ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Αγωγή Αρ. 802/2024
iJustice
Μεταξύ:
Astarto Group Ltd
Ενάγουσας
-και-
Mickael Benjaminovich κ.ά.
Εναγομένων
----------------------
Αίτηση ημερ. 2.9.2024
10 Ιανουαρίου 2025
Για Ενάγουσα-Αιτήτρια: κ. Σ. Πίττας για Soteris Pittas & Co LLC
Για Εναγόμενο 1 – Καθ’ ου η Αίτηση: κ. Α. Κουάλης με κ. Δ. Λοϊζίδη για A.G. Erotocritou LLC
Για Εναγόμενους 2, 5, 6, 8 και 9 – Καθ’ ων η Αίτηση: κ. Κ. Χριστοφή για Αρτεμίου, Πιερή & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για Εναγόμενους 3 και 4: κα Μ. Πορνάρη με κα Α. Ζαχαριάδη για Giorgos Landas LLC
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Κατά την 11.9.2024 το Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα τύπου Anton Piller με το οποίο διατάσσονταν οι Εναγόμενοι 3 – 5 όπως επιτρέψουν στα κατονομαζόμενα στο διάταγμα πρόσωπα να εισέλθουν στα υποστατικά στα οποία διεξάγονται οι εργασίες των ως άνω Εναγομένων και ερευνήσουν, ανιχνεύσουν, αναζητήσουν και λάβουν στην κατοχή τους όλα τα έγγραφα ή και αρχεία σε οποιαδήποτε μορφή βρίσκονται, τα οποία περιέχουν ή στα οποία αποθηκεύεται οποιαδήποτε πληροφορία σχετική προς τα θέματα που αναφέρονται στο Παράρτημα Α του διατάγματος και ακολούθως τα παραδώσουν στην Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού για ασφαλή φύλαξη.
Οι Εναγόμενοι εναντιώθηκαν στην επίδικη Αίτηση, στη βάση της οποίας εκδόθηκε το ρηθέν διάταγμα, όπως και σειρά άλλων διαταγμάτων. Κατά την ημερομηνία ακρόασης των διαδικαστικών οδηγιών (ΑΔΟ) και μετά που το Δικαστήριο έδωσε τις προβλεπόμενες στο Μέρος 23.11 των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας οδηγίες, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εναγόμενου 1 υπέβαλε προφορικό αίτημα όπως του επιτραπεί να έχει πρόσβαση στο υλικό που συλλέχθηκε κατά την εκτέλεση του ρηθέντος διατάγματος τύπου Anton Piller και παραδόθηκε στην Πρωτοκολλητή για φύλαξη. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της Ενάγουσας έφεραν ένσταση στο αίτημα. Κατόπιν αυτού, το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση σε νέα ημερομηνία, ώστε να ακουστούν οι εμπεριστατωμένες θέσεις αμφοτέρων των πλευρών. Κατά την ημερομηνία που το Δικαστήριο όρισε την Αίτηση, υπεβλήθηκε το ίδιο αίτημα και εκ μέρους των ευπαίδευτων συνηγόρων των Εναγομένων 2 – 6, 8 και 9, οι οποίοι βασικά συντάχθηκαν με τις προβληθείσες εκ μέρους του ευπαίδευτου συνηγόρου του Εναγόμενου 1 θέσεις.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίχθηκαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εναγόμενου 1, η προσθήκη πρόνοιας στο επίδικο διάταγμα, η οποία απαγορεύει στους Εναγόμενους να έχουν πρόσβαση στο υλικό που συλλέχθηκε κατά την εκτέλεση του διατάγματος, δεν αποτελεί προσπάθεια συντήρησης μαρτυρίας αλλά κατάσχεση της κατ΄ αποκλεισμό των Εναγομένων, κάτι το οποίο νομικά είναι ανεπίτρεπτο και αδιανόητο. Περαιτέρω, η πρόνοια που τέθηκε στο διάταγμα, σύμφωνα με την οποία μετά την αποπεράτωση της έρευνας, οι Εναγόμενοι διατάσσονται όπως διαγράψουν ή και καταστρέψουν τα στοιχεία που περιγράφονται στο Παράρτημα Α του διατάγματος, δεν συνάδει με το προσχέδιο διαταγμάτων τύπου Anton Piller, ως εκτίθεται στο Παράρτημα Ι, Τύπος ΙΙ, του Μέρους 25 των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Υποστηρίχθηκε ακόμα ότι με την κατάσχεση του υλικού κατ’ αποκλεισμό των Εναγομένων, παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας των όπλων, ως και το δικαίωμα των Εναγομένων για δίκαιη δίκη.
Στην αντίπερα όχθη, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ενάγουσας υποστήριξε ότι το υλικό το οποίο παραλήφθηκε με την εκτέλεση του διατάγματος Anton Piller δεν είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος. Κατ’ επέκταση η ετοιμασία της ένστασης των Εναγομένων δεν εξαρτάται από την πρόσβαση στο ανωτέρω υλικό. Ο Εναγόμενος 1 θα πρέπει με την ένσταση του να απαντήσει στους ισχυρισμούς που περιέχονται στις ένορκες δηλώσεις της Ενάγουσας, οι οποίες υποστήριξαν την Αίτηση της για έκδοση του διατάγματος τύπου Anton Piller όπως και των υπόλοιπων διαταγμάτων, όχι όμως σε μαρτυρία που ακόμα δεν παρουσιάστηκε από την Ενάγουσα ενώπιον του Δικαστηρίου. Ο Εναγόμενος 1, όπως και οι υπόλοιποι Εναγόμενοι θα λάβουν γνώση του ανωτέρω υλικού διά της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης της Ενάγουσας που θα καταχωριστεί μετά την ένσταση του Εναγόμενου 1, όπως και των υπόλοιπων Εναγομένων. Κατά τον κ. Πίττα, τυχόν έγκριση του αιτήματος για πρόσβαση στο ανωτέρω υλικό θα προσδώσει άδικο προβάδισμα στους αδικοπραγήσαντες, ήτοι θα δώσει την ευκαιρία σ’ αυτούς να λάβουν στην κατοχή τους και να γνωρίζουν το περιεχόμενο του, πριν αυτό παρουσιαστεί επίσημα από την Ενάγουσα ενώπιον του Δικαστηρίου. Υποστηρίχθηκε ακόμα ότι ο Εναγόμενος 1 δεν νομιμοποιείται να τοποθετείται επί του διατάγματος τύπου Anton Piller, για το λόγο ότι αυτό δεν στρέφεται εναντίον του. Ως κατακλείδα υποστηρίζεται ότι το αίτημα του Εναγόμενου 1 επιδιώκει να εξυπηρετήσει αλλότριους σκοπούς και συνιστά απόπειρα αλίευσης μαρτυρίας.
Μελέτησα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τις εκατέρωθεν πλευρές. Πρωτίστως θα πρέπει να αναφερθεί ότι το Δικαστήριο με το επίδικο διάταγμα τύπου Anton Piller έδωσε οδηγίες όπως το υλικό που θα ληφθεί από τα υποστατικά των Εναγομένων παραδοθεί για ασφαλή φύλαξη στην Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με αντίγραφο του στους δικηγόρους της Ενάγουσας, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου. Διαλαμβάνεται δε πρόνοια σ΄ αυτό όπως το περιεχόμενο της συσκευής που θα παραδοθεί στην Πρωτοκολλητή να μη κοινοποιηθεί σε οποιονδήποτε, εκτός κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου. Κατά τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εναγόμενου 1, η προσθήκη της ανωτέρω πρόνοιας στο επίδικο διάταγμα, δεν αποτελεί προσπάθεια συντήρησης μαρτυρίας αλλά κατάσχεση της κατ’ αποκλεισμό των Εναγομένων, κάτι το οποίο είναι νομικά ανεπίτρεπτο και αδιανόητο.
Η πρώτη μου παρατήρηση είναι ότι δεν αναφέρθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εναγόμενου 1 η νομοθετική ή κανονιστική διάταξη στην οποία στηρίζεται το αίτημα του να του δοθεί πρόσβαση στο μαρτυρικό υλικό, το οποίο παραλείφθηκε στο πλαίσιο της εκτέλεσης του διατάγματος του τύπου Anton Piller. Αφ΄ ής στιγμής δεν έχει διευκρινιστεί από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εναγομένου 1 το νομικό υπόβαθρο το οποίο προσδίδει την εξουσία στο Δικαστήριο να επιτρέψει την πρόσβαση του Εναγόμενου 1 στο μαρτυρικό υλικό που φυλάσσεται από την Πρωτοκολλητή, δεν αφήνεται άλλη επιλογή στο Δικαστήριο εκτός από την απόρριψη του αιτήματος.
Ανεξάρτητα όμως από την ως άνω παράλειψη, ως έχει ήδη αναφερθεί, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εναγόμενου 1 ισχυρίζεται ότι με την κατάσχεση του υλικού κατ’ αποκλεισμό των Εναγομένων παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας των όπλων και, κατ’ επέκταση, το δικαίωμα τους σε δίκαιη δίκη. Παραπέμπει δε, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Α. Α. ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 140 και Παπαδοπούλου κ.ά. ν. Ράπτη κ.ά. (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 1306). Θα πρέπει να επισημάνω ότι, όπως είναι νομολογημένο, ισχυρισμοί για παραβίαση του δικαιώματος για δίκαιη δίκη δεν μπορούν, χωρίς νομοθετική ή δικονομική εξουσιοδότηση, να εξετάζονται προκαταρκτικά, προληπτικά ή προκαταβολικά. Εξετάζονται πάντοτε στο τέλος της δίκης (Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ., 1718, 1752). Όπως επίσης έχει νομολογηθεί, η θεμελίωση της παραβίασης των προνοιών του άρθρου 6 της Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και θεμελιωδών Ελευθεριών, σχετικά με τη δίκαιη δίκη, δεν αποφασίζεται με τρόπο αφηρημένο, αλλά αποτελεί ζήτημα το οποίο πρέπει να εξετάζεται υπό το φως των ειδικών περιστάσεων της κάθε υπόθεσης (Kouppis v. Republic (1977) 2 C.L.R. 361, 388).
Πέραν των πιο πάνω, στην υπόθεση Α. Α. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), την οποία ο ίδιος ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εναγόμενου 1 επικαλείται στη γραπτή του αγόρευση προς επίρρωση των θέσεων του, αναφέρονται επί λέξη τα ακόλουθα:
«Το ερώτημα κατά πόσο δίκη είναι δίκαιη ή όχι θα πρέπει να απαντάται με βάση την αξιολόγησή της στο σύνολό της (Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 A.A.Δ. 746, Nielsen v. Denmark [1989] 11 E.H.R.R. 175). Η τήρηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το Άρθρο 6(3) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτιμάται στο πλαίσιο του συνόλου της δίκης γιατί μόνο σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να διαπιστωθεί αν η δίκη υπήρξε δίκαιη (Can (Series A, Vol. 96) και Barbera (Series A, Vol. 146). Βλέπε ακόμα Αντωνίου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω)».
(Η υπογράμμιση είναι δική μου).
Χωρίς να παραγνωρίζω ότι οι ανωτέρω αρχές διατυπώθηκαν στο πλαίσιο ποινικών υποθέσεων, εντούτοις θεωρώ ότι εφαρμόζονται κατ΄ αναλογία και σε πολιτικές υποθέσεις.
Υπό το φως των όσων αναφέρονται πιο πάνω, ο ισχυρισμός του Εναγόμενου 1 ότι παραβιάζεται το δικαίωμα του για δίκαιη δίκη δεν θα μπορούσε να εξεταστεί προκαταρκτικά σ΄ αυτό το στάδιο. Επιπρόσθετα θα ήθελα να επισημάνω ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ενάγουσας δεν αρνείται να αποκαλύψει το ληφθέν κατά την εκτέλεση του επίδικου διατάγματος τύπου Anton Piller μαρτυρικό υλικό. Διατείνεται όμως ότι αυτό δεν είναι το κατάλληλο στάδιο για την αποκάλυψη του και ότι θα αποκαλυφθεί μέσω της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης που θα καταχωριστεί από την Ενάγουσα, μετά την καταχώρηση της ένστασης των Εναγομένων στην υπό εξέταση Αίτηση. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι τόσο ο Εναγόμενος 1 όσο και οι υπόλοιποι Εναγόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να λάβουν γνώση του κατασχεθέντος μαρτυρικού υλικού μέσω της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης της Ενάγουσας και να προβάλουν τις θέσεις τους επ΄ αυτού με την απαντητική ένορκη δήλωση τους, την οποία έχουν το δικαίωμα να καταχωρήσουν.
Καθ΄ όσον αφορά τη θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Εναγόμενου 1 ότι η πρόνοια που τέθηκε στο επίδικο διάταγμα με την οποία οι Εναγόμενοι διατάχθηκαν όπως διαγράψουν ή και καταστρέψουν τα περιγραφόμενα στο Παράρτημα Α του διατάγματος στοιχεία, δεν συνάδει με το Προσχέδιο Διατάγματος του Τύπου Anton Piller που καθορίζονται στους νέους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας, θα ήθελα να αναφέρω ότι το ζήτημα αυτό θα εξεταστεί στο πλαίσιο της ακρόασης της επίδικης Αίτησης. Αναμφισβήτητα όμως το στάδιο αυτό δεν είναι το κατάλληλο για εξέταση του.
Κάτω από τα δεδομένα τα οποία έχω παραθέσει πιο πάνω καταλήγω ότι το υποβληθέν εκ μέρους του Εναγόμενου 1 αίτημα να του επιτραπεί να έχει πρόσβαση στο συλλεγέν με βάση το επίδικο διάταγμα τύπου Anton Piller μαρτυρικό υλικό δεν μπορεί να πετύχει.
Αναφορικά με τα έξοδα της διαδικασίας ακρόασης του αιτήματος, θεωρώ ορθότερο όπως παραμείνουν στην πορεία της Αίτησης ημερομηνίας 2.9.2024.
Η Αίτηση επαναορίζεται για ΑΔΟ την 16.1.2025, ώρα 09.00 π.μ. με σκοπό την αναθεώρηση των οδηγιών του Δικαστηρίου οι οποίες είχαν εκδοθεί με βάση το Μέρος 23.11 των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.
(Υπ.) ………………………….
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο