ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 5393/2015
Μεταξύ:
F.N. & A.G. Developers Ltd
Ενάγουσας
-και-
1. Kermia Properties & Investments Ltd
2. Bieman Ltd
Εναγομένων
και ως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου
ημερομηνίας 30.10.2024
Μεταξύ:
Επίσημου Παραλήπτη υπό την ιδιότητα του ως Εκκαθαριστή της Περιουσίας της Εταιρείας F.N. & A.G. Developers Ltd
Ενάγουσας
-και-
1. Kermia Properties & Investments Ltd
2. Bieman Ltd
Εναγομένων
- - - - - - - - - - - - - -
Αίτηση ημερομηνίας 28.11.2023
Ημερομηνία: 18.02.2025
Για την Αιτήτρια: κα Ε. Χατζηστερκώτη για Χριστόφορος Χατζηστερκώτης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για τις Καθ’ ων η Αίτηση: κα Χαραλάμπους για Χρυσαφίνης & Πολυβίου ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η καταχώριση περαιτέρω Υπεράσπισης από τις Εναγόμενες 1 και 2 (στο εξής «Καθ’ ων η Αίτηση») αποτέλεσε την αφορμή για την υπό κρίση αίτηση με την οποία η Ενάγουσα (στο εξής «Αιτήτρια») αξιώνει τα ακόλουθα διατάγματα:
«1. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου, το οποίο να απορρίπτει (dismiss) και/ή παραμερίζει (set aside) και/ή ακυρώνει την και/ή διατάττει τη διαγραφή (strike out) της “Περαιτέρω Υπεράσπισης” ημερομηνίας 29/06/2023 των Εναγομένων 1 και 2 / Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 και/ή της καταχώρησης αυτής ως εξ υπαρχής άκυρης και/ή ως παράτυπης και/ή ως ανύπαρκτης και/ή ως αβάσιμης και/ή ως μη συμμορφούμενης με τις πρόνοιες των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και/ή των Περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικών) Διαδικαστικών Κανονισμών του 2022 και/ή χωρίς την προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου και/ή ως η περαιτέρω υπεράσπιση ημερομηνίας 29/06/2023 να τροποποιεί την υπεράσπιση των Εναγομένων 1 και 2 χωρίς την εκ των προτέρων άδεια και/ή έγκριση του Δικαστηρίου (leave of the Court).
2. Και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου, το οποίο να απορρίπτει (dismiss) και/ή παραμερίζει (set aside) και/ή ακυρώνει τους και/ή διατάττει τη διαγραφή (strike out) των ισχυρισμών των παραγράφων 1-5 της “Περαιτέρω Υπεράσπισης” ημερομηνίας 29/06/2023 των Εναγομένων 1 και 2 / Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ως εξ υπαρχής άκυρων και/ή ως παράτυπα δικογραφημένων και/ή ως ανύπαρκτων και/ή ως αβάσιμων και/ή ως η δικογράφησή τους να μην είναι σύμφωνη με τις πρόνοιες των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και/ή των Περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικών) Διαδικαστικών Κανονισμών του 2022 και/ή χωρίς την προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου και/ή ως να τροποποιούν την υπεράσπιση των Εναγομένων 1 και 2 χωρίς την εκ των προτέρων άδεια και/ή έγκριση του Δικαστηρίου (leave of the Court).»
Στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι στις παραγράφους 13 και 14 της Υπεράσπισης περιλαμβάνονται ισχυρισμοί σε σχέση με την έκδοση διαταγμάτων ημερομηνίας 28.09.2018 και 20.12.2018 στις αγωγές με αρ.1844/2018 και 1845/2018 Ε.Δ Λεμεσού αντίστοιχα. Περαιτέρω, προβάλλονται ισχυρισμοί για ενέργειες των Καθ’ ων η Αίτηση στη βάση των προαναφερόμενων διαταγμάτων, οι οποίες ενέργειες καθιστούν την αξίωση της Αιτήτριας στην παρούσα αγωγή άνευ αντικειμένου. Επίσης, προβάλλεται η θέση ότι η έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων δημιουργεί κώλυμα στην Αιτήτρια στην προώθηση της παρούσας αγωγής.
Στην περαιτέρω Υπεράσπιση οι Καθ’ ων η Αίτηση επιχειρούν να συμπεριλάβουν ισχυρισμούς αναφορικά με την έκδοση στις 28.06.2023 τελικής απόφασης στην αγωγή με αρ.1844/2018 προς όφελος της Καθ’ ης η Αίτηση 2. Ειδικότερα, προβάλλεται η θέση ότι η έκδοση της πιο πάνω τελικής απόφασης, καθώς και το υφιστάμενο διάταγμα προς όφελος της Καθ’ ης η Αίτηση 1 στην αγωγή με αρ.1845/2018 δημιουργούν δεδικασμένο με αποτέλεσμα η αγωγή να πρέπει να απορριφθεί ως μη έχουσα αντικείμενο εκδίκασης.
Οι προαναφερόμενοι ισχυρισμοί των Καθ’ ων η Αίτηση αποτελούν υπερασπίσεις οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί και συμπεριληφθεί εξαρχής στην Υπεράσπιση, εφόσον στην παράγραφο 13 αυτής γίνεται ήδη αναφορά στην έκδοση διαταγμάτων στις αγωγές με αρ.1844/2018 και 1845/2018. Επομένως, τα ισχυριζόμενα γεγονότα που επικαλούνται οι Καθ’ ων η Αίτηση στην περαιτέρω Υπεράσπιση δεν αποτελούν νέες υπερασπίσεις.
Με την περαιτέρω Υπεράσπιση οι Καθ’ ων η Αίτηση επιχειρούν παράτυπα να διορθώσουν εκ των υστέρων κενά και παραλείψεις της Υπεράσπισης προβαίνοντας σε τροποποίησή της, χωρίς να ζητήσουν και να λάβουν σχετική άδεια του Δικαστηρίου.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση καταχώρισαν ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης εγείροντας 13 λόγους ένστασης, οι οποίοι συνοψίζονται στο ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε βάσιμος λόγος που να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
Στη συνοδευτική ένορκη δήλωση, αφού παρατίθεται το ιστορικό της διαφοράς των διαδίκων, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι στο πλαίσιο της αγωγής με αρ.1844/2018 καταχωρίστηκε από την Αιτήτρια αίτηση παραμερισμού της απόφασης που εξασφαλίστηκε στις 28.09.2018. Κατόπιν εκδίκασης, η αίτηση παραμερισμού εγκρίθηκε και ως εκ τούτου η ουσία της διαφοράς της Αιτήτριας και της Καθ’ ης η Αίτηση 2 οδηγήθηκε σε ακρόαση. Το Δικαστήριο έκδωσε στις 28.06.2023 τελική απόφαση προς όφελος της Καθ’ ης η Αίτηση 2 και εναντίον της Αιτήτριας. Στην εν λόγω απόφαση το Δικαστήριο ερμήνευσε τους όρους της επίδικης συμφωνίας πώλησης ημερομηνίας 2604.2007 η οποία καταρτίστηκε μεταξύ της Αιτήτριας ως αγοράστριας και των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ως πωλητών των επίμαχων ακινήτων. Η εκδοχή που προώθησε η Αιτήτρια στην πιο πάνω αγωγή είναι πανομοιότυπη με τους ισχυρισμούς που προβάλλει στην παρούσα αγωγή.
Σε ό,τι αφορά την αγωγή με αρ.1845/2018, η Αιτήτρια καταχώρησε και πάλι αίτηση παραμερισμού της απόφασης που εξασφαλίστηκε στις 20.12.2018. Μετά από εκδίκαση της αίτησης παραμερισμού, η τελευταία απορρίφθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 12.06.2020.
Έναυσμα για την καταχώριση της περαιτέρω Υπεράσπισης των Καθ’ ων η Αίτηση αποτέλεσε το γεγονός της έκδοσης της τελικής απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28.06.2023 στο πλαίσιο της αγωγής με αριθμό 1844/2018. Η περαιτέρω Υπεράσπιση καταχωρίστηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα δυνάμει των προνοιών της Δ.23 θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Εν κατακλείδι οι Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν, ότι η απόφαση ημερομηνίας 28.06.2023 αποτελούσε νέο γεγονός το οποίο προέκυψε μετά την καταχώριση της Υπεράσπισης. Η ετυμηγορία και το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης είναι ουσιώδη και άμεσα συνυφασμένα με τα επίδικα γεγονότα της παρούσας αγωγής.
Η ακρόαση της υπό κρίση αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους προέβαλαν την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Τόσο η αίτηση και η ένσταση με τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις, όσο και οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους.
Νομική πτυχή
Οι ουσιαστικές διατάξεις επί των οποίων εδράζεται η υπό κρίση αίτηση είναι οι Δ.19 θ.26 και Δ.27 θ.3 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Στη Cyber Group Ltd v. Χαραλαμπίδη κ.α. (2004) 1Γ Α.Α.Δ 1852, η οποία αφορούσε διαγραφή περαιτέρω Υπεράσπισης, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Στην παρούσα υπόθεση οι εφεσίβλητοι ζήτησαν τη διαγραφή της περαιτέρω υπεράσπισης για το λόγο ότι «θεωρείται μη αναγκαία ή σκανδαλώδης ή τείνει να προκαταβάλει, περιπλέξει ή καθυστερήσει την όλη εκδίκαση της αγωγής». Βασίσθηκαν κυρίως επί της Δ.19,θ.26. Η τελευταία επιτρέπει τη διαγραφή δικογράφου το οποίο είναι μη αναγκαίο ή σκανδαλώδες ή τείνει να προκαταλάβει ή επηρεάσει τη δίκαιη εκδίκαση της αγωγής. Ο αντίστοιχος θεσμός των Παλαιών Αγγλικών Διαδικαστικών Κανονισμών είναι η Δ.19, θ.27. Επεξηγείται στις σελ. 477-479 του Annual Practice 1960. Κύριος σκοπός του είναι η συμμόρφωση των διαδίκων με τους κανόνες σύνταξης δικογράφων. Κατά την εξέταση αίτησης δυνάμει της Δ.19, θ.26 (Αγγλική Δ.19, θ.27) δεν επιχειρείται εξέταση της εγκυρότητας της υπεράσπισης. Αυτό είναι ζήτημα που εξετάζεται δυνάμει της Δ.27, θ.3 (Αγγλική Δ.25, θ.4). Σύμφωνα με τις αρχές που διέπουν την διαγραφή δικογράφου δυνάμει των πιο πάνω θεσμών (Δ.19, θ.26 και Δ.27, θ.3) η διαγραφή δικογράφου, συνιστά εξαιρετικό μέτρο το οποίο δικαιολογείται μόνο όταν αδιαμφισβήτητα το δικόγραφο στερείται νομικού ή πραγματικού ερείσματος ή είναι αναντίλεκτα ανυπόστατο (In re Pelmako Development Ltd (1991) 1 C.L.R. 246). Εφόσον το δικόγραφο αποκαλύπτει κάποια αιτία αγωγής ή υπεράσπισης ή εγείρει κάποιο ζήτημα το οποίο είναι κατάλληλο για να αποφασισθεί από το Δικαστήριο, το απλό γεγονός ότι η υπόθεση είναι αδύνατη και δεν ενδέχεται να πετύχει δεν αποτελεί λόγο για τη διαγραφή του (Annual Practice 1960, σελ. 575). Επομένως η αίτηση για διαγραφή της περαιτέρω υπεράσπισης έπρεπε να είχε προσεγγισθεί με βάση τις πιο πάνω αρχές. Η εξέταση σε βάθος της υπεράσπισης κρίνεται εσφαλμένη.»
Συμπεράσματα
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Αιτήτριας εστίασε την επιχειρηματολογία της στο ότι οι ισχυρισμοί της περαιτέρω Υπεράσπισης δεν συνιστούν νέα γεγονότα. Τούτο προκύπτει, κατά την κα Χατζηστερκώτη, από την παράγραφο 13 της Υπεράσπισης στην οποία γίνεται ήδη αναφορά στις αγωγές με αρ. 1844/2018 και 1845/2018 και στην έκδοση σχετικών διαταγμάτων. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί περί δεδικασμένου και/ή κωλύματος στην προώθηση της παρούσας αγωγής θα μπορούσαν να περιληφθούν εξαρχής στην Υπεράσπιση. Η παράλειψη των Καθ’ ων η αίτηση να ενσωματώσουν τους εν λόγω ισχυρισμούς στην Υπεράσπισή τους θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο αίτησης τροποποίησης δυνάμει της Δ.25. Μάλιστα, ενόψει του ότι η αγωγή εμπίπτει στους περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικών) Διαδικαστικών Κανονισμών του 2022, οι Καθ’ ων η αίτηση όφειλαν να εξασφαλίσουν άδεια για καταχώρηση αίτησης τροποποίησης. Επί της ουσίας, με την περαιτέρω Υπεράσπιση, οι Καθ’ ων η αίτηση τροποποίησαν το δικόγραφό τους στερώντας αφενός από την Αιτήτρια το δικαίωμα να εκφράσει τις θέσεις της και αποφεύγοντας αφετέρου τη δικαστική κρίση σε σχέση με την αιτούμενη τροποποίηση.
Αντίθετη, ασφαλώς, είναι η προσέγγιση των ευπαίδευτων συνηγόρων των Καθ’ ων η αίτηση. Σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση, έναυσμα για την περαιτέρω Υπεράσπιση αποτέλεσε η έκδοση της τελικής απόφασης στην αγωγή με αρ.1844/2018 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 28.06.2023. Επομένως, οι ισχυρισμοί που περιλήφθηκαν στην περαιτέρω Υπεράσπιση συνιστούν νέα γεγονότα τα οποία δικαιολογούν την εφαρμογή της Δ.23 θ.2.
Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει το Δικαστήριο έγκειται, κατά την κρίση μου, στο κατά πόσο οι ισχυρισμοί της περαιτέρω Υπεράσπισης αποτελούν νέα γεγονότα που δικαιολογούν την επίκληση και εφαρμογή της Δ.23 θ.2 ή θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο τροποποίησης στη βάση της Δ.25.
Στη Famiro Spinning Company Ltd v. Ami Knitting and Clothing Industries Ltd (1989) 1Ε Α.Α.Δ 741, λέχθηκαν τα ακόλουθα ως προς το εύρος της Δ.23 θ.2 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και τη σχέση της με τη Δ.25:
«Οι πρόνοιες της Δ.23, θ. 2, είναι σαφείς και καθορίζουν τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί σε τέτοια περίπτωση. Αν, σύμφωνα με τη Διαταγή αυτή, τα γεγονότα αυτά έχουν εγερθεί μέσα σε διάστημα 15 ημερών από την καταχώριση της Υπεράσπισης ή της Υπεράσπισης σε Ανταπαίτηση, ο εναγόμενος στην πρώτη περίπτωση και ο ενάγων στη δεύτερη, μπορούν, χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου, να καταχωρίσουν συμπληρωματική υπεράσπιση προβάλλοντας τα νέα αυτά γεγονότα. Σε περίπτωση που περάσουν οι 15 μέρες η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει με άδεια του Δικαστηρίου. Έτσι, καμιά αίτηση για τροποποίηση δε χρειάζεται για να προβληθούν τα νέα αυτά γεγονότα.
Οι πιο πάνω ειδικές πρόνοιες με κανένα τρόπο δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις γενικές πρόνοιες της Δ.25 για τροποποίηση των δικογράφων μετά τη συμπλήρωσή τους. Όπου τυγχάνει εφαρμογής η ειδική πρόνοια της Δ.23, θ. 2 τότε η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί είναι αυτή που προνοείται από τη Διαταγή αυτή.»
Το ουσιαστικό, επομένως, κριτήριο για την εφαρμογή της Δ.23 θ.2 έγκειται στον χρόνο κατά τον οποίο προέκυψαν τα γεγονότα που συνθέτουν τους ισχυρισμούς που επιθυμεί ο διάδικος να συμπεριλάβει στο δικόγραφο της περαιτέρω Υπεράσπισης. Εάν αυτά τα γεγονότα είναι νέα, υπό την έννοια ότι προέκυψαν μετά την καταχώρηση της Υπεράσπισης, τότε μπορεί να ενεργοποιηθεί η διαδικασία της Δ.23 θ.2 και να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω Υπεράσπισης. Αντιθέτως, εάν τα εν λόγω γεγονότα είχαν ήδη συντελεστεί κατά τον χρόνο καταχώρησης της Υπεράσπισης, τότε τυγχάνουν εφαρμογής οι γενικές πρόνοιες της Δ.25 για τροποποίηση των δικογράφων.
Η μελέτη του περιεχομένου της περαιτέρω Υπεράσπισης αποκαλύπτει ότι οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται σε αυτή δεν περιορίζονται στην έκδοση της τελικής απόφασης ημερομηνίας 28.06.2023 στην αγωγή με αρ.1844/2018 και στις προεκτάσεις της ως προς την ενδεχόμενη ύπαρξη δεδικασμένου και/ή κωλύματος. Συγκεκριμένα, στις παραγράφους 3 – 5 της περαιτέρω Υπεράπσισης γίνεται, ταυτόχρονα, αναφορά και στην αγωγή με αρ.1845/2018.
Θεωρώ, ότι θα πρέπει να διαχωριστούν οι ισχυρισμοί που αφορούν την αγωγή με αρ.1844/2018 από εκείνους που αφορούν την αγωγή με αρ.1845/2018.
Σε ό,τι αφορά την έκδοση τελικής απόφασης στην αγωγή με αρ.1844/2018 δεν χωρεί αμφιβολία ως προς το ότι εκδόθηκε σε χρόνο μεταγενέστερο της καταχώρησης της Υπεράσπισης. Υπενθυμίζεται, ότι η πιο πάνω απόφαση εκδόθηκε στις 28.06.2023, ενώ η Υπεράσπιση καταχωρήθηκε στις 10.10.2019.
Η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου της Αιτήτριας, ότι θα μπορούσαν οι ισχυρισμοί που προβάλλονται σε σχέση με την αγωγή με αρ.1844/2018 να τεθούν στην Υπεράσπιση, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Καταρχάς, στην παράγραφο 13 της αρχικής Υπεράσπισης γίνεται αναφορά σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 28.09.2018. Το εν λόγω διάταγμα δεν αφορά, προφανώς, την τελική απόφαση που εκδόθηκε πέντε περίπου έτη μεταγενέστερα. Συνεπώς, δεν θα μπορούσαν οι συνήγοροι των Καθ’ ων η αίτηση να προβλέψουν ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της αγωγής με αρ.1844/2018, ούτε, ασφαλώς, θα μπορούσαν να γνωρίζουν τα ευρήματα στα οποία θα κατέληγε το Δικαστήριο κατά την ετυμηγορία του στην πιο πάνω αγωγή. Ως εκ των ανωτέρω, ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο στις 10.10.2019 να προβάλουν ισχυρισμούς περί δεδικασμένου και/ή κωλύματος στη βάση του ότι τα επίδικα θέματα της παρούσας αγωγής αποφασίστηκαν στην αγωγή με αρ. 1844/2018.
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου στους σχετικούς με την αγωγή με αρ.1844/2018 ισχυρισμούς, σημειώνω ότι είναι αναντίλεκτο το γεγονός της εμπρόθεσμης καταχώρησης της περαιτέρω Υπεράσπισης. Η τελευταία καταχωρήθηκε στις 29.06.2023, ενώ, ως ήδη αναφέρθηκε, η τελική απόφαση στην αγωγή αρ.1844/2018 εκδόθηκε στις 28.06.2023.
Όσον αφορά, όμως, την αγωγή με αρ.1845/2018 τα πράγματα διαφοροποιούνται. Αυτό, διότι δεν προβάλλεται στην περαιτέρω Υπεράσπιση οποιοσδήποτε ισχυρισμός που να υποστηρίζει ότι μετά την καταχώρηση της Υπεράσπισης προέκυψε κάποιο νέο γεγονός σε σχέση με την εν λόγω αγωγή.
Υπό το φως των πιο πάνω, νέο γεγονός δυνάμενο να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω Υπεράσπισης συνιστά, κατά την άποψή μου, η έκδοση της τελικής απόφασης ημερομηνίας 28.06.2023 στην αγωγή με αρ.1844/2018 και οι ισχυρισμοί που σχετίζονται με αυτήν. Αντιθέτως, οι ισχυρισμοί που εισήγαγαν οι Καθ’ ων η αίτηση στην περαιτέρω Υπεράσπιση σε σχέση με την αγωγή με αρ.1845/2018 δεν αποτελούν νέα γεγονότα, αφού δεν επισυμβήκαν μετά την καταχώρηση της Υπεράσπισης. Για τους εν λόγω ισχυρισμούς, οι Καθ’ ων η αίτηση θα έπρεπε να ακολουθήσουν τη διαδικασία της Δ.25, αφού προηγουμένως εξασφάλιζαν σχετική άδεια για υποβολή αίτησης τροποποίησης.
Ως εκ των ανωτέρω, η συμπερίληψη στην περαιτέρω Υπεράσπιση ισχυρισμών που αφορούν την αγωγή με αρ.1845/2018 εκφεύγει των ορίων και της εξουσίας που παρέχει η Δ.23 θ.2.
Στην υπόθεση Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd v. Abdallah κ.ά. (2013) 1Β Α.Α.Δ8 1520, λέχθηκε ότι η εξουσία διαγραφής, δυνάμει της Δ.19 θ.26 είναι διακριτικής μορφής και ταυτόχρονα πλατιά. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα (η υπογράμμιση είναι δική μου):
«Σύμφωνα δε με το Annual Practice, 1958, σελ. 477-479, η φράση: "Tend to prejudice, embarrass, or delay the fair trial of the action" - («τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς, να προκαλέσουν αμηχανία, ή να καθυστερήσουν τη δίκαιη δίκη της αγωγής») - έχει ερμηνευθεί φιλελεύθερα από τα δικαστήρια, έτσι ώστε απλή πολυλογία να μην προκαλεί αμηχανία. Το Δικαστήριο δεν υποδεικνύει στα μέρη πώς θα διαμορφώσουν την υπόθεσή τους, εφόσον αυτά δεν παραβαίνουν τους κανόνες.»
Εν προκειμένω, οι Καθ’ ων η αίτηση παραβίασαν, σε σχέση με τους ισχυρισμούς που άπτονται της αγωγής με αρ.1845/2018, τους κανόνες που θέτει η Δ.23 θ.2. Ως εκ τούτου οι πιο πάνω ισχυρισμοί καθίστανται σκανδαλώδεις και ενοχλητικοί και ως τέτοιοι υπόκεινται, δυνάμει της Δ.19 θ.26, σε διαγραφή.
Κατάληξη
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω πιο πάνω, η αίτηση επιτυγχάνει μερικώς. Συγκεκριμένα διατάσσεται η διαγραφή των ακόλουθων ισχυρισμών της τροποποιημένης περαιτέρω Υπεράσπισης:
· Της φράσης: «καθώς επίσης και ένεκα της ήδη υπάρχουσας προς όφελος της νυν Εναγόμενης 1/ Kermia Properties and Investments Ltd, Δικαστικής Απόφασης στην Αγωγή 1845/2018 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στις οποίες Αγωγές γίνεται αναφορά στην παράγραφο 13 της Υπεράσπισης των Εναγομένων,», η οποία περιλαμβάνεται στις γραμμές 3 – 6 της παραγράφου 3.
· Της φράσης: «και 1845/2018» η οποία περιλαμβάνεται στην 5η γραμμή της παραγράφου 4.
· Της φράσης: «και 1845/2018» η οποία περιλαμβάνεται στην 3η γραμμή της παραγράφου 5.
Ενόψει της μερικής επιτυχίας της αίτησης, επιδικάζονται προς όφελος της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση τα δικηγορικά έξοδα της παρούσας αίτησης μειωμένα κατά το ήμισυ, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή, θα εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της αγωγής.
(Υπ.) ………………………………….
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο