ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ                                                       Αρ. Αγωγής: 60/2025

Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ Ε.Δ                                     

 

Μεταξύ:

GLORIA MOTORS SERVICES LTD, H.E402726, Αλεξάνδρου Υψηλάντη 13, 6057 Λάρνακα

Ενάγουσα

και

ΘΕΟΚΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗ, α.τ.[ ], [ ] 60, [ ] Λευκωσία.

Εναγόμενος

Ημερομηνία: 26/05/25

Εμφανίσεις:

Για Ενάγουσα/ Αιτήτρια:  κ. Νίκος Δαμιανού για Νίκος Δαμιανού & Συνεργάτες ΔΕΠΕ

Για Εναγόμενο/ Καθ’ ού η Αίτηση: κ. Γιώργος Αδαμίδης

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΕ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/01/2025

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

 

Στις 27/01/2025 η Ενάγουσα, η οποία ασχολείται με την εμπορία και πώληση οχημάτων καταχώρησε την υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγή.

Σύμφωνα με την απαίτηση της περί τον Ιούλιο του 2023 πώλησε ( ή/και συμφώνησε την πώληση υπό τον όρο πληρωμής εξόφλησης του τιμήματος πώλησης) και παρέδωσε στον Εναγόμενο  δύο (2) οχήματα. Το πρώτο όχημα είναι ένα Nissan Note με αριθμό εγγραφής [ ] το οποίο πωλήθηκε έναντι της τιμής των €15,752 και το δεύτερο ένα Mazda CX5 με αριθμό εγγραφής [ ] το οποίο πωλήθηκε έναντι της τιμής των €34,460. Η εξόφληση του τιμήματος πώλησης των οχημάτων συμφωνήθηκε όπως γίνει με μηνιαίες δόσεις.  Η Ενάγουσα διατήρησε την απόλυτη ιδιοκτησία των οχημάτων, μέχρι την πλήρη εξόφληση του τιμήματος πώλησης. Σύμφωνα με τη θέση της Ενάγουσας, ο Εναγόμενος παρέλειψε να καταβάλει ληξιπρόθεσμες δόσεις για την αγορά των εν λόγω οχημάτων, με αποτέλεσμα η Ενάγουσα να τερματίσει τις συμφωνίες πώλησης και να καλέσει τον Εναγόμενο να παραδώσει τα οχήματα στην Ενάγουσα. H Ενάγουσα αξιώνει εναντίον του Εναγόμενου αποζημιώσεις για παράβαση σύμβασης και επιστροφή των οχημάτων της που μέχρι και σήμερα κατακρατεί ο Εναγόμενος. 

 

 

2. H ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ

 

Με την παρούσα αίτηση ημερομηνίας 29/01/25 η Αιτήτρια αξιώνει εναντίον του Εναγομένου ουσιαστικά τα εξής διατάγματα:

Α. Απαγορευτικό διάταγμα που να απαγορεύει στον Εναγόμενο από του να οδηγεί ή χρησιμοποιεί ο ίδιος ή οιοδήποτε άλλο πρόσωπο, υπάλληλος,  προστηθείς ή εντολοδόχος του τα επίδικα αυτοκίνητα, δηλαδή το αυτοκίνητο Nissan Note με αριθμό εγγραφής   [ ] και το αυτοκίνητο Mazda CX5 με αριθμό εγγραφής [ ]. ( Αιτητικά Α και Β)

Β. Προστακτικό διάταγμα που να διατάσσει τον Εναγόμενο όπως παραδώσει στα Γραφεία της Ενάγουσας τα επίδικα αυτοκίνητα, εντός 3 ημερών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος ή/και εντός χρόνου που ήθελε καθορίσει το Δικαστήριο, προς ασφαλή φύλαξη τους από την Ενάγουσα μέχρι πλήρης εκδικάσεως της αγωγής ή/και μέχρι νεότερων οδηγιών του Δικαστηρίου ή/και προς απόδοση του στην Ενάγουσα ως περιουσία της υπό οιοδήποτε όρο ή όρους ήθελε θέσει ως δίκαιο και εύλογο το Δικαστήριο. ( Αιτητικά Γ και Δ)

Η αίτηση υποστηρίζεται από δύο Ένορκες Δηλώσεις της ίδιας της κας Ο. Τσερκέζ, η οποία είναι Διευθύντρια και Γραμματέας της Ενάγουσας. Συγκεκριμένα, την Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 29/01/25, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως η κυρίως Ένορκη Δήλωση της παρούσας αίτησης και τη Συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 13/03/25. Οι εν λόγω Ένορκες δηλώσεις αναφέρουν περιληπτικά, τα ακόλουθα:

1. Η Ενάγουσα/Αιτήτρια, είναι Κυπριακή εταιρεία, η οποία ασχολείται με την εμπορία, πώληση και διάθεση οχημάτων. Σχετικά κατατέθηκε ως τεκμήριο Α πιστοποιητικό σύστασης της εταιρείας, από την ιστοσελίδα του Εφόρου Εταιρειών.
2. Η Ενάγουσα ήταν και εξακολουθεί να είναι η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια των επίδικων οχημάτων, δηλαδή του αυτοκινήτου Nissan Note με αριθμό εγγραφής   [ ] και του αυτοκινήτου Mazda CX5 με αριθμό εγγραφής [ ]. Σχετικά κατατέθηκαν ως τεκμήρια Β και Γ τα πιστοποιητικά εγγραφής των εν λόγω οχημάτων.
3. Αναφορικά με το όχημα Nissan Note κατατέθηκε η συμφωνία πώλησης του στον Εναγόμενο, ημερομηνίας 04/07/23, ως τεκμήριο Δ.  Ως αναφέρει η ομνύουσα το τίμημα πώλησης ανήλθε σε €15,752. Συμφωνήθηκε, η πληρωμή ποσού €2,000 ως προκαταβολή την 30/07/23 και ακολούθως δια μηνιαίων δόσεων εξόφληση με το ποσό  εκάστης δόσης  €385 ( πλην της τελευταίας δόσης προς €244). Ο Εναγόμενος έλαβε κατοχή του οχήματος.
4. Αναφορικά με το όχημα Mazda CX5 κατατέθηκε η συμφωνία πώλησης του στον Εναγόμενο, ημερομηνίας 05/07/23, ως τεκμήριο Ε.  Ως αναφέρει η ομνύουσα το τίμημα πώλησης ανήλθε σε €34,460. Συμφωνήθηκε, η πληρωμή ποσού €2,000 ως προκαταβολή την 30/07/23 και ακολούθως δια μηνιαίων δόσεων εξόφληση με το ποσό εκάστης δόσης   €545 ( πλην της τελευταίας δόσης προς €305). Ο Εναγόμενος έλαβε κατοχή του οχήματος.
5. H ομνύουσα ισχυρίζεται ότι o Εναγόμενος παρέβη τις ανωτέρω συμφωνίες καθότι παρέλειψε να καταβάλει ληξιπρόθεσμες δόσεις και άλλα ποσά που προνοούσαν οι συμφωνίες. Συγκεκριμένα μέχρι τις 10/10/24, ο Εναγόμενος όφειλε να καταβάλει αναφορικά με το Nissan Note το ποσό των €6,739 ( το οποίο αναλύεται σε €5,775 ληξιπρόθεσμες δόσεις, πλέον €461 ασφάλιστρα για το έτος 2023, €452 ασφάλιστρα για το έτος 2024 και €51 έξοδα άδειας κυκλοφορίας για το έτος 2024). Επίσης για την ίδια περίοδο, ο Εναγόμενος όφειλε να καταβάλει αναφορικά με όχημα Mazda CX5 το ποσό των €9,629 ( το οποίο αναλύεται σε €8,175 ληξιπρόθεσμες δόσεις, πλέον €784 ασφάλιστρα για το έτος 2023, €560 ασφάλιστρα για το έτος 2024, €160 για συντήρηση/service και €160 έξοδα άδειας κυκλοφορίας για το έτος 2024). Σύνολο και για τα δύο οχήματα έπρεπε ο Εναγόμενος να κατέβαλλε  το ποσό των €16,368. Ο Εναγόμενος κατέβαλε μόνο το ποσό των €12,823. Σχετική κατάσταση με τα ποσά που όφειλε να πληρώσει, αλλά και τα ποσά που πλήρωσε ο Εναγόμενος κατατέθηκε ως Τεκμήριο Στ.
6. Η ομνύουσα αναφέρει ότι ο Εναγόμενος καθυστερούσε και παρέλειπε να καταβάλει δόσεις και οφειλόμενα ποσά με αποτέλεσμα η Ενάγουσα να τον οχλήσει σχετικά. Σχετική αλληλογραφία μεταξύ Ενάγουσας και Εναγομένου κατατέθηκε ως τεκμήριο Ζ.
7. Ακολούθησε επιστολή του δικηγόρου του Εναγομένου ημερομηνίας 09/10/24, μέσω της οποίας ο Εναγόμενος προβάλει τη θέση ότι υπήρξε προφορική συμφωνία με το σύζυγο της ομνύουσας για καθυστερημένη πληρωμής των δόσεων του, αναφέροντας επίσης ότι ο ίδιος ήταν συνεπής στις πληρωμές του. Η ομνύουσα στην εν λόγω επιστολή απάντησε με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερομηνίας 10/10/24 το οποίο κατατέθηκε ως τεκμήριο Η.
8. Στις 04/11/24 η Ενάγουσα, με επιστολές της, οι οποίες κατατέθηκαν ως τεκμήρια Θ και Ι και με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς τον Δικηγόρο του Εναγομένου, το οποίο κατατέθηκε ως τεκμήριο ΙΑ, τερμάτισαν τις ρηθείσες συμφωνίες πώλησης των επίδικων οχημάτων και κάλεσαν τον Εναγόμενο όπως παραδώσει τα οχήματα μέχρι τις 08/11/24.
9. Ακολούθησαν επιστολές του δικηγόρου του Εναγομένου στις οποίες αναφερόταν ότι ο Εναγόμενος κατέβαλε συνολικά το ποσό των €15,038 προς την Ενάγουσα.
10. Η Ενάγουσα προχώρησε στις 20/12/24 σε ακύρωση των ασφαλιστικών καλύψεων που διατηρούσε για την οδήγηση των επίδικων οχημάτων. Οι σχετικές πρόσθετες πράξεις που καταδεικνύουν την ακύρωση των ασφαλιστηρίων κατατέθηκαν ως τεκμήρια ΙΒ και ΙΓ.  Στις 23/12/24 οι δικηγόροι της Ενάγουσας απέστειλαν επιστολή προς το Δικηγόρο του Εναγομένου, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο ΙΔ με την οποία τον ενημέρωναν ότι ο Εναγόμενος παρέλειψε να παραδώσει τα οχήματα και ότι η χρήση τους από τον Εναγόμενο θα ήταν χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και χωρίς την άδεια της Ενάγουσας. Επίσης προχώρησε η Ενάγουσα σε καταγγελία στην αστυνομία.
11. Η ομνύουσα ισχυρίζεται ότι ο Εναγόμενος οδηγεί τα επίδικα οχήματα χωρίς να υπάρχει σε ισχύ ασφαλιστική κάλυψη. Προς απόδειξη του ισχυρισμού της κατέθεσε φωτογραφίες ως τεκμήριο ΙΕ που δείχνουν το όχημα να βρίσκεται σε συγκεκριμένο σημείο στις 24/01/25, ενώ στις 26/01/25 το αυτοκίνητο δεν βρίσκεται στο ίδιο σημείο, γεγονός που όπως ισχυρίζεται αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες που κατέθεσε ως τεκμήριο ΙΣΤ.
12. Τέλος εξηγεί η ομνύουσα γιατί θεωρεί δίκαιο και εύλογο να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα, αναφέροντας μεταξύ άλλων το γεγονός ότι η Ενάγουσα στερείται της ιδιοκτησίας της, η αξία των οχημάτων και η εμπορευσιμότητα τους μειώνεται ενώ ιδιαίτερη έμφαση προσδίδεται στο γεγονός ότι η χρήση τους από τον Εναγόμενο χωρίς ασφαλιστική κάλυψη πέραν από παράνομη, ενέχει τον κίνδυνο σε περίπτωση ατυχήματος να κληθεί η ίδια η Ενάγουσα να καταβάλει αποζημιώσεις.

 

Στο πλαίσιο της συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης ημερομηνίας 09/01/25, η κα. Ρ. Δημητρίου αρνείται και απαντά στους ισχυρισμούς που τίθενται στην Ένσταση του Καθ΄ού η Αίτηση. Μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι ο Εναγόμενος είχε κατανοήσει πλήρως τις επίδικες συμφωνίες και ήταν πλήρως ευχαριστημένος. Μάλιστα, ως αναφέρει ο ίδιος προέβη σε θετικό σχόλιο στην σελίδα της Ενάγουσας στο google maps, το οποίο σχόλιο κατατέθηκε ως τεκμήριο ΙΖ. Επισημαίνει επίσης ότι οι επιστολές τερματισμού ημερομηνίας 04/11/24, στάλθηκαν στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Εναγομένου και μάλιστα καταθέτει ως τεκμήρια ΙΖ1 και ΙΖ2 τα σχετικά ηλεκτρονικά μηνύματα. Επαναλαμβάνει ότι ο Εναγόμενος οδηγεί παράνομα τα επίδικα οχήματα, χωρίς τη συγκατάθεση της Ενάγουσας ( ιδιοκτήτριας) και χωρίς να κατέχει ασφάλιση. Επί του προκειμένου καταθέτει ως τεκμήριο ΙΗ φωτογραφία ημερομηνίας 12/03/25 και ώρα 21:16 του χώρου του café του Εναγομένου χωρίς σταθμευμένο όχημα και ως τεκμήρια Ιθ1, Ιθ2 και Ιθ3 φωτογραφίες που λήφθηκαν την αμέσως επόμενη μέρα, δηλαδή στις 13/03/25 ώρα 09:05 - 09:45, στο ίδιο σημείο με σταθμευμένο εκεί το όχημα με αριθμούς εγγραφής PHN 067.

 

3. Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ

 

Ο Καθ’ ού η Αίτηση καταχώρησε Ένσταση στην παρούσα αίτηση εγείροντας τους ακόλουθους 15 λόγους ένστασης:

1.    Η παρούσα Αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη και/ή καταχρηστική.

2.    Δεν πληρείται το στοιχείο του κατεπείγοντος.

3.    Η παρούσα Αίτηση καταχωρήθηκε με μεγάλη και υπέρμετρη καθυστέρηση καθότι η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι ο Καθ' ού η αίτηση παρέλειψε να καταβάλει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις από την 10/10/2024 και καταχώρησε την παρούσα μονομερή αίτηση την 29/1/2025.

4.    Η Αιτήτρια ηθελημένα και/ή εσκεμμένα παραπλάνησε το Δικαστήριο και/ή δεν προέβηκε σε ειλικρινή αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων τα οποία όφειλε να αποκαλύψει στο Δικαστήριο και/ή απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα και/ή εσκεμμένα και/ή παραπλανητικά παρουσίασε στο Δικαστήριο ελλιπή και/ή λανθασμένη εικόνα πραγμάτων.

5.    Η παρούσα αγωγή αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας και/ή έχει καταχωρηθεί προφανώς με σκοπό την έκδοση των αιτούμενων προσωρινών διαταγμάτων και μόνο, αφού η Αιτήτρια αιτείται πανομοιότυπα διατάγματα στα πλαίσια της αγωγής.

6.    Δεν πληρούνται σωρευτικά οι προϋποθέσεις του Μέρους 25 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 αναφορικά με την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων και/ή δεν έχει τεκμηριωθεί με μαρτυρία η στοιχειοθέτηση των προϋποθέσεων του Μέρους 25, καθότι: (Α) Δεν υπάρχουν πιθανότητες η Αιτήτρια να δικαιούται σε θεραπεία στην αγωγή. (Β) Δεν υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση. (Γ) Δεν έχει διαφανεί ότι εκτός και εάν δεν εκδοθούν οι αιτούμενες θεραπείες, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

7.    Οι Συμφωνίες Πώλησης ημερομηνίας 4/7/2023 και 5/7/2023 είναι άκυρες καθότι δεν υπάρχουν μάρτυρες των υπογραφών.

8.    Οι Συμφωνίες Πώλησης ημερομηνίας 4/7/2023 και 5/7/2023 είναι παράνομες καθότι η Αιτήτρια πέρα της αξίας των αυτοκινήτων, χρέωσε τον Καθ' ού η αίτηση με παράνομους και καταχρηστικούς τόκους.

9.    Η Αιτήτρια παρέλειψε να επιδώσει με ιδιωτική επίδοση και/ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τις επιστολές ημερομηνίας 4/11/2024 στον Καθ΄ού η αίτηση και κατά συνέπεια ουδέποτε τερματίστηκαν οι Συμφωνίες ημερομηνίας 4/7/2023 και 5/7/2023.

10. Η Συμφωνία Πώλησης ημερομηνίας 4/7/2023 η οποία αφορούσε το αυτοκίνητο NISSAN NOTE με αριθμό εγγραφής PNX644 προνοεί το ποσόν των 12,000 ΕΥΡΩ και όχι το ποσόν των 15,752 ΕΥΡΩ.

11. Η Συμφωνία Πώλησης ημερομηνίας 5/7/2023 η οποία αφορούσε το αυτοκίνητο MAZDA CX5 με αριθμό εγγραφής PHN067 προνοεί το ποσόν των 22,000 ΕΥΡΩ και όχι το ποσόν των 34,460 ΕΥΡΩ.

12. Ο Καθ'ού η αίτηση ουδέποτε καθυστέρησε οιανδήποτε δόση για τα αυτοκίνητα με αριθμούς εγγραφής [ ] και [ ] πριν την 25/10/2024.

13. Ο Καθ'ού η αίτηση με επιστολή του Δικηγόρου του ημερομηνίας 23/10/2024 ειδοποίησε την Αιτήτρια ότι θα καταβάλει σε αυτή την 25/10/2024 το ποσόν των 1,000 ΕΥΡΩ σε σχέση με την πληρωμή των δόσεων των δύο αυτοκινήτων, πλην όμως η Αιτήτρια αρνήθηκε να απαντήσει μέχρι σήμερα.

14. Η Αιτήτρια ηθελημένα και/ή εσκεμμένα απέκρυψε ότι ο Καθ'ού η αίτηση την κάλεσε επανειλημμένα να συναντηθούν και να επιλύσουν τις διαφορές τους σε σχέση με τις Συμφωνίες ημερομηνίας 4/7/2023 και 5/7/2023 και αυτή αρνήθηκε και προχώρησε καταχρηστικά στην μονομερή αίτηση για έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.

15. Εάν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα θα αδικηθεί κατάφορα ο Καθ' ού η αίτηση καθότι έχει καταβάλει στην Αιτήτρια μέχρι σήμερα το ποσόν των 15,038 ΕΥΡΩ το οποίο ξεπερνά την αξία του αυτοκινήτου με αριθμό εγγραφής PNX644 και θα απωλέσει και τα δύο αυτοκίνητα.

 

Η Ένσταση υποστηρίζεται από τις Ένορκες Δηλώσεις ημερομηνίας 10/03/25 και 17/03/25 (συμπληρωματική) του Εναγόμενου, κ. Θεοκλή Παντελή. Στην αρχική ένορκη δήλωση ημερομηνίας 10/03/25 ο ομνύοντας  ουσιαστικά επαναλαμβάνει ένα προς ένα τους λόγους ένστασης που παρατίθενται ανωτέρω. Επιπλέον καταθέτει ως τεκμήριο 1 τις επιστολές ημερομηνίας 29/10/24, 07/11/24 και 17/12/24 που στάλθηκαν από το Δικηγόρο του προς τους Δικηγόρους της Ενάγουσας. Τέλος καταθέτει ως τεκμήριο 2 τις πληρωμές που έκανε προς την Ενάγουσα, οι οποίες ως ισχυρίζεται ανέρχονται σε €15,038.

 

Στην συμπληρωματική ένορκη δήλωση ημερομηνίας 17/03/25, ισχυρίζεται περαιτέρω ότι οι επιστολές ημερομηνίας 04/11/24 δεν εστάλησαν στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, γεγονός που όπως υποδεικνύει προκύπτει από τα ίδια τα τεκμήρια που κατέθεσε η Ενάγουσα αφού η ηλεκτρονική του διεύθυνση είναι “...@gmail.com” ενώ τα ηλεκτρονικά μηνύματα εστάλησαν στην ηλεκτρονική διεύθυνση  “...@gmai.com”. Καταθέτει περαιτέρω ως τεκμήριο 1 όλα τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έλαβε σχετικά με την παρούσα υπόθεση. Ως τεκμήριο 2 καταθέτει την επιστολή ημερομηνίας 17/12/24 η οποία απευθύνεται από το Δικηγόρο του προς τους Δικηγόρους της Ενάγουσας και το ηλεκτρονικό μήνυμα ημερομηνίας 08/01/25 το οποίο έχει αποστολέα το Δικηγόρο του Εναγόμενου και αποδέκτη τον ίδιο τον Εναγόμενο.  Περαιτέρω ο Εναγόμενος ισχυρίζεται ότι κατά την 12/03/25 επικοινώνησε με τους Δικηγόρους του, δικηγόρος από άλλο Δικηγορικό γραφείο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η Ενάγουσα επιθυμεί να το διορίσει ως νέο δικηγόρο της. Μάλιστα αυτός ο νέος προτιθέμενος δικηγόρος υπέβαλε και πρόταση εκ μέρους της Ενάγουσας όπως ο Εναγόμενος κρατήσει το αυτοκίνητο Nissan Note και παραδώσει το αυτοκίνητο Mazda πίσω στην Ενάγουσα. Την πρόταση αυτή αποδέχτηκε μάλιστα ο Εναγόμενος, αλλά τελικά η Ενάγουσα άλλαξε ιδέα. Θεωρεί ότι η Ενάγουσα σκέφτεται εκ του πονηρού, επιδιώκει να καρπωθεί το ποσό των χρημάτων που πλήρωσε μέχρι σήμερα ο Εναγόμενος και να λάβει και την κατοχή των οχημάτων.

 

4. ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ

Το Δικαστήριο έχει εξουσία, δυνάμει του άρθρου 32 (1) του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/60 ως έχει τροποποιηθεί, να εκδίδει ενδιάμεσα διατάγματα όταν συντρέχουν σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις:

(α) Ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,

(β) Η ύπαρξη ορατής πιθανότητας ο/η Ενάγοντας/ουσα να δικαιούται θεραπείας, και

(γ) Η ύπαρξη πιθανότητας ο/η Ενάγοντας/ουσα να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.

 

Πρόσθετα των τριών ανωτέρω προϋποθέσεων, το Δικαστήριο οφείλει προτού εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα να εξετάσει κατά πόσο είναι «δίκαιο ή πρόσφορο» να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα. (βλ. Odysseos v. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C.L.R. 557, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Πασχάλη Χ΄΄Βασίλη (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 152).

 

Η παρούσα αίτηση στηρίζεται και στο άρθρο 4(1) του Κεφ. 6, σύμφωνα με το οποίο: “Το Δικαστήριο δύναται σε οποιοδήποτε χρόνο, ενώ εκκρεμεί σε αυτό αγωγή, να εκδίδει διάταγμα για τη μεσεγγύηση, διατήρηση, φύλαξη, πώληση, κατακράτηση ή επιθεώρηση περιουσίας που αποτελεί το αντικείμενο της αγωγής ή διάταγμα για την παρεμπόδιση οποιασδήποτε απώλειας, ζημιάς ή δυσμενούς επηρεασμού που δυνατό, αν δεν εκδοθεί το διάταγμα αυτό, να προξενηθούν σε πρόσωπο ή περιουσία, ενόσω εκκρεμεί τελική δικαστική απόφαση σε ζήτημα που επηρεάζει το πρόσωπο αυτό ή περιουσία ή ενόσω εκκρεμεί η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης.”

 

Όταν το συντηρητικό διάταγμα αφορά  περιουσία που αποτελεί το αντικείμενο της αγωγής, οι πρόνοιες του άρθρου 4(1) του Κεφ. 6, εξετάζονται ανεξάρτητα από τις πρόνοιες του άρθρου 32 του Ν. 14/60 ( βλέπε Palestine Plantations Company Ltd v. Olivier & Co. (Cyprus) Ltd (1940) 16 C.L.R. 122).  Όταν μάλιστα το αντικείμενο της αγωγής είναι αυτοκίνητο, εξαιτίας της φύσης του υπόκειται σε κινδύνους καταστροφής και πρόκλησης ζημιάς συνεπώς δεν απαιτείται η στοιχειοθέτηση της ύπαρξης κάποιου άλλου συγκεκριμένου κινδύνου ως κρίθηκε στην Επίσημος Παραλήπτης ν. Nicantony Trading Co Ltd (1998) 1 A.A.Δ 1653. Σε κάθε περίπτωση όπως αναφέρθηκε στην PROQUASERV ACCOUNTANTS LTD κ.α. v. ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε49/2018, 17/11/2023,  η έκδοση ή μη του συντηρητικού διατάγματος κάτω από το άρθρο 4 του Κεφ. 6 επαφίεται, εν τέλει, στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, κατά την άσκηση της οποίας πρέπει να λαμβάνεται μεταξύ άλλων υπόψη, ως αναφέρθηκε στην Κυτάλα κ.α. ν. Χρυσάνθου κ.α. (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 253, η ποιότητα της αξίωσης στη βάση της προσκομισθείσας μαρτυρίας.

 

5. ΥΠΑΓΩΓΉ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΣΤΙΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ. 

 

Αναφορικά με την Πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/60  :

 

Η προϋπόθεση ύπαρξης σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση ικανοποιείται εάν αποκαλύπτεται συζητήσιμη υπόθεση στη βάση του δικογράφου της Ενάγουσας αλλά και των Ενόρκων δηλώσεων που συνοδεύουν την αίτηση. ( βλ σχετικά Odysseos v. Pieris Estates Ltd and other (1982) 1 CLR 557, ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ v. CYBARCO CONTRACTING LTD κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. E53/21, 10/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:A81, Resola (Cyprus) Ltd. ν. Xάρη Xρίστου (1998) 1 ΑΑΔ 598 ).

 

Στην προκειμένη περίπτωση εξετάζοντας τόσο το έντυπο απαίτησης της Ενάγουσας αλλά και τις Ένορκες Δηλώσεις που συνοδεύουν την παρούσα αίτηση, κρίνω ότι δικογραφούνται θέσεις και γεγονότα που αποκαλύπτουν αναγνωρισμένα αγώγιμα δικαιώματα εναντίον του Καθ΄ού η Αίτηση και συγκεκριμένα αυτό της παράβασης συμφωνίας, της παράνομης κατακράτησης πράγματος ( άρθρο 37 Κεφ. 148), της ιδιοποίησης (άρθρο 39 Κεφ. 148) και παράνομης επέμβασης σε κινητή ιδιοκτησία ( άρθρο 44 Κεφ. 148). Ενόψει, των ανωτέρω θεωρώ ότι στην προκειμένη περίπτωση πληρείται η πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν. 14/60, καθότι η Ενάγουσα αποκαλύπτει αγώγιμα δικαιώματα εναντίον του Καθ’ ού η Αίτηση μέσω των δικογράφων αλλά και της παρούσας αίτησης.

 

Αναφορικά με την Δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/60  :

 

Έχω διεξέλθει με προσοχή τόσο τις Ένορκες Δηλώσεις που υποστηρίζουν την Αίτηση όσο και την Ένσταση. Η εξέταση των εκατέρωθεν εκδοχών γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να διαπιστωθεί το κατά πόσο ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Ν. 14/60 και σε καμία περίπτωση δεν προβαίνω σε τελικά ευρήματα επί του πραγματικού και νομικού καθεστώτος που διέπει την παρούσα υπόθεση. Έχοντας υπόψη μου τα ανωτέρω, παρατηρώ από το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου, ότι η Ενάγουσα έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας στην αγωγή της. Οι ισχυρισμοί που τίθενται από πλευράς Ενάγουσας δεν είναι γενικοί και αόριστοι. Τουναντίον είναι επαρκώς εμπεριστατωμένοι για τα πλαίσια της παρούσας αίτησης. Μάλιστα στο μεγαλύτερο μέρος τους υποστηρίζονται από έγγραφη τεκμηρίωση.  Επί του προκειμένου αξίζει να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός περί ιδιοκτησίας των επίδικων οχημάτων  από την Ενάγουσα υποστηρίζεται από έγγραφα και συγκεκριμένα από τα Πιστοποιητικά Εγγραφής των δύο οχημάτων ( βλέπε τεκμήρια Β και Γ) σε συνδυασμό με τους όρους των επίδικων συμφωνιών που προνοούν ότι η ιδιοκτησία αυτών θα παραμείνει στην Ενάγουσα μέχρι πλήρους εξόφλησης τους από τον Εναγόμενο ( βλέπε όρο 2.4 τεκμηρίων Δ και Ε). Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Εναγόμενου μέχρι τις 10/10/24 οι οποίες προέκυψαν στη βάση των ανωτέρω συμφωνιών, επίσης υποστηρίζονται από σχετική κατάσταση η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο Στ.  Οι εν λόγω οφειλές του Εναγομένου οδήγησαν την Ενάγουσα να τερματίσει τις επίδικες συμφωνίες στις 04/11/24, με τις επιστολές προς τον Εναγόμενο που κατατέθηκαν ως τεκμήρια Θ και Ι, όπως επίσης και με σχετική κοινοποίηση στο Δικηγόρο του ( τεκμήριο ΙΑ).  Ο ισχυρισμός της Ενάγουσας για τερματισμό της ασφαλιστικής κάλυψης του Εναγομένου υποστηρίζεται επίσης από τα τεκμήρια ΙΒ,  ΙΓ και ΙΔ.

 

Δεν παραβλέπω τους ισχυρισμούς του Εναγομένου που τίθενται προς υπεράσπιση του. Συγκεκριμένα τον ισχυρισμό του περί χρέωσης καταχρηστικών τόκων στον Εναγόμενο στην βάση των επίδικων συμφωνιών, τον ισχυρισμό του περί μη νομότυπου τερματισμού των συμφωνιών καθότι δεν εστάλησαν με ιδιωτική επίδοση ή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο οι σχετικές επιστολές τερματισμού (τεκμήρια Θ και Ι) στον Εναγομένο. Τη διαφωνία του αναφορικά με την αξία των επίδικων οχημάτων στην βάση των επίδικων συμφωνιών, αφού όπως ισχυρίζεται το αυτοκίνητο Nissan Note άξιζε €12,000 αντί €15,752 και το Mazda CX5 €22,000 αντί €34,460. Τον ισχυρισμό του περί προφορικής τροποποίησης της συμφωνίας με εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο της Ενάγουσας.

 

Η μαρτυρία του Εναγόμενου λαμβάνεται στο σύνολο της υπόψη και σταθμίζεται, επισημαίνεται όμως ότι στο παρόν στάδιο το Δικαστήριο, δεν υπεισέρχεται εις βάθος στα επίδικα θέματα, ούτε προβαίνει σε αξιολόγηση και επιλογή μεταξύ των ενώπιον του εκδοχών. ( βλέπε σχετικά LAXIFLORA HOLDINGS LTD κ.α. v. ΚΩΣΤΑ ΖΕΡΒΟΥ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ.: Ε38/2021, Ε42/2021, 12/2/2024, Hazlewood Investment & Finance Ltd v. Manuel κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε14/17 και Ε209/17, ημερ. 16.7.2019). Συνεπώς αρκεί σε αυτό το στάδιο να ειπωθεί ότι οι ισχυρισμοί του Καθ΄ού  η Αίτηση, λαμβάνονται μεν υπόψη αλλά δεν θεωρώ ότι ανατρέπουν εξ’ αντικειμένου την θέση της Ενάγουσας, σε σημείο που να μην μπορεί να καταδειχθεί ορατή πιθανότητα επιτυχίας της αγωγής εναντίον του Καθ΄ού η Αίτηση.

 

Αναφορικά με την Τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/60  :

 

Αναφορικά με την πιθανότητα η Ενάγουσα να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία αν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα, παραπέμπω στην απόφαση Μ & Ch. Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. ν. Timberland Co. (1997) 1Γ ΑΑΔ 1791 όπου τονίστηκε ότι η έννοια της ανεπανόρθωτης ζημιάς δεν συναρτάται με την στενή έννοια της υλικής ζημιάς, αλλά με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου την θεραπεία.

 

Στην Επίσημος Παραλήπτης κ.ά ν. Nicantony Tr. Co. Ltd (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1653 έχει κριθεί ότι τα αυτοκίνητα εξαιτίας της φύσης τους, όταν χρησιμοποιούνται διατρέχουν κίνδυνο καταστροφής ή ζημιάς. Στην προκειμένη περίπτωση τα επίδικα αυτοκίνητα, ως τέθηκε από την Ενάγουσα και παρέμεινε αναντίλεκτο από τον Εναγόμενο, όχι μόνο χρησιμοποιούνται από τον Εναγόμενο, αλλά χρησιμοποιούνται και όντας ανασφάλιστα από τις 20/12/24 και εις γνώση μάλιστα του Εναγομένου ότι είναι ανασφάλιστα από τις 23/12/24. 

 

Επισημαίνεται ότι τα δύο αυτοκίνητα που αποτελούν τα αντικείμενα της παρούσας αίτησης, αποτελούν ταυτόχρονα και τα αντικείμενα της αγωγής. Παραπέμπω ειδικότερα στα αιτητικά 11Α και 11Β του Εντύπου Απαίτησης σύμφωνα με τα οποία αξιώνεται αυτή ακριβώς η επιστροφή των επίδικων αυτοκινήτων στην Ενάγουσα. Εξάλλου, η παρούσα αίτηση βασίζεται παράλληλα και στο άρθρο 4 του Κεφ. 6, αφού αυτό που επιδιώκεται με την παρούσα είναι η διασφάλιση των ίδιων των αντικειμένων της αγωγής.

 

Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω θεωρώ ότι τυχόν καταστροφή ή σοβαρή ζημιά των επίδικων οχημάτων θα καθιστούσε άνευ αντικειμένου τις θεραπείες που αξιώνει με τα αιτητικά 11Α και 11Β η Ενάγουσα  με την αγωγή της. Υπό τις πιο πάνω περιστάσεις θεωρώ ότι πληρούται και η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 Ν. 14/60

Αναφορικά με το ισοζύγιο της ευχέρειας

Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων είναι μεν ευρεία, ασκείται όμως δικαστικά, στη βάση των κανόνων του δικαίου της επιείκειας και με γνώμονα τον ισοζυγισμό των ιδιαίτερων αναγκών των διαδίκων, υπό το φως των στοιχείων που διέπουν την κάθε περίπτωση  (βλ. Καλογήρου ν. C.C.F. Credit Capital Finance Ltd., (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1237, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019).  

Επίσης, όπως αναφέρθηκε κατ’ επανάληψη από τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου,  κατά την εξέταση του ισοζυγίου της ευχέρειας, το Δικαστήριο πρέπει να υιοθετήσει εκείνη την πορεία, η οποία φαίνεται ότι ενέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας,  εάν ήθελε φανεί στο τέλος ότι η απόφαση του ήταν “εσφαλμένη”. (βλέπε επίσης Ευστρατίου v. Dicran Ouzounian and Company Limited, Πολιτική Έφεση 292/2010, ημερ. 20/1/14, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019)

Έχοντας υπόψη τις παραπάνω αρχές και λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης κρίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της Ενάγουσας. Ο λόγος είναι ο εξής: Αποτελεί ουσιαστικά αναντίλεκτο γεγονός ότι τα αυτοκίνητα ανήκουν ιδιοκτησιακά στην Ενάγουσα. Ο Εναγόμενος έχει βεβαίως την κατοχή των εν λόγω οχημάτων στην βάση των συμφωνιών ημερομηνίας 04/07/23 και 05/07/23 (τεκμήρια Δ. και Ε).  Οι συμφωνίες έχουν τερματιστεί, από πλευράς Ενάγουσας. Δεν κρίνω σε αυτό το στάδιο το κατά πόσο δικαιολογημένα και νόμιμα τερματίστηκαν οι συμφωνίες. Αυτό θα αποτελέσει ζήτημα που θα απασχολήσει το Δικαστήριο κατά την ακρόαση της ουσίας της αγωγής.

Το ζήτημα όμως που απασχολεί σε αυτό το στάδιο είναι το γεγονός ότι η Ενάγουσα στις 20/12/24, τερμάτισε την ασφαλιστική κάλυψη των εν λόγω οχημάτων (βλέπε παράγραφο 13 Ε/Δ κας Τσερκέζ ημερομηνίας 29/01/25 και τεκμήρια ΙΒ, ΙΓ και ΙΔ). Το ζήτημα αυτό παρέμεινε επί της ουσίας αναντίλεκτο από πλευράς Εναγομένου. Ο Εναγόμενος δεν αναφέρει πουθενά ότι μπορεί να ασφαλίσει τα οχήματα ο ίδιος και να συνεχίσει να τα οδηγεί νόμιμα και με ασφαλιστική κάλυψη. Η Ενάγουσα ισχυρίζεται ότι τα αυτοκίνητα εξακολουθούν να οδηγούνται από τον Εναγόμενο, παρά την κοινοποίηση στον ίδιο ( μέσω του δικηγόρου του) του τερματισμού της ασφαλιστικής κάλυψης των οχημάτων. Το γεγονός αυτό ο Εναγόμενος δεν το αρνείται, ούτε το σχολιάζει. Το ζήτημα αυτό είναι κατά τη γνώμη μου σημαντικό. Η οδήγηση των αυτοκινήτων χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, δικαιολογημένα ανησυχεί την Ενάγουσα, καθότι δημιουργείται κίνδυνος ζημιάς ή καταστροφής της περιουσίας της, η οποία μάλιστα παραμένει και ανασφάλιστη. Δεν παραβλέπω τη θέση του Εναγομένου που προβάλλεται ουσιαστικά στην Γραπτή Αγόρευση του Δικηγόρου του (βλέπε σελίδα 7 παράγραφο 6), ότι η Ενάγουσα τερμάτισε η ίδια την ασφαλιστική κάλυψη των οχημάτων προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα που ενδεχομένως να την βοηθούσαν στην έκδοση των παρόντων ενδιάμεσων διαταγμάτων.  Το ζήτημα αυτό θεωρώ ότι είναι άμεσα συνυφασμένο με τη νομιμότητα του τερματισμού των συμφωνιών από την Ενάγουσα, πράγμα για το οποίο δεν είναι ορθό να υπάρξει ουσιαστική κρίση σε αυτό το στάδιο. Η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή είναι ότι τα ρηθέντα αυτοκίνητα δεν μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται από τον Εναγόμενο, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Υπό αυτά τα δεδομένα θεωρώ ότι είναι δίκαιο και πρόσφορο όπως εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα.

Ο Εναγόμενος ισχυρίζεται ότι τα αιτούμενα διατάγματα ταυτίζονται με τις τελικές θεραπείες, διεκπεραιώνουν την ουσία της διαφοράς των διαδίκων και συνεπώς η παρούσα αίτηση είναι καταχρηστική ( Λόγος Ένστασης 5). Διαφωνώ. Με τα αιτούμενα διατάγματα επιζητείται η φύλαξη και η προστασία των οχημάτων μέχρι την αποπεράτωση της αγωγής. Θεωρώ ότι ως έχουν τα διατάγματα δεν ταυτίζονται με τα τελικά διατάγματα, ούτε αποπερατώνουν την αγωγή, αφού η παράδοση τους και η κατοχή τους από την Ενάγουσα θα γίνει με αποκλειστικό σκοπό τη φύλαξη τους μέχρι εκδικάσεως της αγωγής. .

Αναφορικά με τη θέση του Εναγομένου περί ύπαρξης καθυστέρησης στην προώθηση της παρούσας αίτησης ( Λόγος Ένστασης 3), η γνώμη μου είναι ότι η όποια καθυστέρηση δεν είναι υπέρμετρη  και ουσιαστική σε σημείο που να προκαλεί αδικία στον Εναγόμενο και να επηρεάζει το ισοζύγιο της ευχέρειας. Η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε στις 27/01/25 ενώ η παρούσα αίτηση στις 29/01/25. Εν ολίγοις, η όποια καθυστέρηση στην αναζήτηση θεραπείας από πλευράς Ενάγουσας ανάγεται περί τους 2,5 μήνες από τον τερματισμό της επίδικης συμφωνίας ( 04/11/24) και περί τον 1 μήνα από τον τερματισμό της ασφαλιστικής κάλυψης των οχημάτων ( 20/12/24). Στο μεσοδιάστημα η Ενάγουσα παρατήρησε ότι ο Εναγόμενος συνέχισε να οδηγεί τα επίδικα αυτοκίνητα, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος γνώριζε ότι είναι ανασφάλιστος. Ενδεικτικά παραπέμπω στην Syn-Hi-Tek Electronics Ltd (Aρ. 1) (1997) 1 ΑΑΔ 73, όπου κρίθηκε ότι ακόμα και η καθυστέρηση 18 μηνών στην διεκδίκηση θεραπείας δεν καθιστούσε την μονομερή αίτηση καταχρηστική.

Ως προς τη θέση του Εναγόμενου περί μη συνδρομής του στοιχείου του κατεπείγοντος (Λόγος Ένστασης 2) και απουσία πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης από πλευράς Ενάγουσας (Λόγος Ένστασης 4), αρκεί να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης δεν εκδόθηκε μονομερώς το οποιοδήποτε διάταγμα εναντίον του Εναγομένου, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Αντιθέτως, κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου η παρούσα αίτηση επιδόθηκε στον Εναγόμενο (βλέπε Κανονισμό 23.9 (1δ) Νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας) και ακούστηκε ο Εναγόμενος πριν αποφασιστεί η έκδοση των διαταγμάτων. Οι ενστάσεις, συνεπώς, του Εναγόμενου δεν έχουν κανένα έρεισμα (βλέπε σχετικά Μιχαήλ Γαβριέλλα Βαλεντίνα (Αρ. 3) (2012) 1 ΑΑΔ 1943).

 

Αναφορικά με τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 του Κεφ. 6

Η παρούσα αίτηση ως αναφέρθηκε ανωτέρω στηρίζεται παράλληλα στο άρθρο 4 του Κεφ. 6. Δεδομένου ότι κρίθηκε ανωτέρω ότι τα αιτούμενα διατάγματα μπορούν να εκδοθούν δυνάμει του άρθρου 32 του Ν. 14/60, θεωρώ ότι έχει καταστεί σαφές ότι πληρούνται και οι προϋποθέσεις έκδοσης των ίδιων διαταγμάτων κάτω από το άρθρο 4 του Κεφ. 6. Όπως εξάλλου αναφέρθηκε στην Papastratis v. Pierides (1979) 1 C.L.R. 231 : “Section 32 of Law 14/60 is of a wider application than section 4 of Cap. 6 and, consequently, when an application is considered under this section the provisions of section 4 of Cap. 6 are automatically taken into account”

Εν ολίγοις, έχει ήδη κριθεί ότι τα αιτούμενα διατάγματα σχετίζονται με τη διατήρηση και διαφύλαξη των αυτοκινήτων που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας αγωγής,  ενώ υπό τις περιστάσεις η έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων κρίνεται δίκαιη και πρόσφορη για τους λόγους που παρατίθενται ανωτέρω ( βλέπε αναφορικά με το ισοζύγιο της ευχέρειας).

 

6. ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Ενόψει των ανωτέρω κρίνω ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων τόσο στη βάση του άρθρου 32 του Ν. 14/60 όσο και στη βάση του άρθρου 4 του Κεφ. 6. Κανένας εκ των λόγων ένστασης του Καθ΄ού η Αίτηση δεν ευσταθεί. Συνεπώς, εκδίδονται διατάγματα ως τα αιτητικά Α έως Δ της αίτησης. Ειδικότερα όσον αφορά τα αιτητικά Γ και Δ, διευκρινίζεται ότι ο σκοπός παράδοσης των ρηθέντων αυτοκινήτων στην Ενάγουσα θα είναι αποκλειστικά και μόνο προκειμένου να τα θέσει η ίδια υπό ασφαλή φύλαξη μέχρι αποπεράτωσης της αγωγής. Επίσης θεωρώ ορθότερο ενόψει της φύσης των  αιτητικών Γ και Δ όπως επεκτείνω τον χρόνο συμμόρφωσης του Εναγομένου με αυτά για περίοδο 15 ημερών αντί 3 ημερών που καταγράφεται στα αιτητικά.

Τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται  υπέρ της Ενάγουσας/ Αιτήτριας και εναντίον του Εναγομένου/ Καθ’ ού η Αίτηση, ως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

                                                                                                   (Υπ.) ......................................

Μ. Π. Μιχαήλ Ε.Δ

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο