ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

Ενώπιον: Χ. Στρόππου, Ε.Δ.

 

                                                                                                                       

    Αριθμός Αγωγής: 1092/2021

 

 

1.    ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

 

2.    ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

 

    Ενάγοντες

 

-και-

 

 

 

ΜΑΡΙΟΥ ΒΕΡΔΟΥΚΑ

 

                                                                                                                                                                                                  Εναγόμενος

 

 

Ημερομηνία: 10/01/2025

 

Εμφανίσεις:

 

Για Ενάγοντες/Καθ’ ων η Αίτηση: κυρία Φράγκου Α. Έλενα  

 

Για Εναγόμενους/Αιτητές: κύριος Γεωργίου Σ. Παναγιώτης

 

 

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η   Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

(Αίτηση για τροποποίηση της Έκθεσης Υπεράσπισης)

 

 

 

1.         Επίδικη στην παρούσα διαδικασία είναι η Αίτηση ημερομηνίας 21/03/2024 δια της οποίας ζητείται η τροποποίηση της Έκθεσης Υπεράσπισης.

 

2.         Η υπόθεση αφορά κατ’ ισχυρισμό δάνειο ύψους 3.600 Ευρώ που παραχωρήθηκε από τους Ενάγοντες προς τον Εναγόμενο.  

 

3.         Όπως προκύπτει από το φάκελο της δικογραφίας η επίδικη Αίτηση καταχωρίστηκε αφού τα δικόγραφα έκλεισαν και αφού εκδόθηκε η Κλήση για Οδηγίες, καταχωρίστηκαν οι Ένορκες Δηλώσεις Αποκάλυψης αλλά και οι Ονομαστικοί Κατάλογοι των Διαδίκων.

 

Οι τροποποιήσεις που επιδιώκονται με την επίδικη Αίτηση

 

4.         Με την επίδικη Αίτηση επιδιώκει ο Εναγόμενος/Αιτητής την διόρθωση της 2^ης παραγράφους της Έκθεσης Υπεράσπισης δια της αντικατάστασης της φράσης «από τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2020 τελούν σε διάσταση» με την φράση «περί τις αρχές Ιουλίου του 2020 τελούν σε διάσταση».

 

5.         Επιπλέον, επιδιώκεται η προσθήκη μιας νέας παραγράφου δια της οποίας να αναφέρεται ότι οι Ενάγοντες κωλύονται από του να διεκδικούν το κατ’ ισχυρισμό και/ή οποιοδήποτε ποσό από τον Εναγόμενο και η συνακόλουθη αναρρύθμιση των παραγράφων της Έκθεσης Υπεράσπισης.

 

6.         Στην Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την επίδικη Αίτηση, ο Εναγόμενος προβάλλει το ιστορικό των διαφορών του με την σύζυγο του, με την οποία βρίσκεται σε διάσταση. Δεν κρίνεται σκόπιμο να γίνει λεπτομερής καταγραφή των όσων εκεί αναφέρονται καθότι δεν είναι σχετικά με τα επίδικα ζητήματα, όπως άλλωστε παραδέχεται και ο ίδιος ο Εναγόμενος στην σχετική Ένορκη Δήλωση του.

 

7.         Αυτό το οποίο αναφέρει επί της ουσίας ο Ενάγοντας είναι ότι αντιμετωπίζει την «μανιώδη εκδικητική και καταδιωκτική συμπεριφορά της τέως Συζύγου του». Το γεγονός αυτό προκάλεσε σύγχυση στον Εναγόμενο με αποτέλεσμα αυτός να δίνει λανθασμένες πληροφορίες στους τότε Δικηγόρους του. Μόνο με την αιτούμενη τροποποίηση αναφέρει ο Εναγόμενος θα καταστεί δυνατή η προβολή της πλήρους υπεράσπισης του.  

 

 

 

 

Η Ένσταση των Εναγόντων/Καθ’ ων η Αίτηση

 

8.         Με την Ένσταση τους οι Ενάγοντες/Καθ’ ων η Αίτηση προβάλλουν 5 λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να επιτύχει η επίδικη Αίτηση. Όπως αναφέρουν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, δεν προβάλλεται κανένας λόγος, επιχειρείται η εισαγωγή ισχυρισμών και γεγονότων κατά τρόπο δικονομικά απαράδεκτο και παράτυπο και η αιτούμενη τροποποίηση αποτελεί κατάχρηση του πολύτιμου δικαστικού χρόνου.

 

9.         Στην Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Ένσταση των Εναγόντων/Καθ’ ων η Αίτηση προβάλλεται η δική τους εκδοχή σε σχέση με το ιστορικό της διαφοράς του Εναγόμενου με την τέως σύζυγο του.  

 

10.      Για σκοπούς πληρότητας της παρούσας Απόφασης αναφέρεται ότι καταχωρίστηκαν Συμπληρωματικές Ένορκες Δηλώσεις κατόπιν έκδοσης εκ συμφώνου Διατάγματος του Δικαστηρίου. Τα όσα αναφέρονται στις εν λόγω Συμπληρωματικές Ένορκες Δηλώσεις αφορούν και πάλι το ιστορικό της διαφοράς των τέως συζύγων, τα οποία δεν κρίνεται σκόπιμο να παρατεθούν.

 

Νομική Πτυχή

 

11.      Η νομική βάση μιας αίτησης είναι ιδιαίτερα σημαντική. Για να είναι έγκυρο ένα δικονομικό μέτρο, θα πρέπει να καθορίζονται στη νομική βάση της ενδιάμεσης Αίτησης οι διατάξεις στις οποίες στηρίζεται το αίτημα.[1]

 

12.      Κεντρικής σημασίας αναδεικνύεται η Δ.25 θ. 1 (3) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, καθότι οι γραπτές αγορεύσεις και η σχετική επιχειρηματολογία των μερών εστιάζει στην συγκεκριμένη Διαταγή.

 

13.      Σημειώνεται ότι η υφιστάμενη μορφή της Δ.25 θ. 1 (3) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας τέθηκε σε καθολική ισχύ την 01/01/2016. Ενόψει τούτου η Αγωγή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω Διαταγής.

 

14.      Σημειώνεται ότι η Δ.25 θ. 1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας επιτρέπει την τροποποίηση σε τρία στάδια.

 

15.      Το πρώτο στάδιο είναι με την καταχώριση της Αγωγής και πριν την επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος και χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου.

 

16.      Το δεύτερο στάδιο είναι μετά την επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος και πριν την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες, όπου επιτρέπεται «άπαξ» η τροποποίηση χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου. Σε περίπτωση που η Κλήση για Οδηγίες εκδίδεται ταυτόχρονα με την συμπλήρωση της δικογραφίας επιτρέπεται η τροποποίηση εντός 15 ημερών.

 

17.      Η έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες σηματοδοτεί το τρίτο στάδιο, στο οποίο κατά κανόνα δεν επιτρέπεται η τροποποίηση. Εξαίρεση αποτελεί το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στην σύνταξη της δικογραφίας και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά την λήψη των οδηγιών για έγερση της Αγωγής ή της καταχώρισης του Κλητηρίου Εντάλματος ή της δικογραφίας.

 

18.      Το συμπέρασμα που εξάγεται από την δομή της πιο πάνω Διαταγής είναι ότι όσο προχωρά η δικαστική διαδικασία περιορίζεται και η δυνατότητα τροποποίησης του Δικογράφου. Θέτει τους Δικηγόρους και τους διαδίκους σε εγρήγορση ούτως ώστε να προετοιμάζουν την υπόθεση τους και την δικογραφία σε πρώιμο στάδιο και πριν από την καταχώριση της Κλήσης για Οδηγίες.

 

19.      Η Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας όπως ισχύει σήμερα έχει περιορίσει την προηγούμενη πιο φιλελεύθερη τάση που επέτρεπε την τροποποίηση των δικογράφων σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας.

 

20.      Συνεπώς, πρέπει ο Αιτητής να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι (α) είτε πρόκειται για εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, (β) είτε πρόκειται για νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά την λήψη των Οδηγιών για έγερση της Αγωγής ή της καταχώρισης του Κλητηρίου Εντάλματος ή της δικογραφίας αναλόγως της περίπτωσης.

 

21.      Ο σταδιακός περιορισμός της δυνατότητας τροποποίησης που διατυπώνει η Δ.25 θ. 1 (3) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας όσο προχωρεί η υπόθεση, σε συνάρτηση με την περιοριστική αναφορά σε «εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος», και την επίσης περιοριστική αναφορά στην διόρθωση στη «σύνταξη της δικογραφίας» καθιστά αντιληπτή την αυστηρότητα της εν λόγω Διαταγής.

 

22.      Γεγονότα τα οποία ήταν ήδη γνωστά και δεν δικογραφήθηκαν ή γεγονότα που θεμελιώνουν περαιτέρω την βάση της Αγωγής ή της Υπεράσπισης δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο Αίτησης για τροποποίηση στο στάδιο που έπεται της έκδοσης της Κλήσης για Οδηγίες.

 

23.      Αυτό το οποίο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο Αίτησης Τροποποίησης στο στάδιο αυτό είναι λεκτικά ή τυπογραφικά ή εκφραστικά λάθη που εμφιλοχωρούν κατά την σύνταξη της δικογραφίας.[2] Ενδεχόμενη εξαίρεση θα αποτελούσε η τροποποίηση στην βάση γεγονότων που προέκυψαν μεταγενέστερα.

 

24.      Πέραν της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αναγράφεται στην επίδικη Αίτηση και το Μέρος 18.1 (2) (α) ή (β), 18.2 (1) (α) και (β), 18.4 (1) (α) και (β), 18.6 (1) – (7), 18.7 (1) – (4), Μέρος 60.2 (1) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 και στις συμφυείς και γενικές εξουσίες του Δικαστηρίου.

 

25.      Ο Συνήγορος του Εναγόμενου στις γραπτές του αγορεύσεις αναφέρει ότι με βάση τους Νέους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, το Δικαστήριο εξετάζει το «συμφέρον της δικαιοσύνης» λαμβάνοντας υπόψη τον πρωταρχικό σκοπό. Σύμφωνα με την θέση του η καταχώριση της Ένστασης είναι αδικαιολόγητη και θα πρέπει να καταδικαστεί η πλευρά των Εναγόντων στα έξοδα ως προνοούν οι Νέοι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας. Όπως αναφέρει ο Συνήγορος του Εναγόμενου με επίκληση στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023 «επανέρχεται μια πολύ πιο ελαστική προσέγγιση σχετικά με τις τροποποιήσεις δικογράφων, όπως ίσχυε δηλαδή με την παλαιά Δ.25 (πριν το 2015) με την οποία ακολουθείτο μια πολύ φιλελεύθερη προσέγγιση». Για να θεμελιώσει περαιτέρω την θέση του ο Συνήγορος του Εναγόμενου επικαλείται σειρά Αποφάσεων που ίσχυαν πριν την τροποποίηση που τέθηκε σε ισχύ την 01/01/2016.

 

26.      Καταρχάς θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Μέρος 60 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που φέρει τον τίτλο «ΠΑΛΙΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ» αναφέρει ότι οι Κανονισμοί τίθενται σε ισχύ από την 01/09/2023 σε διαδικασίες που καταχωρούνται από την 1^η Σεπτεμβρίου του 2023.

 

27.      Στο Μέρος 60. 2 (1) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 αναφέρεται ότι όταν το Δικαστήριο ασκεί διακριτική ευχέρεια σε διαδικασία η οποία άρχισε πριν από την έναρξη της ισχύος των εν λόγω Κανονισμών, λαμβάνει υπόψη τις αρχές που καθορίζονται στο Μέρος 1 και που αφορά την Διαχείριση των δικαστικών διαδικασιών λαμβάνοντας υπόψη τον πρωταρχικό σκοπό και το καθήκον του Δικαστηρίου να διαχειρίζεται τις Υποθέσεις καθώς επίσης και το Μέρος 30 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που αφορά την Διαχείριση των Συνήθων Απαιτήσεων.

 

28.      Σε κανένα σημείο του Μέρους 60 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 δεν αναφέρεται ότι το Δικαστήριο δεν εφαρμόζει τις πρόνοιες της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και δεν προκύπτει από ανάγνωση των σχετικών προνοιών να έχει καταργηθεί η παλαιά Δ.25, ή να έχει αντικατασταθεί από τα όσα προβλέπονται στους Νέους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας.

 

29.      Ούτε εντοπίζεται στο Μέρος 30 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας στο οποίο παραπέμπει το Μέρος 60, να αναφέρεται το οτιδήποτε για την τροποποίηση των δικογράφων.

30.      Συνεπώς, η επίδικη Αίτηση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας του 2025. Αντίθετα, η επίδικη Αίτηση, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που ίσχυαν κατά τον χρόνο που καταχωρίστηκε η Αγωγή και συνεπώς εφαρμόζεται η Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

 

31.      Τα όσα αναφέρονται στην Miltiades Neophytou Civil Engineering Contractors & Developers Ltd v. Δήμου Πάφου, Πολιτική Έφεση αρ. Ε5/2018, ημερομηνίας 16/01/2024 είναι απόλυτα σχετικά με τα επιχειρήματα του Συνηγόρου του Εναγόμενου:

 

«Υπενθυμίζεται ότι την  3.7.2023 τέθηκαν σε ισχύ για το Εφετείο, οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας του 2023 (βλ. Μέρος 60.1(1)). Είναι σαφές ότι για το Εφετείο δεν υπάρχει ειδική πρόνοια για εφαρμογή των παλαιών Θεσμών σε εκκρεμούσες διαδικασίες που καταχωρίστηκαν πριν την εφαρμογή των Κανονισμών του 2023 όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες δικαιοδοσίες των πρωτόδικων Δικαστηρίων.»

 

 

32.      Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για την τροποποίηση δικογράφων βάσει της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας πριν από τη τροποποίηση της έχουν εκτεθεί και αναλυθεί σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Στέλιος Φοινιώτης ν. Greenmar Navigation Ltd and another (1989) 1 Α.Α.Δ. 33, Περικτιόνη Χρίστου ν. Ανδρέα Στυλιανού Αζά,(1992) 1 Α.Α.Δ 704, SΑΒΑ & Co. (T.M.P.) v. T.M.P. Agents, (1994) 1 A.Α.Δ. 426, Kallice Holding Co. Ltd n. TR Metals (Overseas) Ltd, (1996) 1A A.A.Δ 162). Όπως είναι γνωστό οι νομολογημένες αρχές επέτρεπαν τη τροποποίηση δικογράφων σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Το θέμα επαφίετο στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η οποία ασκείτο με τέτοιο τρόπο και υπό τέτοιους όρους που θα θεωρείτο δίκαιο. Ο παράγοντας χρόνος με βάση τη νομολογία που ίσχυε πριν από τη τροποποίηση της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ήταν σχετικός, δεν ήταν όμως εκ προοιμίου και απαρέγκλιτα αποφασιστικής σημασίας (Astor Manufacturing & Exporting Co.κ.α. ν. A.& G. Leventis κ.α., (1993) 1 Α.Α.Δ.726).[3]

 

33.      Όπως όμως ήδη σημειώθηκε, η δομή της νέας Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας καθιστά σαφές ότι η προηγούμενη νομολογία δεν τυγχάνει εφαρμογής. Αντίθετα, η σημερινή της διατύπωση δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι αυτή διαθέτει την δική της φιλοσοφία και δομή.

 

34.      Αυτό το οποίο φαίνεται να υποστηρίζει ο Εναγόμενος, είναι ότι η τροποποίηση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του «καλόπιστου λάθους». Το καλόπιστο αυτό λάθος οφείλεται στα προβλήματα και την πίεση που αντιμετώπιζε ο Εναγόμενος από την τέως σύζυγο του και την οικογένεια του με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να δίδει τις σωστές πληροφορίες στον τότε Δικηγόρο του.

 

35.      Στη βάση των όσων έχουν σημειωθεί συμφωνώ και υιοθετώ τα όσα αναφέρονται στην Arizona Trading Ltd (ανωτέρω) ότι λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας αναμένεται να συνδέεται με λεκτικά ή τυπογραφικά ή εκφραστικά λάθη που εμφιλοχωρούν κατά την σύνταξη της δικογραφίας και όχι στην παράλειψη καταγραφής γεγονότων που θεμελιώνουν την βάση της Υπεράσπισης του Εναγόμενου (εκεί αφορούσε Έκθεση Απαίτησης). Πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για την προσθήκη μιας νέας βάσης Υπεράσπισης, όπως είναι η Υπεράσπιση του κωλύματος που επιχειρεί να προσθέσει ο Ενάγοντας.

 

36.      Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η θέση του Εναγόμενου ότι η προσθήκη της υπερασπιστικής γραμμής του κωλύματος αποτελεί ένα καλόπιστο εκ παραδρομής λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας. Όπως σημειώθηκε ήδη πρόκειται για προσθήκη μιας ολότελα νέας βάσης Υπεράσπισης, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι στο Δικόγραφο της Υπεράσπισης όπως είναι διατυπωμένο σήμερα, ο Εναγόμενος αρνείται την ύπαρξη οποιουδήποτε δανείου και χαρακτηρίζει τους ισχυρισμούς των Εναγόντων ως  «προϊόν μυθοπλασίας».

 

37.      Εξάλλου, δεν μπορεί να μην σχολιαστεί ότι η σχετική παράγραφος που ο Εναγόμενος επιδιώκει να προσθέσει είναι αόριστη. Ο Εναγόμενος δεν προσθέτει το οποιοδήποτε γεγονός για να θεμελιώσει την επιδιωκόμενη Υπεράσπιση του. Αν ο Εναγόμενος για παράδειγμα επιθυμούσε να ισχυριστεί ότι «οι Ενάγοντες κωλύονται λόγω συμπεριφοράς» να διεκδικούν το ποσό που σήμερα διεκδικούν τότε θα αναμενόταν από αυτόν ότι θα προσέθετε και γεγονότα που να καταδεικνύουν ότι οι Ενάγοντες με την συμπεριφορά, τις δηλώσεις, τις παραστάσεις ή την συμπεριφορά τους έχουν προβεί σε μια υπόσχεση ή διαβεβαίωση προς τον Εναγόμενο που αποσκοπεί στο να επηρεάσει τις νομικές  σχέσεις μεταξύ τους και ότι αυτός ενήργησε πάνω σε αυτή, διαφοροποιώντας την θέση του προς βλάβη του (Μάρκου v. Πασχάλη (2001) 1Β Α.Α.Δ. 829 και ΑΗΚ v. Ελληνικής Μεταλλευτικής Εταιρείας Λτδ (2005) 1Α Α.Α.Δ. 127). Προς εδραίωση του δόγματος του κωλύματος, χρειάζεται να αποδειχθούν σαφείς και θετικές παραστάσεις προς τον αντισυμβαλλόμενο (Ευαγγελίδης Μύρωνας ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2015) 1 ΑΑΔ 2549). Θα αναμενόταν από τον Εναγόμενο να προβάλει έστω κάποια γεγονότα στην Έκθεση Υπεράσπισης του που να δίδουν έρεισμα εξέτασης μιας τέτοιας Υπεράσπισης.

 

38.      Με βάση τα όσα έχουν τεθεί πιο πάνω δεν θα επιτραπεί η τροποποίηση της Έκθεσης Υπεράσπισης σε σχέση με το Αιτητικό 2 της επίδικης Αίτησης δια της οποίας επιδιώκεται η προσθήκη παραγράφου με την οποία να προβάλλεται ότι οι Ενάγοντες κωλύονται λόγω συμπεριφοράς και/ή εξ’ υποσχέσεως και/ή παραστάσεων τις οποίες προέβαιναν προς τον Εναγόμενο. Η τροποποίηση δεν καθίσταται εφικτή, καθότι εκφεύγει του πλαισίου του «εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους στην σύνταξη της δικογραφίας.» αφού προσθέτει μια ολότελα νέα βάση Υπεράσπισης.

 

39.      Διαφορετική κατάληξη θα καταστρατηγούσε την αυστηρότητα, την δομή και την φιλοσοφία της Δ.25 θ. 1 (3) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αφού οι διάδικοι θα μπορούσαν με επίκληση το καλόπιστο λάθος να τροποποιούν ή να συμπληρώνουν την δικογραφία τους σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, καταργώντας το γράμμα και το πνεύμα της εν λόγω Διαταγής.

 

40.       Σε σχέση με το Αιτητικό 1 της επίδικης Αίτησης και στην βάση των όσων έχουν ήδη σημειωθεί πιο πάνω διαπιστώνεται ότι πρόκειται πράγματι για ένα εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στην σύνταξη της δικογραφίας και θα επιτραπεί η τροποποίηση του. Η διαφοροποίηση του χρονικού σημείου που επήλθε η διάσταση μεταξύ του Εναγόμενου και της τέως συζύγου του αν και δεν αποτελεί επίδικο θέμα, θεωρείται ένα ζήτημα τέτοιας έκτασης που σαφώς εμπίπτει εντός του πεδίου εφαρμογής του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους στη σύνταξη της δικογραφίας.   

 

Κατάληξη

 

41.      Υπό το φως των όσων έχουν σημειωθεί η Αίτηση επιτυγχάνει εν μέρει και επιτρέπεται η αντικατάσταση  της φράσης «από τα τέλη Σεπτεμβρίου» η οποία καταγράφεται στην 5^η γραμμή της 2^ης παραγράφου δια της φράσης «περί τις αρχές Ιουλίου».

 

42.      Η τροποποιημένη Έκθεση Υπεράσπισης να καταχωριστεί και να παραδοθεί στην Συνήγορο των Εναγόντων εντός 10 ημερών από την σύνταξη του Διατάγματος του Δικαστηρίου.

 

43.      Η τροποποιημένη Απάντηση στην Υπεράσπιση να καταχωριστεί και να παραδοθεί στον Συνήγορο του Εναγόμενου εντός 7 ημερών από την παράδοση της τροποποιημένης Έκθεσης Υπεράσπισης.

 

44.      Τα έξοδα που θα σπαταληθούν λόγω της τροποποίησης  (thrown away expenses) καθώς και τα έξοδα της επίδικης Αίτησης  όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση/Εναγόντων και εναντίον του Εναγόμενου/Αιτητή και θα είναι καταβλητέα στο τέλος της διαδικασίας της αγωγής.

 

 

                                                                           (Υπ.)…………………………………………..

                                                                                                  Χ. Στρόππος, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής