ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

 

Υπόθεση αρ. 872/2019

 

 

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

v.

 

 

 

 

 

 

 

Κ. Ε.

 

 

 

__________________________

 

 

 

Ημερομηνία: 14 Φεβρουαρίου 2025

 

Εμφανίσεις:

 

Σ. Παπαλαζάρου (κα) για την Κατηγορούσα Αρχή

 

Ειρ. Θεοχάρους (κα), για τον Κατηγορούμενο

 

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

(ex tempore)

 

 

Οι κατηγορίες

 

 

1.        Ο Κατηγορούμενος κατηγορείται για τη διάπραξη των ακόλουθων αδικημάτων:

 

1^η Κατηγορία: ότι την 27^η Αυγούστου 2018, στην Τίμη, της Επαρχίας Πάφου, επιτέθηκε στον Α. Α. από την Τίμη και του προκάλεσε πραγματική σωματική βλάβη, κατά το άρθρο 243 του περί Ποινικού Κώδικα Νόμου Κεφ.154 (ΠΚ).

 

2^η Κατηγορία: ότι κατά τον ίδιο χρόνο και στον ίδιο τόπο που αναφέρεται στην 1^η Κατηγορία, σε δημόσιο χώρο, εξύβρισε τον Α. Α. από την Τίμη με τη φράση «γ*** τη μάνα σου», κατά τρόπο ενδεχόμενο να προκαλέσει παριστάμενο πρόσωπο να διαπράξει επίθεση, κατά το άρθρο 99 ΠΚ.

 

Διαδικασία

 

2.        Ο Κατηγορούμενος δεν παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων.

 

3.        Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης της μαρτυρίας από πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, υποβλήθηκε εισήγηση, σύμφωνα με το άρθρο 74(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155, ότι δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του, ώστε να υποχρεούται να προβάλει την υπεράσπισή του.

 

4.        Αμφότερες οι πλευρές αγόρευσαν και έχω υπόψη μου ό,τι αναφέρθηκε, στην πλήρη του μορφή.

 

 

 

 

Νομικές αρχές

 

5.        Κατά κανόνα, το Δικαστήριο δεν καταλήγει σε κρίση για αθωότητα ή για ενοχή, εάν δεν ακούσει το σύνολο της μαρτυρίας. Σε περίπτωση που υπάρξει εισήγηση ή διαπίστωση του Δικαστηρίου (χωρίς εισήγηση) ότι η δίκη θα πρέπει να διακοπεί στο στάδιο αυτό, αφενός τέτοια εισήγηση ή διαπίστωση πρέπει να είναι συγκεκριμένη, απαντώντας σε μία εκ των δύο περιπτώσεων που θα εξηγηθούν στη συνέχεια, αφετέρου είναι εισήγηση ή διαπίστωση βασικά πως «δεν υπάρχει υπόθεση» (“no case”).

 

6.        Όπως έχει διαχρονικά νομολογηθεί[1], η διακοπή της δίκης σε αυτό το στάδιο και, κατ’ επέκταση, η αθώωση του κατηγορούμενου, δικαιολογείται μόνο σε δύο περιπτώσεις, όταν:

 

(α)   δεν στοιχειοθετείται εξ αντικειμένου η υπόθεση της κατηγορίας, λόγω της απουσίας ενός ή περισσοτέρων συστατικών στοιχείων του αδικήματος, ή

 

(β)   η μαρτυρία είναι τόσο αντινομική ή στερείται πειστικότητας, σε βαθμό που κανένα λογικό Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να βασίσει σε αυτήν την καταδίκη του κατηγορούμενου.

 

7.        Το μέτρο είναι αντικειμενικό. Εξετάζεται εάν, πρώτα απ’ όλα, υφίσταται μαρτυρία, και έπειτα εάν επικαλύπτει τα συστατικά στοιχεία του κάθε αδικήματος.

 

8.        Η πιο σύνθετη περίπτωση είναι να υπάρχει μαρτυρία που επικαλύπτει και τα συστατικά στοιχεία του κάθε αδικήματος. Και πάλι, μπορεί να διακοπεί η δίκη στο στάδιο αυτό, με αναφορά πλέον σε αυτήν την υφιστάμενη μαρτυρία. Θεωρείται στην όψη της, χωρίς να αξιολογείται. Το ίδιο αντικειμενικό κριτήριο επιτάσσει και τότε πως, για να καταδειχθεί αντινομία ή έλλειψη πειστικότητας στη μαρτυρία, χωρίς όμως αξιολόγησή της, στην όψη της και μόνον, θα πρέπει να είναι καταφανώς θεμελιακό το πρόβλημα που αναδεικνύεται σε αυτήν μέσα από την αμφισβήτησή της, δια της αντεξέτασης, ώστε να μην μπορεί, οποιοδήποτε Δικαστήριο, να αντιπαρέλθει, εάν σε ένα επόμενο στάδιο προχωρήσει με την αξιολόγηση της μαρτυρίας αυτής.

 

9.        Το ερώτημα που τίθεται σε αυτό το στάδιο, εάν υφίσταται μαρτυρία, είναι εάν ένα λογικό Δικαστήριο θα μπορούσε να καταδικάσει με βάση αυτήν την συγκεκριμένη μαρτυρία, στο απόγειό της, ώστε να μπορεί να λεχθεί πως υπάρχει υπόθεση, εκ πρώτης όψεως υπόθεση, για να απαντηθεί. Εάν στην υφιστάμενη μαρτυρία υπάρχουν ζητήματα αξιοπιστίας της εκδοχής των μαρτύρων σχετικά με τα γεγονότα, από τα οποία εξαρτάται η ισχύς ή η στάθμιση της δύναμης της μαρτυρίας, ή άλλα ζητήματα που καθορίζονται υποκειμενικά, και υπάρχουν στοιχεία στη βάση των οποίων θα μπορούσε να βασιστεί και κρίση ενοχής, η δίκη θα πρέπει να συνεχιστεί, εάν αυτή η μαρτυρία δεν εκθεμελιώθηκε, με συντριπτική αντεξέταση ή και χωρίς αντεξέταση όπου δεν χρειάζεται, ώστε να αναδύεται φυσιολογικά η ανάγκη να μην προχωρήσει η υπόθεση, και όχι το αντίθετο. Αυτή η προσέγγιση συμβαίνει στη λειτουργία της λογικής πως, εάν δεν μπορεί να αποδειχθεί μια υπόθεση στη όψη της υφιστάμενης μαρτυρίας, γιατί είναι τόσο πολύ αδύναμη η μαρτυρία αυτή, δεν μπορεί να αποδειχθεί και πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, που θα είναι το αποδεικτικό βάρος στη συνέχεια της υπόθεσης.

 

10.     Συναφώς, εάν δεν υφίσταται μαρτυρία που να επικαλύπτει όλα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος ή εάν υφίσταται μαρτυρία και εκθεμελιώνεται ώστε να μην μπορεί να επιβιώσει σε περίπτωση που συνεχίσει η δίκη, και μπορεί αντικειμενικά να διατυπωθεί πως «δεν υπάρχει υπόθεση», είναι καθήκον του Δικαστηρίου να διακόψει τη δίκη. Η πλευρά του κατηγορούμενου δεν καλείται να θεραπεύσει ελαττώματα στη μαρτυρία της πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, ούτε να την ενισχύσει, με δική της μαρτυρία.

 

11.     Το Δικαστήριο μπορεί να προχωρά στην εκτίμηση για το εκ πρώτης όψεως και με συνοπτική αιτιολόγηση, χωρίς ανάλυση της μαρτυρίας[2].

 

Εξέταση

 

12.     Σύμφωνα με το άρθρο 243 ΠΚ:

 

«Όποιος διαπράττει επίθεση που προκαλεί πραγματική σωματική βλάβη, είναι ένοχος πλημμελήματος … …».

 

13.     Για τη στοιχειοθέτηση αυτού του ποινικού αδικήματος, θα πρέπει να αποδειχθεί πως:

 

(α) υπήρξε συμπεριφορά από τον Κατηγορούμενο που συνιστά «επίθεση»,

(β) υπήρξε πραγματική σωματική βλάβη, και

(γ) η πραγματική σωματική βλάβη ήταν το αποτέλεσμα της επίθεσης.

 

14.     Επίθεση είναι οποιαδήποτε πράξη, με πρόθεση ή ακόμα και απερίσκεπτα, που δημιουργεί στον άλλον την αντίληψη ότι θα ασκηθεί εναντίον του παράνομη βία[3], βία για την οποία δεν υπάρχει συγκατάθεσή του[4]. Απερίσκεπτα ενεργεί ο δράστης όταν ενώ, πριν να ενεργήσει, γνωρίζει ή μπορεί να αντιληφθεί την πιθανότητα του κινδύνου, παρά ταύτα, προχωρά και ενεργεί[5].

 

15.     «Σωματική βλάβη», σύμφωνα με την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 2 ΠΚ σημαίνει σωματική βλάβη, ασθένεια ή διαταραχή, είτε μόνιμη είτε προσωρινή. Η πραγματική σωματική βλάβη είναι η δημιουργία οποιασδήποτε βλάβης, εξωτερικά ή εσωτερικά, στο σώμα ή και στην ψυχολογία. Δεν χρειάζεται να είναι σοβαρή. Ακόμα και μία επιφανειακή εκδορά με ερέθισμα ή μώλωπας στο σώμα μπορεί να ικανοποιήσει την απαίτηση του άρθρου 243 ΠΚ[6].

 

16.     Η συγκεκριμένη πραγματική σωματική βλάβη θα πρέπει να είναι αυτό το αποτέλεσμα της επίθεσης. Σε τέτοιας φύσης υποθέσεις, η ιατρική μαρτυρία είναι ζωτικής σημασίας[7].

 

17.     Σύμφωνα με το άρθρο 99 ΠΚ:

 

«Όποιος, σε δημόσιο χώρο ή σε χώρο που δεν είναι δημόσιος με τέτοιο τρόπο ή κάτω από συνθήκες ώστε να ενδέχεται να ακουστεί από οποιοδήποτε πρόσωπο που βρίσκεται σε δημόσιο χώρο, εξυβρίζει άλλο με τέτοιο τρόπο που ενδέχεται να προκαλέσει σε παρευρισκόμενο πρόσωπο επίθεση, είναι ένοχος πλημμελήματος … …».

 

18.     Για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος αυτού, θα πρέπει να αποδειχθεί πως:

 

(α) υπήρξε συμπεριφορά που συνιστά εξύβριση,

(β) η εξύβριση έγινε σε δημόσιο χώρο ή σε χώρο που δεν είναι δημόσιος, με τρόπο ή υπό συνθήκες ώστε να ενδέχεται να ακουστεί από οποιοδήποτε πρόσωπο που βρίσκεται σε δημόσιο χώρο, και

(γ) να ήταν με τέτοιο τρόπο που ενδέχεται να προκαλέσει σε παρευρισκόμενο πρόσωπο επίθεση.

 

19.     Κατά πόσο η συμπεριφορά είναι υβριστική, είναι πραγματικό ζήτημα, που εξετάζεται σε συνάρτηση με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης και τις επικρατούσες αντιλήψεις περί ηθικής και ευπρέπειας[8]. Οι λέξεις έχουν το συνηθισμένο τους νόημα, το κριτήριο του εάν είναι υβριστικό το τι ειπώθηκε, είναι αντικειμενικό, ωστόσο η διαπίστωση δεν παραμένει στην ακριβή απόδοση του νοήματος, θεωρητικά, εφόσον η λέξη ή η φράση πρέπει να ιδωθεί μέσα στη συγκεκριμένη πραγματική συνθήκη, όπου τοποθετείται και ο μέσος συνετός άνθρωπος, που ακούει ή βλέπει το συμβάν. Σε μία συνθήκη αντιπαράθεσης, το λεκτικό που χρησιμοποιείται μπορεί να εκληφθεί ευκολότερα ως υβριστικό[9].

 

20.     Δεν χρειάζεται απόδειξη ότι όντως προκλήθηκε οποιοσδήποτε παρευρισκόμενος να επιτεθεί. Είναι αρκετό το ενδεχόμενο από την εξύβριση να αντιδράσει επιθετικά παριστάμενο πρόσωπο. Το κριτήριο είναι, και πάλι, κατά πόσο ο μέσος συνετός άνθρωπος, ακούγοντας ή βλέποντας το συμβάν, θα προκληθεί[10].

 

21.     Ο ΜΚ1 ανέφερε πως γνωρίζει τον Κατηγορούμενο γιατί ήταν γείτονάς του κατά τον ουσιώδη χρόνο. Αναγνώρισε την κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία την 29.08.2018, και υιοθέτησε το περιεχόμενό της για σκοπούς κυρίως εξέτασης (Τ1, Τ1Α). Στο Τ1 ο ΜΚ1 ανέφερε πως διαμένει (κατά τον χρόνο της κατάθεσης) με τους γονείς και τον μικρότερο αδελφό του, Αν. Α.. Τη Δευτέρα, 27.08.2018, περί ώρα 20:00, επέστρεψε στο σπίτι του. Αφού έκανε κάποιες επισκευές στο όχημά του, στη συνέχεια, κάθισε για φαγητό μόνος του, στην αυλή της οικίας. Καθώς έτρωγε, άκουσε τις φωνές άντρα να προέρχονται από κάποια οικία πίσω από το σπίτι τους. Επειδή ήταν τόσο έντονες, σηκώθηκε και βγήκε έξω στην αυλή και κοίταξε για να καταλάβει τι συμβαίνει. Αφού πέρασε ένα λεπτό περίπου, είδε τον γείτονά του, [], που τον φωνάζουν και «Ανθούλλη», να έρχεται στη γωνιά της αυλής και να φωνάζει προς τον ίδιο και να του κάνει παράπονα ότι ένας κομπρεσόρος αέρα που έχει στο σπίτι τον ενοχλεί με θόρυβο. Ο ΜΚ1, όπως αναφέρει, είπε στον Κατηγορούμενο με καλό τρόπο «ποιο είναι το πρόβλημα ακριβώς», για να μπορεί να βρεθεί λύση, και του εξήγησε πως ο κομπρεσόρος είχε πρόβλημα και θα τον επιδιόρθωνε. Ο Κατηγορούμενος, όπως ισχυρίζεται ο ΜΚ1, τότε, άρχισε να φωνάζει έντονα και σε κάποια στιγμή, χωρίς πρόκληση, του είπε «γ*** τη μάνα σου». Ο ΜΚ1 είπε, όπως θέτει, στον Κατηγορούμενο, να μην λέει τέτοιες κουβέντες, και ο Κατηγορούμενος συνέχισε να φωνάζει και του είπε «θα σε ξηλώσω να σε σηκώσω πιο πάνω». Την ώρα που πήγε κοντά στην περίφραξη, είχε φθάσει και ο αδελφός του, που άκουσε τις βρισιές. Ενώ ήταν κοντά του, ο ίδιος και ο αδελφός του, και προσπαθούσαν να ηρεμίσουν τον Κατηγορούμενο, ο Κατηγορούμενος, χωρίς λόγο, προσπάθησε να κτυπήσει τον αδελφό του με το χέρι του, χωρίς επιτυχία, και στη συνέχεια τραβούσε τον ίδιο από τη φανέλα και του έδωσε δύο μπουνιές στο αριστερό μάτι. Στη συνέχεια, όπως αναφέρει, επιχείρησε να κτυπήσει ξανά τον αδελφό του. Ο παραπονούμενος έσπρωξε τον αδελφό του και ο Κατηγορούμενος τράβηξε ξανά από τη φανέλα τον ΜΚ1 και τον κτύπησε με το χέρι του στον λαιμό. Ο ΜΚ1 και ο αδελφός του αποχώρησαν, για να τελειώσει το επεισόδιο, και ο ΜΚ1 πήγε απευθείας με τον αδελφό του στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Το περιστατικό έγινε γύρω στις 21:20. Την ώρα που τον κτυπούσε, είπε, ήταν παρών και ο Κοινοτάρχης και οι γείτονές του. Ο ίδιος ούτε έβρισε ούτε κτύπησε τον Κατηγορούμενο. Η κατάθεση του ΜΚ1 (Τ1) λήφθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου την 29.08.2018. Κατά την προφορική μαρτυρία του στο Δικαστήριο, ο ΜΚ1 ανέφερε πως ο αδελφός του τον πήρε στο Νοσοκομείο γιατί ήταν χτυπημένος και είχε πόνο στο αριστερό μάτι και στον αυχένα και ότι νοσηλεύτηκε για μία εβδομάδα. Έλαβε, όπως είπε, πιστοποιητικό, το οποίο έδωσε στην Αστυνομία και το κατέθεσε και στο Δικαστήριο (Τ2). Το Τ2 είναι ιατρικό έντυπο της Αστυνομίας, δια του οποίου η Αστυνομία απευθύνει αίτημα για εξέταση του παραπονούμενου, ο οποίος είχε παραπονεθεί πως δέχθηκε επίθεση την 27.08.2018. Στο ιατρικό έντυπο, υπάρχει συμπλήρωση του σχετικού πεδίου και υπογραφή που φέρεται να προέρχεται από «Β/Δ ΤΑΕΠ Πάφου», και γίνεται αναφορά σε «υπερξάρθρημα οδόντος. Κρατήθηκε για νοσηλεία από τους ορθοπεδικούς». Ο ΜΚ1 αντεξετάστηκε.

 

22.     Ο ΜΚ2 κατέθεσε (Τ3) ότι την 27.08.2018, περί ώρα 21:15, ενώ έτρωγε το βραδινό του, άκουσε φωνές. Δεν κατάλαβε ποιοι φώναζαν και τι έλεγαν, βγήκε στην αυλή, στο πίσω μέρος της οικίας τους, για να δει τι γίνεται. Ο αδελφός του, ΜΚ1, βρίσκονταν στον πράσινο χώρο μεταξύ του σπιτιού τους και του σπιτιού του Κατηγορούμενου. Πήγε κοντά για να δει τι συμβαίνει. Άκουσε τότε τον Κατηγορούμενο να λέει στον ΜΚ1 «εν δέκα η ώρα τζιε επέλλανες μας». Ο ΜΚ1 του είπε να μην φωνάζει, καθώς προσπαθεί να επιδιορθώσει τον κομπρεσόρο, που χάνει αέρα. Ωστόσο, ο Κατηγορούμενος συνέχισε να φωνάζει και σε κάποια φάση ξεστόμισε την φράση «γ*** τη μάνα σου επέλλανες μας θα σας σύρω ίσια πάνω». Αμέσως τότε και οι δύο, ΜΚ1 και ΜΚ2, πλησίασαν προς το μέρος του, χωρίς επιθετική διάθεση, και του είπαν «τι είπες για τη μάνα μας». Ο Κατηγορούμενος βρίσκονταν συγκεκριμένα στον χώρο της αυλής της οικίας του. Αμέσως, άρπαξε με τα χέρια του τον ΜΚ1. Ο ΜΚ2 προσπάθησε να τους χωρίσει. Είδε ότι ο Κατηγορούμενος έψαχνε κάτι για να κτυπήσει τον ίδιο, γι’ αυτό ο ΜΚ1 έσπρωξε τον ΜΚ2 προς τα πίσω, για να μην χτυπηθεί. Ο Κατηγορούμενος έδωσε μπουνιές στον ΜΚ1 στο πρόσωπο. Στη συνέχεια, βγήκε η μητέρα τους και του φώναζε να σταματήσει, προσεγγίζοντας το μέρος. Μετέπειτα, εμφανίστηκαν και άλλα πρόσωπα. Ο ΜΚ1 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Κατά την προφορική του μαρτυρία στο Δικαστήριο, ανέφερε πως ο λόγος που πήραν τον αδελφό του στο νοσοκομείο ήταν γιατί μετατοπίστηκε κάτι στον αυχένα του, περιέγραψε ξανά το περιστατικό. Αντεξετάστηκε.

 

23.     Η ΜΚ3, μητέρα των ΜΚ1 και ΜΚ2, κατέθεσε, μεταξύ άλλων, πως είχε σχολάσει την 27.08.2018, ήταν σπίτι ο υιός της, ΜΚ2, και έτρωγε, επέστρεψε και ο ΜΚ1. Της είπε να του βάλει φαγητό, του έβαλε, μπήκε στο μπάνιο και μετά άκουσε πολύ έντονες φωνές. Ανησύχησε, βγήκε από το μπάνιο. Άκουσε συζήτηση για τον κομπρεσόρο καθώς και την φράση που ξεστόμισε ο Κατηγορούμενος και όσα μετέπειτα διαμείφθηκαν. Επιτέθηκε, κατά τη θέση της, ο Κατηγορούμενος στον ΜΚ2, δεν τα κατάφερε, αιφνιδίασε τον ΜΚ1, τον τράβηξε από τη φανέλα, τον έφερε κοντά στην περίφραξη και τον κτύπησε στο μάτι με μπουνιές. Προσπάθησε να κτυπήσει και πάλι τον ΜΚ2, δεν τα κατάφερε, κτύπησε τον ΜΚ1 περαιτέρω στον λαιμό. Ο ΜΚ2 προσπάθησε με δυσκολία να ελευθερώσει τον ΜΚ1. Κανένας δεν επιτέθηκε στον Κατηγορούμενο, κατά τη θέση της, ούτε τον πρόσβαλε, μόνον ο ίδιος έλεγε αισχρόλογα, επιτέθηκε και κτύπησε τον υιό της, και το μόνο που του είπε εκείνη την νύχτα ήταν «δεν ντρέπεσαι τόσων χρονών άνθρωπος να κτυπάς τα παιδιά μου». Ο ΜΚ1 έμεινε στο νοσοκομείο έξι ημέρες. Σαν μάνα, όπως είπε, δεν θα ξεχάσει ποτέ την σκηνή που είχε τραβηγμένο το υιό της στην περίφραξη και τον κτυπούσε, η ίδια να είναι ανήμπορη να τον σώσει από τα χέρια του, και ευλογεί, όπως είπε, που ήταν εκεί και ο ΜΚ2 και τον γλίτωσε, δεν ξέρει τι άλλη ζημιά θα μπορούσε να του κάνει. Αντεξετάστηκε.

 

24.     Η ΜΚ4, διευθύντρια του Τμήματος Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου, αναγνώρισε και εξήγησε το Τ2, εξήγηση τι σημαίνει υπερεξάρθρημα οδόντος, αναφερόμενη σε μερική παρεκτόπιση μέρους του δεύτερου αυχενικού σπονδύλου. Αντεξετάστηκε.

 

25.     Ο ΜΚ5, χειρουργός, κατέθεσε και υιοθέτησε το περιεχόμενο του Τ4, ιατρικού πιστοποιητικού, σύμφωνα με το οποίο ο κατονομαζόμενος ασθενής, ΜΚ1, διεκομίσθη στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου την 27.08.2018 μετά από αναφερόμενο ξυλοδαρμό. Ανέφερε αυχεναλγία και ναυτία. Έφερε εκδορές τραχηλικής χώρας, δεξιού και αριστερού άνω άκρου και εκχυμώσεις αριστερού οθφαλμικού κόγχου. Η ανταπόκρισή του στην κλίμακα Γλάσκώβης ήταν 15/15. Έγινε ο απαιτούμενος κλινικοεργαστηριακός έλεγχος, αξονική εγκεφάλου, αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης και εισαγωγή στην χειρουργική κλινική. Ζητήθηκε ορθοπεδική εκτίμηση, όπου συστήθηκε αυχενικό κολάρο. Η διάγνωση ήταν «κάκωση κεφαλής». Νοσηλεύθηκε μέχρι την 02.09.2018. Ο ΜΚ5 αντεξετάστηκε.

 

26.     Η πιο πάνω αναφερόμενη μαρτυρία, στο απόγειό της, επαρκεί για να καλύψει όλα τα συστατικά στοιχεία των πιο πάνω αναφερόμενων αδικημάτων, επίθεσης προκαλούσας πραγματικής σωματικής βλάβης κατά το άρθρο 243 ΠΚ (1^η Κατηγορία) και δημόσιας εξύβρισης κατά το άρθρο 99 ΠΚ (2^ης Κατηγορίας), που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος.

 

27.     Ειδικότερα, η μαρτυρία των ΜΚ1, ΜΚ2 και ΜΚ3 καλύπτει το ότι ο Κατηγορούμενος συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο που συνιστά επίθεση, αρπάζοντας τον παραπονούμενο από τη φανέλα, φέρνοντας τον κοντά στην περίφραξη, και κτυπώντας τον πρώτα με μπουνιές στο μάτι και στη συνέχεια στον λαιμό. Η υφιστάμενη μαρτυρία καλύπτει και το ότι προκλήθηκε στον παραπονούμενο πραγματική σωματική βλάβη, ήτοι «υπερεξάρθρημα οδόντος», εκδορές, «κάκωση κεφαλής», που μαρτυρήθηκε από τους ΜΚ4 και ΜΚ5. Επίσης, το σύνολο της μαρτυρίας καλύπτει ότι η πραγματική σωματική βλάβη ήταν το αποτέλεσμα της επίθεσης, εφόσον ο παραπονούμενος μεταφέρθηκε μετά το συμβάν στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου, όπου διαπιστώθηκαν τα τραύματα, ενώ πριν από το συμβάν δεν αναφέρθηκαν οποιαδήποτε τραύματά του.

 

28.     Έπειτα, η φράση «γ*** τη μάνα σου», υπό τις συνθήκες που σύμφωνα με τη μαρτυρία των ΜΚ1 και ΜΚ2 εκστομίστηκε, δεν διαφέρει ουσιωδώς από την φράση «να πα να γ******», που είχε εκστομιστεί στη Λουκαΐδης ν. Αστυνομίας (2014) 2 ΑΑΔ 884. Ειπώθηκε, στην όψη της μαρτυρίας, σε εξωτερικό χώρο, με δυνατότητα να ακουστεί από γείτονες. Οι συνθήκες έντασης που έτυχαν περιγραφής, ως οι συνθήκες υπό τις οποίες ειπώθηκε, εξ όψεως της μαρτυρίας, ήταν ενδεχόμενο να προκαλέσει σε παρευρισκόμενο πρόσωπο επίθεση.

 

29.     Δεν εκθεμελιώθηκαν οι μαρτυρίες που δόθηκαν, κατά τρόπο που να δημιουργείται θεμελιακό πρόβλημα ή πρόβλημα αντινομικότητας.

 

30.     Τα όσα επιπλέον αναφέρθηκαν στην αγόρευση της συνηγόρου του Κατηγορούμενου, όπως θα πρέπει να είναι κατανοητό, δεν μπορούν να εξεταστούν, ως τέθηκαν, στο στάδιο αυτό, αλλά προϋποθέτουν την προβολή της υπεράσπισης του Κατηγορούμενου, την αξιολόγηση της μαρτυρίας επί της ουσίας της, και συναφώς την ολοκλήρωση της δίκης.

 

31.     Τίθενται ασφαλώς θέματα αξιοπιστίας, που επιβάλλουν την ουσιαστική αξιολόγηση της μαρτυρίας. Τέτοια αξιολόγηση μπορεί να γίνει μόνο στο τέλος της δίκης.

 

32.     Προκύπτει επομένως φυσιολογικά ως αναγκαία η συνέχιση της δίκης, για να προβάλει την υπεράσπισή του ο Κατηγορούμενος.

 

Κατάληξη

 

33.     Έχοντας υπόψη τις ισχύουσες νομικές αρχές, τα συστατικά στοιχεία των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος, καθώς και τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε, στην όψη της, καταληκτικά, υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του Κατηγορούμενου στην 1^η Κατηγορία και στη 2^η Κατηγορία, και ο Κατηγορούμενος καλείται να προβάλει την υπεράσπισή του.

 

(εξηγούνται τα δικαιώματα)

 

(Υπ.) ……………………….

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο                                       

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ