ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.                                                       Παραπομπή: 2/2022

Μεταξύ: 

                                                    Ιωαννίδου Μιτσίδου Άλκη Ντόρια   

                                                                                                                 Aπαιτήτρια  

Και

ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΣ ΝΟΜΙΜΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  

                                                                                                                  Αποζημιούσα Αρχή

Ημερομηνία: 05.05.2025

Εμφανίσεις:

Για Απαιτήτρια: κος. Κώστας Μαργαρώνης δια Λ. ΛΟΥΚΑΪΔΟΥ - ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Δ.Ε.Π.Ε.

Για Αποζημιούσα Αρχή κα. Αθηνά Πατσαλίδου δια Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Εισαγωγή:

Στις 02.05.2025 αμφότερες οι πλευρές παρέδωσαν στο Δικαστήριο κείμενο το οποίο περιλαμβάνει παραδεκτά γεγονότα.[1]

Ουσιαστικά η μόνη διαφορά των διαδίκων και την οποία καλείται να αποφασίσει το Δικαστήριο, έγκειται στην κλίμακα που θα πρέπει να υπολογιστούν τα δικηγορικά έξοδα των δικηγόρων της Απαιτήτριας.

Με την απαλλοτρίωση μέρους του τεμαχίου της απαιτήτριας της προσφέρθηκε σαν αποζημίωση το ποσό των €24.242,43.

Στις 22.02.2022 καταχώρησε την υπό εξέταση παραπομπή, διεκδικώντας την καταβολή σε αυτήν μεγαλύτερου ποσού αποζημίωσης και συγκεκριμένα σύμφωνα με την έκθεση απαίτησης της ημερ. 02.06.2022 αυτή διεκδικούσε το ποσό των €32.670.

Το προσφερόμενο από την Απαλλοτριούσα Αρχή ποσό αποζημίωσης έχει πληρωθεί στην απαιτήτρια με επιφύλαξη των δικαιωμάτων της διεκδίκησης μεγαλύτερου ποσού στις 21.12.2022.  

Εν τέλει φαίνεται η υπόθεση να έχει συμβιβαστεί δια της καταβολής προς την απαιτήτρια του επιπρόσθετου ποσό των €3,257.57 ως αποζημίωση.   

Στις αγορεύσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων των διαδίκων προκύπτει διαφωνία σε σχέση με την κλίμακα που θα πρέπει να υπολογιστούν τα δικηγορικά έξοδα. Το ότι η Απαιτήτρια δικαιούται τα δικηγορικά έξοδα της υπόθεσης δεν τυγχάνει αμφισβήτησης από πλευράς Αποζημιούσας Αρχής. 

 

Η πλευρά της Απαιτήτριας εισηγείται μέσω της αγόρευσης του ευπαίδευτου δικηγόρου της, πως η κλίμακα υπολογισμού των δικηγορικών εξόδων θα πρέπει να λάβει υπόψη το συνολικό ποσό της αποζημίωσης που έλαβε η απαιτήτρια ήτοι δηλαδή τόσο τις €24.242,43 που πληρώθηκε αρχικά όσο και τις €3.257,57 που συμφωνήθηκε να της καταβληθεί ως επιπρόσθετη αποζημίωση και συνεπώς εισηγούνται ότι τα δικηγορικά έξοδα που δικαιούται θα πρέπει να υπολογιστούν στην κλίμακα €10.000 - €50.000.    

 

Αντίθετη βεβαίως ήταν η άποψη της συνηγόρου της Αποζημιούσας Αρχής για τους λόγους που με επιμέλεια επεξηγεί στην δική της γραπτή αγόρευση υποστηρίζοντας πως η κλίμακα βάση της οποίας θα πρέπει να υπολογιστούν τα δικηγορικά έξοδα δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή των €2.000 - €10.000 στην οποία εμπίπτει το ποσό που στο τέλος της ημέρας επιδικάζεται με την απόφαση του Δικαστηρίου.   

 

Το Δικαστήριο έχει κατά νου πως το ζήτημα επιδίκασης δικηγορικών εξόδων εμπίπτει στην διακριτική του εξουσία (βλ. σχετικά άρθρο 43 του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60, Διαταγή 59, Θεσμός 1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας τον Κανονισμό 30 του Περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Διαδικαστικός Κανονισμός 1956 (1151/1956) καθώς επίσης και το περιεχόμενο της παραγράφου 39 του Περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικός) (Αρ.5) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2017 (Διαδικαστικός Κανονισμός 3/2017 ημερ. 2.10.2017)) που αφορά τα κριτήρια που ισχύουν στον καθορισμό της εφαρμοστέας κλίμακας.

 

Το ποσό που στο τέλος της ημέρας επιδικάζεται στην Απαιτήτρια ως επιπρόσθετη αποζημίωση είναι αυτό των €3.257,57 και είναι στη βάση αυτού του επιδικασθέν ποσού που καθορίζεται και η εφαρμοστέα κλίμακα υπολογισμού των δικηγορικών εξόδων και όχι με τον τρόπο που εισηγείται η πλευρά της Απαιτήτριας με την οποία το Δικαστήριο δεν συμφωνεί.

To αρχικό ποσό των €24.242,43 που προσφέρθηκε στην απαιτήτρια ως αποζημίωση δεν ήταν επίδικο αφού θα ήταν το ελάχιστο που θα λάμβανε στο τέλος της ημέρας ακόμα και αν η απόπειρα της να διεκδικήσει μεγαλύτερο (από το προσφερθέν) ποσό αποζημίωσης μέσω της παρούσας υπόθεσης δεν είχε επιτυχή κατάληξη. Συνεπώς το Δικαστήριο κρίνει πως η μόνη ορθολογιστική προσέγγιση του ζητήματος καθορισμού της κλίμακας υπολογισμού των δικηγορικών εξόδων της απαιτήτριας δεν μπορεί να είναι άλλη από το τελικό επιδικασθέν ποσόν και τέτοια θα είναι η διαταγή του Δικαστηρίου.     

Κατάληξη:

Για όλους τους λόγους που εξήγησα ανωτέρω εκδίδω απόφαση προς όφελος της Απαιτήτριας και εις βάρος της Αποζημιούσας Αρχής ως εξής:

(α) Για το ποσό των €3,257.57 ως επιπρόσθετη αποζημίωση για την απαλλοτρίωση πλέον τόκο 3% από τις 14.12.2020 ημερομηνία γνωστοποίησης της απαλλοτρίωσης μέχρι εξόφλησης.

(β) Δικηγορικά έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Απαιτήτριας και εις βάρος της Αποζημιούσας Αρχής ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο στην κλίμακα του επιδικασθέντος ποσού ήτοι €2.000 - €10.000 με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία καταχώρησης της παραπομπής μέχρι εξόφλησης. Τα δικηγορικά έξοδα θα πληρωθούν απευθείας στους δικηγόρους της απαιτήτριας.

(γ) Εκτιμητικά Έξοδα Εκτιμητή Απαιτήτριας επιδικάζονται στο ποσό των €1.000 πλέον ΦΠΑ με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία έκδοσης της παρούσας απόφασης μέχρι εξόφλησης και τα οποία θα πληρωθούν απευθείας στον Εκτιμητή της Απαιτήτριας.  

(δ) Με την πληρωμή των πιο πάνω ποσών, η απαλλοτριωθείσα έκταση των 61 τ.μ. να εγγραφεί επ’ ονόματι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

(Υπ.) ...........................

     Ν. Φακοντής, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ