ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Xρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
Π. Σαββίδης, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 9042/2023
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
Ε. Ε.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
25 Ιουλίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για τη Δημοκρατία: κα Α. Ματθαίου
Για τον Κατηγορούμενο: κος Χρ. Δημητρίου
Κατηγορούμενος παρών
Π Ο Ι Ν Η
Κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, ο Κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος, σε τέσσερις (4) κατηγορίες, οι οποίες αφορούν τα αδικήματα της συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος, δηλαδή την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’ (3η κατηγορία) και την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’ με σκοπό τη προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (5η κατηγορία), της παράνομης κατοχής (4η κατηγορία) και της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (6η κατηγορία), ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’. Η ποσότητα του ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α΄, η οποία αφορά στις πιο πάνω κατηγορίες, ανέρχεται στα 14 κιλά και 2,83 γραμμάρια κοκαΐνης.
Τα ευρήματα μας, σε σχέση με τις πιο πάνω κατηγορίες, εκτίθενται λεπτομερώς στην καταδικαστική απόφαση μας, ημερομηνίας 30.06.2025. Χωρίς να προβούμε σε επαναληπτική λεπτομερή καταγραφή τους, τούτα έχουν ως ακολούθως:
Τον Ιούλιο του 2022, λήφθηκε πληροφορία στην Υποδιεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών, της Διεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος Αττικής, ότι εγκληματική οργάνωση είχε αποκρύψει σημαντική ποσότητα κοκαΐνης σε μηχανισμό ψύξης αγνώστου εμπορευματοκιβωτίου, το οποίο έφτασε στο Λιμάνι Πειραιώς στις 18.07.2022, με το πλοίο «MSC ANISHA R». Στις 19.07.2022, εντοπίστηκαν στο εμπορευματοκιβώτιο με αριθμό CRLU1205840, 14 αυτοσχέδιες συσκευασίες με κοκαΐνη, κρυμμένες στο σημείο που βρισκόταν ο κομπρεσόρος του ψυγείου του εν λόγω εμπορευματοκιβωτίου. Ενόψει του ότι το επίδικο εμπορευματοκιβώτιο είχε προορισμό την Λεμεσό, οι Ελληνικές Αρχές ήρθαν σε συνεννόηση με τις Κυπριακές Αρχές, για σκοπούς διενέργειας ελεγχόμενης παράδοσης. Κατόπιν λήψης έγκρισης για διενέργεια ελεγχόμενης παράδοσης, αντικαταστάθηκαν οι επίδικες συσκευασίες με την κοκαΐνη, με άλλες, ισάριθμες, συσκευασίες με ομοιώματα.
Στις 26.07.2022, το επίδικο εμπορευματοκιβώτιο έφτασε στο Νέο Λιμάνι Λεμεσού, όπου και τέθηκε υπό συνεχή και διακριτική παρακολούθηση από μέλη της Υ.ΚΑ.Ν. Κατόπιν λήψης σχετικών οδηγιών για σκοπούς διενέργειας ελεγχόμενης παράδοσης, αντικαταστάθηκαν τα 13 εκ των 14ων ελληνικών ομοιωμάτων, με άλλα 13 ομοιώματα. Το 14ο ομοίωμα παρέμεινε ως είχε, αφού προσομοίαζε με τα 13 ομοιώματα που τοποθετήθηκαν εκ νέου.
Στις 27.07.2022, το εμπορευματοκιβώτιο αφού αποδεσμεύτηκε από το τελωνείο Λεμεσού, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Amalthia Trading Ltd (στο εξής «Amalthia») στον Ασώματο, περιοχή η οποία εμπίπτει στο έδαφος των Βρετανικών Βάσεων Ακρωτηρίου. Εκεί, το εμπορευματοκιβώτιο βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση από μέλη, τόσο της Αστυνομίας των Βρετανικών Βάσεων, όσο και της Αστυνομίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 02.08.2022 περί τις 01:45, αφίχθηκε στο σημείο ένα όχημα. Από αυτό κατέβηκαν δύο πρόσωπα, εκ των οποίων το ένα ήταν ο Κατηγορούμενος. Με τη χρήση ηλεκτρικού εργαλείου, τα εν λόγω πρόσωπα απέκτησαν πρόσβαση εντός των εγκαταστάσεων της Amalthia. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια παλέτων, το άλλο πρόσωπο που ήταν μαζί με τον Κατηγορούμενο, απέκτησε πρόσβαση σε ψηλότερο σημείο, εξωτερικά του εμπορευματοκιβωτίου, όπου με τη χρήση και πάλι κάποιου εργαλείου, ξεβίδωσε το καπάκι που οδηγούσε στον χώρο που βρισκόταν ο κομπρεσόρος του ψυγείου του εμπορευματοκιβωτίου. Αφού απέκτησε πρόσβαση στο εν λόγω σημείο, συνέλεξε 6 από τις 14 συσκευασίες ομοιωμάτων, τις οποίες έδωσε στον Κατηγορούμενο. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, ήτοι περί τις 02:05, έγινε έφοδος από τα μέλη της Αστυνομίας των Βρετανικών Βάσεων και Κύπρου. Ο Κατηγορούμενος και το άλλο πρόσωπο παρέμειναν ακίνητοι στις θέσεις τους, με τον τελευταίο να βρίσκεται στο σημείο ψηλά, από όπου έπαιρνε τις συσκευασίες από το εμπορευματοκιβώτιο και τον Κατηγορούμενο από κάτω του. Αφού ο Κατηγορούμενος μαζί με το άλλο πρόσωπο συνελήφθησαν, κατασχέθηκαν όλα τα τεκμήρια της σκηνής.
Στις 03.08.2022, λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο, με τον τελευταίο να τηρεί το δικαίωμα της σιωπής.
Οι 14 αυτοσχέδιες συσκευασίες που περιείχαν κοκαΐνη μεταφέρθηκαν στην Κύπρο από μέλη της Αστυνομίας Κύπρου, όπου εξετάστηκαν επιστημονικά και διαπιστώθηκε ότι το συνολικό καθαρό βάρος της συμπαγούς άσπρης ουσίας που περιέχετο σε αυτές, ήταν 14 κιλά και 2,83 γραμμάρια, καθώς και ότι η εν λόγω ουσία ήταν ναρκωτικά τάξεως Α΄ και συγκεκριμένα κοκαΐνη. Επιπλέον, η καθαρότητα της ουσίας της κοκαΐνης στα 13 κιλά και 958 γραμμάρια ανέρχετο στο 79,93%, στα 19,72 γραμμάρια στο 79,64%, στα 15,40 γραμμάρια στο 78,33% και στα 9,71 γραμμάρια στο 83,65%.
Συμπληρωματικά, η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής ανέφερε στο Δικαστήριο ότι ο Κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου. Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας, ανέφερε ότι τούτα ανέρχοντο στα €980, τα οποία και ζήτησε όπως καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Για μετριασμό της ποινής του Κατηγορούμενου, ο κος Δημητρίου αγόρευσε προφορικώς, υιοθετώντας, συγχρόνως, ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του πελάτη του, τα όσα καταγράφονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν σχετικών οδηγιών του Δικαστηρίου. Λαμβάνουμε υπόψη κάθε τι που λέχθηκε, στο σύνολο του, χωρίς να παρίσταται ανάγκη για λεπτομερή καταγραφή του. Προβαίνουμε δε σε μια, κατά το δυνατό, συνοπτική καταγραφή των κύριων σημείων.
Ξεκινώντας από τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορούμενου, ως προκύπτουν από το περιεχόμενο της Έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας, ο τελευταίος είναι ηλικίας 44 ετών. Προέρχεται από πενταμελή οικογένεια, με τις σχέσεις τους να χαρακτηρίζονται ως καλές. Ο πατέρας του είναι ηλικίας, περίπου, 70 ετών και η μητέρα του είναι ηλικίας, περίπου, 76 ετών. Και οι δύο τους αντιμετωπίζουν καρδιολογικά προβλήματα, ενώ η μητέρα του έχει επίσης και ιστορικό καρκίνου. Επιπλέον, η μια εκ των αδελφών του Κατηγορούμενου αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας.
Ο Κατηγορούμενος φοίτησε μέχρι την Γ’ τάξη του Γυμνασίου, οπότε και εντάχθηκε στο Σύστημα Μαθητείας. Σε ηλικία 17 ετών, ολοκλήρωσε τη φοίτηση του στον κλάδο Ξυλουργικής, επάγγελμα το οποίο εξάσκησε για κάποια χρόνια. Υπηρέτησε στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς για περίπου 6 μήνες, οπότε στη συνέχεια απαλλάχτηκε λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας.
Ήταν χρήστης κοκαΐνης και ηρωίνης από την ηλικία των 15 ετών. Κατά το διάστημα που παρακολουθείτο από ιδιώτη ψυχίατρο, συνέχιζε τη χρήση ουσιών, παρόλο που λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Σε ηλικία 20 ετών, όταν, λόγω εγκυμοσύνης, παντρεύτηκε τη σύζυγο του, σταμάτησε τη χρήση ναρκωτικών ουσιών για δύο χρόνια. Ειδικότερα, στην ηλικία των 21 ετών εντάχθηκε στην κλειστή θεραπευτική κοινότητα Αγίας Σκέπης, από την οποία αποχώρησε οικειοθελώς έπειτα από 6 μήνες, για να βρίσκεται κοντά στην οικογένεια του. Στην ηλικία των 24 ετών, εντάχθηκε στο κλειστό πρόγραμμα Πυξίδα, μετά την ολοκλήρωση του οποίου εργοδοτήθηκε ως σύμβουλος στο πρόγραμμα, μέχρι τον τερματισμό της λειτουργίας του, περίπου, 1 χρόνο μετά. Έπειτα, παρακολούθησε ταχύρρυθμα μαθήματα υδραυλικών - ψυχτικών στο Κέντρο Παραγωγικότητας και εργάστηκε σε ιδιωτική εταιρεία. Διέκοψε την εργασία του λόγω προβλήματος που παρουσίασε στον σπόνδυλο και υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση (δισεκτομή και πεταλακτομή). Εξασφάλισε εργασία ως συντηρητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και αποδεσμεύτηκε από την εν λόγω εργασία, μετά την οικονομική κρίση του έτους 2013, λόγω πλεονασμού, με αποτέλεσμα να παρουσιάσει συμπτώματα κατάθλιψης. Η κατάσταση της ψυχικής του υγείας επιδεινώθηκε, δημιουργώντας νέα προβλήματα στη σχέση του με τη σύζυγο του, με αποτέλεσμα τον οριστικό χωρισμό τους την ίδια χρονιά, οπότε και επήλθε η λύση του γάμου τους.
Από το γάμο του, ο Κατηγορούμενος απέκτησε 4 παιδιά, των οποίων η πρώην σύζυγος του ανέλαβε τη φύλαξη και φροντίδα τους. Η μεγαλύτερη τους κόρη είναι σήμερα ηλικίας 23 ετών, απόφοιτος Παιδαγωγικών Σπουδών, ενώ η δεύτερη τους κόρη, ηλικίας 20 ετών, συνεχίζει τις σπουδές της στον Κλάδο Ψυχολογίας. Ο γιος τους, ηλικίας 19 ετών, είναι απόφοιτος Λυκείου και αναμένεται να εκτίσει την στρατιωτική του θητεία, ενώ ο μικρότερος τους γιος, ηλικίας 14 ετών, φοιτά στο Γυμνάσιο. Ο Κατηγορούμενος διατηρεί συστηματική τηλεφωνική επικοινωνία με τον 19χρονο γιο του και τον πεθερό του, ενώ οι επαφές του με την πρώην σύζυγο του και τα άλλα τρία παιδιά του είναι περιορισμένες.
Ως προς την οικονομική κατάσταση του Κατηγορούμενου, από το 2013 μέχρι και το 2020, αυτός συντηρείτο οικονομικά από κρατικά επιδόματα, καθώς δεν εργαζόταν. Έπειτα, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, ενοικίαζε δύο εκ των υπνοδωματίων της προσφυγικής κατοικίας του, ώστε να έχει ένα πιο σταθερό εισόδημα για κάλυψη των βασικών του αναγκών. Από τον Μάιο του 2022 μέχρι και πριν τη σύλληψη του, εργαζόταν ως συντηρητής σε ξενοδοχείο στην Αγία Νάπα.
Επιπλέον, ο Κατηγορούμενος, καθ’ ον χρόνο τελεί υπόδικος στις Κεντρικές Φυλακές, συνεργάστηκε, για κάποιο διάστημα, με τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας στο Τμήμα Φυλακών και λάμβανε φαρμακευτική αγωγή.
Εν σχέσει τώρα με τον ρόλο του Κατηγορούμενου στην υπό κρίση υπόθεση, ο κος Δημητρίου, αφού πρώτα αναγνώρισε τη σοβαρότητα των αδικημάτων για τα οποία καταδικάστηκε ο Κατηγορούμενος, ζήτησε από το Δικαστήριο όπως λάβει υπόψη του, τον διακριτό ρόλο του τελευταίου από αυτόν που είχε το άλλο πρόσωπο, το οποίο συνελήφθη μαζί του στις εγκαταστάσεις της Amalthia. Συγκεκριμένα, ήταν η θέση του ότι από την απόφαση του Δικαστηρίου, δεν προκύπτει ίχνος μαρτυρίας ότι ο Κατηγορούμενος οργάνωσε την εισαγωγή και παραλαβή των ναρκωτικών ουσιών. Οι όποιες πληροφορίες και υποψίες υπήρχαν από την Αστυνομία αφορούσαν το άλλο πρόσωπο, λέγοντας, στην ουσία, ότι αυτό που θα πρέπει να καταλογιστεί στον Κατηγορούμενο είναι ότι ο τελευταίος αντιλήφθηκε περί τίνος επρόκειτο λίγο πιο πριν (εννοώντας λίγο πριν φθάσουν στο σημείο), χωρίς να έχει κανένα όφελος, αφού στο σημείο βρέθηκε λόγω του άλλου προσώπου, το οποίο σχεδίασε την εισαγωγή των ναρκωτικών, με αποτέλεσμα να προκύψουν και τα λοιπά αδικήματα. Καταλήγοντας, ο κος Δημητρίου, ως προς τον ρόλο του Κατηγορούμενου στην παρούσα, ανέφερε ότι τούτος δεν ήταν τόσο καθοριστικός, σε σύγκριση με τον ρόλο του άλλου προσώπου ούτε και ο ίδιος ήταν αναντικατάστατος.
Επιπλέον, ζήτησε από το Δικαστήριο, με παραπομπή σε νομολογία, όπως ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι, συνεπεία των ενεργειών από μέρους των Βρετανικών Βάσεων, το άλλο πρόσωπο δεν έχει οδηγηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, με αποτέλεσμα το μόνο πρόσωπο το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπο με την επιβολή ποινής, να είναι ο Κατηγορούμενος.
Στη βάση όλων αυτών, εισηγήθηκε ότι θα πρέπει η ποινή που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο να είναι μειωμένης έκτασης, σε σχέση με την ποινή που θα αντιμετώπιζε το άλλο πρόσωπο, το οποίο κατ’ ισχυρισμό του οργάνωσε και διέπραξε με τον Κατηγορούμενο τα αδικήματα, έχοντας, παράλληλα, υπόψη του (το Δικαστήριο) και τη δήλωση του Κατηγορούμενου (βλ. τεκμήριο 48), μέσω της οποίας ο τελευταίος εξηγεί τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε στην επίδικη σκηνή.
Τέλος, ο κος Δημητρίου επεσήμανε το ακαριαίο της λήψης της απόφασης του Κατηγορούμενου να πάει στη Λεμεσό την επίδικη ημέρα, αφού ξεκίνησε από την Αγία Νάπα, όπου εργαζόταν, με τη λήψη της εν λόγω απόφασης του για να συμμετάσχει «σε οτιδήποτε», να ήταν χωρίς επεξεργασία, προσχεδιασμό και καθαρή σκέψη.
Από πλευράς Δικαστηρίου, η πρώτη και σημαντικότερη επισήμανση είναι αναμφίβολα ότι τα αδικήματα για τα οποία ο Κατηγορούμενος έχει καταδικαστεί είναι από τα πλέον σοβαρά και αυτό αντανακλάται στη μέγιστη ποινή που προνοείται για καθένα από αυτά στον σχετικό Νόμο. Ειδικότερα, για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και 12 ετών, ή πρόστιμο, ή και οι δύο αυτές ποινές, ενώ για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’ με σκοπό τη προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και διά βίου, ή πρόστιμο, ή και οι δύο αυτές ποινές. Τέλος, για το αδίκημα της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 7 έτη.
Το ανώτατο όριο ποινής που προνοείται στον Νόμο αντανακλά, αφενός τη σοβαρότητα που προσδίδει ο Νομοθέτης σε ένα αδίκημα και αφετέρου αποτελεί την αφετηρία από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής (βλ. Δημοκρατία ν. Ομήρου, Ποιν. Έφ. 351/18, ημερ. 20/01/2020, ECLI:CY:AD:2020:B23 και Δημοκρατία ν. Hungaun, Ποιν. Έφ.130/20, ημερ.20/07/2021), ECLI:CY:AD:2021:B348. Εν προκειμένω, ο νομοθέτης διά μέσου της προβλεπόμενης μέγιστης ποινής, προσδίδει μια όλως ιδιαίτερη σοβαρότητα στα αδικήματα, αφού το έννομο αγαθό που προστατεύεται είναι η ίδια η κοινωνία (βλ. Saliba v. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 388).
Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τονίσει επανειλημμένα ότι η κατοχή ναρκωτικών, ειδικότερα με σκοπό την προμήθεια, αποτελεί κοινωνική μάστιγα και απαιτεί αυστηρή αντιμετώπιση από τα Δικαστήρια με έντονο το στοιχείο της αποτροπής, ειδικότερα ένεκα της έξαρσης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην κατοχή και προμήθεια ναρκωτικών στον τόπο μας με καταστροφικές συνέπειες της χρήσης αυτών, κυρίως από νεαρά άτομα.
Ειδικότερα, στην υπόθεση Bora v. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. Αρ. 79/2017, ημερ. 13.03.2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, λέχθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με την αντίκρυση από τα Δικαστήρια των εγκλημάτων που περιστρέφονται γύρω από την κατοχή και διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.
«Κατευθυντήριες αρχές αναφορικά με την επιβολή ποινών σε υποθέσεις κατοχής ναρκωτικών ουσιών και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις κατοχής τέτοιων ουσιών με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα, τέθηκαν από τη νομολογία μας μέσα από μια σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.
Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13 κα, ημερ. 5.10.2016)».
Η νομολογία συνεχίζει να τονίζει τη σοβαρότητα των υποθέσεων που αφορούν σκληρά ναρκωτικά τάξεως Α, αλλά και να επιβεβαιώνει την επιτακτική ανάγκη για την επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών.
Θεώρηση της νομολογίας για υποθέσεις ναρκωτικών καταδεικνύει την αυστηρή αντιμετώπιση τέτοιας φύσης αδικημάτων με την επιβολή πολύχρονων ποινών φυλάκισης, το ύψος των οποίων κυμαίνεται ανάλογα, μεταξύ άλλων, με το είδος, την ποσότητα και τον σκοπό κατοχής των ναρκωτικών.
Στην υπόθεση Βενιζέλου v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 59, επιβλήθηκε πρωτόδικα στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 12 ετών για εισαγωγή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια 1,045,06 γρ. κοκαΐνης. Ο εφεσείων, ο οποίος δεν παραδέχθηκε ενοχή, δεν ήταν ο ιθύνων νους, σε αντίθεση με τον πρώην συγκατηγορούμενο του, ο οποίος παραδέχθηκε ενοχή. Το Εφετείο μείωσε την ποινή σε 10 έτη, λόγω σφάλματος αρχής του Κακουργιοδικείου να θεωρήσει τη μη παραδοχή του εφεσείοντος ως επιβαρυντικό παράγοντα.
Στην Σιδερένου ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 190, επικυρώθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 15 χρόνων που είχαν επιβληθεί στην εφεσείουσα που είχε παραδεχτεί την κατοχή 12 κιλών κοκαΐνης και 189 κιλών κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο. Η εφεσείουσα ήταν αυτή που είχε συσκευάσει τα ναρκωτικά στην Αθήνα για να μεταφερθούν στην Κύπρο και ενώ είχε αναγνωριστεί ότι δεν ήταν ο ιθύνων νους, ήταν ένα σημαντικό στέλεχος του όλου εγχειρήματος και είχε διαδραματίσει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη διασυνοριακή διακίνηση και προτιθέμενη εμπορία των ναρκωτικών. Η περίπτωση της διακρίθηκε από άλλο συγκατηγορούμενο της ο οποίος είχε ενεργήσει ως απλός μεταφορέας επ΄ αμοιβή. Ό,τι εγειρόταν με την έφεση ήταν ζήτημα ανισότητας σε σχέση με τον συγκατηγορούμενο της στον οποίο είχε επιβληθεί μικρότερη ποινή. Αναφέρθηκε ωστόσο ότι η ποινή των 15 χρόνων φυλάκισης που της επιβλήθηκε για το αδίκημα της προμήθειας «μιας από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που ανακαλύφθηκαν ποτέ στην Κύπρο», ήταν ορθή και σύμφωνη με τις γενικές αρχές επιβολής ποινής.
Στη Viorel Cosmin Macinuca ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 72/15, ημερ. 22.01.2018, η ποινή φυλάκισης 13½ ετών για εισαγωγή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ναρκωτικών 3 κιλών και 750 γρ. περίπου κοκαΐνης που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, ο οποίος κρίθηκε ένοχος κατόπιν ακρόασης, επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Στη Δημοκρατία ν. Γιάννη Ανδρέου, Ποιν. Έφ.1358/2019, ημερ. 04.10.2022, επικυρώθηκε η ποινή φυλάκισης 16 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο, ο οποίος παραδέχτηκε την κατοχή 15 κιλών και 16,4 γρ. κοκαΐνης με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα.
Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να διευκρινίσουμε ότι έχουμε υπόψη μας τη νομολογιακή αρχή πως οι προηγούμενες αποφάσεις είναι προσδιοριστικές των ελαφρυντικών και επιβαρυντικών περιστάσεων που λαμβάνονται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας για παρόμοιας φύσης αδικήματα, χωρίς να αποτελούν ένα σταθερό δείκτη καθορισμού ποινής, καθότι η ποινή σε κάθε υπόθεση εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά αυτής και του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123, Rafael Alexis Valdez κ.α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 144/16 (Σχ. 145/16) ημερ. 21/02/2017 και Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 127/19 (Σχ. 130/19), ημερ. 10/03/2021).
Για τον προσδιορισμό, λοιπόν, της ποινής, πρώτα και πάνω απ’ όλα λαμβάνουμε υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων, ως προκύπτει από τις προβλεπόμενες ποινές και την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών, ενόψει της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη τους. Παράλληλα, έχοντας εξετάσει με προσοχή τα γεγονότα που περιστοιχίζουν τα επίδικα αδικήματα, λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι η επίδικη ποσότητα κοκαΐνης είναι ιδιαιτέρως μεγάλη και η διοχέτευση της στην αγορά θα προκαλούσε βλάβη στην κοινωνία γενικότερα, αν δεν αναχαιτιζόταν από την Αστυνομία. Επρόκειτο για ναρκωτικά Τάξεως Α’, βάρους 14 κιλών και 2,83 γραμμαρίων, με υψηλό ποσοστό καθαρότητας της ουσίας της κοκαΐνης, δεδομένου ότι στα 13 κιλά και 958 γραμμάρια, ανέρχετο στο 79,93%, στα 19,72 γραμμάρια στο 79,64%, στα 15,40 γραμμάρια στο 78,33% και στα 9,71 γραμμάρια στο 83,65%, στοιχείο το οποίο λαμβάνουμε υπόψη ως επιπρόσθετο επιβαρυντικό παράγοντα (βλ. Μωυσή Μαυρόλουκα ν. Δημοκρατία, Ποιν. Έφ. Αρ. 74/2021 (Σχ. 95/2021), ημερ. 31/10/2023).
Στην υπόθεση Valdez κ.α. v. Δημοκρατίας (ανωτέρω), σημειώθηκε ότι το Δικαστήριο που θα επιβάλει ποινή σε υπόθεση ναρκωτικών πρέπει να διαχωρίσει σε τι είδους μεταφορείς ναρκωτικών θα επιβάλει ποινή, με αναφορά στην ανάμειξη του δράστη στην πυραμίδα διακίνησης, όχι αυστηρά με το να τον «κατατάξει» σε κατηγορίες, ή υποκατηγορίες, αλλά να διακρίνει κάποια χαρακτηριστικά του που καθορίζουν αφενός τον βαθμό υπαιτιότητας του και αφετέρου το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών που μεταφέρει.
Ως προς τον ρόλο του Κατηγορούμενου στην παρούσα υπόθεση, επισημαίνουμε ότι δεν τέθηκε ενώπιον μας μαρτυρία, ούτε καταλήξαμε σε οποιοδήποτε εύρημα που να δείχνει ότι αυτός ήταν ο ιθύνων νους, χωρίς όμως τούτο, να οδηγήσει στην υποβάθμιση της σοβαρότητας της δικής του έκνομης πράξης. Αν και παρέμειναν άγνωστοι οι ακριβείς λόγοι, για τους οποίους ο Κατηγορούμενος επέλεξε να αποτελέσει κρίκο στην αλυσίδα παραλαβής και διακίνησης μιας μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών, εντούτοις από τα ευρήματα μας, προκύπτει ότι ο Κατηγορούμενος πήγε στο επίδικο σημείο, μαζί με το άλλο πρόσωπο, με το δικό του όχημα, απέκτησαν πρόσβαση εντός των εγκαταστάσεων της Amalthia, με τη χρήση ηλεκτρικού εργαλείου, και περαιτέρω, αφού ξεκίνησαν να παραλαμβάνουν τις συσκευασίες με τα ομοιώματα από συγκεκριμένο σημείο του εμπορευματοκιβωτίου, συνελήφθησαν. Ο Κατηγορούμενος και το άλλο πρόσωπο, μετέφεραν μαζί τους κάθε τι σχετικό, ώστε από την μία να κόψουν την περίφραξη των εγκαταστάσεων της Amalthia και από την άλλη, με τη βοήθεια άλλου εργαλείου, να ξεβιδώσουν το καπάκι της κρύπτης που βρίσκονταν τα ναρκωτικά. Τίποτα από τα πιο πάνω δεν τείνει να υποστηρίξει τη θέση του κου Δημητρίου, ότι υπήρχαν διακριτοί ρόλοι μεταξύ των δύο προσώπων, με τον Κατηγορούμενο να κατέχει τον ρόλο του απλού βοηθού, ενώ το άλλο πρόσωπο, εκείνον του ιθύνοντος νου.
Επιπρόσθετα, ο κ. Δημητρίου επικαλέστηκε το Τεκμήριο 48, μέσα από το οποίο, ως ανέφερε, διαφαίνονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε ο Κατηγορούμενος στην επίδικη σκηνή. Συγκεκριμένα, ο τελευταίος, ως προς τούτο, ανέφερε ότι το άλλο πρόσωπο του ζήτησε να μεταβεί στη Λεμεσό κατ’ επείγον, εκείνη την ημέρα, για να τον βοηθήσει με την επιδιόρθωση ενός κομπρεσόρου κλιματιστικού. Ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι, επειδή το άλλο πρόσωπο του δάνεισε κάποια χρήματα για σκοπούς εξασφάλισης της διατροφής των παιδιών του, ένιωθε υποχρεωμένος και πήγε. Όταν έφτασε στη Λεμεσό, το άλλο πρόσωπο του είπε ότι εντέλει θα έκλεβαν τον κομπρεσόρο. Ο Κατηγορούμενος αρνήθηκε και το άλλο πρόσωπο τον εκφόβισε ότι, εάν δεν τον ακολουθήσει θα κάνει κακό στον ίδιο και στην οικογένεια του. Ο ίδιος φοβήθηκε και συναίνεσε. Στην ουσία, μέσα από τα πιο πάνω, η θέση του Κατηγορούμενου ήταν ότι εξαναγκάστηκε και απειλήθηκε για να συνεργαστεί με το άλλο πρόσωπο. Τούτα, πέραν του ότι δεν έγιναν αποδεκτά από το Δικαστήριο για τους λόγους που εξηγούνται στην απόφαση μας, συγκρούονται και με τα όσα σήμερα ισχυρίζεται ο κος Δημητρίου, ότι δηλαδή η απόφαση του Κατηγορούμενου για βοήθεια του άλλου προσώπου την επίδικη ημέρα ήταν προϊόν στιγμιαίας απόφασης, χωρίς περισσή σκέψη και προσχεδιασμό, για να συμμετάσχει «σε οτιδήποτε». Επομένως και υπό το φως των ευρημάτων μας ως προς τις ενέργειες του Κατηγορούμενου την επίδικη μέρα δεν μπορούμε να δεχθούμε τους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο κος Δημητρίου στα πλαίσια της αγόρευσης του. Ό,τι αναδύεται από τα γεγονότα είναι ότι, εξ αρχής κοινός ήταν ο σκοπός και κοινό το αντικείμενο, δηλαδή η παραλαβή των ναρκωτικών και η διάδοση τους.
Στη βάση όλων των πιο πάνω, καταλήγουμε ότι ο Κατηγορούμενος δεν πρέπει μεν να αντιμετωπιστεί ως ιθύνων νους, πλην όμως θα αντιμετωπιστεί ως ένας σημαντικός κρίκος στην όλη αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών.
Δεν μας διαφεύγει, ότι η νομολογία μας αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους απ’ ό,τι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές (βλ. Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 466). Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Xhaferi v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ.207/2021, ημερ. 16/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B453, όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Ουσιαστικά αυτό ήταν το νόημα και στην υπόθεση Salaryand v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 541 όπου λέχθηκε ότι: «Κατ΄ ουσίαν, η εγκληματικότητα του προμηθευτή ναρκωτικών και του διαμεσολαβητή για τη διάθεση τους δε διαφέρει. Κοινός είναι ο σκοπός και κοινό το αντικείμενο. Σκοπός είναι η μόλυνση της κοινωνίας και αντικείμενο το κέρδος».
Κρίνουμε πως η ορθή προσέγγιση συμπληρώνεται και στο ακόλουθο απόσπασμα από την εν λόγω υπόθεση Salaryand (ανωτέρω):
«Έχει λεχθεί – και μπορεί να το επαναλάβουμε – ότι αυστηρή τιμωρία ατόμων που ενέχονται στη χρήση ναρκωτικών, όλως ιδιαίτερα των εμπόρων ναρκωτικών και των συνεργών τους, αποτελεί στοιχειώδη άμυνα της κοινωνίας και πράξη συμβάλλουσα στην παγκόσμια εκστρατεία καταπολέμησης και, ει δυνατόν, εκρίζωσης του κακού, που έχει επανειλημμένα χαρακτηριστεί ως η «μάστιγα των ναρκωτικών.»
Παράλληλα και συναφώς, λαμβάνουμε υπόψη ότι η μαρτυρία δεν αποκάλυψε οποιαδήποτε στοιχεία που να παραπέμπουν σε βαθύτερη και μονιμότερη ενασχόληση του Κατηγορούμενου με τη διακίνηση ναρκωτικών, ή ότι ο Κατηγορούμενος κατατάσσεται στους οργανωμένους εμπόρους ναρκωτικών. Ωστόσο, εκείνο που παραμένει ως γεγονός είναι ότι ο Κατηγορούμενος αναμφίβολα κατέστη συνεργός κάποιου ή κάποιων οργανωμένων εμπόρων ναρκωτικών, συνδράμοντας στη διακίνηση και διάδοση τους. Τα επίδικα ναρκωτικά κατέχονταν με σκοπό την προμήθεια τους σε τρίτο πρόσωπο γεγονός που προσθέτει στη σοβαρότητα της αξιόποινης συμπεριφοράς του Κατηγορουμένου. Η απαξία της πράξης έγκειται ακριβώς στη συμμετοχή του στην αλυσίδα διακίνησης και διάδοσης των ναρκωτικών, διαδραματίζοντας σημαίνοντα ρόλο, αφού συνιστούσε ένα αναπόσπαστο, βαρυσήμαντο κρίκο στη θανατηφόρα αλυσίδα διακίνησης, με τελικούς αποδέκτες τους χρήστες ναρκωτικών. Συντηρώντας έτσι τη χρήση που συντηρεί με τη σειρά της την εμπορία (βλ. Γενικός Εισαγγέλεας ν. Μάριου Παπανικόλα, Ποιν. Έφ. 214/2021, ημερ. 19/01/2024).
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών που είχε στην κατοχή του ο Κατηγορούμενος, ότι προορίζονταν να διατεθούν στο κοινό και ότι ο Κατηγορούμενος, εν γνώσει του συνέδραμε, με τον τρόπο που εξηγήθηκε ανωτέρω, κρίνουμε ότι η ανάγκη για αυστηρή ποινή είναι δεδομένη, ώστε, μεταξύ άλλων, να σταλεί και μήνυμα αποτροπής. Τα Δικαστήρια οφείλουν, μέσω των επιβαλλόμενων ποινών, να σταθούν αρωγοί της κοινωνίας ώστε να αντιμετωπιστεί η μάστιγα των ναρκωτικών, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σε έξαρση (βλ. Βαρδάκη v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 186/21, ημερ. 14/07/2022), ECLI:CY:AD:2022:B302.
Είναι νομολογιακά αναγνωρισμένο πως παρά τη διαπιστωθείσα ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, εντούτοις το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής δεν ατονεί, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 245 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224.
Στα πλαίσια του καθήκοντος αυτού λαμβάνουμε υπόψη ότι, από παράγοντες του άρθρου 30(4)(β) του Ν.29/77, οι οποίοι καθιστούν το αδίκημα λιγότερο σοβαρό, ο Κατηγορούμενος είναι πρόσωπο με χρόνια εξάρτηση από τα ναρκωτικά και ότι δεν υπάρχει οποιοδήποτε από τα επιβαρυντικά στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 30(4)(α)(i)-(vi).
Προς όφελος του Κατηγορουμένου λαμβάνουμε υπόψη τις προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές και άλλες περιστάσεις του, όπως αναφέρονται στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Ειδικότερα, λαμβάνουμε υπόψη την επιτυχή προσπάθεια που κατέβαλε, μετά τον γάμο του, για κάποια χρόνια, να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και να ενταχθεί στην κοινωνία, δημιουργώντας οικογένεια. Δυστυχώς όμως ο Κατηγορούμενος ολίσθησε ξανά στον κόσμο των ναρκωτικών, χωρίς, προφανώς, να αναλογιστεί τις όποιες προσπάθειες είχε καταβάλει για να απαλλαγεί από την εν λόγω εξάρτηση. Είναι ο ίδιος, με τις έκνομες ενέργειές του, που έφερε τον εαυτό του, ξανά, σε αυτή τη δυσμενή θέση.
Επίσης, δεν παραγνωρίζουμε ούτε τα όποια προβλήματα ψυχικής υγείας αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος, αλλά ούτε και τις προσπάθειες του για αντιμετώπιση τους. Επίσης, δεν παραγνωρίζουμε ότι είναι πατέρας 4 παιδιών, εκ των οποίων το ένα είναι ακόμα ανήλικο, συμπεριλαμβανομένων των όποιων επιπτώσεων μπορεί να έχει σε αυτό, ενδεχόμενη πολυετής ποινή φυλάκισης του Κατηγορούμενου. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Ξυδάς ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 817, μια πολυετής φυλάκιση δεν ευνοεί την ομαλή επανένταξη του καταδικασθέντος και καθίσταται επώδυνη για την οικογένεια του. Ωστόσο, σε μια σοβαρή υπόθεση, όπως είναι η παρούσα, με πρόδηλη την αναγκαιότητα αποτροπής, δεν μπορεί να αποφευχθεί η επιβολή πολυετούς ποινής φυλάκισης, όσο και να λάβει υπόψη κανείς τα όσα τέθηκαν ενώπιον μας σχετικά με τις προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές και άλλες περιστάσεις του Κατηγορούμενου (βλ. Chanine v. The Republic (1987) 2 C.L.R. 183, 187 και Landau v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 178). Και τούτο γιατί, οι προσωπικές περιστάσεις ενός Κατηγορούμενου σε περιπτώσεις ναρκωτικών, ιδιαίτερα όπου υπάρχει το στοιχείο της εμπορίας, υπέχουν μειωμένης σημασίας ένεκα της ανάγκης επιβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών (βλ., μεταξύ άλλων, Παυλίδης ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 220, Gloli v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 30, Ζωμενής ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 400 και Ρεσλάν ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 127). Τούτα δεν μπορούν να επηρεάσουν το είδος της ποινής, πάρα μόνο το εύρος της ποινής (βλ. Domotov κ.α. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 328 και Soliman v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 234/23, ημερ. 27/06/2024).
Επίσης, λαμβάνουμε υπόψη το λευκό ποινικό του μητρώο του Κατηγορούμενου.
Ως προς το ότι ο Κατηγορούμενος είναι το μόνο πρόσωπο το οποίο τέθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης εν σχέσει με την παρούσα υπόθεση, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ο μοναδικός που έρχεται αντιμέτωπος με πολυετείς ποινές φυλάκισης, καθώς και ότι αυτός δεν σχεδίασε και οργάνωσε την επιχείρηση εμπορίας ναρκωτικών, ο κος Δημητρίου παρέπεμψε, κατ’ αναλογία, στην υπόθεση Αναστάσιος Φραγκίσκου ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 833. Μελετώντας την εν λόγω απόφαση, δεν βλέπουμε πώς τα όσα λέχθηκαν σ’ αυτήν βοηθούν, εν προκειμένω, την Υπεράσπιση. Και τούτο γιατί, η όποια διαφοροποίηση στη ποινή, μεταξύ των δύο εκεί συγκατηγορουμένων, αφορούσε στο γεγονός ότι ο ένας εξ αυτών προέβη σε παραδοχή των κατηγοριών και όχι ενόψει του ρόλου που ο καθένας τους είχε, ο οποίος, εν πάση περιπτώσει, κρίθηκε ως ταυτόσημος. Ως προς δε το γεγονός ότι δεν προσήχθη ενώπιον Δικαστηρίου το βασικό εμπλεκόμενο πρόσωπο, το Ανώτατο Δικαστήριο επισήμανε ότι τούτο δεν έγινε ενόψει ευνοϊκής μεταχείρισης, αλλά λόγω μη ανεύρεσης του, με το εκδοθέν ένταλμα σύλληψης εναντίον του να συνέχιζε να ήταν σε ισχύ, κάτι το οποίο και εν προκειμένω, αποτελεί και δικό μας εύρημα, αφού εκκρεμεί εναντίον του άλλου προσώπου ένταλμα σύλληψης για τα αδικήματα της παρούσας από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και εξακολουθεί να καταζητείται. Περαιτέρω, το Ανώτατο Δικαστήριο, καταλήγοντας προς τούτο, παρέπεμψε σε όσα λέχθηκαν στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Σατανά κ.ά. (1996) 2 Α.Α.Δ. 257, και συγκεκριμένα ότι «Η μη τιμωρία τρίτου προσώπου αναμεμειγμένου σε εγκληματική δράση δεν συνιστά αφ' εαυτής παράγοντα μετριαστικό της ποινής. Μόνον όπου αυτή οφείλεται σε ευνοϊκή μεταχείριση του παραβάτη από την κατηγορούσα αρχή μπορεί να προσμετρήσει ως μετριαστικό στοιχείο στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης των παραβατών.». Το εν λόγω απόσπασμα ομιλεί από μόνο του.
Ως προς ζήτημα του διακριτού ρόλου του Κατηγορούμενου από το άλλο πρόσωπο, επαναλαμβάνουμε κατ’ αρχάς, ότι στην παρούσα υπόθεση δεν τέθηκε οτιδήποτε ενώπιον μας που να οδηγεί σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Οι δε αναφορές του κ. Δημητρίου ότι εξ αρχής οι υποψίες στρέφονταν προς το άλλο πρόσωπο δεν έχουν κανένα υπόβαθρο στη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μας. Ανεξάρτητα από αυτά, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση, πέραν του ότι εξ αρχής εκδόθηκε, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ένταλμα σύλληψης εναντίον του άλλου προσώπου που συνελήφθη μαζί με τον Κατηγορούμενο στις εγκαταστάσεις της Amalthia, αποτέλεσε εύρημα μας και ότι στις 08.05.2023 είχε καταχωρηθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η ποινική υπόθεση με αρ. 8621/23, στην οποία κατηγορούμενοι ήταν ο Κατηγορούμενος της παρούσας υπόθεσης και το άλλο συλληφθέν πρόσωπο. Το εν λόγω κατηγορητήριο επιδόθηκε στους εκεί Κατηγορούμενους στις 22.05.2023, ενόσω αυτοί βρίσκονταν στο έδαφος των Βρετανικών Βάσεων. Κατά την πρώτη ορισθείσα δικάσιμο, στις 24.05.2023, ουδείς εκ των Κατηγορουμένων εμφανίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ωστόσο, γι’ αυτούς παρουσιάστηκαν οι δικηγόροι τους. Η υπόθεση ορίστηκε στις 25.05.2023, ημερομηνία κατά την οποία και πάλι δεν παρουσιάστηκαν οι Κατηγορούμενοι, με το Δικαστήριο να ορίζει εκ νέου την υπόθεση στις 26.05.2023. Κατά την εν λόγω δικάσιμο και ενόψει συνέχισης της απουσίας εμφάνισης των εκεί Κατηγορουμένων, εκδόθηκε το ένταλμα σύλληψης με αρ. 615/23.
Στις 15.06.2023, αφότου επιτεύχθηκε η σύλληψη του Κατηγορουμένου της παρούσας υπόθεσης, ο οποίος την ίδια μέρα οδηγήθηκε ενώπιον Δικαστηρίου, το οποίο διέταξε την κράτηση του μέχρι τις 30.06.2023, που η υπόθεση ήταν ορισμένη. Κατ’ εκείνη την ημέρα, λόγω μη εκτέλεσης του εντάλματος σύλληψης εναντίον του άλλου προσώπου, το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της εν λόγω ποινικής υπόθεσης, ο Γενικός Εισαγγελέας ανέστειλε την ποινική υπόθεση με αρ. 8621/23 εναντίον του Κατηγορούμενου της παρούσας υπόθεσης, καταχωρώντας του, ξεχωριστά την παρούσα υπόθεση.
Υπό τις πιο πάνω περιστάσεις, χωρίς αμφιβολία η μη δίωξη του άλλου προσώπου δεν οφείλεται σε ευνοϊκή μεταχείριση του από την Κατηγορούσα Αρχή, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να προσμετρήσει ως μετριαστικό στοιχείο στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης των παραβατών.
Τώρα, ως προς το αντικειμενικό γεγονός του χρόνου που παρήλθε από την διάπραξη των αδικημάτων μέχρι την επιβολή ποινής, σημειώνεται ότι δεν τέθηκε ενώπιον μας οτιδήποτε που να υποδεικνύει ότι υπήρξε οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή των προσωπικών συνθηκών του Κατηγορούμενου (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Πεγειώτη (2001) 2 Α.Α.Δ. 617, Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 104 και Γρηγορίου ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 281/22, ημερ. 27/03/2023), ECLI:CY:AD:2023:B111. Κατ’ επέκταση δεν τίθεται λόγος περί διαφοροποίησης του είδους της ποινής.
Τέλος, λαμβάνουμε υπόψη στη διαμόρφωση της ποινής το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος στερήθηκε της ελευθερίας του στα πλαίσια διερεύνησης της παρούσας υπόθεσης από την ημέρα σύλληψης του ήτοι τις 15.06.2023 μέχρι και την καταχώρηση της υπόθεσης ήτοι στις 30.06.2023 (βλ. κατ’ αναλογία Γενικός Εισαγγελέας ν. Παντελή (2000) 2 Α.Α.Δ. 384, Chen Xiaojin κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 104 και Ο.Ο. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 337/2018, ημερ. 20/01/2020).
Αφού, εξετάσαμε λοιπόν με προσοχή όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την παρούσα υπόθεση, ήτοι τα γεγονότα που συνιστούν και περιβάλλουν τα αδικήματα, τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών περιστάσεων του Κατηγορουμένου και σταθμίσαμε, κατά το δυνατόν, όλους τους παράγοντες που επιδρούν στον καθορισμό της ποινής, επιβάλλουμε στον Κατηγορούμενο τις ακόλουθες ποινές:
Στις κατηγορίες 3 και 5 (συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος), κρίνουμε ορθό και δίκαιο όπως μην επιβληθεί ποινή, καθότι θα επιβληθεί ποινή στο αδίκημα της κατηγορίας 6.
Στην κατηγορία 4 (κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’) καμία ποινή, καθότι τα γεγονότα αυτής εμπεριέχονται στα γεγονότα της κατηγορίας 6, στην οποία θα επιβληθεί ποινή.
Στην κατηγορία 6 (κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α’ με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα) ποινή φυλάκισης 17 ετών.
Η επιβληθείσα ποινή θα αρχίζει από σήμερα, αλλά μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα που ο Κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση σύμφωνα με το άρθρο 117(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ήτοι από τις 30.6.2023.
Τα έξοδα της διαδικασίας, ύψους €980 να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Π. Σαββίδης, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο