ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης: 1013/2024
Γιώργος Τρίκος
Eνάγοντας/Αιτητής
και
Σάββας Αριστοδήμου
Εναγόμενο/Αιτητή
___________________________
Αίτηση ημερομηνίας 18/12/2024 για παράταση του χρόνου καταχώρησης Απάντησης στην Υπεράσπιση (ως η «Αίτηση»)
Ημερομηνία: 04/03/2025
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή/Ενάγοντα: κα Άντρια Μαστίχη δια κκ Α&Α Κ. Αιμιλιανίδης, Κ. Κατσαρός & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ού η Αίτηση/Εναγόμενο: Ανδρέας Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την υπό κρίση Αίτηση, ο Αιτητής αιτείται διάταγμα με το οποίο να εξαιτείται παράταση χρόνου καταχωρήσεως της Απάντησης του Ενάγοντα στην Υπεράσπιση του Εναγόμενου και δη αιτείται παράταση χρόνου στην καταχώρηση της Απάντησης του Ενάγοντα για περίοδο 3 ημερών από τη σύνταξη του αιτούμενου διατάγματος.
Tην ένορκη δήλωση ορκίζεται δικηγόρος από το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Ενάγοντα. Ως αναφέρει ενόψει των διάφορων και περίπλοκων γεγονότων που προβλήθηκαν μέσω της Υπεράσπισης του Εναγόμενου στην οποία γίνεται αναφορά και σε γεγονότα που προέκυψαν μετά την καταχώρηση της παρούσας αγωγής αλλά λόγω και φόρτου εργασίας των δικηγόρων που χειρίζονται την υπόθεση δεν κατέστη δυνατόν να καταχωρηθεί η Απάντηση στην Υπεράσπιση έγκαιρα και εμπρόθεσμα. Στις 17/12/2024 έστειλαν η-μήνυμα οι δικηγόροι του Ενάγοντα στους δικηγόρους του Εναγόμενου με έγγραφη συναίνεση ζητώντας να υπογράψει αυτή για την καταχώρηση της Απάντησης στην Υπεράσπιση εκπρόθεσμα με σκοπό την αποφυγή περαιτέρω καθυστέρησης της διαδικασίας και δημιουργίας άσκοπων εξόδων αλλά ο Εναγόμενος αρνήθηκε. Θεωρεί ο Ενάγοντας ότι δε θα υποστεί κάποια ζημιά ο Εναγόμενος. Επίσης θεωρεί επιβεβλημένη την έκδοση διαταγμάτων ώστε να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου τις θέσεις και ισχυρισμούς του και ότι αυτό θα είναι προς όφελος της δικαιοσύνης.
Η πλευρά του Εναγόμενου/Καθ’ ού η Αίτηση υπέβαλε ένσταση στην αίτηση εγείροντας 9 λόγους ένστασης οι οποίοι συνοψίζονται ως ακολούθως:
α) Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ώστε να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης διατάγματος, τυχόν έκδοση διατάγματος θα ερχόταν σε αντίθεση με το πνεύμα των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του έτους 2023 και δη θα ήταν σε αντίθεση με το Μέρος 17 (8) (1) αφού δε προβλέπεται ρητά την παράταση χρόνου καταχώρησης Απάντησης στην Υπεράσπιση, αφήνοντας το ζήτημα στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
β) Δεν αποκαλύπτονται ικανοποιητικοί λόγοι για την καθυστέρηση στην καταχώρηση Απάντησης στην Υπεράσπιση και/ή δε συντρέχει κανένα εξαιρετικό μέτρο ή αντικειμενική δυσκολία που να αποτελούσε πραγματικό και δικαιολογημένο εμπόδιο, δεν αποκαλύπτεται μαρτυρία από τον Αιτητή προς τεκμηρίωση των λόγων.
γ) Η αίτηση υποβάλλεται καθυστερημένα και χωρίς ικανοποιητική εξήγηση, καθυστερεί η ταχεία εκδίκαση της υπόθεσης και ή αίτηση προωθείται καταχρηστικά.
δ) Δεν είναι δίκαιο ούτε προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ του Ενάγοντα.
Η ένσταση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση της κας Ναταλίας Καμιναρίδου δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Εναγόμενο.
Με την ένορκη δήλωση υιοθετούνται οι λόγοι ένστασης. Ως αναφέρει επίσης η ενόρκως δηλούσα θεωρεί ότι ο Ενάγοντας είχε όλο το χρόνο μπροστά του να καταχωρήσει Απάντηση αλλά δεν το έπραξε και μάλιστα δεν προσέφερε κάποιο βάσιμο λόγο που να τον εμπόδιζε να καταχωρήσει εγκαίρως. Σύμφωνα με την ενόρκως δηλούσα παρατίθενται εκ μέρους του Ενάγοντα γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί και δη εξαιρετικό λόγο ώστε να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια υπέρ του.
Σημειώνω ότι η Απαίτηση καταχωρήθηκε με βάση τους νέους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας 2023. Κατά συνέπεια και η υπό κρίση Αίτηση διέπεται από τους νέους Κανονισμούς του 2023. Το Μέρος 23 των Κανονισμών του έτους 2023 πραγματεύεται τους γενικούς κανόνες που διέπουν τις αιτήσεις για έκδοση δικαστικών διαταγμάτων. Η ακρόαση της αίτησης διεξάχθηκε με βάση το περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων. Εκατέρωθεν των διαδίκων καταχώρησαν γραπτά κείμενα αγορεύσεων.
Σχετικά με το υπό κρίση ζήτημα είναι τα Μέρη 1.2, 3.2 (α),16.9 17.8 των νέων Κανονισμών του έτους 2023.
Πρωτίστως παραθέτω αυτούσιο το μέρος 17.8 (1):
17.8. Απάντηση στην υπεράσπιση
(1) Αν ενάγων καταχωρίζει απάντηση στην υπεράσπιση, ο ενάγων οφείλει να παραδώσει την απάντηση στους άλλους διαδίκους αμέσως μετά την καταχώρισή της. Ο ενάγων καταχωρίζει απάντηση, εντός 14 ημερών, από την παράδοση σε αυτόν της υπεράσπισης.
Eίναι ξεκάθαρο και δε χωρεί αμφιβολία ότι η προθεσμία για την καταχώρηση Απάντησης σε Υπεράσπιση είναι 14 μέρες από την ημερομηνία παράδοσης της Υπεράσπισης. Εν προκειμένω δεν αμφισβητείται ότι η Υπεράσπιση του Εναγόμενου καταχωρήθηκε την 15/11/2024 και παραδόθηκε αυθημερόν στους δικηγόρους του Ενάγοντα. Δεν αμφισβητείται ότι δεν καταχωρήθηκε Απάντηση στην Υπεράσπιση εντός των 14 ημερών που προνοείται στους Κανονισμούς 2023 και ότι η προθεσμία έληξε την 29/11/2024. Δεν αμφισβητείται επίσης ότι στις 17/12/2024 οι συνήγοροι του Ενάγοντα με ηλεκτρονικό μήνυμα αιτήθηκαν από τους συνηγόρους του Εναγόμενου όπως συναινέσουν στην εκπρόθεσμη καταχώρησης Απάντησης με τους τελευταίους να απαντούν αρνητικά.
Οι συνήγοροι του Εναγόμενου εισηγούνται ότι δεν προβλέπεται η διαδικασία συναίνεσης μεταξύ των διαδίκων στην εκπρόθεσμη καταχώρηση της Απάντησης στους Κανονισμούς 2023 ως προβλέπεται για την Υπεράσπιση και ότι εάν ήθελε ο νομοθέτης θα το έλεγε ρητά ως το αναφέρει για την Υπεράσπιση. Εισηγούνται επίσης ότι εφόσον δεν προβλέπεται ρητά η δυνατότητα παράτασης χρόνου καταχώρησης Απάντησης στην Υπεράσπιση αφήνεται το ζήτημα στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Ως επίσης αναφέρουν εφόσον το δικόγραφο της Απάντησης δεν είναι υποχρεωτικό δικόγραφο ότι με βάση το πνεύμα των Κανονισμών του 2023 ότι η παρούσα Αίτηση γίνεται εκ του περισσού και δη ότι αποτελεί αχρείαστο διάβημα.
Ως αναφέρεται στην απόφαση Κωνσταντής Καντούνας και Χρίστος Ηλιάδης κ.α. Π.Ε. 54/2024 ημερομηνία 18/10/2024 με τους νέους Κανονισμούς 2023 «σκοπείται η απομάκρυνση από δυσλειτουργικές και αχρείαστες διαδικασίες που ενίοτε συνέτειναν σε καθυστερήσεις, αύξαναν κατά τρόπο αχαλίνωτο τα έξοδα και τη δαπάνη της υπόθεσης και αντιστρατεύονταν την όλη προσπάθεια απονομής δικαιοσύνης. Ο πρωταρχικός σκοπός προάγει τη συμμετοχή στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης και όχι τον αποκλεισμό απ' αυτήν, τηρουμένων βεβαίως της κατά κανόνα συμμόρφωσης με τεθείσες προθεσμίες, τύπους και προϋποθέσεις.» Θεωρώ ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτυγχάνεται η προαγωγή του πρωταρχικού σκοπού εάν από τα γεγονότα της κάθε περίπτωσης δικαιολογείται παράταση μιας προθεσμίας εφόσον δεν προκαλεί καθυστέρηση στη διαδικασία. Εξάλλου οι νέοι Κανονισμοί 2023 προβλέπουν τη δυνατότητα παράτασης προθεσμιών ως εξηγείται κατωτέρω χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι είναι ανεχτή η αδικαιολόγητη μη συμμόρφωση με τις ταχθείσες προθεσμίες.
Θεωρώ ορθό όπως παραθέσω αυτούσια το Μέρος 1.2 των Κανονισμών του έτους 2023 ο οποίος καθορίζει τον «πρωταρχικό σκοπό» η εφαρμογή του οποίου επιτρέπει στο Δικαστήριο να διαχειρίζεται υποθέσεις με ευελιξία, πρακτικότητα με μοναδικό σκοπό την προαγωγή του συμφέροντος της δικαιοσύνης.
«1.2 Πρωταρχικός σκοπός
(1) Οι παρόντες κανονισμοί αποτελούν διαδικαστικό κώδικα, πρωταρχικός σκοπός του οποίου είναι η παροχή στο δικαστήριο δυνατότητας χειρισμού υποθέσεων κατά τρόπο δίκαιο και με αναλογικό κόστος.
(2) Ο χειρισμός υπόθεσης δίκαια και με αναλογικό κόστος περιλαμβάνει, στον βαθμό που είναι πρακτικά εφικτό:
(α) τη διασφάλιση ότι οι διάδικοι τίθενται επί ίσοις όροις∙
(β) την εξοικονόμηση δαπανών∙
(γ) τον χειρισμό μιας υπόθεσης με τρόπους αναλογικούς προς:
(i) το υπό αναφορά χρηματικό ποσό∙
(ii) τη σοβαρότητα της υπόθεσης∙
(iii) την πολυπλοκότητα των θεμάτων∙ και
(iv) τις οικονομικές συνθήκες κάθε διαδίκου∙
(δ) τη διασφάλιση ταχέος και δίκαιου χειρισμού∙
(ε) την κατανομή σε αυτήν κατάλληλου μέρους των πόρων του
δικαστηρίου, λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης για
κατανομή πόρων και σε άλλες υποθέσεις∙ και
(στ) την επιβολή συμμόρφωσης με κανονισμούς και διατάγματα.»
Σαφώς η εξουσία του Δικαστηρίου να επιληφθεί της Αίτησης προκύπτει από το Μέρος 3 .1 (2 α) των Κανονισμών 2023 όπου προβλέπεται ότι:
2. Εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά στους παρόντες κανονισμούς το δικαστήριο δύναται: (α) να παρατείνει ή σμικρύνει προθεσμία συμμόρφωσης με οποιονδήποτε κανονισμό ή δικαστικό διάταγμα (ακόμα και αν αίτηση για παράταση υποβάλλεται μετά τη λήξη της προθεσμίας συμμόρφωσης).
Το γεγονός απουσίας ρητής πρόνοιας ώστε να δίδεται ευκαιρία σε διάδικο να αιτηθεί παράταση χρόνου καταχώρησης συγκεκριμένα του δικογράφου της Απάντησης δεν μπορεί από μόνο του να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι τέτοιας φύσης αιτήσεις είναι εκ του περισσού. Η σύγκριση που έγινε από τους δικηγόρους του Εναγόμενου ως προς το ότι προβλέπεται στο Μέρος 17.5 των Κανονισμών 2023 παράταση προθεσμίας καταχώρησης Υπεράσπισης μετά από συμφωνία των διαδίκων ενώ τέτοια πρόνοια απουσιάζει για την Απάντηση στην Υπεράσπιση θεωρώ ότι είναι άνιση. Το γεγονός απουσίας τέτοιας ρητής πρόνοιας ως προς την Απάντηση δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι τυχόν έκδοση διατάγματος θα είναι σε αντίθεση με το πνεύμα των Κανονισμών. Επισημαίνω ότι το γεγονός ότι παρέχεται η δυνατότητα μέσω των Κανονισμών 2023 σε διάδικο να αιτηθεί παράταση μιας προθεσμίας ακόμα και όταν λήξει αυτή, δεικνύει ότι οι ίδιοι οι Κανονισμοί δε θεσπίστηκαν ώστε να προκαλούν κωλύματα ή να αποτελούν τροχοπέδη σε κάποιο διάδικο. Επιπροσθέτως οι ίδιοι οι Κανονισμοί προβλέπουν τη δυνατότητα παράτασης μιας προθεσμίας όταν βεβαίως αυτό είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Το γεγονός ότι δεν προβλέπεται συγκεκριμένα παράταση της προθεσμίας στην καταχώρηση Απάντησης δεν έρχεται σε αντίθεση με τους Κανονισμούς. Η εξουσία του Δικαστηρίου για έκδοση τέτοιων διαταγμάτων προκύπτει αβίαστα από το Μέρος 3 των Κανονισμών.
Επιπροσθέτως θεωρώ ότι το γεγονός ότι δεν προβλέπεται στους Κανονισμούς η δυνατότητα προηγούμενης συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων για παράταση του χρόνου Απάντησης αυτό δεν δημιουργεί κώλυμα ώστε διάδικοι εάν επιθυμούν να αιτηθούν από το Δικαστήριο παράταση του χρόνου ώστε να επιτραπεί η εκπρόθεσμη καταχώρηση της Απάντησης. Επισημαίνω ότι εν προκειμένω η απαίτηση δεν έχει οριστεί και δη δεν έχουν καταχωρηθεί ερωτηματολόγια ούτε έγινε διαχείριση της απαίτησης.
Είναι ορθό να αναφερθεί ότι η καταχώρηση Απάντησης κατά κανόνα δεν είναι υποχρεωτική εκτός των περιπτώσεων που με την Υπεράσπιση εγείρονται νέα ζητήματα βλ. Μέρος 16.9 (4) των Κανονισμών 2023. Ο Ενάγοντας εισηγείται ότι μέσω της Υπεράσπισης του Εναγόμενου εγέρθηκαν νέα γεγονότα, περίπλοκα, εκτεταμένα τα οποία χρήζουν απάντησης. Επίσης ως αναφέρθηκε λόγω όγκου εργασίας των συνηγόρων του Ενάγοντα δεν κατέστη δυνατό να καταχωρηθεί έγκαιρα. Στο η-μήνυμα ημερομηνίας 17/12/2024 αναφέρεται ότι το πρόβλημα στη μη έγκαιρη καταχώρηση Απάντησης έγκειται στον όγκο της Υπεράσπισης και νέων γεγονότων που προβλήθηκαν. Δε διαπιστώνω ότι αυτά που αναφέρθηκαν στην ένορκη δήλωση ή στο η-μήνυμα να δεικνύουν υστεροβουλία, κακοπιστία ή δεύτερες σκέψεις. Και στις δύο περιπτώσεις αναφέρεται ουσιαστικά ότι μέσω της Υπεράσπισης εγέρθηκαν νέα εκτεταμένα γεγονότα. Πράγματι χωρίς να υπεισέρχομαι σε θέματα ουσίας διαπιστώνω ότι η Υπεράσπιση αποτελείται από 23 σελίδες και σε σύγκριση με βάση τα όσα διατυπώνονται στην Έκθεση Απαίτησης έχουν εγερθεί εκτεταμένοι ισχυρισμοί και γεγονότα από τον Εναγόμενο που θα ήταν προς όφελος του Ενάγοντα να Απαντήσει ώστε να τεθεί ολοκληρωμένα η διαφορά των μερών. Η δυνατότητα να τεθούν τα μέρη σε ίσοις όροις αποτελεί μέρος της προαγωγής του πρωταρχικού σκοπού.
Με βάση το παλαιό καθεστώς των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών η δυνατότητα παράτασης προθεσμίας προβλεπόταν στη Δ.57. Θεωρώ ότι οι αρχές περί παράτασης προθεσμίας ως αναπτύχθηκαν με νομολογία μέχρι σήμερα μπορεί να τύχουν εφαρμογής και στους νέους Κανονισμούς 2023 χωρίς να έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα των Κανονισμών του 2023 για ταχεία εκδίκαση των υποθέσεων και αποφυγή καθυστερήσεων.
Προεξέχουσα αρχή για παράταση χρόνου είναι ότι η εξουσία του Δικαστηρίου αποτελεί ζήτημα διακριτικής ευχέρειας (βλ. Loizou v. Konteatis (1968) 1 C.L.R. σελ. 291, 293 και Schafer v. Blyth (1920) 3 K.B 143). Επισημαίνω και με βάση το Μέρος 3 των Κανονισμών 2023 η παράταση προθεσμιών υπόκειται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου. Η εξουσία αυτή πρέπει να ασκείται δικαστικά και να λαμβάνονται υπόψη όλα τα ουσιώδη περιστατικά της υπόθεσης. Ανάμεσα στα περιστατικά πρωτεύουσα θέση κατέχει η ύπαρξη ή όχι ικανοποιητικής δικαιολογίας για την παράλειψη του αιτητή να κάμει μέσα στις καθορισμένες προθεσμίες αυτό που τώρα επιζητεί να κάμει (βλ. Λυρατζής ν. Χαραλάμπους κ.α (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ.
Στην υπόθεση Κωνσταντίνος Παντελή ν. Iacovou Brothers (Construction) Ltd κα Πολ, Έφεση 111/2017 ημ. 25.1.23 κατά την εξέταση αίτησης για παράταση προθεσμίας αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα πιο κάτω:
«Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι προθεσμίες θα πρέπει να τηρούνται για ευνόητους λόγους. Μπορεί να παραταθεί προθεσμία, εφόσον διαπιστώνεται ότι με τη χαλάρωση δεν υπονομεύεται η απονομή της δικαιοσύνης (Δήμος Στροβόλου ν. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 ΑΑΔ 104). Εκ των προτέρων δεν μπορούν να καταγραφούν, και μάλιστα εξαντλητικά, οι περιπτώσεις που θα επέτρεπαν ή όχι παράταση χρόνου (Μιάρης κ.ά. ν. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ (2009) 1(Α) ΑΑΔ 435, 441). Το κάθε αίτημα εξετάζεται στη βάση των γεγονότων που το περιβάλλουν.»
Στην ίδια απόφαση Κωνσταντίνος Παντελή ανωτέρω, το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζοντας αίτημα παράτασης χρόνου καταχώρησης περιγραμμάτων αγόρευσης με παραπομπή στην απόφαση Νίκολας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου 58/16 ημερ. 2.2.2022, έκρινε ότι ήταν προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να εγκρίνει το αίτημα παράτασης αφού μεταξύ άλλων η έφεση δεν είχε ακόμη οριστεί για ακρόαση και ως εκ τούτου η πλευρά του καθ' ου η αίτηση δεν θα υποστεί καμία ζημιά. Παραπέμπω επίσης απόσπασμα από την υπόθεση Νίκολας:
«Η απουσία δυσμενών επιπτώσεων από την μη τήρηση προθεσμιών επισημαίνεται και στην υπόθεση Δήμος Στροβόλου ν. xxx Μιχαήλ κ.ά. (1997)3 Α.Α.Δ. 104, όπου ακριβώς τονίζεται ότι παρέχεται η δυνατότητα συγχώρεσης, παρέκκλισης από τον καθορισθέντα χρόνο, εφόσον το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης. (Βλ. επίσης Μαυρομούστακου κ.α ν. Συμβουλίου Εγγραφής Επιστημόνων Τροφίμων Τεχνολόγων Τροφίμων και Διαιτολόγων (2001) 3Β Α.Α.Δ 850, Δήμος Στροβόλου ν. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ 104 και Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 241).»
Στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη μου (α) πως η Αίτηση υποβλήθηκε νωρίς (20 μέρες από τη λήξη της προθεσμίας δε συνιστά μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση). Σημειώνεται η απαίτηση δεν ορίστηκε για διαχείριση ούτε καταχωρήθηκαν ερωτηματολόγια ούτε γενικά πάρθηκε οιονδήποτε διάβημα από πλευράς Εναγόμενου (β) δε διαπιστώνω ότι υφίσταται καμία κακοπιστία, ή υπονόμευσης της απονομής δικαιοσύνης ούτε αποδείχθηκε κάτι τέτοιο (γ) καμία καθυστέρηση στην εκδίκαση της απαίτησης θα επέλθει με την έγκριση της Αίτησης στο στάδιο που βρίσκεται. Δε φαίνεται να επηρεάζονται με οποιονδήποτε τρόπο τα νόμιμα δικαιώματα του Εναγόμενου και (δ) ενόψει του ότι φαίνεται μέσω της Υπεράσπισης να εγείρονται γεγονότα για τα οποία ο Ενάγοντας επιθυμεί να απαντήσει ώστε να τεθεί η δυνατότητα να παρουσιαστεί η διαφορά ολοκληρωμένα χωρίς να στερείται ο Εναγόμενος το δικαίωμα να θέσει τις θέσεις του πράγμα που έπραξε με την Υπεράσπιση του, (ε) οι λόγοι που προτάθηκαν για τη μη έγκαιρη καταχώρηση σε συνδυασμό περί του έγκαιρου καταχώρησης Αίτησης κρίνονται δικαιολογημένοι και ικανοποιητικοί.
Υπό τας περιστάσεις, κρίνω ότι προάγεται ο πρωταρχικός σκοπός με την έκδοση διατάγματος ως η Αίτηση.
Συνεπώς θα πρέπει να εγκριθεί το αίτημα του Ενάγοντα/Αιτητή και εκδίδεται δια της παρούσης διάταγμα που να επιτρέπει την καταχώρηση Απάντησης στην Υπεράσπιση εντός 3 ημερών από σήμερα. Δίδονται οδηγίες λοιπόν όπως η Απάντηση στην Υπεράσπιση καταχωριστεί εντός 3 ημερών από σήμερα. (υπογράμμιση Δικαστηρίου)
Αναφορικά με τα έξοδα, έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα. Στη προκειμένη περίπτωση, η Αίτηση καταχωρήθηκε λόγω της διαδικαστικής παράλειψης του Ενάγοντα/Αιτητή να καταχωρήσει έγκαιρα το δικόγραφο της Απάντησης. Κατά συνέπεια δεν είναι ορθό να επιβραβευθεί με τα έξοδα. Από την άλλη θεωρώ ότι η πλευρά του Εναγόμενου/Καθ’ ού η Αίτηση έδωσε αχρείαστη έκταση στην εν λόγω παράλειψη και οι θέσεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Ως εκ τούτου ούτε αυτός θεωρώ, θα πρέπει να επιβραβευθεί με τα έξοδα. Υπό το φως των πιο πάνω δεν εκδίδεται καμία διαταγή ως προς τα έξοδα.
Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο