Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας

Ενώπιον: Π. Αγαπητού, Ε.Δ.

Αρ. Υπόθεσης: 10957/24

Αστυνομία

ν.

Ε.Ε.

Ημερομηνία:                                                25^η Σεπτεμβρίου, 2025

Εμφανίσεις:

Για την Κατηγορούσα Αρχή:       κα. Κωνσταντίνου

Για τον Κατηγορούμενο:             κος. Βασιλακκάς

(Η διαδικασία διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών)

ΠΟΙΝΗ

Ο κατηγορούμενος, κατόπιν παραδοχής του, βρέθηκε ένοχος σε δύο κατηγορίες που αφορούν - η πρώτη - σε κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας κατά παράβαση των Άρθρων 2, 8(1), 14 και 34 του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου του 2014 (Ν.91(Ι)/2014) (ο «Νόμος») και - η δεύτερη - σε απόπειρα διάδοσης υλικού παιδικής πορνογραφίας κατά παράβαση των Άρθρων 2, 8 (3), 14, 15(2)(4) και 34 του Νόμου.

Στα συμφωνηθέντα μεταξύ Κατηγορούσας Αρχής και Υπεράσπισης γεγονότα, τα οποία κατατέθηκαν ως Έγγραφο Α στη διαδικασία, αναφέρεται ότι η Europol απέστειλε στο Κλάδο Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, δύο πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες κάτοχος και χρήστης του λογαριασμού στην υπηρεσία «google drive» της εταιρείας «google» με την ονομασία «E.E.» και τα στοιχεία: ηλεκτρονική διεύθυνση «exxxxxexxxxxx@gmail.com», αριθμός τηλεφώνου «99xxxxxx» και ημερομηνία γεννήσεως «xx.xx.1998», κατέχει ή και παράγει ή και διανέμει παιδικό πορνογραφικό υλικό. Το «google drive» είναι υπηρεσία αποθήκευσης και συγχρονισμού αρχείων και επιτρέπει στους χρήστες να έχουν πρόσβαση σε αυτό όποτε το επιθυμούν, να αποθηκεύουν αρχεία σε «cloud», να συγχρονίζουν αρχεία και να τα μοιράζονται.

Σύμφωνα με την πρώτη πληροφορία, ο χρήστης με την πιο πάνω αναφερόμενη ονομασία ανάρτησε στο λογαριασμό του στο «google drive» 6 βίντεο με παιδικό πορνογραφικό υλικό, και σύμφωνα με τη δεύτερη πληροφορία 3 βίντεο επίσης με παιδικό πορνογραφικό υλικό. Η Αστυνομία διεξήγαγε έρευνα και κατόπιν πλήρους ταύτισης των πιο πάνω στοιχείων, διαπιστώθηκε ότι ο πιο πάνω χρήστης ήταν ο Κατηγορούμενος. Στις 23.7.23 και ώρα 10.15 π.μ., ο Κατηγορούμενος συνελήφθη δυνάμει δικαστικού εντάλματος και όταν του επιστήθηκε η προσοχή στο Νόμο απάντησε ότι «ήταν μια απερισκεψία». Επίσης δυνάμει σχετικού δικαστικού εντάλματος, ερευνήθηκε και η οικία του Κατηγορούμενου και παραλήφθηκαν ως τεκμήρια ένας φορητός υπολογιστής κι ένα κινητό τηλέφωνο. Κατόπιν δικανικής εξέτασης των παραληφθέντων, προέκυψε αφενός σύνδεση του Κατηγορούμενου με την ιστοσελίδα «imgsrc.ru» κι αφετέρου εντοπίστηκαν σ’ αυτά 60 βίντεο με υλικό σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων δηλαδή 3 βίντεο στο πρώτο επίπεδο δηλαδή με ερωτικές πόζες παιδιών, 42 βίντεο στο δεύτερο επίπεδο δηλαδή με σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ παιδιών χωρίς διείσδυση και αυνανισμό, 8 βίντεο στο τρίτο επίπεδο δηλαδή με σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και παιδιών, και 7 βίντεο στο τέταρτο επίπεδο δηλαδή σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ παιδιών και ενηλίκων με διείσδυση. Η συνολική διάρκεια του υλικού ήταν 12 ωρών, 34 λεπτών και 39 δευτερολέπτων και σ’ αυτό εμφανίζονται παιδιά που ήταν άνω των 13 ετών.

Ο Κατηγορούμενος, ανακρινόμενος δήλωσε εξ αρχής ότι ήταν σε θέση να παρακολουθήσει πλήρως τη διαδικασία και ανέφερε ότι έχει αποθηκευμένα στον υπολογιστή του βίντεο με υλικό παιδικής πορνογραφίας, τα οποία εξασφάλισε από διάφορους χρήστες που εντόπισε στην ιστοσελίδα «imgsrc.ru», αλλά και επιβεβαίωσε ότι συγκεκριμένες εκτυπώσεις οθόνης που του υποδείχθηκαν κατά την ανάκριση ήταν από τα βίντεο που ανάρτησε στο λογαριασμό του.

Εκτέθηκε επίσης ως μέρος των γεγονότων ότι ο Κατηγορούμενος, σε πάρα πολλές περιπτώσεις επισκεπτόταν την προαναφερθείσα ιστοσελίδα, η οποία περιέχει απαγορευμένο υλικό κακοποίησης ανηλίκων και μέσω της ήρθε σε επικοινωνία με άλλα πρόσωπα με σκοπό να του αποστείλουν πορνογραφικό υλικό, πράγμα που έγινε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ο ίδιος αποθήκευσε το υλικό που έλαβε και το είχε μέχρι και την κατάσχεσή του από την Αστυνομία, ενώ τον Απρίλιο του 2023 προσπάθησε κι ο ίδιος ν’ αποστείλει αρχεία παιδικού πορνογραφικού υλικού σε κάποιο χρήστη της ιστοσελίδας, ενέργεια που οδήγησε την εταιρεία «google» να του διαγράψει το λογαριασμό. Κατά τον εντοπισνμό τους τ’ αρχεία ήταν όλα σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση, κανένα δεν είχε διαγραφεί και ο κατηγορούμενος κατείχε αυτά εν γνώσει του και επίσης εν γνώσει του αποπειράθηκε να τα στείλει σε τρίτα πρόσωπα.

Ως μέρος των γεγονότων και παρά τη δήλωση από πλευράς Υπεράσπισης ότι τα αναφερόμενα βίντεο που ανευρέθηκαν στην κατοχή του Κατηγορούμενου ήταν πράγματι ως περιγράφονται, προβλήθηκαν στο Δικαστήριο δείγματα των εν λόγω βίντεο από κάθε επίπεδο. Κατατέθηκε επίσης ως Τεκμήριο 1 δίσκος αποθήκευσης ηλεκτρονικών αρχείων (USB).

Τέλος, η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής επιβεβαίωσε ότι ο Κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου. Παράλληλα αιτήθηκε από το Δικαστήριο όπως, στη βάση του Άρθρου 14 του Νόμου, εκδώσει διατάγματα που: ν’ απαγορεύουν στον Κατηγορούμενο για 5 χρόνια μετά την αποφυλάκισή του να προσφέρει υπηρεσίες σε παιδιά, να εργοδοτηθεί ή απασχοληθεί σε χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά και να διαμένει σε χώρο ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά και όπως παραπεμφθεί στην Αρχή Εποπτείας που εγκαθιδρύθηκε δυνάμει του Άρθρου 47 του Νόμου, καθ’ όλη τη διάρκεια κράτησής του στις Κεντρικές Φυλακές αλλά και μετέπειτα για όσο χρόνο κρίνει ορθό το Δικαστήριο. Επεξήγησε δε ότι τα αναφερόμενα επίπεδα που αναφέρονται σχετικά με επίμαχα βίντεο που προβλήθηκαν ως μέρος των γεγονότων σχετίζονται με την κατηγοριοποίηση που θεσπίστηκε στην Αγγλική απόφαση R v. Oliver a.o. [2003] 1 Cr.App.R. 28.

Για σκοπούς μετριασμού της ποινής που πρόκειται να επιβληθεί στον Κατηγορούμενο, ο δικηγόρος του τόνισε, εν πρώτοις, την άμεση παραδοχή του πελάτη του, τόσο ενώπιον των ανακριτικών αρχών όσο κι ενώπιον του Δικαστηρίου, χαρακτηρίζοντας την ενέργειά του - σε συνδυασμό με το αυθόρμητο, ως το ονόμασε, των απαντήσεων του - ως ένδειξη έμπρακτης μεταμέλειας. Έπειτα ανέδειξε εκ νέου το λευκό ποινικό μητρώο του Κατηγορούμενου και εισηγήθηκε ότι το σχετικό με την παρούσα υπόθεση συμβάν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό και δεν πρόκειται για κατά συρροή εγκληματία που δείχνει πλήρη ασέβεια προς το Νόμο.

Παρέπεμψε έπειτα στην Έκθεση του γραφείου ευημερίας, την οποία υιοθέτησε εις ολόκληρο και από την οποία υπερθεμάτισε την εκ γενετής βαριά αναπηρία του πελάτη του. Κατά το συνήγορο, η αναπηρία τούτη ήταν η αιτία για την κοινωνική και συναισθηματική απομόνωση του Κατηγορούμενου και την ανύπαρκτη ερωτική του ζωή. Πάντα κατά το συνήγορο, ο πελάτης του θεώρησε ότι με τις «δραστηριότητες» αυτές, όπως ο συνήγορος τις ονόμασε, θα κάλυπτε τις συναισθηματικές του ανάγκες, χωρίς όμως τούτο ν’ αποτελεί δικαιολογία για τη διάπραξη των αδικημάτων.

Ο συνήγορος επεκτάθηκε και στην επίδραση που η παρούσα υπόθεση έχει ήδη στη ζωή του Κατηγορούμενου. Επ’ αυτού ξεκίνησε αναφέροντας ότι ο Κατηγορούμενος είναι πτυχιούχος xxxxxx xxxxxx του Πανεπιστημίου xxxxxx και ενώ είχε εγγραφεί για δεύτερο πτυχίο στο Τμήμα xxxxxxxxx, αναγκάστηκε, λόγω της υπόθεσης, να διακόψει τη φοίτηση. Πέραν τούτου εν όψει των διαταγμάτων που η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής αιτήθηκε όπως εκδοθούν, η μελλοντική σταδιοδρομία του Κατηγορούμενου πρόκειται να επηρεαστεί με τους περιορισμούς που θα τεθούν στη δυνατότητα εργοδότησής του.

Επανερχόμενος στις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος, ο συνήγορος του Κατηγορούμενου ανέφερε ότι εν προκειμένω οι ανήλικοι που φαίνονται στα επίμαχα βίντεο είναι άνω των 13 ετών και ότι ο Κατηγορούμενος δεν αποκόμισε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος από την κατοχή του επίμαχου υλικού και από την απόπειρα διανομής του. Στάθηκε επίσης και στο ότι το μεγαλύτερο μέρος του εν λόγω υλικού αφορά στα πρώτα 3 επίπεδα, ότι μόνο 7 από τα 60 βίντεο είναι στο επίπεδο 4, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου αρχεία επιπέδου 5. Καταλήγοντας ο συνήγορος του εισηγήθηκε ότι, αν το Δικαστήριο προσανατολίζεται να επιβάλει στον Κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης, συντρέχουν τέτοιες προϋποθέσεις που δικαιολογούν την αναστολή της. Επανέλαβε ότι ο Κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου και παρέπεμψε σχετικά στις Αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υπόθεση Δημοκρατία ν. Γ.Ν., Ποινική Έφεση 197/16, ημερομηνίας 16.1.2018, η οποία, εισηγήθηκε παρουσιάζει ομοιότητες με την παρούσα, αλλά και στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνα Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161.        

Έρχομαι στη νομική πτυχή της υπόθεσης και ευθύς αναφέρω ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε ο Κατηγορούμενος αντανακλάται από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Η πρώτη κατηγορία, που αφορά το αδίκημα της κατοχής υλικού σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού κατά παράβαση του Άρθρου 8(1) του Νόμου επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι και 10 έτη, ενώ η δεύτερη κατηγορία που αφορά σε απόπειρα διάδοσης υλικού σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού κατά παράβαση του Άρθρου 8(3) σε συνδυασμό με το Άρθρο 15(2) του Νόμου, επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι και 14 έτη.

Η σοβαρότητα με την οποία ο Νομοθέτης αντιμετώπισε τ’ αδικήματα αυτά, αντανακλάται και στην ποινολογική μεταχείριση όπως προκύπτει από μελέτη της επί του θέματος Νομολογίας. Τονίστηκε κατ’ επανάληψη κι εμφαντικά η ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών, ενόψει, αφενός, της αυξανόμενης συχνότητας διάπραξης αδικημάτων αυτής της φύσεως και αφετέρου της επίδρασης που η διάπραξή τους έχει στην πιο ευάλωτη ομάδα της κοινωνίας, τα παιδιά. Ξεκινώ από το εξής απόσπασμα από την Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τότε ως Εφετείου, στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Χατζηαθανασίου, Ποινική Έφεση 20/2021, ημερομηνίας 19.10.21 όπου με αναφορές σε προηγούμενες Αποφάσεις του στις υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου, Ποινική Έφεση 185/2016, ημερομηνίας 20.3.18 και Δημοκρατία ν. Κουφού, Ποινική Έφεση 94/2019, ημερομηνίας 20.7.21, το Δικαστήριο διέγραψε την ανησυχία του:

«Η συχνότητα με την οποία διαπράττονται αδικήματα αυτού του είδους, γεγονός για το οποίο μπορούμε να λάβουμε δικαστική γνώση έχοντας υπόψη τον αριθμό των υποθέσεων που παρουσιάζονται για εκδίκαση ενώπιον των Δικαστηρίων, απαιτεί αυστηρότερη αντιμετώπιση με αποτρεπτικές ποινές (Δημοκρατία ν. Κουφού (ανωτέρω)). Εφόσον δε εντοπίζεται τέτοια ανάγκη, οι προσωπικές συνθήκες ενός κατηγορούμενου ναι μεν λαμβάνονται υπόψη αλλά στο βαθμό και στην έκταση που δεν εξουδετερώνεται ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της ποινής καθότι προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου. Η έντονη ανησυχία του Ανωτάτου  Δικαστηρίου σε σχέση με την εν λόγω αύξηση στη διάπραξη τέτοιων αδικημάτων έχει εκφραστεί επανειλημμένα. 

Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Νικολάου (ανωτέρω):

«..όπως μπορέσαμε να διαγνώσουμε από τις υποθέσεις που τίθενται ενώπιον των κυπριακών δικαστηρίων, αυτή - ας μας επιτραπεί ο όρος - η διαδικτυακή διαστροφή στρεφόμενη άμεσα και καίρια εναντίον του παιδιού και της αθωότητας του, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους και τα Δικαστήρια πρέπει να αντιμετωπίσουν το έγκλημα αυτής της μορφής με ποινές που πρέπει να έχουν έντονα τον αποτρεπτικό χαρακτήρα. Αυτή η ανάγκη δεν ήταν τόσο προεξάρχουσα όταν τέτοια αδικήματα ήταν σπάνια και σίγουρα όχι της σοβαρότητας με την οποία πλέον εμφανίζονται.

Από τη στιγμή που διαπιστώνεται - δυστυχώς - με τέτοιους ρυθμούς αύξηση των εγκλημάτων αυτής της φύσεως, οι ποινές θα πρέπει ανάλογα να αντιμετωπίσουν - και να αναχαιτίσουν κατά το δυνατό - το φαινόμενο.»».

Επίσης χαρακτηριστικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland, Ποινική Έφεση 18/2017, ημερομηνίας 14.2.18, στην οποία αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:

«Με το Νόμο, Ν.91(Ι)/2004, εισάγονται αυστηρότερες ποινές για τα αδικήματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας. Αναγνωρίζεται ότι αυτής της μορφής τα εγκλήματα συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις των θεμελιακών δικαιωμάτων των παιδιών, όσον αφορά την προστασία και τη φροντίδα, που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους. Η Κυπριακή Δημοκρατία, κατ΄ ακολουθία του άρθρου 34 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία έχει υπογράψει και κυρώσει, ανέλαβε την υποχρέωση προστασίας των παιδιών από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης. Συνεπώς, η εισαγωγή αυστηρότερων ποινών από το Νόμο προέκυψε ως επιτακτική, αφού τέτοιας φύσεως αδικήματα βρίσκονται σε έξαρση και επιφέρουν ολέθριες συνέπειες.»

Και πιο κάτω στην ίδια Απόφαση:

«Συνιστά πάγια νομολογιακή αρχή πως η σημασία των προσωπικών περιστάσεων αμβλύνεται όταν διαπιστώνεται η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής. Η εφαρμογή της εν λόγω αρχής θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στο τελικό ύψος της ποινής που επιβάλλεται. Είναι υπό το φως αυτού του δεδομένου που η τήρηση της πιο πάνω νομολογιακής αρχής εκφεύγει της θεωρητικής αναφοράς και προσλαμβάνει πρακτική διάσταση».

Το μέτρο των ποινών συζητήθηκε στην Απόφαση Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 71/2017, ημερομηνίας 27.9.2017, όπου, με αναφορά στην κλασσική πλέον Αγγλική υπόθεση R v. Oliver a.o. [2003] 1 Cr.App.R. 28, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε τα εξής, ως ενδεικτικά για τις σχετικές ποινές, αλλά και τους διάφορους παράγοντες που, εν προκειμένω, εξετάζονται:

«Η κατοχή μεγάλου όγκου υλικού επιπέδου 1 δεν καθιστά αναγκαία την επιβολή ποινής φυλάκισης. Τέτοιο ζήτημα τίθεται σε περίπτωση που υπάρχει επίδειξη ή διανομή υλικού οποιουδήποτε επιπέδου σε άλλους ή όταν πρόκειται για κατοχή μεγάλης ποσότητας υλικού επιπέδου 2 ή μικρής έστω ποσότητας επιπέδου 3. Ποινές φυλάκισης μεταξύ έξι και δώδεκα μηνών θεωρούνται, γενικά, αρμόζουσες σε περιπτώσεις επίδειξης και διανομής μεγάλης ποσότητας υλικού επιπέδου 2 ή 3 ή κατοχής μικρής ποσότητας υλικού επιπέδου 4  ή 5. Πιο σοβαρές ποινές φυλάκισης, από 12 μήνες μέχρι 3 χρόνια είναι λ.χ. κατάλληλες σε περίπτωση κατοχής μεγάλης ποσότητας υλικού των επιπέδων 4 ή 5. Σημειώνεται, επίσης, ότι οι κατευθυντήριες γραμμές που δόθηκαν στην Oliver αναφέρονται σε ενήλικες παραβάτες μετά από ακρόαση και χωρίς προηγούμενη καταδίκη.

Στην υπόθεση Oliver, επίσης, καθορίστηκαν ελαφρυντικοί και επιβαρυντικοί παράγοντες. Στους επιβαρυντικούς, συγκαταλέγεται η επίδειξη ή η διανομή του υλικού σε παιδί, ο μεγάλος αριθμός φωτογραφιών, η οργάνωση του υλικού στον υπολογιστή με πολυσύνθετη, εξειδικευμένη (sophisticated) μεθοδολογία προς εμπορία ή ένα ψηλότερο επίπεδο προσωπικού ενδιαφέροντος, η δημόσια ανάρτηση του υλικού στο διαδίκτυο ή η διανομή του με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο πιθανή η τυχαία ανεύρεση του από χρήστες οι οποίοι δεν αναζητούν πορνογραφικό υλικό. Επίσης επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η εμπλοκή του κατηγορούμενου στην αρχική παραγωγή των εικόνων, ιδιαίτερα όταν το παιδί ανήκει στην οικογένειά του ή σε συγκεκριμένες ευάλωτες ομάδες ή σε περιπτώσεις όπου ο κατηγορούμενος καταχράται της θέσης εμπιστοσύνης που κατέχει. Από την άλλη, ελαφρυντικοί παράγοντες είναι, η παραδοχή και χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα, ο καλός χαρακτήρας.»

Όπως διευκρινίζεται στη Niland (ανωτέρω), οι πιο πάνω ποινές είναι ενδεικτικές όταν τα αδικήματα δεν αφορούν τις περιπτώσεις του Άρθρου 8(6) του Νόμου, δηλαδή όταν τα θύματα είναι παιδιά κάτω των 13 ετών.

Στην Ασσιώτη ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 146/2016, ημερομηνίας 18.1.17 (διακρίνεται από την Γενικός Εισαγγελέας ν. Ασσιώτη (2010) 2 Α.Α.Δ. 67) το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε τα εξής σχετικά με ισχυρισμό ότι η απόκτηση του απαγορευμένου υλικού έγινε χωρίς καταβολή χρηματικού αντιτίμου, με αναφορά και στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελεας ν. Makamian (2007) 2 Α.Α.Δ. 405:

«Κάτω από αυτά τα δεδομένα η δικαιολογία πως ο εφεσείων δεν πλήρωσε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για απόκτηση του επιλήψιμου υλικού και πως κατείχε το υλικό για δική του χρήση δεν μειώνει ουσιωδώς τη σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε εφόσον, όπως τονίστηκε στη Makamian (ανωτέρω), «η αναζήτηση και η κατοχή μέσω διαδικτύου τέτοιου πορνογραφικού υλικού αυξάνει τη ζήτηση και ενθαρρύνει τους εμπνευστές της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων να συνεχίσουν το έργο τους».  Κατά συνέπεια ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι σε αδικήματα τέτοιας φύσεως προβάλλει η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών και - προσθέτουμε - πως όπου εντοπίζεται τέτοια ανάγκη οι προσωπικές συνθήκες ενός κατηγορουμένου ναι μεν λαμβάνονται υπόψη, αλλά στο βαθμό και κατά την έκταση που δεν εξουδετερώνεται ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της ποινής καθότι προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου».

Στην Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 61/2020 και 64/2020, ημερομηνίας 14.7.22, αναφέρθηκε ότι:

«Οι προηγούμενες αποφάσεις ασφαλώς παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής, δεν έχουν όμως το δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου, για το λόγο ότι η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1)».

Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Γαλάτη, Ποιν. Έφεση 217/2018, ημερομηνίας 2.4.19, το Ανώτατο Δικαστηριο επικύρωσε επιβληθείσες ποινές φυλάκισης, με την υψηλότερη - για απλή κατοχή υλικού στο επίπεδο 4 - να είναι 20 μήνες.

Ενώ στην Γενικού Εισαγγελέα ν. Νικολάου, Ποιν. Έφεση 185/2016, ημερομηνίας 20.3.18, το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε τις προηγουμένως επιβληθείσες ποινές, μεταξύ αυτών και κατοχή μεγάλου όγκου υλικού παιδικής πορνογραφίας σε επίπεδο 4 και 5 με παιδιά άνω των 13 ετών, από 2 έτη σε 3.

Επίσης στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Tvardovskyi, Ποιν. Έφεση 95/2017, ημερομηνίας 26.3.18, το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε την ποινή φυλάκισης 2 χρόνων που επιβλήθηκε πρωτόδικα στον κατηγορούμενο - ο οποίος ήταν πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου και βρέθηκε ένοχος κατόπιν παραδοχής - σε 3 χρόνια για το αδίκημα της κατοχή υλικού μέχρι και επιπέδου 5 με παιδιά άνω των 13 ετών, και την ποινή φυλάκισης 3 χρόνων για κατοχή μεγάλου όγκου υλικού, με παιδιά κάτω των 13 ετών, σε 5 χρόνια.    

Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω επανέρχομαι στην ενώπιον μου υπόθεση. Η επιβολή ποινής εμπεριέχει ένα έργο στάθμισης μεταξύ του ευρύτερου συμφέροντος της δικαιοσύνης μέσω της τιμωρίας του παραβάτη, πάντοτε στο πλαίσιο που προνοεί ο Νόμος, από τη μία και της εξατομίκευσης της τιμωρίας τούτης για το συγκεκριμένο παραβάτη από την άλλη. Το Δικαστήριο ξεκινά την επιμέτρηση της ποινής από το μέγιστο ύψος που προβλέπεται από το Νόμο[1]. Βάσει καθιερωμένης αρχής της Νομολογίας, όταν υπάρχει αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικής ποινής, το έργο εξατομίκευσης της δεν πρέπει να εξουδετερώνει τον παράγοντα της αποτροπής[2].

Στο πιο πάνω πλαίσιο, λαμβάνω υπόψη μου ως μετριαστικούς παράγοντες για τον Κατηγορούμενο, την εκ γενετής αναπηρία του, η οποία σύμφωνα με τις ιατρικές γνωματεύσεις που προσκομίστηκαν και βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου χαρακτηρίζεται ως σοβαρή, αλλά και το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα ένεκα τούτης. Επ’ αυτού κατανοώ το γεγονός ότι η ζωή του Κατηγορούμενου έχει ποικιλοτρόπως επηρεαστεί από την αναπηρία του και ότι πράγματι πιθανώς ο Κατηγορούμενος μην έχει ερωτική ζωή. Παρά ταύτα και παρά τις σχετικές αναφορές του συνηγόρου του Κατηγορούμενου και σε «κοινωνική απομόνωση» του τελευταίου, δεν μου διαφεύγει ότι, σύμφωνα με την έκθεση που ετοίμασε το γραφείο ευημερίας αναφορικά με τον Κατηγορούμενο και την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υιοθέτησε πλήρως και ο συνήγορός του, η αναπηρία του δεν εμπόδισε Κατηγορούμενο από το να ολοκληρώσει πτυχίο στο Πανεπιστήμιο xxxxxx και μάλιστα να ξεκινήσει και δεύτερο, αλλ’ ούτε τον εμπόδισε από το να έχει κοινωνική ζωή, μια και στην υιοθετηθείσα έκθεση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι απολαμβάνει να βγαίνει βόλτες με τους φίλους του και ότι οι σχέσεις του με την οικογένειά του παρουσιάζονται αρμονικές (βλ. σελίδα 2).

Αναγνωρίζω και λαμβάνω επίσης σοβαρά υπόψη μου προς όφελος του Κατηγορούμενου το λευκό ποινικό του μητρώο[3], το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, το γεγονός ότι από την ημέρα διάπραξης των αδικημάτων δεν φαίνεται να έχει διαπράξει άλλο αδίκημα, αλλά και την άμεση παραδοχή του, τόσο στις αστυνομικές αρχές όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη Νομολογία η άμεση παραδοχή κατηγορουμένου συμβάλλει στη περίσωση πολύτιμου δικαστικού χρόνου, αλλά επίσης στην εξιχνίαση του εγκλήματος[4].

Έχω λάβει επίσης υπόψη μου, στο μέτρο που αυτό δύναται ν’ αποτελέσει μετριαστικό παράγοντα, ότι, εν συγκρίσει - και μόνον εν συγκρίσει - με τις σοβαρότερες των υποθέσεων που αντικρύζουν τα Δικαστήρια, τα πλείστα εκ των απαγορευμένων αρχείων που βρέθηκαν στην κατοχή του εδώ Κατηγορούμενου προσώπου ανήκαν στα επίπεδα 1 έως 3, το ότι δεν επρόκειτο για μεγάλο αριθμό αρχείων και δη αρχείων που ανήκαν στο επίπεδο 4, ότι στα απαγορευμένα αρχεία δεν περιλαμβάνονται αρχεία που ν’ απεικονίζουν παιδιά κάτω των 13 ετών και ότι ο Κατηγορούμενος δεν αποκόμισε από αυτό οικονομικό όφελος, ούτε τα αρχεία αποτέλεσαν αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής. Τέλος λαμβάνω υπόψη μου ότι ο Κατηγορούμενος δεν ήταν ο παραγωγός του υλικού.

Έχοντας αναφέρει όμως τούτα οφείλω να παρατηρήσω ταυτόχρονα και τα εξής: Όπως αναγνώρισε και ο δικηγόρος του, δεν είναι δυνατό η απουσία ερωτικής ζωής του Κατηγορούμενου ν’ αποτελέσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο δικαιολογία για την διάπραξη των αδικημάτων. Προσθέτω ότι δεν μπορεί ν’ αποτελέσει ούτε μετριαστικό παράγοντα. Τα βίντεο, τα οποία ο Κατηγορούμενος κατείχε και αποπειράθηκε να διανέμει απεικονίζουν, μεταξύ άλλων, ενήλικες να επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις με παιδιά. Όση κατανόηση και να είναι δυνατό να επιδειχθεί προς τις προσωπικές του περιστάσεις λόγω της αναπηρίας του, τ’ αδικήματα που διέπραξε ο Κατηγορούμενος, έχουν αναμφίβολα κατάφορα αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία γενικότερα, αφού μέσω τους προάγεται η εκμετάλλευση παιδιών ως αντικειμένων σεξουαλικής ικανοποίησης, αλλά και ενέχουν τις προεκτάσεις εκείνες τις οποίες γλαφυρά περιέγραψε η Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις παραπομπές που παρέθεσα προηγουμένως.

Σημειώνω επίσης ότι, παρά τον μικρό αριθμό αρχείων που κατηγοριοποιούνται στο επίπεδο 4, δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός της κατοχής τέτοιων αρχείων αυτό καθ’ αυτό, χωρίς τούτο βέβαια να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των αδικημάτων της κατοχής υλικού σε οποιοδήποτε εκ των επιπέδων που καθορίστηκαν στην Oliver (ανωτέρω). Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να μελετήσει το επίμαχο υλικό. Αρκεί ν’ αναφερθεί ότι όσων αφορά τα βίντεο επιπέδου 4, πρόκειται για πραγματικά αποκρουστικές σκηνές σεξουαλικής κακοποίησης αγοριών, με διείσδυσή από ενήλικες άντρες. Το υπόλοιπο υλικό, μπορεί μεν να μην απεικονίζει σεξουαλική δραστηριότητα με διείσδυση, αλλά η θέασή του δεν μπορεί παρά να προκαλεί επίσης αποστροφή.      

Δεν θα μπορούσα επίσης να μην αναφερθώ και να λάβω υπόψη μου το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος δεν αρκέστηκε στην κατοχή του προαναφερθέντος υλικού, αλλά αποπειράθηκε μάλιστα να το αποστείλει και σε τρίτα πρόσωπα. Ως ανέφερα πιο πάνω στην παρούσα, ο Νομοθέτης, προνόησε όπως η απόπειρα διανομής τέτοιου υλικού επισύρει ποινή φυλάκισης 14 ετών, πράγμα που καταμαρτυρεί και την πρόθεσή του να τυγχάνουν αυστηρότερης μεταχείρισης ακόμα και απόπειρες διανομής, διακρινόμενες από την απλή κατοχή του υλικού, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της εν δυνάμει συμβολής των παραβατών στη διάδοση του υλικού με ευρύτερη συνέπεια τη διαιώνιση της μάστιγας του φαινομένου της παιδικής πορνογραφίας.

Ούτε είναι δυνατό να παραγνωρίσω ότι, σύμφωνα πάντα με τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, ο Κατηγορούμενος, μέσω της προαναφερθείσας ιστοσελίδας, την οποία επισκεπτόταν συχνά, είχε συνομιλία με τρίτα πρόσωπα για λήψη και αποστολή υλικού παιδικής πορνογραφίας και ότι διατηρούσε τα πιο πάνω αρχεία αποθηκευμένα και σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση μέχρι και την ημέρα που αυτά κατασχέθηκαν από την Αστυνομία.

Συνυπολογίζοντας όλους τους μετριαστικούς παράγοντες που συγκεντρώνει στο πρόσωπο του ο Κατηγορούμενος και τους οποίας εξέθεσα πιο πάνω, αλλά και το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας των αδικημάτων και της αναγνωρισμένης ανάγκης για επιβολή αποτρεπτικών ποινών, θεωρώ ότι, εν προκειμένω, η μόνη αρμόζουσα ποινή για τον Κατηγορούμενο είναι εκείνη της φυλάκισης. Επιδεικνύοντας τη μέγιστη δυνατή υπό τις περιστάσεις επιείκεια, επιβάλλω στον Κατηγορούμενο:

Για την πρώτη κατηγορία: ποινή φυλάκισης 9 μηνών

Για τη δεύτερη κατηγορία: ποινή φυλάκισης 12 μηνών

Οι πιο πάνω ποινές να συντρέχουν.

Εν όψει των ποινών που έχω επιβάλει στον Κατηγορούμενο, προχωρώ να εξετάσω εάν συντρέχουν, στη βάση του Άρθρου 3 του  Περί της Υφ΄ Όρων Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως Εις Ορισμένας Περιπτώσεις Νόμο του 1972 (Ν.95/1972), λόγοι αναστολής της εκτέλεσης τους. Στη βάση της παραγράφου 2 του Άρθρου 3, «το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης, αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορούμενου». Η αρχή ότι το Δικαστήριο δέον να εξετάζει το σύνολο των περιστάσεων συζητήθηκε στην Τζιαουχάρη (ανωτέρω) στην οποία με παρέπεμψε και ο συνήγορος του Κατηγορούμενου και μετέπειτα στην Αργυρίδης κ.α. ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ 449.

Το ζήτημα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και όπως ειπώθηκε στην Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930:

«Η υιοθέτηση οποιουδήποτε γενικού κανόνα θα συνιστούσε σφάλμα αρχής. Εναπόκειται στο δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και οποιεσδήποτε προσωπικές περιστάσεις που αφορούν στον συγκεκριμένο κατηγορούμενο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την οικογένεια του με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Αυτό βέβαια συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση των συνθηκών διάπραξης του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορούμενου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σε όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες - είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς - οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής.  Θεωρούμε ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».

Στην Αστυνομία ν. Μιλτιάδους, Ποινική Έφεση 277/2018, ημερομηνίας 10.5.19, αναφέρθηκε ότι:

«βασικό πάντοτε το ερώτημα κατά πόσο, ισοζυγίζοντας το σύνολο των περιστάσεων, θα μπορούσε ή θα έπρεπε οι παράγοντες αυτοί να επενεργήσουν κατά τρόπο ο οποίος να δικαιολογεί να δοθεί στον εφεσείοντα μια δεύτερη ευκαιρία. Κατά την εξέταση δε του ζητήματος σημαντικό είναι και το ερώτημα κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει επαρκώς την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος, θα εξυπηρετεί τους πολλαπλούς σκοπούς της ποινής και την ορθή απονομή της δικαιοσύνης».

Προβληματίστηκα ιδιαίτερα αναφορικά με το κατά πόσο η περίπτωση του Κατηγορούμενου είναι τέτοια που να δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας υπέρ της εισήγησης του συνηγόρου του για αναστολή των επιβληθεισών ποινών. Είναι γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος ειναι άτομο λευκού ποινικού μητρώου και συνεργάστηκε εξ αρχής με τις αστυνομικές αρχές και παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων ενώπιον του Δικαστηρίου. Πάσχει επίσης από αναπηρία, η οποία τον αναγκάζει να κινείται με βοηθήματα. Εξέτασα το θέμα και υπό το φως των όσων αναφέρθηκαν στην απόφαση Δημοκρατία ν. Γ.Ν. (ανωτέρω), στην οποία με παρέπεμψε ο συνήγορος του Κατηγορούμενου, ως ομοιάζουσα με την παρούσα. Υπενθυμίζω ότι το περιθώριο επέμβασης Εφετείου σε απόφαση κατώτερου Δικαστηρίου που εκδίδεται κατ’ ενασκηση διακριτικής ευχέρειας είναι περιορισμένο, αρχή που σίγουρα λήφθηκε υπόψη στην εν λόγω Απόφαση. Πράγματι όμως, όπως και στη Γ.Ν, έτσι και στην παρούσα ο Κατηγορούμενος πάσχει από παράλυση. Παρά ταύτα, ως διαφαίνεται από το κείμενο της Γ.Ν. ο κατηγορούμενος εκεί έπασχε από τετραπληγία και όχι διπληγία, η οποία τον ανάγκασε εν τέλει να χρησιμοποιεί αναπηρικό τροχήλατο. Επιπρόσθετα το Δικαστήριο στη Γ.Ν. έλαβε υπόψη του εκθέσεις ιατρών πραγματογνωμόνων μέσω των οποίων διασυνθέθηκε η ψυχική και σωματική κατάσταση του εκεί κατηγορούμενου με τη διάπραξη των αδικημάτων. Είναι αυτή η διασύνδεση μεταξύ ψυχικής κατάστασης και διάπραξης των αδικημάτων που εδώ απουσιάζει. Με άλλα λόγια, στην ενώπιον μου περίπτωση δεν έχει, με οποιοδήποτε τρόπο διασυνδεθεί αιτιωδώς η ψυχική κατάσταση του Κατηγορούμενου ως παράγοντας που συνέβαλε στη διάπραξη των αδικημάτων, ούτε καταδείχθηκε η οποιαδήποτε προσπάθεια του Κατηγορούμενου ν’ αντιμετωπίσει την όποια κατάσταση πιθανώς να τον ώθησε να διαπράξει τ’ αδικημάτα. Προβληματίστηκα και όσον αφορά τον ευρύτερο επηρεασμό της ζωής του Κατηγορούμενου από την επιβολή άμεσης φυλάκισης. Στο σύνολο των περιστάσεων δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μου, πλην βέβαια της πάθησής του, που να με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η φυλάκιση του Κατηγορούμενου θα έχει δυσανάλογα αρνητικές επιπτώσεις. Από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας διαφαίνεται ότι ο Κατηγορούμενος δεν έχει εξαρτώμενα και είναι, από την απόκτηση του πτυχίου του δηλαδή το έτος 2021, άνεργος λήπτης δημόσιων βοηθημάτων.

Πέραν τούτου και στη βάση των ενώπιον μου γεγονότων δεν είναι δυνατό να θεωρήσω τη διάπραξη των αδικημάτων ως μεμονωμένο περιστάτικο ως η εισήγηση του δικηγόρου του. Η απαρχή της ενασχόλησης του Κατηγορούμενου με την αναζήτηση και ανεύρεση υλικού παιδικής πορνογραφίας δεν διαφαίνεται από τα ενώπιον μου γεγονότα. Παρά ταύτα, διαφαίνεται ότι ο Κατηγορούμενος τον Απρίλιο του 2023 αποπειράθηκε ν’ αποστείλει τέτοιο υλικό σε τρίτα πρόσωπα, ενέργεια που οδήγησε την εταιρεια google να του διαγράψει τον λογαριασμό που διατηρούσε κι έτσι τον ανάγκασε να δημιουργήσει νέο λογαριασμό. Με δεδομένο ότι οι Αστυνομικές αρχές εντόπισαν και κατείσχαν το επίδικο υλικό περί τους 4 μήνες μετά την απόπειρα διανομής, έστω μέρους του, σε τρίτους και μάλιστα σε χρησιμοποιήσιμη μορφή επιμαρτυρεί ότι η κατοχή πορνογραφικού υλικού από τον Κατηγορούμενο ήταν διαρκείας. Προσθέτω ότι και το γεγονός της απόπειρας διανομής αλλά και η επικοινωνία με τρίτους και ανταλλαγή υλικού μέσω διαδικτύου καταδεικνύουν αφ’ εαυτών ότι δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί επιχείρημα περί μεμονωμένης ενέργειας ή, όπως ο ίδιος ο Κατηγορούμενος την ονόμασε, απερισκεψίας.

Εξετάζοντας το ενδεχόμενο αναστολής της ποινής δεν μπορώ παρά να επαναλάβω τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο Κατηγορούμενος διέπραξε και την επιτακτική ανάγκη τα Δικαστήρια να συμβάλουν, μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών, στην αναχαίτιση ενός ραγδαία αυξανόμενου φαινομένου. Ο Κατηγορούμενος κατείχε και προσπάθησε να διανέμει υλικό παιδικής πορνογραφίας και μέσα στα αρχεία που διατηρούσε τουλάχιστον για το προαναφερθέν διάστημα, περιέχονταν βίντεο τα οποία απεικόνιζαν παιδιά να προβαίνουν σε στοματικό έρωτα σε ενήλικες άντρες και ενήλικες άντρες να προβαίνουν σε πρωκτική διείσδυση σε παιδιά. Ως εκ τούτου, οι προσωπικές συνθήκες του Κατηγορούμενου, όπως τις συνυπολόγισα πιο πάνω, αλλά και τα όσα ελαφρυντικά λήφθηκαν υπόψη, αφενός κατά την επιμέτρηση της ποινής που του επιβλήθηκε και αφετέρου όπως επανεκτιμήθηκαν για σκοπούς εξέτασης της δυνατότητας αναστολής, θεωρώ ότι δεν είναι δυνατό να υπερφαλαγγίσουν την σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε. Καταλήγω ότι τυχόν αναστολή των επιβληθεισών ποινών φυλάκισης, δεν θα αντικατόπτριζε την αντικειμενική σοβαρότητα των αδικημάτων και θα εξουδετέρωνε το στοιχείο της αποτροπής.

Οι ποινές που επιβλήθηκαν στον Κατηγορούμενο να εκτελεστούν άμεσα.

Ως προς το ζήτημα υγείας που αντιμετωπίζει, δίδονται οδηγίες να του παρασχεθεί η αναγκαία ιατρική φροντίδα.

Επιπρόσθετα των ανωτέρω και δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 14(1) του Νόμου, εκδίδεται Διάταγμα με το οποίο, για περίοδο 3 ετών από την ημέρα αποφυλάκισης του Κατηγορούμενου, ο Κατηγορούμενος απαγορεύεται από το να:

(α) προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες σε παιδιά

(β) εργοδοτηθεί ή απασχοληθεί σε χώρους που βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά και

(γ) να διαμένει σε χώρο ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους όπου βρίσκονται ή συχναζουν παιδιά,

Και περαιτέρω, στη βάση της εξουσίας που παρέχεται στο Δικαστήριο από τον συνδυασμό των Άρθρων 14(1)(γ), 47 και 53 του Νόμου, εκδίδω Διάταγμα Εποπτείας σε σχέση με τον καταδικασθέντα, από την Αρχή Εποπτείας για περίοδο 3 ετών από σήμερα.

Τα τεκμήρια που κατασχέθηκαν να καταστραφούν.

 

…………………………..

Π. Αγαπητός

Επαρχιακός Δικαστής

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής