ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ                                                           Αρ. Αγωγής: 504/2022

Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ. Ε.Δ                                                

 

Μεταξύ:

Ξένιας Γιαννακού, Αρ. Ταυτότητας [ ], εκ [ ] 26, [ ] Court, [ ]

Ενάγουσας

και

1. Ρωμαίο Κούτα Αρ. Ταυτότητας [ ], εκ [ ] 11, Λάρνακα, [ ]
2. INTΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΙΑΡΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΖΗΜΙΩΝ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε 3036 εκ Διγενή Ακρίτα 42-44, 1080 Λευκωσία

Εναγομένων

Ημερομηνία: 29/05/25

Εμφανίσεις:

Για Ενάγουσα: κ. Μάριος Τάσου

Για Εναγόμενους: Κώστας Π. Δημητριάδης ΔΕΠΕ

 

1. Εισαγωγή - Δικογραφία:

 

Με την παρούσα αγωγή η Ενάγουσα αξιώνει ειδικές αποζημιώσεις ύψους €1,076.00 και γενικές αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες, εξαιτίας τροχαίου ατυχήματος που συνέβη στις 31/01/2022 και ώρα 18:50 μεταξύ της ιδίας ( οδηγός του οχήματος μάρκας Renault Megane και με αριθμό εγγραφής [ ]) και του Εναγόμενου 1 ( ο οποίος οδηγούσε  το όχημα  μάρκας Mazda Demio και με αριθμούς εγγραφής  [ ]). Εν ολίγοις, ενώ η Ενάγουσα βρισκόταν σταματημένη στα φώτα τροχαίας στην οδό Αρχιμανδρίτου Μακαρίου Μαχαιριώτη, ο Εναγόμενος 1 ερχόμενος από πίσω, συγκρούστηκε με το πίσω μέρος του αυτοκινήτου της Ενάγουσας, αφού δεν σταμάτησε εγκαίρως. Η Εναγόμενη  2 είναι ασφαλιστική εταιρεία και ενάγεται καθότι παρείχε ασφαλιστική κάλυψη στον Εναγόμενο 1 για τη χρήση του ρηθέντος οχήματος κατά τον επίδικο χρόνο.

 

Η ευθύνη πρόκλησης του ατυχήματος δεν αμφισβητείται από πλευράς Εναγομένων. Επί της ουσίας γίνεται ρητά παραδεκτό ότι το ατύχημα βαρύνει κατ’ αποκλειστικότητα τον Εναγόμενο 1. 

Παρ’ όλα αυτά οι Εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι η σύγκρουση ήταν τόσο μικρή και ανεπαίσθητη που αποκλείεται αυτή να προκάλεσε τις κατ’ ισχυρισμό σωματικές βλάβες της Ενάγουσας. Αμφισβητείται επίσης το σύνολο των ειδικών ζημιών, οι οποίες σχετίζονται στο σύνολο τους με τις κατ’ ισχυρισμό σωματικές βλάβες της Ενάγουσας. 

 

2. Μαρτυρία:

Στο πλαίσιο ακρόασης της παρούσας υπόθεσης κατέθεσαν 3 μάρτυρες: Για την πλευρά της Ενάγουσας, έδωσε μαρτυρία η ίδια η Ενάγουσα (στο εξής Μ.Ε 1).  Για την πλευρά των Εναγομένων έδωσε μαρτυρία ο Δρ. Βασίλης Δημητριάδης (στο εξής Μ.Υ 1) και ο κ. Ανδρέας Λοΐζου ( στο εξής Μ.Υ2). Ενόψει του ύψους του αντικειμένου της αγωγής, η ακρόαση της υπόθεσης διεξήχθη ως προβλέπεται για τις υποθέσεις «ταχείας εκδίκασης», στη βάση δηλαδή των προνοιών της Δ.30 Θ.5 -7 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό έτυχε αντεξέτασης, κατόπιν σχετικής άδειας σύμφωνα με τη Δ.30 Θ. 7 (β), μόνο ένας εκ των μαρτύρων και συγκεκριμένα  ο Μ.Υ 2.

Μαρτυρία Μ.Ε.1

 Η Μ.Ε 1 με την μαρτυρία της ουσιαστικά περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το ατύχημα, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητούνται. Εν ολίγοις ο Εναγόμενος 1 κτύπησε το αυτοκίνητο της Ενάγουσας στο πίσω μέρος, ενώ η Ενάγουσα ήταν σταματημένη στα φώτα τροχαίας.  Καταθέτει σχετικά ως τεκμήριο Α τη σκηνή του ατυχήματος.

Η ομνύουσα ισχυρίζεται ότι υπέστη σωματικές βλάβες λόγω του ατυχήματος. Όπως αναφέρει υπέστη πόνο και ταλαιπωρία. Αναγκάστηκε, ως αναφέρει, να φέρει κολλάρο στο λαιμό για δεκαοκτώ μέρες. Παρέμεινε επίσης εκτός εργασίας για δεκαοκτώ μέρες, διάστημα μάλιστα που όπως ισχυρίζεται δεν πληρώθηκε. Καταθέτει ως τεκμήριο Β  δέσμη από τρία ιατρικά πιστοποιητικά και συγκεκριμένα :

Α) Βεβαίωση από το Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, ημερομηνίας 31/01/22, η οποία καταγράφει στο σώμα της την φράση «τροχαίο ατύχημα» και συνιστά άδεια ανάπαυσης στην Ενάγουσα από 01/02/22 -03/02/22.

Β) Βεβαίωση ημερομηνίας 04/02/22 από τον Δρ. Πανίκο Σακκά, Προσωπικός Ιατρός, ο οποίος αναφέρει ότι η Ενάγουσα υπέστη θλάση αυχένος και κάκωση άνω άκρου. Συνέστησε άδεια αναπαύσεως από τις 04/02/22 – 07/02/22 συμπεριλαμβανομένης.

Γ) Πιστοποιητικό από το Δρ. Γιώργο Ταντελέ, Χειρούργο Ορθοπαιδικό, ημερομηνίας 08/02/22, ο οποίος αναφέρει ότι η Ενάγουσα πάσχει από τραυματισμό αυχένα “whiplash injury”, συνεπεία τροχαίου ατυχήματος. Έκρινε ότι η Ενάγουσα είναι ανίκανη για εργασία από 08/02/22 -18/02/22.

Αναφορικά με τις απολαβές της η ομνύουσα καταθέτει ως τεκμήριο Γ, βεβαίωση από τις υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων αναφορικά με τα εισοδήματα της. Αναφέρεται στην εν λόγω βεβαίωση ότι η Ενάγουσα είναι ασφαλισμένη ως αυτοτελώς εργαζόμενη από 18/10/21 και το εβδομαδιαίο της εισόδημα για το έτος 2021 ανέρχεται στα €334,76. Η Ενάγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω, ότι συνεπεία του ατυχήματος αναγκάστηκε να υποβληθεί σε φυσιοθεραπείες, καταθέτοντας μάλιστα ως τεκμήριο Δ απόδειξη εισπράξεως ύψους €120 και ημερομηνίας 11/03/22, από το Κέντρο φυσικοθεραπείας K.KALLIS PHYSIO PRAXIS LTD. Αναφορικά με τα ιατρικά έξοδα που κατ’ισχυρισμό υπέστη η Ενάγουσα καταθέτει ως τεκμήριο Ε, δέσμη τεσσάρων εγγράφων και συγκεκριμένα των εξής:

Α) Απόδειξη εισπράξεως ημερομηνίας 04/02/22 ύψους €40,00.

Β) Μηχανογραφική απόδειξη ημερομηνίας 31/01/22 από St Kamares Pharmacy Ltd ύψους €33,45

Γ) Μηχανογραφική απόδειξη ημερομηνίας 04/02/22 από Pharmacy Aristi Tsolia Ltd ύψους €3,93

Δ) Μηχανογραφική απόδειξη ημερομηνίας 04/02/22 από Pharmacy Aristi Tsolia Ltd ύψους €14,07.

Η Ενάγουσα ισχυρίζεται ότι πριν την καταχώρηση της παρούσας αγωγής επιχείρησε όπως διευθετήσει εξωδίκως την παρούσα υπόθεση αποστέλλοντας δια μέσου του Δικηγόρου της σχετική επιστολή προς την Εναγόμενη 2, την οποία επιστολή κατέθεσε ως τεκμήριο Ζ. Η Εναγόμενη 2 όμως δεν ήταν διατεθειμένη να προσφέρει οτιδήποτε.

Τέλος η Ενάγουσα καταθέτει ως τεκμήριο Η την έκθεση του κ. Α. Κασή,  με τίτλο « Σημεία αμφισβήτησης των ισχυρισμών που προκύπτουν από «ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ/ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ». Με την εν λόγω έκθεση ο κ. Κασής αμφισβητεί τους ισχυρισμούς και τα συμπεράσματα της έκθεσης που κατέθεσε ο εμπειρογνώμονας των Εναγομένων Μ.Υ 2. Όπως αναφέρει η Ενάγουσα ανέθεσε στον Δρ. Κασή να της ετοιμάσει την σχετική έκθεση, με σκοπό την αντίκρουση των ισχυρισμών και συμπερασμάτων της αντίστοιχης έκθεσης των Εναγομένων. 

Μαρτυρία Μ.Υ 1

O M.Υ 1, είναι ιατρός με ειδικότητα Ορθοπαιδικός Χειρούργος.  Ως αναφέρει εξέτασε την Ενάγουσα στο ιατρείο του στις 09/05/22, δηλαδή 3 μήνες μετά το ατύχημα. Η Ενάγουσα προσκόμισε τον ακτινολογικό έλεγχο στον οποίο υποβλήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, ο οποίος δεν κατέδειξε οποιοδήποτε κάταγμα ή εξάρθρημα. Κατά τον κλινικό έλεγχο που διενήργησε στην Ενάγουσα δεν διαπίστωσε οποιαδήποτε παθολογική σημειολογία. Δεν εντόπισε οποιαδήποτε κάκωση. Οι όποιες κακώσεις ισχυρίστηκε η Ενάγουσα ότι υπέστη αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς. Ο μάρτυρας προσκόμισε επίσης την ιατρική του γνωμάτευση ημερομηνίας 12/05/22 ως τεκμήριο 1 στην Ένορκη του Δήλωση.

 

Μαρτυρία Μ. Υ  2

 

Ο Μ.Υ 2,  είναι ο διευθυντής του τμήματος αναπαράστασης τροχαίων ατυχημάτων της εταιρείας  LAMBROS PAPASAVVAS & CO LTD. Όπως αναφέρει εξαιτίας του ότι η επαφή των δύο αυτοκινήτων κατά το επίδικο ατύχημα ήταν τόσο ελαφριά που δεν προξενήθηκε η οποιαδήποτε εμφανής ζημιά, του ζητήθηκε από την Εναγόμενη 2 όπως προβεί σε βιο-μηχανική ανάλυση τραυματισμού ανθρωπίνου σώματος για να εξετάσει κατά πόσο ευσταθεί ο ισχυρισμός της Ενάγουσας, ότι τραυματίστηκε από το επίδικο ατύχημα.   Ο μάρτυρας προσκόμισε σχετική έκθεση, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 1 στην Ένορκη του Δήλωση, μέσω της οποίας εξηγεί το μηχανισμό και τα κριτήρια τραυματισμού ενός επιβάτη μετά από οπίσθια σύγκρουση του αυτοκινήτου στο οποίο επιβαίνει.  Απαντά επίσης στην αμφισβήτηση της έκθεσης του από την έκθεση που προσκομίστηκε ως τεκμήριο Η από την Ενάγουσα. Αναφορικά με τα ακαδημαϊκά προσόντα, την εμπειρία και την επαγγελματική του κατάρτιση προσκόμισε σχετικό βιογραφικό ( σελ. 41 τεκμηρίου 1).

 

Ο μάρτυρας εξήγησε ότι το μέγεθος μίας σύγκρουσης που μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους μαλακούς ιστούς του αυχένα, ορίζεται από την αλλαγή ταχύτητας λόγω της σύγκρουσης (ΔV), τις δυνάμεις επιτάχυνσης (G-Force) και το κριτήριο τραυματισμού αυχένα (NIC). O μάρτυρας εν ολίγοις ανάφερε ότι σύμφωνα με τη βιβλιογραφία αποκλείεται ο οποιοσδήποτε τραυματισμός όταν: α) η αλλαγή ταχύτητας λόγω της σύγκρουσης (τιμή ΔV) είναι κάτω από 10km/h, β) όταν η δύναμη επιτάχυνσης είναι από 3,6G και κάτω, και γ) όταν το κριτήριο τραυματισμού αυχένα (NIC) είναι κάτω από 15m²/s². Στην προκειμένη περίπτωση ο μάρτυρας ανάφερε ότι η τιμή ΔV για το όχημα που επέβαινε η Ενάγουσα υπολογίστηκε σε 5,64km/h, η δύναμη επιτάχυνσης σε 2,08G και η τιμή κριτηρίου τραυματισμού αυχένα σε 6,54 m²/s².  Σύμφωνα με τις ανωτέρω υπολογισθείσες τιμές, ο τραυματισμός της Ενάγουσας από το επίδικο ατύχημα είναι ως αναφέρει αδύνατος.

 

 Να σημειωθεί ότι ο μάρτυρας αντεξετάστηκε εκτενώς αναφορικά με τα συμπεράσματα του τα οποία τέθηκαν υπό αμφισβήτηση από την πλευρά της Ενάγουσας.

 

3. Επίδικα Θέματα:

 

Ενόψει αντιπαραβολής των δικογράφων και στη βάση της προσκομισθείσας μαρτυρίας τα αμφισβητούμενα γεγονότα που καλείται το Δικαστήριο να αποφασίσει στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης περιορίζονται στα εξής:

 

1.    Κατά πόσο η Ενάγουσα υπέστη τις σωματικές βλάβες που ισχυρίζεται από το επίδικο ατύχημα, δηλαδή θλάση αυχένος, τραυματισμός δίκην μαστιγίου “Whiplash injury”,  και κάκωση άνω άκρου.

 

2.    Οι ειδικές ζημιές που ισχυρίζεται ότι υπέστη η Ενάγουσα εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος και που συγκεκριμένα είναι οι εξής:

 

α) Ιατρικά έξοδα ύψους €92,00 (συγκεκριμένα €40 ακτινογραφίες και για αγορά €51,45 για αγορά φαρμάκων)

β) Έξοδα φυσιοθεραπείας ύψους €120,00

γ) Απώλεια απολαβών για 18 μέρες ύψους €864

 

3.    H αιτιώδης συνάφεια τόσο των σωματικών βλαβών όσο και των ειδικών ζημιών με το επίδικο ατύχημα.

 

 

4. Αξιολόγηση Μαρτυρίας

 

Προχωρώ σε αξιολόγηση της μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα όπως προσδιορίστηκαν ανωτέρω (βλ. Al Ittihad Al Watani κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1924). Κατά την αξιολόγηση εκάστης μαρτυρίας λαμβάνω υπόψη το περιεχόμενο, την ποιότητα και την  πειστικότητα της. Η μαρτυρία του κάθε μάρτυρα αντιπαραβάλλεται και συγκρίνεται με το σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου και με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων. (βλ. Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506,  Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056, Φώτσιου ν Ηροδότου (2010) 1Β ΑΑΔ 1172).

 

Τέλος, έχω υπόψη μου την Νομολογιακή Αρχή ότι η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη, υπό την προϋπόθεση ότι είναι αιτιολογημένη. (βλ. Ιωάννου ν. Κουννίδη (1998) 1 Α.Α.Δ. 1215, Χρίστου Χάρης ν. Ευγενίας Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454

 

Αναφορικά με την μαρτυρία της Ενάγουσας (Μ.Ε1) παρατηρώ τα εξής:

 

Η παρούσα υπόθεση παρουσιάζει ιδιαιτερότητα και αυτή έγκειται στο ότι εξ’ αντικειμένου το επίδικο ατύχημα ήταν χαμηλής ισχύος. Τόσο χαμηλής μάλιστα που δεν προκλήθηκε η παραμικρή υλική ζημιά στο αυτοκίνητο της Ενάγουσας. Αναφορικά με το κύριο επίδικο ζήτημα, δηλαδή τις κατ’ ισχυρισμό σωματικές βλάβες που αποκόμισε από το επίδικο ατύχημα η Ενάγουσα, η μαρτυρία της ίδιας παραμένει αόριστη και γενική. Αναφορικά με τη σφοδρότητα της σύγκρουσης δεν αναφέρει το παραμικρό. Καμία αναφορά για το πως η ίδια βίωσε τη σύγκρουση. Αν δηλαδή έστω έγινε αισθητή στο σώμα της, παρά την χαμηλή ισχύ της. Αντ’ αυτού, η Ενάγουσα αυτό που ισχυρίζεται είναι ότι από το επίδικο ατύχημα υπέστη «σωματικές βλάβες». Η αναφορά της όμως αυτή είναι εντελώς γενική και αόριστη. Ενδεικτικό είναι ότι με την μαρτυρία της δεν προσδιορίζει με σαφήνεια σε τι ακριβώς συνίστανται αυτές καθαυτές οι σωματικές βλάβες. Το μόνο στοιχείο που αναφέρει και από το οποίο μπορεί να γίνει εικασία για την περιοχή του τραυματισμού της, είναι το ότι αναγκάστηκε να κάνει χρήση κολλάρου για το λαιμό. 

Δεν παραβλέπω ότι η Ενάγουσα προσκομίζει δέσμη με τρεις ιατρικές βεβαιώσεις (τεκμήριο Β) προς απόδειξη του κατ’ ισχυρισμό τραυματισμού της. Οι ιατρικές βεβαιώσεις αυτές ουσιαστικά αποτελούν χορήγηση αναρρωτικής άδειας στην Ενάγουσα. Η μία εκ των βεβαιώσεων δεν καταγράφει καν διάγνωση για την Ενάγουσα. Το μόνο που αναφέρει είναι τη φράση «τροχαίο ατύχημα» και χορηγεί τρεις μέρες αναρρωτική άδεια, από την 01/02/22 – 03/02/22 ( βεβαίωση Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας ημερομηνίας 21/01/22). Οι δύο εκ των τριών βεβαιώσεων καταγράφουν συνοπτικά διαγνώσεις αναφορικά με την Ενάγουσα. Συγκεκριμένα, το πιστοποιητικό ημερομηνίας 04/02/22 του Δρ. Πανίκου Σακκά, προσωπικού ιατρού, αναφέρει ότι η Ενάγουσα υπέστη θλάση αυχένος και κάκωση άνω άκρου μετά από τροχαίο. Χορηγεί αναρρωτική στην Ενάγουσα από τις 04/02/22 – 07/02/22. Το πιστοποιητικό του Δρ. Γιώργου Ταντελέ καταγράφει ότι η Ενάγουσα πάσχει από τραύμα αυχένος «δίκην μαστιγίου», μετά από τροχαίο ατύχημα  ( η ακριβής αναφορά του : “whiplash injury neck following road traffic accident”). Χορηγεί αναρρωτική από 08/02/22 -18/02/22.  Τα εν λόγω πιστοποιητικά κατατίθενται από την ίδια την Ενάγουσα και όχι από τους ίδιους τους Ιατρούς και συντάκτες των πιστοποιητικών. Συνεπώς, η μαρτυρία της Ενάγουσας αναφορικά με τις ιατρικές διαγνώσεις που περιέχονται στα εν λόγω πιστοποιητικά ( τεκμήριο Β), αποτελεί εξ’ ακοής μαρτυρία (άρθρο 23 του Κεφ. 9) και η βαρύτητα που μπορεί να προσδοθεί σε αυτή αξιολογείται σύμφωνα με το άρθρο 27 του Κεφ. 9. Εν προκειμένω, επισημαίνω ότι δεν δόθηκε καμία εξήγηση γιατί η Ενάγουσα δεν προσκόμισε ή δεν κλήτευσε τους ίδιους τους ιατρούς που την εξέτασαν, αν όντως την εξέτασαν, και που συνέταξαν τις ιατρικές βεβαιώσεις προκειμένου να δώσουν οι ίδιοι ενόρκως μαρτυρία αναφορικά με τις αναφορές και τα συμπεράσματα τους (βλέπε Κεφ. 9 άρθρο 27(2)(α) και 27(3)). Πέραν τούτου, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στο ίδιο το περιεχόμενο των εν λόγω ιατρικών βεβαιώσεων, το οποίο περιέχει κατά τρόπο ιδιαίτερα λακωνικό τη φερόμενη διάγνωση του ιατρού, χωρίς όμως αυτή η διάγνωση να συνοδεύεται από στοιχειώδη αιτιολόγηση και τεκμηρίωση. Οι ιατροί δεν κάνουν καμία αναφορά στην εξέταση που υπέβαλαν την Ενάγουσα και στον τρόπο που κατέληξαν στα συμπεράσματα και τις διαγνώσεις τους.  Η μαρτυρία των εν λόγω ιατρών, ως μαρτυρία εμπειρογνωμόνων όφειλε να περιέχει, τα δεδομένα πάνω στα οποία κατέληξαν στα συμπεράσματα τους, όπως επίσης και τη στοιχειώδη επιστημονική ανάλυση και τεκμηρίωση (βλέπε Ανδρέας Καουρής v. Δημήτρη Δημητρίου κ.ά. (2008) 1 ΑΑΔ 967).  Εξάλλου, ως είναι Νομολογημένο, βασικό καθήκον ενός πραγματογνώμονα  είναι να εφοδιάσει το Δικαστήριο με τα αναγκαία επιστημονικά κριτήρια ώστε το ίδιο το Δικαστήριο να μπορέσει να διαμορφώσει τη δική του ανεξάρτητη κρίση αναφορικά με το αντικείμενο της εμπειρογνωμοσύνης του μάρτυρα (βλέπε Philippou v. Odysseos (1989) 1 CLR 1, Κώστας Κοσμάς Κούκος ν Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 64).  Στην προκειμένη περίπτωση η εξ’ ακοής μαρτυρία που περικλείουν οι ιατρικές βεβαιώσεις που κατατέθηκαν ως τεκμήριο Β ουδόλως πληρούν τα πιο πάνω κριτήρια και προϋποθέσεις. Ενόψει των ανωτέρω κρίνω ότι δεν μπορεί να προσδοθεί καμία βαρύτητα στην εξ’ ακοής μαρτυρία των ιατρών που προσκομίζει η Ενάγουσα ως τεκμήριο Β.

Η Ενάγουσα προσκομίζει ως «τεκμήριο Η» τη μαρτυρία του Δρ. Ανδρέα Κασή, επίσης εμπειρογνώμονα, προκειμένου ως ισχυρίζεται να αντικρουσθούν οι ισχυρισμοί και τα συμπεράσματα του Μ.Υ 2 κ. Λοΐζου, αναφορικά με την έκθεση με τίτλο «Βιομηχανική ανάλυση τραυματισμού ανθρωπίνου σώματος/αυχενικής μοίρας» που εκπόνησε για το επίδικο ατύχημα. Επισημαίνω ότι και σε αυτή την περίπτωση η μαρτυρία του Δρ. Κασή κατατίθεται από την ίδια την Ενάγουσα, ως εξ’ ακοής μαρτυρία. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, όχι μόνο δεν επεξηγείται ο λόγος μη κλήσης του ίδιου του Δρ. Κασή προκειμένου να δώσει ο ίδιος μαρτυρία για το περιεχόμενο της έκθεσης του, αλλά έτι περαιτέρω,  η φερόμενη δήλωση του, που προσκομίζεται από την Ενάγουσα ως εξ’ ακοής μαρτυρία, είναι και ανυπόγραφη. 

Προβληματισμό ιδιαίτερο προκαλεί και το περιεχόμενο της έκθεσης του Δρ. Κασή. Ο Δρ. Κασής δεν εκπονεί την δική του έκθεση και δεν εκφέρει ο ίδιος γνώμη αναφορικά με την ανάλυση της σύγκρουσης που προκλήθηκε από το επίδικο ατύχημα. Αντιθέτως ο Δρ. Κασής, το μόνο που πράττει με τη μονοσέλιδη δήλωση του είναι να παραθέσει τρία σημεία αμφισβήτησης της έκθεσης του Μ.Υ 2. Θεωρώ ότι η μαρτυρία του σκοπό είχε να συσκοτίσει και να συγχύσει παρά να διαφωτίσει το Δικαστήριο. Όπως εξάλλου χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια η Ενάγουσα ο σκοπός της ανάθεσης της ετοιμασίας έκθεσης από τον κ. Κασή, ήταν η αντίκρουση των συμπερασμάτων και των ισχυρισμών της έκθεσης των Εναγομένων. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω, επί λέξει, τη σχετική αναφορά της Ενάγουσας στην παράγραφο 13 της Ένορκης της Δήλωσης:

« Όσον αφοράς την Έκθεση Βιο – Βιομηχανικής ανάλυσης Τραυματισμού Ανθρωπίνου Σώματος/ Αυχενικής Μοίρας και λόγω του ότι δεν είμαι ειδική σε τέτοιου είδους θέματα και προς σκοπό αντίκρουσης των ισχυρισμών και των συμπερασμάτων της Έκθεσης των Εναγόμενων ανάθεσα στον Δρ. Ανδρέα Κασή – Phd να μου ετοιμάσει σχετική Έκθεση.»

Τα πιο πάνω αναπόφευκτα πλήττουν την ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητα του Δρ. Κάση, όπως και το περιεχόμενο της έκθεσης του. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ότι αναφορικά με τις αμφισβητήσεις και τα σημεία που εγείρει ο Δρ. Κασής στο τεκμήριο «Η», ο Μ.Υ 2 απαντά εμπεριστατωμένα, στην παράγραφο 14 της Ένορκης του Δήλωσης. Υπό τις πιο πάνω περιστάσεις καμία βαρύτητα δεν μπορεί να προσδοθεί στη φερόμενη εξ’ ακοής μαρτυρία του Δρ. Κασή ( τεκμήριο Η).

Ο δικηγόρος της Ενάγουσας εισηγείται μέσω της γραπτής του αγόρευσης ότι ενόψει της παράλειψης αντεξέτασης της Ενάγουσας στα ουσιώδη σημεία της μαρτυρίας της από την πλευρά των Εναγομένων,  θα πρέπει να εκληφθεί από το Δικαστήριο ότι η μαρτυρία της δεν αμφισβητήθηκε. Στηρίζει τη θέση του αυτή στον κανόνα πρακτικής που τέθηκε με  βάση Νομολογία ( βλέπε Frederickou Schools Co. Ltd και Άλλοι ν. Acuac Inc. (2002) 1 ΑΑΔ 1527, Adidas v. Jonitexo Ltd (1987) 1 C.L.R. 383). 

Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση η υπόθεση εκδικάστηκε στη βάση των Κανονισμών που διέπουν την εκδίκαση υποθέσεων “ταχείας εκδίκασης” σύμφωνα με τη Δ.30 θ. 6 και 7 των Θ.Π.Δ. Ειδικότερα, σύμφωνα με Δ.30 θ.7 των Θ.Π.Δ, η αντεξέταση μαρτύρων στο πλαίσιο των υποθέσεων ταχείας εκδίκασης, δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά επιτρέπεται “…κατ’ εξαίρεση και μόνο…” ^[1].

Ο κανόνας πρακτικής που θέτει η ανωτέρω Νομολογία, στην οποία κάνει αναφορά ο δικηγόρος της Ενάγουσας, πρέπει, συνεπώς, να ιδωθεί, κάτω από το πρίσμα των κανονισμών εκδίκασης υποθέσεων ταχείας εκδίκασης και ειδικότερα της Δ.30 Θ. 7 των Θ.Π.Δ. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι η θέση της Ενάγουσας αμφισβητήθηκε ρητά και ξεκάθαρα, τόσο μέσω των δικογράφων των Εναγομένων όσο και μέσω της μαρτυρίας που προσκομίστηκε από πλευράς Εναγομένων. Από την μη αντεξέταση της Ενάγουσας κανένα αντίθετο συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί στην παρούσα υπόθεση. Συνεπώς απορρίπτω την αντίθετη θέση που προβάλλεται από πλευράς  Ενάγουσας. Υπό το φως των πιο πάνω δεν κάνω δεκτή ως αξιόπιστη την μαρτυρία της Ενάγουσας.

 

Αναφορικά με τον Μ.Υ 1 παρατηρώ τα εξής: Ο συγκεκριμένος μάρτυρας είναι ιατρός Ορθοπαιδικός χειρούργος. Εξέτασε την Ενάγουσα στις 09/05/22, δηλαδή 3 μήνες μετά το ατύχημα. Εξέτασε επίσης τον ακτινολογικό έλεγχο στον οποίο υποβλήθηκε η Ενάγουσα στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας. Δεν διαπίστωσε την οποιαδήποτε κάκωση ούτε την οποιαδήποτε παθολογική σημειολογία στην Ενάγουσα. Η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε από πλευράς Ενάγουσας. Αντιθέτως, η θέση της ήταν ότι κατά την ημερομηνία εξέτασης της από τον Μ.Υ 1, οι επιπτώσεις του δυστυχήματος είχαν εκλείψει. Θεωρώ ότι υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης η μαρτυρία του όντως δεν μπορεί να συσχετισθεί με κάποιο επίδικο ζήτημα, αφού κατά το χρόνο εξέτασης της Ενάγουσας, η ίδια η Ενάγουσα ισχυρίζεται ότι δεν είχε το οποιοδήποτε πρόβλημα.

 

Αναφορικά με τον Μ.Υ 2, παρατηρώ τα εξής: Ο μάρτυρας εκπόνησε μία εμπεριστατωμένη έκθεση Βιομηχανικής ανάλυσης προκειμένου να καταδειχθεί η πιθανότητα τραυματισμού της Ενάγουσας από το επίδικο ατύχημα. Τα προσόντα του και η επάρκεια του να προσφέρει μαρτυρία ως εμπειρογνώμονας δεν αμφισβητήθηκαν. Το ακαδημαϊκό του υπόβαθρο (κάτοχος πτυχίου μηχανολόγου αυτοκινήτων, μεταπτυχιακού στην Τεχνολογία Οχημάτων, διδακτορικού με αντικείμενο την ηλεκτρονική ανάλυση θερμοδυναμικών φαινομένων και τριβής στα φρένα των αυτοκινήτων)  και η πείρα του ( ενδεικτικά αναφέρω την ενασχόληση του με την ηλεκτρονική αναπαράσταση ατυχημάτων από το έτος 2007, ως μέρος της διατριβής του, ενώ από το έτος 2020 ήταν εξωτερικός συνεργάτης της εταιρείας LAMBROS PAPASAVVAS & CO LTD, σε θέματα που αφορούν την ηλεκτρονική ανάλυση ατυχημάτων), καταδεικνύουν την ειδημοσύνη του στο αντικείμενο της βιο-μηχανικής ανάλυσης τραυματισμού ανθρωπίνου σώματος και την ικανότητα του να δώσει μαρτυρία στο ρηθέν αντικείμενο ως εμπειρογνώμονας.

 

Ο μάρτυρας εξήγησε επακριβώς τη μεθοδολογία που ακολούθησε προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματα του στη σελίδα 17 της έκθεσης του. Τα συμπεράσματα του υποστηρίζονται από σχετική βιβλιογραφία αποσπάσματα της οποίας επισυνάπτονται ως παράρτημα Ι στην Έκθεση του. Τα συμπεράσματα του δεν κλονίστηκαν σε κανένα σημείο, παρά την αντεξέταση του από το Δικηγόρο της Ενάγουσας. Γενικότερα η μαρτυρία του ως εμπειρογνώμονας, ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις της Νομολογίας. Δηλαδή, ο μάρτυρας εφοδίασε το Δικαστήριο με όλα εκείνα τα επιστημονικά κριτήρια πάνω στα οποία βάσισε τα συμπεράσματα του, με τρόπο που επιτρέπουν τον σχηματισμό ανεξάρτητης κρίσης αναφορικά με την ορθότητα των συμπερασμάτων του.  Η κρίση μου είναι ότι η ορθότητα των συμπερασμάτων του Μ.Υ 2 δεν κλονίστηκε σε κανένα σημείο.

 

Η πλευρά της Ενάγουσας θεωρεί ότι ο Μ.Υ 2 δεν είναι ανεξάρτητος, ανεπηρέαστος και αντικειμενικός, καθ’ ότι εργάζεται σε εταιρεία που αποτελεί τη διαχειρίστρια εταιρεία απαιτήσεων της Εναγόμενης 2. Ο μάρτυρας εξ’ αρχής αποκάλυψε το γεγονός αυτό στη μαρτυρία του. Η σχέση της εταιρείας που εργάζεται ο Μ.Υ2 με την Εναγόμενη 2, λαμβάνεται υπόψη, θεωρώ όμως ότι αποκλειστικά και μόνο από το γεγονός αυτό δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα ότι η αντικειμενικότητα και ανεξαρτησία του έχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τρωθεί στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης.

 

Η πλευρά της Ενάγουσας ισχυρίζεται περαιτέρω ότι ο Μ.Υ2 παρέλειψε να αναφέρει ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 0,7% η παραμορφωτική ενέργεια ( EES) που ασκήθηκε στο όχημα της Ενάγουσας και αποτέλεσε τη βάση για υπολογισμό της ταχύτητας σύγκρουσης των δύο οχημάτων, να είναι της τάξης των 10 - 15km. Το ζήτημα αυτό το συνδέουν με την κατ’ ισχυρισμό έλλειψη αντικειμενικότητας του Μ.Υ2. Διαφωνώ με τη θέση της Ενάγουσας. Στην έκθεση του Μ.Υ 2 παρουσιάζεται η πιο πάνω μικρή πιθανότητα στην εικόνα 10. O μάρτυρας εξήγησε στο πλαίσιο της αντεξέτασης του ότι το ποσοστό 0,7%, είναι συντριπτικά χαμηλό, γεγονός που και με βάση τη λογική δικαιολογούσε την μη περαιτέρω ενασχόληση του με αυτό το ενδεχόμενο.

 

Επίσης δεν θεωρώ ότι με την μαρτυρία του ο Μ.Υ 2, εξέφρασε γνώμη αναφορικά με το έσχατο συμπέρασμα (ultimate issue) της παρούσας υπόθεσης, παρά την αντίθετη θέση που εκφράζει η πλευρά της Ενάγουσας. Αντιθέτως, η μαρτυρία του M.Y 2 και τα συμπεράσματα του κρίνω ότι περιορίστηκαν στο πλαίσιο της τεχνικής ανάλυσης που εκπόνησε και της ειδημοσύνης του και σε καμία περίπτωση δεν υπεισήλθε σε έκφραση κρίσης αναφορικά με την τελική κατάληξη της υπόθεσης.  

 

Τέλος, ως προς το ζήτημα ότι ο Μ.Υ 2 βάσισε την άποψη του σε σύγγραμμα χαμηλής αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα, αρκεί να αναφερθεί ότι η εν λόγω θέση του δικηγόρου της Ενάγουσας, αν και τέθηκε στο πλαίσιο της αντεξέτασης του Μ.Υ2, δεν υποστηρίζεται από την ενώπιον μου μαρτυρία και υπήρξε επί της ουσίας μετέωρη. 

Ενόψει των ανωτέρω κρίνω τον Μ.Υ 2 αξιόπιστο και θεωρώ ότι μπορώ να στηριχτώ στην μαρτυρία του για εξαγωγή ευρημάτων.

 

   V.        Νομική Πτυχή - Διαπιστώσεις:

 

Η βάση της παρούσας αγωγής αποτελεί το αστικό αδίκημα της αμέλειας άρθρο 51 του Κεφ. 148 ( βλέπε σχετικά Στρατμάρκο Λτδ ν Πέτρος Μιχαήλ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 453). Στην παρούσα υπόθεση το ζήτημα της ευθύνης των Εναγομένων δεν αμφισβητείται. Ενόψει τούτου, το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει το μόνο αμφισβητούμενο ζήτημα στην παρούσα υπόθεση, το οποίο ουσιαστικά είναι το ύψος της ζημίας που υπέστη η Ενάγουσα εξαιτίας της αποκλειστικής αμέλειας του ασφαλισμένου οδηγού που προκάλεσε το επίδικο ατύχημα.

 

Όπως είναι πάγια Νομολογημένο, σε πολιτικές υποθέσεις όπως η παρούσα, η Ενάγουσα φέρει το βάρος  απόδειξης της υπόθεσης της στο επίπεδο του ισοζυγίου των πιθανοτήτων. (βλέπε Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος  v. X'' Nέστορος, (1990) 1 Α.Α.Δ. 41, Μαρσέλ κ.ά ν. Λαϊκή Τράπεζα Λτδ (2001), 1(B) Α.Α.Δ 1858). Μόνο αξιόπιστη μαρτυρία μπορεί να γείρει την πλάστιγγα του ισοζυγίου των πιθανοτήτων. (βλέπε Αθανασίου κ.ά. ως Διαχειριστές της περιουσίας του Σάββα Αθανασίου, αποβιώσαντος v. Κουνούνη (1997) 1 Α.Α.Δ. 614)

 

Στην προκειμένη περίπτωση η Ενάγουσα όφειλε να αποδείξει τόσο τις σωματικές της βλάβες, όσο και το ότι αυτές προέκυψαν συνεπεία του επίδικου ατυχήματος.  Η μαρτυρία της δεν κρίθηκε αξιόπιστη και απορρίφθηκε για τους λόγους που εξηγήθηκαν ανωτέρω. Συνεπώς δεν υπάρχει το απαιτούμενο πραγματικό υπόβαθρο προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η απαίτηση της εναντίον των Εναγομένων. Αναφορικά με τις ειδικές ζημιές που επίσης αξιώνει η Ενάγουσα, επισημαίνεται ότι αυτές σχετίζονται άμεσα με τις κατ’ ισχυρισμό σωματικές βλάβες που αποκόμισε από το επίδικο ατύχημα και οι οποίες δεν στοιχειοθετήθηκαν. Συνεπώς  ούτε η επιδίκαση των ρηθέντων ειδικών ζημιών δικαιολογείται.

 

6. Κατάληξη:

Ενόψει των πιο πάνω η παρούσα αγωγή απορρίπτεται με έξοδα που ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται υπέρ των Εναγομένων και εναντίον της Ενάγουσας. Ενόψει του ότι και οι δύο Εναγόμενοι είχαν κοινή υπεράσπιση και εκπροσωπούνταν από τον ίδιο Δικηγόρο, επιδικάζεται ένα σετ εξόδων και για τους δύο.

 

                                                                                                              (Υπ.) ......................................

Μ. Π. Μιχαήλ. Ε.Δ

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής