ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Πετάση-Κορφιώτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 565/2022(i)
Μεταξύ:
S.C.F.B. LTD
Ενάγουσας
v.
1. American University of Cyprus (AUCY) Ltd
2. Marc Antoine Zabbal
3. Tarek Sadek
4. Χρίστου Καρά
5. Νικόλαου Κάρουλλα
Εναγομένων
Αίτηση Παρακοής ημερομηνίας 5.5.2023
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 27 Φεβρουαρίου, 2025
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Ενάγουσα – Αιτήτρια: κ. Στ. Παρπαρίνος για Λούκας & Βίας Λ. Παρπαρίνος & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για την Εναγόμενη 1- Καθ΄ης η αίτηση: κα Π. Θεοχάρη για Αντώνης Κ. Καρά ΔΕΠΕ
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα αγωγή, η Ενάγουσα αξιώνει, μεταξύ άλλων, δήλωση του Δικαστηρίου ότι δικαιούται σε κατοχή και/ή χρήση της καφετέριας και αίθουσας αναμονής/υποδοχής του Πανεπιστημίου της Εναγόμενης 1 που βρίσκεται στη Λάρνακα, όπως και όλου του χώρου που περιγράφεται στο Memorandum of Understanding (MoU) ημερ. 22.2.2022.
Επιζητείται, επίσης, δήλωση του Δικαστηρίου ότι η ειδοποίηση περί μελλοντικού τερματισμού ημερ. 28.3.2022 του πιο πάνω MoU, όπως και οι ειδοποιήσεις τερματισμού ημερ. 11.5.2022 και 30.5.2022 που δόθηκαν από την Εναγόμενη 1 στην Ενάγουσα, είναι άκυρες, κακόπιστες και χωρίς αποτέλεσμα.
Διαζευκτικά, αξιώνονται γενικές και ειδικές αποζημιώσεις πέραν των €500,000 για παράβαση συμφωνίας και/ή ζημίες και/ή βλάβη και/ή απώλεια κέρδους που προκάλεσε η Εναγόμενη 1 στην Ενάγουσα λόγω παράβασης των μεταξύ τους συμφωνιών.
Στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής η Ενάγουσα – Αιτήτρια εξασφάλισε στις 9.6.2022 την έκδοση προσωρινού διατάγματος (στο εξής το «Προσωρινό Διάταγμα») ως ακολούθως:
«1.ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους Εναγόμενους 1 και/ή αντιπροσώπους και/ή υπαλλήλους και/ή οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο έλκει εξουσία από αυτούς να επεμβαίνουν στην καφετέρια και αίθουσα αναμονής/υποδοχής (lounge) και γενικά τον χώρο που αναφέρεται στα MEMORANDUM OF UNDERSTANDING (MoU) ημερ. 22.2.2022 του πανεπιστημίου της Εναγόμενης 1 που βρίσκεται στην Λεωφόρο Αμμοχώστου 52. 6019 Λάρνακα.
2.ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους Εναγόμενους 1 και/ή αντιπροσώπους και/ή υπαλλήλους και/ή οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο έλκει εξουσία από αυτούς από του να εμποδίζουν την Ενάγουσα και/ή τους υπαλλήλους της και/ή εργοδοτούμενους της από το να διαχειρίζεται/ονται και/ή λειτουργεί την προσωρινή καφετέρια και/ή σταθμό (καντίνα) του πανεπιστημίου της Εναγόμενης 1 που βρίσκεται στην Λεωφόρο Αμμοχώστου 52, 6019 Λάρνακα.
3. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους Εναγόμενους 1 και/ή αντιπροσώπους και/ή υπαλλήλους και/ή οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο έλκει εξουσία από αυτούς, από του να χρησιμοποιούν με οποιοδήποτε τρόπο τις μικροσυσκευές, ψυγεία, φριτέζες, έπιπλα και όλα όσα αναφέρονται στην επισυνημμένη κατάσταση υπό «Α» και που βρίσκονται στην καφετέρια και/ή μικρό σταθμό/καντίνα του πανεπιστημίου της Εναγόμενης 1 που βρίσκεται στην Λεωφόρο Αμμοχώστου 52, 6019 Λάρνακα».
Το Προσωρινό Διάταγμα κατέστη απόλυτο στις 29.7.2022.
Η υπό κρίση αίτηση
Την 5.5.2023 η Ενάγουσα καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση με την οποία αξιώνει την έκδοση των ακόλουθων διαταγμάτων:
«Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον την Εναγόμενη 1 — Καθ' ης η Αίτηση 1 και Εναγόμενο 4 — Καθ' ου η Αίτηση 2 όπως παρουσιασθούν και δείξουν λόγο γιατί να μην καταβάλουν πρόστιμο ως ήθελε το Δικαστήριο διατάξει και/ή ο Καθ΄ ου η Αίτηση 2 τιμωρηθεί, καθότι οι Εναγόμενοι 1 και 4 - Καθ` ων η Αίτηση 1 και 2, στις 27.3.2023 παρέλειψαν να συμμορφωθούν προς το Απαγορευτικό - Προστακτικό Διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 9.6.2022, το οποίο έγινε απόλυτο στις 29.7.2022.
Β. Διάταγμα κατάσχεσης της περιουσίας των Εναγομένων 1 και 4, Καθ' ου η Αίτηση 1 και 2.
Γ. Εύλογη αποζημίωση προς όφελος της Ενάγουσας - Αιτήτριας.»
Η αίτηση στρεφόταν αρχικά εναντίον των Εναγομένων 1 και 4, πλην, όμως, εν τέλει προωθήθηκε μόνο αναφορικά με την Εναγόμενη 1 – Καθ’ ης η αίτηση.
Να σημειωθεί ότι η παρούσα είναι η δεύτερη αίτηση παρακοής που καταχωρείται, αφού με απόφαση του Ε.Δ. Λάρνακας (υπό άλλη σύνθεση) ημερ. 28.6.2023 η Εναγόμενη 1 κρίθηκε ένοχη παρακοής του Προσωρινού Διατάγματος και της επιβλήθηκε ποινή προστίμου ύψους €500.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του ΑΠ, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο το οποίο εκπροσωπεί την Ενάγουσα – Αιτήτρια και ένορκη δήλωση του ΧΤ, διευθυντή επιχειρήσεων ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας. Στην ένορκη δήλωση του ΑΠ αφού γίνεται αναφορά στην έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος και τους όρους αυτού, επισυνάπτονται ως Τεκμήρια 1 και 2 το Memorandum of Understanding και σχετική Κατάσταση. Σημειώνεται περαιτέρω πως πιστό αντίγραφο του Προσωρινού Διατάγματος επιδόθηκε στην Καθ’ ης η αίτηση και τον διευθυντή της στις 17.6.2022 (βλ. Τεκμήρια 5 και 6). Σύμφωνα με την ίδια ένορκη δήλωση, στις 27.3.2023 η Καθ’ ης η αίτηση προέβηκε σε συγκεκριμένες ενέργειες μέσω του Εναγόμενου 4 και/ή των υπαλλήλων αυτής που έλκουν εξουσία από αυτή και/ή λαμβάνουν οδηγίες, παραβιάζοντας με τον τρόπο αυτό το Προσωρινό Διάταγμα. Στην ένορκη δήλωση του ΧΤ αναφέρεται πως στις 27.3.2023, ο ίδιος μαζί με δυο συναδέλφους του και τον δικηγόρο των Εναγόντων εισήλθαν στο χώρο του πανεπιστημίου της Καθ’ ης η αίτηση κατόπιν οδηγιών της Αιτήτριας και των δικηγόρων της. Κατά την άφιξη τους στο χώρο της καντίνας, με τη συνοδεία φρουρού της Καθ’ ης η αίτηση, τους πλησίασε υπάλληλος της Καθ’ ης η αίτηση, ο οποίος με επιθετικό ύφος τους είπε να αποχωρήσουν. Λόγω της λεκτικής και επιθετικής συμπεριφοράς του, προσπάθησαν να τον ηρεμίσουν και τον πληροφόρησαν ότι θα αποχωρούσαν από το χώρο. Ακολούθως μετακινήθηκαν στην αυλή του πανεπιστημίου όπου συνάντησαν την ΔΚ, δικηγόρο των Εναγομένων, η οποία, αφού μελέτησε το Προσωρινό Διάταγμα, τους υπέδειξε πως μπορούν να προχωρήσουν με αίτηση παρακοής. Στη συνέχεια, αποχώρησαν από το χώρο του πανεπιστημίου και μετέβηκαν στον αστυνομικό σταθμό Λάρνακας όπου και υπέβαλαν παράπονο (βλ. Τεκμήριο 1).
Η ένσταση της Καθ΄ης η αίτηση
Η Καθ΄ης η αίτηση καταχώρισε ένσταση, προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
1. Η αίτηση είναι παράτυπη και καταχρηστική και/ή νόμω και ουσία αβάσιμη και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθεί.
2. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
3. Δεν έχει καταδειχθεί παρακοή και δη ηθελημένη παρακοή του διατάγματος.
4. Δεν έχουν αποδειχθεί τα συστατικά στοιχεία της παρακοής.
5. Η Καθ’ ης η αίτηση δεν έχει προβεί σε οποιαδήποτε πράξη που να συνιστά παρακοή του διατάγματος.
6. H αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί καθώς ελλείπει τόσο η αντικειμενική (actus reus) όσο και η υποκειμενική (mens rea) υπόσταση του αδικήματος της παρακοής διατάγματος.
Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Εναγομένου 4, ο οποίος είναι διευθυντής της Καθ’ ης η αίτηση και είναι εξουσιοδοτημένος να προβεί στην ένορκη δήλωση εκ μέρους της. Σε αυτήν γίνεται αναφορά στο ιστορικό της υπόθεσης και υποδεικνύεται πως η καταχώρηση της αίτησης γίνεται καταχρηστικά. Σε σχέση με τα γεγονότα που αφορούν την επίδικη ημερομηνία καταγράφονται τα εξής:
- Η Καθ’ ης η αίτηση με την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος ενημέρωσε την Αιτήτρια ότι ήταν πρόθυμη να υπογράψει κάθε έντυπο ή έγγραφο απαραίτητο για την λειτουργία της καφετέριας. Παρόλα αυτά, η Αιτήτρια ουδέποτε είχε πραγματική πρόθεση για την τήρηση της επίδικης συμφωνίας και δη την χρήση του χώρου ως αυτή προέβλεπε. Τούτο κατέστη σαφές εξ αρχής, αφού κατά το χρόνο που η Αιτήτρια εξέδωσε το Προσωρινό Διάταγμα, παρέλειψε να αναφέρει στο Δικαστήριο πως τα έξοδα ρεύματος και νερού δεν τα κατέβαλλε η ίδια, αλλά τα επωμιζόταν η Καθ’ ης η αίτηση.
- Η Αιτήτρια ανέμενε πως μετά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος θα συνέχιζε να αξιοποιά το χώρο του πανεπιστημίου για δική της επιχειρηματική δραστηριότητα, να μην πληρώνει ρεύμα και νερό, να μην πληρώνει ενοίκιο και να αποκομίζει κέρδος μέχρι την τελική εκδίκαση της υπόθεσης.
- Μετά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος η Καθ’ ης η αίτηση ενημέρωσε την Αιτήτρια πως σαφώς και δεν θα εμπόδιζε τη λειτουργία της προσωρινής καφετέριας, ωστόσο δεν θα μπορούσε να συνεχίζει να επωμίζεται και τα έξοδα λειτουργίας της.
- Όταν την 23.6.2022 έγινε έλεγχος με επιτόπια παρουσία της Αιτήτριας και των δικηγόρων της, για σκοπό εφαρμογής του διατάγματος η δικηγόρος ΔΚ τους ενημέρωσε πως η Καθ ης η αίτηση είναι στη διάθεσή τους για υπογραφή οποιουδήποτε εντύπου ώστε να καταστεί δυνατή η σύνδεση ηλεκτρικού ρεύματος.
- Την 24.6.2022 η Αιτήτρια απέστειλε επιστολή δια της οποίας κάλεσε την Καθ’ ης η αίτηση να συνδέσει την παροχή ρεύματος (βλ. Τεκμήριο Β).
- Εις απάντηση της επιστολής, η δικηγόρος ΔΚ απάντησε με ηλεκτρονικό μήνυμα της ίδιας ημερομηνίας (βλ. Τεκμήριο Γ).
- Έκτοτε η Αιτήτρια δεν έλαβε οποιαδήποτε ουσιαστική ενέργεια ώστε να καταστεί εφικτή η λειτουργία της προσωρινής καφετέριας, επιρρίπτοντας άδικα ευθύνη στην Καθ’ ης η αίτηση.
- Την 27.3.2023 παρουσιάστηκαν χωρίς καμία προειδοποίηση οι δικηγόροι της Καθ’ ης η αίτηση με συνοδεία ιδιωτικών φρουρών εντός των κτηριακών εγκαταστάσεων του Πανεπιστημίου που ήταν γεμάτο από φοιτητές που παρακολουθούν μαθήματα. Η εν λόγω παρουσία δεν αποτελούσε ένδειξη πρόθεσης χρήσης της προσωρινής καφετέριας, αλλά είχε ως αποτέλεσμα να προκαλέσει αναστάτωση και φόβο σε όλους τους φοιτητές που ήταν παρόντες.
- Εάν η Αιτήτρια επιθυμούσε πραγματικά να λειτουργήσει την καφετέρια τότε θα προσέρχονταν στον χώρο της καφετέριας οι ίδιοι ή οι διευθυντές της ή οι υπάλληλοι της, και όχι οι δικηγόροι της και σίγουρα όχι οι προσωπικοί της φρουροί.
- Η Καθ’ ης η αίτηση ενημέρωσε άμεσα την δικηγόρο της, η οποία με τη σειρά της ενημέρωσε τον δικηγόρο της Αιτήτριας πως ο χώρος είναι στη διάθεση τους για λειτουργία, μπορούν να εισέλθουν όποτε επιθυμούν, πλην, όμως δεν θα επέτρεπαν την είσοδο ατόμων της ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας διότι ο σκοπός τους δεν ήταν η λειτουργία της προσωρινής καφετέριας (σχετική η ένορκη δήλωση της ΔΚ που επισυνάπτεται ως Τεκμήριο Δ).
- Καμία απειλή και καμία βία ασκήθηκε την επίδικη ημέρα.
- Η Καθ’ ης η αίτηση δεν είχε πρόθεση ανυπακοής αλλά ούτε και καταστρατήγησης του Προσωρινού Διατάγματος.
Στην ένορκη δήλωση της ΔΚ που επισυνάπτεται ως Τεκμήριο Δ στην ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 4, αναφέρεται ότι την 27.3.2023 ενημερώθηκε από τον Εναγόμενο 4 ότι οι δικηγόροι της Αιτήτριας εισήλθαν στο χώρο του πανεπιστημίου μαζί με ομάδα ιδιωτικών φρουρών προκαλώντας αναστάτωση και φασαρία. Αμέσως η ίδια κατέφθασε στο χώρο. Σε συνομιλία μαζί τους, ενημέρωσε τους δικηγόρους ότι η λειτουργία της καφετέριας ήταν και επιθυμία της Καθ΄ης η αίτηση και ήταν πρόθυμοι να τους επιτρέψουν τη χρήση της καφετέριας. Ζητήθηκε, ωστόσο, η αποχώρηση των φρουρών ασφαλείας και υποδείχθηκε πως εάν η Αιτήτρια επιθυμούσε τη λειτουργία της καφετέριας, θα έπρεπε να προσέλθουν οι υπάλληλοι της. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό και ως εκ τούτου δεν βρέθηκε κάποια λύση.
Συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση Αιτήτριας
Κατόπιν άδειας του Δικαστηρίου η Αιτήτρια καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση προς περαιτέρω υποστήριξη της αίτησης, όπου σε απάντηση των όσων καταγράφονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, αντιτάσσεται πως με επιστολή των δικηγόρων της και τηλεμήνυμα ημερ. 24.3.2023, η Αιτήτρια ενημέρωσε την Καθ’ ης η αίτηση και τους δικηγόρους της αναφορικά με την επίσκεψη. Η Καθ' ης η Αίτηση απάντησε στην επιστολή αυτή (βλ. Τεκμήρια 2 και 3). Η Αιτήτρια είχε κάθε δικαίωμα να εργοδοτήσει οποιοδήποτε πρόσωπο, οποιασδήποτε ειδικότητας, προκειμένου αυτός να εισέλθει στην προσωρινή καφετερία και/ή σταθμό (καντίνα) και να προβεί σε ενέργειες διαχείρισης και λειτουργίας της. Η παρουσία των προσώπων που μετέβησαν στον επίδικο χώρο ουδεμία αναστάτωση ή φόβο προκάλεσε σε οποιοδήποτε πρόσωπο.
Ακροαματική Διαδικασία
Κατά την ακροαματική διαδικασία οι συνήγοροι των δύο πλευρών αγόρευσαν προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων τους και ουδείς εκ των ενόρκως δηλούντων αντεξετάστηκε. Οι θέσεις των συνηγόρων είναι καταγεγραμμένες και έχουν μελετηθεί δεόντως. Δεν κρίνεται σκόπιμο να συνοψίσω τα όσα ο κάθε συνήγορος προώθησε. Αναφορά θα γίνει όπου κρίνεται αναγκαίο στο στάδιο των τελικών συμπερασμάτων του Δικαστηρίου.
Νομική Πτυχή
Η υπό κρίση αίτηση στηρίζεται στο άρθρο 42 του περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60 καθώς και στη Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Οι πιο πάνω διατάξεις έχουν ερμηνευθεί σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Antonis Mouzouris and another v. Xylophagou Plantations Ltd (1977) 1 CLR 287, Photiou v. Hadjiforados (1988) 1 CLR 384, Krashias Shoe Factory Ltd v. Adidas Sportschuhfabriken Adi Dassier KG (1989) 1 CLR 50, Μιχαήλ Παπαχρυσοστόμου ν. Μιράντας Σιδερά (1993) 1 Α.Α.Δ. 3098, Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1085, Μαυρονικόλα ν. Ξάνθου (2011) 1 Α.Α.Δ. 293 και AM v. CE, Πολ. ΄Εφεση 19/2019, απόφαση ημερ. 10.7.2020), ECLI:CY:DOD:2020:23.
Ανακεφαλαιώνοντας θα έλεγα ότι για να υπάρχει παρακοή σε διαταγή Δικαστηρίου θα πρέπει να συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
(α) Η έκδοση διατάγματος Δικαστηρίου εναντίον του καθ’ ου η αίτηση.
(β) Η σύνταξη και οπισθογράφηση του διατάγματος του Δικαστηρίου σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
(γ) Η επίδοση του διατάγματος του Δικαστηρίου στον καθ’ ου η αίτηση προσωπικά.
(δ) Η επίδοση της αίτησης παρακοής στον καθ’ ου η αίτηση προσωπικά.
(ε) Η ηθελημένη ανυπακοή του καθ’ ου η αίτηση με το διάταγμα του Δικαστηρίου.
Από τις αποφάσεις Krashias v. Adidas και Παπαχρυσοστόμου ν. Σιδερά (πιο πάνω) προκύπτει σαφώς ότι παρά το γεγονός ότι οι διαδικασίες κάτω από την Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας αποτελούν αστική καταφρόνηση του Δικαστηρίου, εντούτοις είναι ποινικής φύσεως, το δε βάρος απόδειξης της ανυπακοής βαρύνει τους αιτητές και αυτό αποσείεται όπως και στις ποινικές υποθέσεις με απόδειξη πέραν λογικής αμφιβολίας. Ο λόγος ύπαρξης αυτού του βάρους και μέτρου απόδειξης είναι το ενδεχόμενο επιβολής ποινής φυλάκισης σε περίπτωση επιτυχίας της αίτησης
Συμπεράσματα του Δικαστηρίου
Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσον ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις για απόδειξη της κατ’ ισχυρισμό παράλειψης της Καθ΄ης η αίτηση να συμμορφωθεί με το Προσωρινό Διάταγμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, αποτελεί κοινό έδαφός πως:
1. Την 9.6.2022 εκδόθηκε το Προσωρινό Διάταγμα.
2. Το Προσωρινό Διάταγμα κατέστη απόλυτο την 29.7.2022 και ήταν σε ισχύ την 27.3.2023.
3. Το Προσωρινό Διάταγμα είχε συνταχθεί και περιλάμβανε την απαιτούμενη οπισθογράφηση.
4. Τόσο το Προσωρινό Διάταγμα όσο και η υπό κρίση αίτηση επιδόθηκαν στην Καθ΄ης η αίτηση και τον Εναγόμενο 4 προσωπικά ως διευθυντή αυτής.
Σε κάθε περίπτωση έχοντας διεξέλθει τη μαρτυρία που προσκομίστηκε από τις δύο πλευρές θα πρέπει να σημειώσω ότι ικανοποιούμαι σε σχέση με όλα τα πιο πάνω στον απαιτούμενο βαθμό.
Σε σχέση με τη θέση της Καθ΄ης η αίτηση περί μη επίδοσης του διατάγματος αφού αυτό είχε καταστεί απόλυτο, περιορίζομαι να σημειώσω πως το γεγονός αυτό δεν μπορεί να διαδραματίσει οποιοδήποτε ρόλο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχουν δύο διαφορετικά διατάγματα αλλά ένα διάταγμα το οποίο αρχικά εκδόθηκε μονομερώς και ακολούθως κατέστη απόλυτο χωρίς οποιαδήποτε αλλαγή. Η δε υποχρέωση συμμόρφωσης ξεκινά από την ημερομηνία που το Προσωρινό Διάταγμα επιδόθηκε στην Καθ΄ης η αίτηση και όχι μετά που αυτό κατέστη απόλυτο. Δεν ισχύει, επομένως, η θέση της συνηγόρου για την Καθ΄ης η αίτηση ότι θα έπρεπε να επιδοθεί εκ νέου το διάταγμα μετά που οριστικοποιήθηκε με την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημ. 29.7.2022. Διαφορετική θα ήταν, βεβαίως, η περίπτωση εαν με την οριστικοποίηση του διατάγματος, το Δικαστήριο προέβαινε σε οιεσδήποτε τροποποιήσεις σε αυτό, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση (ανάλογη προσέγγιση υιοθετήθηκε από τον Α. Παναγιώτου, ΠΕΔ (ως ήταν τότε) στην απόφαση ημερ. 28.6.2023 που εκδόθηκε στο πλαίσιο της πρώτης αίτησης παρακοής που καταχωρήθηκε στην παρούσα αγωγή). H πιο πάνω κρίση του Δικαστηρίου απαντά και στην εισήγηση της κας Θεοχάρη περί μη παρουσίασης του διατάγματος ημερ. 29.7.2022 ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον πληροί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις.
Εκείνο που η Καθ΄ης η αίτηση προβάλλει είναι πως δεν έχει αποδειχθεί τόσο η αντικειμενική όσο και η υποκειμενική υπόσταση της παρακοής διατάγματος.
Στην Παπαχρυσοστόμου ν. Σιδερά (πιο πάνω) αποφασίστηκε ότι για να διαπιστωθεί η καταφρόνηση πρέπει να αποδειχθεί ηθελημένη ανυπακοή του καθ΄ ου η αίτηση προς την απόφαση του Δικαστηρίου. Το αποτέλεσμα της ανυπακοής αφ΄ εαυτού δεν αρκεί, αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται από πρόθεση καταστρατήγησης του επίδικου διατάγματος. Στην απόφαση In Re Bramblevale Ltd (1969) 3 All E.R. 1062 αναφέρονται τα εξής:
«A contempt of court is an offence of a criminal character. A man may be sent to prison for it. It must be satisfactorily proved. To use the time-honoured phrase, it must be proved beyond all reasonable doubt. It is not proved by showing that, when the man was asked about it, he told lies. There must be further evidence to incriminate him. Once some evidence is given, then his lies can be thrown into the scale against him. But there must be some other evidence».
Σχετικές και οι υποθέσεις Δήμος Έγκωμης ν. Μαριάννου Πέτρου (1997) 1 ΑΑΔ 70 και Λάζαρος Μαύρος ν. Θεόδωρου Στυλιανού (1998) 1 Α.Α.Δ. 2389.
Προχωρώ να εξετάσω τις θέσεις της Αιτήτριας και ειδικότερα κατά πόσον από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του ΧΤ, μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα περί μη συμμόρφωσης της Καθ΄ης η αίτηση με το Προσωρινό Διάταγμα.
Από την ένορκη δήλωση του ΧΤ προκύπτουν τα εξής:
1. Ο ίδιος είναι διευθυντής επιχειρήσεων ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας.
2. Στις 27.3.2023 εισήλθε στο χώρο του Πανεπιστημίου μαζί με δύο συναδέλφους του και τον δικηγόρο της Αιτήτριας κατόπιν οδηγιών της τελευταίας.
3. Εκεί τους συνόδευσε φρουρός της Καθ΄ης η αίτηση.
4. Κατά την άφιξη τους στο χώρο της καντίνας, υπάλληλος της Καθ΄ης η αίτηση τους ζήτησε με επιθετικό ύφος να αποχωρήσουν.
5. Ακολούθως μετέβηκαν στην αυλή όπου κατέφθασε η δικηγόρος ΔΚ και κατόπιν συμβουλής των δικηγόρων της Αιτήτριας αποχώρησαν από το χώρο του Πανεπιστημίου.
6. Στη συνέχεια μετέβηκε στον αστυνομικό σταθμό Λάρνακας μαζί με το δικηγόρο της Αιτήτριας και υπέβαλαν παράπονο.
Προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσον έχει υπάρξει παράλειψη συμμόρφωσης με το Προσωρινό Διάταγμα καθίσταται αναγκαίο να ανατρέξει κανείς στις πρόνοιες αυτού.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην αίτηση δεν προσδιορίζεται ποια είναι η πρόνοια του Προσωρινού Διατάγματος που έχει παραβιαστεί. Παρόλα αυτά, μελέτη των θέσεων που προβάλλονται στις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την αίτηση, δεικνύει ότι η Αιτήτρια στηρίζεται στη δεύτερη παράγραφο του Προσωρινού Διατάγματος.
Για τους λόγους που θα επεξηγήσω πιο κάτω, κρίνεται πως η Αιτήτρια δεν έχει αποδείξει ότι η Καθ΄ης η αίτηση παρήκουσε τη διαταγή του Δικαστηρίου ως το Προσωρινό Διάταγμα.
Εξηγώ.
Με βάση την παράγραφο 2 του Προσωρινού Διατάγματος, απαγορεύθηκε στην Καθ΄ ης η αίτηση να εμποδίζει την Αιτήτρια και/ή τους υπαλλήλους και/ή τους εργοδοτούμενους της από το να διαχειρίζεται και/ή να λειτουργεί την προσωρινή καφετέρια του Πανεπιστημίου. Σε αντίθεση με την πρώτη παράγραφο του διατάγματος, η υπό εξέταση παράγραφος δεν κάνει αναφορά σε εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους της Αιτήτριας ή πρόσωπα που ενεργούν κατόπιν οδηγιών της ή σε πρόσωπα που έλκουν εξουσία από αυτήν.
Από τις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την υπό κρίση αίτηση δεν προκύπτει ότι ο ΧΤ και οι συνάδελφοι του είναι υπάλληλοι ή εργοδοτούμενοι της Αιτήτριας. Αντιθέτως, από την επιστολή ημερ. 24.3.2023 που επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 2 στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, αναφέρεται ότι:
«Σας πληροφορούμε ότι από την 27/3/2023 και επί καθημερινής βάσεως, κατ΄ εντολή των πελατών μας S.C.F.B. Ltd θα εισέρχονται στους χώρους που δικαιούνται βάσει του άνω Διατάγματος του Δικαστηρίου υπάλληλος της S.P.S Private Security Services.»
Ό,τι, επομένως, προωθείται είναι πως τα εν λόγω πρόσωπα είχαν οδηγίες από την Αιτήτρια να μεταβούν στο χώρο. Δεν υπάρχει, επίσης, οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι σκοπός της μετάβασης τους στο χώρο ήταν η διαχείριση και/ή λειτουργία της καφετέριας. Ούτε από την επιστολή ημερ. 24.3.2023 προκύπτει κάτι τέτοιο. Η δε αναφορά στην παράγραφο 4 της συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης εκ μέρους της Αιτήτριας ότι αυτή «έχει το δικαίωμα να εργοδοτήσει οποιοδήποτε πρόσωπο, οποιασδήποτε ειδικότητας, προκειμένου αυτός να εισέλθει στην προσωρινή καφετέρια και/ή σταθμό (καντίνα) προκειμένου αυτός να προβεί σε ενέργειες διαχείρισης και λειτουργίας της» αφορά στην ουσία επιχειρηματολογία και όχι μαρτυρία που να μπορεί να συμπληρώσει το κενό.
Συνεπώς, στη βάση των όσων αναφέρονται πιο πάνω, κρίνεται πως η Αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει την από μέρους της Καθ΄ης η αίτηση καταστρατήγηση του Προσωρινού Διατάγματος. Επαναλαμβάνεται πως με δεδομένη τη φύση της διαδικασίας ως οιωνεί ποινική, προκύπτει αναγκαιότητα απόδειξης της κατηγορίας γενικά και των συστατικών στοιχείων ειδικά πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας (βλ. Παπαχρυσοστόμου ν. Σιδερά (πιο πάνω) και Odyssey Manufacturing Ltd v. Μαρίας Δημητρίου κ.ά, Πολ. Έφεση Ε29/2022, απόφαση ημερ. 10.6.2024).
Για τους λόγους που επεξηγήθηκαν πιο πάνω, η μαρτυρία που προσκόμισε η Αιτήτρια δεν κρίνεται ικανοποιητική. Επαναλαμβάνεται πως από τη τεθείσα ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία δεν μπορεί να διαπιστωθεί ότι τα πρόσωπα που μετέβησαν στο χώρο ήταν υπάλληλοι ή εργοδοτούμενοι της Αιτήτριας, όπως και ότι σκοπός της μετάβασης τους ήταν η διαχείριση και/ή λειτουργία της καφετέριας.
Συνακόλουθα, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Καθ΄ης η αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ………………………………………….
Γ. Πετάση-Κορφιώτη, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής