ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Αρ. Αγωγής: 2701/2019

 

Μεταξύ:

1. GLOBTIME COMMERCIAL SERVICES LIMITED

2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΡΤΙΔΗΣ

Ενάγοντες

και

 

ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ

Εναγόμενη

 

26 Νοεμβρίου, 2025

 

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντες/Αιτητές: κ. Παυλίδης για Δημήτριος Α. Παυλίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για Εναγόμενη/Καθ’ ης η Αίτηση: κ. Μακρίδης για Chrysafinis & Polyviou LLC

 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

στην αίτηση των Εναγόντων /Αιτητών ημερομηνίας 24.9.2024

για τροποποίηση της Έκθεση Απαίτησης

 

 

Με την παρούσα αίτηση οι Ενάγοντες/Αιτητές ζητούν την έκδοση διατάγματος που να επιτρέπει την τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης. Η Εναγόμενη/Καθ’ ης η Αίτηση έχει εγείρει ένσταση.

 

Η αγωγή αφορά αξιώσεις των Εναγόντων που σχετίζονται με λογαριασμούς που διατηρούσαν στην Εναγόμενη τράπεζα την περίοδο 1986-2010. Οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι η Εναγόμενη τράπεζα ενήργησε δόλια και αμελώς (χωρίς όμως να περιλαμβάνονται στο δικόγραφο λεπτομέρειες αμέλειας ή δόλου) καθώς και ότι έκλεψε και ιδιοποιήθηκε παράνομα διάφορα ποσά από τους εν λόγω λογαριασμούς ή εισέπραξε ποσά που δεν δικαιούτο. Ισχυρίζονται ότι, ως αποτέλεσμα, υπέστησαν ειδικές ζημιές πέραν του €1.200.000, πλέον διάφορα άλλα ποσά και εγείρουν αξίωση για αντίστοιχες αποζημιώσεις.

 

Η Εναγόμενη, στην Υπεράσπιση της εγείρει διάφορες προδικαστικές ενστάσεις (που δεν είναι επί του παρόντος) ενώ, γενικότερα, αρνείται όσα της αποδίδονται προβάλλοντας τις δικές της θέσεις.

 

Για σκοπούς πληρότητας σημειώνω ότι το γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα καταχωρήθηκε στις 9.9.2019 και τροποποιήθηκε στις 9.6.2020 δυνάμει της Δ.25(2) των (παλαιών) Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Η Έκθεση Απαίτησης καταχωρήθηκε στις 10.6.2020, ακολούθησε η καταχώρηση Υπεράσπισης από την Εναγόμενη και η καταχώρηση Απάντηση στην Υπεράσπιση από τους Ενάγοντες. Η κλήση για οδηγίες εκδόθηκε στις 9.11.2021. Στις 16.10.2023, κατόπιν αίτησης τροποποίησης που είχαν καταχωρήσει οι Ενάγοντες, εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο επιτράπηκε τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης. Η ανταλλαγή των τροποποιημένων δικογράφων ολοκληρώθηκε στις 22.2.2024.

 

Με την παρούσα Αίτηση, οι Ενάγοντες ζητούν εκ νέου να τους επιτραπεί να τροποποιήσουν την Έκθεση Απαίτησης τους.

 

Μέσω της παρούσας Αίτησης επιδιώκουν να τροποποιήσουν έντεκα (11) από τις είκοσι τρείς (23) συνολικά παραγράφους της Έκθεσης Απαίτησης και να διαγράψουν άλλες τρεις (3) παραγράφους. Στις έντεκα (11) παραγράφους που θέλουν να τροποποιήσουν, ζητούν τη διαγραφή της υφιστάμενης παραγράφου και την αντικατάστασή της με νέο κείμενο.

 

Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του Ενάγοντα 2 που συνοδεύει την Αίτηση, «περί τον Ιούνιο 2024 κατά την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης με αριθμό 4208/2019 μεταξύ της εταιρείας μου Commercial Services Ltd και εναντίον της Τράπεζας Κύπρου περιήλθαν σε γνώση μου για πρώτη φορά έγγραφα, ισχυρισμοί και τοποθετήσεις των εναγόμενων μέσον των δικηγόρων τους και επίσης γεγονότα από τη μαρτυρία που παρέλασε ενώπιον του σεβαστού Δικαστηρίου. Αμέσως απευθύνθηκα στους δικηγόρους μου, τους ενημέρωσα σχετικά και οι ίδιοι με συμβούλευσαν όπως υποβάλω μέσον τους αίτηση τροποποίησης της έκθεσης απαίτησης. Για την ετοιμασία της παρούσας αίτησης τροποποίησης απαιτήθηκε χρόνος καθότι έγινε χρήση μερικών δεκάδων σελίδων από στενοτυπημένα πρακτικά της ακρόασης της υπόθεσης 4208/2019, μελέτη αρκετών τεκμηρίων, εγγράφων και άλλου επιπρόσθετου υλικού. Ακολούθως μεσολάβησε η καλοκαιρινή περίοδος από 10/7/2024 μέχρι και 3.9.2024, η χρονική περίοδος όπου δεν καταχωρούνται δικόγραφα». Ο Εναγόμενος 2 ζητά να επιτραπεί η αιτούμενη τροποποίηση «καθ΄ ότι έτσι θα γίνει η ορθή παράθεση των γεγονότων της υπόθεσης για σκοπούς δίκαιης δίκης».

 

Η πλευρά των Εναγόμενων έχει εγείρει ένσταση υποστηρίζοντας, ουσιαστικά, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έγκριση της Αίτησης.

 

Η τροποποίηση δικογράφων σε αγωγές που καταχωρήθηκαν πριν τον Σεπτέμβριο 2023, ρυθμίζεται από την Δ.25 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

 

Σύμφωνα με τη νομική βάση της Αίτησης, οι Ενάγοντες εδράζουν την Αίτηση στη Δ.25 Θ.3 των Θεσμών. Όμως η διάταξη εκείνη είναι άσχετη με τα δεδομένα αυτής της περίπτωσης. Προβλέπει ότι:

 

«Εάν διάδικος, ο οποίος έλαβε διάταγμα για άδεια να τροποποιήσει, δεν τροποποιήσει σύμφωνα με αυτό εντός της προθεσμίας που καθορίζεται στο διάταγμα ή αν δεν καθορίζεται σ' αυτό προθεσμία, τότε εντός δεκαπέντε ημερών από τη σύνταξη του διατάγματος, τέτοιο διάταγμα για τροποποίηση, αφού εκπνεύσει η προθεσμία που καθορίζεται όπως ελέχθη πιο πάνω, ή οι δεκαπέντε μέρες, ανάλογα με την περίπτωση, θα καθίσταται ipso facto άκυρο, εκτός εάν η προθεσμία παραταθεί από το Δικαστήριο.»

 

Σαφώς δεν τυγχάνει εφαρμογής σε αυτή την περίπτωση.

 

Άδεια για τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης θα μπορούσε ενδεχομένως να δοθεί στη βάση της Δ.25 Θ.1 ή Δ.25 Θ.5 των Θεσμών.

 

Παρότι, όπως ανέφερα, αυτές οι διατάξεις δεν περιλαμβάνονται στη νομική βάση της Αίτησης, για σκοπούς πληρότητας, έκρινα ορθό να εξετάσω εάν η Αίτηση θα μπορούσε να εγκριθεί στη βάση εκείνων. Ειδικότερα ενόψει του ότι στην αγόρευση των συνηγόρων των Εναγόντων υπάρχουν αναφορές που παραπέμπουν στη Δ.25 Θ.1 των Θεσμών.

 

Ξεκινώ με τη Δ.25 Θ.1 που, μετά την τροποποίηση της Δ.25 κατά το 2014, είναι η βασική διάταξη που ρυθμίζει την τροποποίηση δικογράφου αφού εκδοθεί κλήση για οδηγίες (όπως στην παρούσα περίπτωση).

 

Σύμφωνα με τη Δ.25 Θ.1(3):

 

«(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και στις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης».

 

(υπογράμμιση δική μου)

 

Η τροποποίηση της Δ.25 Θ.1 που διενεργήθηκε το 2014 είχε σκοπό να περιορίσει τις περιπτώσεις στις οποίες επιτρέπεται η τροποποίηση των δικογράφων στην πορεία της αγωγής^[1]. Όπως διαμορφώθηκε η Δ.25, μετά το στάδιο της Κλήσης για Οδηγίες, η τροποποίηση δικογράφου επιτρέπεται μόνο κατ’ εξαίρεση, σε μια από τις δύο περιπτώσεις που καθορίζονται ρητά, δηλαδή εάν η τροποποίηση θα διορθώσει καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας ή εάν πρόκειται για νέα γεγονότα που δεν ήταν υπαρκτά κατά τη λήψη οδηγιών για σύνταξη του αρχικού δικογράφου.

 

Αναφέρθηκα πιο πάνω στην έκταση των αιτούμενων τροποποιήσεων και την αιτιολόγηση που προβάλλεται από την πλευρά των Εναγόντων. Εξετάζοντας τις προσθήκες που επιδιώκονται, προκύπτει ότι δεν αφορούν καινούργια γεγονότα ούτε δεδομένα. Οι προσθήκες που οι Ενάγοντες επιδιώκουν αφορούν γεγονότα που χρονολογούνται από το 1989 μέχρι το 2018. Ζητούν π.χ. να προσθέσουν ισχυρισμό ότι «περί τις 29.5.1991 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, η Τράπεζα παρουσίασε τον λογαριασμό …» (προτεινόμενη τροποποίηση της παραγράφου 9 της έκθεσης απαίτησης), ισχυρισμό ότι «κατά ή περί τις 18.1.2005 σε διαπραγμάτευση με την τράπεζα που αφορούσε το υπόλοιπο του λογαριασμού ….» (προτεινόμενη τροποποίηση της παραγράφου 10 της έκθεσης απαίτησης), ισχυρισμό ότι «κατά ή περί 10/7/2010 οι Εναγόμενοι δίχως καμία ενημέρωση ή πληροφόρηση των Εναγόντων 1 και 2 …. εισέπραξαν το ποσό των €1.217.333 που όπως απεκάλυψαν 8 χρόνια αργότερα [ήτοι το 2018] περιλάμβανε €963.966 για εξόφληση του λογαριασμού ….» (προτεινόμενη τροποποίηση της παραγράφου 11 της έκθεσης απαίτησης) κ.ο.κ.

 

Δεν πρόκειται για νέα δεδομένα, δηλαδή δεν πρόκειται για δεδομένα που δεν ήταν υπαρκτά κατά τη λήψη οδηγιών για σύνταξη του αρχικού δικογράφου ή κατά την προηγούμενη τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης. Συνεπώς, η παρούσα περίπτωση δεν εμπίπτει στην αντίστοιχη κατηγορία περιπτώσεων όπου μπορεί να δοθεί άδεια για τροποποίηση δικογράφου δυνάμει της Δ.25 Θ.1 (ανωτέρω).

 

Η άλλη περίπτωση στην οποία η Δ.25 Θ.1 επιτρέπει τροποποίηση δικογράφου είναι για τη διόρθωση «καλόπιστου λάθους στη σύνταξη της δικογραφίας».

 

Δεν προβάλλονται μέσω της Αίτησης θέσεις που θα μπορούσαν να κατατάξουν την παρούσα περίπτωση σε αυτή την κατηγορία.

 

Στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Εφετείου MONOKΟ (Κοστολογήσεις Επιμετρήσεις Οικοδομών) Λτδ ν C & S Amart Move Developers Ltd, πολιτική έφεση Ε99/2022, ημερομηνίας 3.10.2025 αναφέρθηκαν τα εξής:

 

«Η νέα διαταγή 25 δεν αναφέρεται ειδικά, στην ερμηνεία της φράσης «καλόπιστο λάθος». Κατά την κρίση μου, το καλόπιστο λάθος δεν επεκτείνεται στην παράλειψη προσθήκης κάποιων ισχυρισμών, αλλά περιορίζεται στην τυπικά λανθασμένη σύνταξη του δικογράφου, σε παραλείψεις και σε μικρές ασάφειες ή σε απλά τυπογραφικά λάθη. Με αυτή την έννοια δεν συνιστά καλόπιστο λάθος, η παράλειψη προσθήκης νέων ισχυρισμών, ειδικά αν αυτοί ήταν γνωστοί από πριν στον αιτητή. Σχετική είναι η ενδιάμεση απόφαση της Λ. Δημητριάδου Π.Ε.Δ. (ως ήταν τότε) στην αγωγή 813/2017 Οδυσσέως ν. Σ.Κ.Τ., ημερ. 30/12/2019, στην οποία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ότι η παράλειψη καταγραφής γεγονότων που θεμελιώνουν τη βάση της αγωγής, δεν μπορούν να υπαχθούν στην έννοια του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους».

 

Οι τροποποιήσεις που επιδιώκουν οι Ενάγοντες είναι εκτός του πλαισίου που καθορίζει το Εφετείο στο πιο πάνω απόσπασμα. Ουσιαστικά, επιχειρείται η διαγραφή και αντικατάσταση του μισού δικογράφου. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί «τυπικά λανθασμένη σύνταξη του δικογράφου, σε παραλείψεις και σε μικρές ασάφειες ή σε απλά τυπογραφικά λάθη». Περαιτέρω, φαίνεται από το λεκτικό των αιτούμενων τροποποιήσεων (όπως προκύπτει από τα παραδείγματα που ενδεικτικά παρέθεσα πιο πάνω), ότι αφορούν δεδομένα που ήταν γνωστά στους Ενάγοντες πριν την καταχώρηση της παρούσας αγωγής.

 

Συνεπώς, ακόμα και αν μπορούσα να προσπεράσω το γεγονός ότι η Δ.25 Θ.1 δεν περιλαμβάνεται στη νομική βάση της Αίτησης, κρίνω ότι δεν θα μπορούσε να επιτραπεί η έγκριση της Αίτησης στη βάση εκείνης της διάταξης.

 

Προχωρώ στις πρόνοιες της Δ.25 Θ.5 των Θεσμών (που επίσης δεν περιλαμβάνεται στη νομική βάση της Αίτησης) η οποία προβλέπει ότι:

 

«Το Δικαστήριο μπορεί σε οποιοδήποτε χρόνο και με τέτοιους όρους ως προς τα έξοδα ή άλλως, ως θα έκρινε δίκαιο, να τροποποιήσει οποιοδήποτε ελάττωμα ή λάθος σε οποιαδήποτε διαδικασία, όλες δε οι αναγκαίες τροποποιήσεις θα πρέπει να γίνονται με σκοπό τον καθορισμό του πραγματικού ζητήματος ή επίδικου θέματος, το οποίο εγείρεται από ή κατά τη διαδικασία.»

 

Όμως, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι στην παρούσα περίπτωση ενδεχόμενη έγκριση της Αίτησης θα συνέτεινε στον καθορισμό των πραγματικών ζητημάτων της επίδικης διαφοράς.

 

Εάν επιτραπεί τροποποίηση τέτοιας έκτασης στην έκθεση απαίτησης, 6½ χρόνια μετά την καταχώρηση της αγωγής και 3½ χρόνια αφού έκλεισαν τα δικόγραφα, αυτό θα εκτροχίαζε τη διαδικασία της αγωγής, η εκδίκαση της οποίας έχει ήδη καθυστερήσει. Πρέπει επίσης να σημειώσω ότι μια έκθεση απαίτησης, ως δικόγραφο, περιλαμβάνει ισχυρισμούς του ενάγοντα ως προς τα ουσιώδη γεγονότα στα οποία στηρίζει την υπόθεση του και όχι «ισχυρισμούς και τοποθετήσεις των εναγόμενων μέσον των δικηγόρων τους» (ως η ένορκη δήλωση της Αίτησης). Τροποποίηση μιας έκθεσης απαίτησης με σκοπό να προβληθούν μέσω αυτής ισχυρισμοί και τοποθετήσεις της άλλης πλευράς, δημιουργεί πραγματικό κίνδυνο να ξεφύγει η διαδικασία από το ορθό πλαίσιο.

 

Συνεπώς, ακόμα και αν μπορούσα να προσπεράσω τη μη συμπερίληψη της Δ.25 Θ.5 των Θεσμών στη νομική βάση, κρίνω ότι δεν θα ήταν ούτε ορθό ούτε δίκαιο να επιτραπεί η τροποποίηση στη βάση εκείνης της διάταξης υπό τα δεδομένα αυτής της περίπτωσης.

 

Τέλος, όπως σημείωσα, στις αιτούμενες τροποποιήσεις περιλαμβάνεται η διαγραφή κάποιων ισχυρισμών και παραγράφων. Η εγκατάλειψη ισχυρισμών ή αξιώσεων είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μέσω απλής δήλωσης, χωρίς να απαιτείται επανάνοιγμα της δικογραφίας.

 

Καταληκτικά, για τους λόγους που έχω εξηγήσει, κρίνω ότι η Αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.

 

Αναφορικά με τα έξοδα της Αίτησης, ακολουθώντας το αποτέλεσμα, επιδικάζονται εναντίον των Εναγόντων/Αιτητών και υπέρ της Εναγόμενης/Καθ΄ης η Αίτηση, όπως θα υπολογιστούν και θα εγκριθούν.

 

 

 

(Υπ.) ……………………………………………

Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής