ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

Υπόθεση αρ. 476/2025

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

v.

 

 

 

 

Ε. Π.

 

 

____________________

 

 

Ημερομηνία: 24 Ιανουαρίου 2025

Εμφανίσεις:

Σ. Χρυσοστόμου, για Κατηγορούσα Αρχή

Μ. Σαββίδου (κα), για Κατηγορούμενο

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

 

Αίτημα για κράτηση μέχρι τη δίκη

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex tempore)

 

1.        Ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει κατηγορίες, που αφορούν αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας και συναφή αδικήματα.

 

2.        Ο Κατηγορούμενος απάντησε μη παραδοχή στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει.

 

3.        Ο συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής υπέβαλε αίτημα όπως ο Κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τη δίκη του, το οποίο προσέκρουσε σε ένσταση της πλευράς του Κατηγορούμενου.

 

4.        Το αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής βασίζεται στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων ίδιας ή παρόμοιας φύσης. Αυτό με δεδομένο ότι υφίσταται εναντίον του και η ποινική υπόθεση 1417/2024 Ε.Δ. Πάφου (για αδικήματα που φέρονται να διαπράχθηκαν το 2023) στο πλαίσιο της οποίας είχαν εκδοθεί και απαγορευτικά διατάγματα. Κατατέθηκε το μαρτυρικό υλικό (Τεκμήριο Α), σύμφωνα με το οποίο, όπως τέθηκε, ο Κατηγορούμενος φέρεται να διέπραξε αδικήματα βίας εναντίον της παραπονούμενης.

 

5.        Η συνήγορος του Κατηγορούμενου αγόρευσε εκτενώς σε σχέση με τις προϋποθέσεις έκδοσης τέτοιας φύσης διαταγμάτων και έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου τα διατάγματα του οικογενειακού δικαστηρίου (Τεκμήριο Β).

 

6.        Έχω υπόψη μου τα στοιχεία που προσκομίστηκαν, και έχω ακούσει την επιχειρηματολογία που έχει αναπτυχθεί από αμφότερες τις πλευρές, στην πλήρη τους μορφή.

 

7.        Η πρώτη επιλογή του Δικαστηρίου, κατά την εξέταση αιτήματος κράτησης του Κατηγορούμενου, είναι η απόλυση του υπό όρους, απόρροια του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας του. Η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ’ εξαίρεση[1].

 

8.        Η νομολογία έχει αναγνωρίσει τρεις λόγους, ο κάθε ένας από τους οποίους μπορεί από μόνος του να δικαιολογήσει την κράτηση. Ένας εξ αυτών είναι και η πιθανότητα ή ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων[2].

 

9.        Για την κατάληξη σε συμπέρασμα περί ύπαρξης πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, στον ενδιάμεσο χρόνο μέχρι τη δίκη, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Ο λόγος είναι για πιθανότητα. Αρκεί, επομένως, αν με βάση όλα τα στοιχεία τα οποία τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.

 

10.     Η πιθανολόγηση αναφέρεται σε ροπή προς το έγκλημα ή τάση για συγκεκριμένη συμπεριφορά του Κατηγορούμενου στο μέλλον, για την οποία το Δικαστήριο δύναται να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, βασιζόμενο, μεταξύ άλλων, είτε στο ιστορικό του είτε στον χαρακτήρα του είτε στα περιστατικά της υπόθεσης ή σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της ή και σε διάφορες άλλες περιστάσεις.

 

11.     Τέτοια πιθανολόγηση δύναται μεταξύ άλλων να στοιχειοθετηθεί:

 

(α) Από τυχόν υφιστάμενο ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου ή από εκκρεμείς ποινικές υποθέσεις ή ποινικές υποθέσεις των οποίων αναμένεται η καταχώριση, νοουμένου ότι αφορούν αδικήματα ίδιας ή παρόμοιας φύσης ή ανάλογης σοβαρότητας· η αναλογία των άλλων αδικημάτων ως προς τη φύση ή τη σοβαρότητα δεν διατυπώνεται ως κανόνας[3], βάσει του οποίου του οποίου θα πρέπει το Δικαστήριο να μπει στη διαδικασία να συγκρίνει αδικήματα μεταξύ τους ως προς τη σοβαρότητά τους. Κάθε ποινικό αδίκημα έχει σοβαρότητα. Η διατύπωση συνάδει περισσότερο με την ικανότητα των υφιστάμενων καταδικών ή εκκρεμών υποθέσεων να δημιουργήσουν ισχυρή εντύπωση σχετικά με τον κίνδυνο επανάληψης.

 

(β) Τέτοια πιθανολόγηση μπορεί να εξαχθεί και από το μαρτυρικό υλικό και από τα περιστατικά της υπό εκδίκαση υπόθεσης, κρινόμενα στην όψη τους. Δηλαδή, πέραν των εκκρεμουσών ποινικών υποθέσεων, στην εκτίμηση του υπό αναφορά κινδύνου, μπορούν να ληφθούν υπόψη στοιχεία προερχόμενα από την ίδια την υπόθεση την οποία ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει[4]. Το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνονται όλες οι κατηγορίες σε ένα κατηγορητήριο δεν μπορεί να επενεργήσει ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα επίκλησης κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων. Πρόκειται και πάλι για εκκρεμείς υποθέσεις και δεν διαφοροποιείται η φύση τους ως τέτοιων επειδή περιλήφθηκαν όλες σε ένα κατηγορητήριο[5].

 

12.     Όπου τα υπό κατηγορία αδικήματα εμπίπτουν σε χρονική περίοδο κατά την οποία ο Κατηγορούμενος βρισκόταν ελεύθερος υπό όρους σε άλλη ποινική υπόθεση, για αδικήματα ιδίας ή παρόμοιας φύσης, αυτό δυνατόν να αποκτά αυξημένη ισχύ κατά την εξέταση του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων, δεικνύοντας συγκεκριμένη τάση επαναλαμβανόμενης εγκληματικής συμπεριφοράς[6].

 

13.     Η πιθανολόγηση του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων βάσει ποινικών υποθέσεων οι οποίες εκκρεμούν εναντίον του Κατηγορούμενου ή στοιχείων προερχόμενων από την υπόθεση την οποία αντιμετωπίζει, δεν αντίκειται στο τεκμήριο της αθωότητας[7].

 

14.     Στην Ε.Α.Β.Ο. v. Αστυνομίας, ΠΕ. 133/24, 11.07.2024, στην οποία έγινε και η παραπομπή του Δικαστηρίου, όπου ο εφεσείων αντιμετώπιζε αδικήματα κατά συζύγου, απειλή, παρενόχληση θύματος βίας, ψυχολογική βία, ψυχικής βλάβη, παραβίαση διατάγματος αποκλεισμού ενώ εναντίον του εκκρεμούσαν και άλλες δύο ποινικές υποθέσεις για ίδιας ή παρόμοιας φύσης αδικήματα κατά της πρώην συζύγου του, η κράτηση επικυρώθηκε λαμβανομένου υπόψη, μεταξύ άλλων, του ότι υπήρχε παλαιότερο διάταγμα αποκλεισμού το οποίο δεν φαινόταν να είχε λειτουργήσει αποτρεπτικά. Αντίθετα, στη Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας, ΠΕ 47/24, 11.03.2024, στην οποία έγινε παραπομπή από την κυρία Σαββίδου, που αφορούσε αδικήματα βίας στην οικογένεια, καθώς και φερόμενης παράβασης όρων υφιστάμενου διατάγματος αποκλεισμού, εκδοθέντος σε παλαιότερη υπόθεση που εκκρεμούσε για παρόμοια αδικήματα, οικογενειακής βίας, ψυχολογικής βίας, απειλής και κακόβουλης ζημιάς, δεν δικαιολογείτο η κράτηση γιατί εκεί είχε προηγηθεί τήρηση του διατάγματος για 14 μήνες, ομαλή συνεργασία των δύο και το σύνολο της μαρτυρίας (που αφορούσε μια συνάντηση) δεν προκαλούσε την απαιτούμενη ισχυρή εντύπωση περί μελλοντικής διάπραξης άλλων αδικημάτων.

 

15.     Όπως προκύπτει από τη Γεωργίου v. Αστυνομίας, ΠΕ 131/21, 01.09.2021, στην οποία επίσης υπήρξε παραπομπή από την κυρία Σαββίδου, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός της καταγγελίας και ότι η συμπεριφορά στην οποία γίνεται αναφορά στη μαρτυρία αφορά σε χρόνους πριν από την καταγγελία. Η συμπεριφορά του κατ' εξακολούθηση παραβάτη, που ενδεχομένως αισθάνεται ότι μπορεί να ενεργεί εκτός των πλαισίων του νόμου, ενδέχεται να διαφοροποιείται μετά την καταγγελία, δεδομένου ότι το θύμα έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής, ανοχής ή και ενδοιασμούς στο να τον καταγγείλει στην Αστυνομία. Ιδιαίτερα σε υποθέσεις όπου θύτης και θύμα είναι του ιδίου περιβάλλοντος ή συγγενικά πρόσωπα. Ο θύτης, αν είχε αδικοπραγήσει όπως του καταλογίζεται, νομίζοντας ότι η συμπεριφορά του θα γινόταν ανεχτή ή ότι δεν θα υπήρχε η βούληση για να καταγγελθεί, έχει τώρα υπόψη του νέα δεδομένα και το Δικαστήριο, πέραν των όρων που μπορούν να επιβληθούν μπορεί και θα έπραττε ορθά να επιστήσει τη προσοχή του στο ότι σε περίπτωση αδικοπραγίας ή και παράβασης των όρων που τίθενται, θα μπορούσε να συλληφθεί και η υπόθεση του θα μπορούσε να τεθεί αμέσως ενώπιον του για να διαταχτεί ενδεχομένως η κράτηση του. Το νόημα, που επαναλήφθηκε στην Φ.Φ. ν. Αστυνομίας, ΠΕ 171/2024, 02.08.2024, είναι ότι σε τέτοια περίπτωση, που η φερόμενη παρανομία είναι συγκεκριμένη, τότε, για σκοπούς προφύλαξης, δύναται να εξυπηρετήσει η επιβολή εναλλακτικών μέτρων (αντί κράτησης) προς αποτροπή του κινδύνου επανάληψης αδικημάτων.

 

16.     Με βάση όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου, τα γεγονότα, που ανάγονται στα σοβαρά ποινικά αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος σε αυτήν την υπόθεση, σχετίζονται με το γεγονός ότι την 23.12.2024 ώρα 19:00, όπως κατήγγειλε η παραπονούμενη, ήρθε σε επαφή με τον Κατηγορούμενο στο πλαίσιο άσκησης της γονικής μέριμνας, όπου ο Κατηγορούμενος φέρθηκε, κατά τη θέση της, επιθετικά και απειλητικά και υβριστικά. Δεν έχει όπλο, ούτε την απείλησε οποτεδήποτε με όπλο. Από τη συμπεριφορά του έχει υποστεί αγωνία, τρόμο και άγχος. Είχε εκδοθεί διάταγμα στην υπόθεση 1417/2024 Ε.Δ. Πάφου στις 15.04.2024. Περιέχει ρητή πρόνοια πως δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του και αναστέλλονται στις περιπτώσεις όπου η οποιαδήποτε επικοινωνία ή επαφή ή συνάντηση μεταξύ του Καθ’ ου η αίτηση και της παραπονούμενης λάβει χώρα και αφορά αποκλειστικά ζητήματα πτυχών γονικής μέριμνας ή και επικοινωνίας σε σχέση με το ανήλικο τέκνο A. Π.. Η εκκρεμής υπόθεση, στην οποία έγινε αναφορά, αφορά στο ότι το 2023, ο Κατηγορούμενος φέρεται να διέπραξε παρόμοιας φύσης αδικήματα. Ο Κατηγορούμενος στη δική του κατάθεση ανέφερε πως ό,τι έχει να πει θα το πει στο Δικαστήριο.

 

17.     Όταν οι άνθρωποι χωρίζουν, δυνατόν να υπάρχουν εντάσεις, προκύπτουσες από πολύ έντονα συναισθήματα, διαφορές και προβλήματα, που πρέπει να επιλυθούν. Δυνατόν να διαρκούν στον χρόνο, όταν υπάρχουν παιδιά. Οι συμπεριφορές δυστυχώς, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι εύκολο να εκτρέπονται, να χρειάζεται πολύς χρόνος και προσπάθεια, για να δρομολογηθούν αλλιώς τα πράγματα και η εκατέρωθεν ψυχολογία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εκτροπή οδηγείται σε άκρως επικίνδυνες συμπεριφορές, που έχουμε δει στην πράξη. Εκείνες συχνά ωθούν στην υποβολή αιτημάτων προφυλάκισης με σχετική συχνότητα. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, οι άνθρωποι χωρίζουν ειρηνικά, ρυθμίζοντας και ακολουθώντας με ομαλότητα τις μεταξύ τους υποχρεώσεις ως γονείς.

 

18.     Ασφαλώς και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται οποιαδήποτε μορφή βίας. Οποιαδήποτε μορφή βίας, βρίσκει σθεναρή αντίδραση, και τα θύματα βίας θα πρέπει να τολμούν να προβαίνουν άμεσα σε καταγγελίες, χωρίς οποιονδήποτε φόβο.

 

19.     Διατάγματα και όροι που θέτει το Δικαστήριο θα πρέπει, επίσης, οπωσδήποτε, να τηρούνται, εφόσον η μη τήρησή τους, δυνατόν να έχει σοβαρές συνέπειες.

 

20.     Ωστόσο, δεν είναι και μία αναμενόμενη εξέλιξη, μεμονωμένες και διάσπαρτες εντάσεις, στο πλαίσιο των ευρύτερων προβλημάτων αυτής της φύσης, από την οποία ενδεχομένως να προκύπτουν συρρέοντα ποινικά αδικήματα, ή ακόμα και περισσότερες ποινικές υποθέσεις όμοιας φύσης, για κάθε ένα ενδοοικογενειακό επεισόδιο, στο πλαίσιο του χρόνου, να ζητείται και προφυλάκιση, στέρηση ατομικής ελευθερίας, ως αυτή να ήταν δυνατόν να επιλύσει κάποιο από τα προβλήματα αυτά ή να παρέχει κάποιου είδους θεραπεία.

 

21.     Η προφυλάκιση δεν είναι απλή υπόθεση και όπου επιλέγεται ως μέτρο προληπτικό της περαιτέρω εγκληματικότητας, χρειάζεται να απαντά στην αρχή της αναλογικότητας. Εάν η αντίληψη ή η τάση είναι πως πρέπει να τίθενται υπό κράτηση όλοι οι άνθρωποι που χωρίζουν και έχουν αναμεταξύ τους εντάσεις και προβλήματα να επιλύσουν, που φτάνουν να απασχολούν ακόμα και την ποινική δικαιοσύνη, για τα οποία ενδεχομένως να χρειάζονται άλλου είδους βοήθεια, πιθανότατα, η θετική ανταπόκριση σε τέτοια αντίληψη ή τάση να δημιουργούσε και πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα.

 

22.     Τέτοιας φύσης κίνδυνοι, επανάληψης συμπεριφορών που ενέχουν βία, που δυστυχώς αναμενόμενα και με συχνότητα αναδύονται από διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις, και είναι τόσο κοντά στην εγκληματικότητα ή και την αγγίζουν, θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίζονται με τη λήψη άλλων μέτρων και αυτά να εξαντλούνται, με την ανάλογη προσπάθεια.

 

23.     Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορεί να λεχθεί πως φέρονται να υπήρξαν και συμπεριφορικές ακρότητες, ή και ένταση και συχνότητα συμπεριφορών που να δείχνει μοτίβο εγκληματικής συμπεριφοράς σε επίπεδο ισχυρής εντύπωσης.  

 

24.     Η διατύπωση αυτή, που είναι εξ όψεως των δεδομένων, δεν σχετίζεται με την αξιολόγηση της ουσίας της υπόθεσης, στην οποία δεν διαφεύγει από την προσοχή ότι τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος, ως τουλάχιστον έχουν περιληφθεί στο κατηγορητήριο, είναι πολύ σοβαρά.

 

25.     Η ίδια διατύπωση δεν σχετίζεται και με το τεκμήριο αθωότητας του Κατηγορούμενου, που υφίσταται και δικαιολογεί την προσδοκία αθώωσής του.

 

26.     Υπάρχει η δυνατότητα, με κατάλληλους όρους ή καταλληλότερα διατυπωμένους όρους, να διασφαλιστεί οποιοσδήποτε κίνδυνος μπορεί να θεωρηθεί πως απορρέει από την ενδοοικογενειακή διαφορά, βάσει των φόβων που εκδήλωσε η παραπονούμενη. Κατά τα λοιπά, τρόπος να επιτευχθεί η απόλυτη πρόληψη όλων των μορφών βίας δεν υπάρχει, όπως αναφέρθηκε και υπό άλλες περιστάσεις.

 

27.     Εάν είναι γνήσια ή όχι τα παράπονα της παραπονούνενης ή καταχρηστικά, στη βάση όσων ανέφερε η κυρία Σαββίδου, εάν η παραπονούνενη έχει άλλους σκοπούς που σχετίζονται με οικονομικά οφέλη, δεν μπορούν να αξιολογηθούν από το Δικαστήριο σε αυτό το στάδιο, για τους σκοπούς αυτής της διαδικασίας, ως σε δίκη. Σημειώνεται βεβαίως ότι και η καταγγελία φανταστικών αδικημάτων είναι αξιόποινη.

 

28.     Το αίτημα για κράτηση, για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί, δεν μπορεί να εγκριθεί, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, και γι’ αυτό απορρίπτεται.

 

29.     Τίθενται οι ακόλουθοι όροι:

 

(1)      Για την εξασφάλιση της παρουσίας του Κατηγορούμενου στο Δικαστήριο, να υπογράψει εγγύηση ύψους €5.000.

 

(2)      Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο να πλησιάσει τον εκάστοτε χώρο διαμονής ή τον εκάστοτε χώρο εργασίας της παραπονούμενης σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων.

 

(3)      Απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο να πλησιάσει την παραπονούμενη, οπουδήποτε και αν αυτή ευρίσκεται, σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων.

 

(4)      Απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο να επιχειρήσει ή να έλθει σε οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επαφή ή επικοινωνία με την παραπονούμενη, είτε διά ζώσης, είτε εξ αποστάσεως, είτε τηλεφωνικώς, είτε ηλεκτρονικώς, είτε με μηνύματα, είτε με νοήματα, είτε άλλως πως, είτε αυτοπροσώπως, είτε μέσω οποιουδήποτε άλλου προσώπου.

 

(5)      Η ύπαρξη των όρων αυτών δεν εμποδίζει την επικοινωνία μέσω των δικηγόρων των μερών, για σκοπούς εκκρεμών υποθέσεων ή ζητημάτων.

 

(6)      Η ύπαρξη των όρων αυτών δεν απαγορεύει την επικοινωνία του Κατηγορούμενου με το παιδί του.

 

(7)      Η ταυτόχρονη παρουσία της παραπονούμενης και του Κατηγορούμενου στο Δικαστήριο, για σκοπούς δικαστικής διαδικασίας, στην παρουσία των δικηγόρων τους, δεν θεωρείται παράβαση των υφιστάμενων όρων.

 

[εξηγούνται από το Δικαστήριο στον Κατηγορούμενο η φύση και η σημασία των όρων και οι συνέπειες μη τήρησής τους]

 

 

(Υπ.) ……………………………

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ