ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

Ενώπιον: Χ. Στρόππου, Ε.Δ.

 

                                                                                                                       

        Αριθμός Αγωγής: 943/2021

 

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΚΟΥΡΗΣ

 

    Ενάγοντες

 

-και-

 

 

 

1.      ΔΗΜΟΣ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

2.      ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

 

                                                                                                                                                                                                  Εναγόμενοι

 

                                  -και-

 

                                                 ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΣ ΛΕΜΕΣΟΥ – ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΣ

 

                                                                                                                                                        Τριτοδιάδικος

 

 

Ημερομηνία: 07/01/2025

 

Εμφανίσεις:

 

Για Ενάγοντα/Καθ’ ου η Αίτηση: κύριος Κουκούνη για Γεώργιος Κουκούνης Δ.Ε.Π.Ε.

 

Για Εναγόμενους/Αιτητές: κυρία Αηδονίδου για Ηλίας Νεοκλέους & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η   Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

(Αίτηση για εκδίκαση προδικαστικού σημείου)

 

 

 

 

I.          ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

1.         Επίδικη στην παρούσα διαδικασία είναι η Αίτηση ημερομηνίας 05/02/2024 δια της οποίας ζητείται όπως το προδικαστικό σημείο που εγείρεται στην παράγραφο 2 της Έκθεσης Υπεράσπισης του Εναγόμενου 1 προδικαστεί ή/και αποφασισθεί από το Δικαστήριο πρώτα ή/και πριν από την ακρόαση ολόκληρης της Αγωγής.

 

2.         Στην παράγραφο 2 της Έκθεσης Υπεράσπισης εγείρεται ως προδικαστική ένσταση ότι ο Ενάγοντας δεν νομιμοποιείται να εγείρει την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αγωγή καθότι το αγώγιμο δικαίωμα του έχει παραγραφεί. Όπως αναφέρεται στην εν λόγω παράγραφο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Ενάγοντα, το επίδικο ατύχημα έλαβε χώρα στις 17/02/2018 και η βάση της αγωγής στηρίζεται σε αμέλεια ή/και δημόσια οχληρία. Ενόψει τούτου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Εναγόμενου 1, τα εν λόγω αστικά αδικήματα παραγράφονται εντός 3 ετών από την ημέρα που συμπληρώθηκε η βάση της Αγωγής με αποτέλεσμα να έχει παραγραφεί το αγώγιμο δικαίωμα.

 

3.         Σημειώνεται ότι η παρούσα υπόθεση αφορά ατύχημα που συνέβη, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην Αγωγή, στην Επαρχία Λεμεσού εξαιτίας κατ’ ισχυρισμό πλημμύρας του δρόμου ή/και του κυκλικού κόμβου Αγίου Νικολάου. Ενώ ο Ενάγοντας οδηγούσε στον εν λόγω δρόμο ή/και κυκλικό κόμβο, εισέρρευσε μεγάλη ποσότητα νερού στο όχημα ή/και στην μηχανή ή/και στο εσωτερικό του με αποτέλεσμα αυτό να υποστεί ζημιές. Ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι το ατύχημα οφείλεται σε αμέλεια ή/και παράβαση των εκ του νόμου απορρεόντων καθηκόντων των Εναγόμενων ή/και λόγω παράλειψης επιδιόρθωσης ή/και συντήρησης του οδικού δικτύου ή/και εξαιτίας δημόσιας οχληρίας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

II.         ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ

 

Νομική Βάση

 

4.         Η νομική βάση μιας αίτησης είναι ιδιαίτερα σημαντική. Για να είναι έγκυρο ένα δικονομικό μέτρο, θα πρέπει να καθορίζονται στη νομική βάση της ενδιάμεσης Αίτησης οι διατάξεις στις οποίες στηρίζεται το αίτημα.[1]

 

5.         Νομική Βάση της επίδικης Αίτησης είναι οι περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί, Δ.27 θ. 1-3, Δ.48 θ.1-4 και 9, Δ.29 θ. 2, το άρθρο 68 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου (Κεφ. 148), το άρθρο 6 (2) του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 Ν. 66 (Ι)/2012, η νομολογία, οι αρχές της επιείκειας, η αγγλική πρακτική και οι γενικές και σύμφυτες εξουσίες του Δικαστηρίου.

 

6.         Αντίστοιχη είναι και η νομική βάση της Ένστασης, δια της προσθήκης της Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, τα άρθρα 6 (3), 21, 28, 29 του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 Ν. 66 (Ι)/2012, ο περί Ερμηνείας Νόμος άρθρα 1 -10, 11-20, 20-30 και 31 αυτού, οι αρχές του κωλύματος (estoppel).

 

Η επίδικη Αίτηση και η Ένσταση στην επίδικη Αίτηση

 

7.          Όπως σημειώθηκε ήδη, με την επίδικη Αίτηση ζητείται από το Δικαστήριο να επιτρέψει την εκδίκαση προδικαστικού σημείου δια του οποίου προβάλλεται ότι το αγώγιμο δικαίωμα του Ενάγοντα έχει παραγραφεί.

 

8.         Η πιο πάνω Αίτηση προσέκρουσε στην Ένσταση του Ενάγοντα. Δια της Ένστασης του που καταχωρίστηκε στις 13/05/2024 προβάλλονται 17 λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να επιτραπεί η εκδίκαση του προδικαστικού σημείου.

 

9.         Επιχειρώντας μια ομαδοποίηση των λόγων ένστασης, ο Ενάγοντας/Καθ’ ου προβάλλει ότι η Αίτηση δεν θα πρέπει να επιτύχει επειδή (α) η Αίτηση είναι αντικανονική, αδικαιολόγητη, παράτυπη, κατάχρηση δικαστικής διαδικασία (β) δεν πληρούνται οι πρόνοιες του νόμου για την έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος, (γ)  δεν πρόκειται για αμιγώς νομικό ζήτημα το οποίο μπορεί να εξεταστεί και να κριθεί προδικαστικά, (δ) το ζήτημα της διαγραφής είναι περίπλοκο νομικά και πραγματικά ζήτημα και απαιτεί αυξημένη μελέτη και ερμηνεία νομοθετημάτων διατάξεων και θεσμών και δεν μπορεί να κριθεί προδικαστικά, (ε) υπάρχουν αμφισβητούμενα ζητήματα, (στ) απαιτείται η προσκόμιση μαρτυρίας για την εξέταση του ζητήματος, (ζ) η επίδικη Αίτηση καταχωρίστηκε με υπέρμετρη καθυστέρηση, (η) εμποδίζονται οι Εναγόμενοι λόγω προγενέστερης συμπεριφοράς τους καθότι ήγειραν διαδικασίες τριτοδιαδίκων πριν την καταχώριση της επίδικης Αίτησης (θ) δεν προσέρχονται με καθαρά χέρια οι Εναγόμενοι.

 

Νομική Πτυχή

 

10.      Οι νομικές αρχές που διέπουν την προδικαστική εξέταση ενός σημείου καθορίζονται από την Δ.27 θ. 1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία έχει τύχει ερμηνείας από σειρά αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

11.      Όπως σημειώνεται στην Χ'' Οικονόμου ν. Ελληνικής Τράπεζας Λτδ[2] η σχετική αίτηση πρέπει να καθορίζει το συγκεκριμένο νομικό σημείο που εγείρεται και να καταχωρείται κατά το χρόνο που κλείνουν οι έγγραφες προτάσεις ή πολύ σύντομα αργότερα. Κανονικά η προκαταρκτική εκδίκαση θα πρέπει να ζητείται στην Αίτηση για Οδηγίες (Summons for Directions). Η έκδοση τέτοιας διαταγής γίνεται κατά κανόνα, όταν το Δικαστήριο κρίνει ότι το κρινόμενο νομικό σημείο εγείρει σοβαρό νομικό θέμα, το οποίο αν αποφασιστεί υπέρ του Αιτητή, αποφασίζεται η όλη υπόθεση, ή ένα ουσιώδες θέμα της αγωγής. Μια τέτοια διαταγή θα πρέπει να εκδίδεται με φειδώ και σε εξαιρετικά απλές και καθαρές περιπτώσεις και όχι στις περιπτώσεις εκείνες που τα εγειρόμενα θέματα, λόγω της ασάφειας των γεγονότων ή του νόμου, θα πρέπει να αποφασιστούν κατά την ακρόαση. Ακόμα, η διαταγή αυτή δεν εκδίδεται όταν υπάρχουν αμφισβητούμενα γεγονότα.

 

12.      Όσο αφορά τον χρόνο κατά τον οποίο θα πρέπει να καταχωρείται η Αίτηση εκδίκασης προδικαστικού σημείου σημειώνεται ότι ο κατάλληλος χρόνος είναι κατά τον ορισμό της υπόθεσης για Οδηγίες, κατά το κλείσιμο των δικογράφων, ή εντός σύντομου χρόνου μετά. Δεν θα πρέπει να αναμένεται μέχρι και την ημερομηνία ακρόασης για να καταχωρείται η σχετική Αίτηση, με αποτέλεσμα να αναβάλλεται η ακρόαση της υπόθεσης και να προκαλούνται έξοδα. Μια τέτοια τακτική θα οδηγήσει σε κατάχρηση. Το ζήτημα εμπίπτει στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να αποφασίσει κατά πόσο με βάση τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης θα εγκρίνει μια τέτοια Αίτηση και θα ορίσει το νομικό σημείο για ακρόαση πριν από την ακρόαση της Αγωγής. [3]

 

13.      Στην υπόθεση Αγρόκτημα Λανίτη Λτδ κ.α. ν. Γενικού Εισαγγελέα κ.α.[4] αναφέρεται ότι η επίλυση θέματος προδικαστικά και, γενικότερα, η επίλυση θέματος έξω από το πλαίσιο της δίκης, όπου είναι το φυσιολογικό πεδίο για τη διαπίστωση των γεγονότων και τον καθορισμό των δικαιϊκών τους συνεπειών, αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, προσφυγή στο οποίο δικαιολογείται μόνο εφ' όσο τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα ή παραδεκτά. Η επίκληση της Δ.27 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας δικαιολογείται εφ' όσον το συζητούμενο θέμα αποκρυσταλλώνεται σε καθαρά νομικό θέμα, η λύση του οποίου μπορεί να επιδιωχθεί με την ίδια ευχέρεια σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Τα γεγονότα, άλλωστε, τα οποία στοιχειοθετούν τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου είναι, όπως υποδεικνύεται στη Sevegep  Ltd. v.  United Sea  Transport Ltd.  Andothers (1989) 1 Α.Α.Δ. (E) 729 εκείνα τα οποία συνθέτουν την απαίτηση, και αποκλειστική πηγή αναζήτησης τους είναι η έκθεση απαιτήσεως.

 

14.      Όπου τα γεγονότα, όπως αυτά εκτίθενται στις έγγραφες προτάσεις είναι ικανά να δώσουν πλήρη εικόνα στο Δικαστήριο, τότε το Δικαστήριο υιοθετεί την διαδικασία της προδικαστικής επίλυσης.  Σε περίπτωση όπου χρειάζεται, όμως, να δοθεί πρόσθετο φως στα γεγονότα με μαρτυρία, είναι ορθότερο όπως η υπόθεση προχωρήσει σε δίκη σύμφωνα με τις πρόνοιες της Διαταγής 33 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

 

15.      Το ζήτημα της παραγραφής είναι θεμελιώδους σημασίας καθότι αν διαπιστωθεί ότι μια Αγωγή καταχωρίστηκε σε περίοδο που εμπίπτει εντός της παραγραφής τότε αυτό έχει καταλυτικές συνέπειες για την πορεία της Αγωγής. Σε τέτοιες περιπτώσεις το Δικαστήριο δεν απορρίπτει την Αγωγή, αλλά την αναστέλλει.[5] Η παραγραφή δεν παραγράφει το αγώγιμο δικαίωμα αυτό καθαυτό, αλλά το δικαίωμα έγερσης Αγωγής.

 

Η επίδικη Αίτηση

 

16.      Ενόψει της σημασίας που θα έχει για την πορεία της υπόθεσης, θα εξεταστεί κατά προτεραιότητα ο λόγος Ένστασης που αφορά την έλλειψη κοινού πραγματικού υποβάθρου και την αναγκαιότητα προσκόμισης περαιτέρω μαρτυρίας.

 

17.      Από την Έκθεση Απαίτησης που καταχώρισε ο Ενάγοντας προκύπτει, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ότι το επίδικο ατύχημα συνέβη στις 17/02/2018 τα ξημερώματα όταν ο Ενάγοντας οδηγούσε το όχημα του στον κυκλικό κόμβο Αγίου Νικολάου στην επαρχία Λεμεσού. Από το κατ’ ισχυρισμό ατύχημα προκλήθηκαν ζημιές στο όχημα του Ενάγοντα καθώς επίσης και άλλες ζημιές τις οποίες ο Ενάγοντας δικογραφεί.

18.      Από την Έκθεση Υπεράσπισης και συγκεκριμένα στην παράγραφο 5 αυτής, διαπιστώνεται ότι οι Εναγόμενοι αρνούνται τα όσα αφορούν την παράγραφο 4 της Έκθεσης Απαίτησης. Με άλλα λόγια αρνούνται ότι το επίδικο ατύχημα συνέβη στην ημερομηνία κατά την οποία ισχυρίζεται ο Ενάγοντας ότι συνέβη το επίδικο ατύχημα,  καλώντας μάλιστα τους Ενάγοντες σε αυστηρή απόδειξη των ισχυρισμών τους.

 

19.      Το ζήτημα της παραγραφής των αγώγιμων δικαιωμάτων καθορίζεται με αναφορά στον χρόνο συμπλήρωσης της βάσης της αγωγής σύμφωνα με το άρθρο 2 του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 (66(Ι)/2012). Η βάση της Αγωγής σημαίνει το «σύνολο των γεγονότων που θεμελιώνουν το αγώγιμο δικαίωμα στο οποίο αφορά η Αγωγή».

 

20.      Όπως αναφέρει το άρθρο 3 του ως άνω Νόμου είναι ότι ο χρόνος παραγραφής αρχίζει να «τρέχει όταν συμπληρωθεί η βάση της αγωγής».

 

21.      Αυτό το οποίο διαπιστώνεται από την σχετική δικογραφία, δηλαδή την Έκθεση Απαίτησης και την Έκθεση Υπεράσπισης, σε συνάρτηση βέβαια με τα όσα αναφέρονται στην επίδικη Αίτηση και Ένσταση, είναι ότι δεν υπάρχει κανένα στέρεο υπόβαθρο γεγονότων για να κριθεί κατά πόσο έχει παραγραφεί το αγώγιμο δικαίωμα των Εναγόντων. Δεν υπάρχει δηλαδή συμφωνία από πότε «τρέχει» η παραγραφή.

 

22.      Το πιο πάνω καθίσταται ιδιαίτερα πιο σαφή αν ληφθεί υπόψη ότι το βασικότερο στοιχείο για να κριθεί η παραγραφή του αγώγιμου δικαιώματος του Ενάγοντα είναι το πότε ακριβώς συνέβη το επίδικο ατύχημα. Ακόμα και ως προς το σημείο αυτό δεν διαπιστώνεται να υπάρχει συμφωνία μεταξύ των μερών και το Δικαστήριο θα πρέπει να ακούσει μαρτυρία κατά την ακρόαση της υπόθεσης για να καταστεί δυνατή η εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος για τον χρόνο που συνέβη το επίδικο ατύχημα. Εκεί και όπου υπάρχουν αμφισβητούμενα ζητήματα, το Δικαστήριο δεν θα επιτρέψει την εξέταση προδικαστικού σημείου.

 

23.      Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι η εφαρμογή της Δ.27 θ.1 και 2 δικαιολογείται μόνο όπου τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα και παραδεκτά (βλ. Lioufis & Co. Ltd v. Ανδρόνικα κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 773, 780 (απόφαση κ. Πική) και Βιομηχανία Χαρ. Αλωνεύτη Λτδ κ.ά. ν. Alpha Bank Ltd (2003)1 Α.Α.Δ. 990).

 

24.      Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται και στην Malachtou v. Christodoulos K. Armefti and Another (1984) 1 CLR 548:

 

«Only pure issues of law should be dealt with under Order 27, rule 1, which if decided in one way are going to be decisive of litigation between the parties; and the factual substratum thereof must not be in dispute. The Court called, upon to decide a preliminary point of law should first know the undisputed facts giving rise to the legal issues he is invited to resolve If the facts are not settled the best course is to proceed under Order 33 i.e the hearing of the whole action A decision under Order 27, rule 1 when the facts are not settled will inevitably lead to declarations in abstracto or to use the wording in the case of Georgallides (supra) to decide academic questions something impermissible and quite outside the task entrusted to the Courts.»

 

25.      Σε σχέση με το αγγλικό O.25 r.3 (αντίστοιχο της Δ.27 Θ.2), στην Ετήσια Πρακτική του 1958 (Annual Practice 1958), στη σελ. 572, αναφέρονται τα ακόλουθα:

 

«Application for Hearing before Trial.—This may be made on the summons for directions. The Master, as a rule, will only make the order when he sees that the objection raises a serious question of law, which, if decided in favour of the party objecting, would dispense with any further trial, or at any rate with the trial of some substantial issue in the action (see L.C. & D. Ry. v. S. E. Ry., 53 L.T. p. 111; Robinson v. Fenner, [1913] 3 K.B. 835).  The order should not be made in respect of matters which by reason of the obscurity either of the facts or the law ought to be decided at the trial; only in respect of matters on which no further light would be thrown at the trial (per Roche, J., Isaacs & Sons, Ltd. v. Cook, [1925] 2 Κ. B. p. 401, applied in Taverner v. Glamorgan County Council (1941), 57 T. L. R. 243). The order for argument before trial should not be made where there are facts in dispute, and if made may be set aside at the hearing (Western S.S. Co. v. Amaral Sutherland & Co., [1914] 3 Κ. B. 55; Parr v. London Assurance Co., 8 T. L. R. 88; Scott v. Mercantile Accident Co., ib. 431). An order may be made that the points of law may be dealt with as a preliminary point at the trial (Osborne v. Am. Society of Railway Servants, [1911] 1 Ch. 545).».

 

26.      Με δεδομένο ότι αμφισβητείται η ημερομηνία που συνέβη το επίδικο ατύχημα, η κατάληξη του Δικαστηρίου δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το να απορρίψει την επίδικη Αίτηση ώστε όλα τα επίδικα ζητήματα να διασαφηνιστούν κατά την δίκη, όπου είναι το φυσιολογικό πεδίο για τη διαπίστωση των γεγονότων και τον καθορισμό των δικαιϊκών τους συνεπειών.

 

III.       ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

27.      Υπό το φως των όσων έχουν σημειωθεί η Αίτηση απορρίπτεται.

 

28.      Τα έξοδα της επίδικης Αίτησης επιδικάζονται υπέρ του Ενάγοντα/Καθ’ ου η Αίτηση και εναντίον του Εναγόμενου 1/Αιτητή και θα είναι καταβλητέα στο τέλος της διαδικασίας.

 

 

                                                               (Υπ.)…………………………………………..

                                                                                     Χ. Στρόππος, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής