ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Ενώπιον: Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 49/24
Μεταξύ:
- Κυπριακής Εταιρείας Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων
2. CCSRE Real Estate Company Ltd
εναγόντων
-και-
Θωμά Ζιαννή
εναγόμενου
Αίτηση, ημερομηνίας 19.6.2025, για διαγραφή τροποποιημένου εντύπου απαίτησης
Ημερομηνία : 26.09.2025
Εμφανίσεις :
Για εναγόμενο – αιτητή : κ. Ν. Νικολάου για Ν. Γ. Νικολάου ΔΕΠΕ
Για ενάγοντες – Καθ’ ων η αίτηση : κα. Θ. Κκαίλη για Δημητρίου & Δημητρίου ΔΕΠΕ.
Ενδιάμεση Απόφαση
Εισαγωγή
Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας είναι η αίτηση, ημερομηνίας 19.6.2025, με την οποία η Αιτήτρια ζητεί την διαγραφή του δικογράφου της τροποποιημένης απαίτησης των εναγόντων. Ειδικότερα με την αίτησή του ο εναγόμενος ζητεί τα ακόλουθα αιτητικά:
«Α. Διάταγμα με το οποίο να διαγράφεται και/ή να ακυρώνεται και/ή να αφαιρείται το δικόγραφο Τροποποιημένο Έντυπο Απαίτησης το οποίο καταχωρήθηκε στις 26-05-2025 από τους Ενάγοντες, δια τον λόγο ότι οι Ενάγοντες, παρέλειψαν και/ή αμέλησαν και/ή δεν ακολούθησαν και/ή δεν συμμορφώθηκαν με το διάταγμα ημερομηνίας 07-05-2025 ως προς την καταχώρηση του εν θέματι τροποποιημένου δικογράφου.
Β. Διάταγμα με το οποίο να διαγράφεται και/ή να ακυρώνεται και/ή να αφαιρείται το δικόγραφο Τροποποιημένο Έντυπο Απαίτησης το οποίο καταχωρήθηκε στις 26-05-2025 από τους Ενάγοντες, δια τον λόγο ότι οι Ενάγοντες, παρέλειψαν και/ή αμέλησαν και/ή δεν ακολούθησαν και/ή δεν συμμορφώθηκαν με το διάταγμα ημερομηνίας 07-05-2025 και δεν καταχώρισαν το εν θέματι τροποποιημένο δικόγραφο εντός του χρόνου που προνοείται στο εν λόγω διάταγμα.
Γ. Διάταγμα και/ή απόφαση απόρριψης της Απαίτησης των Εναγόντων χωρίς δίκη καθότι παρέλειψαν και/ή αμέλησαν και/ή δεν ακολούθησαν και/ή δεν συμμορφώθηκαν με το διάταγμα ημερομηνίας 07-05-2025.
Δ. Διάταγμα και/ή απόφαση απόρριψης της Απαίτησης των Εναγόντων χωρίς δίκη καθότι παρέλειψαν και/ή αμέλησαν και/ή δεν ακολούθησαν και/ή δεν συμμορφώθηκαν με το διάταγμα ημερομηνίας 07-05-2025 και δεν καταχώρισαν το δικόγραφο Τροποποιημένο Έντυπο Απαίτησης εντός του χρόνου που προνοείται στο εν λόγω διάταγμα.»
Η αίτηση βασίζεται στους Νέους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας στο Μέρος 2 Κανονισμός 2.3 (1) (α), στο Μέρος 3 Κανονισμός 3.3 (2) (γ), 3.3 (3) και 3.4 (1) (β), στο Μέρος 4, στο Μέρος 7, στο Μέρος 16, στο Μέρος 25, στο Μέρος 25, στο Μ΄ςες 38, στο Μέρος 39 και στο έντυπο υπ’ αριθμόν 34.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Α. Αρτυματά, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον εναγόμενο. Ο ομνύοντας αναφέρεται στο ιστορικό που οδήγησε στην έγκριση του αιτήματος τροποποίησης της απαίτησης των εναγόντων και στη διαταγή του δικαστηρίου ως δόθηκε κατά την έγκριση του αιτήματος στις 7.5.2025
Η πλευρά των Εναγόντων καταχώρησε γραπτή ειδοποίηση ένστασης. Προέβαλε συνολικά 13 λόγους ένστασης. Οι λόγοι ένστασης μπορούν να συνοψιστούν στο ότι η υπό κρύση αίτηση καταχωρήθηκε αυθαίρετα, κακόπιστα και συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. Επίσης, προβάλλεται η θέση ότι η αίτηση είναι κατά τον Νόμο αβάσιμη, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και παραβιάζεται το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Προβλήθηκε, επίσης, η θέση ότι τυχόν έγκριση της αίτησης δεν θα αποτελούσε αναλογικό και δίκαιο μέτρο.
Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση εξουσιοδοτημένης υπαλλήλου της εναγόμενης 2 όπου παρατίθενται τα γεγονότα και οι ισχυρισμοί των εναγόντων.
Διαδικασία - Γεγονότα
Στην υπό κρίση υπόθεση οι διάδικες πλευρές δεν ζήτησαν αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων. Έτσι, κατά την ακρόαση και οι δύο πλευρές προώθησαν τις θέσεις τους μέσω ικανών αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων το δικαστήριο έχει κατά νου.
Συνεπώς, για όσα γεγονότα δεν εμφαίνονται από τον φάκελο της διαδικασίας, το δικαστήριο θα βασισθεί στις κατατεθειμένες ένορκες δηλώσεις, λαμβανομένου υπόψη του βάρους απόδειξης εκάστης πλευράς και της παράλειψης αντεξέτασης των ενόρκως δηλούντων. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Louis Vuitton ν. Δέρμοσακ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ 1453, Iacovou brothers (constructions) Ltd v Fashionwise ltd (2000) 1Β ΑΑΔ 1377, Thinking Steel International BV ν. Caramondani Bros Public Co Ltd, (2012) 1 Α.Α.Δ. 1460, Α. Messios & Sons Ltd κ.ά v. Ανδρέας Λεωνίδα (2010) 1 ΑΑΔ 195 και Χ. Χατζηκυριάκου κ.ά ν. M.L Property Solution Ltd, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε36/17, ημερομηνίας 30.11.2021, ECLI:CY:AD:2021:A540.
Από τον φάκελο του δικαστηρίου προκύπτουν τα ακόλουθα:
- η αίτηση τροποποίησης, ημερομηνίας 13.03.25, ήταν ορισμένη στις 07.05.25 για ακρόαση. Κατ’ εκείνη την ημερομηνία, οι συνήγοροι των διαδίκων αγόρευσαν ως προς την αίτηση και το δικαστήριο, υπό άλλη σύνθεση, αυθημερόν εξέδωσε ενδιάμεση αιτιολογημένη απόφαση επί του ζητήματος. Στην απαγγελία της απόφασης ως φαίνεται από τα τηρηθέντα πρακτικά είχαν δοθεί οδηγίες όπως το τροποποιημένο έντυπο απαίτησης καταχωρηθεί εντός 14 ημερών.
- Παρά ταύτα στο σύστημα Ijustice ανέβηκε ως διαταγή του δικαστηρίου η ακόλουθη πρόταση «εγκρίθηκε η αίτηση ως τα αιτητικά αυτής. Διατάχθηκε να καταχωρηθεί τροποποιημένη έκθεση απαίτησης εντός 14 ημερών από την ημερομηνία σύνταξης του διατάγματος.»
- Το πρακτικό ημερομηνίας 7.5.2025 αναρτήθηκε στο σύστημα Ijustice στις 14.5.2025.
- Η τροποποιημένη απαίτηση καταχωρήθηκε στις 26. 5. 2025.
- Το διάταγμα του δικαστηρίου, ημερομηνίας 7.5.2025, συντάχθηκε στις 27.5.2025.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω προχωρώ να εξετάσω τη νομική πτυχή της υπόθεσης.
Νομική Πτυχή
Η εξουσία διαγραφής δικογράφου διέπεται πλέον από τον Κανονισμό 3.3 των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 3.3.(2),γ το δικαστήριο δύναται να διαγράψει δικόγραφο αν διαπιστώσει ότι :
(γ) υπήρξε παράλειψη συμμόρφωσης με κανονισμό ή δικαστικό διάταγμα.
Με προμετωπίδα την πιο πάνω διάταξη, ο κ. Νικολάου εισηγήθηκε ότι ο Δικαστήριο θα πρέπει να διαγράφει το δικόγραφο της τροποποιημένης απαίτηση των εναγόντων. Ήταν η θέση του κ. Νικολάου ότι η μη συμμόρφωση με τον χρόνο που τέθηκε με το διάταγμα σε συνάρτηση με το ότι δεν λήφθηκε άδεια για παράταση του χρόνου θα πρέπει να έχει ως συνέπεια τη διαγραφή του τροποποιημένου δικογράφου.
Στον αντίποδα η κα. Κκαίλη με εμπεριστατωμένη αναφορά στην αγγλική νομολογία και ιδιαίτερα στις υποθέσεις Mitchell v. News Group Newspapers Ltd [2013] EWCA Civ. 1537και Denton v. TH White Ltd Decadent Vapours Ltd v Bevan Utilise TDS Ltd v. Cranstoun Davies [2014] EWCA Civ 906, υποστήριξε ότι η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων συνιστά δυσανάλογο μέτρο.
Η υπό κρίση υπόθεση εμπίπτει στις πρόνοιες των Νέων Διαδικαστικών Κανονισμών. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 1.3 το δικαστήριο θα πρέπει κατά την άσκηση οποιασδήποτε εξουσίας που παρέχεται σε αυτό από τους κανονισμούς ή την ερμηνεία οποιουδήποτε κανονισμού, να καθοδηγείται από τον πρωταρχικό σκοπό. Έτσι, ως έχει νομολογηθεί, δεσπόζουσα θέση στην ερμηνεία των νέων διαδικαστικών κανονισμών έχει ο πρωταρχικός σκοπός. ( Βλ. Χριστοδούλου ν. Ασφαλιστική Εταιρεία η «Κεντρική» Λτδ Πολιτική Έφεση 156/2024, ημερομηνίας 18.6.2025). Ο πρωταρχικός σκοπός καθορίζεται στο άρθρο 1.2 των Κανονισμών ως ακολούθως:
«1.2. Πρωταρχικός σκοπός
(1) Οι παρόντες κανονισμοί αποτελούν διαδικαστικό κώδικα, πρωταρχικός σκοπός του οποίου είναι η παροχή στο δικαστήριο δυνατότητας χειρισμού υποθέσεων κατά τρόπο δίκαιο και με αναλογικό κόστος.
(2) Ο χειρισμός υπόθεσης δίκαια και με αναλογικό κόστος περιλαμβάνει, στον βαθμό που είναι πρακτικά εφικτό:
(α) τη διασφάλιση ότι οι διάδικοι τίθενται επί ίσοις όροις·
(β) την εξοικονόμηση δαπανών·
(γ) τον χειρισμό μιας υπόθεσης με τρόπους αναλογικούς προς:
(i) το υπό αναφορά χρηματικό ποσό·
(ii) τη σοβαρότητα της υπόθεσης·
(iii) την πολυπλοκότητα των θεμάτων· και
(iv) τις οικονομικές συνθήκες κάθε διαδίκου·
(δ) τη διασφάλιση ταχέος και δίκαιου χειρισμού·
(ε) την κατανομή σε αυτήν κατάλληλου μέρους των πόρων του δικαστηρίου, λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης για κατανομή πόρων και σε άλλες υποθέσεις· και
(στ) την επιβολή συμμόρφωσης με κανονισμούς και διατάγματα.»
Όπως υποδεικνύεται στο σύγγραμμα White Book 2025, Section 11 - Overriding Objective of CPR, D. - Giving Effect to the “Overriding Objective”—Particular Objectives, para. 11-08
«It is perhaps obvious that the fundamental purpose of civil procedure should be to enable the court “to deal with cases justly” (r.1.1(1)) and, so far as is practicable, “fairly” ».
Περαιτέρω, στο ίδιο σύγγραμμα White Book 2025 (ανωτέρω) επεξηγείται ότι:
«but as was made clear in Mitchell v News Group Newspapers Ltd [2013] EWCA Civ 1537 (para.38), this can only be achieved through the application of the various parts of r.1.1(2), which explicate what it means to “deal with a case justly and at proportionate cost”. Contrary to the view taken in previous editions of the White Book, Mitchell v News Group Newspapers makes clear doing justice in the individual case is not something separate from or superior to the overriding objective. »
Προκύπτει, συνεπώς, ότι σύμφωνα με την αγγλική νομολογία ο χειρισμός της υπόθεσης κατά δίκαιο και αναλογικό τρόπο είναι νοητός μόνο στο πλαίσιο που οριοθετεί ο πρωταρχικός σκοπός.
Παρόμοια προσέγγιση έχει υιοθετηθεί κα στο πλαίσιο της κυπριακής νομολογίας. Ως προς τον σκοπό, τη φύση και τη προσέγγιση που πρέπει να διέπει την ερμηνεία των νεών θεσμών, θεμελιακή είναι η απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Καντούνας ν. Ηλιάδης κ.ά. Πολιτική Έφεση 54/2024, ημερομηνίας 18.10.2024, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Επισημαίνουμε ότι με τη θέσπιση των νέων Κανονισμών, πέραν των ουσιαστικών διαδικαστικών αλλαγών, επιχειρείται μια αλλαγή κουλτούρας και φιλοσοφίας. Μιας κουλτούρας και φιλοσοφίας σύγχρονης και προοδευτικής που θα επιτρέπει στο Δικαστήριο, κατ' εφαρμογή του πρωταρχικού σκοπού, να διαχειρίζεται τις υποθέσεις με ευελιξία και πρακτικότητα προς εξυπηρέτηση του δικαίου και της δικαιοσύνης. Παράλληλα σκοπείται η απομάκρυνση από δυσλειτουργικές και αχρείαστες διαδικασίες που ενίοτε συνέτειναν σε καθυστερήσεις, αύξαναν κατά τρόπο αχαλίνωτο τα έξοδα και τη δαπάνη της υπόθεσης και αντιστρατεύονταν την όλη προσπάθεια απονομής δικαιοσύνης. Ο πρωταρχικός σκοπός προάγει τη συμμετοχή στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης και όχι τον αποκλεισμό απ' αυτήν, τηρουμένων βεβαίως της κατά κανόνα συμμόρφωσης με τεθείσες προθεσμίες, τύπους και προϋποθέσεις.»
Περαιτέρω όπως έχει τεθεί στην υπόθεση CTC Automotive Ltd ν. Ψαρούδης Μπετόν Λτδ κα. Πολ. Έφεση Ε112/24, ημερομηνίας 28.3.2025:
«Ο χειρισμός των υποθέσεων στο πλαίσιο του Πρωταρχικού Σκοπού, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων σύμφωνα με το Μέρος 1.2 (2), την εξοικονόμηση δαπανών, τη διασφάλιση ταχείας και δίκαιης μεταχείρισης, αλλά βέβαια και την επιβολή συμμόρφωσης με κανονισμούς και διατάγματα. Επίσης, συμπεριλαμβάνει σύμφωνα με το Μέρος 1.2 (2) (γ), τον χειρισμό μιας υπόθεσης με τρόπους αναλογικούς, μεταξύ άλλων, ως προς τη σοβαρότητα της υπόθεσης και την πολυπλοκότητα των επιδίκων θεμάτων.»
Σχετικές, επίσης, είναι οι αποφάσεις Robert Mucinic v. Sky Cac Ltd κ.α., Πολ. Έφεση E1/2019, ημερομηνίας 07.6.2024 και Σταυράκη ν. Παπαμιχαήλ κα. Πολ. Έφεση 35/2024 ημερομηνίας 6.5.2025.
Όμως, από τις πιο πάνω αυθεντίες δεν προκύπτει ότι κάθε παράβαση των θεσμών ή κάθε μη συμμόρφωση, επιφέρει ακυρότητα του μέτρου ή διαγραφή του εκάστοτε επίδικου διαβήματος. Αντίθετα, αποφασιστικό κριτήριο για τα πιο πάνω αποτελεί η κρίση περί εξυπηρέτησης ή όχι του πρωταρχικού σκοπού των θεσμών.
Προκύπτει, συνεπώς, ότι το ουσιώδες κριτήριο για την άσκηση την διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου είναι η εξυπηρέτηση του πρωταρχικού σκοπού, ήτοι του χειρισμού των υποθέσεων κατά τρόπο δίκαιο και με αναλογικό κόστος. Προς το σκοπό αυτό, επιβάλλεται και η συμμόρφωση με τα χρονοδιαγράμματα που τίθενται.
Επομένως, το ερώτημα που ανακύπτει στην παρούσα είναι το κατά πόσο εξυπηρετείται ο πρωταρχικός σκοπός με την διαγραφή του επίδικου δικογράφου.
Σε σχέση με την εξουσία διαγραφής δικογράφου, υπό τους αγγλικούς δικονομικούς θεσμούς, σημαντική είναι η υπόθεση Biguzzi v Rank Leisure Plc [1999] 4 All E.R. 934. Στην εν λόγω υπόθεση επεξηγήθηκε ότι υπάρχουν διάφορα εναλλακτικά μέτρα, λιγότερο ακραία και πολλές φορές το ίδιο αποτελεσματικά με την διαγραφή, όπως για παράδειγμα η επιδίκαση εξόδων τα οποία είναι άμεσα πληρωτέα, διατάγματα κατάθεσης χρηματικού ποσού στο δικαστήριο ή ακόμη και η επιδίκαση τόκου σε χαμηλότερο ή υψηλότερο ποσοστό.
Καθίσταται, λοιπόν, προφανές ότι η επιλογή διαγραφής δικογράφου, για λόγους μη συμμόρφωσης διαδίκου με κανονισμούς ή διατάγματα, θεωρείται από την αγγλική νομολογία ως ένα ακραίο μέτρο σε σχέση με το οποίο υφίστανται και άλλα εξ ίσου αποτελεσματικά ενναλακτικά μέτρα. Επομένως, και υπό το φως της αγγλικής νομολογίας δεν προκύπτει ότι κάθε παράλειψη συμμόρφωσης οδηγεί αναπόδραστα στη διαγραφή δικογράφου. Αντιθέτως η αγγλική νομολογία έχει διαπλάσει συγκεκριμένα κριτήρια για την κατάληξη στα πιο πάνω.
Ως προς τα κριτήρια που πρέπει να εξετάζει το δικαστήριο πριν να καταλήξει στην εφαρμογή του μέτρου της διαγραφής, διαφωτιστική είναι η υπόθεση Walsham Chalet Park Ltd v. Tallington Lakes Ltd [2014] EWCA Civ 1607. Στην εν λόγω υπόθεση επιδοκιμάστηκε από το Αγγλικό Εφετείο η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου να εφαρμόσει στο ζήτημα της διαγραφής δικογράφου τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από τις υποθέσεις Mitchell v. News Group Newspapers Ltd [2013] EWCA Civ. 1537 και Denton v. TH White Ltd Decadent Vapours Ltd v Bevan Utilise TDS Ltd v. Cranstoun Davies [2014] EWCA Civ 906.Υποδείχθηκε, επίσης, ότι, παρά το γεγονός πως οι αποφάσεις Mitchell (ανωτέρω) και Denton, (ανωτέρω) αφορούσαν αιτήσεις για απαλλαγή από κυρώσεις και όχι αιτήσεις για διαγραφή, οι αρχές που καθιερώνουν ήταν εφαρμόσιμες και στο εξεταζόμενο ζήτημα.
To αγγλικό εφετείο στην υπόθεση Denton (ανωτέρω) επαναδιατύπωσε τα κριτήρια που έθεσε η υπόθεση Mitchell (ανωτέρω). Ειδικότερα στην παράγραφο 24 της απόφασής του το αγγλικό Εφετείο, έδωσε την ακόλουθη καθοδήγηση ως προς τη διεργασία που πρέπει να ακολουθείται:
«A judge should address an application for relief from sanctions in three stages. The first stage is to identify and assess the seriousness and significance of the failure to comply with any rule, practice direction or court order which engages rule 3.9(1). If the breach is neither serious nor significant, the court is unlikely to need to spend much time on the second and third stages. The second stage is to consider why the default occurred. The third stage is to evaluate all the circumstances of the case, so as to enable [the court] to deal justly with the application including [factors (a) and (b).»
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«Ο δικαστής θα πρέπει να εξετάζει την αίτηση απαλλαγής από κυρώσεις σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι να προσδιοριστεί και να αξιολογηθεί η σοβαρότητα και η σημασία της μη συμμόρφωσης με οποιονδήποτε κανόνα, πρακτική οδηγία ή δικαστική εντολή που εμπίπτει στον κανόνα 3.9(1). Εάν η παράβαση δεν είναι ούτε σοβαρή ούτε σημαντική, είναι απίθανο το δικαστήριο να χρειαστεί να αφιερώσει πολύ χρόνο στο δεύτερο και τρίτο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο είναι να εξεταστεί ο λόγος για τον οποίο συνέβη η επίδικη παράλειψη. Το τρίτο στάδιο είναι να αξιολογηθούν όλες οι περιστάσεις της υπόθεσης, ώστε να μπορέσει [το δικαστήριο] να εξετάσει δίκαια την αίτηση, συμπεριλαμβανομένων των [παραγόντων (α) και (β)].»
Επομένως, όπως ορθά υποστήριξε η ευπαίδευτη συνήγορος των εναγόντων, το δικαστήριο οφείλει να εξετάσει το ζήτημα της διαγραφής με βάση τα τρία αυτά κριτήρια και συγκεκριμένα :
- Tη σοβαρότητα της μη συμμόρφωσης με το διάταγμα του δικαστηρίου
- Τον λόγο για τον οποίο επεσυνέβη η παράλειψη
- Το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπόθεση.
Στην υπό κρίση υπόθεση προκύπτει ότι η τροποποιημένη απαίτηση, δεν είχε καταχωρηθεί εντός της προθεσμίας που προέβλεπε η απόφαση του δικαστηρίου, ημερομηνίας 7.5.2025. Η πιο πάνω παράλειψη είναι σοβαρή. Ωστόσο, το ζήτημα δεν τελειώνει εκεί. Θα πρέπει να εξεταστεί και ο λόγος για τον οποίο προέκυψε η εν λόγω παράλειψη και οι συνθήκες που περιβάλλουν την υπόθεση.
Στην υπό κρίση υπόθεση για να εξεταστεί ο λόγος της μη συμμόρφωσης με τη προθεσμία ιδιαίτερη σημασία έχουν τα γεγονότα της υπόθεσης.
Από το φάκελο της διαδικασίας προκύπτει ότι οι διάδικοι στις 7.5.2025 αγόρευσαν επί της βασιμότητας της αίτησης τροποποίησης. Το δικαστήριο με ενδιάμεση απόφασή του, η οποία απαγγέλθηκε προφορικά αυθημερόν, ενέκρινε το αίτημα και έδωσε οδηγίες όπως το τροποποιημένο δικόγραφο της απαίτησης καταχωρηθεί εντός 14 ημερών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης. Παράλληλα, όμως, στο σύστημα Ijustice καταγράφηκαν γραπτώς, ως οδηγίες του δικαστηρίου, ότι το τροποποιημένο δικόγραφο θα πρέπει να καταχωρηθεί εντός 14 ημερών από τη σύνταξη του διατάγματος. Τέλος η απόφαση του δικαστηρίου, ως είχε απαγγελθεί από το δικαστήριο στις 7.5.2025, αναρτήθηκε στο σύστημα 14.5.2025.
Επομένως προκύπτει ότι υπήρχε η προφορική απόφαση του δικαστηρίου, η οποία έδιδε οδηγίες για καταχώρηση του δικογράφου εντός 14 ημερών και η γραπτή αναφορά του δικαστηρίου για καταχώρηση δικογράφου εντός 14 ημερών από την σύνταξη του διατάγματος. Το τι όντως ισχύει μπορούσε να διαπιστωθεί μόνο μετά τις 14.5.2025. Ταυτόχρονα, δεν υφίσταται μαρτυρία ότι οι πλευρά των εναγόντων ενημερώθηκε για το περιεχόμενο του πρακτικού του δικαστηρίου στις 14.5.2025. Αντιθέτως, υπάρχει ο αδιαμφισβήτητος ισχυρισμός της ομνύουσας για τους ενάγοντες ότι οι συνήγοροί τους προέβησαν σε έρευνα στον φάκελο στις 26.5.2025 και διαπίστωσαν την ορθή διαταγή. Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό το γεγονός ότι το διάταγμα συντάχθηκε μετά την ημερομηνία που οι ενάγοντες έμαθαν την ορθή διαταγή και καταχώρησαν το τροποποιημένο δικόγραφό τους.
Υπό το φως των πιο πάνω, προκύπτει ότι οι ενάγοντες εύλογα δεν προχώρησαν με την καταχώρηση του δικογράφου εντός 14 ημερών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του δικαστηρίου, αφού υπήρχε αντίθετη γραπτή οδηγία στο σύστημα I justice. Οι ενάγοντες θα μπορούσαν να επιλύσουν την αμφιβολία τους από τις 14.5.2025 οπόταν και αναρτήθηκε η απόφαση. Η πιο πάνω ανάρτηση ξεκαθάριζε με σαφή τρόπο την πραγματική βούληση του δικαστηρίου. Προκύπτει, επίσης, ότι οι ενάγοντες ενήργησαν μόλις πληροφορήθηκαν την ορθή διαταγή του δικαστηρίου. Το πιο πάνω γεγονός ενισχύεται και από το ότι το τροποποιημένο δικόγραφο καταχωρήθηκε πριν οι ενάγοντες λάβουν τη συνταχθείσα απόφαση και δεικνύει ότι τα όσα αναφέρουν δεν είναι εκ των υστέρων σκέψεις και η μη συμμόρφωση δεν ήταν προϊόν κωλυσιεργίας ή αδιαφορίας.
Συνεπώς η μη συμμόρφωση ήταν απότοκο των γραπτών οδηγιών που αναρτήθηκαν στο σύστημα justice, η οποία τουλάχιστον δικαιολογούσε την πρόκληση εύλογης αμφιβολίας ως προς το τι ακριβώς ήταν οι οδηγίες του δικαστηρίου. Επίσης, προκύπτει ότι μόλις αποσαφηνίστηκε το θέμα οι ενάγοντες προχώρησαν αμελλητί στην καταχώρηση του δικογράφου τους.
Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι τόσο ο λόγος όσο και οι περιβάλλουσες περιστάσεις καθιστούν την υπό κρίση υπόθεση τέτοια που τυχόν διαγραφή του δικογράφου δεν θα ήταν δίκαιη και αναλογική και δεν θα εξυπηρετούσε τον πρωταρχικό σκοπό.
Συνακόλουθα, αποτελεί κατάληξη του δικαστηρίου ότι η παρούσα δεν είναι κατάλληλη ώστε να ασκήσει την ευχέρειά του για διαγραφή του δικογράφου.
Ως προς τα έξοδα σημειώνω ότι εκ των πράγματων η οδηγία του δικαστηρίου στο σύστημα Ijustice συνέτεινε στην μη συμμόρφωση. Υπό τις πιο πάνω περιστάσεις κρίνω δικαιότερο και πιο αναλογικό όπως η κάθε πλευρά επωμιστεί τα έξοδά της στην παρούσα αίτηση.
Κατάληξη
Συνεπακόλουθα της πιο πάνω κατάληξής μου, η υπό κρίση αίτηση απορρίπτεται στο σύνολό της. Ενόψει όμως των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπόθεση η κάθε πλευρά να επωμιστεί τα έξοδά της.
Υπ. …..………………………………
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο