ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

Αρ. Αίτησης: 9/2023

 

Αναφορικά με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 44/2001 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 22^ης Δεκεμβρίου 2000 για τη Διεθνή Δικαιοδοσία, την Αναγνώριση και την Εκτέλεση Αποφάσεων σε Αστικές και Εμπορικές Υποθέσεις

 

και

 

Αναφορικά με τις Διαταγές Πληρωμής με αριθμούς 8316/2003, 8791/2003 και 9508/2003 ημερομηνίας 7.10.2003, 14.10.2003 και 10.11.2003 αντίστοιχα, του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών μεταξύ της ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (με το διακριτικό τίτλο Alpha Bank) εναντίον του Παύλου Βαρδινογιάννη

 

Μεταξύ:

 

CEPAL HELLAS ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, από την Ελλάδα

Αιτήτρια

και

                 Παύλου Βαρδινογιάννη, από την Ελλάδα και νυν κάτοικο Αμερικής

Καθ’ ου η Αίτηση

και

                 Αναφορικά με τον περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμος, Κεφ. 62

και

                 Αναφορικά με τον περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμο Ν.31(Ι)/1992

και

Αναφορικά με την αίτηση της CEPAL HELLAS ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, από την Ελλάδα

Αιτήτρια

και

1. Παύλου Βαρδινογιάννη, από την Ελλάδα και νυν κάτοικο Αμερικής

2. Αλεξάνδρα Κριστίν Βαρδινογιάννη, από την Ελλάδα

Καθ’ ων η Αίτηση

Μονομερής αίτηση ημερομηνίας 26.7.2023 για ενδιάμεσο διάταγμα

 

19 Νοεμβρίου, 2025

 

Εμφανίσεις:

Για CEPAL Hellas Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες Μονοπρόσωπη Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων Από Δάνεια Και Πιστώσεις /Αιτήτρια: κ. Πότσης και κα Διονυσίου για Πατρίκιος Παύλου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για Αλεξάνδρα Κριστίν Βαρδινογιάννη & Παύλο Βαρδινογιάννη/Καθ’ ων η Αίτηση: κα Βασιλείου για Μάριος Χαρτσιώτης & Σία Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Στις 31.7.2023 το παρόν Δικαστήριο (με άλλη σύνθεση) εξέδωσε μονομερώς διάταγμα (στο εξής το «Προσωρινό Διάταγμα») με το οποίο απαγορεύτηκε στην Αλεξάνδρα Κριστίν Βαρδινογιάννη (στο εξής η «ΑΚΒ») να μεταβιβάσει, αποξενώσει ή επιβαρύνει 12.000 συνήθεις μετοχές ονομαστικής αξίας 24,80 έκαστη στην εταιρεία Motor Oil Holdings Ltd εγγεγραμμένες στο όνομα της (στο εξής οι «Επίδικες Μετοχές»).

 

Η παρούσα Αίτηση που οδήγησε στην έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος, είχε καταχωρηθεί στα πλαίσια δια κλήσεως αίτησης ημερομηνίας 26.7.2023 (στο εξής η «Κυρίως Αίτηση»). Με την Κυρίως Αίτηση η CEPAL Hellas Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες Μονοπρόσωπη Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων Από Δάνεια Και Πιστώσεις (στο εξής η «CEPAL Hellas») ζητά όπως κηρυχθεί δόλια και ακυρωθεί η μεταβίβαση των Επίδικων Μετοχών από τον Παύλο Βαρδινογιάννη (στο εξής «ΠΒ») προς τη θυγατέρα του ΑΚΒ. Ζητά επίσης, μεταξύ άλλων, διάταγμα επιβάρυνσης των Επίδικων Μετοχών. Επιγραμματικά σημειώνω ότι η Κυρίως Αίτηση και οι θεραπείες που επιδιώκονται μέσω εκείνης εδράζονται στις πρόνοιες του περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμου, Κεφ.62 και του περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμου 1992, Ν.31(Ι)/1992.

 

Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση όπως και τα διαβήματα που έγιναν στο φάκελο είναι πολλά και σύνθετα. Παρατίθενται αναλυτικά στην προηγούμενη ενδιάμεση απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου ημερομηνίας 20.8.2025. Τα υιοθετώ για σκοπούς της παρούσας και δεν θεωρώ αναγκαίο να τα επαναλάβω.

 

Επιγραμματικά μόνο σημειώνω ότι στις 24.7.2023 εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο ενεγράφησαν στο δικαστικό μητρώο και αναγνωρίστηκαν ως εκτελεστές, οι διαταγές πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με αριθμούς 8316/2003 ημερομηνίας 7.10.2003, 8791/2004 ημερομηνίας 14.10.2003 και 9508/2003 ημερομηνίας 10.11.2003 εναντίον του ΠΒ (στο εξής οι «Διαταγές Πληρωμής», το «Διάταγμα Αναγνώρισης» και το «Εξ Αποφάσεως Χρέος» αντίστοιχα).

 

Η CEPAL Hellas υποστηρίζει ότι το Εξ Αποφάσεως Χρέος δεν έχει ικανοποιηθεί και είναι πληρωτέο. Σημειώνει ότι περιήλθαν σε γνώση της οι Επίδικες Μετοχές και από έρευνα που διενήργησε διαπίστωσε ότι αυτές μεταβιβάστηκαν από τον ΠΒ προς τη θυγατέρα του ΑΚΒ δια δωρεάς. Είναι η θέση της CEPAL Hellas ότι η ανυπαρξία εύλογου ανταλλάγματος καθιστά τη μεταβίβαση δόλια και ότι οι Επίδικες Μετοχές ανήκουν στον ΠΒ. Μέσω της Κυρίως Αίτησης, πέραν από του να κηρυχθεί δόλια η μεταβίβαση, η CEPAL Hellas επιδιώκει την επιβάρυνση των Επίδικων Μετοχών και την εκτέλεση του Εξ Αποφάσεως Χρέους εναντίον τους.

 

Εξασφάλισε το Προσωρινό Διάταγμα προβάλλοντας τη θέση ότι η έκδοση του είναι αναγκαία για να αποφευχθεί περαιτέρω αποξένωση ή ενδεχόμενη επιβάρυνση των Επίδικων Μετοχών πριν την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης.

 

Η παρούσα απόφαση πραγματεύεται κατά πόσο η ισχύς του Προσωρινού Διατάγματος πρέπει να παραταθεί μέχρι την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης ή εάν το Προσωρινό Διάταγμα πρέπει να ακυρωθεί.

 

Οι ΑΚΒ και ΠΒ έχουν εγείρει ένσταση στην οριστικοποίηση του Προσωρινού Διατάγματος. Προβάλλουν συνολικά 19 λόγους ένστασης. Εστιάζουν στο ότι το Προσωρινό Διάταγμα παραβιάζει το δικαίωμα της ΑΚΒ στην περιουσία της με δυσανάλογες επιπτώσεις προς την ίδια, ότι η ΑΚΒ καμία σχέση έχει με το Εξ Αποφάσεως Χρέος, ότι δεν έχει αποδειχθεί δόλια πρόθεση σε σχέση με τη μεταβίβαση, ότι λαμβάνονται διαβήματα στην Ελλάδα για αμφισβήτηση του Εξ Αποφάσεως Χρέους, ότι η CEPAL Hellas εξασφάλισε το Προσωρινό Διάταγμα χωρίς πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/60 και ότι δεν συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος κατά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος.

 

Πριν προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας, σημειώνω ότι κάποια από τα ζητήματα που εγείρονται μέσω της ένστασης άπτονται της ουσίας της Κυρίως Αίτησης. Το ορθό, επομένως, πλαίσιο για να εξεταστούν διεξοδικά εκείνα τα ζητήματα και να εξαχθούν τελικά συμπεράσματα είναι το πλαίσιο της Κυρίως Αίτησης. Για σκοπούς της παρούσας Αίτησης, τα ζητήματα εκείνα με έχουν απασχολήσει μόνο στο βαθμό που έκρινα αναγκαίο για αυτή την απόφαση.

 

Σε σχέση με γεγονότα για τα οποία υπάρχει διάσταση μεταξύ των δύο πλευρών, επισημαίνω ότι έχω σημειώσει τις διαφορετικές θέσεις, πλην όμως αυτό είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο και ακατάλληλο για εις βάθος αξιολόγηση και κατάληξη σε τελικά συμπεράσματα για αμφισβητούμενα γεγονότα. Τέτοιου είδους ανάλυση ανήκει στο στάδιο εκδίκασης της Κυρίως Αίτησης.

 

Πριν προχωρήσω σημειώνω περαιτέρω ότι έχω εξετάσει όλα στα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου μέσω της Αίτησης και ένστασης αντίστοιχα, και μέσω των ενόρκων δηλώσεων που υποστηρίζουν και τις δύο. Έχω επίσης μελετήσει τις αγορεύσεις των συνηγόρων των δύο πλευρών ενώ γνωρίζω και το περιεχόμενο του φακέλου.

 

Προτού ασχοληθώ με τις προϋποθέσεις για έκδοση ενδιάμεσων διαταγμάτων, θα αναφερθώ σε κάποια επί μέρους θέματα που εγείρονται μέσω της ένστασης.

 

Μέσω της ένστασης προβάλλεται η θέση ότι υπάρχουν σε εξέλιξη διαβήματα που έλαβε ο ΠΒ στην Ελλάδα προς αμφισβήτηση της ορθότητας και της νομιμότητας των Διαταγών Πληρωμής. Παραπονείται η πλευρά του ΠΒ και ΑΚΒ ότι αυτά τα διαβήματα δεν είχαν αποκαλυφθεί από τη CEPAL Hellas. Όμως, κρίνω ότι αυτές οι αναφορές δεν αλλάζουν τα δεδομένα στα οποία βασίστηκε το Δικαστήριο στην έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος, ούτε τα δεδομένα που αφορούν αυτή τη διαδικασία. Το παρόν Δικαστήριο είναι αναρμόδιο να εξετάσει την ουσία διαβημάτων που εκκρεμούν σε άλλες δικαιοδοσίες. Είναι επίσης αναρμόδιο να πιθανολογήσει σε σχέση με ενδεχόμενη επιτυχία ή αποτυχία προσπαθειών αμφισβήτησης των Διαταγών Πληρωμής. Θεωρώ επομένως ότι η μη αναφορά σε αυτά τα διαβήματα από την πλευρά της CEPAL Hellas δεν είναι ικανή να ανατρέψει το Προσωρινό Διάταγμα. Δεν πρόκειται για ουσιώδη και σχετικά γεγονότα της παρούσας Αίτησης[1]. Αυτό που ενδιαφέρει το παρόν Δικαστήριο είναι ότι οι Διαταγές Πληρωμής εναντίον του ΠΒ που αποτελούν το αντικείμενο του Διατάγματος Αναγνώρισης είναι σε ισχύ και δεν έχουν ανασταλεί. Αυτό είναι κάτι που δεν αντικρούει η πλευρά των ΠΒ και ΑΚΒ. Στην ένσταση υπάρχουν μόνο αναφορές περί αναστολής εκτέλεσης επιταγών που δόθηκαν προς πληρωμή των Διαταγών Πληρωμής.

Το ίδιο ισχύει και για τις θέσεις που προβάλλονται μέσω της ένστασης περί λανθασμένου οφειλόμενου υπόλοιπου και «διογκωμένης», όπως τη χαρακτηρίζουν, απαίτησης. Δεν είναι αρμόδιο το παρόν Δικαστήριο να αποφασίσει το ύψος της οφειλής. Αυτό που ενδιαφέρει, για σκοπούς αυτής της Αίτησης είναι ότι υφίσταται Εξ Αποφάσεως Χρέος. Δεν είναι αυτό το κατάλληλο πλαίσιο να αμφισβητηθεί το ύψος του.

 

Οι ΠΒ και ΑΚΒ υποστηρίζουν επίσης ότι ο ΠΒ διαθέτει περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα η αξία των οποίων υπερκαλύπτει την «φερόμενη απαίτηση», όπως την περιγράφουν. Ούτε αυτό είναι στοιχείο που αφορά την παρούσα Αίτηση. Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το δεδομένο είναι πως υπάρχει Εξ Αποφάσεως Χρέος το οποίο είναι πληρωτέο. Η CEPAL Hellas, παρουσίασε στοιχεία ότι ο ΠΒ διαθέτει ή διέθετε περιουσία εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου (τις Επίδικες Μετοχές) την οποία μεταβίβασε, δόλια, προς την ΑΚΒ. Εάν διαπιστωθεί κατά την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης ότι οι Επίδικες Μετοχές συνιστούν περιουσία του ΠΒ που μεταβιβάστηκε δόλια (όπως υποστηρίζει), τότε οι Επίδικες Μετοχές θα είναι περιουσία έναντι της οποίας θα μπορούσε να εκτελεστεί το Εξ Αποφάσεως Χρέος.

 

Προβάλλονται επίσης μέσω της ένστασης ισχυρισμοί περί κατάχρησης από την πλευρά της CEPAL Hellas. Συγκεκριμένα, οι ΠΒ και ΑΚΒ υποστηρίζουν ότι η κύρια επιδίωξη της CEPAL Hellas είναι η κατάσχεση των Επίδικων Μετοχών και όχι η ικανοποίηση της φερόμενης απαίτησης (όπως τη χαρακτηρίζουν). Είναι δεδομένο ότι διάδικος που προβάλλει ζήτημα κακοπιστίας ή κατάχρησης έχει το βάρος να το αποδείξει. Αναφορικά με αυτό τον ισχυρισμό, από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν έχω διαπιστώσει διάθεση κατάχρησης. Αυτό που φαίνεται στο παρόν στάδιο είναι ότι η CEPAL Hellas προωθεί διαβήματα εντός των δικαιωμάτων που της παρέχονται, προς ικανοποίηση του Εξ Αποφάσεως Χρέους.

 

Επαναλαμβάνω ότι παρά την πληθώρα ζητημάτων που εγείρονται μέσω της ένστασης, δεν θα επεκταθώ να εξετάσω ζητήματα που είναι εκτός του αυστηρού πλαισίου της παρούσας Αίτησης.

 

Προχωρώ στην ουσία και ξεκινώ με τη θέση των ΠΒ και ΑΚΒ ότι δεν συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος κατά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να μην νομιμοποιείτο να το εκδώσει.

 

Η δυνατότητα του Δικαστηρίου να εκδίδει διατάγματα μονομερώς, κατά παρέκκλιση του κανόνα φυσικής δικαιοσύνης που ορίζει ότι όλα τα μέρη της διαφοράς πρέπει να ακούγονται πριν τη λήψη απόφασης, κωδικοποιείται στο άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Στη μορφή που ίσχυε κατά τον χρόνο έκδοσης του Προσωρινού Διατάγματος, προέβλεπε ότι:

 

«9.-(1) Κάθε διάταγμα, το οποίο το Δικαστήριο έχει εξουσία να εκδώσει δύναται, όταν αποδειχθεί το κατεπείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις, να εκδοθεί με αίτηση του ενός από τους διαδίκους χωρίς ειδοποίηση στον άλλο.»

 

Σημειώνω ότι μεταγενέστερα της έκδοσης του Προσωρινού Διατάγματος, το άρθρο 9 του Κεφ. 6 τροποποιήθηκε και πλέον η διάταξη αυτή παραπέμπει στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας 2023. Όμως επί της ουσίας οι προϋποθέσεις για κατεπείγουσες ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις παραμένουν.

 

Η παρούσα περίπτωση έχει ιδιαίτερη υφή γιατί πρόκειται για ενδιάμεσο διάταγμα επικουρικό της Κυρίως Αίτησης. Έχει επίσης ιδιαίτερη υφή γιατί η ύπαρξη εξ αποφάσεως οφειλής έχει ήδη διαπιστωθεί και η Κυρίως Αίτηση προωθείται, μεταξύ άλλων, στη βάση του περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωσης) Νόμου, Κεφ.62. Από τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στις 31.7.2023 διαπιστώθηκε η ανάγκη άμεσης επέμβασης για τη διαφύλαξη του αντικειμένου της Κυρίως Αίτησης, δηλαδή των Επίδικων Μετοχών. Αυτή η ανάγκη συνδέεται με την κατά τεκμήριο δόλια φύση της μεταβίβασης περιουσίας από γονέα προς τέκνο όταν αυτή γίνεται χωρίς αντάλλαγμα καθώς και με τη μετάθεση του βάρους απόδειξης σε αυτές τις περιπτώσεις. Αυτά τα δεδομένα θεωρώ ότι παραπέμπουν επίσης σε ιδιαίτερες περιστάσεις που δικαιολογούν την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας μονομερώς. Αυτές οι διαπιστώσεις, περί ανάγκης άμεσης επέμβασης και ιδιαίτερων περιστάσεων, παραμένουν.

 

Προχωρώ στις διατάξεις του άρθρου 32(1) του Ν.14/60 (στη μορφή που είχε κατά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος):

«Τηρουμένου οποιουδήποτε διαδικαστικού κανονισμού, δικαστήριο κατά την άσκηση της πολιτικής του δικαιοδοσίας, δύναται να εκδίδει ενδιάμεσο διάταγμα (απαγορευτικό, διηνεκές, ή προστακτικό) ή να διορίζει παραλήπτη, εάν το κρίνει δίκαιο ή πρόσφορο υπό τις περιστάσεις, παρόλο που δεν αξιώνεται ή χορηγείται μαζί με αυτό οποιαδήποτε αποζημίωση ή άλλη θεραπεία:

Νοείται ότι, δεν εκδίδεται ενδιάμεσο διάταγμα, εκτός εάν το δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση κατά την επ’ ακροατηρίου διαδικασία, ότι υπάρχει πιθανότητα ο αιτών διάδικος να δικαιούται θεραπεία, και ότι θα είναι δύσκολη ή αδύνατη η πλήρης απονομή δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο, εάν δεν εκδοθεί το εν λόγω διάταγμα.»

 

Παρά την πρόσφατη τροποποίηση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60, οι προϋποθέσεις για χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας από το Δικαστήριο παραμένουν ως είχαν.

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω λεκτικό, το Δικαστήριο εκδίδει παρεμπίπτον διάταγμα μόνο εάν ο αιτητής καταδείξει (α) ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, (β) ότι υπάρχει πιθανότητα να δικαιούται σε θεραπεία και (γ) εάν δείξει ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη στο μέλλον εάν δεν εκδοθεί το διάταγμα. Τέλος, διάταγμα εκδίδεται μόνο εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτό είναι «δίκαιον ή πρόσφορον» υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης.

 

Στην παρούσα περίπτωση η κυρίως διαδικασία στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το Προσωρινό Διάταγμα είναι αυτή της Κυρίως Αίτησης. Συνεπώς, οι πιο πάνω προϋποθέσεις εξετάζονται με αναφορά στην Κυρίως Αίτηση.

 

Αναφορικά με την 1^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/1960, σύμφωνα με τη νομολογία το Δικαστήριο ανατρέχει στα δικόγραφα για να αποφασίσει κατά πόσο αποκαλύπτεται καλή βάση αγωγής.

 

Όπως σημειώθηκε στην σχετικά πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Laxiflora Holdings Ltd κ.α. ν Κώστα Ζερβού κ.α., πολιτικές εφέσεις Ε38/2021 και Ε42/2021, ημερομηνίας 12.2.2024:

 

«Για εκπλήρωση της πρώτης προϋπόθεσης απαιτείται απλώς η δικογραφημένη ανάδειξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση. Δεν πληρούν την πρώτη προϋπόθεση, αγωγές στηριζόμενες σε βάσεις άγνωστες στον Νόμο ή και τη Νομολογία όπου η συνέχιση τους θα απολήξει να είναι ανούσια και ενοχλητική (frivolous and vexatious), αλλά και απαιτήσεις όπου επιδιώκεται η απόδοση θεραπείας παράλογης ή απαράδεκτης.»

 

Στην προκείμενη περίπτωση, όπως ήδη σημείωσα οι αξιώσεις της CEPAL Hellas μέσω της Κυρίως Αίτησης εδράζονται στον περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμο 1992, Ν.31(Ι)/1992 και στον περί Δόλιων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμο, Κεφ.62. Τα διατάγματα που επιδιώκονται μέσω της Κυρίως Αίτησης δεν είναι έκδηλα απαράδεκτα ή αντινομικά. Θεωρώ ότι η Κυρίως Αίτηση αποκαλύπτει νομικά και πραγματικά ζητήματα προς εξέταση. Συνεπώς, κρίνω ότι η 1^η προϋπόθεση πληρείται.

 

Προχωρώ στη 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60, που αφορά το κατά πόσο διαπιστώνεται ορατή πιθανότητα επιτυχίας στις αξιώσεις που εγείρονται.

 

«Ορατή πιθανότητα επιτυχίας» σημαίνει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα και κάτι λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων^[2]. Εξετάζοντας κατά πόσο πληρείται αυτή η προϋπόθεση, το Δικαστήριο περιορίζεται να διαπιστώσει μόνο αν υπάρχει ενδεχόμενο, με βάση το μαρτυρικό υλικό, ο αιτητής να επιτύχει στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας^[3].

 

Στην Laxiflora (ανωτέρω), η προσέγγιση της νομολογίας συνοψίστηκε ως εξής:

 

«Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο.»

 

Οι επιδιώξεις της CEPAL Hellas εδράζονται στο ότι υπάρχει Εξ Αποφάσεως Χρέος που είναι ανικανοποίητο και ότι υπάρχει περιουσιακό στοιχείο εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου (οι Επίδικες Μετοχές) που μπορεί να διατεθεί προς ικανοποίηση του χρέους. Η CEPAL Hellas υποστηρίζει επίσης ότι, προς παρεμπόδιση των πιστωτών του, ο ΠΒ μεταβίβασε τις Επίδικες Μετοχές, άνευ ανταλλάγματος, στη θυγατέρα του ΑΚΒ.

 

Σε σχέση με την ύπαρξη Εξ Αποφάσεως Χρέους παραπέμπω σε όσα αναφέρω πιο πάνω. Είναι παραδεκτό ότι οι Επίδικες Μετοχές ήταν εγγεγραμμένες στον ΠΒ. Είναι επίσης παραδεκτό ότι οι Επίδικες Μετοχές μεταβιβάστηκαν δια δωρεάς από τον ΠΒ στην ΑΚΒ (παράγραφος 9 της ένορκης δήλωσης της ένστασης).

Στην ένσταση προβάλλεται η θέση ότι ο ισχυρισμός περί δόλιας μεταβίβασης των Επίδικων Μετοχών δεν έχει τεκμηριωθεί από την CEPAL Hellas. Σε σχέση με αυτό το επιχείρημα σημειώνω πως σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωσης) Νόμου, Κεφ.62, σε περιπτώσεις μεταβίβασης περιουσίας από γονέα προς τέκνο χωρίς ισάξιο αντάλλαγμα, δημιουργείται μαχητό τεκμήριο ότι η μεταβίβαση έγινε δόλια, με σκοπό να παρεμποδιστούν οι πιστωτές. Το δε βάρος να αποδείξουν το αντίθετο μετατίθεται στον δικαιοπάροχο και στο πρόσωπο που αποδέχτηκε τη μεταβίβαση. Περαιτέρω, το άρθρο 4 του Κεφ. 62 καθορίζει ότι η μεταβίβαση μπορεί να έγινε πριν, κατά ή μετά την έγερση της διαδικασίας που οδήγησε στο Εξ Αποφάσεως Χρέος. Θεωρώ ότι δεν υπήρχε υποχρέωση στη CEPAL Hellas να παρουσιάσει περαιτέρω στοιχεία προς τεκμηρίωση από αυτά που έχει ήδη παρουσιάσει.

 

Στη βάση των πιο πάνω, κρίνω ότι ικανοποιείται και η 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60. Τονίζω ότι η διαπίστωση αυτή σε σχέση με τη 2^η προϋπόθεση βασίζεται στην εξέταση της ενώπιον μου μαρτυρίας για τους περιορισμένους σκοπούς του παρόντος σταδίου της διαδικασίας, χωρίς να προκαταβάλω το αποτέλεσμα της Κυρίως Αίτησης.

 

Για σκοπούς της 3^ης προϋπόθεσης του άρθρου 32(1) του Ν.14/60, ο αιτητής πρέπει να καταδείξει ότι χωρίς την ενδιάμεση θεραπεία θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

 

Έχει επικρατήσει στη νομολογία, ζημιά να μην θεωρείται ανεπανόρθωτη εάν μπορεί να αποκατασταθεί μεταγενέστερα σε χρήμα^[4].

 

Στην παρούσα περίπτωση, θεωρώ ότι και η συγκεκριμένη προϋπόθεση πληρείται.

 

Η CEPAL Hellas είναι εξ αποφάσεως πιστωτής και περιήλθαν σε γνώση της οι Επίδικες Μετοχές. Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι ο ΠΒ διαθέτει και άλλη περιουσία εναντίον της οποίας μπορεί να εισπραχθεί η οφειλή. Όμως, πέραν από γενικές και αόριστες αναφορές σε άλλη περιουσία, κανένα συγκεκριμένο στοιχείο παρουσιάζεται αναφορικά με τη φύση ή την αξία αυτής της άλλης περιουσίας. Στην απουσία οποιουδήποτε συγκεκριμένου στοιχείου, δεν είμαι σε θέση να διαπιστώσω εάν υπάρχει άλλη πηγή που θα μπορούσε να ικανοποιήσει το Εξ Αποφάσεως Χρέος. Συνεπώς, η διαφύλαξη των Επίδικων Μετοχών είναι καίριας σημασίας για την Κυρίως Αίτηση.

Για τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι πληρούνται οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32(1) του Ν.14/60.

 

Πρέπει ακολούθως να εξετάσω εάν η διατήρηση του Προσωρινού Διατάγματος είναι εύλογη και δίκαιη υπό τις περιστάσεις και υπό τα ενώπιον μου δεδομένα.

 

Συγκεκριμένα, υπάρχει η θέση από τους ΠΒ και ΑΚΒ ότι ως αποτέλεσμα του Προσωρινού Διατάγματος και όσο αυτό παραμένει σε ισχύ, η ΑΚΒ υφίσταται δυσανάλογες επιπτώσεις. Παρά την αναφορά αυτή, δεν έχω εντοπίσει στην ένσταση συγκεκριμένα στοιχεία ή πληροφορίες που να δείχνουν πράγματι ότι η ΑΚΒ υφίσταται δυσανάλογες επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις και ιδιαίτερα, κατά πόσο αυτές είναι δυσανάλογες, είναι κάτι που μπορεί να εξεταστεί μόνο με αναφορά σε δεδομένα. Η αόριστη επίκληση του δικαιώματος στην περιουσία θεωρώ ότι δεν αρκεί για να υπερκεράσει τα δικαιώματα της CEPAL Hellas ως εξ αποφάσεως πιστωτής και υπό το πρίσμα των δεδομένων που έχω περιγράψει πιο πάνω.

 

Περαιτέρω στην ένορκη δήλωση της ένστασης εκφράζεται η θέση ότι καμία πρόθεση υπάρχει για μεταβίβαση των Επίδικων Μετοχών σε τρίτο πρόσωπο. Άρα δεν τίθεται θέμα η απαγόρευση μεταβίβασης των Επίδικων Μετοχών μέσω του Προσωρινού Διατάγματος να προκαλεί δυσανάλογη επίπτωση.

 

Ενόψει των πιο πάνω, δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι η διατήρηση του Προσωρινού Διατάγματος έχει δυσανάλογες επιπτώσεις για την ΑΚΒ ή τον ΠΒ. Αντίθετα, στη βάση των ενώπιον μου στοιχείων κρίνω ότι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της δικαιοσύνης εάν διατηρηθεί η υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων σε σχέση με τις Επίδικες Μετοχές μέχρι την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης. Επαναλαμβάνω ότι είμαστε στο στάδιο της εκτέλεσης Εξ Αποφάσεως Χρέους.

 

Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω. Όπως σημείωσα στην αρχή προσπάθησα να περιοριστώ στα ζητήματα που αφορούν αυστηρά αυτή την ενδιάμεση Αίτηση, χωρίς να επεκταθώ σε θέματα που θα εξεταστούν κατά την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης.

 

Ένα τελευταίο σημείο αφορά τη θέση των ΠΒ και ΑΚΒ περί ανεπάρκειας της εγγύησης που είχε διαταχθεί να παρέχει η CEPAL Hellas κατά την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος. Η εγγύηση παρέχεται για να εξασφαλίσει την υποχρέωση του αιτητή να καλύψει απαιτήσεις του καθ’ ου η αίτηση ένεκα της έκδοσης διατάγματος μονομερώς[5]. Εξέτασα τα όσα σχετικά αναφέρονται από την πλευρά των ΠΒ και ΑΚΒ όμως δεν διαπιστώνω λόγο να παρέμβω. Δεν παρουσιάζονται συγκεκριμένα στοιχεία για ενδεχόμενη απαίτηση προς αποζημίωση. Συνεπώς δεν υπάρχει μέτρο έναντι του οποίου να κριθεί η επάρκεια ή προβαλλόμενη ανεπάρκεια του ποσού που καθορίστηκε.

 

Τέλος, αναγνωρίζοντας την περιοριστική φύση του Προσωρινού Διατάγματος, τονίζω προς τα μέρη ότι το Δικαστήριο είναι έτοιμο να εκδικάσει την Κυρίως Αίτηση αμέσως.

 

Καταληκτικά, για τους λόγους που εξήγησα κρίνω ότι το μονομερές διάταγμα ημερομηνίας 31.7.2023 οριστικοποιείται και θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης.

 

Αναφορικά με τα έξοδα αυτής της Αίτησης, ακολουθώντας το αποτέλεσμα επιδικάζονται υπέρ της CEPAL Hellas και εναντίον των ΠΒ και ΑΚΒ, αλληλέγγυα και κεχωρισμένα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

                                                                                                                  

 

(Υπ.)  ………………..………………………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής