ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ

                                                                       Αρ. Αίτησης/Έφεσης: 12/25

i-justice

 

Επί τοις αφορώσι τον Περί Μεταβίβασης και Υποθήκευσης Ακινήτων Νόμο 9/65 όπως τροποποιήθηκε.

 

Μεταξύ:

1.     Διαμάντω Παναγιώτου

2.    Παναγιώτης Παναγιώτου

3.    Παναγιώτα Πίττα  

Αιτητών/Εφεσειόντων

ν.

 

 

Ημερομηνία: 22 Ιανουαρίου 2025

 

Εμφανίσεις:

Για Αιτητές – Εφεσείοντες: κος Ν. Καλλής για κ. Ε. Λαζαρίδη

Για Καθ´ης η Αίτηση – Εφεσίβλητη: κα Σ. Παφίτη για Α. Κ. Αιμιλιανίδης, Κ. Κατσαρός & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Η παρούσα Αίτηση – Έφεση καταχωρίστηκε στις 17/01/2025. Στις 21/01/2025 καταχωρίστηκε ειδοποίηση ένστασης εκ μέρους της Καθ᾽ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητης και οι συνήγοροι των μερών αγόρευσαν προς υποστήριξη των θέσεων τους.

 

Οι Αιτητές – Εφεσείοντες ζητούν την έκδοση διατάγματος με το οποίο να παραμερίζεται η ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 06/06/2024. Κατ᾽ ακολουθία ζητούν να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός του ενυπόθηκου ακινήτου ο οποίος με βάση την προαναφερθείσα ειδοποίηση ορίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 07/11/2024 πλην όμως αυτός ανεστάλη και επαναπρογραμματίστηκε για τις 23/01/2025 κατόπιν συμφωνίας των μερών.

 

Η Καθ᾽ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητη ενίσταται στην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων για διάφορους λόγους.

 

Εν πρώτοις, η Καθ᾽ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητη υποστηρίζει ότι το παρόν Δικαστήριο είναι καθ᾽ ύλην αναρμόδιο να επιληφθεί της Αίτησης – Έφεσης. Ενόψει του ότι η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου αποτελεί προϋπόθεση για να επιληφθεί το Δικαστήριο μιας υπόθεσης, θα εξετάσω πρώτα το δικαιοδοτικό αυτό ζήτημα (Θεοχάρους v. Παστελλή (1993) 1 Α.Α.Δ 240).

 

Η καθ' ύλην και κατά τόπο δικαιοδοσία των Δικαστηρίων καθορίζεται από τον περί Δικαστηρίων Νόμο (Ν. 14/60) που προβλέπει σύμφωνα με το άρθρο 158 του Συντάγματος την εγκαθίδρυση των Δικαστηρίων. Η πολιτική δικαιοδοσία των Επαρχιακών Δικαστηρίων καθορίζεται στο άρθρο 22 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60). Επαρχιακός Δικαστής έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει για οποιαδήποτε αγωγή στην οποία το αμφισβητούμενο ποσό ή η αξία της επίδικης αιτίας δεν υπερβαίνει τις €100.000 (άρθρο 22(3)(α) του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60)). Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60) «αιτία» σημαίνει οποιαδήποτε απαίτηση ή άλλη διαδικασία μεταξύ ενάγοντα και εναγομένου. Μια πολιτική διαδικασία αρχίζει είτε με αγωγή είτε με πρωτογενή αίτηση. Η Αίτηση – Έφεση είναι εναρκτήρια αίτηση στην οποία αποφασίζεται η διαφορά των μερών και ως εκ τούτου εφαρμόζεται το άρθρο 22(3)(α) του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60)).

 

Η συνήγορος της Καθ᾽ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητης εισηγείται ότι το παρόν Δικαστήριο είναι καθ᾽ ύλην αναρμόδιο να επιληφθεί της Αίτησης – Έφεσης διότι η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου υπερβαίνει τις €100.000. Παραπέμπει προς τούτο στις δύο εκτιμήσεις που διενεργήθηκαν για το ενυπόθηκο ακίνητο (Τεκμήριο 4 στην Ε/Δ που συνοδεύει την Ένσταση). Σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου ανέρχεται στις €209.000 ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη εκτίμηση στις €235.000. Όπως λέγει, η αγοραία αξία του ενυπόθηκου ακινήτου είναι ο μέσος όρος των δύο εκτιμήσεων που ανέρχεται στο ποσό των €222.000 και αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου ως φαίνεται στην ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» (Τεκμήριο 3 στην Ε/Δ που συνοδεύει την Αίτηση - Έφεση). Ως εκ τούτου, η συνήγορος της Καθ᾽ ης η Αίτηση - Εφεσίβλητης εισηγείται πως εσφαλμένα η παρούσα Αίτηση – Έφεση καταχωρίστηκε στην κλίμακα €50.000 - €100.000. Η θέση του συνηγόρου των Αιτητών – Εφεσειόντων είναι πως το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπό κρίση Αίτησης – Έφεσης διότι το ενυπόθηκο χρέος ανέρχεται στο ποσό των €52.832,44  (Τεκμήριο 2 στην Ε/Δ που συνοδεύει την Αίτηση - Έφεση).

 

Εν προκειμένω, το επίδικο θέμα που καλείται να αποφασίσει το Δικαστήριο στο πλαίσιο εκδίκασης της Αίτησης ­– Έφεσης είναι κατά πόσο θα παραμεριστεί η ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» και κατ´ ακολουθία κατά πόσο θα ακυρωθεί ο σκοπούμενος πλειστηριασμός. Επομένως, κατά την κρίση μου, το στοιχείο που καθορίζει την καθ᾽ ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, είναι η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου που αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης βάσει της οποίας θα διεξαχθεί ο πλειστηριασμός. Σημειώνεται ότι η διαδικασία εκτίμησης του ενυπόθηκου ακινήτου προβλέπεται στο άρθρο 44Δ του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965). Το εν λόγω άρθρο προβλέπει τον διορισμό εκτιμητών και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο εκτιμάται η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου. Εν προκειμένω, η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου που αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης ανέρχεται στο ποσό των €222.000 όπως προκύπτει από την ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» Τεκμήριο 3 στην Ε/Δ που συνοδεύει την Αίτηση - Έφεση). Το άρθρο 44Γ(Γ)(3) του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965) καθορίζει εξαντλητικά τους λόγους που μπορεί ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή άλλο ενδιαφερόμενο μέρος να καταχωρήσει έφεση για παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» που αφορά την σκοπούμενη πώληση ενυπόθηκου ακινήτου. Το ενυπόθηκο χρέος δεν αποτελεί αντικείμενο προς εξέταση στην παρούσα διαδικασία.

 

Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι ο Επαρχιακός Δικαστής δεν έχει καθ᾽ ύλην αρμοδιότητα να εκδικάσει την παρούσα Αίτηση – Έφεση. Ως εκ τούτου, η Αίτηση ­– Έφεση θα πρέπει να διαβιβαστεί μέσω του Πρωτοκολλητείου στο καθ᾽ ύλην αρμόδιο Δικαστήριο. Τα έξοδα για την ενώπιον μου διαδικασία βαραίνουν τους Αιτητές – Εφεσείοντες.

 

 

(Υπ.)…………...................

                Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο