ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Αρ. Αγωγής: 1816/2021

 

Μεταξύ:

 

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΒΙΟΛΑΡΗΣ

Ενάγοντας

και

 

1. ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΚΡΗΣ

2. OMNIUM SECRETARIAL LIMITED

3. KHALIFA JABOR M.J. AL-THANI

4. PENRIA HOLDINGS LTD

Εναγόμενοι

 

 

4 Νοεμβρίου, 2025

 

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντα/Αιτητή: κα Ορφανίδου για Ορφανίδης, Χριστοφίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για Εναγόμενους 1 και 4/Καθ’ ων η Αίτηση: κ. Φρακάλας με κα Μιχαήλ για Ιωαννίδης Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

στην αίτηση του Ενάγοντα/Αιτητή ημερομηνίας 20.7.2021 για ενδιάμεσες θεραπείες

 

 

Αυτή η απόφαση πραγματεύεται κατά πόσο πρέπει να εκδοθούν ενδιάμεσα διατάγματα που ζητά ο Ενάγοντας/Αιτητής Χριστόφορος Βιολάρης (στο εξής ο «Βιολάρης»).

 

Η θέση του Βιολάρη είναι συνοπτικά η ακόλουθη.

 

Ο Βιολάρης μαζί με τον Εναγόμενο 3 Khalifa Jabor M.J. Al-Thani (στο εξής ο «Al-Thani») ήταν συνεργάτες. Περί το 2011 σύστησαν την Εναγόμενη 4 εταιρεία Pernia Holdings Limited (στο εξής η «Pernia»). Ο Βιολάρης κατείχε το 40% των μετοχών στην Pernia και ο Al-Thani κατείχε το 60% των μετοχών. Παράλληλα, από την εγγραφή της εταιρείας μέχρι το 2018, ο Βιολάρης ήταν διευθυντής και η σύζυγος του γραμματέας.

 

Μέσω της Pernia, ο Βιολάρης και ο Al-Thani απέκτησαν ένα «μοναδικής ομορφιάς και αξίας» (όπως περιγράφεται στην ένορκη δήλωση της Αίτησης) ακίνητο στο Πήλιο, Ελλάδας (στο εξής το «Επίδικο Ακίνητο»). Για την αγορά του Επίδικου Ακινήτου ο Al-Thani είχε πληρώσει ποσό €4.290.000 που αντιστοιχούσε σε 60% του τιμήματος.

 

Περί το 2018 οι σχέσεις Βιολάρη και Al-Thani διασαλεύτηκαν και κατέληξαν στα Δικαστήρια στην Κύπρο και Βουλγαρία προς επίλυση των διαφορών τους. Στην Κύπρο, πέραν αυτής της αγωγής, εκκρεμεί και η αγωγή υπ’ αριθμό 2168/2018 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, την οποία καταχώρησε ο Al-Thani εναντίον του Βιολάρη και της Pernia.

 

Από το 2018, ο Βιολάρης αποστασιοποιήθηκε από την Pernia και έκτοτε αυτός και η σύζυγος του δεν είναι αξιωματούχοι της Pernia. Διορίστηκε μοναδικός διευθυντής της εταιρείας ο Εναγόμενος 1, Μιχάλης Μακρής (στο εξής ο «Μακρής») και ως γραμματέας η Εναγόμενη 2 εταιρεία. Σύμφωνα με τον Βιολάρη, ο Μακρής ανέλαβε ως διευθυντής της Pernia έχοντας διοριστεί από κοινού από τον ίδιο και τον Al-Thani.

 

Σύμφωνα με την πλευρά του Βιολάρη, στις 16.7.2021 ο Βιολάρης εντόπισε στην ιστοσελίδα του Εφόρου Εταιρειών ανακοίνωση ότι η Pernia κινδύνευε με διαγραφή ένεκα μη τήρησης των υποχρεώσεων της για υποβολή ετήσιων εκθέσεων με εξελεγμένους λογαριασμούς από το 2014 και πληρωμή του προβλεπόμενου ετήσιου τέλους.

 

Διαπίστωσε επίσης ότι είχε διενεργηθεί αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Pernia και οι νέες μετοχές παραχωρήθηκαν στον Al-Thani σε τιμή που ο ίδιος θεωρεί χαμηλότερη της αξίας του αντίστοιχου ποσοστού στην Pernia. Η αύξηση κεφαλαίου και παραχώρηση μετοχών είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του δικού του ποσοστού από 40% σε 1%.

 

Ο Βιολάρης παραπονείται ότι η αύξηση και παραχώρηση των μετοχών στον Al-Thani έγινε εν αγνοία του ιδίου και χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να εξασκήσει τα δικαιώματα προαίρεσης σε σχέση με τις νέες μετοχές που του παρέχει το καταστατικό της Pernia.

 

Είναι η θέση του Βιολάρη ότι η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και έκδοση νέων μετοχών στον Al-Thani ήταν αποτέλεσμα δόλιου σχεδίου μεταξύ Μακρή, Al-Thani και Εναγόμενης 2 με σκοπό τη μείωση του ιδιοκτησιακού δικαιώματος του Βιολάρη στην Pernia και αντίστοιχη μείωση του δικαιώματος του στο Επίδικο Ακίνητο.

 

Συνεπεία των πιο πάνω, ο Βιολάρης καταχώρησε την παρούσα αγωγή στις 20.7.2021 με την οποία ζητά διατάγματα που να ακυρώνουν την αύξηση κεφαλαίου στην Pernia και παραχώρηση μετοχών στον Al-Thani, διατάγματα που να αποκαθιστούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Pernia σε 40% του Βιολάρη -60% του Al-Thani καθώς και αποζημιώσεις.

 

Σημειώνω ότι η αγωγή είχε ξεκινήσει με γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα και η πιο πάνω εκδοχή προκύπτει από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση.

 

Ταυτόχρονα με την καταχώρηση της αγωγής, ο Βιολάρης καταχώρησε και την παρούσα Αίτηση με την οποία ζητά ενδιάμεσο διάταγμα που να απαγορεύει στον Μακρή και την Pernia την αποξένωση, επιβάρυνση, μεταβίβαση, του Επίδικου Ακινήτου μέχρι τη δίκη.

 

Η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς όμως το Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της στους καθ΄ ων η αίτηση πριν την εξέταση της ουσίας.

 

Οι Εναγόμενοι 1 και 4/καθ’ ων η αίτηση, Μακρής και Pernia, εμφανίστηκαν δια δικηγόρου και ήγειραν ένσταση στην έκδοση του αιτούμενου ενδιάμεσου διατάγματος.

 

Ένας από τους κύριους λόγους ένστασης είναι ότι ο Βιολάρης δεν έχει παρουσιάσει όλα τα ουσιώδη γεγονότα με την Αίτηση. Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι ο Βιολάρης είχε πλαστογραφήσει αποδείξεις που ισχυρίστηκε ότι εκδόθηκαν από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές της Ελλάδας και αφορούσαν φορολογίες που σχετίζονται με την απόκτηση του Επίδικου Ακινήτου. Ουσιαστικά η θέση τους είναι ότι ο Βιολάρης είχε παρουσιάσει τις εν λόγω αποδείξεις για να δείξει ότι είχε προβεί στις αντίστοιχες πληρωμές όμως φάνηκε ότι οι αποδείξεις ήταν πλαστές και οι πληρωμές δεν είχαν γίνει.

 

Προσθέτουν ότι τα πλείστα ζητήματα που εγείρει στην παρούσα αγωγή ο Βιολάρης, αποτελούν ήδη αντικείμενο εξέτασης στην αγωγή 2168/2018 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Από ενδιάμεσα διατάγματα αποκάλυψης που εκδόθηκαν σε εκείνη την αγωγή, προέκυψε ότι μόνο ο Al-Thani πλήρωσε το τίμημα αγοράς του Επίδικου Ακινήτου και καμία οικονομική συνεισφορά έγινε από τον Βιολάρη (γεγονός που ο Βιολάρης είχε αποκρύψει από τον Al-Thani). Ειδικότερα, είναι η θέση τους ότι ο Βιολάρης εξαπάτησε τον Al-Thani προσποιούμενος ότι το τίμημα αγοράς του Επίδικου Ακινήτου ήταν €7.000.000. Συνεπεία αυτής της παράστασης ο Al-Thani είχε πληρώσει στον Βιολάρη ποσό €4.290.000 για να διατεθεί προς αγορά του Επίδικου Ακίνητου. Φάνηκε όμως στη συνέχεια ότι η τιμή αγοράς του Επίδικου Ακινήτου ήταν περί τα €3.000.000 και ότι ο Βιολάρης είχε οικειοποιηθεί το υπόλοιπο ποσό που του είχε πληρώσει ο Al-Thani.

 

Σε σχέση με την αύξηση κεφαλαίου στην Pernia, ο Μακρής αναφέρει ότι κατέστη αναγκαία ώστε να μπορέσει η εταιρεία να πληρώσει οφειλόμενες φορολογίες στην Ελλάδα σε σχέση με το Επίδικο Ακίνητο. Διαφορετικά υπήρχε κίνδυνος για κατάσχεση του ενεργητικού της εταιρείας (ουσιαστικά του Επίδικου Ακινήτου) από το Ελληνικό δημόσιο. Περιλαμβάνονται σε αυτές οι φορολογίες που ο Βιολάρης είχε ισχυριστεί ότι είχαν πληρωθεί από τον ίδιο όμως μετά διαφάνηκε ότι καμία πληρωμή είχε κάνει. Σημειώνει ότι ο Βιολάρης δεν είχε ανταποκριθεί σε αίτημα να πληρώσει το μερίδιο της φορολογίας που του αναλογούσε και η αύξηση κεφαλαίου κατέστη αναγκαία για να αντλήσει τα αναγκαία κεφάλαια η Pernia.

 

Σύμφωνα με τον Μακρή, ακολουθήθηκαν όλες οι καταστατικές διαδικασίες κατά τη σύγκληση της γενικής συνέλευσης στην οποία αποφασίστηκε η αύξηση του κεφαλαίου και ακολούθως τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα κατά την έκδοση και παραχώρηση των νέων μετοχών. Υποστήριξε ότι οι σχετικές ειδοποιήσεις είχαν σταλθεί στη διεύθυνση του Βιολάρη στην Κύπρο, η οποία είχε δηλωθεί στον Έφορο Εταιρειών.

 

Να προσθέσω ότι πέραν των αρχικών ενόρκων δηλώσεων είχε δοθεί η ευκαιρία στις δύο πλευρές να καταχωρήσουν και συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις.

 

Μέσω της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, η πλευρά του Βιολάρη υποστήριξε ότι η ειδοποίηση για τη σύγκληση της γενικής συνέλευσης είχε σταλθεί σε λάθος διεύθυνση. Εν πάση περιπτώσει, υποστήριξε πως ο Μακρής γνώριζε ότι ο Βιολάρης δεν διαμένει στην Κύπρο αλλά στη Βουλγαρία προσθέτοντας ότι στα πλαίσια της αγωγής 2168/2018 ο Μακρής είχε αναγνωρίσει αυτό το γεγονός.

 

Ο Μακρής, στη δική του συμπληρωματική ένορκη δήλωση, υποστήριξε ότι περί το 2018 είχε επιδιώξει την επικαιροποίηση στοιχείων των δικαιούχων της εταιρείας και είχε ζητήσει από τον Βιολάρη να δηλώσει διεύθυνση διαμονής όμως αυτός ουδέποτε ανταποκρίθηκε.

 

Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στα πλαίσια της Αίτησης. Σημειώνω ότι έχω μελετήσει όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από την πλευρά του αιτητή και των καθ΄ων η αίτηση. Έχω επίσης μελετήσει τις αγορεύσεις των συνηγόρων των δύο πλευρών που ετοιμάστηκαν για σκοπούς της ακρόασης.

 

Κάποια στοιχεία που, όπως θα φανεί, είναι καθοριστικά για το αποτέλεσμα είναι τα ακόλουθα:

 

Η πλευρά του Βιολάρη υποστηρίζει ότι αυτός ενημερώθηκε για την αύξηση κεφαλαίου και έκδοση νέων μετοχών στην Pernia προς τον Al-Thani τo 2021. Η άλλη πλευρά παρουσίασε ηλεκτρονική αλληλογραφία (τεκμήριο 1 στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση Μακρή) που εισηγείται ότι ο Βιολάρης γνώριζε από το 2018.

 

Η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε στις 20.7.2021. Μαζί με την αγωγή καταχωρήθηκε και η παρούσα Αίτηση. Καμία αναφορά στην εκδοχή του Al-Thani γίνεται στην Αίτηση (μόνο αόριστες αναφορές στην αγωγή 2168/2018 και σε σειρά υποθέσεων μεταξύ των δύο). Το αιτούμενο διάταγμα δεν εκδόθηκε μονομερώς. Από τα μέσα 2022 μέχρι τον Μάρτιο 2025 οι δύο πλευρές ζητούσαν αναβολή της ακρόασης της παρούσας Αίτησης διότι γίνονταν διαβουλεύσεις μεταξύ των μερών προς διευθέτηση των ευρύτερων διαφορών τους. Η Αίτηση ορίστηκε τελικά για ακρόαση, αφού οι διαβουλεύσεις δεν τελεσφόρησαν, τον Ιούλιο 2025. Η έκθεση απαίτησης καταχωρήθηκε την 1.7.2025.

 

Προχωρώ στην ουσία. Οι προϋποθέσεις για έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος καθορίζονται στο άρθρο 32(1) του Ν.14/1960. Όπως προκύπτει από το λεκτικό, το Δικαστήριο εκδίδει παρεμπίπτον διάταγμα εάν ο αιτητής καταδείξει (α) ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, (β) ότι υπάρχει πιθανότητα να δικαιούται σε θεραπεία και (γ) εάν δείξει ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη στο μέλλον εάν δεν εκδοθεί το διάταγμα. Τέλος, διάταγμα εκδίδεται μόνο εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτό είναι «δίκαιον ή πρόσφορον» υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης. Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν τύχει ανάλυσης και επεξήγησης σε μεγάλο αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου και, πιο πρόσφατα, του Εφετείου[1].

 

Αναφορικά με την 1^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60, σύμφωνα με τη νομολογία το Δικαστήριο ανατρέχει στα δικόγραφα για να αποφασίσει κατά πόσο αποκαλύπτεται καλή βάση αγωγής. Στην παρούσα περίπτωση, δεν φαίνεται οι αξιώσεις του Ενάγοντα να είναι νομικά απαράδεκτες ή αντινομικές. Συνεπώς, θεωρώ ότι αυτή η προϋπόθεση πληρείται.

 

Η 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60 αφορά κατά πόσο διαπιστώνεται ορατή πιθανότητα επιτυχίας στις αξιώσεις που εγείρονται με την αγωγή. «Ορατή πιθανότητα επιτυχίας» σημαίνει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα και κάτι λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων^[2]. Δεν παραγνωρίζω ότι οι δύο πλευρές προβάλλουν διιστάμενες εκδοχές ως προς τα γεγονότα. Αυτό δεν είναι το κατάλληλο στάδιο για λεπτομερή αξιολόγηση της μαρτυρίας, ούτε για εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων για αμφισβητούμενα γεγονότα. Τέτοια διεργασία γίνεται μόνο στην κυρίως δίκη. Για τους σκοπούς του παρόντος σταδίου, περιορίζομαι να σημειώσω ότι η εκδοχή του Βιολάρη στοιχειοθετεί ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Συνεπώς, πληρείται και η 2^η προϋπόθεση.

 

Προχωρώ στην 3^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60. Για σκοπούς αυτής της προϋπόθεσης ο αιτητής πρέπει να καταδείξει ότι χωρίς την ενδιάμεση θεραπεία θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Στις πλείστες περιπτώσεις, αυτό εξετάζεται σε συνάρτηση με το κατά πόσο η ενδεχόμενη ζημιά εάν δεν εκδοθεί ενδιάμεσο διάταγμα μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα^[3].

 

Έχω σημειώσει τη θέση που εκφράζει η πλευρά του Βιολάρη ότι τα χαρακτηριστικά του Επίδικου Ακινήτου το καθιστούν μοναδικό και, συνεπώς, η χρηματική αξία του δεν μπορεί να αποτιμηθεί εύκολα. Παρά ταύτα, η αξίωση στην αγωγή που συναρτάται με αυτό το Ακίνητο είναι για συγκεκριμένο ποσό ήτοι €6.840.000 που, σύμφωνα με τον Βιολάρη συνιστά την αξία του 40% στο Επίδικο Ακίνητο (αιτητικό ΣΤ της αγωγής). Συνεπώς, υπάρχει καθορισμένο ποσό που μπορεί να αποδοθεί προς αποζημίωση. Οι υπόλοιπες αξιώσεις της αγωγής δεν αφορούν αυστηρά το Επίδικο Ακίνητο και δεν συνδέονται με το αιτούμενο διάταγμα αυτής της Αίτησης.

 

Πέραν αυτού, η συγκεκριμένη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) είναι ευρύτερη. Δεν περιορίζεται στη δυνατότητα εκτίμησης και αποζημίωσης του οικονομικού ρίσκου. Συνδέεται και με τις ευρύτερες επιδιώξεις της παροχής ενδιάμεσης θεραπείας.

 

Σαν γενική αρχή, ο περιορισμός των δικαιωμάτων ενός διάδικου μέσω της έκδοσης ενδιάμεσων διαταγμάτων νομιμοποιείται μόνο στο βαθμό που τα διατάγματα είναι απολύτως απαραίτητα για διαφύλαξη της ακεραιότητας της κυρίως δίκης. Ο πυρήνας της εξουσίας του Δικαστηρίου να επεμβαίνει και να επηρεάζει τα εκατέρωθεν δικαιώματα των διάδικων πριν τη δίκη, είναι οι αρχές της επιείκειας. Ένα από τα βασικά αξιώματα των αρχών της επιείκειας είναι ότι η καθυστέρηση ακυρώνει αυτή τη δικαιοδοσία (delay defeats equity).

 

Έχω σημειώσει πιο πάνω κάποια χρονικά ορόσημα που περιβάλλουν την υπόθεση τα οποία είναι καθοριστικά. Η παρούσα Αίτηση καταχωρήθηκε το 2021, ταυτόχρονα με την αγωγή. Από το 2022 μέχρι το 2025 οι δύο πλευρές ζητούσαν από το Δικαστήριο την αναβολή της ακρόασης της Αίτησης επικαλούμενες διαβουλεύσεις. H Έκθεση Απαίτησης καταχωρήθηκε μόλις τον Ιούλιο 2025. Μέχρι σήμερα δεν υφίσταται οποιαδήποτε απαγόρευση για τη μεταβίβαση, αποξένωση κτλ του Επίδικου Ακινήτου.

 

Ο χρόνος που μεσολάβησε από την καταχώρηση της Αίτησης μέχρι σήμερα είναι, θεωρώ, τέτοιας έκτασης ώστε να μην επιτρέπει την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας.

 

Όπως σημείωσα πιο πάνω, ενδιάμεσο διάταγμα εκδίδεται στις περιπτώσεις που είναι αναγκαία η επέμβαση του Δικαστηρίου πριν τη δίκη για να διαφυλαχθεί η ακεραιότητα της κυρίως δίκης. Εδώ η πλευρά του Βιολάρη δεν επιδίωξε την προώθηση της αγωγής ή της Αίτησης σε δίκη από την καταχώρηση τους μέχρι τον Ιούλιο 2025. Η Έκθεση Απαίτησης καταχωρήθηκε τον Ιούλιο 2025. Πέραν της καταχώρησης των συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων στην Αίτηση προ 3ετίας, κανένα άλλο ουσιαστικό διάβημα έγινε από την πλευρά του ενάγοντα.

 

Στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Crown Tech Ltd v Abdulla Hussain Naal-Ajji, πολιτική έφεση Ε19/2024 ημερομηνίας 15.5.2025, τονίστηκε η ανάγκη προώθησης αγωγών σε δίκη από την πλευρά του ενάγοντα, ιδιαίτερα όπου ζητείται η παροχή ενδιάμεσης θεραπείας. Δεν παραβλέπω ότι εκείνη η απόφαση αφορούσε υπόθεση στην οποία είχε εκδοθεί μονομερώς παρεμπίπτον διάταγμα, όμως όσα εκεί διατυπώνονται και εξηγούνται για την ανάγκη κατά το ταχύτερο, προώθησης της εκδίκασης της ουσίας της υπόθεσης είναι σημαντικά.

 

Μια αίτηση για παροχή ενδιάμεσης θεραπείας δεν επιτρέπεται να καθυστερεί την προώθηση της αγωγής προς τη δίκη. Αντίθετα, διάδικος που επιδιώκει την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος έχει αυξημένο, θα έλεγα, βάρος να δείξει ότι λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εκδίκαση τόσο της ενδιάμεσης αίτησης όσο και της ουσίας της διαφοράς. Εφόσον επιδιώκει τον ενδιάμεσο περιορισμό των δικαιωμάτων του αντίδικου ως αναγκαίο μέτρο για τη διαφύλαξη της ουσίας της κυρίως δίκης, οφείλει να ενεργεί χωρίς καθυστέρηση.

 

Δεν αμφισβητώ ότι μπορεί να μεσολαβούσαν διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών με την προσδοκία διευθέτησης των ευρύτερων διαφορών. Αυτή η επιδίωξη είναι καλοδεχούμενη και προσπάθειες εξώδικης διευθέτησης πρέπει να ενθαρρύνονται. Όμως αυτό δεν αναιρεί ότι κανένα διάβημα έγινε για προώθηση της αγωγής ή της Αίτησης μέχρι το 2025. Δεδομένης της πορείας της υπόθεσης μέχρι σήμερα, δεν δέχομαι ότι είναι πλέον απαραίτητη η έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος, ως αναγκαίο μέτρο για να προστατευθεί το αντικείμενο της κυρίως δίκης.

 

Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ ότι δεν πληρείται η 3^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60.

 

Αυτή η διαπίστωση καθορίζει και το αποτέλεσμα της Αίτησης η οποία δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.

 

Τα έξοδα της Αίτησης επιδικάζονται υπέρ των εναγόμενων 1 και 4/καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του ενάγοντα/αιτητή, όπως θα υπολογιστούν και θα εγκριθούν.

 

 

 

(Υπ). ….………………..……………………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Πιστόν αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής