ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Αίτηση/Έφεση αρ.: 59/2024
Αναφορικά με τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο του 1965 (9/1965) και τις τροποποιήσεις του
Μεταξύ:
Themis Portofolio (si) Management Holdings Ltd
Αιτητών
Και
Παναγιώτης Μελέκκη
καθ’ ου η αίτηση
---------------------
Αίτηση από Γεώργιο Αλεξάνδρου Μελέκκη, ημερομηνίας 8.5.2025, για διαγραφή
ή παραμερισμό επίδοσης και διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης.
Ημερομηνία : 30, Σεπτεμβρίου 2025
Εμφανίσεις :
Για τον αιτητή: κα Ανδριάνα Κλαΐδη
Για την καθ’ ης αίτηση: A. Κουκούνης & Σία ΔΕΠΕ
Ενδιάμεση απόφαση
Εισαγωγή
Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας είναι η αίτηση που υποβλήθηκε από τρίτο πρόσωπο με την οποία ζητείται ουσιαστικά η ακύρωση του διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης σε σχέση με τον Παναγιωτη Μέλλεκη δια μέσω της επίδοσής στον Γεώργιο Αλέξανδρο Μελέκκη αιτητή στην παρούσα.
Ειδικότερα ζητείται ο παραμερισμός της αίτησης, ημερομηνίας 20.8.2024, με την οποία η καθ’ ης η αιτήση στην παρούσα αιτήθηκε την έκδοση διατάγματος για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας των ειδοποιήσεων Τύπο «Θ», «I», «ΙΑ», «ΙΒ», Δελτίο Α και «ΙΓ, προς τον Παναγιώτη Μελέκκη. Επιπλέον, ζητείται η ακύρωση ή ο παραμερισμός του Διατάγματος ημερομηνίας 10.10.2024, διά του οποίου επιτράπηκε η υποκατάστατη επίδοση των ειδοποιήσεων τύπου «Θ», «I», «ΙΑ», «ΙΒ», Δελτίο Α και «ΙΓ» προς τον Παναγιώτη Μέλεκκη δια μέσω της επίδοσης του στον αιτητή,
Η αίτηση βασίζεται στον Περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν. 14/60, τον Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, Άρθρα 1-5, 7-8, 9, στους Θεσμούς της Πολιτικής Δικονομίας, Α2, 0.2, 6, 7-15, Δ.5 Θ.1-8, 9, 10, Δ.5Α, Δ.6, Δ.11, Δ.46 θ.θ. 1-5, 9, Δ.27, Α32, 0.0. 1-5, 39 0.2, Α40Θ.Θ.Ι- ·7.Δ42Αθ.θ.Ι-13. Α48 θ.θ. 1-13, 4510.0.1-5, Δ.57, και Δ.64 και στα Άρθρα 21, 22 του ου περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, στον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/1965 και όπως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα. Άρθρα 1, 2(1)(2)(3), 3-26, 27, 28-35, 36, 37-43, 44, 44Α(1)-(4Α), 44Β(1)-(3), 44Γ(1)(2)(3)(α)(β)(γ)(δ),(ε)(στ), (ζ), (η), (4), 44ΓΑ, 44ΓΒ, 44Δ(1)(2)(3)(4Χ5)(6), 44Ε(1)(2)(3)(4), 44Ζ(1)(αΧβ)(2)(α)(β)(ί)-(ίν)(3)(4)ί44Ε(1)(2)(3)(α)-(ζ),(4)! (άΗβλ 44Θ(1)-(2), 44(Ι)(1)-(4)„ 44ΙΑ(1)-(2). 441Β, 441Δ, 44ίΕ„ 44ΙΑΑ,51, στον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμος (κεφ.224), Άρθρα 80, 81. στους Περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Κανονισμούς του 1956 και όπως έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα Κανονισμοί 1.2, 3, 5 (1) (2) (3), 6 (1) (2) (3). 7, 8, 9. 10 (1) (2) (3), 11, 12, 13, 14, 15, 16 και 17, στους Κανονισμούς Πώλησης Ενυπόθηκου Ακινήτου σύμφωνα με το Μέρος VIA του Νόμου 2015, Κανονισμοί 1,2, 3, 4, 5-14, στον Περί Συμβάσεων Νόμο Κεφ. 149, Άρθρα 10, 13, 14, 17. 18, 19, 20,23, 24,25,73-75 Άρθρα 1-5, 7-8,9, στον περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60, άρθρα 1-71, 32(1),(2),(3), 41, 42, στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, Κανονισμοί 1-60, 60.1 (1) (2) (3), 60.2(1), στην Εγκύκλιο αρ. 149 του Ανώτατου Δικαστηρίου ημερομηνίας 22/02/2024, στη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου, καθώς επίσης στις συμφυείς εξουσίες και τη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του αιτητή. Στην ένορκή του δήλωση ο ομνύων αναπτύσσει τους λόγους που κατά τη θέση του επιβάλλουν τον παραμερισμό της επίδοσης και του διατάγματος επίδοσης.
Η καθ’ ης αίτηση καταχώρησε ένσταση προβάλλοντας τρεις (3) προδικαστικές ενστάσεις και ακόμα δώδεκα (12) λόγους ένστασης. Μεταξύ άλλων προέβαλε τη θέση ότι ο αιτητης δεν νομιμοποιείται στην προώθηση της παρούσας. Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Γ. Σιεκκερή, υπαλλήλου της καθ’ ης αίτηση στην οποία αναπτύσσονται οι λόγοι ένστασης και οι προβαλλόμενες προδικαστικές ενστάσεις.
Διαδικασία - Γεγονότα
Στην υπό κρίση υπόθεση οι διάδικες πλευρές δεν ζήτησαν αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων. Έτσι, κατά την ακρόαση και οι δύο πλευρές προώθησαν τις θέσεις τους μέσω ικανών αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων το δικαστήριο έχει κατά νου.
Συνεπώς, για όσα γεγονότα δεν εμφαίνονται από τον φάκελο της διαδικασίας, το δικαστήριο θα βασισθεί στις κατατεθειμένες ένορκες δηλώσεις, λαμβανομένου υπόψη του βάρους απόδειξης εκάστης πλευράς και της παράλειψης αντεξέτασης των ενόρκως δηλούντων. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Louis Vuitton ν. Δέρμοσακ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ 1453, Iacovou brothers (constructions) Ltd v Fashionwise ltd (2000) 1Β ΑΑΔ 1377, Thinking Steel International BV ν. Caramondani Bros Public Co Ltd, (2012) 1 Α.Α.Δ. 1460, Α. Messios & Sons Ltd κ.ά v. Ανδρέας Λεωνίδα (2010) 1 ΑΑΔ 195 και Χ. Χατζηκυριάκου κ.ά ν. M.L Property Solution Ltd, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε36/17, ημερομηνίας 30.11.2021, ECLI:CY:AD:2021:A540.
Νομική Πτυχή - αξιολόγηση εκατέρωθεν θέσεων
Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται ουσιαστικά στη Δ.48 Θ.8.4, η οποία προνοεί τα ακόλουθα:
(4) Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just.
Επί της πιο πάνω πρόνοιας ερείδεται και η ένσταση της καθ’ ης η αίτηση περί έλλειψης νομιμοποίησης του αιτητή. Ενόψει του καταλυτικού της αποτελέσματος θα πρέπει να εξεταστεί κατά προτεραιότητα.
Επί του προκειμένου, η πλευρά του αιτητή εισηγήθηκε ότι έχει κάθε δικαίωμα να υποβάλει την παρούσα αίτηση με βάση της Δ.48 Θ4, έστω και εάν δεν είναι διάδικος.
Στον αντίποδα η πλευρά της καθ’ ης η αίτηση, με παραπομπή στην υπόθεση Κουή ν. Χριστοδούλου (2010) 1 ΑΑΔ 401, εισηγήθηκε ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στην υποβολή της παρούσας αίτησης.
Όντως το ζήτημα επιλύεται στην υπόθεση Κουή ν. Χριστοδούλου (ανωτέρω). Η εν λόγω υπόθεση αφορούσε σε αίτηση διαγραφής υποκατάστατης επίδοσης της αγωγής. Η αίτηση υποβλήθηκε από τη μητέρα του εκεί εναγομένου, η οποία παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την αγωγή, επεδίωξε να ακυρώσει το διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε τα ακόλουθα σχετικά:
«Η Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στην οποία βασίστηκε η εφεσείουσα για την υποβολή της προαναφερόμενης αίτησης της, δεν παρέχει δικαίωμα, σε τρίτα πρόσωπα (μη διαδίκους), γενικά, υποβολής αίτησης δια κλήσεως με σκοπό την ακύρωση ή την τροποποίηση ενός παρεμπίπτοντος διατάγματος το οποίο εκδόθηκε σε διαδικασία στην οποία τα τρίτα πρόσωπα δεν είναι διάδικοι. Οι λέξεις «any person» (οποιοδήποτε πρόσωπο) στη Δ.48, θ.8(4) δεν καλύπτουν πρόσωπα για τα οποία δεν έχει καταχωρηθεί οποιαδήποτε αίτηση για συνένωση τους ως διάδικους, σε διαδικασία στην οποία τα επίδικα θέματα είναι ανοικτά (Δέστε: Heli-Air (Egypt) J.S.C. v. Drescher (1988) 1 C.L.R. 234).»
Η αρχή που καθιερώνει η υπόθεση Κουή (ανωτέρω) υιοθετήθηκε και στην υπόθεση Μινέρβα Ασφαλιστική Εταιρεία (Δημόσια) Λτδ ν. Λόντου (2012) 1 ΑΑΔ 738.
Περαιτέρω, το ζήτημα της νομιμοποίησης τρίτου να αιτηθεί για παραμερισμό της επίδοσης ή του διατάγματος επίδοσης, έχει αποσαφηνιστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Παρασκευά ν. Alpha Πολιτική Έφεση Ε153/2016, ημερομηνίας 14.9.2023. Στην εν λόγω υπόθεση ο εκεί εφέσεων ήταν εναγόμενος στην αγωγή και αποτάθηκε στο Δικαστήριο για παραμερισμό και/ή ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος ή της επίδοσης του κλητηρίου που έγινε σε αυτόν, κατόπιν εξασφάλισης διατάγματος υποκατάστασης επίδοσης που αφορούσε τους εναγόμενους 1 και 2. Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε το ζήτημα τόσο υπό τη σκοπιά της Δ.16 Θ.9 όσο και της Δ.48 Θ.8.4, καταλήγοντας ότι ήταν ο διάδικος που του επιδόθηκε η αγωγή που έπρεπε να αποταθεί για παραμερισμό του διατάγματος επίδοσης ή της ίδιας της επίδοσης. Έκρινε, επίσης, πως ούτε η Δ.48 Θ.8.4 βοηθούσε, καθότι το πρόσωπο που μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο για ακύρωση διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς είναι εκείνο το οποίο επηρεάζεται από αυτό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η πιο πάνω ερμηνεία είναι ευθυγραμμισμένη με τη σχετική νομολογία και η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων δεν είχε locus standi για παραμερισμό της επίδοσης προς τους εναγόμενους 1 και 2, με συνεπακόλουθο τη μη νομιμοποίηση του στην προώθηση της αίτησής του, ήταν ορθή.
Από τις πιο πάνω αυθεντίες προκύπτει ξεκάθαρα ότι νομιμοποίηση στην υποβολή αιτήματος για παραμερισμό της επίδοσης ή του διατάγματος επίδοσης έχει το πρόσωπο το οποίο αφορά το εκάστοτε δικονομικό διάβημα. Επίσης, προκύπτει ότι η Δ.48 Θ.8.4 δεν παρέχει δικαίωμα, σε τρίτα πρόσωπα (μη διαδίκους), γενικά, υποβολής αίτησης δια κλήσεως με σκοπό την ακύρωση ή την τροποποίηση ενός παρεμπίπτοντος διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε σε διαδικασία στην οποία τα τρίτα αυτά πρόσωπα δεν ήταν διάδικοι.
Στην υπό κρίση υπόθεση ο αιτητής δεν είναι διάδικος στην κυρίως υπόθεση. Είναι το πρόσωπο προς το οποίο δόθηκαν οι επιδόσεις των ειδοποιήσεων πλειστηριασμού, κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου. Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν αναφέρει οτιδήποτε που να συναρτάται ή να θεμελιώνει οποιοδήποτε δικό του συμφέρον στη διαδικασία ή να συνδέεται έστω ακροθιγώς με τυχόν επηρεασμό του ιδίου. Το γεγονός ότι ο αιτητής ήταν το πρόσωπο προς το οποίο επιδόθηκαν κάποια έγγραφα, προς υποκατάστατη επίδοση σε διάδικο, δεν τον καθιστά, άνευ ετέρου, επηρεαζόμενο πρόσωπο,
Συνεπώς, αποτελεί κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στην υποβολή της παρούσας. Ως εκ τούτου η αίτηση κρίνεται απορριπτέα εξ αυτού του λόγου και μόνο.
Ένεκα του γεγονότος, ότι ο διάδικος τον οποίο αφορούν τα επίδικα έγγραφα δεν έχει λάβει οποιοδήποτε διάβημα προς παραμερισμό των επιδόσεων και επειδή τα ζητήματα μεταξύ των διαδίκων παραμένουν ακόμα ανοικτά, κρίνω ορθότερο να μην ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο λόγο ένστασης, αφού τυχόν κρίση επ’ αυτού δυνατόν να επηρεάζει ή να δεσμεύει το Δικαστήριο σε μελλοντική αίτηση μεταξύ των διαδίκων.
Συνακόλουθα, ενόψει της κατάληξης του Δικαστηρίου ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στην υποβολή της παρούσας, κρίνω ορθότερο όπως απορρίψω την αίτηση χωρίς να εξετάσω οποιοδήποτε άλλο ισχυρισμό προβάλλεται.
Κατάληξη
Συνεπακόλουθα της πιο πάνω κατάληξής μου η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ’ ης αίτηση και εναντίον του αιτητή ως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.)……………….……….…….
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο