ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Ιωαννίδου-Παπά, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 19931/22
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Κατηγορούσα Αρχή
ΕΝΑΝΤΙΟΝ
ΛΥΣΙΜΑΧΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Κατηγορούμενη
-----------------------------------
Ημερομηνία: 18 Μαρτίου 2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Χρ. Κυριακίδου
Για την Κατηγορούμενη: κ. Κλ. Κλεοβούλου
Κατηγορούμενη παρούσα
ΑΠΟΦΑΣΗ
Η κατηγορούμενη αντιμετωπίζει το αδίκημα της διατήρησης επαγγελματικού υποστατικού άνευ αδείας του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 103 του περί Δήμων Νόμου 111/85 όπως τροποποιήθηκε (κατηγορία 1) και το αδίκημα της λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών ποτών, κατά παράβαση των άρθρων 3(1)(α) και 23 του περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου Κεφ. 144 όπως τροποποιήθηκε (κατηγορία 2).
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος της κατηγορίας 1 η κατηγορούμενη κατηγορείται ότι την 2α Ιουλίου 2022 στη Λεμεσό διατηρούσε εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Λεμεσού το υποστατικό με την ονομασία ''ΑΕΤΟΣ'', χωρίς προηγουμένως να έχει την άδεια του Συμβουλίου του πιο πάνω Δήμου.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της κατηγορίας 2 η κατηγορούμενη την 2α Ιουλίου 2022 στη Λεμεσό, πωλούσε λιανικώς οινοπνευματώδη ποτά στο πιο πάνω υποστατικό χωρίς άδεια λιανικής πωλήσεως οινοπνευματωδών ποτών από την Αρμόδια Αρχή.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής κατέθεσε ένας μάρτυρας κατηγορίας, ήτοι ο Αστ. 3499 Ηρόδοτος Ροτσίδης (ΜΚ1).
Μετά το πέρας της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής ο συνήγορος Υπεράσπισης δεν εισηγήθηκε δυνάμει του άρθρου 74(Ι)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155 ως τροποποιήθηκε ότι δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του έκρινε ότι έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της κατηγορούμενης και αυτή κλήθηκε σε απολογία στις δύο κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Αυτή αφού της επεξηγήθηκαν τα δικαιώματα της δυνάμει του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155 επέλεξε να καταθέσει ενόρκως (ως ΜΥ1) και αυτή παρουσίασε ενώπιον του Δικαστηρίου 3 μάρτυρες υπερασπίσεως ήτοι τον Γ. Γεωργίου (ΜΥ2) και την Π.Αθανασίου (ΜΥ3).
Επίσης ενώπιον του Δικαστηρίου κατατέθηκε ένα τεκμήριο.
Στη συνέχεια θα αναφερθώ στα κυρία σημεία της μαρτυρίας του κάθε μάρτυρα, τα οποία είναι απαραίτητα για την εξαγωγή των συμπερασμάτων μου σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας και παράλληλα θα προβώ στην αξιολόγηση τους. Το πλήρες περιεχόμενο της μαρτυρίας είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της υπόθεσης, έχει μελετηθεί και λαμβάνεται υπόψη στο σύνολο του. Δεν απαιτείται εδώ - και δεν συνιστάται για πρακτικούς κυρίως λόγους - η επανάληψη του συνόλου της μαρτυρίας των μαρτύρων, όπως και η αναφορά σε κάθε επιμέρους πτυχή της (βλ.κατ΄ αναλογίαν, G & K Exclusive Fashions Ltd v Παπαδόπουλου και Άλλων (2001) 1(Α) ΑΑΔ 88, 92, Paphos Stone C Estates v Ζαβρού και Άλλου (1998) 1(Γ) ΑΑΔ 1854, 1859).
Είχα την ευκαιρία μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης να παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή τον ΜΚ 1 και τους ΜΥ 1 - 3 που κατέθεσαν ενώπιον μου και είμαι σε θέση να αξιολογήσω όλη την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Αξιολογώ τη μαρτυρία τους με δείκτη μεταξύ άλλων την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος στην υπόθεση, της ευκαιρίας που είχαν να παρακολουθήσουν τα διαδραματισθέντα, την ακεραιότητα και ειλικρίνεια τους, τη μνήμη και τους λόγους που είχαν για να θυμούνται ή να πιστεύουν αυτά για τα οποία κατέθεταν, τη φυσικότητα, ευθύτητα και την αμεσότητα των απαντήσεων τους (βλ. Ζαβρού ν. Χαραλάμπους Ποιν. Έφ. 9163, ημερ. 24.9.97, Αθανασίου ν. Κουνούνη Ποιν. Έφ. 9041 ημερ. 29.5.97 και Καρεκλά ν. Κλεάνθους Ποιν. Έφ. 9161, ημερ. 24.5.97). Στυλιανίδης v. Χατζηπιέρας (1992), 1 Α.Α.Δ. 1056, Mustafa v. Κακουρή κ.ά. (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 165. Επίσης, η κρίση του Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων δεν περιορίστηκε στην εξωτερική εμφάνιση που προκαλεί ο μάρτυρας, αλλά τέθηκε στην βάσανο της αξιολόγησης του περιεχομένου της. (βλ. Γεώργιος και Σπύρος Τσιαππής v. Πολυβίου (2009), 1 Α.Α.Δ. 339. Όπως επισημάνθηκε στην Αθηνής v. Δημοκρατίας (2008), 2 Α.Α.Δ. 256:
«Όταν αναφερόμαστε στη βάσανο της αξιολόγησης του περιεχομένου της μαρτυρίας, εννοούμε κατά κύριο λόγο τον έλεγχο με την βάσανο της λογικής και την ανθρώπινη εμπειρία ως προς την αναμενόμενη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων της ζωής.
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας γίνεται κατά κύριο λόγο στην βάση τη μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα (Hasan v Ανδρέου, πολιτική έφεση 2/11, ημερ.2.12.15). Το Δικαστήριο μπορεί να αποδεχθεί μέρος της μαρτυρίας του μάρτυρα και να απορρίψει άλλο, (Βασιλειάδης v Σπύρου Λτδ, πολιτική έφεση 123/09, ημερ.14.10.15).
Ο ΜΚ1 κατά την κυρίως εξέταση του αυτός κατέθεσε αντίγραφο του ανακριτικού φακέλου με αριθμό δύο που είχε κάνει στις 2.7.22. Αναγνώρισε την κατηγορούμενη στο δικαστήριο ως το πρόσωπο που κατήγγειλε την επίδικη ημέρα. Αυτή σέρβιρε οινοπνευματώδη ποτά κυρίως μπύρες. Είπε ότι αναζήτησε τον υπεύθυνο του χώρου και παρουσιάστηκε η κατηγορούμενη και αφού της υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα και της αποκάλυψε την ιδιότητα του, της ζήτησε να του παρουσιάζει τις άδειες τις οποίες δεν είχε. Το υποστατικό είναι εγγεγραμμένο ως σωματείο το οποίο λειτουργεί και ως καφενείο.
Αντεξεταζόμενος περιέγραψε τον χώρο λέγοντας ότι με την είσοδο στο χώρο από την ανατολική πόρτα στο βάθος υπήρχε ένα μίνι μπαρ. Αυτός πήγε με πολιτική περιβολή και με όχημα το οποίο πάρκαρε έξω γύρω στα 10 με 15 μέτρα νότια της οδού Γεωργίου Αβέρωφ όπου βρίσκεται το υποστατικό και κατέβηκε. Ήταν με άλλους τρεις ή τέσσερις συναδέλφους του επειδή παρήλθαν σχεδόν τρία χρόνια δεν θυμάται λεπτομέρειες. Θυμάται πάρα πολύ καλά ότι υπήρχαν έξι θαμώνες και το είχε γράψει και στις σημειώσεις του. Σε ερώτηση του συνηγόρου είπε ότι καταρχήν ζήτησε τον ιδιοκτήτη αλλά παρουσιάστηκε η κοπέλα ως υπεύθυνη και αυτός ήταν μέσα στον εσωτερικό χώρο και παρουσιάστηκε η κατηγορούμενη που ήταν πλησίον του μπαρ στο πλαϊ του, το οποίο βρίσκεται στα δεξιά εισερχόμενος εντός του υποστατικού από την βόρεια είσοδο. Τα έξι άτομα ήταν στον εξωτερικό χώρο. Αυτός ήρθε από την βόρεια είσοδο.
Στην ερώτηση του συνηγόρου για το πότε είδε την κατηγορούμενη να σερβίρει οινοπνευματώδη ποτά απάντησε ότι από τη στιγμή που αυτή παρουσιάστηκε ως υπεύθυνη και οι θαμώνες κατανάλωναν οινοπνευματώδη ποτά θεωρεί ότι τα ποτά τα σέρβιρε η υπεύθυνη και δεν τα πήραν από άλλο χώρο. Αυτός ζήτησε ταυτότητα από την κατηγορούμενη την οποία του έδωσε και εξασφάλισε τα στοιχεία της. Στην υποβολή ότι η κατηγορούμενη ήταν στο χώρο αλλά ποτέ δεν του απάντησε «κάνε τη δουλειά σου συγγνώμη, κάνω προσπάθειες να τις βγάλω τις άδειες» απάντησε αρνητικά. Ακόμη στην υποβολή ότι η κατηγορούμενη του είπε ότι σ΄αυτό το κατάστημα υπεύθυνη είναι η κουμέρα της αλλά κάτι της έτυχε και έφυγε είπε ότι σε καμία περίπτωση δεν έγινε αυτό. Επίσης στη θέση ότι οι θαμώνες επιβεβαίωναν τη θέση της κατηγορούμενης, είπε ότι δεν του αναφέρθηκε κάτι τέτοιο, γιατί αντίθετα θα της τηλεφωνούσαν να μιλήσουν μαζί της και δεν θα βρισκόταν στο εδώλιο η κατηγορούμενη. Δεν συνηθίζεται η λήψη κατάθεσης από την κατηγορούμενη. Την ενημέρωσε ότι θα πάει δικαστήριο και της είχε κάνει δύο επι- στήσεις για το αδίκημα που διέπραττε. Στην υποβολή ότι την πήρε τηλέφωνο για να την ενημερώσει ότι θα πάει δικαστήριο απάντησε αρνητικά.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΚ1
Ο ΜΚ1 έκανε καλή εντύπωση στο δικαστήριο καθότι αυτός κατέθεσε με απόλυτη πειστικότητα, θετικότητα και φυσικότητα αναφορικά με την επίσκεψη του στο επίδικο υποστατικό. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτός κατέθεσε τα πραγματικά περιστατικά δηλαδή ότι μετέβηκε με άλλους συναδέλφους του στο Σωματείο με την ονομασία «ΑΕΤΟΣ» και η κατηγορούμενη ήταν παρούσα στον εσωτερικό χώρο όπου και συνομίλησε μαζί του. Αυτός ζήτησε τον ιδιοκτήτη, αλλά η κατηγορούμενη παρουσιάστηκε ως η υπεύθυνη του χώρου. Αποδέχομαι τη θέση του ότι δεν μπορεί να θυμάται ποιοι συνάδελφοι του ήταν μαζί του, γιατί δεν το κατέγραψε στο τεκμήριο 1, ενώ η ύπαρξη των 6 θαμώνων εξωτερικά του υποστατικού καταγράφεται σε αυτό.
Κανένα άλλο πρόσωπο - θαμώνας δεν εισήλθε μέσα για να ελέγξει τί ήθελε η αστυνομία που επισκέφθηκε το χώρο. Αποδέχομαι ότι το υποστατικό ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο εγγεγραμμένο ως Σωματείο το οποίο λειτουργούσε και ως καφενείο, και ευρισκόταν εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Λεμεσού, θέση που παρέμεινε αναντίλεκτη.
Το γεγονός ότι το υποστατικό ήταν ανοικτό δεν αμφισβητείται, αυτό που αμφισβήτησε έντονα η υπεράσπιση είναι το ρόλο της κατηγορούμενης, ότι αυτή ευρισκόταν εκεί γιατί η ιδιοκτήτρια του ΜΥ3 έφυγε κατ΄επείγον λόγω ατυχήματος του πατέρας της.
Αποδέχομαι τη θέση του ΜΚ1 ότι στο τεκμήριο 1 λόγω τυπογραφικού λάθους καταγράφονται σε αρσενικό γένος τα εξής: «ότι τον πληροφόρησα ότι θα καταγγελθεί και αφού του επέστησα την προσοχή του στο Νόμο απάντησε κάμε τη δουλειά σου συγγνώμη, κάμνω προσπάθειες να τις βγάλω τις άδειες». Δεν μου διαφεύγει όμως ότι καταγράφονται σε αυτό το όνομα και το δελτίο ταυτότητας της κατηγορούμενης και η οδός της, κάτι που δεν αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση. Αποδέχομαι ότι αυτός ζήτησε την ταυτότητα της, την οποία του έδωσε και κατέγραψε τα στοιχεία της και προχώρησε στην ετοιμασία του ανακριτικού φακέλου.
Αναφορικά με την θέση της υπεράσπισης ότι ο ΜΥ2 εισήλθε στον εσωτερικό χώρο διαπιστώνω ότι δεν υποβλήθηκε αυτή συγκεκριμένα στον ΜΚ1 για να απαντήσει. Η αόριστη θέση της υπεράσπισης προς τον ΜΚ1 ότι άλλα άτομα την επιβεβαίωναν για την ιδιοκτήτρια ότι έφυγε απ΄εκεί δεν αρκεί, αλλά θεωρώ ότι ήταν εκ των υστέρων σκέψη.
Να αναφέρω μάλιστα ότι η κατηγορούμενη έθεσε αόριστα ότι ενώ ήταν στον εσωτερικό χώρο με τον ΜΚ1 ήρθε και ένα φιλικό πρόσωπο εκεί χωρίς να τον κατονομάζει στο οποίο έδωσε την ιδιότητα του φίλου. Αντίθετα ο ΜΥ2 είπε δεν είχε φιλικές σχέσεις μαζί τους.
Επίσης αποδέχομαι τη θέση του ότι η κατηγορούμενη πωλούσε οινοπνευματώδη ποτά, δηλαδή μπύρες αφού τις κατανάλωναν θαμώνες. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση η ύπαρξη των μπυρών και ότι αυτές είναι οινοπνευματώδη ποτά και καταναλώνονταν από τους θαμώνες.
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω τη μαρτυρία του ΜΚ1 αληθή και αξιόπιστη, την αποδέχομαι στο σύνολο της και προβαίνω στα ανάλογα ευρήματα.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗ (ΜΥ1)
Η κατηγορούμενη κατέθεσε ενόρκως. Είπε ότι την επίδικη ημέρα πήγε επίσκεψη με το μωρό της στο κατάστημα της κουμπάρας της και σε λίγη ώρα τηλεφώνησαν της τελευταίας ότι χτύπησε ο πατέρας της και έφυγε. Αυτή παρέμεινε στο χώρο και σε 10 λεπτά ήρθαν δύο κύριοι οι οποίοι μπήκαν μέσα στο χώρο και μπήκε και αυτή. Είπαν ότι είναι αστυνομικοί ζήτησαν τις άδειες του μαγαζιού και τους είπε ότι η κουμπάρα της έχει το μαγαζί και αν θέλουν να περιμένουν για να έρθει να μιλήσουν μαζί της. Αυτοί είπαν δεν έχουν χρόνο να κάτσουν να περιμένουν. Ήρθε ακόμα ένα φιλικό πρόσωπο κοντά στους αστυνομικούς που τους είπε τα ίδια, δηλαδή ότι χτύπησε ο πατέρας της και έφυγε.
Της ζήτησαν τα στοιχεία της, τους τα έδωσε αλλά τους ρώτησε για ποιό λόγο. Της είπε «θα φύγουμε και θα σε πάρω τηλέφωνο να σου πω τι θα γίνει και την πήραν τηλεφωνικώς και της είπανε ότι την έγραψαν, ότι ήταν υπεύθυνη, ενώ αυτή δεν τους είπε τέτοιο πράγμα. Αυτή έξω στο υποστατικό καθόταν με ακόμη τέσσερα άτομα δηλαδή με τον νονό της κουμέρας της που έχει το μαγαζί, με ένα οικογενειακό φίλο και μία φίλη της κουμέρας της. Μέσα στο υποστατικό μπήκε ο οικογενειακός φίλος ονόματι Γιώργος Γεωργίου. Αυτή είπε τα στοιχεία της στον αστυνομικό, αλλά δεν του έδειξε ταυτότητα γιατί δεν την είχε μαζί της. Το περιστατικό κράτησε περί τα 20 λεπτά. Αυτή προσπάθησε να τηλεφωνήσει στην κουμπάρα της, αλλά δεν της απαντούσε. Η κουμπάρα της ονομάζεται Παρθενόπη Αθανασίου (ΜΥ3). Δεν δέχτηκε ότι είπε στον ΜΚ1 «ότι δεν έβγαλε τις άδειες και προσπαθεί να τις βγάλει». Ο αστυνομικός την πήρε τηλέφωνο μετά από 1 ώρα και της είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να μην την γράψει και ότι θα τα πουν στο δικαστήριο. Αυτή περίμενε εκεί μέχρι να έρθει η κουμέρα της η οποία ήρθε, της είπε τι έγινε και πήρε το μωρό της και έφυγε.
Αντεξεταζόμενη συμφώνησε ότι όταν ήρθαν οι αστυνομικοί σηκώθηκε και πήγε να ρωτήσει τι θέλουν. Μέσα ήρθε και ο Γιώργος αλλά αυτόν δεν τον έγραψαν. Η θέση της ήταν ότι υπάρχουν άδειες για το υποστατικό και τις είχε παρουσιάσει στο δικαστήριο σε προγενέστερη ημερομηνία. Όταν ήρθε η αστυνομία αυτή άφησε το μωρό της με την φίλη της. Άκουσε θόρυβο και εισήλθε μέσα στο υποστατικό. Αυτή είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και δεν εργαζόταν. Στην υποβολή ότι ο λόγος που βρισκόταν εκεί ήταν γιατί ήταν υπεύθυνη με μερική απασχόληση απάντησε αρνητικά. Δεν πήγαινε συχνά εκεί, αλλά για επίσκεψη για να δει η κουμπάρα της το μωρό.
Ήταν η θέση της ότι αυτή επισκέφθηκε το χώρο με το παιδί της και παρά το γεγονός ότι η ιδιοκτήτρια/υπεύθυνη του σωματείου - νονά του παιδιού της, έφυγε κατ΄επειγόντως αφού κτύπησε ο πατέρας της, η ίδια παρέμεινε εκεί με το παιδί της, τον ΜΥ2 και άλλα πρόσωπα.
Η θέση της κατηγορούμενης δεν έχει πείσει το δικαστήριο αφού δεν βρίσκει έρεισμα στη λογική. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο το οποίο ήταν σοβαρό όπως το παρουσίασε η πλευρά της κατηγορούμενης κρίνω ότι η πραγματική υπεύθυνη του χώρου θα έκλεινε το υποστατικό και η κατηγορούμενη θα έφευγε απ΄εκεί. Αυτή ευρισκόταν στο υποστατικό και όταν η αστυνομία ήρθε εκεί για έλεγχο, θέση αναντίλεκτη, αυτή και μόνο αυτή πλησίασε τον ΜΚ1 για να δει τι θέλει. Η μαρτυρία της συνάδει με του ΜΚ1 στο σημείο που ο τελευταίος είπε ότι της ζήτησε τα στοιχεία της εφόσον αυτή ήταν εκεί και αυτή τα έδωσε. Η κατηγορούμενη ενώ αντεξεταζόμενη επικαλέστηκε ότι το υποστατικό έχει άδειες και τις παρουσίασε προγενέστερα σε άλλη διαδικασία, εντούτοις αυτή η θέση της δεν υποστηρίχθηκε με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε κατά τη μαρτυρία της, ούτε και από την ΜΥ3.
Επίσης ενώ επικαλείται ότι εκεί ευρισκόταν με το μωρό της και στον εξωτερικό χώρο ήταν και μία φίλη της κουμέρας της, την οποία δεν κατονόμασε, σε μεταγενέστερο στάδιο είπε ότι το μωρό της, την ώρα της συνομιλίας της με την αστυνομία το άφησε στη φίλη της, ιδιότητα που της την έδωσε μετά.
Η μαρτυρία της διακατεχόταν από εκ των υστέρων σκέψεις και δεν θεωρώ ότι ήταν η πραγματική εικόνα της επίδικης ημέρας. Αποδεκτή γίνεται μόνο η αναφορά της ότι το υποστατικό ήταν ανοικτό, αυτή ευρισκόταν εκεί μαζί με άλλους θαμώνες και η αστυνομία προσήλθε για έλεγχο των αδειών του υποστατικού. Επίσης ότι αυτή συνομίλησε μαζί του ΜΚ1 για το θέμα των αδειών του Σωματείου.
Ο ΜΥ2 κατέθεσε ότι την επίδικη ημέρα ήταν στο καφενείο ως πελάτης και καθόταν έξω με μια παρέα, με την κατηγορούμενη και ακόμα ένα ή δύο άτομα. Κάποιος τηλεφώνησε της ιδιοκτήτριας ότι ο πατέρας της χτύπησε και αυτή θα επέστρεφε σε λίγο. Η κατηγορούμενη είδε δύο άτομα να μπαίνουν στο καφενείο από την πλαϊνή είσοδο, σηκώθηκε για να πάει να δει ποιος είναι και ο μάρτυρας επειδή είδε δύο άντρες ακολούθησε και αυτός. Αυτοί ρώτησαν ποιός είναι ο υπεύθυνος για το υποστατικό και η κατηγορούμενη τους εξήγησε τι έγινε, αυτοί ρώτησαν αν είναι υπεύθυνη και ότι θέλουν να δουν τις άδειες του μαγαζιού. Η κατηγορούμενη τους είπε δεν ξέρει που τις έχει, δεν είναι υπεύθυνη, απλώς είναι εκεί διότι αποχώρησε η ιδιοκτήτρια γι΄αυτό το λόγο. Το ίδιο είπε και ο μάρτυρας στους αστυνομικούς όταν ρωτήθηκε και έδωσε την ίδια απάντηση. Αυτοί ζήτησαν από την κατηγορούμενη την ταυτότητα της και η τελευταία τους έδωσε τα στοιχεία της και τα έγραψαν. Τους είπαν να περάσουν αργότερα όταν θα είναι μέσα η ιδιοκτήτρια να τους δείξει ότι θέλουν.
Παρόντες εκεί ήταν αυτός, η κατηγορούμενη, ο νονός της ΜΥ3 και ακόμα ένα ή δύο άτομα αλλά δεν θυμάται ποιοί. Αυτός πήγαινε καθημερινά εκεί για 20 χρόνια. Η κατηγορούμενη ερχόταν με τον άντρα της και τα μωρά της συχνά εκεί, αλλά δεν εργαζόταν στο χώρο. Αυτός μπήκε στη συζήτηση και είπε ότι είναι πελάτες και περίμεναν εκεί. Δεν κατάλαβε ότι οι αστυνομικοί θα κατηγορούσαν την κατηγορούμενη.
Αντεξεταζόμενος είπε ότι ο ίδιος έπινε καφέ. Σε ερώτηση αν είδε οινοπνευματώδη ποτά απάντησε ότι δεν πήγαινε στο ψυγείο. Τα τελευταία τρία χρόνια δεν είδε οινοπνευματώδες ποτό. Ερωτώμενος αν καθόταν μαζί με την κατηγορούμενη απάντησε ότι ήταν όλοι έξω και δεν αποδέχτηκε ότι λέει ψέματα γιατί η κατηγορούμενη είπε ότι καθόταν μαζί με το μωρό της. Στη συνέχεια είπε ότι ήταν πέντε με έξι άτομα δεν θυμάται πόσοι, ούτε αν ήταν μεγάλο ή μικρό τραπέζι.
Ο ΜΥ2 δεν έκανε καλή εντύπωση στο δικαστήριο και η μαρτυρία του κρίνω ότι ήταν υποκινούμενη από την κατηγορούμενη. Απ΄αυτόν δεν λήφθηκε κατάθεση και δεν είναι δυνατό να θυμάται τις λεπτομέρειες ως πιο πάνω, για παράδειγμα την διάρκεια του επεισοδείου και τις συνομιλίες τους. Αρχικά στη μαρτυρία του έδωσε λεπτομέρειες του περιστατικού, ενώ στη συνέχεια αρκέστηκε να πει ότι την ερώτησαν κάτι, είπαν εντάξει και έφυγαν.
Στην ερώτηση ποιος ήταν ο υπεύθυνος αφού έφυγε η κατηγορούμενη κατόπιν ένστασης της υπερασπισης καθοδηγήθηκε και είπε ότι δεν γνωρίζει.
Στην ερώτηση αν στα 20 χρόνια που πάει εκεί, είδε ποτέ οινοπνευματώδη ποτά δεν απάντησε αλλά είπε «παλιά είπαν ότι είχαν άδεια». Σε κάθε περίπτωση αυτός αφού πήγαινε εκεί για πολλά χρόνια θεωρώ ότι είχε δει να πωλούνται οινοπνευματώδη ποτά και δη μπύρες.
Επίσης δεν θα μπορούσε να θυμάται την διάρκεια του περιστατικού (5 – 10 λεπτά) αφού να υπομνήσω δεν του λήφθηκε κατάθεση. Αντίθετα η κατηγορούμενη αναφέρθηκε σε 20 λεπτά.
Η μαρτυρία του δεν γίνεται αποδεκτή παρά μόνο η θέση του ότι το υποστατικό ήταν ανοικτό, αυτός ευρισκόταν εκεί ως θαμώνας μαζί με άλλους και την κατηγορούμενη και η αστυνομία ήρθε για έλεγχο και συζήτησε με την κατηγορούμενη για την ύπαρξη των αδειών του υποστατικού.
Η ΜΥ3 είναι η κουμπάρα της κατηγορουμένης γιατί της βάφτισε την κόρη της. Αναφέρθηκε στην επίδικη μέρα ότι αυτή ενώ βρισκόταν στο σύλλογο που είχε ονόματι «Αετός» και της τηλεφώνησε η μητέρα της ότι ο πατέρας της που είναι παράλυτος είχε ένα ατύχημα και τότε σηκώθηκε αυτή και έφυγε αλλά επέστρεψε πίσω μετά. Η Κατηγορούμενη της είπε ότι ήρθε αστυνομία και ζητούσαν άδειες του μαγαζιού. Μετά δεν την ενημέρωσε η αστυνομία οτιδήποτε. Η κατηγορούμενη δεν εργάστηκε ποτέ εκεί στο χώρο, ούτε πήγε να την βοηθήσει εκεί έναντι αμοιβής. Αυτή πήγαινε αρκετά συχνά γιατί ήταν φίλες. Όταν επέστρεψε πίσω ευρίσκονταν θαμώνες μέσα στο μαγαζί και η κατηγορούμενη με τον ΜΥ2.
Αντεξεταζόμενη είπε ότι είχε το συγκεκριμένο υποστατικό γύρω στα 8.5 χρόνια. Εκεί σέρβιρε καφέ, χυμούς, αναψυκτικά και μπύρες. Στην ερώτηση πόσα άτομα είχε την ώρα που δέχτηκε το τηλεφώνημα είπε ότι δεν θυμάται, αλλά θυμάται ότι ήταν η κατηγορούμενη και ο Γιώργος. Νομίζει ότι ήταν ο νονός της δε θυμάται να είχε άλλους. Το υποστατικό δεν είναι πλέον στην κατοχή της γιατί αποχώρησε και τελείωσαν οι προσφορές. Όταν της υποβλήθηκε η χρονολογία για την οποία κατηγορείται είπε ότι το 2022 δεν είναι σίγουρη γιατί είχαν κάποια θέματα για τον χώρο, είχε λήξει η συμφωνία τους και νομίζει ότι της ανήκε ο χώρος και υπήρχαν οι άδειες γιατί αυτές παρουσιάστηκαν.
Η κατηγορούμενη πήγαινε εκεί τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα. Σε επόμενη ερώτηση αν έρχεται μια φορά το μήνα ή περισσότερο απάντησε μπορεί και λιγότερο γιατί έχει τέσσερα μωρά. Στην ερώτηση γιατί αφού εργαζόταν μόνη της στο υποστατικό και συνέβη αυτό με τον πατέρα της γιατί δεν έκλεισε το μαγαζί, η ίδια είπε ότι ήταν προτεραιότητα της η οικογένειά της και έφυγε απευθείας δεν σκέφτηκε τίποτα άλλο.
Η μαρτυρία της δεν ήταν θετική, δεν απαντούσε ευθέως, για παράδειγμα στην ερώτηση σε ποιό σημείο ήταν οι άδειες πάνω στον τοίχο απάντησε: «Με ρωτά για την συγκεκριμένη άδεια, εντάξει που είναι η άδεια επαγγελματικού υποστατικού να σας πω το ακριβές σημείο;» Στην ερώτηση γιατί θαμώνες δεν τις υπέδειξαν, απάντησε είναι τρεις διαφορετικές άδειες οι οποίες και πάλιν δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο.
Παρά τη θέση της ότι το υποστατικό είχε άδεια την συγκεκριμένη ημέρα από το συμβούλιο ως επίσης και για λιανική πώληση οινοπνευματωδών ποτών το 2022 καμιά άδεια δεν παρουσίασε στο δικαστήριο. Η θέση της ότι δεν της ζητήθηκε από κάποιον να φέρει κάτι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Αυτή προσήλθε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης για ένα υποστατικό για το οποίο διατείνεται ότι είχε άμεση σχέση και εάν υπήρχαν τέτοιες άδειες κρίνω ότι άμεσα θα παρουσιάζονταν όχι μόνο στο δικαστήριο αλλά και στην αστυνομία σε προγενέστερο στάδιο.
Επίσης η θέση της ότι τις άδειες τις είχε σε συγκεκριμένο τόπο σε κορνίζα μέσα στο υποστατικό περιλαμβανομένης και της άδειας επαγγελματικού υποστατικού σε εμφανές σημείο, παρέμεινε μετέωρη γιατί πλην του ότι δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στο δικαστήριο, ούτε και υποβλήθηκε στον ΜΚ1 για ν’ απαντήσει.
Θεωρώ επίσης ότι η θέση της ότι συνέβηκε ατύχημα στον πατέρα της και αναχώρησε αφήνοντας ανοικτό το υποστατικό με θαμώνες στον χώρο του δεν βρίσκει έρεισμα στη λογική γιατί απλούστατα θα το έκλεινε και θα έφευγε. Επίσης στην υποβολή ότι η κατηγορούμενη ανέφερε ότι ήταν υπεύθυνη στο χώρο όταν ήρθε η αστυνομία αυτή δεν απάντησε απλά είπε «με ρωτάτε τώρα;» και μετά απάντησε αρνητικά.
Στην υποβολή ότι δεν υπήρχαν άδειες του υποστατικού και δεν παρουσιάστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου απάντησε ασαφή και αόριστα λέγοντας: «νομίζω, όχι νομίζω, ότι υπήρχαν οι άδειες, έδωσα τες σε copy και παρουσιάσαν τες στο δικαστήριο».
Συνακόλουθα η μαρτυρία της δεν γίνεται αποδεκτή και απορρίπτεται ως αναξιόπιστη.
Όταν ολοκληρώθηκε η ακροαματική διαδικασία τόσο η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής όσο και ο συνήγορος της κατηγορούμενης ανέφεραν στο Δικαστήριο τις τελικές τους εισηγήσεις και θέσεις. Αυτές έχουν δεόντως μελετηθεί και ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο και ως εκ τούτου δεν θεωρείται απαραίτητο να παρατεθούν εδώ αυτούσιες, μόνο εκεί όπου είναι αναγκαίο.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο η πρώτη κατηγορία βασίζεται στο άρθρο 113 του περί Δήμων Νόμου το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
(1) Ουδέν πρόσωπον διατηρεί εντός των δημοτικών ορίων οιουδήποτε δήμου οιανδήποτε οικοδομήν ή χώρον εντός των οποίων ασκείται οιαδήποτε επιχείρησις, βιομηχανία, εμπόριον, επάγγελμα ή επιτήδευμα, καθοριζόμενον διά δημοτικών κανονισμών, άνευ αδείας λαμβανομένης προηγουμένως από το συμβούλιον του τοιούτου δήμου.
2) Οιαδήποτε άδεια χορηγούμενη δυνάμει του εδαφίου (1) δύναται να υπόκειται εις τοιούτους όρους και προϋποθέσεις τας οποίας δύναται να επιβάλλη το συμβούλιον εις εκάστην περίπτωσιν, και την πληρωμή ν τοιούτου δικαιώματος ως το συμβούλιον δύναται να καθορίζη διά δημοτικών κανονισμών εκδιδομένων προς τον σκοπόν αυτόν.
(3) Οιονδήποτε πρόσωπον παραβαίνον τας διατάξεις του παρόντος άρθρου υπόκειται, επί τη καταδίκη του, εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας εκατόν λίρας.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο η δεύτερη κατηγορία βασίζεται στο άρθρο 3(1)(α) του Περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου Κεφ.144 το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
3.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (2) και (3) του άρθρου αυτού κανένα πρόσωπο δεν πωλεί ή προσφέρει προς πώληση ή επιτρέπει να πωλούνται ή να προσφέρονται προς πώληση ή κατέχει προς πώληση οποιαδήποτε οινοπνευματώδη ποτά παρά μόνο δυνάμει και σύμφωνα με-
(α) άδεια προς πώληση οινοπνευματωδών ποτών λιανικώς σε τέτοια υποστατικά ή τόπο όπως δύναται να οριστεί σε αυτή για κατανάλωση εντός ή εκτός τέτοιων υποστατικών ή τόπου (η οποία στο Νόμο αυτό αναφέρεται ως “άδεια λιανικής πώλησης”)· ή
(β) άδεια προς πώληση οινοπνευματωδών ποτών με άλλο τρόπο από λιανικά σε τέτοια υποστατικά ή τόπο όπως δύναται να οριστεί σε αυτή για κατανάλωση εκτός τέτοιων υποστατικών ή τόπου (η οποία στο Νόμο αυτό αναφέρεται ως “άδεια εμπόρου”),
η οποία εκδίδεται από την Αρχή Αδειών δυνάμει των διατάξεων του Νόμου αυτού μετά από αίτηση που υποβάλλεται γραπτώς στην αρχή αυτή και με τέτοιους όρους όπως δυνατό να καθοριστούν.
ΒΑΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ
Σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όπως είναι και η παρούσα, το βάρος της απόδειξης σωρευτικής συνύπαρξης όλων των συστατικών στοιχείων του αδικήματος το έχει η Κατηγορούσα Αρχή, με υψηλότατο επίπεδο απόδειξης, δηλ. πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, όπως έχει αποφασισθεί στην υπόθεση Χαρίτωνος και άλλων V Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. σελ. 40, με την οποία υϊοθετήθηκε η απόφαση Woolmighton V D.P.P. (1935) AC 462, καθώς και σε μεταγενέστερες αποφάσεις.
Η Κατηγορούσα Αρχή θα πρέπει να αποδείξει, με αποδεκτή μαρτυρία την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου της κατηγορίας και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και αν είναι, όπως επισημαίνεται στην Γενικός Εισαγγελέας εναντίον Σπύρος Σπύρου (2002) 2, Α.Α.Δ. 71, στην οποία επαναλαμβάνεται η ανωτέρω αρχή, όπως αυτή διατυπώθηκε στην υπόθεση Λοίζου εναντίον Αστυνομίας 1989 (2) Α.Α.ΑΔ 363 και επαναδιατυπώθηκε στην Σωτηριάδης εναντίον Αστυνομίας 1991 (2) Α.Α.Δ. 482.
Εναπόκειται στην Κατηγορούσα Αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι αξιόπιστη και σαφής. (Φλουρής εναντίον Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401).
ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω ευρήματα σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες νομικές αρχές καταλήγω στα ακόλουθα:
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε επαρκή και αξιόπιστη μαρτυρία ήτοι του ΜΚ1 ο οποίος ανέφερε ότι την επίδικη ημέρα επισκέφθηκε με άλλους συναδέλφους του το Σωματείο με την ονομασία «ΑΕΤΟΣ», το ευρισκόμενο εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Λεμεσού. Αυτό ήταν ανοικτό και ευρίσκονταν 6 θαμώνες οι οποίοι κατανάλωναν οινοπνευματώδη ποτά. Η κατηγορούμενη παρουσιάστηκε ως η υπεύθυνη του χώρου και όταν ο ΜΚ1 της ζήτησε τις άδειες αυτή του είπε «κάνε τη δουλειά σου, συγγνώμη κάνω προσπάθειες να βγάλω τις άδειες».
Στην παρούσα περίπτωση η Κατηγορούσα Αρχή απέδειξε ότι το υποστατικό λειτουργούσε και ότι σε αυτό είχαν πωληθεί οινοπνευματώδη ποτά. Συνεπώς η κατηγορούμενη θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποδείξει ότι είναι κάτοχος άδειας του Δήμου Λεμεσού, ως επίσης και άδειας λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών ποτών. Αυτή δεν απέσεισε το νομικό βάρος απόδειξης εφόσον η ύπαρξη των αδειών ήταν στη δική της προσωπική γνώση και όχι στην Κατηγορούσα Αρχή για να το πράξει (Αστυνομία v Νικολάου 15 CLR 78, R v Edwarts (1975) QB27). Αυτή ουδέποτε παρουσίασε στην αστυνομία ή στο δικαστήριο οποιεσδήποτε άδειες διατήρησης του υποστατικού, είτε άδειας οινοπνευματωδών ποτών τα οποία πωλούσε και τα οποία καταναλώνονταν από τους παρευρισκόμενους θαμώνες.
Συνακόλουθα θεωρώ ότι η Κατηγορούσα Αρχή απέδειξε τις δύο κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει η κατηγορούμενη στο απαιτούμενο επίπεδο του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και αυτή κρίνεται ένοχη σε αυτές.
(Υπ.) ........................................
Γ. Ιωαννίδου ‑ Παπά, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο