ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ: Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
Π. Σαββίδης, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10479/2024
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κατηγορούσα Αρχή
v.
ΜΑΡΙΟΣ ΘΕΟΚΛΗ
Κατηγορούμενος
-------------
28 Ιουλίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Β. Μπίσσας
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Δ. Τσολακίδης με κ. Στ. Χριστοδούλου
Κατηγορούμενος παρών
ΠΟΙΝΗ
Ο Κατηγορούμενος, με δική του παραδοχή, βρέθηκε ένοχος σε μια (1) κατηγορία εμπρησμού κτιρίου κατά παράβαση των άρθρων 315(α) και 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 (Κατηγορία 1) και δεκαεφτά (17) κατηγορίες εμπρησμού μηχανοκίνητου οχήματος κατά παράβαση των ίδιων νομοθετικών προνοιών (Κατηγορίες 2-18).
Σημειώνεται ότι ο Κατηγορούμενος αντιμετώπιζε άλλες εννέα (9) κατηγορίες εμπρησμού μηχανοκίνητου οχήματος (Κατηγορίες 19-27) οι οποίες αναστάλθηκαν.
Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης, στις 16.4.2024 και περί ώρα 05:25, ο Κατηγορούμενος, οδηγώντας μοτοσικλέτα τύπου σκούτερ, φέροντας προστατευτικό κράνος σκούρου χρώματος, μετέβηκε στο συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων, ιδιοκτησίας του Κυριάκου Νικολάου, στην Παλλουριώτισσα, Λευκωσία. Στο τιμόνι της μοτοσικλέτας είχε κρεμάσει μία τσάντα ώμου, εντός της οποίας υπήρχαν δύο παγούρια με εύφλεκτη ύλη. Αφού αποβιβάστηκε από τη μοτοσικλέτα, έβγαλε από την τσάντα ώμου τα δύο παγούρια, αφαίρεσε τα πώματα τους και αφού πλησίασε τρία αυτοκίνητα, τα οποία ήταν σταθμευμένα έξω από το συνεργείο, τα περιέλουσε με την εύφλεκτη ύλη, ενώ δημιούργησε και εμπρηστική λωρίδα μπροστά από τα τρία αναφερόμενα αυτοκίνητα. Ακολούθως, με τη χρήση αναπτήρα άναψε την εύφλεκτη ύλη, θέτοντας φωτιά στα οχήματα, με αποτέλεσμα η φωτιά να επεκταθεί στα υπόλοιπα 14 οχήματα που βρίσκονταν σταθμευμένα στο πιο πάνω αναφερόμενο συνεργείο, αλλά και στο υποστατικό που στεγάζεται το συνεργείο αυτοκινήτων. Μετά που ο κατηγορούμενος έθεσε τη φωτιά, ως αυτή περιγράφεται ανωτέρω, αναχώρησε με τη μοτοσικλέτα και μετέβηκε στην πατρική του οικία, όπου διέμενε. Από τη φωτιά, 12 αυτοκίνητα καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ άλλα 5 έπαθαν εκτεταμένες ζημιές. Οι ζημιές που επήλθαν, λόγω του εμπρησμού, στο συνεργείο και στα οχήματα, που αναφέρονται στις λεπτομέρειες αδικήματος των επίδικων κατηγοριών, ανέρχονται σε €321.807. Ειδικότερα, η συνολική ζημιά που αφορά στα 17 οχήματα ανέρχεται στις €153.300, ενώ οι ζημιές του συνεργείου ανέρχονται στο ποσό των €168.507,17.
Περί τις 12:52, της ίδιας μέρας, ο Κατηγορούμενος συνελήφθη, δυνάμει εντάλματος σύλληψης. Ακολούθησε έρευνα στην οικία του, όπου εντοπίστηκε η μοτοσυκλέτα, την οποία οδηγούσε την ημέρα του εμπρησμού, καθώς επίσης και ένα μαύρο κράνος, ίδιο με αυτό που έφερε κατά τη διάρκεια του εμπρησμού. Επιπλέον, στο τιμόνι της υπό αναφορά μοτοσικλέτας βρέθηκε μία τσάντα ώμου μαύρου χρώματος, με τον ίδιο τρόπο που ήταν κρεμασμένη στο τιμόνι, όταν διέπραξε τα πιο πάνω αδικήματα. Στις 28.4.2024, λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο, στην οποία τήρησε το δικαίωμα σιωπής.
Προς συμπλήρωση των γεγονότων, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Για μετριασμό της ποινής ο ευπαίδευτος συνήγορος του Κατηγορουμένου, κατέθεσε στο Δικαστήριο εμπεριστατωμένη γραπτή αγόρευση. Μέσω αυτής, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη την παραδοχή του Κατηγορουμένου, μετά που το Κατηγορητήριο έλαβε την τελική του μορφή και εισηγήθηκε ότι αυτή πρέπει να θεωρηθεί ως άμεση, καθώς και αυξημένης βαρύτητας, καθότι ο Κατηγορούμενος δεν κατελήφθη επ’ αυτοφώρω να διαπράττει τα αδικήματα. Κάλεσε επίσης το Δικαστήριο να λάβει υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του Κατηγορουμένου και την καλή διαγωγή που επιδεικνύει κατά την παραμονή του στις Κεντρικές Φυλακές. Μας κάλεσε επίσης να λάβουμε υπόψη τη συνεργασία του Κατηγορουμένου με την Αστυνομία, καθώς δεν πρόβαλε οποιαδήποτε αντίσταση, ούτε κατά τη σύλληψη ούτε κατά την έρευνα στην οικία του, ενώ συναίνεσε στη λήψη των παρειακών του επιχρισμάτων.
Ως προς τις προσωπικές του περιστάσεις, ο συνήγορος του υιοθέτησε την έκθεση του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας που ετοιμάστηκε για σκοπούς επιβολής και προέβη περαιτέρω σε κάποιες επισημάνσεις. Συνοψίζοντας, ο Κατηγορούμενος είναι ηλικίας 46 ετών. Αποφοίτησε από το λύκειο και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, μετά την οποία φοίτησε για 3 χρόνια στη Ξενοδοχειακή Σχολή. Εργάστηκε σε ξενοδοχεία και εστιατόρια, ενώ τα τελευταία χρόνια εργοδοτείτο στη Δημόσια Υπηρεσία, ως ταχυδρόμος με μηνιαίο μισθό περί τα €1160. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 6 και 4 ετών αντίστοιχα, αλλά και ενός νεογέννητου ηλικίας μόλις 4 μηνών. Πριν τη σύλληψη του διέμενε με τη σύζυγο και τα παιδιά του σε ιδιόκτητη κατοικία. Βαρύνεται με χρέος ύψους €1.000.000 που δημιουργήθηκε λόγω του εθισμού του στον τζόγο, καθώς και με χρέος €50.000 σε σχέση με οικιστικό δάνειο, για το οποίο καταβάλλεται δόση €450 μηνιαίως. Όπως ο ίδιος ανέφερε, η δόση καταβάλλεται με τη βοήθεια της οικογένειας.
Τα δύο μεγαλύτερα τέκνα του Κατηγορουμένου φοιτούν στη [ ], ένεκα προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζουν. Σύμφωνα με βεβαίωση παιδιάτρου που τέθηκε ενώπιον μας, το μεγαλύτερο παιδί του Κατηγορουμένου εμφανίζει [ ] και [ ]. Το εν λόγω παιδί, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, θα φοιτήσει στην πρώτη δημοτικού. Σύμφωνα με τον συνήγορο Υπεράσπισης, ο εγκλεισμός του Κατηγορουμένου επιφέρει τεράστια αναστάτωση στα δυο μεγαλύτερα τέκνα του, τα οποία καθημερινά ρωτούν τη μητέρα τους πότε θα τελειώσει η τιμωρία του και πότε θα επιστρέψει κοντά τους. Ο μεγαλύτερος υιός του βίωσε τον εγκλεισμό του πιο επώδυνα από όλους και μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζει θέματα [ ]. Τα δύο μεγαλύτερα ανήλικα τέκνα του, τον επισκέφθηκαν μόνο μια φορά στις Κεντρικές Φυλακές και έκτοτε δεν τον επισκέφθηκαν ξανά καθώς κατ' εκείνη την πρώτη επίσκεψη τα τέκνα του υπέστηκαν κρίση πανικού και έκλαιγαν ασταμάτητα με αποτέλεσμα να διακοπεί η επίσκεψη.
Πρόσθετα στα πιο πάνω, ο Κατηγορούμενος είχε δύο αδελφές, οι οποίες απεβίωσαν σε ηλικία 21 ετών, λόγω προβλημάτων υγείας. Η μητέρα του είναι 67 ετών, οικοκυρά και ζει με ένα νεφρό καθότι είχε δωρίσει τον ένα στην αδελφή του Κατηγορουμένου, που εν τέλει απεβίωσε. Ο πατέρας του Κατηγορουμένου είναι 75 ετών, συνταξιούχος αστυνομικός και στην παρούσα φάση, λόγω χρόνιας νεφρικής νόσου, υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση 3 φορές την εβδομάδα, ενώ πρόσφατα διαγνώστηκε με κακοήθη καρκίνο στον πνεύμονα. Σύμφωνα με βεβαίωση του Αντιδημάρχου [ ], πέρα από τα προβλήματα υγείας του πατέρα του, προβλήματα υγείας αντιμετωπίζει και η μητέρα του, ούσα νεφροπαθής. Σχετική είναι και η βεβαίωση του Δρ. Νικόλα Νικολάου. Ο Κατηγορούμενος, ως το μοναδικό εν ζωή παιδί τους, μετέφερε και τους δύο στα ιατρικά ραντεβού και όπου χρειαζόταν. Στη βεβαίωση του Αντιδημάρχου [ ], αναφέρεται επίσης ότι ο Κατηγορούμενος συμμετείχε αφιλοκερδώς σε διάφορες δράσεις της κοινότητας. Σύμφωνα δε με τον συνήγορο Υπεράσπισης, η κατάσταση της υγείας του πατέρα του Κατηγορουμένου επιδεινώθηκε μετά τον εγκλεισμό του τελευταίου, με αποτέλεσμα η μητέρα του Κατηγορουμένου να πρέπει να βρίσκεται συνεχώς κοντά του, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η σύζυγος του Κατηγορουμένου να είναι αβοήθητη σε σχέση με την ανατροφή των ανήλικων τέκνων τους. Πρόσθετα, στο παρόν στάδιο, ο Κατηγορούμενος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα και δεν λαμβάνει κανένα μέρος του μισθού του, ενώ είναι βέβαιο ότι, λόγω της καταδίκης του, θα απωλέσει την εργασία του και άλλα ωφελήματα. Στη βάση των πιο πάνω, ο συνήγορος κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη τις επιπτώσεις της φυλάκισης στην οικογένεια του Κατηγορούμενου και κυρίως στα ανήλικα τέκνα του.
Ως προς τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, ο συνήγορος Υπεράσπισης είπε ότι ο Κατηγορούμενος προέβη στις πράξεις που του καταλογίζονται, κατόπιν οδηγιών τρίτου προσώπου, στο οποίο ο ίδιος όφειλε €500, που είχε δημιουργηθεί λόγω του εθισμού του στον τζόγο. Δεν θα είχε οποιοδήποτε άλλο όφελος πλην της εξόφλησης του εν λόγω χρηματικού ποσού. Με παραπομπή στις κατευθυντήριες οδηγίες του Sentencing Council του Ηνωμένου Βασιλείου, μας κάλεσε να λάβουμε υπόψη ότι δεν επρόκειτο για επίθεση εκδίκησης, ή βασιζόμενη σε ρατσιστικά κίνητρα, ότι το αδίκημα έλαβε χώρα σε μεταμεσονύκτιες ώρες, σε βιομηχανική και όχι οικιστική ζώνη και δεν τέθηκαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και ότι δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Περαιτέρω, υποστήριξε ότι δεν υπήρχε πρόσθεση να δημιουργηθεί πολύ μεγάλη ζημιά, εφόσον η αρχική πρόθεση ήταν να καταστραφούν μόνο τρία οχήματα. Παρά ταύτα, ο συνήγορος αναγνώρισε ότι υπήρξε κίνδυνος η φωτιά να επεκταθεί και σε άλλη περιουσία. Τέλος, ο κ. Τσολακίδης, μετά και από σχετικές διευκρινίσεις που ζήτησε το Δικαστήριο, ως προς τις ζημιές του συνεργείου, ανέφερε ότι η ασφαλιστική εταιρεία του ιδιοκτήτη κάλυψε το ποσό των €150.000 και επομένως, παραμένει προς πλήρη αποζημίωση του το ποσό των €18.507,17. Δήλωσε περαιτέρω τη συμφωνία του Κατηγορουμένου να αποδεχθεί την έκδοση διατάγματος αποζημίωσης για το μέγιστο ποσό που μπορεί το Δικαστήριο να εκδώσει, ήτοι για το ποσό των €10.000.
Λαμβάνοντας εκ νέου τον λόγο, ο συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής επισήμανε ότι, οι ιδιοκτήτες των 11, εκ των 17 αυτοκινήτων που αναφέρονται στις λεπτομέρειες των Κατηγοριών έχουν αποζημιωθεί από τον ιδιοκτήτη του συνεργείου, ενώ οι ιδιοκτήτες των υπολοίπων 6 αυτοκινήτων έχουν αποζημιωθεί από τις ασφαλιστικές τους εταιρείες. Οι τέσσερεις από αυτές τις ασφαλιστικές εταιρείες, με επιστολές τους, έχουν ζητήσει από τον ιδιοκτήτη του συνεργείου τα χρήματα που κατέβαλαν στους ιδιοκτήτες των οχημάτων, ενώ οι άλλες δύο έχουν εκφράσει την πρόθεση τηλεφωνικώς ότι θα ζητήσουν τα χρήματα από τον ιδιοκτήτη του συνεργείου, καθότι τα οχήματα ήταν υπό τη φύλαξή του. Σε σχέση με την έκδοση διατάγματος αποζημίωσης του ιδιοκτήτη του συνεργείου, ο κ. Μπίσσας ενημέρωσε το Δικαστήριο ότι, μετά από επικοινωνία που είχε μαζί του, αυτός δεν συγκατατίθεται στο να εκδοθεί διάταγμα αποζημίωσης €10.000.
Από πλευράς Δικαστηρίου, η πρώτη μας επισήμανση αφορά τη σοβαρότητα των αδικημάτων που έχει διαπράξει ο Κατηγορούμενος, η οποία προκύπτει από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπεται στον Νόμο, το οποίο με βάση και τη σχετική νομολογία αποτελεί την αφετηρία, από την οποία το Δικαστήριο εκκινεί για σκοπούς προσδιορισμού και επιμέτρησης της αρμόζουσας ποινής (βλ. Δημοκρατία v. Ομήρου, Ποιν. Έφ. 351/18, ημερ. 20.01.2020, ECLI:CY:AD:2020:B23 και Δημοκρατία v. Hunganu, Ποιν. Εφ. 130/20, ημερ. 20.07.2021), ECLI:CY:AD:2021:B348. Για το αδίκημα του εμπρησμού, προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι 14 χρόνια.
Πέραν όμως της προβλεπόμενης ποινής, η σοβαρότητα του εν λόγω αδικήματος προκύπτει και από τη φύση του, λόγω των εγγενών κινδύνων και των ολέθριων συνεπειών που δυνατό να προκύψουν, τόσο σε περιουσίες όσο και στη ζωή ανυποψίαστων πολιτών.
Αυτή ακριβώς η σοβαρότητα του αδικήματος του εμπρησμού σκιαγραφήθηκε περιεκτικά από το Ανώτατο Δικαστήριο, στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Αναστασίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 125, στην οποία το Εφετείο ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα και τα ακόλουθα:
«Το κοινό πρέπει να προστατευθεί από τέτοια εγκλήματα που προκαλούν ζημιά όχι μόνο στα θύματα τους, αλλά δημιουργούν και στους πολίτες αίσθημα ανασφάλειας και φόβο για την επικράτηση της παρανομίας. Δεν μπορεί τέτοιου είδους εγκλήματα να οργιάζουν και να μένουν ατιμώρητα».
Θα πρέπει δε να υποδειχθεί ότι η σοβαρότητα του εν λόγω αδικήματος έγκειται επιπλέον στην ανησυχητικά διαχρονική έξαρση που η διάπραξη του παρουσιάζει, πράγμα που αποτέλεσε αντικείμενο σχολιασμού σε διάφορες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Μελανίτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 309 λέχθηκαν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα σχετικά:
«Η διάπραξη του αδικήματος του εμπρησμού ευρίσκεται σε έξαρση τα τελευταία χρόνια. Σχεδόν καθημερινά διαπράττονται τέτοια αδικήματα εμπρησμού ως μέσο επίτευξης παρανόμων στόχων. Η έξαρση αυτή στη διάπραξη τέτοιων αδικημάτων επιβάλλει στα Δικαστήρια την υποχρέωση επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε μια προσπάθεια περιορισμού της εγκληματικής δράσης των παρανόμων και για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών».
Επίσης στην Malkhaz Gaprindashvili v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 424, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε τα ακόλουθα:
«Όπως πολύ σωστά παρατηρεί και το Κακουργιοδικείο στην απόφαση του, διαχρονικά παρατηρείται έξαρση στη διάπραξη της μορφής αυτής αδικημάτων. Συνακόλουθα των πιο πάνω είναι ότι η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία, ώστε ν’ ανακοπεί η έξαρση των εγκληματικών ενεργειών της φύσεως αυτής. Είναι κοινωνικά επιβεβλημένη η προσπάθεια αυτή των δικαστηρίων για αποτροπή μέσω της ποινής που αυτά επιβάλλουν. Πάντοτε βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι κάθε υπόθεση κρίνεται στα δικά της ιδιαίτερα περιστατικά και ανάλογα με αυτά θα πρέπει να είναι και η ποινή.»
Θεώρηση της νομολογίας για υποθέσεις που αφορούν το αδίκημα του εμπρησμού, καταδεικνύει την αυστηρή αντιμετώπιση αυτού του αδικήματος. Στο πλαίσιο άντλησης καθοδήγησης, από τη νομολογία αναφορικά με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν, στο παρελθόν, αδικοπραγούντες του εν λόγω αδικήματος, παραπέμπουμε στις πιο κάτω αποφάσεις στις οποίες και θα γίνει συνοπτική αναφορά.
Στην Μελανίτης (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την πρωτοδίκως επιβληθείσα ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών που επιβλήθηκε, μετά από παραδοχή, στον Εφεσείοντα, ο οποίος βαρύνετο με τρεις προηγούμενες καταδίκες. Ο Εφεσείων είχε θέσει φωτιά σε σταθμευμένο όχημα επειδή ήταν μεθυσμένος και κάτω από συναισθηματική φόρτιση.
Στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Αναστασίου (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο αντικατέστησε την ποινή φυλάκισης 3 ετών που επιβλήθηκε πρωτοδίκως στον Κατηγορούμενο, μετά από παραδοχή στην κατηγορία του εμπρησμού, με ποινή φυλάκισης 5 ετών. Ο Κατηγορούμενος είχε βάλει φωτιά σε εργοστάσιο επίπλωσης προκαλώντας ζημιά ύψους Λ.Κ.1.390.950. Ο Κατηγορούμενος, ήταν λευκού ποινικού μητρώου, χρήστης ναρκωτικών και αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.
Στην Gaprindashvili (ανωτέρω) η ποινή φυλάκισης 7 ετών, που επιβλήθηκε πρωτοδίκως στον Εφεσείοντα, σε κατηγορία εμπρησμού αυτοκινήτου μετά από ακρόαση, αν και κρίθηκε αυστηρή, δεν θεωρήθηκε έκδηλα υπερβολική.
Στην Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 175/16, ημερ. 23.11.2018, για τον εμπρησμό ενός πρακτορείου στοιχημάτων επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 6 ετών που επιβλήθηκε σε Κατηγορούμενο μετά τη διεξαγωγή ακρόασης. Ο Κατηγορούμενος βαρύνετο με δύο προηγούμενες καταδίκες για όμοιο αδίκημα.
Τέλος, στην Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 2/2019, ημερομηνίας 15.02.2021, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την ποινή φυλάκισης των 6 ετών, που επιβλήθηκε στον Εφεσείοντα, μετά από παραδοχή, για τον εμπρησμό πλυντηρίου αυτοκινήτων. Στην επιβολή ποινής λήφθηκαν υπόψιν και άλλες εκκρεμείς υποθέσεις, οι οποίες αφορούσαν σε διαρρήξεις, κλοπές, κλεπταποδοχή, επίθεση εναντίον οργάνου της τάξης, μεταφορά κυνηγετικού όπλου χωρίς άδεια και κατοχή μικρής ποσότητας κάνναβης. Ο Εφεσείων βαρύνετο με 4 προηγούμενες καταδίκες.
Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να διευκρινίσουμε ότι η αναφορά σε προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με τις επιβληθείσες ποινές είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας, αλλά δεν αποτελούν σταθερό δείκτη καθορισμού της ποινής, καθότι η ποινή, σε κάθε υπόθεση, εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης και τα δεδομένα του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ.1 και Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123). Δεν υπάρχουν όμοιες υποθέσεις για να υπάρχουν όμοιες ποινές. Στην Μαυρολουκά ν. Δημοκρατίας (2015) 2(Α) Α.Α.Δ. 30, τονίστηκε ωστόσο ότι η προηγηθείσα νομολογιακή προσέγγιση είναι χρήσιμη προς την κατεύθυνση ελαφρυντικών ή επιβαρυντικών λόγων, αλλά και καθορισμού του γενικότερου πλαισίου της ποινής σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Παραπομπή σε δικαστικό προηγούμενο, ιδίως στις περιπτώσεις όπου επιβάλλεται ποινή φυλάκισης, θωρακίζει τη δικαστική κρίση με την απαραίτητη πειστικότητα και εξαλείφει την οποιανδήποτε υπόνοια για αυθαιρεσία ή τυχόν αίσθημα αδικίας του καταδικασθέντα.
Για όλους τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω, στην παρούσα υπόθεση, θεωρούμε ότι προέχει το στοιχείο της αποτροπής και η ανάγκη προστασίας της κοινωνίας από πρόσωπα που επιδίδονται σε τέτοιου είδους σοβαρά αδικήματα. Το στοιχείο της γενικής αποτροπής είναι έντονο και προκειμένου τα Δικαστήρια να επιτελέσουν τον σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία, αλλά και να στείλουν τα σωστά μηνύματα, οφείλουν να επιβάλλουν, κάτω από τις δοσμένες συνθήκες, αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές (βλ. Αντωνίου ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 74/2020, ημερ. 31.07.2020).
Κατόπιν των πιο πάνω, επιστρέφουμε στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και ειδικά στους παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διαμόρφωση της ποινής που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο.
Για προσδιορισμό, λοιπόν, της ποινής, πρώτα και πάνω απ’ όλα λαμβάνουμε υπόψη αφενός τη σοβαρότητα των αδικημάτων, ως προκύπτει από τις προβλεπόμενες ποινές, που ως έχουμε προαναφέρει, αποτελούν και την αφετηρία από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο προς αναζήτηση της αρμόζουσας ποινής για τον Κατηγορούμενο που έχει ενώπιον του και αφετέρου την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών, ενόψει της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη τους. Έπειτα, έχοντας εξετάσει με πολλή προσοχή τα γεγονότα που περιστοιχίζουν τα επίδικα αδικήματα, σημειώνουμε ότι η απόφαση του Κατηγορούμενου να θέσει φωτιά σε τρία αυτοκίνητα, τα οποία βρίσκονταν έξω από το υποστατικό στο οποίο στεγάζεται συνεργείο αυτοκινήτων, είναι ασφαλώς πράξη κατακριτέα και εκτός του πλαισίου μίας ευνομούμενης κοινωνίας. Το γεγονός ότι, τελικώς, η φωτιά επεκτάθηκε και στο ίδιο το υποστατικό, καθώς και σε άλλα 14 αυτοκίνητα, παρά τον αδιαμφισβήτητο ισχυρισμό της Υπεράσπισης ότι στόχος του Κατηγορούμενου ήταν μόνο 3 αυτοκίνητα, δεν μειώνει τη σοβαρότητα των έκνομων πράξεων του, αλλά την επαυξάνει λόγω ακριβώς της αδιαφορίας που επέδειξε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο όντως επήλθε, προκαλώντας τεράστιες ζημιές ύψους €321.807.
Από την άλλη, συνυπολογίζουμε ότι τα επίδικα αδικήματα έλαβαν χώρα σε μεταμεσονύκτιες ώρες, σε βιομηχανική και όχι οικιστική ζώνη και δεν τέθηκαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, ούτε υπήρχε τέτοια πρόθεση. Περαιτέρω, συνεκτιμούμε ότι οι ενέργειες του Κατηγορουμένου δεν αφορούσαν επίθεση εκδίκησης, ή έγκλημα μίσους. Σε ό,τι αφορά το ότι ο Κατηγορούμενος ενήργησε ένεκα της ανάγκης του να εξοφλήσει χρήματα που όφειλε σε τρίτο πρόσωπο, λόγω του εθισμού του στον τζόγο, επισημαίνουμε ότι δεν μπορούμε να επικροτούμε τη θέση ότι άτομα που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση και γενικώς σε οποιασδήποτε μορφής δύσκολη θέση έχουν ελαφρυντικό να προσφεύγουν σε εγκληματικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα, του είδους που διέπραξε ο κατηγορούμενος. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε ρήγμα στην κοινωνία και καταστρατήγηση του ρόλου του Δικαστηρίου στη διατήρηση της νομιμότητας και θα ήταν η οριστική κατάρρευση κάθε ηθικής αρχής, αλλά και κάθε αρχής τάξης και δικαίου (βλ. Σταύρου «Φάντης» ν Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 61, Mixaylov κ.α. ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ.75 και Μακρή ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 15).
Μάλιστα, εν προκειμένω, ο Κατηγορούμενος ενήργησε με τον ως άνω τρόπο, με σκοπό την αποκόμιση μικρού, σχετικά, οικονομικού οφέλους, σε σύγκριση με τη πολύ μεγάλη ζημιά που προκάλεσε. Τούτο, δεικνύει τον εγωιστικό τρόπο που ενήργησε, αδιαφορώντας πλήρως για τα δικαιώματα άλλων. Συνυπολογίζουμε βεβαίως ότι μεγάλο μέρος της ζημιάς έχει καλυφθεί μέσω ασφαλιστικών εταιρειών. Η ουσία όμως είναι ότι ο Κατηγορούμενος έχει προκαλέσει ζημιά η οποία δεν έχει αποκατασταθεί από τον ίδιο. Με άλλα λόγια, το ότι η ζημιά έχει μετακυλιστεί στις ασφαλιστικές εταιρείες των ιδιοκτητών των οχημάτων και του συνεργείου δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι ενέργειες του Κατηγορουμένου επέφεραν ζημιά σε τρίτα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και οι ασφαλιστικές εταιρείες και ο ιδιοκτήτης του συνεργείου. Εξάλλου, οι ασφαλιστικές εταιρείες των ιδιοκτητών των οχημάτων έχουν ήδη εκφράσει την πρόθεση τους να διεκδικήσουν τα ποσά που έχουν καταβάλει από τον ιδιοκτήτη του συνεργείου, στη φύλαξη του οποίου ήταν τα οχήματα.
Παρά την εν γένει σοβαρότητα των διαπραχθέντων αδικημάτων, την έξαρση που παρατηρείται και την συνακόλουθη ανάγκη για αποτροπή, αναγνωρίζουμε ότι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα μετριαστικά στοιχεία, ώστε στο τέλος της υπόθεσης να επιτυγχάνεται εξατομίκευση και η ποινή που επιβάλλεται να είναι δίκαιη για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που στέκεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου.
Προς όφελος λοιπόν του Κατηγορουμένου λαμβάνουμε υπόψη την παραδοχή του, η οποία δείχνει μεταμέλεια και εξοικονομεί σημαντικό δικαστικό χρόνο. Πρέπει δε, με βάση την νομολογία, να αμείβεται με ανάλογη έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 1 Α.Α.Δ. 28). Μεταμέλεια δείχνει και η συναίνεση του Κατηγορουμένου για έκδοση διατάγματος αποζημίωσης για το ποσό που τούτο το Δικαστήριο έχει εξουσία να εκδώσει, αλλά και η εκφρασθείσα πρόθεση του να αποζημιώσει τον ιδιοκτήτη του συνεργείου σε περίπτωση αστικής αγωγής, αν και είναι αμφίβολο, με δεδομένες τις προσωπικές του περιστάσεις, ως αυτές τέθηκαν ενώπιον μας, ότι θα κατορθώσει, τουλάχιστον σε σύντομο χρονικό διάστημα, να επανορθώσει πλήρως την προκληθείσα ζημιά.
Λαμβάνουμε επίσης υπόψη τη συνεργασία του Κατηγορούμενου με την Αστυνομία στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης, την καλή διαγωγή που επιδεικνύει κατά την κράτηση του στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, καθώς και το λευκό του ποινικό μητρώο που δείχνει ότι η παρούσα περίπτωση είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορουμένου λαμβάνουμε υπόψη όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μας και ειδικά το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος είναι πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, δύο εκ των οποίων αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ενώ το τρίτο έχει μόλις γεννηθεί. Όπως προκύπτει από τα ενώπιον μας δεδομένα, η οικονομική αλλά και συναισθηματική και πρακτική συνεισφορά του Κατηγορουμένου στην οικογένεια είναι ιδιαίτερα σημαντική. Από την άλλη, πρέπει να σημειωθεί ότι οι προσωπικές περιστάσεις υποχωρούν σημαντικά σε αδικήματα της σοβαρότητας αυτών που διέπραξε ο Κατηγορούμενος. Οι επιπτώσεις που ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης θα επιφέρει στην οικογένεια του Κατηγορούμενου, αν και λαμβάνεται υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας, δεν είναι αποφασιστικής σημασίας (βλ. Domotov κ.α. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 328). Αυτός ο παράγοντας θα επηρεάσει βεβαίως το εύρος της ποινής που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο, πλην όμως δεν μπορεί να επηρεάσει το είδος της ποινής.
Λαμβάνουμε ακόμη υπόψη πως η παρούσα υπόθεση αναμένεται να έχει δυσμενείς συνέπειες στην επαγγελματική σταδιοδρομία του Κατηγορούμενου. Ωστόσο σημειώνουμε ότι παρόλο που οι συνέπειες που ενδεχόμενη επιβολή ποινής φυλάκισης ενέχει στην επαγγελματική σταδιοδρομία Κατηγορούμενου λαμβάνονται υπόψη, δεν μπορούν, υπό τις περιστάσεις της παρούσας, να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο ως προς την επιλογή του είδους της ποινής (βλ. Ιωάννου ν Αστυνομίας (2010) 2 ΑΑΔ 243 και Μαληκκίδη ν. Δημοκρατίας, (2016) 2 ΑΑΔ 1186).
Εξετάσαμε λοιπόν με προσοχή όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την παρούσα υπόθεση, ήτοι τα γεγονότα που συνιστούν και περιβάλλουν τα αδικήματα, τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες, περιλαμβανομένων των προσωπικών περιστάσεων του Κατηγορουμένου και σταθμίσαμε, κατά το δυνατόν, όλους τους παράγοντες που επιδρούν στον καθορισμό της ποινής. Έχουμε κατά νου ότι η αποστέρηση της ελευθερίας αποτελεί το έσχατο μέτρο τιμωρίας και πρέπει να επιβάλλεται μόνο όπου οποιαδήποτε άλλη ποινή κρίνεται ανεπαρκής. Στην προκειμένη περίπτωση, συνεκτιμώντας όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω, έχουμε την άποψη ότι οποιαδήποτε άλλη ποινή εκτός από ποινή φυλάκισης, θα ήταν ατελέσφορη και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα τόσο στον Κατηγορούμενο, όσο και σε άλλους επίδοξους παραβάτες. Βεβαίως, όλοι οι μετριαστικοί παράγοντες που αναφέρθηκαν θα επηρεάσουν το εύρος της ποινής που θα επιβληθεί.
Συνεκτιμώντας λοιπόν κάθε σχετικό παράγοντα, επιβάλλουμε στον Κατηγορούμενο τις ακόλουθες ποινές:
Στην Κατηγορία 1, ποινή φυλάκισης 5 ετών.
Σε κάθε μία από τις Κατηγορίες 2 έως και 18 ποινή φυλάκισης 5 ετών.
Οι ποινές να συντρέχουν και αρχίζουν από σήμερα. Βάσει του άρθρου 117 του Κεφ.155 οι πιο πάνω ποινές να μειωθούν κατά το χρονικό διάστημα που ο Κατηγορούμενος τελεί σε προφυλάκιση, ήτοι από τις 6.6.2024
(Υπ.) …………………………………
Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………
Π. Σαββίδης, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο