ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Ενώπιον: Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 257/2023
Μεταξύ:
Γ & Ν Ιωάννου ( Μηχανουργεία) Λτδ
ενάγουσας/ καθ’ ης η αίτηση
L. Ioannou & Z Pieris Ltd
εναγόμενης / αιτήτριας
--------------------------------------
Αίτηση ημερομηνίας 9.5.2025 για περαιτέρω και καλύτερες λεπτομέρειες
Ημερομηνία: 14 Οκτωβρίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για εναγόμενη / αιτήτρια : Τώνης Κυριακίδης ΔΕΠΕ
Για ενάγουσα / καθ’ ης η αίτηση : Χρίστος Πουζτιουρής & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
ENΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή
Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας είναι η αίτηση της εναγομένης, ημερομηνίας 9.5.2025, με την οποία ζητεί την έκδοση διατάγματος παροχής περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών από την ενάγουσα. Ειδικότερα, ζητούνται λεπτομέρειες σε σχέση με τις παραγράφους 3,10,11 και 14 της έκθεσης απαίτησης.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Γ.Λ. Ιωάννου, Ο ομνύων είναι ένας εκ των διευθυντών της εναγομένης. Στην ένορκή του δήλωση αναπτύσσει του λόγους για τους οποίους, κατά τη θέση του, πρέπει να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα. Επισυνάπτει, επίσης, επιστολή των δικηγόρων του δια της οποία ζητήθηκαν οι αιτούμενες λεπτομέρειες ως Τεκμήριο 1 και σχετική απαντητική επιστολή των συνηγόρων της καθ’ ης αίτηση ως Τεκμήριο 2.
Η αίτηση εδράζεται κυρίως στους Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.19, θ. 4,6,7,8 & 16, Δ.30 θ.2 (α) και (β), Δ.48, θ.1,2,3,7 και 9, Δ.57, Δ.64, στον Περι Δικαστηρίων Νόμο, στο Σύνταγμα και στις εγγενείς εξουσίες του Δικαστήριου.
Η ενάγουσα / καθ’ ης η αίτηση την 16η.6.2025 καταχώρησε ειδοποίηση περί προθέσεως ένστασης. Με την ένστασή της η ενάγουσα / καθ’ ης η αίτηση ισχυρίστηκε ότι οι αιτούμενες λεπτομέρειες δεν αφορούν επεξήγηση και εξειδίκευση των δικογραφημένων ισχυρισμών αλλά εκμαίευση μαρτυρίας.
Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Ν. Ιωάννου. Ο ομνύων είναι ένας εκ των διευθυντών της ενάγουσας και στην ένορκή του δήλωση αναπτύσσει τους λόγους ένστασης.
Διαδικασία - Γεγονότα
Στην υπό κρίση υπόθεση ουδείς εκ των διαδίκων ζήτησε να αντεξετάσει και ως εκ τούτου κατά την ακρόαση και οι δύο πλευρές προώθησαν τις θέσεις τους μέσω ιδιαίτερα εμπεριστατωμένων αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων το Δικαστήριο έχει κατά νου.
Συνεπώς, για όσα γεγονότα δεν εμφαίνονται από τον φάκελο της διαδικασίας, το Δικαστήριο θα βασισθεί στις κατατεθειμένες ένορκες δηλώσεις, λαμβανομένου υπόψη του βάρους απόδειξης εκάστης πλευράς και της παράλειψης αντεξέτασης των ενόρκως δηλούντων. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Louis Vuitton ν. Δέρμοσακ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ 1453, Iacovou brothers (constructions) Ltd v Fashionwise ltd (2000) 1Β ΑΑΔ 1377, Thinking Steel International BV ν. Caramondani Bros Public Co Ltd, (2012) 1 Α.Α.Δ. 1460, Α. Messios & Sons Ltd κ.ά v. Ανδρέας Λεωνίδα (2010) 1 ΑΑΔ 195 και η πιο πρόσφατη απόφαση Χ. Χατζηκυριάκου κ.ά ν. M.L Property Solution Ltd, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε36/17, ημερομηνίας 30.11.2021, ECLI:CY:AD:2021:A540.
Από τον φάκελο της διαδικασίας προκύπτει ότι η εναγόμενη ζήτησε τις λεπτομέρειες με επιστολή της ημερομηνίας 1.11.2023 πριν την καταχώριση της Υπεράσπισης. Η πλευρά της ενάγουσας απάντησε δια επιστολής των δικηγόρων της ημερομηνίας 7.11.2023 προβάλλοντας τη θέση ότι το αίτημα ήταν πρόωρο. Επιπλέον, η πλευρά της εναγόμενης ζήτησε τις ίδιες λεπτομέρειες με την κλήση για οδηγίες. Η πλευρά της ενάγουσας αρνήθηκε να τις παραχωρήσει προβάλλοντας τον ουσιαστικό λόγο ένστασης που προβάλλει και στην παρούσα διαδικασία, ήτοι ότι πρόκειται για ψάρεμα μαρτυρίας.
Νομική πτυχή
Η υπό κρίση αίτηση εδράζεται ουσιαστικά στους Θεσμούς, 6 και 8 της Διαταγής 19 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, οι οποίοι διαλαμβάνουν τα ακόλουθα:
«Δ. 19, Θ.6:
Further and better statement of the nature of the claim or defence, or further and better particulars of any matter stated in any pleading, notice, or written proceeding requiring particulars, may in all cases be ordered, upon such terms, as to costs and otherwise, as may be just.
Δ.19, Θ.8:
Particulars of a claim shall not be ordered under Rule 6 of this Order to be delivered unless the Court or Judge shall be of opinion that they are necessary or desirable to enable the defendant to plead or ought for any other special reason to be delivered.»
Επί του εξεταζόμενου ζητήματος διαφωτιστική είναι η απόφαση Χριστοδούλου ν. Χρ. Μαρνέρος και Σια Λτδ (1997) 1 ΑΑΔ 718, όπου καταγράφονται τα ακόλουθα:
«Τα δικόγραφα είναι ουσιώδη στον καθορισμό των επιδίκων θεμάτων και στον καθορισμό της βάσης επί της οποίας θα προχωρήσει η ακρόαση της υπόθεσης. Η σημασία τους τονίστηκε στην υπόθεση Christakis Loucaides ν. C. D. Hay and Sons Ltd (1971) 1 C.L.R. 134. Τα δικόγραφα δεν έχουν σκοπό μόνο τη διαφύλαξη της κανονικής διαδικασίας. Σκοπό έχουν να μην καταλαμβάνονται εξ απρόοπτου οι διάδικοι στους οποίους θα πρέπει να παρέχεται η δέουσα ευκαιρία να ετοιμάσουν την υπόθεσή τους για ακρόαση. Εκτός αν τα επίδικα θέματα καθοριστούν δεόντως η ακρόαση παραμένει χωρίς οριοθέτηση και οι σκοποί της δικαιοσύνης μπορεί να παρακωλυθούν λόγω της αβεβαιότητας (G.I.P. Constructions Ltd v. Panayiota Neophytou and Others (1983) 1 C.L.R. 669, 680). Σύμφωνα με τη Δ.19 θ.6, μπορεί να διαταχθεί η παροχή περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών οιουδήποτε θέματος που αναφέρεται σε οιοδήποτε δικόγραφο, με τέτοιους όρους ως προς τα έξοδα ή άλλως, όπως θα θεωρηθεί δίκαιο.
Τα δικόγραφα πρέπει να περιέχουν όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες ώστε η άλλη πλευρά να μπορεί να σχηματίζει σαφή και πλήρη εικόνα για τη φύση και την έκταση της υπόθεσης που πρόκειται να αντιμετωπίσει στην ακρόαση και να μη βρίσκεται προ εκπλήξεως ή να καταλαμβάνεται εξ απήνης. Όταν ο κανόνας αυτός παραβιάζεται ο αντίδικος δικαιούται να αξιώνει και επιτυγχάνει την έκδοση διατάγματος που να διατάσσει τον αντίδικο να παράσχει τις απαιτούμενες κάτω από τις περιστάσεις λεπτομέρειες (Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ και Άλλοι ν. Credit Libanais S.A.L. (1991) 1 Α.Α.Δ. 649, 652).
Στην υπόθεση National Supply Corporation of the Lybyan Arb Republic v. Achaia Shipping Ltd (1975 ) 1 C.L.R. 427, 432, τονίστηκε η ανάγκη για ακρίβεια στα δικόγραφα ούτως ώστε ο αντίδικος να γνωρίζει με βεβαιότητα την πραγματική διαφορά και να ετοιμαστεί για τη δίκη.»
Η πεμπτουσία των σχετικών νομολογιακών αρχών έχει συνοψισθεί στην απόφαση Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω του Γενικού Εισαγγελέα ν. Φωτόπουλου, Πολιτική Έφεση Αρ. E229/2014, ημερομηνίας 10.7.2018, ECLI:CY:AD:2018:A356, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:
«Περισσότερες και καλύτερες λεπτομέρειες ισχυρισμών που αναφέρονται στα δικόγραφα και όχι μαρτυρία δίδονται για σκοπούς διασαφήνισης των γενόμενων ισχυρισμών. Μια τέτοια διασαφήνιση γεγονότων υπαγορεύεται από διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα, η πληρέστερη πληροφόρηση της άλλης πλευράς για τη φύση της υπόθεσης που θα έχει να αντιμετωπίσει, η αποφυγή της έκπληξης κατά την ακρόαση, ο περιορισμός των επιδίκων θεμάτων και ισχυρισμών και η ένδειξη ως προς τη μαρτυρία που θα χρειαστεί η άλλη πλευρά (Ηνωμένη Εκδοτική Εταιρεία Δίας Λτδ ν. Μηνά Χατζηκώστα (1990) 1 ΑΑΔ 244, Χριστοδούλου ν. Μαρνέρος & Σία Λτδ (1997) 1 ΑΑΔ 718).»
Σε σχέση με την έκταση των δικογράφων και το αίτημα για λεπτομέρειες, προκύπτει μέσα από το νομολογία ότι τα δικόγραφα πρέπει να περιέχουν όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες, ώστε να μπορεί η άλλη πλευρά να σχηματίζει σαφή και πλήρη εικόνα για τη φύση και την έκταση της υπόθεσης, την οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει στην ακρόαση, να μπορεί να ετοιμάζει τη δική της υπόθεση και να μη βρίσκεται προ εκπλήξεων και τετελεσμένων γεγονότων. Όταν ο θεμελιώδης αυτός κανόνας παραβιάζεται, η άλλη πλευρά δικαιούται πάντοτε να απευθύνεται στο Δικαστήριο και να επιτυγχάνει στην έκδοση διατάγματος που να διατάσσει τον αντίδικο να τον εφοδιάσει με τις απαιτούμενες κάτω από τις περιστάσεις λεπτομέρειες. (Βλ. ενδεικτικά Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Libanais (1991) 1 ΑΑΔ 649 και Aβραάμ ν. Investylia Ltd (2009) 1 ΑΑΔ 892.)
Επομένως, κρίσιμη για τη κατανόηση του εξεταζόμενου ζητήματος είναι και η φύση των δικογράφων. Εφόσον ζητείται η χορήγηση λεπτομερειών των δικογραφημένων ισχυρισμών, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η φύση των δικογράφων και το τι αυτά πρέπει να περιέχουν, ώστε να αξιολογηθεί το εάν όντως οι αιτούμενες λεπτομέρειες αποτελούν στοιχεία που πρέπει να περιέχονται στα δικόγραφα.
Ως προς το τι πρέπει να περιλαμβάνουν τα δικόγραφα διαφωτιστική είναι υπόθεση Παγκύπριος Eταιρεία Aρτοποιών Λτδ. ν. Σοφοκλή T. Σαββίδη (1997) 1 ΑΑΔ 685, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η μαρτυρία με την οποία μπορεί να αποδειχθεί οποιοδήποτε από τα επίδικα θέματα δεν έχει θέση σε δικόγραφο. Αν παρεισφρύσει πρέπει να διαγραφεί.»
Σχετική επίσης είναι και η απόφαση Καλλικάς Γιαννάκης ν. Ελληνική Τράπεζα Λτδ (2010) 1 ΑΑΔ 1238, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Τα δικόγραφα θα πρέπει να περιέχουν μόνο μια συνοπτική έκθεση των ουσιωδών γεγονότων, στην οποία στηρίζεται η απαίτηση ή η υπεράσπιση. Οτιδήποτε περιττό, τείνει να επισκιάσει την υπόθεση του διαδίκου και δεν προωθεί ούτε τα συμφέροντα του ίδιου ούτε βέβαια και της δικαιοσύνης. Τέτοια δικόγραφα, θα έπρεπε να τύχουν αντιμετώπισης σύμφωνα με τις δυνατότητες που προσφέρουν οι θεσμοί για διαγραφή τους (βλ. Δ.19, θ.26 και Δ.27, θ.3), εφόσον κριθεί ότι η διατήρηση τους θα δυσχεράνει τη διεξαγωγή δίκαιης δίκης.»
Από τις πιο πάνω αυθεντίες εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι το πώς ο διάδικος θα αποδείξει τους ισχυρισμούς του δεν είναι ζήτημα για το οποίο μπορούν να ζητηθούν λεπτομέρειες, καθώς επίσης και το ότι η μαρτυρία με την οποία μπορεί να αποδειχθούν οι εκάστοτε ισχυρισμοί δεν έχει θέση στο δικόγραφο. Κρίσιμο για σκοπούς εξέτασης του παρόντος αιτήματος είναι το κατά πόσο στις επίδικες παραγράφους παρέχεται σαφής και πλήρης εικόνα για τη φύση και την έκταση της υπόθεσης, την οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει η εναγόμενη στην ακρόαση, ώστε να μπορεί να ετοιμάσει τη δική της υπόθεση και να μη βρεθεί προ εκπλήξεων και τετελεσμένων γεγονότων.
Κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, ο σκοπός αποφυγής έκπληξης κατά την ακρόαση περιορίζεται στην αποφυγή έκπληξης ως προς τους ισχυρισμούς που θα τεθούν. Η ανάγκη για αποφυγή έκπληξης κατά την ακρόαση δεν περιλαμβάνει και την πληροφόρηση σε σχέση με τη μαρτυρία, αυτή καθ’ αυτή, που θα προσκομιστεί.
Υπό το φως των πιο πάνω νομολογιακών αρχών προχωρώ να εξετάσω το κατά πόσο δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Στην υπό κρίση υπόθεση η ενάγουσα δηλώνει ρητά στην παράγραφο 3 Έκθεση Απαίτησής της, ότι η αγωγή περιορίζεται στην επιστροφή της εγγυητικής την οποία κατ’ ισχυρισμόν πληρώθηκε η εναγόμενη εταιρεία παράνομα και χωρίς συμβατικό δικαίωμα. Επί αυτής της παραγράφου επιζητείται να διευκρινιστεί η βάση της παρανομίας.
Στο σημείο αυτό σημειώνω ότι η ενάγουσα δεν στηρίζει την αγωγή της επί παρανομίας στη σύμβαση της ίδιας με την εναγόμενη, ώστε να ήταν υποχρεωμένη να αναφέρει στα δικόγραφα τα γεγονότα που δεικνύουν την παρανομία στη βάση της Δ.19 Θ.13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. ( βλ σχετικά Ayia Napa Nissi Ltd κ.α. ν. Παπαμιχαήλ (1992) 1 ΑΑΔ 549 και Παπαπέτρου ν. Λαϊκή Φάκτορς Λτδ (2015) 1 ΑΑΔ 328.) Επομένως, δεν προβάλλεται ισχυρισμός, ο οποίος με βάση του Θεσμούς να έπρεπε να δικογραφηθούν λεπτομέρειες. Με την παράγραφο 3 λοιπόν δεν προωθείται ισχυρισμός περί παρανομίας στη σύμβαση μεταξύ των διαδικών, αλλά επιχειρείται να τεθεί το πλαίσιο της αγωγής. Συνεπώς δεν χρήζει λεπτομερειών.
Στην παράγραφο 10 οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι εναγόμενοι προέβηκαν σε παραστάσεις και παρά τις υποσχέσεις τους δεν προχώρησαν στην επιστροφή της εγγυητικής. Το πιο πάνω αποτελεί ισχυρισμό γεγονότος. Το ποιες ήταν οι εν λόγω παραστάσεις το πότε έγιναν ή με ποιο τρόπο αποτελεί μαρτυρία. Το ίδιο ισχύει και για τον ισχυρισμό περί υποσχέσεων επιστροφής της εγγυητικής.
Το ίδιο κρίνω ότι ισχύει και για τις αιτούμενες λεπτομέρειες ως προς την παράγραφο 11 της έκθεσης απαίτησης, αφού ο χρόνος και ο τρόπος όχλησης αποτελούν τη μαρτυρία που δυνατόν να υποστυλώνει τον σχετικό ισχυρισμό. Επομένως, ούτε και για την παράγραφο 11 δικαιολογείται η παροχή λεπτομερειών.
Αναφορικά με τις αιτούμενες λεπτομέρειες στην παράγραφο 14 τα πράγματα διαφοροποιούνται. Η πλευρά της ενάγουσας αναφέρεται σε αλληλογραφία χωρίς προσδιορισμό και επιφυλάσσεται να δώσει λεπτομέρειες κατά τη δικάσιμο ή και νωρίτερα, εφόσον ζητηθούν. Κατ’ αρχάς η αόριστη αναφορά σε αλληλογραφία χωρίς προσδιορισμό αποτελεί επαρκή λαβή για να ζητηθούν λεπτομέρειες. Πέραν τούτου ρητά δηλώνεται ότι αυτές θα δοθούν εφόσον ζητηθούν. Επομένως για τις αιτούμενες στην παράγραφο 14 λεπτομέρειες κρίνω ότι μπορεί να εκδοθεί το σχετικό διάταγμα.
Αντίθετα, αναφορικά με την παράγραφο 14, κρίνω ότι δικαιολογείται η χορήγηση των αιτούμενων λεπτομερειών.
Σε σχέση με τα έξοδα λαμβάνω υπόψη μου ότι η υπό κρίση αίτηση έχει επιτύχει μερικώς. Περαιτέρω, λαμβάνω υπόψη μου ότι η εναγόμενη ζήτησε τις αιτούμενες λεπτομέρειες από το στάδιο της κλήσεως για οδηγίες και ακολούθως αναγκάστηκε να προχωρήσει με την καταχώρηση της παρούσας. Έχοντας, λοιπόν, υπόψη τη δικονομική συμπεριφορά των μερών αλλά και το αποτέλεσμα της διαδικασίας κρίνω ότι τα έξοδα θα πρέπει να επιδικαστούν υπερ της εναγόμενης μειωμένα όμως κατά το ήμισυ.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω η υπό κρίση αίτηση επιτυγχάνει μερικώς. Εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Α.4. της αίτησης.
Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της εναγόμενης και εναντίον της ενάγουσας ως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, μειωμένα κατά το ήμισυ. Τα έξοδα θα είναι πληρωτέα στο τέλος της αγωγής.
(Υπ.) …………………………….
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο