ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ                                             Αρ. Αγωγής: 114/2023

Ενώπιον:  Μ.Π. Μιχαήλ, Ε.Δ.

 

Μεταξύ:

ROHA PREMIUM POTATO LIMITED, HE 166153, από την Ξυλοφάγου

 

Ενάγοντες

και

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΛΑΣΙΗ, από την Ξυλοφάγου

Εναγόμενος

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Ημερομηνία: 16/04/25

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντα:  κ. Νικόλας Γ. Νικολάου για Νικόλας Γ. Νικολάου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ

Για Εναγόμενο: κ. Μάριος Τάσου

 

1. Δικογραφία - Μαρτυρία:

Αναφορικά με την θέση και τη μαρτυρία των Εναγόντων :

 

Με την παρούσα αγωγή, οι Ενάγοντες αξιώνουν το ποσό των €1,967.10, πλέον τόκους και έξοδα, από τον Εναγόμενο για την πώληση προϊόντων πατατόσπορου και γεωργικών φαρμάκων. Να σημειωθεί ότι για στοιχειοθέτηση της απαίτησης τους οι Ενάγοντες, προσέφεραν την μαρτυρία του κ. Σάββα Μισού, ενός εκ των διευθυντών των Εναγόντων . 

 

Ο κ. Μισός ισχυρίζεται ότι οι Ενάγοντες είναι εταιρεία, η οποία ασχολείται με την εμπορία (αγορά, αποθήκευση, εξαγωγή και εγχώρια διανομή) πατατών, προϊόντων και ειδών πατάτας, περιλαμβανομένου πατατόσπορου και γεωργικών φαρμάκων. Κατέθεσε σχετικά ως τεκμήριο 1 έγγραφα από την ιστοσελίδα του Εφόρου Εταιρειών αναφορικά με την εγγραφή, τους αξιωματούχους και το εγγεγραμμένο γραφείο των Εναγόντων. 

 

Ο Εναγόμενος με τους Ενάγοντες διατηρούσαν συνεργασία στο πλαίσιο μεταξύ τους συμφωνίας. Εν ολίγοις οι Ενάγοντες πωλούσαν και παρέδιδαν στον Εναγόμενο προϊόντα της ειδικότητας τους και συγκεκριμένα πατατόσπορο και γεωργικά φάρμακα σε συμφωνημένες και λογικές τιμές. Υπήρχε μεταξύ τους συνεννόηση και συναντίληψη ότι με την ολοκλήρωση της περιόδου σποράς και ωρίμανσης, ο Εναγόμενος θα πωλούσε αποκλειστικά στους Ενάγοντες τη σοδειά του και ακολούθως θα υπήρχε συμψηφισμός μεταξύ του οφειλόμενου ποσού προς τους Ενάγοντες και την αξία των πατατών που ο Εναγόμενος θα τους πωλούσε. Ο μάρτυρας περαιτέρω ισχυρίζεται ότι για κάθε παραγγελία του Εναγομένου εκδιδόταν από τους Ενάγοντες τιμολόγιο επί πιστώσει για όλα τα προϊόντα που τον προμήθευαν. Kατέθεσε σχετικά ως τεκμήριο 2 δέσμη με 31 τιμολόγια επί πιστώσει για την περίοδο συνεργασίας των Εναγόντων με τον Εναγόμενο. Επίσης ανοίχτηκε λογαριασμός επ’ ονόματι του Εναγόμενου, στον οποίο καταχωρούνταν  οι χρεώσεις και οι πληρωμές που γίνονταν κατά διαστήματα. O εν λόγω λογαριασμός κατατέθηκε ως τεκμήριο 3.

 

Ο Εναγόμενος παραβίαζε συχνά την συμφωνία αφού δεν πωλούσε όλη την σοδειά του στους Ενάγοντες. Περαιτέρω παρέλειπε να καταβάλει το τίμημα των προϊόντων που αγόραζε από τους Ενάγοντες. Ο λογαριασμός του Εναγομένου σταμάτησε να κινείται στις 23/08/21 ενώ παρουσίαζε υπόλοιπο €1,967.10. Στις 15/07/22 στάλθηκε από τους δικηγόρους των Εναγόντων επιστολή, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 4, με την οποία καλείτο ο Εναγόμενος εντός 7 ημερών να εξοφλήσει τις οφειλές του προς τους Ενάγοντες.  Ο Εναγόμενος απάντησε μέσω του δικηγόρου του, με επιστολή ημερομηνίας 03/08/22, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 5. Με την εν λόγω επιστολή ο Εναγόμενος αρνείται την οποιαδήποτε οφειλή του προς τους Ενάγοντες ενώ επίσης αξιώνει ανταπαιτητικώς  διάφορα ποσά από τους Ενάγοντες ως ενοίκιο για χρήση των κιβωτίων του.

 

Αναφορικά με τη  θέση και τη μαρτυρία του Εναγόμενου:

 

Οι δικογραφημένοι ισχυρισμοί του Εναγόμενου υποστηρίζονται αποκλειστικά και μόνο από τη μαρτυρία του ιδίου (συνοδευόμενη από 3 τεκμήρια).  Εν ολίγοις ο Εναγόμενος δεν αρνείται ότι όντως υπήρχε η ρηθείσα συνεργασία με τους Ενάγοντες για την αγορά πατατόσπορου. Αρνείται όμως ότι αγόραζε και γεωργικά φάρμακα από τους Ενάγοντες. Αρνείται επίσης την οποιαδήποτε οφειλή του προς τους Ενάγοντες. Όπως ισχυρίζεται πάντοτε παρέδιδε τις πατάτες του στους Ενάγοντες  προκειμένου να καλύπτει το χρέος του. Αναφέρει επίσης ότι είναι οι Ενάγοντες που παραβίασαν την μεταξύ τους συμφωνία καθότι είναι αυτοί που υπαναχώρησαν από την συμφωνία και αρνήθηκαν να παραλάβουν τις πατάτες του. Η άρνηση αυτή των Εναγόντων έγινε προφορικά και ως εκ τούτου αναφέρει ότι δεν έχει κάποιο τεκμήριο να παρουσιάσει.   Συνεπώς ισχυρίζεται ότι δεν είναι υποχρεωμένος να εξοφλήσει οποιοδήποτε χρέος προς τους Ενάγοντες καθότι είναι αυτοί που υπαναχώρησαν από την συμφωνία και δεν ήταν συνεπείς έναντι των δικών τους υποχρεώσεων απέναντι του.  Τέλος, ισχυρίζεται ότι η μόνη σχετική ενημέρωση που έλαβε από τους Ενάγοντες ήταν η επιστολή που του έστειλαν μέσω δικηγόρου ημερομηνίας 15/07/22 και η οποία απαντήθηκε με την επιστολή των δικηγόρων του ημερομηνίας 03/08/22.

 

Ο Εναγόμενος περιόρισε την ανταπαίτηση του μέσω της μαρτυρίας του ( βλέπε παράγραφος 2) με αποτέλεσμα να  αξιώνει ανταπαιτητικώς μόνο Γενικές Αποζημιώσεις από τους Ενάγοντες για παράβαση των συμβατικών τους υποχρεώσεων.

 

Προς υποστήριξη των ισχυρισμών του ο Εναγόμενος κατέθεσε τα ακόλουθα 3 έγγραφα ως τεκμήρια:

 

Τεκμήριο Α : Δέσμη από αποδείξεις παραλαβής των εκριζωμένων πατατών του από τους Ενάγοντες για την χρονική περίοδο 22/04/19 - 20/05/19.

Τεκμήριο Β :  Επιστολή δικηγόρων Εναγόντων ημερομηνίας 15/07/22

Τεκμήριο Γ : Επιστολή δικηγόρων Εναγομένου ημερομηνίας 03/08/22

Η υπόθεση, ακολούθησε την πορεία της «ταχείας εκδίκασης» σύμφωνα με την Δ.30 θ. 5 και 6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Συνεπώς, μετά την καταχώρηση των γραπτών δηλώσεων των ανωτέρω μαρτύρων ( Ενάγοντος και Εναγομένου), η ακρόαση της υπόθεσης διεκπεραιώθηκε με τις γραπτές  αγορεύσεις των δύο πλευρών.

 

2. Προσδιορισμός επίδικων θεμάτων

 

Μέσω αντιπαραβολής των δικογράφων αλλά και της μαρτυρίας που προσκομίστηκε από τους διαδίκους, διαπιστώνω ότι η παρούσα υπόθεση παρουσιάζει τα εξής επίδικα ζητήματα :

 

1. Κατά πόσο ο Εναγόμενος οφείλει στους Ενάγοντες το ποσό των €1,967.10, ως το κόστος για την αγορά προϊόντων πατατόσπορου και γεωργικών φαρμάκων.

 

2. Κατά πόσο οι Ενάγοντες αρνήθηκαν να παραλάβουν τη σοδειά του Ενάγοντα σε πατάτες, παρά την προσφορά του τελευταίου.

 

 

3. Αξιολόγηση Μαρτυρίας

 

Προχωρώ σε αξιολόγηση της μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα ( βλ. Al Ittihad Al Watani κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1924). Κατά την αξιολόγηση εκάστης μαρτυρίας λαμβάνω υπόψη το περιεχόμενο, την ποιότητα και την  πειστικότητα της. Η μαρτυρία του κάθε μάρτυρα αντιπαραβάλλεται και συγκρίνεται με το σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου και με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων. (βλ. Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506,  Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056, Φώτσιου ν Ηροδότου (2010) 1Β ΑΑΔ 1172).

 

Αναφορικά  μαρτυρία του κ. Μισού, παρατηρώ ότι αυτή υποστηρίζεται στα πιο ουσιώδη σημεία της από τεκμήρια, είναι πειστική, εμπεριστατωμένη και εύλογη. Συγκεκριμένα, ο ισχυρισμός του περί της οφειλής του Εναγομένου προς τους Ενάγοντες υποστηρίζεται από 31 τιμολόγια (τεκμήριο 2) τα οποία αποτελούν το σύνολο των πωλήσεων των Εναγόντων προς τον Εναγόμενο, στη βάση των παραγγελιών του τελευταίου καθ’όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους, από τις 05/06/2012 - 03/02/21 (τελευταίο τιμολόγιο). Το περιεχόμενο των εν λόγω τιμολογίων δεν αμφισβητήθηκε από τον Εναγόμενο ρητά και συγκεκριμένα. Ούτε και αμφισβητήθηκε η  πολύχρονη συνεργασία του Εναγόμενου με τους Ενάγοντες, η οποία και αντανακλάται μέσω των εν λόγω τιμολογίων. Η οφειλή του Εναγομένου καθίσταται ευκρινής μέσα από την κατάσταση λογαριασμού (τεκμήριο 3) που επισυνάπτει ο κ. Μισός. Η συγκεκριμένη οφειλή του Εναγομένου φαίνεται να προκύπτει από την 01/02/20 - 23/08/21.  Τα τιμολόγια που εξέδωσαν οι Ενάγοντες στη βάση των παραγγελιών του Εναγομένου κατά την εν λόγω περίοδο ήταν τα εξής:

 

INV8541 ημερ. 01/02/20  €2,440.10

INV8542 ημερ. 12/03/20  €205.28

INV8930 ημερ. 23/10/20  €670.69

INV8952 ημερ. 14/11/20  €804.83

INV9112 ημερ. 03/02/21  €5,512.50

 

Σύμφωνα με τα πιο πάνω τιμολόγια, κατά την ρηθείσα περίοδο παραδόθηκαν στον Εναγόμενο προϊόντα ύψους €9,633.40. Ως προκύπτει από την κατάσταση λογαριασμού, κατά την ίδια περίοδο ο λογαριασμός του Εναγόμενου πιστώθηκε με το ποσό των €1,516.50 στις 19/11/20 και το ποσό των €6,149.80 στις 23/08/2021. Παραμένει ως υπόλοιπο το αξιούμενο ποσό των €1,967.10.

 

Ενόψει των ανωτέρω θεωρώ ότι η μαρτυρία του Ενάγοντος παρέχει όλα τα εχέγγυα αξιοπιστίας και κρίνω ότι μπορώ να βασιστώ σε αυτή για εξαγωγή ευρημάτων στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης.  

 

Από την άλλη η μαρτυρία του Εναγόμενου είναι σε μεγάλο βαθμό γενική, αόριστη, και μη πειστική, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βασιστώ σε αυτή για την εξαγωγή οποιουδήποτε ευρήματος. Ο Εναγόμενος δεν αρνείται ότι παρέλαβε τα προϊόντα που αναφέρονται στα τιμολόγια των Εναγόντων ( τεκμήριο 2 Ε/Δ Σ. Μισού). Δεν αμφισβήτησε το κόστος αυτών. Ούτε και ισχυρίζεται ρητά ότι εξόφλησε το χρέος του προς τους Ενάγοντες.

 

Εξ’όσων γίνεται αντιληπτό από την μαρτυρία του Εναγομένου ( βλέπε ειδικά παράγραφοι 7 - 11), αυτός ισχυρίζεται ότι δεν υποχρεούται να πληρώσει το οποιοδήποτε χρέος προς τους Ενάγοντες γιατί οι Ενάγοντες υπαναχώρησαν από τη μεταξύ τους συμφωνία και αρνήθηκαν να παραλάβουν τις πατάτες του.  Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω σχετικό απόσπασμα από την μαρτυρία του Εναγομένου:

 

“7. Κανένα χρέος ή και υπόλοιπο λογαριασμού το οποίο υποχρεούμαι βάση της συμφωνίας να αποπληρώσω δεν έχω προς τους Ενάγοντες.

8. Ειδικότερα δεν υποχρεούμαι όπως αποπληρώσω οποιονδήποτε χρέος προς τους Ενάγοντες διότι είναι οι ίδιοι οι Ενάγοντες που υπαναχώρησαν από την μεταξύ μας συμφωνία καθώς δεν ήταν συνεπείς έναντι των δικών τους υποχρεώσεων προς εμένα.

9. Οι Ενάγοντες σε χρονική περίοδο προγενέστερη αλλά και χρονική περίοδο άμεσα συνδεδεμένη των γεγονότων των οποίων περιγράφουν οι Ενάγοντες στην Έκθεση Απαίτησης τους και κατά παράβαση των συμβατικών τους υποχρεώσεων προς εμένα αρνήθηκαν να παραλάβουν την βάση της μεταξύ μας σύμβασης προσφερόμενης ποσότητας πατατών. Η άρνηση τους αυτή ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις έγινε προφορικά και ως εκ τούτου δεν έχω κάποιο τεκμήριο το οποίο μπορώ να παρουσιάσω στο Σεβαστό Δικαστήριο.

11. Συνεπεία του ως άνω αναφερομένου γεγονότος είναι οι Ενάγοντες οι οποίοι αναίτια και κατά παράβαση των συμβατικών τους υποχρεώσεων υπαναχώρησαν από την μεταξύ μας σύμβαση με αποτέλεσμα να μην έχω οποιαδήποτε συμβατική υποχρέωση απέναντί τους.”

 

Η θέση του Εναγόμενου τίθεται κατά τρόπο τόσο γενικό και αόριστο που οπωσδήποτε επιδρά στην πειστικότητα και αξιοπιστία της. Δεν αναφέρει στοιχειώδεις λεπτομέρειες όπως το πότε ακριβώς προσέφερε την σοδειά του από πατάτες στους Ενάγοντες κατά τα έτη 2020 και 2021, την ποσότητα που προσέφερε και ποιός συγκεκριμένα από την Εταιρεία των Εναγόντων αρνήθηκε να την παραλάβει.  

 

Περαιτέρω, η θέση του δεν είναι ούτε λογικοφανής, ούτε πειστική. Γιατί, εξάλλου, οι Ενάγοντες να συνεχίσουν να πωλούν την περίοδο 2020 - 2021 προϊόντα στον Εναγόμενο, επί πιστώσει, αν δεν είχαν σκοπό να παραλαμβάνουν τις πατάτες του Εναγομένου έναντι του χρέους του, ως ήταν η συμφωνημένη πρακτική τους;

 

Επισημαίνεται επίσης ότι ο Εναγόμενος δεν προέβαλε εξαρχής και με συνέπεια τη θέση που προβάλλει σήμερα, δηλαδή περί άρνησης των Εναγόντων να παραλάβουν τη σοδειά του από πατάτες. Όταν μάλιστα ο Εναγόμενος κλήθηκε αρχικά να απαντήσει, μέσω του δικηγόρου του, στην επιστολή-απαίτηση των Εναγόντων ημερομηνίας 15/07/2021 (τεκμήριο 4 και Β), εκείνο που επιχείρησε ήταν να αρνηθεί γενικά την εκδοχή των Εναγόντων, προβάλλοντας παράλληλα μία δική του ανταπαίτηση η οποία στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής εγκαταλείφθηκε.  Δεν ανέφερε, όμως, το οτιδήποτε περί άρνησης παραλαβής της σοδειάς του από τους Ενάγοντες. Αν ο ισχυρισμός του Εναγόμενου ήταν αληθής και όντως οι Ενάγοντες δεν παραλάμβαναν αναίτια την σοδειά του από πατάτες, ως η μέχρι τότε πρακτική τους, γιατί να μην προβάλει τη θέση αυτή με κάθε λεπτομέρεια στην απάντηση του προς την επιστολή των Εναγόντων ( τεκμήριο 5 και Γ). Το ζήτημα αυτό έχει τη σημασία του στην αξιολόγηση της εκδοχής του Εναγόμενου. 

 

Ενόψει των ανωτέρω κρίνω τον Εναγόμενο αναξιόπιστο στα πλέον ουσιώδη σημεία της μαρτυρίας του και συνεπώς δεν μπορώ να βασιστώ στην μαρτυρία του για εξαγωγή οποιουδήποτε ευρήματος.

 

Δεν παραβλέπω τη θέση που προβάλλεται μέσω της γραπτής αγόρευσης των δικηγόρων του Εναγόμενου, ότι εν ολίγοις, ενόψει της παράλειψης αντεξέτασης του Εναγόμενου από την πλευρά των Εναγόντων η μαρτυρία του θα πρέπει να θεωρηθεί ως μη αμφισβητηθείσα από τους Ενάγοντες. Στηρίζει τη θέση του αυτή στον κανόνα πρακτικής που τέθηκε με  βάση Νομολογία ( βλέπε Frederickou Schools Co. Ltd και Άλλοι ν. Acuac Inc. (2002) 1 ΑΑΔ 1527, Adidas v. Jonitexo Ltd (1987) 1 C.L.R. 383). 

 

Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση η υπόθεση εκδικάστηκε στη βάση των Κανονισμών που διέπουν την εκδίκαση υποθέσεων “ταχείας εκδίκασης” σύμφωνα με τη Δ.30 θ. 6 και 7 των Θ.Π.Δ. Ειδικότερα, σύμφωνα με Δ.30 θ.7 των Θ.Π.Δ, η αντεξέταση μαρτύρων στο πλαίσιο των υποθέσεων ταχείας εκδίκασης, δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά επιτρέπεται “…κατ’ εξαίρεση και μόνο…” ^[1].

 

Ο κανόνας πρακτικής που θέτει η ανωτέρω Νομολογία, στην οποία κάνει αναφορά ο δικηγόρος του Εναγομένου, πρέπει συνεπώς να ιδωθεί κάτω από το πρίσμα των κανονισμών εκδίκασης υποθέσεων ταχείας εκδίκασης και ειδικότερα της Δ.30 Θ. 7 των Θ.Π.Δ. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι η θέση του Εναγομένου αμφισβητήθηκε ρητά και ξεκάθαρα, τόσο μέσω των δικογράφων των Εναγόντων όσο και μέσω της μαρτυρίας που προσκομίστηκε από πλευράς Εναγόντων. Από την μη αντεξέταση του Εναγόμενου κανένα αντίθετο συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί στην παρούσα υπόθεση. Συνεπώς απορρίπτω την αντίθετη θέση που προβάλλεται από πλευράς  Εναγομένου.

 

4. Διατύπωση Ευρημάτων και Νομική Πτυχή

 

Στην προκειμένη περίπτωση, με βάση την αξιόπιστη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου καταλήγω σε εύρημα ότι ο Εναγόμενος οφείλει στους Ενάγοντες το ποσό των €1,967.10 για προϊόντα που αγόρασε και παρέλαβε επί πιστώσει ( σύμφωνα με τα τεκμήρια 2 και 3 μαρτυρίας κ. Σ. Μισού). Συνεπώς, οι Ενάγοντες δικαιούνται σε απόφαση εναντίον του Εναγομένου για το πιο πάνω ποσό των €1,967.10, στη βάση του άρθρου 73(1) του Κεφ. 149 ( βλέπε κατ’ αναλογία Μιχάλης Ιωάννου v. SG Massif Wooden Doors & Windows Limited, Πολιτική Έφεση αρ. 81/2019, 21/3/2025).

 

Η ανταπαίτηση του Εναγομένου δεν στοιχειοθετήθηκε ενόψει της απόρριψης της μαρτυρίας του. Συνεπώς απορρίπτεται.

 

5. Κατάληξη:

 

Ενόψει των ανωτέρω κρίνω ότι οι Ενάγοντες απέδειξαν την απαίτηση τους και συνεπώς εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγόντων  και εναντίον του Εναγομένου ως η παράγραφος 10 Α και Δ της Έκθεσης Απαίτησης.

 

Η ανταπαίτηση του Εναγομένου απορρίπτεται.

 

Τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα και συνεπώς τόσο τα έξοδα της απαίτησης όσο και της ανταπαίτησης επιδικάζονται υπέρ των Εναγόντων και εναντίον του Εναγομένου, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Ενόψει της συνεκδίκασης της απαίτησης με την ανταπαίτηση, επιδικάζεται ένα σετ εξόδων.

 

 

(Υπ.) .........................................

                                                                                                         Μ. Π. Μιχαήλ, Ε.Δ.

 

Πιστόν Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής