ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ:Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Π. Ε. Δ.
Αρ. Αίτησης/Έφεσης: 264/25
Ημερομηνία: 16/7/2025
Μεταξύ:
Απόστολου Ιωάννου (Α.Δ.Τ. [ ]) εκ [ ] 19,[ ], Λευκωσία υπό την ιδιότητα του ως Διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος Ανδρέα Παντελή (Α.Δ.Τ. [ ]) τέως εκ [ ] 8,[ ] Λευκωσία
Αιτητής/Εφεσείων
-και-
Themis Portfolio Management LTD
Καθ’ ων η Αίτηση/Εφεσίβλητοι
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή Εφεσείοντα:κ. Κ. Χρίστου από Α. Χρίστου και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε
Για την Καθ' ης η Αίτηση: κα Σ. Παφίτη για Αιμιλιανίδη και Κατσαρό
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο Αιτητής ζητεί την έκδοση των ακόλουθων διαταγμάτων:
Α. Απόφαση ή/και Διάταγμα , του Σεβαστού Δικαστηρίου, δια του οποίου, η επίδικη Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 23/04/2025, των Καθ’ ων η Αίτηση, προς τον Αιτητή / Εφεσείοντα (βλ. Παράρτημα Α), να παραμερίζεται, ή/και
Β. Απόφαση ή/και Διάταγμα , του Σεβαστού Δικαστηρίου, δια του οποίου, η επίδικη Ειδοποίηση Ηλεκτρονικού Πλειστηριασμού, ημερομηνίας 23/04/2025, των Καθ’ ων η Αίτηση, προς τον Αιτητή/ Εφεσείοντα(βλ. Παράρτημα Β), να παραμερίζεται, ή/και
Γ. Απόφαση ή/και Διάταγμα, του Σεβαστού Δικαστηρίου, δια του οποίου, ο εκ των Καθ’ ων η Αίτηση κατά την 21/07/2025, προγραμματισμένος πλειστηριασμός, του επίδικου Ακινήτου με αρ. εγγραφής 8/[ ], Φύλλο/ Σχέδιο/ Τμήμα 30/13E1/8, Τεμάχιο [ ], Οικόπεδο, Στρόβολος Άγιος Βασίλειος Λευκωσία, να ακυρώνεται
Προβάλλει τους ακόλουθους λόγους έφεσης:
1. Της επίδικης Ειδοποιήσεως Τύπου «ΙΑ», κατά παράβαση του Νόμου, δεν προηγήθηκε, η Ειδοποίηση Τύπου «Θ» ή/και αυτή ουδέποτε επεδόθη, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, στον Αιτητή / Εφεσείοντα.
2. Με επιφύλαξη του πιο πάνω λόγου έφεσης υπ’ αριθμό 1, η προηγηθείσα, της επίδικης Ειδοποιήσεως Τύπου «ΙΑ», Ειδοποίηση Τύπου «Θ», εάν και εφόσον έχει αποσταλεί όπως προβλέπεται στον Νόμο και στη διαδικασία του Μέρους VIA του Νόμου, τούτη δεν αναφέρει όλα όσα ρητά προβλέπονται στον Νόμο.
3. Η προηγηθείσα, της επίδικης Ειδοποιήσεως Τύπου «ΙΑ», Ειδοποίηση Τύπου «Ι», δεν διευκρινίζει πως έχουν υπολογισθεί τα ποσά, που, οι Καθ’ ων η Αίτηση/Εφεσίβλητοι, απαιτούν.
Η νομική βάση της αίτησης είναι ο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμος 9/65, ο περί Ελευθεροποίησης του Επιτοκίου και Συναφών Θεμάτων Νόμος 161/1999, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και οι Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση που έχει ετοιμάσει ο Αιτητής / Εφεσείων και αναφέρει ότι ο Ανδρέας Παντελή απεβίωσε την 16/12/17. Ο Αιτητής/Εφεσείοντας διορίστηκε διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα. Ήταν εγγεγραμμένο ακίνητο με αριθμό εγγραφής 8/[ ], ήτοι οικόπεδο στον Στρόβολο της Λευκωσίας και ο αποβιώσαντας ήταν ιδιοκτήτης όλου του μεριδίου του ακινήτου. Ο Αιτητής Εφεσείοντας υποθήκευσε το ακίνητο προς όφελός της Λαικής Κυπριακής Τράπεζας και κατάθεσε τη σύμβαση και δήλωση της υποθήκης του ακίνητου Y4993/2001 που καταχωρήθηκε την 25/9/01. Η κατάθεση της σύμβασης και δήλωσης της υποθήκευσης έγινε προς εξασφάλιση πιστωτικών διευκολύνσεων που έλαβε ο αποβιώσαντας από το πιο πάνω πιστωτικό ίδρυμα. Αυτή που είναι σήμερα οι ενυπόθηκοι δανειστές είναι η Themis Portfolio Management Holdings Ltd. Διαχειριστές των ενυπόθηκων δανειστών είναι ο Καθ' ων η Αίτηση/ Εφεσίβλητοι. Δεν μπορούσε ο αποβιώσαντας να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των συμβατικών του υποχρεώσεων με αποτέλεσμα οι πιστωτικές διευκολύνσεις που έλαβε να καταστούν μη εξυπηρετούμενα.
Ο αιτητής ζητεί την ακύρωση και παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπου (Ι) και (1Α) . Οι ειδοποιήσεις του επιδόθηκαν δυνάμει διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης μέσω διαδικτυακής κοινωνικής πλατφόρμας και υπηρεσίας παροχής VIBER στον προσωπικό του αριθμό κινητής τηλεφωνίας την 23/4/25. Ουδέποτε του είχε αποσταλεί ειδοποίηση Τύπου Θ και για να του σταλεί ειδοποίηση Τύπου (Ι) θα έπρεπε να παρέλθουν 30 ημέρες από την αποστολή της ειδοποίησης Τύπου Θ. Επίσης στην ειδοποίηση Τύπου Θ δεν αναγράφονται όσα προβλέπονται στον Νόμο για την εγκυρότητα της συγκεκριμένης ειδοποίησης κατά παράβαση των προνοιών 44 Β (2) του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Νόμου.
Στις 16/1/25 η ειδοποίηση Τύπου (Ι) του επιδόθηκε μέσω υποκατάστατης επίδοσης σε διαδικτυακή κοινωνική πλατφόρμα ηλεκτρονικής υπηρεσίας VIBER στον προσωπικό του αριθμό κινητής τηλεφωνίας. Θεωρεί ότι αυτή η ειδοποίηση δεν πληροί την υποχρέωσή των καθ’ ων αίτηση-εφεσίβλητων να παραθέσουν λεπτομέρειες σε σχέση με το απαιτητό ποσό του χρέους. Θεωρεί ότι οι Εφεσίβλητοι έχουν αποτύχει να συμμορφωθούν με τις επιτακτικές απαραίτητες προϋποθέσεις που τάσσει σχετική νομοθεσία.
Οι Καθ'ων η αίτηση/ Εφεσήβλητοι έχουν καταχωρήσει ένσταση και έχουν προβάλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
1. Η αίτηση να είναι παράτυπη, αντικανονική και δεν έχει τη μορφή και τον τύπο που θα έπρεπε να έχει ως αίτηση/έφεση, ήτοι δεν περιέχει ξεχωριστά τους λόγους έφεσης ξεχωριστά τις αιτιολογίες αυτών και δεν διευκρινίζονται με επάρκεια οι λόγοι έφεσης στο σώμα αυτής, με αποτέλεσμα να μην καθορίζονται με επάρκεια τα επίδικα θέματα και η Καθ' ης η Αίτηση να μην είναι σε θέση να αντικρούσει τους ισχυρισμούς του Εφεσείοντα με την ένστασή της και/ή κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας.
2. Η αίτηση είναι άκυρη και παράτυπη, καθώς μεν στρέφεται εναντίον του ενυπόθηκου δανειστή, ήτοι της Themis Portfolio Μanagement Holdings Limited.
3. Η αίτηση είναι θνησιγενής και άκυρη, οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν έχουν συνενωθεί ως διάδικοι, όλα τα επηρεαζόμενα πρόσωπα, των οποίων τα δικαίωμα επί της ενυπόθηκης ακίνητης ιδιοκτησίας επηρεάζονται άμεσα.
4. Η Καθ' ης η Αίτηση, εφάρμοσε και/ή ακολούθησε πιστά όλες τις διαδικασίες οι οποίες προνοούνται από τον Νόμο 9/1965, ως έχει τροποποιηθεί μέχρι και σήμερα.
5. Δεν συντρέχουν και/ή δεν υποδεικνύονται οι λόγοι ακύρωσης της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» που προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο εξαντλητικά και/ή δεν αποσείεται το βάρος απόδειξης των λόγων για τους οποίους δύναται να ακυρωθεί η ειδοποίηση Τύπου « ΙΑ ».
6. Δεν στοιχειοθετείται και/ή πάσχει η νομική βάση της αίτησης και/ή η αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη. Η εν λόγω αίτηση είναι αντικανονική και/ή παράτυπη κα/ή καταχρηστική και δεν υπάρχει οποιαδήποτε νομοθετική και δικαιοδοτική βάση που να δικαιολογεί τη χορήγηση των αιτούμενων διαταγμάτων.
7. Δεν πληρείται και/ή στοιχειοθετείται και/ή αποδεικνύεται οποιαδήποτε από τις περιοριστικές και/ή εξαντλητικά αναφερόμενες στη νομοθεσία προϋποθέσεις για καταχώρηση έφεσης αναφορικά με την ειδοποίηση «ΙΑ», όπως αυτές έχουν τεθεί στο άρθρο 44 Γ (3) του Νόμου 9/1965.
8.Οι Ειδοποιήσεις που αποστάλθηκαν και/ή επιδόθηκαν στον Αιτητή και στα λοιπά ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν καθόλα νομότυπες και/ή ως ο Νόμος 9/1965 ορίζει και/ή ακολουθήθηκε η διαδικασία του Μέρους VIA του Νόμου και/ή κανένα δικαίωμα του Αιτητή δεν παραβιάζεται.
9.Οι Ειδοποιήσεις Τύπος «Ι» και η κατάσταση λογαριασμού που τη συνοδεύει, οι οποίες αποστάλθηκαν και/ή επιδόθηκαν στον Αιτητή και στα λοιπά ενδιαφερόμενα μέρη ήταν νενομισμένες και/ή ως προβλέπεται στον σχετικό Νόμο.
10.Οι ειδοποιήσεις Τύπος «ΙΑ» επιδόθηκαν από την Καθ’ ης η Αίτηση ορθά και νομότυπα κατά πλήρη συμμόρφωση με την κείμενη νομοθεσία και/ή τους Νόμους και/ή Κανονισμούς σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
11.Η προσβαλλόμενη ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ» αποστάλθηκε εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών και καθόλα νομότυπα.
12. Η επίδικη Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ» συντάχθηκε και/ή επιδόθηκε και/ή περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται δυνάμει του Νόμου.
13.Στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας το Σεβαστό Δικαστήριο δεν κέκτηται δικαιοδοσίας όπως εξετάσει τις περιστάσεις και/ή αποστολή και/ή τύπο και περιεχόμενο οποιασδήποτε άλλης ειδοποίησης πέραν της ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», η οποία είναι και η μόνη ειδοποίηση που δύναται να εφεσιβληθεί από τον Αιτητή και μόνον στα πλαίσια των περιοριστικά απαριθμούμενων λόγων ακύρωσης που ορίζει το νομοθετικό πλαίσιο.
14. Η Αίτηση είναι ανεπαρκής, γενική και αόριστη και ουδόλως παρουσιάζει οιονδήποτε λόγο για τον οποίο θα πρέπει να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα, καθότι ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει πως επηρεάζονται τα έννομα συμφέροντα του από την επίδοση της Ειδοποίησης « Τύπος ΙΑ» και/ή δεν αποκαλύπτει οποιονδήποτε ή/και οποιονδήποτε βάσιμο λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να ακυρωθεί η ειδοποίηση «Τύπος ΙΑ» και στηρίζεται επί ενόρκου δηλώσεως που περιέχει γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς.
15. Δεν έχουν παραβλαφτεί οποιαδήποτε έννομα συμφέροντα του Αιτητή/Εφεσείοντα από την έκδοση και επίδοση της υπό κρίση Ειδοποίησης «Τύπος ΙΑ» και/ή την προώθηση της υπό κρίση διαδικασίας πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου δυνάμει του Μέρους VIA του Ν. 9/1965 και/ή δεν έχει προσκομιστεί οποιαδήποτε θετική προς το αντίθετο μαρτυρία.
16. Η διαδικασία που ακολούθησε η Καθ’ ης η Αίτηση τόσο σε σχέση με την αποστολή των εκ του Νόμου προβλεπόμενων ειδοποιήσεων, όσο και σε σχέση με την όλη ενεργοποίηση και προώθηση της διαδικασίας εκποίησης ως είναι το συμβατικό αλλά και θέσμιο δικαίωμα της να πράξει ως ενυπόθηκος δανειστής ο οποίος δεν έχει εξοφληθεί, είναι σύμφωνη και συνάδει με τις πρόνοιες του Ν.9/1965.
17. Η Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί καθ' ότι τυχόν επιτυχής της έκβαση θα αποστερήσει την Καθ’ ης η Αίτηση από την άσκηση των νόμιμων δικαιωμάτων της, καταστρατηγώντας το σκοπό του τροποποιηθέντος νομοθετικού πλαισίου του Ν. 9/1965.
18. Ο Αιτητής ερμηνεύει εσφαλμένα τις διατάξεις του Ν. 9/1965 και τις τροποποιήσεις αυτού και/ή δεν ερμηνεύει τις διατάξεις του Ν. 9/1965 σε συνάρτηση με το σκοπό και το πνεύμα του νομοθέτη και/ή παραπλανεί το Δικαστήριο ως προς την ορθή νομική ερμηνεία του εν λόγω Νόμου.
19. Οι ισχυρισμοί του Αιτητή είναι αυθαίρετοι, εσφαλμένοι, άσχετοι, ατεκμηρίωτοι, αβάσιμοι και αόριστοι και δεν μπορεί να απασχολήσουν και/ή να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης και/ή επίδικο ζήτημα στα πλαίσια της υπό κρίση Αίτησης - Έφεσης και/ή δεν αφορούν και/ή δεν σχετίζονται και/ή δεν επηρεάζουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη διαδικασία δυνάμει του Μέρους VIA του Νόμου και/ή τη διαδικασία εκποίησης και/ή πλειστηριασμού και συνιστούν κατάχρηση της διαδικασίας από τον Αιτητή με μοναδικό σκοπό να καθυστερήσουν και/ή να εμποδίσουν την Καθ’ ης η Αίτηση-Εφεσίβλητη να εξασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της ως αυτά απορρέουν από τον Νόμο.
20. Η Αίτηση / Έφεση είναι καταχρηστική και/ή προϊόν εκ των υστέρων σκέψεων.
21. Οι λόγοι έφεσης δεν υποστηρίζονται από αποδεκτή και επαρκή μαρτυρία.
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση που έχει ετοιμάσει ο Χριστόδουλος Παπαλαμπριανού δικαστηριακός λειτουργός της Themis Portfolio Management Ltd, η οποία είναι θυγατρική εταιρεία της Καθ' ης η αίτηση / Εφεσίβλητης.
Η εν λόγω υποκατάστατη και/ή αντικατάσταση του ενυπόθηκου δανειστή έγινε κατ' εφαρμογή των προνοιών του άρθρου 18 του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Συναφή Θέματα Νόμου του 2015 (Ν. 169/2015) ως έχει τροποποιηθεί και/ή δυνάμει των προνοιών του σχεδίου διακανονισμού, το οποίο επικυρώθηκε την 04/06/2021 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με βάση το άρθρο 198, 199 και 200 του περί εταιρειών Νόμου Κεφ. 113, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 08/06/2021.
Η Themis παρέχει υπηρεσίες διαχείρισης αριθμού χρηματοπιστωτικών διευκολύνσεων της Εφεσίβλητης και συναφών συμφωνιών εξασφαλίσεων εγγυήσεων. Ο ομνύοντας γνωρίζει τα γεγονότα προσωπικά και τα υπόλοιπα γεγονότα τα γνωρίζει από όλα τα έγγραφα που έχει στην κατοχή του. Η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως άκυρη, διότι στρέφεται έναντι της Themis Portfolio Management που είναι ενυπόθηκος δανειστής. Η υποθήκη Y4993/2001 είναι εγγεγραμμένη προς όφελος της Καθ' ης η αίτηση / Εφεσίβλητης που φέρει την ιδιότητα του ενυπόθηκου δανειστή.
Η υπό εξέταση αίτηση ‑ έφεση θα πρέπει να απορριφθεί ως θνησιγενής και άκυρη. Τα μοναδικά ενδιαφερόμενα πρόσωπα στα πλαίσια της διαδικασίας και επίσης του ενυπόθηκου ακινήτου, είναι ο Αιτητής, υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα πρωτοφειλέτη και ενυπόθηκου οφειλέτη Αντρέα Παντελή, η Julie Fannen Παντελή, υπό την ιδιότητά της ως εγγυήτρια και η Hellenic Bank Public Company Limited (στο εξής η «Ελληνική Τράπεζα»), υπό την ιδιότητα της ως κάτοχος εμπράγματων βαρών. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας προκύπτει ότι το ενυπόθηκο ακίνητο δεν βαρύνεται με οποιοδήποτε άλλο εμπράγματο βάρος, πέραν της εγγεγραμμένης υποθήκης προς όφελος της Καθ' ης η Αίτηση με αρ. Υ4993/2001, των memos με αρ.1ΕΒ/737/2004, 1/ΕΒ/852/2008 και 1/ΕΒ/1024/2008, προς όφελος της Καθ' ης η Αίτηση, καθώς και των memos με αρ. 1/ΕΒ/1189/2007, 1/ΕΒ/2146/2009 και 1/ΕΒ/2147/2009 προς όφελος της Ελληνικής Τράπεζας. Ως εκ των ανωτέρω, τα μόνα πρόσωπα στα οποία θα έπρεπε να επιδοθούν όλες οι σχετικές ειδοποιήσεις πλειστηριασμού είναι ο Αιτητής, η εγγυήτρια και η Ελληνική Τράπεζα, ως ακριβώς έπραξε και η Καθ' ης η αίτηση συμφώνως με τις διατάξεις του Ν. 9. 1965.
Επίσης είναι λάθος ότι το ακίνητο τέθηκε σε υποθήκη από τον Αιτητή, διότι η παραχώρηση της υποθήκης έγινε από τον αποβιώσαντα. Η σύμβαση υποθήκης δόθηκε ως περαιτέρω εξασφάλιση πιστωτικής διευκόλυνσης που παραχωρήθηκε στον αποβιώσαντα. Η εν λόγω πιστωτική διευκόλυνση παραχωρήθηκε επίσης κατόπιν προσωπικής εγγύησης της Julie Παντελή. Αυτή η πιστωτική διευκόλυνση παρουσίαζε σοβαρές καθυστερήσεις στην αποπληρωμή της και έτσι τερματίστηκε η συμφωνία πιστωτικής διευκόλυνσης και κατέστη απαιτητό όλο το ποσό. Για την εν λόγω πιστωτική διευκόλυνση εκδόθηκε δικαστική απόφαση στα πλαίσια της αγωγής 8492/2003.
Ξεκίνησε η διαδικασία εκποίησης της υποθήκης με αποστολή των ειδοποιήσεων Τύπου (Ι) ημερομηνίας 20/11/23 μαζί με σχετική κατάσταση λογαριασμού προς όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, δηλαδή τον Αιτητή με την ιδιότητα του διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα, την εγγυήτρια και την Ελληνική Τράπεζα ως κάτοχο εμπράγματων βαρών. Η πιο πάνω εγγυήτρια της οφειλής απαλλάχθηκε των υποχρεώσεων της με την υπογραφή σχετικής συμφωνίας μεταξύ της εγγυήτριας και της Καθ' ης η αίτηση. Ένεκα της απαλλαγής της από οποιαδήποτε υποχρέωση έναντι της Καθ' ης η Αίτηση δεν ήταν υποχρέωση της Καθ' ης η Αίτηση να της επιδώσει ειδοποίηση Τύπου (Ι) διότι δεν αποτελούσε πλέον ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Οι ειδοποιήσεις απεστάληκαν με συνημμένη επιστολή και παραλήφθηκαν μόνο από την Ελληνική Τράπεζα. Ο Αιτητής και η εγγυήτρια παρέλειψαν να παραλάβουν τις συστημένες επιστολές από το ταχυδρομείο και συνέχισε η Εφεσίβλητη να κάνει προσπάθεια για ιδιωτική επίδοση τον ειδοποιήσεων χωρίς αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια έγινε στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 406/24 την 19/11/24 αίτημα για υποκατάστατη επίδοση. Εκδόθηκε το διάταγμα το οποίο επέτρεψε την υποκατάστατη επίδοση μέσω εφαρμογής VIBER στον αριθμό κινητού τηλεφώνου του Αιτητή. Η ημερομηνία που αναφέρει ο Αιτητής ότι παρέλαβε την ειδοποίηση Τύπου (Ι) 16/1/25 είναι λάθος. Η πραγματική ημερομηνία είναι 16/12/24. Επίσης του απέστειλαν και ειδοποίηση Τύπου (ΙΒ) ημερομηνίας 30/1/25 με την ιδιότητα του διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα. Και πάλι παρέλειψε να παραλάβει συστημένη επιστολή από το ταχυδρομείο και προχώρησε η Καθ' ης η αίτηση με επίδοση στις 26/2/25 μέσω VIBER στο κινητό του τηλέφωνο. Όσον αφορά την ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) ημερομηνίας 7/4/25 και πάλι έγινε προσπάθεια επίδοσης μέσω συστημένου ταχυδρομείου και του Αιτητή και της εγγυήτριας και της Ελληνικής Τράπεζας. Ο Αιτητής και η εγγυήτρια παρέλειψαν να παραλάβουν τις συστημένες επιστολές από το ταχυδρομείο. Ένεκα αυτού προχώρησαν στην υποκατάστατη επίδοση μέσω εφαρμογής VIBER όπως προνοεί το διάταγμα ημερομηνίας 19/11/24. Ο ίδιος ο Αιτητής δέχεται ότι παρέλαβε την ειδοποίηση (ΙΑ) την 2/4/25 μέσω εφαρμογής VIBER. Όσον αφορά τα επιχειρήματα που αφορούν το περιεχόμενο της ειδοποίησης Τύπου Θ και το περιεχόμενο της κατάστασης λογαριασμού που συνοδεύει την ειδοποίηση Τύπου (Ι) δεν είναι εφέσιμοι αυτοί οι λόγοι έφεσης και περιέχονται αντίθετοι ισχυρισμοί ότι από τη μια ουδέποτε παρέλαβε ειδοποίηση Τύπου Θ και από την άλλη ότι η ειδοποίηση Τύπου Θ δεν έχει στο περιεχόμενό της αυτό που προβλέπεται από τον Νόμο. Σε κάθε περίπτωση δεν υφίσταται υποχρέωση αποστολή ειδοποίησης Τύπου Θ, διότι εκδόθηκε εναντίον του αποβιώσαντα δικαστική απόφαση στα πλαίσια της αγωγής 8492/2003.
Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η κατάσταση λογαριασμού, η οποία συνοδεύει την ειδοποίηση Τύπου « Ι », δεν διευκρινίζει με ποιον τρόπο έχουν υπολογιστεί τα ποσά που απαιτεί η αίτηση και κατ' επέκταση, ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις που τάσσει ο Νόμος. Εν προκειμένω, ο Αιτητής προωθεί ισχυρισμούς, μέσω των οποίων προσπαθεί τεχνηέντως να προσβάλει την ειδοποίηση Τύπου « Ι » και την κατάσταση λογαριασμού, παραβλέποντας τη διαταγή του Νόμου, ήτοι το άρθρο 44 Γ (30), με βάση το οποίο ο Νομοθέτης καθορίζει εξαντλητικά και περιοριστικά τους λόγους για τους οποίους μπορεί να εφεσιβληθεί μόνο η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ».
Ο Νόμος 9/1965 και συγκεκριμένα, το Δεύτερο Παράρτημα αυτού δεν καθορίζει και δεν περιλαμβάνει τον τύπο και περιεχόμενο και/ή οποιοδήποτε δείγμα της κατάστασης λογαριασμού που θα πρέπει να συνδέει την ειδοποίηση Τύπου « Ι », σε αντίθεση με τις ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» και « ΙΑ », για τις οποίες περιέχεται συγκεκριμένο δείγμα, το οποίο θα πρέπει να ακολουθείται από τον ενυπόθηκο δανειστή.
Η κατάσταση λογαριασμού, ως αυτή έχει ετοιμαστεί από την Καθ' ης η Αίτηση και επιδοθεί μαζί με την ειδοποίηση Τύπου « Ι », είναι καθόλα ορθή και περιλαμβάνει όλα τα ουσιώδη στοιχεία, μεταξύ των οποίων, την ημερομηνία έκδοσης της, τον αριθμό υποθήκης, το αρχικό ποσό υποθήκης και του τόκους αυτής, τον αριθμό λογαριασμού της πιστωτικής διευκόλυνσης που εξασφαλίζεται από τον υποθήκη και το υπόλοιπο αυτής, καθώς και το οφειλόμενο ποσό, στοιχεία τα οποία δύνανται να θεωρηθούν υπέρ του δεόντως αρκετά και ικανοποιητικά. Η Καθ' ης η αίτηση σημειώνει, περαιτέρω, ότι μια απλή ανάγνωση της κατάστασης λογαριασμού μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι εμπεριέχει επαρκείς πληροφορίες ως προς τον τρόπο υπολογισμού του οφειλόμενου ποσού και επεξηγεί πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια τις συμπεριλαμβανόμενες σε αυτό πληροφορίες. Σε κάθε περίπτωση, οι πιο πάνω ισχυρισμοί του Αιτητή δεν αποτελούν λόγο ακύρωσης και παραμερισμού της ειδοποίησης « ΙΑ ». Τόσο η ειδοποίηση « Ι », όσο και η κατάσταση λογαριασμού δεν είναι εφέσιμες. Επί της συγκριτικής υπόθεσης, όπως ξεκάθαρα προκύπτει από το Τεκμήριο 12 της παρούσης και την κατάσταση λογαριασμού που συνοδεύει τις ειδοποιήσεις Τύπου « Ι », το ποσό των € 260. 190, 72 συνιστά το υπόλοιπο υποθήκης, ήτοι το αρχικό ποσό υποθήκης και τους τόκους, ενώ το ποσό ων € 805. 682, 87 αντιπροσωπεύσει το συνολικό χρέος του λογαριασμού που εξασφαλίζεται με την υποθήκη, βάσει της δικαστικής απόφασης. Επίσης φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Καθ' ης η αίτηση προχωρά τη διαδικασία και επίσης με το χαμηλότερο εκ των δύο ποσό, ενεργώντας προς όφελος του Αιτητή, ήτοι με το ποσό των €260. 190, 71.
Ανάλυση και κατάληξη
Οι πιο πάνω θέσεις αναπτύχθηκαν με λεπτομέρεια στα πλαίσια των αγορεύσεων των μερών.
Η αίτηση έφεσης στρέφεται κατά της ειδοποίησης Τύπου (ΙΑ) ημερομηνίας 7.4.2025. Οι δικαιοδοτικοί όροι για την καταχώρηση της αίτησης -έφεσης για τον παραμερισμό της συγκεκριμένης ειδοποίησης περιέχονται στα εδάφια (2) και (3) του άρθρου 44Γ του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Νόμου 9/1965 ως ακολούθως:
(2) Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό˙ η ειδοποίηση επιδίδεται κατά τον Τύπο «IΑ» του Δευτέρου Παραρτήματος, εντός περιόδου όχι μικρότερης των σαράντα πέντε (45) ηµερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
(3) Ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται, εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (2) να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης μόνο, για τους ακόλουθους λόγους:
Ο ενυπόθηκος δανειστής είναι η εταιρεία Themis Portfolio Management Holdings Ltd και έχει διενεργήσει την αποστολή των εν λόγω ειδοποιήσεων Tύπου «Ι» και «ΙΑ» μέσω διαχειρίστριας εταιρείας που ενεργεί εκ μέρους της ενυπόθηκου δανειστή αυτών των υποθέσεων. Η Themis Portfolio Management Ltd είναι συνδεδεμένη εταιρεία της ενυπόθηκου δανειστή και φρόντισε ως ορίζει το εδάφιο 2 του άρθρου 44Γ, πιο πάνω, να επιδώσει στον αιτητή την ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) (τεκμήριο 5 στην αίτηση). Η παρούσα αίτηση στρέφεται κατά της διαχειρίστριας εταιρείας συνδεδεομένη με την ενυπόθηκο δανειστή. Παρά του ότι η αίτηση δεν στρέφεται κατά του ενυπόθηκου δανειστή καταχωρήθηκε σημείωμα εμφάνισης για λογαριασμό του ενυπόθηκου δανειστή για να υπερασπίσει την εγκυρότητα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε με σκοπό την αποστολή της ειδοποίησης Τύπου (ΙΑ) και προγραμματισμό του πλειστηριασμού του ακινήτου. Η εμφάνιση που καταχωρήθηκε έγινε χωρίς διαμαρτυρία. Σκοπός της παρούσας διαδικασίας που θεμελιώνεται στην βάση συγκεκριμένης νομοθετικής πρόνοιας είναι ο παραμερισμός της ειδοποίησης. Η αίτηση-έφεση στρέφεται κατά της συγκεκριμένης ειδοποίησης ως ορίζει το συγκεκριμένο άρθρο σε σχέση με λόγους έφεσης που ο νόμος επιτρέπει να προβληθούν.
Από τη στιγμή που οι ενυπόθηκοι δανειστές έχουν καταχωρίσει εμφάνιση χωρίς διαμαρτυρία και έχουν υπερασπίσει την εγκυρότητα της διαδικασίας εκποίησης ως προβλέπει ο Νόμος κρίνω ότι δεν τίθεται θέμα παρατυπίας στη διαδικασία που να δημιουργεί ακυρότητα της αίτησης. Εκείνο που επεξήγησε το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση DASAKI ENTERTAINMENT CO LTD v. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ 1 Α.Α.Δ. 356 (2009) είναι ότι οι θεσμοί επιτρέπουν παρέκκλιση από τους θεσμούς σε σχέση με αντικανονικότητες που μπορεί να θεραπευθούν και το θέμα τίθεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Παρέχεται διακριτική ευχέρεια διάσωσης παράτυπης διαδικασίας στην κατάλληλη περίπτωση ειδικά εάν δεν θα προκληθεί ζημιά στον αντίδικο.
Με δεδομένο ότι σκοπός της διαδικασίας είναι ο παραμερισμός της ειδοποίησης Τύπου (ΙΑ) σε σχέση με τη συγκεκριμένη ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) εναντίον της οποίας στρέφεται η αίτηση έφεσης δεν τίθεται ζήτημα ουσιώδες παρατυπίας επειδή δεν συμπεριλήφθηκε η λέξη «Holdings» στον τίτλο της αίτησης έφεσης. Η διαχειρίστρια εταιρεία και ο ενυπόθηκος δανειστής πρόκειται για εταιρείες συνδεδεμένες μεταξύ τους. Κρίνω ότι η παράλειψη του Αιτητή Εφεσείοντα να καταγράψει τη λέξη «Holdings» στον τίτλο δεν συνιστά λάθος που καθιστά την όλη διαδικασία θνησιγενή. Oι Καθ’ ων η αίτηση γνώριζαν ότι η αίτησή τους αφορούσε καθότι το αντικείμενο της αίτησης έφεσης ήταν η συγκεκριμένη ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) για την οποία έδωσαν οδηγίες στη διαχειρίστρια των πιστωτικών διευκολύνσεων συνδεδεμενη με αυτούς να την αποστείλει. Κατά συνέπεια η αίτηση θα πρέπει να εξεταστεί επί της ουσίας.
Ο πρώτος λόγος έφεσης για τον οποίο έχει καταχωρηθεί η αίτηση είναι ότι εγείρεται θέμα έγκυρης επίδοσης των ειδοποιήσεων των Τύπων (ΙΑ) και Θ στον Αιτητή Εφεσείοντα. Η σύμβαση υποθήκης παραχωρήθηκε ως εξασφάλιση πιστωτικής διευκόλυνσης που έλαβε ο αποβιώσαντας Αντρέας Παντελή.
Ο Αιτητής Εφεσείοντας καταχωρεί την παρούσα αίτηση ως διαχειριστής του Πρωτοφειλέτη αποβιώσαντα Ανδρέα Παντελή. Η ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) στρέφεται προς τον «Απόστολο Ιωάννου ως διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα Αντρέα Παντελή». Ο Αιτητής έλαβε γνώση των ειδοποιήσεων Τύπου (Ι) στις 16/12/24 μέσω εφαρμογής VIBER στο κινητό του τηλέφωνο με διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης. Έλαβε γνώση ειδοποίησης Τύπου (ΙΒ) ημερομηνίας 30/1/25 πάλι μέσω VIBER στις 26/2/25 δυνάμει του υφιστάμενου διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης. Τέλος παρέλαβε την ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) 2/4/25 και πάλι μέσω εφαρμογής VIBER στο κινητό του τηλέφωνο. Σημειώνεται ότι προτού επιτευχθεί η επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων με υποκατάστατη επίδοση, ως προκύπτει στη βάση χειροπιαστής μαρτυρίας που έχει τεθεί ενώπιον μου , έγινε προσπάθεια να επιτευχθεί η επίδοση μέσω συστημένου ταχυδρομείου. Το ότι έχει επιχειρηθεί τέτοια προσπάθεια δεν αντικρούεται με αντίθετη μαρτυρία. Σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι επιχειρήθηκε η αποστολή και επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων με συστημένη επιστολή μέσω του ταχυδρομείου υποστηρίζεται στη βάση της μαρτυρίας που έχουν προσκομίσει οι Καθ’ ων η αίτηση.
Αυτός που έχει το βάρος να αποδείξει ότι οι αιτητές‑ εφεσείοντες δεν έχουν λάβει γνώση των ειδοποιήσεων Τύπου Ι και Θ είναι οι αιτητές. Όπως έχει λεχθεί στις αποφάσεις Luis Vuitton v Δερμοσακ Λτδ. [1] και Fashion Box SRL v Ferro Fashions Ltd. [2] όταν υπάρχει διάσταση ως προς τα γεγονότα σε ενδιάμεσες αιτήσεις μεταξύ του αιτητή και του προσώπου που έχει ενστεί στην αίτηση αυτός που έχει το βάρος απόδειξης θα πρέπει κατά την ακρόαση της αίτησης να αποδείξει τα γεγονότα.
Εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη μαρτυρία που να καθιστούν τα λεγόμενα των Καθ’ ων η αίτηση τρωτά είναι εύρημα του Δικαστηρίου ότι η επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων έγιναν ως αναφέρουν οι Καθ' ων η Αίτηση στην ένστασή τους, δηλαδή μέσω υποκατάστατης επίδοσης αφού πρώτα προηγήθηκε προσπάθεια επίδοσης των ειδοποιήσεων με συστημένο ταχυδρομείο.
Ο ορισμός του όρου επίδοση που αποδίδεται στον νόμο είναι ως ακολούθως:
«‘επίδοση’ σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρισμένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:
Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης με διάταγμα Δικαστηρίου κατόπιν γενικής αίτησης:
Νοείται περαιτέρω ότι η επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δυνατόν να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται σε Κανονισμό, διεθνή σύμβαση, νόμο, δευτερογενή νομοθεσία ή διαδικαστικό κανονισμό ισχύει στη Δημοκρατία:
Νοείται ότι περαιτέρω ότι, σε περίπτωση που το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η ειδοποίηση ή η επικοινωνία είναι πρόσωπο το οποίο έχει δικαίωμα στο εκπλειστηρίασμα της πώλησης λόγω της εγγραφής στο κτηματικό μητρώο επί του ενυπόθηκου ακινήτου οποιουδήποτε εμπράγματου βάρους προς όφελός του, η εν λόγω ειδοποίηση αποστέλλεται στη διεύθυνση που είναι καταχωρισμένη στο σχετικό Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο σε σχέση με το πρόσωπο αυτό και την οποία ο ενυπόθηκος δανειστής ή ο κάτοχος εμπράγματου βάρους δικαιούται να ζητήσει και να λάβει από το εν λόγω κτηματολογικό γραφείο.»
Εφόσον η πιο πάνω νομοθετική πρόνοια επιτρέπει ιδιωτική επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων αφού πρώτα επιχειρηθεί επίδοση με συστημένο ταχυδρομείο και ο όρος ιδιωτική επίδοση περιλαμβάνει υποκατάστατη επίδοση δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου του είδους που επιτρέπουν οι θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας η υποκατάσταση είναι έγκυρη. Η επίδοση των ειδοποιήσεων μέσω εφαρμογής VIBER στο ακίνητο τηλέφωνο του Αιτητή είναι έγκυρη επίδοση ως προνοεί ο Κανονισμός 6. 13 εδάφιο 1 των Νέων Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας 2023 που προβλέπει υποκατάστατη επίδοση με ηλεκτρονική μορφή.
Εφόσον ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει οποιαδήποτε πιστοποιητικά στοιχεία για να ισχυριστεί ότι δεν έλαβε γνώση των ειδοποιήσεων δεν τίθεται ζήτημα μη έγκαιρης επίδοσης των ειδοποιήσεων και ειδικά της ειδοποίησης Τύπου (ΙΑ) ως λόγο παραμερισμού της ειδοποίησης. Ο αιτητής ως διαχειριστής του ενυπόθηκου οφειλέτη έλαβε γνώση της διαδικασίας εκποίησης δυνάμει Δικαστικής διαταγής που επέτρεπε υποκατάστατη επίδοση της ειδοποίησης.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης που προβάλλεται αφορά την παράλειψη των Εφεσίβλητων Καθ' ων η Αίτηση να αποστείλουν ειδοποίηση Τύπου Θ με την έναρξη της διαδικασίας που προβλέπει o Νόμος για εκποίηση της υποθήκης. Το οφειλόμενο χρέος θεμελιώνεται με δικαστική απόφαση που εκδόθηκε στα πλαίσια αγωγής. Συγκεκριμένα εκδόθηκε απόφαση εναντίον του αποβιώσαντα Εναγομένου 1 στην αγωγή 8492/2003 για το ποσό των Λ.Κ 63. 467, 80 πλέον τόκο, 11. 25% ετησίως από 1.04.03 πλέον Λ.Κ 13.738,13 πλέον τόκο 11,25% από 1.04.23 μέχρι εξοφλήσεως. Η εν λόγω απόφαση που εκδόθηκε στις 18.11.03 διάταττε την πώληση με δημόσιο πλειστηριασμό της ακίνητης περιουσίας του Εναγομένου 1 δυνάμει της υποθήκης Υ4993/2001, που είναι οικόπεδο με κατοικία σε ενορία του Στροβόλου στη Λευκωσία. Η ειδοποίηση Τύπου (Ι) που επιδόθηκε στον Αιτητή Διαχειριστή του αποβιώσαντα παραπέμπει σε ενυπόθηκο χρέος δυνάμει δικαστικής απόφασης 8492/2003. Είναι αναντίλεκτο γεγονός ότι ενόψει της έκδοσης δικαστικής απόφασης το οφειλόμενο ενυπόθηκο χρέος ήταν σε καθεστώς υπερημερίας.
Η πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου καθορίζεται με βάση συγκεκριμένη νομοθεσία που διέπει τη διαδικασία. Η εκποίηση θα πρέπει να διενεργηθεί, σύμφωνα με τη διαδικασία που προδιαγράφεται στον νόμο. στην περίπτωση που το χρέος το οποίο εξασφαλίζεται με υποθήκη βρίσκεται σε καθεστώς υπερημερίας. Το άρθρο 27 του νόμου περιέχει πρόνοια ότι στην περίπτωση υπερημερίας πληρωμής μίας δόσης του δανείου καθίσταται ολόκληρο το δάνειο απαιτητό και πληρωτέο. Το ίδιο ισχύει εάν δεν γίνει έγκαιρη πληρωμή του τόκου που λογίζεται με βάση τη δανειακή σύμβαση που εξασφαλίζεται από το υποθηκευμένο ακίνητο.
Το άρθρο 37 Μέρος VI του νόμου προνοεί ότι όταν το οφειλόμενο χρέος βρίσκεται σε υπερημερία τουλάχιστον 120 ημέρες ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη κατάσταση λογαριασμού και έγγραφη ειδοποίηση με την οποία τον πληροφορεί ότι εάν θα συνεχίσει για περίοδο ενός μηνός από την επίδοση της ειδοποίηση να βρίσκεται σε υπερημερία θα υποβληθεί στον διευθυντή του κτηματολογίου αίτηση πώλησης του ακινήτου που επιβαρύνεται με το ενυπόθηκο χρέος προς εξόφληση του χρέους. Η ειδοποίηση που θα αποσταλεί στον ενυπόθηκο οφειλέτη θα γίνεται στον τύπο Ζ και η αίτηση που θα υποβληθεί στον διευθυντή θα είναι στον τύπο Η και ο διευθυντής έχει τη διακριτική εξουσία νοουμένου ότι έχουν ικανοποιηθεί οι πρόνοιες των άρθρων 37 και 38 να διατάξει την πώληση του ακινήτου και να διατάξει το ποσό που θα εισπραχθεί από την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου. Εκείνο που προκύπτει από την πρόνοια του άρθρου 40 εδάφιο (γ) είναι ότι το ποσό που υπολογίζεται σε υπερημερία αφορά το κεφάλαιο καθώς και τους τόκους μέχρι την ημερομηνία πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου καθώς και έξοδα που θα προκύψουν εξαιτίας της διενέργειας της πώλησης.
Ο τρόπος πλειστηριασμού του ακινήτου καθώς και η διάθεση του ποσού που προκύπτει από τον πλειστηριασμό ρυθμίζεται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 42.5
Το άρθρο 44 προνοεί ότι καμία πρόνοια του νόμου δεν αποκλείει ενυπόθηκο δανειστή να εγείρει πολιτική αγωγή για να διαταχθεί από το Δικαστήριο η πώληση του ακινήτου και διά να εξοφληθεί το οφειλόμενο ποσό που καλύπτεται από την υποθήκη. Όμως εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν ήταν αναγκαία η έγερση αγωγής για να πωληθεί το ενυπόθηκο ακίνητο τότε δεν αποδίδει στον ενυπόθηκο δανειστή τα έξοδα της αγωγής. Ο νόμος είναι σιωπηλός σε σχέση με το δικαίωμα του ενυπόθηκου οφειλέτη να εγείρει αγωγή εναντίον του ενυπόθηκου δανειστή σε σχέση με οποιοδήποτε ζήτημα που διέπει τη συμβατική σχέση δυνάμει της οποίας έχει συμβληθεί η σύμβαση υποθήκης με την οποία έχει συμφωνηθεί το υποθηκευμένο ακίνητο να εξασφαλίζει το χρέος. Η σιωπή επί αυτού του σημείου δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι απαγορεύει την έγερση τέτοιας αγωγής. Η ρητή αναφορά στο δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να εγείρει αγωγή για να προβεί στην πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου γίνεται εν όψει της επιλογής του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει στην πώληση χωρίς να καταχωρήσει αγωγή. To άρθρο 44Β δεν προνοεί ρητώς για το δικαίωμα του ενυπόθηκου οφειλέτη να εγείρει αγωγή σε σχέση με τη συμβατική σχέση αλλά το εδάφιο (3) διαφυλάττει το δικαίωμα του ενυπόθηκου οφειλέτη να προχωρήσει με οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα που του δίδεται με βάση τον νόμο προκειμένου να αμφισβητήσει το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει σε πώληση του ακινήτου που εξασφαλίζει το χρέος.
Σε κάθε περίπτωση, ο ενυπόθηκος δανειστής έχει το δικαίωμα, αντί να υποβάλει αίτηση στον διευθυντή του κτηματολογίου και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι έχει εγείρει αγωγή για να ανακτήσει το χρέος και σε οποιοδήποτε στάδιο και να βρίσκεται η αγωγή που ζητεί την πώληση του ακινήτου, να επιλέξει τη διαδικασία που προδιαγράφεται από το άρθρο 44Β πιο κάτω. Αποστέλλεται, σε τέτοια περίπτωση, ειδοποίηση με βάση τον «τύπο Θ» εκτός και εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση σε σχέση με το ύψος του οφειλόμενου χρέους και σε τέτοια περίπτωση δεν υποχρεούται να αποστείλει στον ενυπόθηκο οφειλέτη ειδοποίηση «τύπου Θ».
«Υπερημερία
44Β.‑(1) Σε περίπτωση υπερημερίας, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 27, ως αποτέλεσμα της οποίας ολόκληρο το ενυπόθηκο χρέος καθίσταται πληρωτέο και η υπερημερία αφορά σε περίοδο όχι μικρότερη των εκατόν είκοσι (120) ημερών από την ημερομηνία που αυτό καθίσταται πληρωτέο, δυνάμει των όρων της σύμβασης ή των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στη διαδικασία που προβλέπεται στο παρόν Μέρος, εκτός εάν με βάση τις διατάξεις οποιωνδήποτε άλλων νόμων ή Κανονισμών ή οδηγιών, η προώθηση της διαδικασίας αναγκαστικής πώλησης του ενυποθήκου ακινήτου εκ μέρους του ενυπόθηκου δανειστή, ανασταλεί.
(2) Οποιαδήποτε ειδοποίηση ως προς παρατηρηθείσα υπερημερία ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα δυνάμει των διατάξεων του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή προς οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος:
Νοείται ότι η αποστολή της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ» πραγματοποιείται μόνο μία φορά:
Νοείται περαιτέρω ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποστολής της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ», εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη ή εάν υπάρχει κατατεθειμένη αίτηση πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου σύμφωνα με τις διατάξεις του Μέρους VI.
(3) Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στο παρόν Μέρος, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν αποκλείουν τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο από του να ασκήσει το δικαίωμά του να προχωρήσει με ένδικα μέσα ενώπιον Επαρχιακού Δικαστηρίου με βάση οποιουσδήποτε άλλους εν ισχύι νόμους και Κανονισμούς αμφισβητώντας το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να κινεί τις διαδικασίες και να επιζητεί τις θεραπείες που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος Μέρους.»
Μετά την αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου Θ» στην περίπτωση που δεν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση που θεμελιώνει το χρέος, ο ενυπόθηκος δανειστής δικαιούται στη συνέχεια να αποστείλει ειδοποίηση στον «τύπο Ι» που συνοδεύεται από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξη του ποσού με την οποία καλεί τον ενυπόθηκο οφειλέτη να εξοφλήσει το εν λόγω ποσό σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού σε προθεσμία 45 ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης. Σε περίπτωση έκδοσης Δικαστικής απόφασης η έναρξη της διαδικασίας που προβλέπεται στο μέρος VI του περί Υποθηκεύσεως και Μεταβιβάσεως Νόμου 9/1965 ξεκινά με την αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου Ι». Ο «Τύπος Ι» είναι η ειδοποίηση που πληροφορεί τον ενυπόθηκο οφειλέτη για το ποσό που πρέπει να πληρώσει προκειμένου να αποφύγει τον πλειστηριασμό. Στην περίπτωση που δεν συμμορφωθεί με την ειδοποίηση «Τύπου Ι» τότε αποστέλλεται η παρούσα ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» που απλά τον πληροφορεί ότι έχει προγραμματιστεί να γίνει ο πλειστηριασμός σε συγκεκριμένο τόπο, ημερομηνία και ώρα. Εντός 45 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» ο ενυπόθηκος οφειλέτης δικαιούται να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να ζητήσει παραμερισμό της σκοπούμενης πώλησης μόνο για τους λόγους που προδιαγράφονται στο εδάφιο (3) πιο κάτω.
«Επίδοση ειδοποιήσεων για τη σκοπούμενη πώληση
44Γ.‑(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44Β, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στην έναρξη της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος Μέρους, αφού επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφη ειδοποίηση κατά τον Τύπο «Ι» του Δεύτερου Παραρτήματος, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των τριάντα (45) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του οφειλόμενου ποσού:
Νοείται ότι, με την ειδοποίηση ενημερώνεται ο ενυπόθηκος οφειλέτης ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης του οφειλόμενου ποσού που καθορίζεται σε αυτήν, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου με βάση τις διατάξεις του παρόντος Μέρους:
Νοείται περαιτέρω ότι, μετά την επίδοση της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Ι», οποιαδήποτε αρμόδια αρχή παρέχει, μετά από την υποβολή σχετικού αιτήματος από τον ενυπόθηκο δανειστή, όλες τις σχετικές πληροφορίες, αναφορικά με τους φόρους, τα τέλη και τις χρεώσεις που επιβαρύνουν το ενυπόθηκο ακίνητο, εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ημερομηνία υποβολής τέτοιου αιτήματος.
(2) Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό? Η ειδοποίηση επιδίδεται κατά τον Τύπο «IΑ» του Δευτέρου Παραρτήματος, εντός περιόδου όχι μικρότερης των τριάντα (45) ημερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
(3) Ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται, εντός τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (2) να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης μόνο, για τους ακόλουθους λόγους:
(Α) Η επιδοθείσα ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις,
(Β) η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί,
(Γ) η ειδοποίηση έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή,
(Δ) έχει εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου,
(Ε) έχει εκδοθεί προστατευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη δυνάμει των διατάξεων του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διατάγματα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου,
(Στ) ο ενυπόθηκος οφειλέτης του οποίου η συμμετοχή εγκρίνεται στο σχέδιο “ΕΣΤΙΑ για αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων” ή σε οποιαδήποτε άλλο κυβερνητικό σχέδιο επιδότησης πιστωτικής διευκόλυνσης, νοουμένου ότι αυτός αποδέχεται και τηρεί τη συμφωνία και τις πιστωτικές του υποχρεώσεις όπως προκύπτουν από το εν λόγω σχέδιο.»
Επομένως εφόσον εκδόθηκε δικαστική απόφαση που θεμελιώνει και αφορά το χρέος δεν ήταν ανάγκη η αποστολή της ειδοποίησης Τύπου Θ, ήτοι κατάσταση λογαριασμού.
Η αποστολή αυτής της ειδοποίησης είναι αναγκαία προϋπόθεση για την έναρξη της διαδικασίας μόνο στην περίπτωση που δεν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση που να θεμελιώνει το ποσό που οφείλεται. Ο ενυπόθηκος δανειστής έχει το δικαίωμα στην περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης είναι σε υπερημερία τουλάχιστον 120 ημέρες να διεκδικήσει όλο το οφειλόμενο ενυπόθηκο χρέος αντί να υποβάλει αίτηση στον διευθυντή του κτηματολογίου, και ενώ η δικαστική διαδικασία εκκρεμεί με τη διαδικασία που προδιαγράφεται από το άρθρο 44Β πιο κάτω. Αποστέλλεται σε τέτοια περίπτωση ειδοποίηση με βάση τον τύπο Θ εκτός και εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση σε σχέση με το ύψος του οφειλόμενου χρέους και σε τέτοια περίπτωση δεν υποχρεούται να αποστείλει στον ενυπόθηκο οφειλέτη ειδοποίηση Τύπου Θ.
H ειδοποίηση τύπου Θ έχει το εξής λεκτικό:
· «ΤΥΠΟΣ «Θ»
· [Άρθρο 44Β(2)]
· ΟΙ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ 1965 ΜΕΧΡΙ 2014
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΥΠΟΘΗΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ
ΠΡΟΣ ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ ΟΦΕΙΛΕΤΗ
1.Ενημερώνεστε ότι σε περίπτωση που αντιμετωπίζετε πραγματική δυσκολία στην καταβολή των δόσεων σας, μπορείτε να προσέλθετε στον ενυπόθηκο δανειστή προσκομίζοντας όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και ειδικά αυτές που σχετίζονται με τον επηρεασμό της οικονομικής σας κατάστασης. Ενημερώνεστε περαιτέρω, ότι σε τέτοια περίπτωση ενδεχομένως να έχετε το δικαίωμα αναδιάρθρωσης του χρέους σας δυνάμει του «Κώδικα Συμπεριφοράς για το Χειρισμό Δανειοληπτών που Αντιμετωπίζουν Οικονομικές Δυσκολίες» της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου εφεξής καλουμένου «Κώδικα Συμπεριφοράς». Πρόσθετα ενημερώνεστε ότι με βάση τον πιο πάνω Κώδικα αν έχουν παρέλθει εκατόν είκοσι (120) ημέρες κατά τις οποίες ο οφειλέτης:
(i) δεν έχει εκπληρώσει στο ακέραιο τις συμβατικές του αποπληρωμές και δεν έχει προχωρήσει σε οποιαδήποτε ρύθμιση, όπως προβλέπεται στον Κώδικα, ή
(ii) αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στο νέο συμβατικό χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, όπως προβλέπεται από τη λύση αναδιάρθρωσης που ενδεχομένως να έχει συμφωνηθεί με βάση τον Κώδικα Συμπεριφοράς και
(iii) δεν επικοινωνεί ή δεν ανταποκρίνεται στις επικοινωνίες και ειδοποιήσεις του πιστωτικού ιδρύματος ή δεν συνεργάζεται με το πιστωτικό ίδρυμα για να ετοιμαστεί, ενδεχομένως, σχέδιο αναδιάρθρωσης,
τότε, ο οφειλέτης θα χαρακτηριστεί ως μη συνεργάσιμος και θα χάσει τα δικαιώματά του που προβλέπονται στον Κώδικα Συμπεριφοράς.
Ο Κώδικας Συμπεριφοράς όπου καταγράφονται με λεπτομέρεια όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των οφειλετών είναι διαθέσιμος στην ιστοσελίδα της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, καθώς και αντίγραφο του σε όλα τα καταστήματα του ενυπόθηκου δανειστή.
2. Συμβουλεύεστε όπως έλθετε έγκαιρα σε επαφή με τον ενυπόθηκο δανειστή σας για να διαπιστωθεί κατά πόσο πληροίτε τα κριτήρια αναδιάρθρωσης του χρέους σας˙ καθότι με βάση τον Κώδικα Συμπεριφοράς υπάρχει χρονοδιάγραμμα κατά το οποίο οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης θα πρέπει να ολοκληρωθούν.
3. Προειδοποιείστε ότι δεν υπάρχει διαβεβαίωση ότι οι προσπάθειες αναδιάρθρωσης θα καταλήξουν σε αναδιάρθρωση του χρέους σας˙ η αναδιάρθρωση ενδέχεται να αποτύχει εάν αυτή δεν είναι δυνατή ή εάν αποτύχετε να προσκομίσετε τις πληροφορίες που θα απαιτηθούν.
4. Πρόσθετα προειδοποιείστε ότι αν δεν εξευρεθεί κοινώς αποδεκτή λύση για το χρέος σας, θα ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
5. Εάν έχετε επαρκείς λόγους να πιστεύετε ότι δεν οφείλετε στον δανειστή σας το απαιτούμενο ποσό ή εάν έχετε επαρκείς λόγους να πιστεύετε ότι ο δανειστής σας δεν έχει ενεργήσει σύμφωνα με το νόμο, ενδεχομένως να έχετε το δικαίωμα να προσφύγετε στο Επαρχιακό Δικαστήριο αμφισβητώντας το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει στην απαίτηση του χρέους˙ οποιαδήποτε πράξη πρέπει να αρχίσει πριν την επίδοση της ειδοποίησης σε εσάς για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου σας σύμφωνα με το άρθρο 44Γ(2) του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικού) Νόμου του 2014. [Ν. 142(Ι) του 2014]
· Σημείωση: Το πιο πάνω κείμενο θα γραφεί με έντονους χαρακτήρες μεγέθους όχι μικρότερους από 11, στην πρώτη σελίδα κάθε ειδοποίησης για υπερημερία και για απαίτηση πληρωμής του χρέους από τον ενυπόθηκο δανειστή προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή εγγυητή, σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 44Β του Μέρους VIA, στο οποίο το παρόν έντυπο αποτελεί Παράρτημα.
Εφόσον ο ίδιος ο Νόμος προνοεί ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποστολής της ειδοποίησης Τύπου Θ εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη θα πρέπει να επικρατήσει η ρητή ερμηνεία του λεκτικού του Νόμου, πιο πάνω, και έτσι δεν υπάρχει σφάλμα στη διαδικασία που να δικαιολογεί τον παραμερισμό της ειδοποίησης (Ι) (Α), επειδή δεν συνοδεύεται με ειδοποίηση Τύπου Θ. Περαιτέρω ο κώδικας συμπεριφοράς της Κεντρικής Τράπεζας προνοεί ότι εκ των πραγμάτων ενυπόθηκος οφειλέτης θεωρείται μη συνεργάσιμος πελάτης όταν έχουν περάσει 120 ημέρες και δεν έχει εκπληρώσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις. Ο κώδικας συμπεριφοράς προνοεί ότι δόση του δανείου που δεν έχει πληρωθεί για 120 ημέρες ο ενυπόθηκος οφειλέτης τεκμαίρεται ότι είναι μη συνεργάσιμος οφειλέτης. Για να επωφεληθεί σχεδίων αναδιάρθρωσης οφείλει ο ίδιος να επικοινωνήσει με τον ενυπόθηκο δανειστή για να ξεκινήσει η διαδικασία αναδιάρθρωσης. Η προϋπόθεση επομένως για να αποσταλεί στον ενυπόθηκο οφειλέτη ειδοποίηση Τύπου (Ι) είναι απλήρωτη δόση για πέραν των 120 ημερών. Στην παρούσα περίπτωση το γεγονός αυτό θεμελιώνεται με δικαστική απόφαση εναντίον του Πρωτοφειλέτη του δανείου και των άλλων ενδιαφερόμενων προσώπων, των συνοφειλετών και εγγυητών του δανείου. Επομένως με βάση τα πιο πάνω αποδεικνύεται ότι οι οφειλέτες και εγγυητές Εναγόμενοι 1, 2 και 3 στην αγωγή 8492/03 καθίστανται εξ ορισμού μη συνεργάσιμοι οφειλέτες και θα ήταν αχρείαστο και περιττό διάβημα στη διαδικασία η αποστολή της ειδοποίησης Τύπου Θ εις βλάβη των δικαιωμάτων των Καθ' ων η αίτηση Εφεσίβλητων.
Παραμένει προς εξέταση ο τρίτος λόγος έφεσης που αφορά την προηγηθείσα της επίδικης ειδοποίησης Τύπου (ΙΑ) ειδοποίηση Τύπου (Ι) που είναι ισχυρισμός του Αιτητή ότι δεν υπολογίζει το ποσό που οι Καθ' ων η Αίτηση Εφεσίβλητοι απαιτούν.
Ο Τύπος (Ι) είναι ειδοποίηση που πληροφορεί τον ενυπόθηκο οφειλέτη για το ποσό που πρέπει να πληρώσει προκειμένου να αποφύγει τον πλειστηριασμό. Στην περίπτωση που δεν συμμορφωθεί με την ειδοποίηση Τύπου (Ι) τότε αποστέλλεται ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) που τον πληροφορεί απλά ότι έχει προγραμματιστεί να γίνει ο πλειστηριασμός σε συγκεκριμένο τόπο και ημερομηνία. Ως το περιεχόμενό της ειδοποίησης Τύπου (Ι) ζητείται να εισπραχθεί με την πώληση το ποσό των €260.190,71 ως οφειλόμενο ενυπόθηκο χρέος. Το συνολικό ύψος του χρέους που έχει ως εξασφάλιση την υποθήκη είναι το ποσό των €805.682,87 δυνάμει της σύμβασης της υποθήκης Τεκμήριο 4 στην ένσταση. Η αξία της εξασφάλισης ήταν για το ποσό των Λ.Κ 72.000 μαζί με σύνθετο τόκο επί του ποσού πάνω στο ποσό των ΛΚ72.000 προς 8. 5% από τις 11/5/01 και σε περίπτωση που ληφθούν νόμιμα μέτρα για ανάκτηση του πιο πάνω ποσού τόκων και σχετικά έξοδα. Στη βάση αυτού και της κατάστασης λογαριασμού που συνοδεύει την ειδοποίηση (Ι) ημερομηνίας 30/6 προκύπτει ότι το αρχικό ποσό της υποθήκης ύψους ΛΚ 72.000 ή €123.019,30 μαζί με τόκους που έχουν συσσωρευθεί επί του οφειλόμενου ποσού ως οι όροι της σύμβαση υποθήκης είναι σύνολο €260,190.87. Επομένως το ποσό που γνωρίζει ο ενυπόθηκος οφειλέτης ότι πρέπει να πληρώσει προκειμένου να αποφύγει τον πλειστηριασμό είναι το ποσό των €260.190, 71. Η υποθήκη δεν εξασφαλίζει όλο το οφειλόμενο ποσό που αφορά το πιο πάνω δάνειο ως προκύπτει ανωτέρω. Σημασία έχει ότι ο Αιτητής αφού παρέλαβε την ειδοποίηση Τύπου (Ι) έλαβε γνώση του ποσού που έπρεπε να πληρώσει και του δόθηκε αναλυτική κατάσταση λογαριασμού περί τούτου ώστε να αντιληφθεί πώς προέκυψε το οφειλόμενο ποσό που αφορά αρχικό κεφάλαιο μαζί με τόκο, που λογίζεται επί του κεφαλαίου ως η συμφωνία της υποθήκης ημερομηνίας 13/06/2001.
Η ειδοποίηση Τύπου (Ι) συμμορφώνεται με το έντυπο Τύπου (Ι) που καθορίζει η νομοθεσία, καθότι αναφέρεται ότι το ποσό που είναι απαιτητό είναι €260.190,71 ως οι λεπτομέρειες που περιέχονταν στην κατάσταση λογαριασμού, πλέον τόκο επί του ποσού των €254.201,31 προς ετήσιο κυμαινόμενο επιτόκιο 5. 5% που είναι το βασικό επιτόκιο της Τράπεζας Κύπρου προσαυξημένο κατά 1. 5% ετησίως με κεφαλαιοποίηση του τόκου μια φορά τον χρόνο από 01/07/23 που οφείλεται σύμφωνα με τη δήλωση σύμβασης υποθήκης με αριθμό Υ4993/2001 και ημερομηνίας 13/06/01. Εφόσον η ειδοποίηση παραπέμπει στη σύμβαση υποθήκης για υπολογισμό του οφειλόμενου ποσού, και η οποία σύμβαση προέβλεπε 8. 5% επιτόκιο με σύνθετο τόκο, θεωρώ ότι έχουν ικανοποιηθεί οι πρόνοιες της Νομοθεσίας που αφορούν την κοινοποίηση των ειδοποιήσεων στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Υποθήκη είναι σύμφωνα με τις ερμηνευτικές διατάξεις του νόμου εμπράγματο βάρος που προκύπτει επί του ακινήτου με την θέληση του ιδιοκτήτη της γης δυνάμει συμφωνίας. (Άρθρο 2)
“υποθήκη”, μετά των γραμματικών του όρου παραλλαγών και συγγενών εκφράσεων, σημαίνει επιβάρυνσιν συσταθείσαν επί ακινήτου τη βουλήσει του κυρίου προς εξασφάλισιν οριστικού, μέλλοντος ή υπό αίρεσιν χρηματικού τινος χρέους ή υποχρεώσεως και περιλαμβάνει, χωρίς περιορισμό, τις μετά τη διάσπαση υποθήκες, όπως ο όρος αυτός αναφέρεται στο άρθρο 32Α».
Ο ‘ενυπόθηκος δανειστής’ είναι το πρόσωπο που δικαιούται να λάβει το ποσό που εξασφαλίζεται με την υποθήκη. Γίνεται εγγραφή της υποθήκης ως εμπράγματο βάρος επί της ακίνητης ιδιοκτησίας με δήλωση ενυπόθηκου οφειλέτη. Σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν.9(1)/1965 η δήλωση υποθήκης περιέχει, μεταξύ άλλων, και το ακόλουθο στοιχείο:
«(γ) εις την περίπτωσιν του ενυποθήκου οφειλέτου, σύμβασιν υποθήκης χαρτοσεσημασμένην συμφώνως ταις διατάξεσι του εκάστοτε εν ισχύϊ νόμου, εκθέτουσαν ότι εις πρώτην ζήτησιν ή κατά τινα ημερομηνίαν, καθωρισμένην ή δυναμένην να προσδιορισθή, ούτος επέχει υποχρέωσιν, τελούσαν υπό αίρεσιν ή απόλυτον τοιαύτην, όπως καταβάλη τω ενυποθήκω δανειστή χρηματικόν τι ποσόν, καθωρισμένον ή δυνάμενον να προσδιορισθή, ομού μετά τυχόν συμφωνηθέντος τόκου επί του ποσού τούτου ή μέρους αυτού, εις ποσοστόν καθωρισμένον ή δυνάμενον να προσδιορισθή δι’ αναφοράς εις οιονδήποτε έτερον ποσοστόν, και ομού μετά των εξόδων των διενεργουμένων εν περιπτώσει λήψεως νομίμων μέτρων προς είσπραξιν του ως είρηται ποσού και τόκου:
Νοείται ότι οσάκις συνιστάται υποθήκη προς εξασφάλισιν μελλούσης ή υπό αίρεσιν υποχρεώσεως, περιλαμβανομένης και υποχρεώσεως αφορώσης εις χρηματικόν τι ποσόν καταβλητέον διά δόσεων ή αφορώσης εις το υπόλοιπον τρέχοντος λογαριασμού, δέον όπως τυγχάνη καθορισμού το μέγιστον ποσόν της πιθανής υποχρεώσεως όπερ και θα λογίζηται ως το ποσόν προς εξασφάλισιν ούτινος συνιστάται η εν λόγω υποθήκη».
Συνεπώς, μοναδική υποχρέωση του ενυπόθηκου δανειστή με την καταχώρηση της σύμβασης υποθήκης είναι το οφειλόμενο χρέος να καθορίζεται ως προς το ύψος του ή εναλλακτικά να είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ώστε να είναι γνωστό στον ενυπόθηκο οφειλέτη το ποσό της οφειλής που εξασφαλίζεται με την υποθηκευμένη περιουσία.
Η συνέπεια της εγγραφής της υποθήκης είναι σύμφωνα με το άρθρο 23 του νόμου το ακίνητο να επιβαρύνεται με την πληρωμή του εξασφαλισμένου ποσού που καθορίζεται ή δύναται να προσδιορισθεί. Στην προκειμένη περίπτωση η σύμβαση υποθήκης που είχε συνάψει ο ενυπόθηκος οφειλέτης προσδιόριζε ότι η ακίνητη περιουσία θα εξασφάλιζε το ποσό των €123019.30 με κυμαινόμενο επιτόκιο συνολικού ύψους 8.50% και σε περίπτωση που ‘σε πρώτη ζήτηση και/ή από τη στιγμή που κάθε ποσό που εξασφαλίζεται με την υποθήκη αυτή, καταστεί πληρωτέο υποχρεώνουμε προσωπικά να πληρώσω όλο το ποσό αυτό. Και σε περίπτωση που παραλείψω να πληρώσω το ποσό αυτό η Τράπεζα θα δικαιούται να πωλήσει τα ενυπόθηκα ακίνητα είτε μέσω του κτηματολογίου είτε με αγωγή μέσω του Δικαστηρίου και /ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο ήθελε αποφασίσει συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης με προσφορές και/ή με ιδιωτική πώληση ή όπως προβλέπεται πιο κάτω χωρίς οποιαδήποτε ειδοποίηση προς εμένα». Ο ενυπόθηκος οφειλέτης συμφώνησε στον όρο 5, πιο πάνω, της συμφωνίας υποθήκης ότι στην περίπτωση που το ποσό που εξασφαλίζεται με την υποθήκη καταστεί πληρωτέο θα μπορούσε να πωλήσει το ακίνητο.
Με βάση τον όρο 14 της συμφωνίας το πιο μεγάλο ποσό για το οποίο δεσμεύεται το υποθηκευμένο κτήμα είναι το τελικό υπόλοιπο το οποίο τη μέρα της εκποίησης θα παραμένει απλήρωτο σε σχέση με τις υποχρεώσεις για εξασφάλιση μέχρι το ποσό των ΛΚ 72,000 (€123019.30) πλέον το συνολικό επιτόκιο σύμφωνα με τις πιστωτικές διευκολύνσεις μεταξύ της τράπεζας και του πρωτοφειλέτη.
Συνεπώς, ο ενυπόθηκος οφειλέτης είχε συμφωνήσει ότι η τράπεζα είχε το συμβατικό δικαίωμα να προβεί σε πώληση του ακινήτου στην περίπτωση υπερημερίας χωρίς να πάρει άλλη ειδοποίηση ο ενυπόθηκος οφειλέτης. Στη βάση των συμφωνηθέντων και την ειδοποίηση Ι γνώριζε το υπόλοιπο και πως προέκυπτε αυτό.
Το άρθρο 44Α(1) του περί Μεταβίβασης και Υποθήκευσης Νόμου του 9/1965 με την τροποποίηση του Νόμου το 2015 δίδει δικαίωμα και επιλογή σε ενυπόθηκο δανειστή να προχωρήσει μόνος σε εκποίηση της υποθήκης σε σχέση σύμβαση υποθήκης που καταχωρήθηκε στο μητρώο του κτηματολογίου πριν την έναρξη του νόμου. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επιλεγεί από τον ενυπόθηκο δανειστή στην περίπτωση υπερημερίας του ενυπόθηκου οφειλέτη ως ορίζει το άρθρο 27 πιο πάνω. Είναι αναντίλεκτο γεγονός ότι ο αιτητής/εφεσείοντας δεν συμμορφώθηκε με την επιστολή προς πληρωμή του οφειλόμενου ποσού και ως συνέπεια αυτού έχει εκδοθεί Δικαστική απόφαση με την οποία οφείλεται το χρέος και διατάττεται η πώληση των υποθηκευμένων ακινήτων.
Υπάρχει αναντίλεκτη μαρτυρία ενώπιον μου ότι το χρέος είχε καταστεί απαιτητό με αποτέλεσμα η καθ’ ης η αίτηση να ασκήσει τα συμβατικά της δικαιώματα με βάση τη σύμβαση υποθήκης που προνοούσε ότι στην περίπτωση που το ποσό ήταν απαιτητό δεν ήταν υπόχρεα να αποστείλει άλλη ειδοποίηση ο δανειστής στον οφειλέτη προτού ασκήσει την επιλογή του για πώληση του υποθηκευμένου ακινήτου. Ο νόμος θέτει επιπρόσθετες υποχρεώσεις στον ενυπόθηκο δανειστή πέραν αυτών που έχουν συμφωνηθεί με τον ενυπόθηκο οφειλέτη δυνάμει της συμφωνίας υποθήκης στην περίπτωση που επιλέγει να πωλήσει το ακίνητο δυνάμει των προνοιών του άρθρου 44Β πιο πάνω. Δηλαδή υποχρεούται να αποστείλει στον ενυπόθηκο οφειλέτη την ειδοποίηση «Τύπου Ι» που προβλέπεται από το άρθρο 44Γ πιο πάνω. Η ειδοποίηση «Τύπου Ι» είναι αυτή που πληροφορεί τον ενυπόθηκο οφειλέτη για το οφειλόμενο ποσό και του δίδει ακόμη 45 ημέρες να συμμορφωθεί προκειμένου να αποφύγει την πώληση του ακινήτου προς πληρωμή του οφειλόμενου ποσού. Δεν συμφωνώ με την εισήγηση των αιτητή/ εφεσείοντα ότι με την ειδοποίηση η καθ’ ων η αίτηση εφεσίβλητη έχει παραλείψει να συμμορφωθεί με τις πρόνοιες του νόμου για την αποστολή ειδοποίηση «Τύπου Ι». Η Καθ’ ης η αίτηση/ εφεσίβλητη δεν έχει αρκεστεί σε μία απλή περιγραφή καθορισμού του οφειλόμενου ποσού. Προσδιορίζεται στην ειδοποίηση «Τύπου Ι» ότι το ποσό το ενυπόθηκο οφειλόμενο χρέος είναι το ποσό των €260,190.71 που αποτελείται από κεφάλαιο ύψους €123,019.30 και τόκο €137,171.41 πλέον τόκο 5.5% από την 1.7.2023. Συνεπώς, το οφειλόμενο ποσό του ενυπόθηκου χρέους προσδιορίζεται με τις λεπτομέρειες που έχουν δοθεί επί της ειδοποίησης ώστε ο ενυπόθηκος οφειλέτης να γνωρίζει επακριβώς το ποσό που πρέπει να πληρώσει για να αποφύγει την πώληση του ακινήτου. Σε τούτο το στάδιο που του είχε αποσταλεί η ειδοποίηση οι αιτητής/εφεσείοντας δεν είχαν εγείρει οιονδήποτε ζήτημα που αφορούσε το ύψος το οφειλής πχ. Ότι δεν οφείλεται. Δεν θα μπορούσε να εγερθεί εξάλλου τέτοιο θέμα εφόσον το χρέος είναι το προϊόν Δικαστικής απόφασης και που δεν έχει εφεσιβληθεί ως προνοεί ο νόμος. Με την παρούσα αίτηση/έφεση δεν έχει εγερθεί οιονδήποτε ζήτημα που να θέτει σε αμφισβήτηση το ύψος του ενυπόθηκου χρέους. Οι ειδοποιήσεις «Τύπου Ι» και «ΙΑ» συμμορφώνονται ως προς τον τύπο τους στις διατάξεις του νόμου και επιδόθηκαν δεόντως.
Έχω ήδη ασχοληθεί ,πιο πάνω, με τον τύπο της ειδοποίησης «Τύπου Ι» στον αιτητή ως ενυπόθηκο οφειλέτη και το περιεχόμενο αυτής που περιέχει κάθε αναγκαία πληροφορία ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του.
Σε σχέση με την ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» συμμορφώνεται με τον τύπο του νόμου ως προς το πραγματικό οφειλόμενο ποσό. Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα επειδή το ποσό το οφειλόμενο δύναται να προσδιορισθεί ως προνοείται με τη δήλωση της υποθήκης, με την προσθήκη και υπολογισμό του τόκου καθώς και με τα έξοδα για την ανάκτηση του ποσού που έχουν καθορισθεί επακριβώς στην εν λόγω ειδοποίηση. Εξάλλου το ποσό που οφείλεται υπόκειται κάθε μέρα σε αλλαγή εξαιτίας του υπολογιζόμενου τόκου συνεπώς οι λέξεις το ‘οφειλόμενο ενυπόθηκο χρέος’ πρέπει να ερμηνευθεί λαμβάνοντας υπόψη το άρθρο 21 σε σχέση με τη δήλωση υποθήκης που βαρύνει την ακίνητη περιουσία με το χρέος του ενυπόθηκου δανειστή που παραπέμπει σε χρέος καθορισμένο ή που δύναται να προσδιορισθεί.
Εφόσον αυτής της ειδοποίησης έχει προηγηθεί η αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου Ι» βάση της οποίας δόθηκαν στον ενυπόθηκο οφειλέτη ακόμη 45 ημέρες να συμμορφωθεί και για την οποία ο ενυπόθηκος δανειστής δεν έχει προβεί σε κάποιο διάβημα αμφισβήτησης του χρέους ως αυτό προσδιορίζεται, ακολούθησε η αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ». Αίτηση/Έφεση δύναται να καταχωρηθεί προς παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» και ματαίωση του πλειστηριασμού μόνο για τον περιορισμένο σκοπό που προνοεί το εδάφιο (3). Στην παρούσα περίπτωση η ενυπόθηκος οφειλέτης είχε συμβληθεί όπως υποθηκεύσει το ακίνητο προς εξασφάλιση του χρέους και είχε συμβληθεί με ρητή πρόνοια στη συμφωνία ότι στην περίπτωση που καθυστερήσει να πληρώσει το δάνειο τότε ο ενυπόθηκος δανειστής θα είχε το δικαίωμα να πωλήσει την εξασφάλιση για να εισπράξει το χρέος. Ο νόμος υποχρεώνει τον ενυπόθηκο δανειστή να προβεί σε διαβήματα για την πώληση του ακινήτου πέραν αυτών που θα ήταν υπόχρεος να κάνει με βάση τη συμφωνία διότι υποχρεούται να αποστείλει στον οφειλέτη ακόμη 3 ειδοποιήσεις για να ορισθεί ο πλειστηριασμός.
Οι πρόνοιες του νόμου δεν απαγορεύουν τον ενυπόθηκο οφειλέτη που πράγματι αμφισβητεί το χρέος να εγείρει αγωγή προς επίλυση τέτοιων Το εδάφιο περιέχει πρόνοια ότι στην περίπτωση αποστολής ειδοποίησης «Τύπου Ι» για την οποία έχει εκδοθεί προσωρινό διάταγμα με βάση το άρθρο 32 του Περί Δικαστηρίου Νόμου τότε ματαιώνεται (abort) ο πλειστηριασμός. Όμως στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει τέτοια αμφισβήτηση. Το χρέος είναι υπαρκτό, είναι σε υπερημερία και ότι υπάρχει δυνάμει συμφωνίας έγκυρη υποθήκη προς εξασφάλιση του χρέους. Το εδάφιο (3) του άρθρου 44Γ έχει εφαρμογή στην περίπτωση αποστολής ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» δηλαδή, μετά που έχει ήδη ορισθεί ημέρα και τόπος πώλησης του ακινήτου και αποστέλνεται σχετική ειδοποίηση για να ενημερώσει τον οφειλέτη για τα σχετικά. Νοείται ότι ο ενυπόθηκος οφειλέτης δεν θα μπορούσε στο τελικό στάδιο της διαδικασίας να εγείρει όλα τα ζητήματα που θα μπορούσε να εγείρει όταν η διαδικασία βρισκόταν στα αρχικά της στάδια με την αποστολή της ειδοποίησης Τύπου «Ι» με βάση το άρθρο 44Β (3). Είναι γι’ αυτό τον λόγο που στην περίπτωση της διαδικασίας που βρίσκεται στο στάδιο αποστολής της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» περιορίζονται οι λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να παραμερισθεί η ειδοποίηση όπως ορίζει το άρθρο 44Γ(1).
Η ειδοποίηση Τύπου «Ι» έχει αποσταλεί στον ενυπόθηκο δανειστή και το υπόλοιπο του προσδιορίζεται και τεκμηριώνεται με βάση κατάσταση λογαριασμού που έχουν ετοιμάσει οι καθ’ ων η αίτηση. Η ειδοποίηση Τύπου (ΙΑ) βασίζεται στο υπόλοιπο που αναγράφεται στον τύπο Ι, με διαφορά ότι έχει συσσωρευθεί ο τόκος που αφορά το μεσοδιάστημα μεταξύ την 20.11.23 και την 7.4.25 και έτσι δεν υπάρχει λόγος να παραμερισθεί η ειδοποίηση για τον λόγο ότι δεν προσδιορίζεται το υπόλοιπο του χρέος προς ματαίωση του πλειστηριασμού. Η ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» εκδόθηκε από τον ενυπόθηκο δανειστή που κατά τον επίδικο χρόνο αυτό το πρόσωπο ήταν η Καθ’ ης η αίτηση. Η εν λόγω ειδοποίηση συμμορφώνεται με τον καθορισμένο τύπο του νόμου και κάνει αναφορά στο ενυπόθηκο χρέος το εξασφαλισμένο με την υποθήκη με αριθμό 1/Υ4993/2001. Επομένως, για λόγους τυπικούς αλλά κυρίως ουσιαστικούς η ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» που έχει αποσταλεί στον Αιτητή και στον ενυπόθηκο οφειλέτη συμμορφώνεται με τις επιταγές του νόμου.
Οπότε, θεωρώ ότι ο ενυπόθηκος δανειστής έχει το δικαίωμα να προχωρήσει με την πώληση του ακινήτου ως προνοεί το μέρος VIA του νόμου και δεν έχει καταδειχθεί βάσιμος λόγος ματαίωσης του πλειστηριασμού που έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στις 21.07.25. Το Εφετείο της Nova Scotia του Καναδά στην υπόθεση (Becker and Others v Nova Scotia Bank [1986] LRC (comm) 638 ασχολήθηκε με το θέμα των διαδοχικών ειδοποιήσεων που απαιτούνται από τον νόμο. Πρόκειται για επικράτεια με παρόμοιο σχήμα καταναγκαστικής πώλησης υποθηκευμένων ακινήτων στο οποίο υποχρεούται ο ενυπόθηκος δανειστής να αποστείλει σειρά ειδοποιήσεων προκειμένου να ασκήσει το συμβατικό του δικαίωμα. Επεξηγήθηκε ότι παράλειψη του ενυπόθηκου δανειστή να αποστείλει ειδοποίηση με βάση τον νόμο δεν ήταν βάσιμος λόγος ματαίωσης του πλειστηριασμού εκεί όπου ο ενυπόθηκος οφειλέτης είχε ειδοποιηθεί ότι το χρέος βρισκόταν σε υπερημερία, απαιτήθηκε η αποπληρωμή του χρέους και ενημερώθηκε για την υποχρέωση του να διευθετήσει το χρέος. Στη συνέχεια του δόθηκε χρονικό διάστημα πέραν από αυτό που προβλέπει ο νόμος να διευθετήσει το χρέος του ή να προβεί σε άλλο διακανονισμό με την τράπεζα. Σε εκείνη την υπόθεση είχε αποσταλεί απαίτηση στον οφειλέτη να πληρώσει το οφειλόμενο ποσό ως ακολούθως:
«We hereby make formal demand for payment of the monies owing by way of non revolving demand US 15,532.806 and operating overdrawn accounts of respectively US 12737.81 and CI 90,469.72. Interest will continue to accrue on these accounts until payment is made in full.»
Υπήρχε σύμβαση υποθήκης με πρόνοια, όπως και στη δική μας την περίπτωση, που έδιδε στον δανειστή, στην περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής του κεφαλαίου ή του τόκου, το συμβατικό δικαίωμα πώλησης του ακινήτου ως ακολούθως:
«The power of sale and appointing a receiver and any other remedies available to the Bank shall become immediately exercisable without further notice.»
Η απαίτηση για το οφειλόμενο ποσό πλέον τόκους επιδόθηκε στον ενυπόθηκο οφειλέτη τον Ιούλιο 1982 ενώ η πώληση διευθετήθηκε τον Νοέμβριο 1984, επομένως δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο χρεώστης γνώριζε τι χρωστούσε και ότι επέλεξε να μην αποπληρώσει ή να προβεί σε διακανονισμό του χρέος. Επομένως, υπό τις δεδομένες περιστάσεις ο δικαστής ορθά επιβεβαίωσε την πώληση του ακινήτου με ιδιωτική σύμβαση πώλησης μεταξύ της τράπεζας και τρίτου αγοραστή κατά παρέκκλιση του δικαιώματος αποστολής ειδοποίησης.
Στην προκειμένη περίπτωση το ποσό που ζητείται να εισπραχθεί με την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου προσδιορίζεται με σαφήνεια και δεν τίθεται ενώπιον μου κανένα ζήτημα σε σχέση με την υποχρέωση του ενυπόθηκου οφειλέτη να πληρώσει το οφειλόμενο υπόλοιπο. O ενυπόθηκος οφειλέτης μπορεί να προσδιορίσει επακριβώς το ποσό που επιδιώκεται να εισπραχθεί από την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου καθώς αυτό μεταβάλλεται καθημερινά εξαιτίας των τόκων που θα συσσωρεύονται επί του οφειλόμενου ποσού μέχρι την αποπληρωμή του χρέους ή μέχρι τη στιγμή πώλησης του ακινήτου. Περαιτέρω, το γεγονός ότι ο ενυπόθηκος οφειλέτης και αιτητής είναι απόλυτα ενήμερος για το γεγονός ότι το ποσό οφείλεται και ότι έχει παραλείψει να συμμορφωθεί επισφραγίζεται και με Δικαστική απόφαση που εκδόθηκε στις 18.11.2003 κοινοποιήθηκε στον εφεσείοντα και δεν έχει εφεσιβληθεί, οπότε δεν τίθεται ζήτημα ο αιτητής να μην έχει λάβει γνώση ότι το ποσό οφείλεται εφόσον ο ίδιος σε χρόνο μετά την αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου Ι» αναγνωρίζει ότι η ενυπόθηκος οφειλέτης βρίσκεται σε υπερημερία για το συγκεκριμένο ποσό του χρέους και έχει εκ μέρους της εισέλθει σε διαπραγματεύσεις ώστε να ικανοποιήσει το χρέος προς ικανοποίηση της καθ’ ης η αίτηση εφεσίβλητης. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλείται επιχείρημα ότι η αποστολή της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» είναι πρόωρη διότι δεν υπάρχει συμμόρφωση στις επιταγές του νόμου. Παρόλο τούτο επιδεικτικά ακόμη και μετά την παρέλευση 22 ετών από την έκδοση της Δικαστικής απόφασης και διαπραγματεύσεις που δεν καρποφόρησαν για το ενυπόθηκο χρέος προωθεί το παρόν διάβημα. Ούτε και αυτό το επιχείρημα είναι βάσιμο που να δικαιολογεί τον παραμερισμό της ειδοποίησης.
Περαιτέρω κωλύεται ο αιτητής να εγείρει οποιοδήποτε ζήτημα σε σχέση με το δικαίωμα της καθ’ ης η αίτηση να προχωρήσει με την εκποίηση της υποθήκης εν όψει της ύπαρξης Δικαστικής απόφασης που δημιουργεί δεδικασμένο σε σχέση με οποιοδήποτε ζήτημα που να αφορά το δικαίωμα αυτό. Θεωρώ ότι έχει δημιουργηθεί ζήτημα δεδικασμένου με αποτέλεσμα να υπάρχει νομικό κώλυμα να προωθείται με την αίτηση έφεση οτιδήποτε που να αφορά την εγκυρότητα του ενυπόθηκου συμφωνητικού εγγράφου και το δικαίωμα των καθ’ ων η αίτηση να πραγματοποιήσουν τα δικαιώματα τους ως πηγάζουν από αυτή. Το θέμα έχει ήδη αποφασισθεί εφόσον έχει εκδοθεί Δικαστική απόφαση με την οποία έχει διαταχθεί η πώληση του ενυπόθηκου ακίνητου. Στην απόφαση Γαβριήλ ν Αγαπίου (1998) 1(Γ) ΑΑΔ 1868, επεξηγήθηκε ότι ακόμη και η απόρριψη αγωγής στην οποία δεν έχει προηγηθεί ακροαματική διαδικασία επιφέρει τη λύση διαφοράς της αγωγής και καθιστά το αγώγιμο δικαίωμα δεδικασμένο. Το δεδικασμένο θεμελιώνεται στην αρχή της τελεσιδικίας. Το δεδικασμένο προκύπτει όποτε υπάρχει ταυτότητα των συμφερόντων (δηλαδή τα επίδικα ζητήματα της μίας αγωγής είναι τα ίδια με τη δεύτερη αγωγή) και ταυτότητα των διαδίκων. Η δέσμευση που προκύπτει από το δεδικασμένο βαρύνει μόνο τους διαδίκους και τους διαδόχους των διαδίκων.
Η Αίτηση/Έφεση διεξάγεται μεταξύ των ίδιων διαδίκων και/η συμφερόντων και αφορά το ίδιο αντικείμενο επειδή αφορά την εκποίηση ακινήτου που αποτελούσε ενυπόθηκη εξασφάλιση για το ίδιο χρέος που οφείλεται επειδή βρίσκεται σε υπερημερία. Περαιτέρω, ζητούνται θεραπείες στα πλαίσια των αγωγών για την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου που είναι το ίδιο αντικείμενο με τη διαδικασία που προδιαγράφεται με τη διαδικασία της εκποίησης δυνάμει του άρθρου 44Β του Νόμου 9(1)/1965. Ήδη είχε γίνει διάγνωση της αντισυμβατικής συμπεριφοράς του πρωτοφειλέτη και ενυπόθηκου οφειλέτης στα πλαίσια της αγωγής καθώς και της εγκυρότητας του συμφωνητικού εγγράφου ενυπόθηκου ακινήτου. Αυτή η διαφορά επιλύθηκε με Δικαστική απόφαση και έτσι δεν μπορεί να τεθεί θέμα σε σχέση με το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει με την πώληση του ακινήτου.
Στην υπόθεση Σοφία Κλεόπα ν Χριστοφόρου Αντωνίου (2002) 1 ΑΑΔ 58, το Εφετείο επεξήγησε ότι στην περίπτωση που τα θέματα των δύο αγωγών είναι τα ίδια το δεδικασμένο δεν καλύπτει μόνο τις θεραπείες που ζητήθηκαν με τις αγωγές αλλά καλύπτει και θέματα που προκύπτουν και θα μπορούσαν να εγερθούν με τις αγωγές.
Σε εκείνη την υπόθεση η πρώτη αγωγή αφορούσε απαίτηση για ζημιές του οχήματος που ενεπλάκη σε δυστύχημα. Ενώ, σε δεύτερη αγωγή, που αφορούσε το ίδιο δυστύχημα εναντίον του ίδιου διαδίκου ενσωματώθηκε απαίτηση για σωματικά τραύματα και γενικές αποζημιώσεις. Το Εφετείο επικύρωσε πρωτόδικη απόφαση στην οποία αποφασίσθηκε ότι η δεύτερη αγωγή δεν μπορούσε να προχωρήσει εξαιτίας του δεδικασμένου που δημιουργήθηκε με την ίδια αιτία αγωγής στην πρώτη αγωγή με το εξής σκεπτικό:
«Η νομική φύση του δεδικασμένου απασχόλησε επανειλημμένα. Το υπό κρίση είναι από τα θέματα που έχει φωτίσει αρκούντως η νομολογία. Στην Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Λτδ. (1995) 1 Α.Α.Δ. 670 επισημάνθηκε από το Εφετείο ότι:
«..........δημιουργείται δεδικασμένο όχι μόνο σε σχέση με όσες αξιώσεις περιλήφθηκαν στην πρώτη αγωγή αλλά και σε σχέση με εκείνες που μπορούσαν να προβληθούν ως ενταγμένες στο πλαίσιο του αρχικού αντικειμένου της αντιδικίας, αλλά δεν προβλήθηκαν. Είναι θεμελιωμένο πως αυτή η προέκταση ισχύει και ως προς τις δύο εκφάνσεις του δεδικασμένου δηλαδή και για κώλυμα αναφορικά με την αιτία της αγωγής και για κώλυμα αναφορικά με επίδικο θέμα. Στην υπόθεση Arnold v. NatWest Bank PLC (ανωτέρω) αποφασίστηκε πως όπου εξαιρετικές περιστάσεις δείχνουν ότι η άκαμπτη εφαρμογή των κανόνων ως προς το δεδικασμένο θα οδηγούσε σε αδικία ενώ, αντίστροφα, η παράκαμψη τους δεν θα απέληγε σε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, δικαιολογείται η συζήτηση θέματος σε νέα δικαστική διαδικασία έστω και αν αυτό το θέμα πράγματι αποφασίστηκε σε προηγούμενη ή ενώ δεν είχε προβληθεί για να αποφασιστεί, θα μπορούσε να είχε προβληθεί. Η υπόθεση Arnold v. NatWest Bank PLC (ανωτέρω) δεν αφορούσε σε κώλυμα ως προς την αιτία της αγωγής αλλά σε κώλυμα ως προς επίδικο θέμα. Στην υπόθεση The "Indian Grace" (ανωτέρω) κρίθηκε ότι, κατ' εφαρμογήν της, ισχύουν τα ίδια και στην περίπτωση κωλύματος ως προς την ίδια την αιτία της αγωγής, σε σχέση όμως με θέμα που ενώ δεν αποφασίστηκε πράγματι, θα μπορούσε να είχε προβληθεί στο πλαίσιο της πρώτης διαδικασίας για να αποφασιστεί».
Προηγουμένως, στην Κ.S.R. Commercio S.A. κ.ά. v. Bluecoral Navigation Ltd (1995) 1 A.A.Δ. 309, έχει λεχθεί, αναφορικά με τα όρια μέχρι τα οποία εκτείνεται η αρχή, καθώς και την αναγκαιότητα εφαρμογής της, στη σελ. 312:
«Σαν θέμα γενικής πολιτικής του δικαίου η παράλειψη διαδίκου να εγείρει σε προηγούμενη δικαστική διαδικασία στα λιθογραφήματα του ή την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε ή να προσκομίσει μαρτυρία αναφορικά με οτιδήποτε θα μπορούσε να στηρίξει την υπόθεση ή υπεράσπιση του δε δικαιολογεί ούτε επιτρέπει νέο δικαστικό αγώνα με αντικείμενο ότι παραλείφθηκε. Αυτό θα σήμαινε την τμηματική εκδίκαση των διαφορών κατ' επιλογήν του διαδίκου και τη διαιώνιση τους. Έτσι η αρχή της τελεσιδικίας, που είναι κοινωνικά επιβεβλημένη, θα υφίστατο καίριο πλήγμα».
Όμοιος είναι ο κανόνας που καθιέρωσε ο Άρειος Πάγος, όπως προκύπτει από τη σύνοψη της παρακάτω απόφασης του:
«Το δεδικασμένο, εξαιτίας του οποίου δεν επιτρέπεται να εξετασθεί εκ νέου σε άλλη δίκη μεταξύ των ιδίων διαδίκων είτε ως κύριο αντικείμενο είτε ως προϋπόθεση άλλου δικαιώματος το αρμοδίως κριθέν με τελεσίδικη απόφαση ως πηγάζον από ορισμένη αιτία δικαίωμα εκτείνεται όχι μόνο στις ενστάσεις που προτάθηκαν και απορρίφθηκαν ουσιαστικά ή τυπικά, αλλά και σε εκείνες τις ενστάσεις οι οποίες, μολονότι υπήρχαν κατά την πρώτη επ' ακροατηρίου συζήτηση ή γεννήθηκαν αργότερα μέχρι τη συζήτηση κατά την οποία εκδόθηκε η απόφαση που έκρινε τελεσιδίκως τη διαφορά, δεν προτάθηκαν ή προτάθηκαν απαραδέκτως από το διάδικο υπέρ του οποίου υπάρχουν οι ενστάσεις αυτές, Α.Π. 135/1990 Ε.Ε.Δ. 49. 866. Ε.Ε.Α.Δ. 24. 714».
Στα πλαίσια της αγωγής υπήρξε οριστική επίλυση της διαφοράς. Τα ζητήματα που εγείρονται με την Αίτηση / Έφεση έπρεπε ο αιτητής να το επικαλεσθεί στην αγωγή. Παραβιάζει και προσκρούει στο δεδικασμένο η αναβίωση ζητήματος σε σχέση με την εγκυρότητα της ενυπόθηκης συμφωνίας και κατά συνέπεια του δικαιώματος του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει με την εκποίηση της υποθήκης που έχει ήδη επιλυθεί οριστικά στο παρελθόν.
Όμως ακόμη και να θεωρηθεί ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο με την αυστηρή έννοια του δόγματος αυτού ως εφαρμόζεται εξαιτίας το διαφορετικό του χαρακτήρα των δύο διαδικασιών και πάλι θα κατέληγα στο ίδιο αποτέλεσμα επειδή με την παρούσα αίτηση έφεση επιδιώκεται το ίδιο αποτέλεσμα ήτοι τη ματαίωση του πλειστηριασμού που ήταν κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα ο αιτητής να επιδιώξει με τις αγωγές. Η προώθηση αυτού του ζητήματος εκ νέου με την αίτηση έφεσης συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας ως έμμεση αμφισβήτηση (collateral attack) της δικαστικής απόφασης που διέταξε την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου.
Κατά συνέπεια, ο αιτητής δεν έχει θέσει ενώπιον μου κανένα βάσιμο λόγο που να δικαιολογεί τη ματαίωση του πλειστηριασμού και τον παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» ως εκ τούτου η Αίτηση/Έφεση απορρίπτεται.
Τα έξοδα της διαδικασίας επιδικάζονται εναντίον του αιτητή – εφεσείοντα, όπως αυτά υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
………………………………
( Υπ.) Ν. Ταλαρίδου- Κοντοπούλου, Π.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο