Ο ανήλικος Κ. Κ. δια μέσου του πατέρα του Χ. Κ. και της μητέρας του Μ. Χ. κ.α. ν. Λ. Α. κ.α., Αρ. Αίτησης: 6 Φ/2025, 21/3/2025
print
Τίτλος:
Ο ανήλικος Κ. Κ. δια μέσου του πατέρα του Χ. Κ. και της μητέρας του Μ. Χ. κ.α. ν. Λ. Α. κ.α., Αρ. Αίτησης: 6 Φ/2025, 21/3/2025

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝΜ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.

Αρ. Αίτησης: 6 Φ/2025

 

            

                          

 

1.    Ο ανήλικος Κ. Κ. δια μέσου του πατέρα του Χ. Κ. και της μητέρας του Μ. Χ.

                                    Αιτητής

                                                     

και

1.    Λ. Α.

2.    Ε. Π.

 

 

               

 

Καθ’ ής η Αίτηση

 

 

Αίτηση ημ.  21/03/2025 για προσωρινά διατάγματα (πριν την καταχώρηση απαίτησης)

 

Ημερομηνία:  21 Μαρτίου 2025

 

Για τους Αιτητές: κος Χαράλαμπος Στρατουράς

 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Η παρούσα εξετάζει αίτηση ημερομηνίας 21 Μαρτίου 2025 η οποία καταχωρήθηκε πριν την έγερση απαίτησης. Η δυνατότητα να καταχωρηθεί αίτηση προβλέπεται στο μέρος 25.2 των νέων κανονισμών πολιτικής δικονομίας του έτους 2023 (στο εξής ως «η Αίτηση»).

 

Με την υπό κρίση Αίτηση ζητούνται προστακτικά και απαγορευτικά διατάγματα. Ζητείται μεταξύ άλλων διάταγμα το οποίο να διατάσσονται οι Λ. Α. και Ε. Π. όπως επιτρέψουν στον ανήλικο αθλητή Κ. Κ. να συμμετάσχει και να αγωνιστεί και/ή να τοποθετήσουν το πιο πάνω πρόσωπο στην κατηγορία που είχε δηλωθεί από τον προπονητή του στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα Παμπαίδων Παγκορασίδων KIDS 2025 που θα διεξαχθεί στις 22/03/2025.

 

Ζητείται επίσης διάταγμα το οποίο να απαγορεύει στους Λοίζο Αντωνίου και Ευστάθιο Παπά Πρόεδρο και γραμματέα αντιστοίχως της ως ισχυρίζεται ο Αιτητής δίχως νομικής προσωπικότητας Εθνικής Ομοσπονδίας Ταεκβόντο Κύπρο «ΕΟΤΚ» διοριζόμενη από τον ΚΟΑ που διεξάγει τα Παγκύπρια Πρωταθήλματα ώστε να μη στερούν στο Κ. Κ. τη συμμετοχή του σε αγώνες μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής αρ. 684/2021 η οποία εκκρεμεί στο Διοικητικό Δικαστήριο.

 

Ζητείται επίσης διάταγμα  που να απαγορεύει στους πιο πάνω Καθ’ ών η Αίτηση από του να στερούν το συνταγματικό δικαίωμα του Αιτητή να συμμετάσχει σε σωματείο και σύλλογο της επιλογής του.

 

Η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς με την ένδειξη κατεπείγοντος.

 

Η Αίτηση συνοδεύεται από ένορκη  δήλωση του Κ. Σ. ο οποίος ορκίζεται και λέει ότι είναι προπονητής του Ερασιτεχνικού Συλλόγου Ταεκβόντο Διαμερίσματος [ ] και προπονητής του αθλητή Κ. Κ. «στο εξής ως  « ο αθλητής».  Ο ενόρκως δηλών ως αναφέρει οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 είναι οι Πρόεδρος και Γραμματέας ενός ανύπαρκτου με νομική προσωπικότητα Εθνικής Ομοσπονδίας Ταεκβόντο Κύπρου. Ως αναφέρει ο ερασιτεχνικός σύλλογος ταεκβοντο διαμερίσματος [ ] εντόπισε ότι η εγγραφή της νέας Ομοσπονδίας δεν έχει εγγραφεί θέμα που έθεσε και κατάγγειλαν αυτή την παρανομία.

 

Στις 21/02/2025 προκηρύχθηκε το πρωτάθλημα Παμπαίδων Παγκορασίδων KIDS 2025 που θα διεξαχθεί στις 22/03/2025 ως το Τεκμήριο 3. Ο προπονητής του δήλωση τον αθλητή για να συμμετάσχει, κατάβαλε το αντίτιμο αλλά δεν έγινε αποδεκτή η αίτηση συμμετοχής του. Δεν τον άφησαν να συμμετάσχει καθότι δεν επιτρέπουν στους αθλητές που επιλέγουν να αγωνίζονται με το σωματείο ερασιτεχνικός σύλλογος ταεκβόντο διαμερίσματος [ ].

 

Ισχυρίζεται ότι η απόφαση να μη συμμετάσχει ο αθλητής έιναι έκδηλα παράνομη και ότι έγινε εσκεμμένα κακόβουλα και εκδικητικά εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους και την ανοχή του ΚΟΑ σαν διοργανωτή Αγώνων αλλά και ότι παραβιάζονται τα συνταγματικά και νομικά δικαιώματα του αθλητή τον οποίο παρέλειψαν να τοποθετήσουν στην κλήρωση με αποτέλεσμα να στερηθεί του δικαιώματος να αγωνιστεί. Θεωρεί ότι θα προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη εάν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα. Θεωρεί επίσης ότι με την απόφαση θα προστατευτούν νεαρά παιδιά από την παραβίαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.

 

Ζητείται προσωρινή δικαστική προστασία στον Αιτητή μέχρι την τελική εκδίκαση της προσφυγής με αρ. 684/2021 την οποία επισυνάπτει ως Τεκμήριο 6, 7,8 και 9.

 

Επισημαίνω ότι η δυνατότητα καταχώρησης αίτησης πριν την έγερση απαίτησης προνοείται στο Μέρος 25.2 των νέων Κανονισμών 2023. Η συγκεκριμένη πρόνοια δε περιλαμβάνεται στη νομική βάση της αίτησης. Κρίνω όμως την παράλειψη ως θεραπεύσιμη.

 

 

     « 25.2. Χρόνος έκδοσης διατάγματος για ενδιάμεση θεραπεία

 

(1) Διάταγμα για ενδιάμεση θεραπεία μπορεί να εκδοθεί σε οποιοδήποτε χρόνο περιλαμβανομένου του χρόνου:

(α) πριν από την καταχώριση απαίτησης· και

(β) μετά την έκδοση απόφασης.

(2) Ωστόσο:

(α) η παράγραφος (1) τελεί υπό την επιφύλαξη οποιασδήποτε άλλης πρόνοιας σε κανονισμό ή νομοθεσία η οποία προνοεί διαφορετικά·

(β) το δικαστήριο δύναται να χορηγήσει ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώριση απαίτησης μόνο αν:

(i) το θέμα είναι επείγον· ή

(ii) υφίστανται άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις.»

 

Κατά συνέπεια το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάσει πρωτίστως κατά πόσο πληρούνται οι δικονομικές προϋποθέσεις που ορίζονται στο μέρος 25.2 (2) (α) και (β) των νέων κανονισμών η πλήρωση των οποίων παρέχει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να προχωρήσει στην έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος πριν την απαίτηση. Στο μέρος 25.2 (2) (α) των νέων κανονισμών προνοείται ότι δύναται η χορήγηση θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης μόνο εάν αυτό δεν αντίκειται σε νόμο ή κανονισμό και δη στο μέρος 25.2 (2) (β) τονίζεται ότι δυνατόν να χορηγηθεί ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώρηση απαίτησης μόνο (υπογράμμιση δική μου) εάν συντρέχει μια εκ των δύο προϋποθέσεων που περιγράφει. Εξυπακούεται λοιπόν ότι η δυνατότητα παροχής ενδιάμεσης θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Ως αναφέρεται και στο Αγγλικό White book 2021 παράγραφος 25.2.3 σελ. 889 μια ενδιάμεση θεραπεία εφαρμόζεται γενικά για να καλύψει την περίοδο μεταξύ της έναρξης διαδικασιών μέχρι και την έκδοση τελικής απόφασης. Με το μέρος 25.2 των νέων κανονισμών επιτρέπεται όμως σε ορισμένες περιπτώσεις σε κάποιο διάδικο να αποταθεί στο Δικαστήριο και να αιτηθεί ενδιάμεση θεραπεία πριν την έναρξη δικαστικής διαδικασίας.

 

Παρόλο που δεν ήταν σε θέση να παρέχει διευκρινήσεις ο συνήγορος για τα πιο πάνω παρατηρώ από την ένορκη δήλωση ότι αίτηση για συμμετοχή στους αγώνες μπορούσε να υποβληθεί στις 19/03/2025 και απορρίφθηκε στις 20/03/2025. Με αυτά τα δεδομένα φαίνεται να μπορούσε να καταχωρηθεί η αίτηση αν και αυστηρά ομιλούντες η αίτηση έγινε μέσω του ερασιτεχνικού συλλόγου ταεκβοντό διαμερίσματος [ ] οι οποίοι τουλάχιστον από το έτος 2021 γνωρίζει ότι έχει διαγραφεί από την Ομοσπονδία Ταεκβοντό Κύπρου και ότι υπήρχε ο κίνδυνος να συμβεί η μη αποδοχή εγγραφής κάποιου αθλητή τους σε αγώνες που διοργανώνουν.

 

Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος και θα προχωρήσω να εξετάσω τις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 που διέπει τις προϋποθέσεις για την έκδοση προσωρινού διατάγματος.

 

Οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 για την έκδοση προσωρινού διατάγματος, όπως υιοθετήθηκαν στην Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557 επαναλήφθηκαν σε σωρεία άλλων αποφάσεων είναι:

(α)       η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,

(β)      η ύπαρξη ορατής πιθανότητας επιτυχίας (δηλαδή πιθανότητα ο Ενάγοντας να δικαιούται σε θεραπεία), και

(γ)      ότι, εκτός αν εκδοθεί το διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

 

Η διαδικασία έκδοσης παρεμπιπτόντων διαταγμάτων δεν προσφέρεται για εις βάθος αξιολόγηση αντικρουόμενης μαρτυρίας. Η μαρτυρία που παρουσιάζεται εκατέρωθεν προσεγγίζεται και εξετάζεται μόνο στο βαθμό που είναι απαραίτητο για τα προς απόφαση ζητήματα βλ. Jonitexo Ltd vAdidas (1983) 1 CLR 263.

 

Οι τρεις πιο πάνω προϋποθέσεις έτυχαν ερμηνείας σε πλειάδα αποφάσεις. Ως αναφέρεται στην απόφαση Κοζάκου κ.α. ν. Νικολάου Π.Ε. Ε127/13, ημερομηνίας 13 Ιουνίου 2019:

 

«[...] Εν τέλει, η εξέταση στο στάδιο αναζήτησης προσωρινού διατάγματος της πρώτης προϋπόθεσης του άρθρου 32 περιορίζεται στη δύναμη των δικογράφων και στα όσα αντικειμενικά προκύπτουν από αυτά [...] Η πιθανότητα επιτυχίας, η δεύτερη δηλαδή προϋπόθεση του άρθρου 32, χαρακτηρίζεται ως το «πρωταρχικό κριτήριο» και το Δικαστήριο προχωρά στην εξέτασή του στην περίπτωση και μόνο όπου έχει ικανοποιηθεί ότι συντρέχει το πρώτο κριτήριο του εν λόγω άρθρου. Η υπόθεση Odysseos (ανωτέρω), ερμηνεύοντας το υπό αναφορά κριτήριο, καθόρισε ότι στο πλαίσιο της νομοθετικής διάταξης του άρθρου 32, δεν θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αποδεικτική ισχύ της υπόθεσης του Ενάγοντα. Το επίπεδο του αποδεικτικού εμποδίου το οποίο απαιτείται να υπερπηδήσει ο Ενάγοντας συνίσταται στην τεκμηρίωση «μιας πιθανότητας» επιτυχίας. Κάτι δηλαδή περισσότερο από μια απλή δυνατότητα, αλλά και πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, το επίπεδο δηλαδή απόδειξης που απαιτείται για πολιτική αγωγή. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι επιθυμητό το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος στα επίδικα θέματα σε αυτό το πρόωρο στάδιο. Όπως κατ' επανάληψη λέχθηκε, η άσκηση κρίσης επί σοβαρών και περίπλοκων ζητημάτων στα πλαίσια αίτησης για παρεμπίπτον διάταγμα δεν ενδείκνυται, αρχή η οποία θα πρέπει να τηρείται με ευλάβεια. Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκρυση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία [...] Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία. Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον».»

 

Ως έχει νομολογηθεί η εξέταση της πρώτης προϋπόθεσης περιορίζεται στη δύναμη των δικογράφων και μόνο. Σε κάθε περίπτωση το γεγονός της πρόσφατης τροποποίησης του περί Δικαστηρίων Νόμου δίδει δικαιοδοσία στο δικαστήριο να ακούει και να αποφασίζει πρωτόδικα αναφορικά με κάθε αίτηση για ενδιάμεση θεραπεία σε οποιονδήποτε χρόνο, περιλαμβανομένου του χρόνου πριν από την καταχώριση απαίτησης χωρίς δηλαδή να υπάρχει δικόγραφο.

 

Με βάση το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης και των τεκμηρίων που τη συνοδεύουν παρατηρώ ότι δεν προκύπτει το αγώγιμο δικαίωμα του Αιτητή.  Ουσιαστικά γίνεται αναφορά για κατάφορη παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων του αθλητή του σωματείου όπως προβλέπεται στα άρθρα 6,8,15,18,19,20,21,25,26 και 35 του Συντάγματος και το νόμο σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού.

 

Ποιο δικαίωμα του παιδιού προσβάλλεται ή με ποιο τρόπο υπάρχει κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων του αθλητή δεν προκύπτει. Αυτό που προκύπτει είναι ότι δεν του επιτράπηκε η συμμετοχή σε αγώνες λόγω προβλημάτων που φαίνεται να αντιμετωπίζει ο σύλλογος που συμμετέχει με τη Ομοσπονδία Ταεκβοντό Κύπρου. Σε κάθε περίπτωση ως έχει νομολογηθεί η αφηρημένη επίκληση συνταγματικών δικαιωμάτων δεν επιτρέπει στο Δικαστήριο την εξέταση τους. Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v Δημητρίου (2003) 2 ΑΑΔ. 45.  O Αιτητής δεν έχει αντιπαραβάλει τα άρθρα του Συντάγματος ή της συμβάσεως που κατοχυρώνει τα δικαιώματα του παιδιού τα οποία θεωρεί ότι παραβιάζονται. Ο Αιτητής δεν έχει υποχρέωση σαφώς στο παρόν στάδιο να αποδείξει το αγώγιμο δικαίωμα του αλλά οφείλει να παρουσιάσει ποιο είναι αυτό το αγώγιμο δικαίωμα και με μαρτυρία να εξειδικεύσει πως παραβιάστηκαν τα συνταγματικά του δικαιώματα αλλά και ποια είναι αυτά τα δικαιώματα που παραβιάστηκαν. Η απλή επίκληση νομοθεσίας ή του συντάγματος δεν είναι αρκετή για να καταδείξει το αγώγιμο δικαίωμα.

 

Κατ΄ επέκταση δεν πληρείται η 1η προϋπόθεση αλλά ούτε και η 2η  προϋπόθεση του άρθρου 32 του Νόμου 14/60. Πρωτίστως για να μπορεί να εξεταστεί εάν υπάρχει πιθανότητας επιτυχίας θα πρέπει να προκύπτει η βάση της αγωγής κάτι που δεν προκύπτει εν προκειμένω. Επίσης από το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου δε θα μπορούσε να κριθεί πιθανότητα επιτυχίας. Το υλικό που τίθεται κυρίως συμπεριλαμβάνει ισχυρισμούς όχι του Αιτητή αλλά ερασιτεχνικού συλλόγου ταεκβοντό διαμερίσματος [ ] ο οποίος σύλλογος θεωρεί  την Ομοσπονδία Ταεκβοντό Κύπρου ως ανύπαρκτό πρόσωπο χωρίς νομική προσωπικότητα. Επικαλούνται δε μια προσφυγή την οποία καταχώρησαν το έτος 2021 ζητώντας μάλιστα απαγορευτικά και προστακτικά διατάγματα μέσω της παρούσης σχετικά με αυτήν την προσφυγή, αλλά δεν έχει συνδεθεί η προσφυγή αυτή η οποία στρέφεται εναντίον του ΚΟΑ, με τον Αιτητή και τα ισχυριζόμενα συνταγματικά του δικαιώματα.

 

Επίσης με την υπό κρίση Αίτηση εμμέσως ο ερασιτεχνικός σύλλογος ταεκβοντό διαμερίσματος [ ] μέσω του Αιτητή φαίνεται να επιδιώκει από το Δικαστήριο να προβεί σε ευρήματα για τη νομιμοποιητική σύσταση της Ομοσπονδίας Ταεκβοντό Κύπρου ή ακόμη και αναγνώριση της νομιμότητας της δικής τους σύσταση σαν σύλλογος. Επιπλέον ως τέθηκαν τα ζητήματα θα υπήρχε ο κίνδυνος το Δικαστήριο να υπεισέλθει εμμέσως σε θέματα που αφορούν την προσφυγή αρ.  684/2021 κάτι το οποίο είναι ανεπίτρεπτο.

 

Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι παρέλκει η περαιτέρω εξέταση των προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 εφόσον ήδη κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι δύο πρώτες προυποθέσεις.

 

 

Η Αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

 

 

 

(Υπ.).......................................

Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.

Πιστόν Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο