ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ν. Α. Σ., Υπόθεση αρ. 3384/2025, 11/6/2025
print
Τίτλος:
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ν. Α. Σ., Υπόθεση αρ. 3384/2025, 11/6/2025

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

Υπόθεση αρ. 3384/2025

 

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

 

ν.

 

 

 

 

 

Α. Σ.

 

___________________

 

 

Ημερομηνία: 11 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις:

Σ. Χρυσοστόμου, για την Κατηγορούσα Αρχή

Ρ. Ροδοσθένους, για τον Κατηγορούμενο

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

 

 

Αίτημα για προσωρινή κράτηση μέχρι τη δίκη

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex tempore)

 

1.        Ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει κατηγορίες για παράνομη κατοχή περιουσίας [άρθρο 309 ΠΚ], κατοχή διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας [άρθρο 296(γ) ΠΚ], απαγόρευση μεταφοράς μαχαιριών [άρθρα 82(2), 85, 86 ΠΚ] και άρνηση λήψης σάλιου για προκαταρκτική εξέταση για χρήση ναρκωτικών [ν.174/86].

 

2.        Η υπόθεση τέθηκε σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου, όπου ο Κατηγορούμενος αρνήθηκε την ενοχή στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Η υπόθεση ορίστηκε για Προγραμματισμό της ακρόασής της την 24.06.2025. Εκτιμάται ότι, για την ολοκλήρωση της ακρόασης της υπόθεσης, θα χρειαστούν δύο με τρεις δικάσιμοι.

 

3.        Υπήρξε αίτημα για την κράτηση του Κατηγορούμενου. Το αίτημα κράτησης βασίζεται στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων μέχρι τη δίκη. Ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής έθεσε υπόψη του Δικαστηρίου το μέχρι στιγμής διαθέσιμο μαρτυρικό υλικό, προηγούμενη καταδίκη και εκκρεμείς υποθέσεις (Τεκμήριο Α). Η πλευρά της Υπεράσπισης έφερε ένσταση στο αίτημα κράτησης. Ακούστηκε σχετική επιχειρηματολογία. Έχω υπόψη μου ό,τι αναφέρθηκε, στην πλήρη του μορφή.

 

Νομικές πτυχές και εξέταση

 

4.        Η προσωπική ελευθερία συνιστά θεμελιώδες δικαίωμα και ως εκ τούτου, η προσωρινή κράτηση ενός κατηγορουμένου αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, το οποίο οφείλει να εφαρμόζεται μόνον εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες και αυστηρές προϋποθέσεις. Η πρώτη επιλογή του Δικαστηρίου, κατά την εξέταση αιτήματος κράτησης, είναι η υπό όρους απόλυση του Κατηγορουμένου, εκτός και αν κρίνεται αναγκαία η κράτηση για την εξυπηρέτηση σκοπών απονομής της δικαιοσύνης[1]. Έχουν αναγνωριστεί περιορισμένοι σκοποί ή λόγοι για τους οποίους μπορεί να δικαιολογηθεί η κράτηση. Θα πρέπει να εξετάζονται με επιμέλεια[2]. Η προσδοκία του Κατηγορούμενου για την άμεση απόφαση του αιτήματος σχετικά με την κράτησή του, δεν θα πρέπει να ωθεί το Δικαστήριο σε εκτέλεση του καθήκοντός του χωρίς τη δέουσα επιμέλεια[3].

 

5.        Λόγος που δύναται να δικαιολογήσει την επιβολή προσωρινής κράτησης είναι και η πιθανότητα διάπραξης νέων ποινικών αδικημάτων από τον Κατηγορούμενο στο διάστημα μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας[4]. Το Δικαστήριο, κατά την εκτίμηση αυτού του κινδύνου, δεν απαιτείται να βασιστεί σε ακριβή μαρτυρία για μελλοντικές πράξεις. Η φύση του λόγου αυτού είναι προληπτική, επομένως η απόδειξη συγκεκριμένου περιστατικού στο μέλλον δεν είναι απαραίτητη ή ακόμα εφικτή. Αρκεί η διαμόρφωση ισχυρής εντύπωσης ότι υφίσταται τέτοια πιθανότητα.

 

6.        Η πιθανολόγηση του κινδύνου δεν είναι απόλυτη, αλλά συνάγεται από τη γενική ροπή του Κατηγορουμένου προς το έγκλημα, από στοιχεία του ποινικού του ιστορικού, από τη φύση και τον τρόπο τέλεσης των υπό εκδίκαση αδικημάτων, από εγγενή χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του ή των περιστάσεων της υπόθεσης, καθώς και από άλλες σχετικές παραμέτρους, ικανές να συγκροτήσουν πειστικό και εξατομικευμένο προφίλ. Ενδεικτικά, τέτοια πιθανολόγηση μπορεί να θεμελιωθεί στο ποινικό μητρώο του Κατηγορουμένου, σε εκκρεμείς ποινικές υποθέσεις, ή ακόμη και σε υπό καταχώριση υποθέσεις, εφόσον πρόκειται για αδικήματα ίδιας ή συναφούς σοβαρότητας ή φύσης. Η συνένωση πολλών κατηγοριών σε ενιαίο κατηγορητήριο δεν αναιρεί τη δυνατότητα αξιολόγησης των ατομικών περιστατικών υπό το πρίσμα του παρόντος λόγου. Ιδιαιτέρως σημαντικό είναι το στοιχείο της επανάληψης παραβατικής συμπεριφοράς ενόσω ο Κατηγορούμενος βρισκόταν ήδη ελεύθερος υπό όρους. Όπου τα υπό εξέταση αδικήματα καλύπτουν χρονικά διαστήματα κατά τα οποία ο Κατηγορούμενος ήταν αποφυλακισμένος ή τελούσε υπό περιοριστικούς όρους για άλλες ποινικές υποθέσεις ή υπό όρους αναστολής, ιδίως για αδικήματα ίδιας ή παρεμφερούς φύσης, το στοιχείο αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, υποδηλώνοντας επανειλημμένη εγκληματική τάση[5]. Η πιθανολόγηση μελλοντικής εγκληματικής συμπεριφοράς βάσει υφιστάμενων ή εκκρεμουσών ποινικών διαδικασιών δεν αντιβαίνει στο τεκμήριο της αθωότητας, στον βαθμό που το Δικαστήριο αποφεύγει οποιαδήποτε ουσιαστική κρίση για την ενοχή. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται σε προληπτικά δεδομένα κινδύνου και όχι σε κρίση περί ενοχής ή αθωότητας[6].

 

7.        Κατά τη νομολογία του ΕΔΔΑ, η αιτιολόγηση προσωρινής κράτησης υπό τον λόγο της πρόληψης νέων αδικημάτων επιβάλλεται να εδράζεται σε συγκεκριμένα και εξατομικευμένα πραγματικά περιστατικά. Ο κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων πρέπει να είναι πραγματικός (plausible), κατ’ επέκταση σε παρόντα χρόνο, και η ίδια η κράτηση κατάλληλο και αναλογικό μέτρο, συνυπολογιζομένων των χαρακτηριστικών, της προσωπικότητας και του ιστορικού του κατηγορουμένου[7]. Η ευθύνη απόδειξης της αναγκαιότητας επιβολής ή διατήρησης του μέτρου βαρύνει το κράτος, όχι τον κατηγορούμενο[8]. Δεν είναι νόμιμη η εκτίμηση επικινδυνότητας αποκλειστικά λόγω ανεργίας ή απουσίας οικογενειακών δεσμών, εάν τέτοια κριτήρια δεν συνοδεύονται από αντικειμενικά τεκμήρια παραβατικής ροπής[9].

 

8.        Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ (Kurt v. Austria [GC], 2021), η αναγκαιότητα προσωρινής κράτησης υπό το άρθρο 5 §1(γ) της ΕΣΔΑ προϋποθέτει, κατ’ ελάχιστον την ύπαρξη τεκμηριωμένης και διαρκούς εύλογης υποψίας για τελεσθέν ποινικό αδίκημα, και, επικουρικά, συγκεκριμένα και επαληθεύσιμα στοιχεία που στηρίζουν την εκτίμηση κινδύνου τέλεσης νέων αδικημάτων. Η προσωρινή κράτηση, αποκομμένη από τον πυρήνα της εύλογης υποψίας, καθίσταται δικονομικά αυθαίρετη, σε οποιοδήποτε στάδιο. Επιπρόσθετα, η αναλογικότητα επιβάλλει την προηγούμενη εξέταση ηπιότερων μέτρων: π.χ. περιοριστικοί όροι, απομάκρυνση από θύματα ή συγκεκριμένα σημεία, επιτήρηση κ.λπ. Η προληπτική κράτηση ενεργοποιείται μόνον εφόσον έχουν εξαντληθεί άλλες εναλλακτικές ή έχει αποδειχθεί η ανεπάρκειά τους.

 

9.        Κατά την απόφαση S., V. και A. κατά Δανίας [GC], 2018, κρίνεται ότι η ιδιαίτερη σοβαρότητα του αδικήματος, η αντικειμενική απειλή κατά θεμελιωδών εννόμων αγαθών (ζωή, σωματική ακεραιότητα, περιουσία), και η αναλογικότητα της χρονικής διάρκειας κράτησης, συνιστούν βασικά κριτήρια επιτρεπτής εφαρμογής του μέτρου.

 

10.     Η απλή επίκληση της προσεχούς ημερομηνίας ακρόασης δεν αρκεί ως τεκμήριο νομιμότητας κράτησης (π.χ. δεν επιβάλλεται κράτηση επειδή θα εκδικαστεί η υπόθεση σύντομα). Κάθε χρονικό διάστημα στέρησης της ελευθερίας πρέπει να τεκμηριώνεται με σαφήνεια και εξατομικευμένη αιτιολογία[10].

 

11.     Αναφορικά με την προστασία της δημόσιας τάξης, το ΕΔΔΑ περιορίζει την επίκλησή της ως λόγο κράτησης σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως εγκλήματα πολέμου, τρομοκρατία, μαζική βία ή κραυγαλέες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμη και τότε, απαιτείται να υφίσταται συγκεκριμένος και αποδείξιμος κίνδυνος, όχι απλώς κοινωνική κατακραυγή ή ανάγκη καθησυχασμού του κοινού αισθήματος[11].

 

12.     Αναφορικά με διαρρήξεις και κλοπές, στην Παναγή v. Αστυνομίας, ΠΕ 152/24, 25.06.2024, ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων είχε διαπιστωθεί στη βάση ενός πολύ μεγάλου αριθμού διαρρήξεων και κλοπών, που περιλάμβανε το κατηγορητήριο, με διαφορετικούς παραπονούμενους, εντός περίπου τρεισήμισι χρόνων, και φερόμενη κλοπιμαία περιουσία αξίας πέραν του €1,4 εκ.. Η παρατεταμένη συνέχιση των αξιόμεμπτων πράξεων, η μεγάλη έκταση της ζημιάς, η πονηριά του κατηγορούμενου και το γεγονός ότι η πείρα και η μεγάλη δεξιότητα του καθιστούσαν εύκολο να επαναλάβει τις παράνομες δραστηριότητες του, κατέληξαν στο ότι ήταν δικαιολογημένος ο φόβος διάπραξης νέων αδικημάτων ίδιας φύσης.

 

13.     Το Εφετείο, με μεταγενέστερες αποφάσεις του, όπως μεταξύ άλλων η Τριανταφυλλίδης ν. Αστυνομίας, ΠΕ 96/2025, 15.04.2025 και η Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Κίτσιου, ΠΕ 111/2025, 29.05.2025, απέτρεψε από το να αναχθεί η Παναγή ν. Αστυνομίας (ανωτέρω) σε γνώμονα εκτίμησης της απαιτούμενης έντασης και ζωτικότητας του κινδύνου, επιτρέποντας την κράτηση και σε περιπτώσεις που υπήρχαν λιγότερες προηγούμενες καταδίκες ή εκκρεμείς υποθέσεις ή όπου ακόμα παρήλθαν πολλά χρόνια, παραπέμποντας σε παλαιότερη εγχώρια νομολογία.

 

14.     Τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος έχουν σοβαρότητα, με γνώμονα τις προβλεπόμενες στον νόμο ποινές. Ενδεικτικά, για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς νόμιμη δικαιολογία, ενώ υπάρχει προηγούμενη καταδίκη για κακούργημα που αφορά περιουσία, η προβλεπόμενη στον νόμο ανώτατη ποινή φυλάκισης, με βάση το άρθρο 296(γ) ΠΚ, είναι επαυξημένη στα επτά χρόνια. Δόθηκε η συγκατάθεση του έντιμου Γενικού Εισαγγελέα για συνοπτική εκδίκαση της υπόθεσης. Συνήθης ποινική μεταχείριση περιλαμβάνει ποινή στερητική της ελευθερίας.

 

15.     Μέσα από το μαρτυρικό υλικό που προσκομίστηκε, στην όψη του, και χωρίς να αξιολογείται η μαρτυρία ως σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, μπορεί να αναδυθεί εύλογη πιθανότητα διάπραξης των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται ο Κατηγορούμενος, καθώς και ορατή πιθανότητα καταδίκης, που βασίζεται στα εξής: Την 11.06.2025 και ώρα 04:15, που είναι μια ώρα κατά την οποία δεν παρουσιάζεται συχνή κίνηση, ενώ ο Αστ.1530 Χ. Ιωάννου, της Τροχαίας Πάφου, βρίσκονταν σε μηχανοκίνητη περιπολία μαζί με τον Αστ.698, εντόπισε, στην οδό Στυλιανού Λένα, στη Γεροσκήπου, τον Κατηγορούμενο να είναι επιβιβασμένος σε ένα κίτρινο ποδήλατο και να το οδηγεί, φορώντας ένα μαύρο καπέλο. Τον αναγνώρισε, αφού πρόκειται για άτομο που απασχόλησε την Αστυνομία. Τον προσέγγισε με το υπηρεσιακό όχημα, με φάρους αναμμένους, του είπε να σταματήσει, πράγμα που έπραξε. Διαπίστωσε, τότε, ότι ο Κατηγορούμενος ήταν νευρικός και ανήσυχος. Εγέρθηκαν υποψίες ότι πιθανόν να έχει στην κατοχή του και να μεταφέρει κάτι παράνομο. Ακολούθως, αντιλήφθηκε ότι είχε κρεμασμένο ένα χιαστί τσαντάκι ώμου, μαύρου χρώματος, και κρατούσε στο χέρι του ένα φανάρι μπαταρίας χρώματος μαύρου. Δημιουργήθηκε εύλογη υποψία ότι πιθανόν να φέρει κάτι παράνομο. Η ώρα 04:18, τον ρώτησε ως προς τη νομιμότητα της κατοχής του ποδηλάτου, και αφού του επέστησε την προσοχή στον νόμο, δεν απάντησε οτιδήποτε. Αφού δεν έδωσε ικανοποιητική απάντηση ως προς το νόμιμο της κατοχής του ποδηλάτου, δημιουργήθηκε εύλογη υποψία ότι πρόκειται για κλοπιμαία περιουσία. Τον πληροφόρησε ότι είναι υπό σύλληψη για το αυτόφωρο αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας, και αφού του επέστησε την προσοχή στον νόμο, δεν απάντησε. Ακολούθως, τον πληροφόρησε προφορικά για τα δικαιώματά του ως κρατούμενος, τα οποία αντιλήφθηκε, αλλά δεν επιθυμούσε να απαντήσει. Ακολούθως, τον πληροφόρησε ότι προτίθεται να ερευνήσει τόσο τον ίδιο όσο και το τσαντάκι ώμου. Απάντησε «εντάξει». Ακολούθως, ώρα 04:20, σε σωματική έρευνα που διενεργήθηκε, εντοπίστηκε ένα φαναράκι χρώματος μαύρου και ένα τσαντάκι, εντός του οποίου υπήρχαν ένα κατσαβίδι, μία πένσα, ένα γερμανικό κλειδί «μέγεθος 11», ένα μαντίλι χρώματος άσπρου, ένα μαντίλι μωβ, ένα μαχαίρι με σταθερή λεπίδα. Τα αντικείμενα τυχαίνουν πληρέστερης περιγραφής στη μαρτυρία. Του επιστήθηκε η προσοχή στον νόμο και είπε «τούτα έχω». Συνελήφθη, επιστήθηκε η προσοχή στον νόμο, απάντησε «εντάξει». Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με τον Κατηγορούμενο, διαπιστώθηκε ότι έφερε συμπτώματα που παρέπεμπαν σε επήρεια ναρκωτικών ουσιών, ζητήθηκε να δώσει δείγμα σάλιου, για σχετική εξέταση, αρνήθηκε. Απάντησε όμως «ήπια μαστούρα, αλλά εν οδηγούσα το ποδήλατο, εκούντουντο». Υπάρχουν θέσεις του Κατηγορούμενου, που έχουν εκτεθεί επίσης μέσω της επιχειρηματολογίας του συνηγόρου του, που αφορούν την ουσία της υπόθεσης, και λαμβάνονται υπόψη, χωρίς όμως να λειτουργούν προς την κατεύθυνση αποδόμησης της εύλογης υποψίας που υφίσταται, επί του παρόντος τουλάχιστον, για τους σκοπούς αυτής της διαδικασίας, με σεβασμό στο τεκμήριο αθωότητας του Κατηγορούμενου.

 

16.     Ο Κατηγορούμενος έχει προηγούμενα καταδικαστεί στην ακόλουθη υπόθεση:

 

(1)  Ποινική Υπόθεση 5814/2024 Ε.Δ. Πάφου, για αδικήματα διάρρηξης κτιρίου και κλοπής από αυτό και συναφή αδικήματα, που διαπράχθηκαν την 05.07.2024, για τα οποία την 08.04.2025 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 30 μηνών με αναστολή με τρία χρόνια.

 

17.     Εκκρεμούν προς εκδίκαση εναντίον του Κατηγορούμενου οι ακόλουθες υποθέσεις:

 

(1) Ποινική Υπόθεση 2803/2024 Ε.Δ. Πάφου, για αδικήματα σχετιζόμενα με βία στην οικογένεια, που φέρονται να διαπράχθηκαν την 14.04.2021.

(2) Ποινική Υπόθεση 7889/2022 Ε.Δ. Πάφου, για διαφορετικά αδικήματα κατά της περιουσίας που φέρονται να διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 25.04.2022 με 28.04.2022 και 17.05.2022.

(3) Ποινική Υπόθεση 4245/2022 Ε.Δ Πάφου, για διαφορετικά αδικήματα κατά της περιουσίας που φέρονται να διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 25.05.2022 και 26.05.2022, 03.07.2022, τον Ιούνιο του 2022 και 12.11.2021 με 13.11.2021.

(4) Ποινική Υπόθεση 7121/2023 Ε.Δ. Πάφου, για αδικήματα κατά της περιουσίας που φέρονται να διαπράχθηκαν την 31.07.2023.

(5) Ποινική Υπόθεση 1559/2024 Ε.Δ. Πάφου, για αδίκημα κατά της περιουσίας που φέρεται να διαπράχθηκε την 14.03.2024

(6) Ποινική Υπόθεση 3992/2024 Ε.Δ. Πάφου, για αδικήματα κατά της περιουσίας που φέρονται να διαπράχθηκαν την 28.11.2022 με 29.11.2022

 

18.     Η συνολική εικόνα που προκύπτει από αυτά τα δεδομένα είναι πως για ένα συνεχές χρονικό διάστημα, τα έτη 2021 μέχρι και 2024, ο Κατηγορούμενος απασχολεί τη δικαιοσύνη με αδικήματα κυρίως κατά της περιουσίας, και δη ενώ τελεί ήδη υπό όρους. Φέρεται να διέπραξε τα υπό εκδίκαση αδικήματα, ως προς τα οποία ασφαλώς τεκμαίρεται αθώος, ενώ τελούσε υπό αναστολή ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε πολύ πρόσφατα, σε άλλη υπόθεση. Αναπόδραστα, αναδύεται κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εάν αφεθεί ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, ο οποίος, ως προκύπτει, είναι πραγματικός, ζωντανός και απαντά σε μία ροπή που διαμορφώνεται και από ό,τι προκύπτει από το περιεχόμενο της μαρτυρίας, στην όψη της, περί χρήσης ουσιών. Συνδυαστικά, όλα τα δεδομένα της υπόθεσης παραπέμπουν προς την ύπαρξη κινδύνου, ικανού να δικαιολογήσει την κράτηση του Κατηγορούμενου μέχρι τη δίκη του.

 

19.     Με δεδομένο αυτό τον κίνδυνο, εκτιμώ πως δεν υπάρχουν πλέον όροι με βάση τους οποίους θα μπορούσε να ελεγχθεί, ικανοποιητικά. Ήδη υφίσταντο όροι, που είχαν επιβληθεί σε άλλες υποθέσεις. Ήδη υφίσταντο όροι ως αποτέλεσμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που είχε επιβληθεί πολύ πρόσφατα στην ποινική υπόθεση 5814/2024 Ε.Δ. Πάφου.

 

Κατάληξη

 

20.     Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, το αίτημα εγκρίνεται. Ο Κατηγορούμενος να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την επόμενη δικάσιμο. Εκδίδεται διάταγμα προσαγωγής του στο Δικαστήριο εκείνη την ημέρα ώρα 09:00.

 

(Υπ.) ………………………

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ

 

 



[1] Ε.Α.Β.Ο. ν. Αστυνομίας, ΠΕ 133/2024, 11.07.2024.

[2] Buzadji v. the Republic of Moldova [GC], 2016, § 87· Idalov v. Russia [GC], 2012, § 140.

[3] Shabani v. Switzerland, 2009, § 65· Sadegül Özdemir v. Turkey, 2005, § 44.

[4] Ε.Α.Β.Ο. ν. Αστυνομίας, ΠΕ 133/2024, 11.07.2024, Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας, ΠΕ 47/24, 11.03.2024, Γενικός Εισαγγελέας ν. Γ.Ν., ΠΕ 145/23, 21.07.2023, Σάρρου ν. Δημοκρατίας, ΠΕ 81/23, 10.05.2023, Ιωάννου ν. Αστυνομίας, ΠΕ 25/22, 04.02.2022, ECLI:CY:AD:2022:B50, Νικολάου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 227, Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (2007) 2 ΑΑΔ 130, Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 45.

[5] Γενικός Εισαγγελέας ν. Παταϊσιας, ΠΕ 157/2024, 30.09.2024, Μπατιρίδης ν. Αστυνομίας, ΠΕ 231/2024, 08.10.2024, Ε.Α.Β.Ο. ν. Αστυνομίας, ΠΕ 133/2024, 11.07.2024, Παναγή ν. Αστυνομίας, ΠΕ 152/24, 25.06.2024, Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, ΠΕ 271/23, 24.01.2023, Χριστούδια ν. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 689, Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 109, Δημοκρατία ν. Θεμιστοκλέους, ΠΕ 84/24, 16.04.2024.

[6] Ε.Α.Β.Ο. ν. Αστυνομίας, ΠΕ 133/2024, 11.07.2024, Παναγή v. Αστυνομίας, ΠΕ 152/24, 25.06.2024, Δημοκρατία ν. Θεμιστοκλέους, ΠΕ 84/24, 16.04.2024, Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου (2001) 2 ΑΑΔ 373.

[7] Clooth v. Belgium (1991).

[8] Clooth v. Belgium, 1991, § 40· Boicenco v. Moldova, § 142· Aleksanyan v. Russia, § 179, Tase v. Romania, § 40.

[9] Merabishvili v. Georgia [GC], § 234, Sulaoja v. Estonia, 2005.

[10] Idalov v. Russia [GC], § 140.

[11] Letellier v. France (1991), § 51· Prencipe v. Monaco, 2009, § 79· Milanković and Bošnjak v. Croatia (2016), § 154 κ.α.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο