την παραμονή του στη Λιβύη, όπως ανέφερε, φυλακίστηκε και πωλήθηκε δύο φορές, την πρώτη φορά σε Λίβυους, και ακολούθως στην ‘μαύρη αγορά’, όπου την δεύτερη φορά ο ίδιος πωλήθηκε σε μια οικογένεια όπου εργαζόταν χωρίς να αμείβεται. Στο τέλος, κατάφερε να αποδράσει με τη βοήθεια της κόρης της μητέρας που εργαζόταν καθότι τον λυπήθηκε και κατάφερε να επιβιβαστεί σε πλοίο για την Ευρώπη, καταλήγοντας τελικά στην Κύπρο.

 

Ερωτώμενος να αναφέρει ποιος είναι ο λόγος που θεωρεί ότι το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο επιθυμεί να τον σκοτώσει, ο αιτητής ανάφερε επειδή επιθυμούσε να τον κακομεταχειριστεί και ο ίδιος αρνήθηκε. Πρόσθεσε ότι το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο φοβόταν ότι θα τον εκθέσει και γι΄αυτό τον λόγο του ανάφερε ότι θα τον σκοτώσει για να κρατήσει το μυστικό. Όταν ερωτήθηκε εάν σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν θα μπορεί να αναζητήσει προστασία από τις αρχές της χώρας του, ανάφερε ότι είναι αδύνατον καθότι το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο είναι μέλος της κυβέρνησης και εξαιτίας αυτού δεν θα γίνει τίποτα. Πέραν τούτου, δήλωσε ότι φοβάται και το πρώτο του αφεντικό καθότι σε περίπτωση που μπει φυλακή, θα βάλει ανθρώπους στην φυλακή να τον σκοτώσουν.

 

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός, αξιολογώντας τα όσα ο αιτητής δήλωσε στην συνέντευξη του, κατηγοριοποίησε τους ισχυρισμούς του ως εξής: 1) Ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του αιτητή, 2) Ο Αιτητής απειλήθηκε από τον εργοδότη του, αφού κατηγορήθηκε ότι έκλεψε εξοπλισμό από την εταιρία, και 3) Ο Αιτητής δέχτηκε απειλές από τον δήμαρχο της Douala γιατί αρνήθηκε να έρθει σε ερωτική επαφή μαζί του και 4) Ο Αιτητής απήχθη από μέλη της Boko Haram όταν πήγε στην επαρχία του Άπω Βορρά.

 

Αναφορικά με τον πρώτο ισχυρισμό, ο λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις του αιτητή υπήρξαν εσωτερικά αξιόπιστες, και καθώς ο αιτητής προσκόμισε το διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής του  αλλά και καθώς τα όσα ανέφερε επιβεβαιώνονται από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, ο ισχυρισμός έγινε αποδεκτός.

 

Αναφορικά με το δεύτερο ισχυρισμό, περί του ότι ο αιτητής δέχθηκε απειλές και κατηγορήθηκε από τον εργοδότη του ότι έκλεψε εξοπλισμό από την εταιρία, ο εν λόγω δεν έγινε αποδεκτός, καθότι δεν τεκμηριώθηκε η εσωτερική αξιοπιστία, λόγω έλλειψης λεπτομερειών. Ειδικότερα, ο λειτουργός αναφέρει ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει λεπτομέρειες σχετικά με τα περιστατικά για τα οποία κατηγορήθηκε και την διαδικασία της ποινικής δίωξης που κινήθηκε εναντίον αλλά ούτε και να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν επικοινώνησε με τις αστυνομικές αρχές του Καμερούν.   

Αναφορικά με το τρίτο ισχυρισμό, περί του ότι ο αιτητής δέχτηκε απειλές από τον δήμαρχο της Douala γιατί αρνήθηκε να έρθει σε ερωτική επαφή μαζί του, ο εν λόγω δεν έγινε αποδεκτός. Συγκεκριμένα, ο λειτουργός αναφέρει ότι ο Αιτητής δεν έδωσε επαρκείς λεπτομέρειες σε σχέση με τις περιστάσεις που ήρθε σε επικοινωνία με τον δήμαρχο και τις απειλές που δέχτηκε, ενώ δεν ήταν σε θέση να δώσει ένα συνεκτικό χρονοδιάγραμμα των περιστατικών. Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας ο λειτουργός εντόπισε σε διαθέσιμες πηγές ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν βοηθός του δημάρχου και όχι ο ίδιος ο δήμαρχος και επομένως οι ισχυρισμοί του αιτητή έρχονται σε αντίθεση με τις εν λόγω πληροφορίες. Σε σχέση με την κάρτα μέλους σε πολιτικό κόμμα που κατέθεσε ο Αιτητής, ο λειτουργός αναφέρει ότι από μόνη της η κάρτα μέλους δεν αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του αιτητή. Πρόσθετα, ο λειτουργός επισημαίνει ότι ο ίδιος ο αιτητής δήλωσε ότι ουδέποτε υπήρξε μέλος του εν λόγω κόμματος και ότι του δόθηκε αφού εργάστηκε για το εν λόγω κόμμα (διανομή φυλλαδίων) καθότι το κόμμα ήθελε να αυξήσει τα μέλη του. Λαμβανομένου υπόψη, ως καταγράφεται από τον αρμόδιο λειτουργό, ότι ο αιτητής ουδέποτε υπήρξε μέλος του εν λόγω, δεν αξιολογήθηκε ο μελλοντικός κίνδυνος που μπορεί να βιώσει μέλος στο εν λόγω κόμμα, σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν.

Αναφορικά με τον τέταρτο ισχυρισμό, περί του ότι ο αιτητής απήχθη από μέλη της Boko Haram όταν πήγε στον Άπω Βορρά του Καμερούν, ο εν λόγω δεν έγινε αποδεκτός, επειδή σύμφωνα με την εκτίμηση του λειτουργού ο Αιτητής δεν ήταν ακριβής ως προς το πότε και το που ακριβώς πήγε στον Άπω Βορρά λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της συγκεκριμένης περιοχής. Αναμενόταν από τον αιτητή να είναι σε θέση να είναι ακριβής για το μέρος και τον χρόνο παραμονής του στον Άπω Βορρά. Η περιγραφή του για την μέρα όπου απήχθη, δεν ήταν λεπτομερής και ο αιτητής πέραν του να αναφέρει ότι απήχθη και βασανίστηκε, δεν μπορούσε να προβάλει λεπτομερείς πληροφορίες για το τι βίωσε στον Άπω Βορρά. Ως καταγράφει ο αρμόδιος λειτουργός, ο ισχυρισμός του όσον αφορά τον τρόπο που απέδρασε από τους τρομοκράτες της Boko Haram, ήτοι ότι μια μέρα οι εν λόγω μέθυσαν και ήταν κουρασμένοι και κατάφερε να διαφύγει, κρίθηκε ως ασυνεπής ενώ ο αιτητής δεν κατάφερε να προβάλει λεπτομερείς πληροφορίες για τις συνθήκες που απέδρασε. Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας, ο λειτουργός παραθέτει πηγές σε σχέση με την δράση της Boko Haram στον Άπω Βορρά του Καμερούν καθώς και τα περιστατικά απαγωγών από τα μέλη της. Ωστόσο, παρότι οι εξωτερικές πηγές συμβαδίζουν με τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι η Boko Haram απαγάγει κόσμο και είναι παρόντες στον Άπω Βορρά του Καμερούν, δεδομένης του αόριστου και μη λεπτομερή αφηγήματος του αιτητή, η εσωτερική αξιοπιστία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και ο αρμόδιος λειτουργός καταλήγει ότι ο εν λόγω ισχυρισμός δεν δύναται να γίνει αποδεκτός.

Ενόψει των ανωτέρω ευρημάτων, λαμβανομένου υπόψη και του προφίλ του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, μιας και δεν τεκμηριώθηκε φόβος δίωξης συνδεόμενος με την εθνικότητα, τη φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, στο άρθρο 10 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ και στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου. Περαιτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, δυνάμει του άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την κατάσταση που επικρατούσε στο Καμερούν, και συγκεκριμένα στον τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή στην πόλη Douala, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), καθότι δεν διαπιστώθηκε ότι υπάρχει λόγος να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή ως άμαχος πολίτης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, διαπιστώνω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν έχουν προβεί σε επαρκή έρευνα. Συγκεκριμένα, παρατηρώ ότι ο αρμόδιος λειτουργός δεν προέβη σε αξιολόγηση του ισχυρισμού, περί του ότι ο αιτητής εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του καθότι είχε μια ακόμη ασκηθείσα δίωξη εναντίον του από τον δεύτερο εργοδότη του, για κλοπή εξοπλισμού, και ο ισχυρισμός περί μη δέουσας έρευνας κρίνεται βάσιμος μόνο ως προς αυτό το κομμάτι, έρευνα στην οποία, ενόψει της δικαιοδοσίας του, θα προβεί το παρόν Δικαστήριο.

 

 Ανεξαρτήτως της ως άνω κατάληξής μου, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018).

 

Προχωρώντας τώρα στην αξιολόγηση του συνόλου των ενώπιον μου στοιχείων στη βάση και της εκ του Νόμου παρεχόμενης δικαιοδοσίας, αρχικά συντάσσομαι με το ότι ο πρώτος ισχυρισμός όσον αφορά τα στοιχεία του προσωπικού προφίλ, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ορθώς έγινε αποδεκτός από τους Καθ’ ων η αίτηση, αφού δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου.

 

Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό, το Δικαστήριο τον διαφοροποιεί ως ακολούθως: ο αιτητής δέχθηκε απειλές και κατηγορήθηκε από τον πρώτο εργοδότη του για απώλεια/ κλοπή υλικών όπως επίσης κατηγορήθηκε από τον δεύτερο εργοδότη του για κλοπή εξοπλισμού.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός υπέπεσε σε πολλές ασάφειες, αντιφάσεις και ανακρίβειες, οι οποίες πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του, όσον αφορά τις απειλές και κατηγορίες από τον πρώτο του εργοδότη του για απώλεια/κλοπή υλικών και κατηγορία από τον δεύτερο του εργοδότη για κλοπή εξοπλισμού.

 

Ορθώς λοιπόν θεωρώ κρίθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση, ότι τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγόμενων του αιτητή, αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε ανωτέρω. Εν προκειμένω, παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή ήταν αντιφατικές, γενικόλογες και αόριστες, χωρίς να παραπέμπουν σε πρόσωπο που εξιστορεί ιδία βιώματα, περιείχαν αρκετές ελλείψεις, αντιφάσεις και ασυνέπειες. Παρατηρώ ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει λεπτομέρειες σχετικά με τις ισχυριζόμενες απειλές που ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε από τον πρώτο εργοδότη του λόγω της κατηγορίας προς το πρόσωπο του για απώλεια/κλοπή υλικών όπως επίσης και τον λόγο που αναγκάστηκε να διαφύγει από την χώρα λόγω των κατηγοριών που του ασκήθηκαν και από τους 2 εργοδότες του καθώς επίσης αδυνατούσε να παραθέσει πληροφορίες σε τι στάδιο βρίσκονταν οι εν λόγω διώξεις από τους 2 του εργοδότες που οδήγησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει την χώρα του.

Συναφώς, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι σύμφωνα με τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης πολλές από τις δηλώσεις του αιτητή δεν επιβεβαιώνονται ούτε από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, θα συμφωνήσω με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση και με τα σημεία που εντόπισε περί του να καταλήξει σε εύρημα περί της μη αξιοπιστίας του αιτητή και επομένως παρέλκει η όποια επανάληψη τους.

Σε σχέση με τον τρίτο ισχυρισμό του αιτητή, περί του ότι δέχθηκε απειλές από τον δήμαρχο της Douala γιατί αρνήθηκε να έρθει σε ερωτική επαφή μαζί του, παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή δεν περιείχαν επαρκείς λεπτομέρειες, χαρακτηρίζονται από ασάφειες και πραγματικές αντιφάσεις και έλλειψη ευλογοφάνειας. Ειδικότερα, σε κανένα στάδιο της συνέντευξης του δεν τεκμηρίωσε πως γνώρισε τον εν λόγω πρόσωπο και για ποιο λόγο επιθυμούσε να τον βοηθήσει όπως επίσης δεν κατόρθωσε να παρέχει τέτοιες πληροφορίες που να αποδίδουν βιωματικό χαρακτήρα σε όσα δήλωσε περί των όσων μεσολάβησαν σε μετέπειτα στάδιο ήτοι περί των απειλών προς το πρόσωπο του. Θα συμφωνήσω με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση και με τα σημεία που εντόπισε περί του να καταλήξει σε εύρημα περί της μη αξιοπιστίας του αιτητή,  και επομένως παρέλκει η όποια επανάληψη τους.

Αναφορικά με τον τέταρτο ισχυρισμό, περί του ότι ο αιτητής απήχθη από μέλη της Boko Haram όταν πήγε στην επαρχία του Άπω Βορρά, o αιτητής εξίσου δεν κατόρθωσε να παρέχει τέτοιες πληροφορίες που να αποδίδουν βιωματικό χαρακτήρα σε όσα δήλωσε. Οι δηλώσεις του ήταν γενικόλογες ενώ δεν κατόρθωσε να εξηγήσει λεπτομερώς και με σαφήνεια πως έγινε η απαγωγή του και τι μεσολάβησε όπως επίσης και πως κατόρθωσε να διαφύγει. Θα συμφωνήσω με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση και με τα σημεία που εντόπισε περί του να καταλήξει σε εύρημα περί της μη αξιοπιστίας του αιτητή,  και επομένως παρέλκει η όποια επανάληψη τους.

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του Αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

Συνακόλουθα, ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 19 του Περί προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, δεν επικαλέστηκε πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας στην χώρα καταγωγής του, δυνάμει του άρθρου 19(2), εδάφια (α) και (β), του Περί Προσφύγων Νόμου.

Πρόσθετα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, θα πρέπει το Δικαστήριο να διαπιστώσει εάν στην περιοχή καταγωγής και μόνιμης διαμονής του Αιτητή υφίσταται 1) ένοπλη σύρραξη και εάν και εφόσον υφίσταται τότε 2) να διαπιστώσει κατά πόσο στην εν λόγω περιοχή υπάρχει αδιάκριτη άσκηση βίας σε βαθμό τόσο υψηλό ώστε ο Αιτητής να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη ως άμαχος πολίτης. Παράλληλα το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάσει τυχόν ειδικό κίνδυνο που διατρέχει ο Αιτητής από την ατομική του κατάσταση και τυχόν προσωπικές περιστάσεις σε συνδυασμό με τις συνθήκες αδιάκριτης άσκησης βίας (σε μικρότερο βαθμό), σύμφωνα με την αναπροσαρμοσμένη κλίμακα που καθορίστηκε στην απόφαση Elgafaji ^[1] του ΔΕΕ. Σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του ΕΑΣΟ - Δικαστική Ανάλυση, σχετικά με την ανάλυση του άρθρου 15 (γ) της οδηγίας 2011/95/ΕΕ «Βάσει του άρθρου 15 στοιχείο γ), ένα πρόσωπο που διατρέχει γενικό κίνδυνο δεν αποκλείεται να διατρέχει και ειδικό κίνδυνο, και το αντίστροφο. Πράγματι, το ΔΕΕ διατύπωσε την έννοια της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, σύμφωνα με την οποία: «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας (Elgafaji, σκέψη 39· Diakité, σκέψη 31). Το αντίστροφο ισχύει επίσης: κατ’ εξαίρεση, ο βαθμός βίας μπορεί να είναι τόσο υψηλός ώστε ένας άμαχος να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη απλώς και μόνο λόγω της παρουσίας του στο έδαφος της επηρεαζόμενης χώρας ή περιοχής (σκέψη 43). Το ΔΕΕ έκρινε ότι η ερμηνεία αυτή δεν αντέβαινε στην [τότε] αιτιολογική σκέψη 26 της οδηγίας, καθώς το γράμμα αυτής προβλέπει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξαιρετικής κατάστασης (59).»^[2]

Επομένως, εξετάζοντας την πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 15 (γ) του κατά πόσον υφίσταται ένοπλη σύρραξη στο Καμερούν και την κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, αξίζει να αναφερθούν τα κατωτέρω.

Ως αναφέρεται σε άρθρο του The Conversation, μίας ειδησεογραφικής ιστοσελίδας που δημοσιεύει άρθρα ακαδημαϊκών σε συνεργασία με δημοσιογράφους, δημοσιευθέν τον Αύγουστο του 2025, το 2016 ξεκίνησαν ειρηνικές διαδηλώσεις των δικηγόρων και εκπαιδευτικών κατά της «γαλλοφωνοποίησης» των δικηγορικών και εκπαιδευτικών συστημάτων στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, ωστόσο, γρήγορα εξελίχθηκαν σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των αυτονομιστών και των κυβερνητικών δυνάμεων.[3] Τον Οκτώβριο του 2017, αγγλόφωνοι αυτονομιστές κήρυξαν την ανεξαρτησία και ανακήρυξαν ένα νέο κράτος, την «Αμπαζονία» στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές.[4]

 

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Amnesty International που κάλυπτε τα γεγονότα του 2024, έναν χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2025, οι πολιτικές εντάσεις αυξήθηκαν και οι ένοπλες συγκρούσεις και η βία συνεχίστηκαν στις περιοχές του Άπω Βορρά και στη Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική περιοχή.[5]

 

Τον Οκτώβριο του 2025, ο οργανισμός UN OCHA δήλωσε για την περίοδο μεταξύ 1 και 30 Σεπτέμβρη του 2025 ότι το περιβάλλον ασφάλειας στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές παρέμεινε τεταμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της παρατεταμένης απαγόρευσης κυκλοφορίας που επιβλήθηκε από μη κρατικές ένοπλες ομάδες από τις 8 Σεπτεμβρίου έως τις 14 Οκτωβρίου.[6] Η απαγόρευση, η οποία στόχευε στη διατάραξη της επανέναρξης των σχολείων και των προεδρικών εκλογών, ακολουθήθηκε από περιστατικά βίας, εκτοπισμού και κινδύνων για την προστασία του πληθυσμού.[7]

 

Η Douala βρίσκεται δυτικά, στην γαλλόφωνη περιοχή.[8] Είναι η μεγαλύτερη πόλη του Καμερούν, αποτελούμενη από το 20% του συνολικού αστικού πληθυσμού, συνιστά μεγάλο βιομηχανικό κέντρο και είναι η πρωτεύουσα της περιοχής Littoral.[9] Λόγω της κατάστασης ασφαλείας, έχει παρατηρηθεί αύξηση μετακινήσεων πληθυσμιακών ομάδων προς την περιοχή Littoral και την πόλη Douala, καθώς η σύγκρουση έχει παγιωθεί και η μαζική εισροή πληθυσμών έχει συγκεντρωθεί εκεί.[10] Σε σχέση με την περιοχή Littoral, πληροφορίες αναφέρουν ότι η βία που σχετίζεται με τους αυτονομιστές δεν είναι συχνή στη συγκεκριμένη περιοχή.[11]

 

Επομένως στην βάση των πιο πάνω διαπιστώνεται ότι υφίσταται εσωτερική ένοπλη σύρραξη στο Καμερούν, η πρώτη και αναγκαία προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 15 στοιχείο γ) της οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Παράλληλα όμως θα πρέπει να υφίσταται και αδιάκριτη βία σε τέτοιο υψηλό βαθμό - όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτων των προσωπικών τους περιστάσεων, ως ένας γενικότερος κίνδυνος βλάβης κατά αμάχου - που η απλή παρουσία αμάχου στην περιοχή θα συνιστά πραγματικό κίνδυνο να υποστεί ουσιώδη βλάβη. Στη σκέψη 30 της απόφασης Diakité, το ΔΕΕ επισήμανε τα εξής: «Επιπλέον, επιβάλλεται η υπόμνηση ότι η ύπαρξη εσωτερικής ένοπλης συρράξεως μπορεί να συνεπάγεται την παροχή της επικουρικής προστασίας μόνο στο μέτρο που οι συγκρούσεις μεταξύ των τακτικών δυνάμεων ενός κράτους και ενός ή περισσοτέρων ενόπλων ομάδων ή μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ενόπλων ομάδων θεωρούνται κατ' εξαίρεση ότι συνεπάγονται σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του αιτούντος την επικουρική προστασία, υπό την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γ), της οδηγίας 2004/83, διότι ο βαθμός της αδιάκριτης ασκήσεως βίας που τις χαρακτηρίζει είναι τόσο μεγάλος ώστε υπάρχουν σοβαροί και βάσιμοι λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να υποστεί την εν λόγω απειλή (βλέπε, υπό την έννοια αυτή, Elgafaji, σκέψη 43)».^[12]

Στη σκέψη 35 της απόφασης Elgafaji, το Δικαστήριο ανάφερε το εξής: «Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ', της οδηγίας»^[13].

Περαιτέρω, σύμφωνα με τις ανωτέρω πληροφορίες από τις εξωτερικές πηγές, συνάγεται ότι η εν λόγω εσωτερική ένοπλη σύρραξη περιορίζεται κυρίως στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, ήτοι στη Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας, ενώ, αντίθετα, η περιφέρεια Littoral, όπου ανήκει γεωγραφικά η πόλη Douala, ήτοι η περιοχή της προηγούμενης συνήθους διαμονής του αιτητή, ανήκει στις Γαλλόφωνες περιοχές του Καμερούν.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε πρόσφατες (έγκυρες) πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή Littoral του Καμερούν, όπου ανήκει γεωγραφικά και η πόλη Douala όπου ζούσε o Αιτητής, το οποίο θεωρείται το μέρος τελευταίας διαμονής του, για να διαπιστωθεί κατά πόσον υφίσταται σε τέτοιο υψηλό βαθμό αδιάκριτη βία. Από την εν λόγω έρευνα, καταγράφονται τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 14/11/2025), στην περιοχή Littoral όπου υπάγεται η πόλη Douala, καταγράφηκαν 10 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 11 θάνατοι.^[14] Εξ αυτών, 6 περιστατικά σημειώθηκαν στην πόλη Douala από τα οποία προκλήθηκαν 11 θάνατοι.[15] Σημειώνεται πως ο πληθυσμός για την περιοχή Littoral σύμφωνα με επίσημες προβλέψεις για το 2025 ανήλθε σε 4,498,900 κατοίκους ενώ για την πόλη Douala εκτιμάται σε 4,346,420 κατοίκους για το ίδιο έτος.[16]

 

Δεδομένου λοιπόν ότι ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής Littoral του Καμερούν ανέρχεται το 2025 σε 4,498,900 κατοίκους^[17], καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων άμαχων πολιτών στην εν λόγω περιοχή δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής και ειδικότερα στην πόλη Douala, τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή, έτσι ώστε να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, o Αιτητής θα κινδυνέψει ως άμαχος αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί. 

Ενόψει των ανωτέρω, συνάγεται ότι η περιφέρεια Littoral, όπου ανήκει γεωγραφικά η πόλη Douala, την οποία το Δικαστήριο θεωρεί ως την περιοχή διαμονής του βάσει της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του ως παρατέθηκε ανωτέρω, δεν φαίνεται να πλήττεται σε τέτοιο βαθμό από συγκρούσεις και περιστατικά βίας, τα οποία να ανάγονται σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να θεωρούνται ότι πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, ως αυτό ερμηνεύθηκε από τις αποφάσεις Elgafaji και Diakite του ΔΕΕ, ως αναφέρθηκαν ανωτέρω. Δεν παροράται εξάλλου το γεγονός ότι ο αιτητής  είναι γαλλόφωνος και λαμβάνοντας υπόψιν και την απουσία προσωπικών υποκειμενικών εξατομικευμένων στοιχείων στο προφίλ του αιτητή, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρές βλάβες σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πόλη Douala.

Κατ’ αρχήν, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (International Organization for Migration- IOM) έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα κοινό πρόγραμμα το οποίο διευκολύνει την εθελούσια επιστροφή Καμερουνέζων πολιτών στη χώρα καταγωγής τους, καθώς επίσης παρέχει υποστήριξη στους επιστραφέντες με στόχο την ομαλή επανένταξή τους στη ζωή του Καμερούν (επαγγελματικός προσανατολισμός, πρακτική εκπαίδευση, εκθέσεις ενημέρωσης για επαγγελματικά θέματα και θέσεις εργασίας, συνεδρίες συμβουλευτικής).^[18] Βασικοί μέτοχοι στο πρόγραμμα εντός του Καμερούν είναι το Υπουργείο Εξωτερικών Σχέσεων (Ministry of External Relations), η Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας (General Direction for National Security), το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας (Ministry of Public Health), το Υπουργείο Κοινωνικών Θεμάτων (Ministry of Social Affairs), το Υπουργείο Νεότητας και Πολιτικής Αγωγής (Ministry of Youth and Civic Education), καθώς και η Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας (Direction of Civil Protection) του Υπουργείου Εδαφικής Διοίκησης (Ministry of Territorial Administration).^[19] Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει δημοσιεύσει ο IOM από τον Ιούνιο του 2017 έως το 2021 έλαβαν βοήθεια κατά την εθελούσια επιστροφή τους και τη διαδικασία επανένταξής τους 5.450 Καμερουνέζοι πολίτες.^[20]

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό και τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι η περίπτωση του Αιτητή δεν εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα ως ορίζονται στα άρθρα 3-3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου, εφόσον ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για κάποιο από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του πιο πάνω Νόμου. Συνακόλουθα, ο Αιτητής δεν επικαλέστηκε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται, και ούτε προκύπτει (ως αναλύθηκε ανωτέρω), ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ώστε να του δοθεί συμπληρωματική προστασία. Επομένως, κρίνω ότι ορθώς κρίθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου ότι δεν μπορούσε να του παρασχεθεί ούτε προσφυγικό καθεστώς, αλλά ούτε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα τόσο τη νομιμότητα όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή.

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

                 Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.