Ενώπιον: Α. Σάββα, προσ. Ε.Δ.
Απαίτηση αρ: 527/2024 (i-justice)
Μέρος 7
Μεταξύ:
ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΧΡΙΣΤΟΦΗ
Ενάγοντας
-και-
ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Εναγόμενη
Αίτηση Ενάγοντα/ Αιτητή ημερομηνίας 11/10/2024 για έκδοση διατάγματος Ενδιάμεσης Πληρωμής
Ημερομηνία: 27/1/2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα/Αιτητή: Θεοδώρα Παπαχαραλάμπους για C. Voniatis & Co LLC
Για Εναγόμενη/ Καθ’ ης η Αίτηση: Σταύρος Σταύρου για ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ι. Ιστορικό
1. Από το φάκελο της πιο πάνω αγωγής στον οποίο έχω ανατρέξει, αφού άλλωστε αυτό καθίσταται επιτρεπτό (βλ. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. Χαρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 825) προκύπτει το ακόλουθο ιστορικό.
● Η παρούσα απαίτηση καταχωρήθηκε μαζί με την Έκθεση Απαίτησης δυνάμει του Μέρος 7 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας στις 17/9/2024.
● Η Εναγόμενη καταχώρισε την Υπεράσπιση της στις 15/10/2024.
● Ο Ενάγοντας καταχώρισε την Απάντηση στην Υπεράσπιση στις 24/10/2024.
● Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε από τον Ενάγοντα/Αιτητή την 11/10/2024.
ΙΙ. Εισαγωγή- Η Αίτηση
2. Με την παρούσα αίτηση ο Ενάγοντας/Αιτητής αιτείται την έκδοση διατάγματος ενδιάμεσης πληρωμής για το ποσό των €1.500,00 εναντίον της Εναγομένης/ Καθ’ ης η Αίτηση ισχυριζόμενος ότι είναι αποδεκτό ποσό από την Καθ’ ης η Αίτηση σε σχέση με τη ζημιά που υπέστη ένεκα του επίδικου ατυχήματος ημερομηνίας 1/1/2024.
3. Η νομική βάση της αίτησης στηρίζεται στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύ την 1/9/2023 (στο εξής οι “ΚΠΔ”) Μέρος 1, 2, 3, 23 Κ.1, 2, 4, 5, 8, 10, 11, 13, 15 και 16, Μέρος 27 Κ.1-7, Μέρος 32, 39, στα άρθρα 29, 30 και 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν.14/1960), στη Νομολογία, στις συμφυείς εξουσίες και στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
4. Η αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του δικηγόρου που εκπροσωπεί τον Ενάγοντα/Αιτητή η οποία αναφέρει ότι έχει εξουσιοδοτηθεί από τον Ενάγοντα/Αιτητή να προβεί στην εν λόγω ένορκη δήλωση (στο εξής η “Ε/Δ ΧΒ”). Συνοπτικά στην εν λόγω ένορκη δήλωση αναφέρονται τα ακόλουθα:
○ Κατά τις 21/6/2024, η Εναγόμενη απέστειλε απαντητική επιστολή στην επιστολή του Ενάγοντα, δηλώνοντας ρητή παραδοχή της ευθύνης πρόκλησης του επίδικου ατυχήματος, και ότι αποδέχεται και είναι πρόθυμη να καταβάλει το ποσο των €1.500 το οποίο αφορά σε τις ζημιές που προκλήθηκαν στο όχημα του Ενάγοντα συνεπεία του επίδικου ατυχήματος.
○ Ενόψει της ρητής παραδοχής της Εναγόμενης ο Ενάγοντας εισηγείται ότι δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
○ Επιπλεόν αναφέρει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να εκδοθεί τελική απόφαση για το εν λόγω ποσό.
ΙΙΙ. Η Ένσταση
5. Η Εναγόμενη/ Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε ένσταση με την οποία παραθέτει τέσσερις λόγους ένστασης τους οποίους κατά τη ακρόαση προωθεί μόνο τους δύο λόγους ένστασης, με τους οποίους υποστηρίζει τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση Αίτηση. Ειδικότερα η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι η υπό κρίση Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί για το λόγο ότι (α) είναι νόμω αβάσιμη ένεκα του ότι δεν έχει συμπεριληφθεί στη νομική βάση της υπό κρίση Αίτησης το άρθρο 25 των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας το οποία αφορά την έκδοση διαταγμα΄των για ενδιάμεσες θεραπείες και (β) δεν δικογραφείται ειδικά στην απαίτηση του Ενάγοντα η αξίωση ειδικής ζημιάς για το μηχανοκίνητο όχημα του ως επιτάσσει η νομολογία.
6. Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κας Γεωργία Μιχαήλ η οποία είναι γραμματέας στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την Εναγόμενη και η οποία αναφέρει ότι είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη από την Εναγόμενη να προβεί στην εν λόγω ένορκη δήλωση (στο εξής η “Ε/Δ ΓΜ”). Η ομνύουσα στην Ε/Δ ΓΜ αναφέρει συνοπτικά ότι το γεγονός ότι η ευθύνη πρόκλησης του ατυχήματος είναι παραδεκτή από την Καθ’ ης η Αίτηση δεν συνεπάγεται αυτομάτως και την επιτυχή κατάληψη της υπό κρίση αίτησης. Επιπλέον αναφέρει ότι η καταβολή του ποσού των €1.500 πλέον δικηγορικά έξοδα είναι πρόταση της Καθ’ ης η Αίτηση για πλήρη και τελεία εξόφληση της υπόθεσης.
7. Κατά την ακροαματική διαδικασία της υπό κρίση αίτησης οι ευπαίδευτοι συνήγοροι και των δύο πλευρών υιοθέτησαν τις γραπτές αγορεύσεις τις οποίες ετοίμασαν προς διευκόλυνση του Δικαστηρίου και καμία πλευρά δεν ζήτησε αντεξέταση των ενόρκων δηλούντων. Έχω μελετήσει το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων με προσοχή και θα αναφερθώ σε αυτές στη συνέχεια όπου κρίνω σκόπιμο.
IV. Νομική Πτυχή και Συμπέρασμα
8. Αρχικά θα πρέπει να αναφερθεί ότι ένεκα του ότι οι ΚΠΔ έχουν τεθεί σε ισχύ πολύ πρόσφατα, δεν υπάρχει ακόμη δεσμευτική νομολογία από τα Κυπριακά Δικαστήρια. Συνεπώς το Δικαστήριο άντλησε καθοδήγηση από αγγλικές αποφάσεις και αγγλικά νομικά συγγράμματα στο μέτρο που συμπίπτουν. Εκεί φυσικά που τα νομικά θέματα δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει, το Δικαστήριο ανατρέχει βεβαίως στην σχετική Κυπριακή νομολογία.
9. Ως εμφαίνεται από το περιεχόμενο τόσο της υπό κρίση Αίτησης, όσο και τους ισχυρισμούς που αναπτύχθηκαν μέσω της γραπτής αγόρευσης των συνηγόρων του Αιτητή, η υπό κρίση αίτηση βασίζεται κυρίως στο Μέρος 27 των ΚΠΔ το οποίο προνοεί τα εξής:
“27.1. Ενδιάμεσες πληρωμές: γενική διαδικασία
(1) Διάδικος δύναται να αιτηθεί την έκδοση διατάγματος (το οποίο αναφέρεται ως διάταγμα ενδιάμεσης πληρωμής) για πληρωμή από εναγόμενο (περιλαμβανομένου εναγόμενου δι’ ανταπαιτήσεως) έναντι οποιωνδήποτε αποζημιώσεων, οφειλής, ή άλλου ποσού (με την εξαίρεση των εξόδων) τα οποία το δικαστήριο δυνατόν να κρίνει τον άλλο διάδικο υπόχρεο να καταβάλει.
(2) Ο ενάγων δεν δύναται να αιτηθεί την έκδοση διατάγματος ενδιάμεσης πληρωμής πριν από το τέλος της περιόδου για καταχώριση σημειώματος εμφάνισης, η οποία ισχύει για τον εναγόμενο εναντίον του οποίου υποβάλλεται η αίτηση.
27.2. Ενδιάμεσες πληρωμές: προϋποθέσεις, οι οποίες πρέπει να πληρούνται και θέματα τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη
(1) Το δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα ενδιάμεσης πληρωμής μόνο όταν πληρούνται οποιεσδήποτε από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
(α) ο εναγόμενος εναντίον του οποίου ζητείται το διάταγμα προέβη σε παραδοχή της υποχρέωσης να καταβάλει αποζημιώσεις ή κάποιο άλλο χρηματικό ποσόν στον ενάγοντα· (...)
27.3. Μαρτυρία
(1) Αίτηση για ενδιάμεση πληρωμή αποζημιώσεων υποστηρίζεται από μαρτυρία η οποία πραγματεύεται τα ακόλουθα:
(α) το χρηματικό ποσόν το οποίο ζητείται ως ενδιάμεση πληρωμή,
(β) τα στοιχεία ή θέματα αναφορικά με τα οποία ζητείται η ενδιάμεση πληρωμή,
(γ) το χρηματικό ποσόν για το οποίο είναι πιθανό να εκδοθεί τελική απόφαση·
(δ) τους λόγους για τους οποίους πιστεύεται ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις οι οποίες παρατίθενται στον κανονισμό 27.2·
(ε) οποιαδήποτε άλλα σχετικά θέματα·
(στ) σε απαιτήσεις για σωματικές βλάβες, λεπτομέρειες ειδικών ζημιών και προηγούμενων και μελλοντικών απωλειών· και
(ζ) σε απαίτηση δυνάμει του άρθρου 58, Κεφ. 148, λεπτομέρειες του προσώπου ή των προσώπων εκ μέρους των οποίων εγείρεται η απαίτηση και τη φύση της απαίτησης.
(2) Οποιαδήποτε έγγραφα προς υποστήριξη της αίτησης πρέπει να εκτίθενται ως τεκμήρια, περιλαμβανομένων, στην περίπτωση απαιτήσεων για σωματικές βλάβες, της ιατρικής έκθεσης ή των ιατρικών εκθέσεων.
(..)”
10. Το Μέρος 27 των ΚΠΔ είναι αντίστοιχο με το Part 25.7 των Αγγλικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Κατατοπιστικά είναι τα όσα καταγράφονται στην επεξηγηματική σημείωση στο White Book 2024, Volume 2, Section 15, Chapter E παράγραφοι 15-99 και 15-101 τα οποία παραθέτω αυτούσια:
“It is a general principle that a defendant has a right not to be held liable to pay until liability has been established by a final judgment. The court has no inherent power to order payment on account (Moore v Assignment Courier Ltd [1977] 1 W.L.R. 638; [1977] 2 All E.R. 842, CA). The jurisdiction granted by this legislation and carried into effect by rules of court (see CPR r.25.6 to 25.9) to order an interim payment is an exception to that principle. (...)
The court may make an order for an interim payment in the several circumstances listed in r.25.7(1), but not otherwise. The jurisdiction to order an interim payment is an exceptional (see above) and is subject to the strict restrictions stated in r.25.7 (R. (Teleos Plc) v Commissioners of Customs and Excise [2005] EWCA Civ 200; [2005] 1 W.L.R. 3007, CA (rejecting submission that claimants entitled to interim payment where Revenue had authority to make discretionary reimbursement pending outcome of proceedings over disputed input VAT credits)). Where the conditions in r.25.7(1) are satisfied, the court should grant an order unless there is a sufficient specific reason not to do so (Test Claimants in FII Group Litigation v Revenue & Customs Comrs (No.2) [2012] EWCA Civ 57; [2012] 1 W.L.R. 2375, CA). A claimant may make an application for an order in respect of a part of its total claim, and the fact that there has been a trial of certain issues (but not all those that would lead to a judgment for a sum of damages) is no bar to the exercise of the court’s power (above).”
(η έμφαση έχει προστεθεί)
11. Ο Αιτητής υποστηρίζει το αίτημα του για έκδοση της ενδιάμεση πληρωμής στο ότι η Καθ’ ης η Αίτηση έχει κατ’ ισχυρισμό δηλώσει ρητά (α) παραδοχή της ευθύνης πρόκλησης του επίδικου ατυχήματος και (β) ότι αποδέχεται και είναι πρόθυμη να καταβάλει το ποσο των €1.500 στο πλαίσιο της Απαντητικής Επιστολή η οποία επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΧΒ. Μελετώντας προσεκτικά το Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΧΒ, στην σελίδα 5 αυτού η Καθ’ ης η Αίτηση αναφέρει τα εξής:
“Η Εταιρεία αποδέχεται και είναι πρόθυμη να καταβάλει το ποσό των €1.500 (χιλίων πεντακοσίων ευρώ) συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, ως η απαίτηση του πελάτη σας στον πίνακα ειδικών αποζημιώσεων της επιστολής απαίτησης σας ημ.17/5/2024 νοουμένου ότι θα μας προσκομιστεί πρωτότυπο τιμολόγιο επιδιόρθωσης του οχήματος εκδομένο επ’ ονόματι του ιδιοκτήτη και να φέρει και τον αριθμό ΦΠΑ του εκδότη.
Ως εκ των ανωτέρων η Εταιρεία είναι πρόθυμη όπως καταβάλει το συνολικό ποσό των €1.500 (χιλίων πεντακοσίων ευρώ) ως πλήρη διευθέτηση της παρούσας υπόθεσης”
(η έμφαση έχει προστεθεί)
12. Ενόψει των πιο πάνω ως εμφαίνεται στο Τεκμήριο 2 της ΕΔ ΧΒ, η Καθ’ ης η Αίτηση αφενός παραδέχεται την ευθύνη του επίδικου ατυχήματος αφετέρου όμως δηλώνει πρόθυμη να καταβάλει το ποσό των €1.500 με τον όρο ότι θα προσκομιστει πρωτότυπο τιμολόγιο επιδιόρθωσης του οχήματος. Επιπλέον δηλώνει την προθυμία της για καταβολή του εν λόγω ποσού για πλήρη διευθέτηση της υπόθεσης.
13. Ως αναφέρεται πιο πάνω οι πρόνοιες του Μέρους 27 για έκδοση διατάγματος ενδιάμεσης πληρωμής, αποτελούν εξαίρεση στον γενικό κανόνα ότι ο εναγόμενος έχει δικαίωμα να μην θεωρηθεί υπεύθυνος να πληρώσει μέχρι την έκδοσης τελικής απόφασης και γι αυτό ακριβώς το λόγο οι πρόνοιες του Μέρους 27 είναι αυστηρές και συγκεκριμένες ως προς τις περιπτώσεις που το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα για ενδιάμεση πληρωμή. Η υπό κρίση αίτηση στηρίζεται στο Μέρος 27.2 (1)(α) το οποίο επιτάσει τη δήλωση από τον εναγόμενο παραδοχής της υποχρέωσης να καταβάλει αποζημιώσεις ή κάποιο άλλο χρηματικό ποσόν στον ενάγοντα. Στην παρούσα περίπτωση αν και υπάρχει παραδοχή επί της ευθύνης του ατυχήματος δεν υπάρχει παραδοχή της υποχρέωση να καταβάλει το ποσό των €1.500. Ως έχει αναφερθεί και ανωτέρω η Καθ’ ης η Αίτηση έχει δηλώσει την προθυμία της για καταβολή του ποσού με τον όρο προσκόμισης σχετικού τιμολογίου, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται να έχει προσκομίσει ο Αιτητής, επιπλέον ούτε και η προθυμία για διευθέτηση της υπόθεσης με την καταβολή του εν λόγω ποσού μπορεί να θεωρηθεί ρητή παραδοχή της υποχρέωσης να καταβάλει το οποιοδήποτε ποσό.
14. Υπό το φώς όλων των πιο πάνω, κρίνω ότι οι προϋποθέσεις του Μέρους 27.1 δεν πληρούνται και συνακόλουθα δεν μπορεί να εκδοθεί διάταγμα για ενδιάμεση πληρωμή. Συνακόλουθα, κρίνω ότι η υπό κρίση Αίτηση αποτυγχάνει.
15. Με την ανωτέρω κατάληξή μου, θεωρώ ότι η ενασχόληση του Δικαστηρίου με οτιδήποτε άλλο προβλήθηκε στην υπό κρίση αίτηση και ένσταση παρέλκει.
V. Κατάληξη
16. Υπό το φως των πιο πάνω η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
17. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Εναγόμενης/Καθ’ ης η Αίτησης και εναντίον του Ενάγοντα/Αιτητή ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ......................................
Α. Σάββα προσ. Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο