ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩN ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου και

                        Σπ. Σπυριδάκι και Γ. Ελληνίδη, Παρέδρων

Αίτηση Αρ.: Ε134/20

Μεταξύ:

ΕΛΕΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, εξ Αυστραλίας

Αιτήτριας

και

 

1. ΜΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, (ΑΔΤ [  ]), [   ] Λευκωσία

2. ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, (ΑΔΤ [   ]), [   ] Λευκωσία

Καθ’ ων η Αίτηση

-------------------------------------------------------------------------------------------

9.1.2024

Για την Αιτήτρια: κα. Χ.Α. Μεττή για κ.κ. Ορφανίδης, Χριστοφίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για τον Καθ’ ου η Αίτηση 2: κ. Τ. Μιχαηλίδης για κ. Γ. Κωνσταντινίδη

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση καταχωρίστηκε την 15.12.2020 και μ’ αυτήν η Αιτήτρια εξαιτείται ως ακολούθως:

«Α.     Απόφαση και/ή διάταγμα εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1 για ανάκτηση κατοχής και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 όπως εκκενώσει και παραδώσει ελεύθερη την κατοχή της οικίας που ενοικιάζει από την Αιτήτρια στην οδό Ολύμπου 9Β, 2108 Αγλαντζιά, Λευκωσία.

Β.      Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον αλληλέγγυα και /ή κεχωρισμένα εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση όπως καταβάλουν στην Αιτήτρια το ποσό των €4520,00 που αντιπροσωπεύει τα καθυστερημένα ενοίκια για τους μήνες Φεβρουάριο του 2020 μέχρι Νοέμβριο 2020 (€290,00 υπόλοιπο Φεβρουάριου 2020 και €470,00 για έκαστο καθυστερημένο ενοίκιο από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι τον Νοέμβριο του 2020, ήτοι 9 μήνες).

Γ.       Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον αλληλέγγυα και /ή κεχωρισμένα εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση όπως καταβάλουν στην Αιτήτρια το ποσό των €585,21 που αφορά δημοτικά τέλη για σκύβαλλα, συμπεριλαμβανομένων επιβαρύνσεων και τόκων, για τις χρονιές 2018-2020.

Δ.      Αλληλέγγυα και /ή κεχωρισμένα από τους Καθ’ ων η Αίτηση Ενδιάμεσα κέρδη εξ €470,00 μηνιαίως από 01/12/2020 μέχρι εκκένωσης και παράδοσης ελεύθερης κατοχής του αναφερόμενου ακινήτου στην Αιτήτρια.

Ε.      Νόμιμο τόκο από 01/02/2020 επί του έκαστου επόμενου καθυστερημένου ενοικίου μέχρι εξοφλήσεως.

ΣΤ.     Οιανδήποτε άλλη θεραπεία την οποία το Σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει δίκαιη και δικαιολογημένη υπό τις περιστάσεις.

Ζ.       Έξοδα πλέον ΦΠΑ, πλέον έξοδα επίδοσης.»

 

Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι είναι ιδιοκτήτρια μίας οικίας επί της οδού Ολύμπου 9Β, 2108 Αγλαντζιά, Λευκωσία (εν τοις εφεξής «η επίδικη οικία»). Είναι μόνιμη κάτοικος Αυστραλίας. Η επίδικη οικία ολοκληρώθηκε πριν την 31.12.1999 και/ή ενοικιαζόταν και/ή προσφερόταν προς ενοικίασην. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ενοικίασε την επίδικη οικία,  δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου ημερομηνίας 28.5.2019 και ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 εγγυήθηκε την πιστή τήρηση του ενοικιαστηρίου εγγράφου. Το μηνιαίο ενοίκιο καθορίστηκε εκ συμφώνου από τα μέρη, στο ποσό των €470.-.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 καθυστερεί να καταβάλει τα ενοίκια από το Φεβρουάριο 2020 (μέρος) μέχρι και τον Νοέμβριο 2020, σύνολο €4.520.-, πλέον τα Δημοτικά τέλη σκυβάλων για τα έτη 2018-2020 σύνολο €585,21. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ευθύνεται για την πληρωμή των Δημοτικών τελών για τα σκύβαλα. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 εξακολουθεί να διαμένει εντός της επίδικης οικίας, παρά το γεγονός ότι του επιδόθηκε επιστολή 21 ημερών, ημερομηνίας 17.3.2020, στις 11.5.2020. Στις 27.7.2020 επιδόθηκε και στον Καθ’ ου η Αίτηση 2, επιστολή ημερομηνίας 17.7.2020, με την οποία του κοινοποιήθηκε ο τερματισμός της ενοικίασης και η απαίτηση της Αιτήτριας για τα καθυστερημένα ενοίκια.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, κατά ή περί την 27.8.2020, κατέβαλε το ποσό των €3.000.- το οποίο αντιπροσώπευε τα καθυστερημένα ενοίκια για τους μήνες Αύγουστο 2019 μέχρι και Ιανουάριο 2020 και το ποσό των €180.- έναντι του μηνάς Φεβρουάριου 2020. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 αρνείται και/ή αμελεί και /ή δεν έχει καταβάλει μέχρι σήμερα οποιοδήποτε ποσό ενοικίων και/ή Δημοτικών τελών για το υπόλοιπο του μηνός Φεβρουάριου 2020 και των ενοικίων Μαρτίου 2020 μέχρι και Νοεμβρίου 2020, πλέον τα Δημοτικά τέλη σκυβάλων για τα έτη 2018-2020. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι, καθ' όλη τη διάρκεια της ενοικίασης, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 καθυστερούσε συστηματικά την πληρωμή των ενοικίων.

 

Απάντηση Καθ’ ου η Αίτηση 2:

Απάντηση εκ μέρους του Καθ’ ου η Αίτηση 2 καταχωρήθηκε την 9.3.2021 και μ’ αυτήν αρνείται όλους μαζί και τον κάθε ένα ξεχωριστά, τους ισχυρισμούς της Αίτησης, εκτός όπου ρητά προβαίνει σε παραδοχή. Αρνείται δε τις αιτούμενες θεραπείες. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι υπήρξε έγκυρο ενοικιαστήριο έγγραφο ημερομηνίας 28.5.2019 και αρνείται ότι εγγυήθηκε την πιστή τήρηση του κατ’ ισχυρισμόν ενοικιαστηρίου εγγράφου και ότι του επιδόθηκε και/ή έλαβε γνώση της επιστολής ημερομηνίας 17.7.2020. Άνευ βλάβης των ανωτέρω, ισχυρίζεται ότι ουδέποτε υπήρξε νόμιμος τερματισμός της ισχυριζόμενης ενοικίασης και ότι ο ίδιος ουδέποτε υπέγραψε δεσμευτική εγγύηση για τις υποχρεώσεις του Καθ’ ου η Αίτηση 1.

 

Ιστορικό:

            Εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1, εκδόθηκε ερήμην Απόφαση και Διάταγμα, την 13.5.2021.

 

            Καταχωρήθηκε Κλήση για Οδηγίες από πλευράς της Αιτήτριας, σύμφωνα με τη Διαταγή 30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ως αυτοί ίσχυαν μέχρι 31.8.2023, στην οποία καταχώρησαν Παραρτήματα και οι δύο πλευρές. Το Δικαστήριο εξέδωσε εκατέρωθεν Διατάγματα αποκάλυψης εγγράφων και οδηγίες για την καταχώρηση Καταλόγου Μαρτύρων και Σύνοψης Μαρτυρίας.

 

Μαρτυρία και αξιολόγηση:

Αιτητρίας:

Μοναδική μάρτυρας για την πλευρά της Αιτήτριας, κατέθεσε η κα. Ευαγγελία Ποταμίτου. Η κα. Ποταμίτου κατέθεσε Γραπτή Δήλωση, το Τεκμήριο Α, ως μέρος της κυρίως εξέτασης της. Είναι η αδελφή της Αιτήτριας, χειρίζεται προσωπικά τα ζητήματα που την αφορούν και ειδικά, για τη συγκεκριμένη ενοικίαση και γνωρίζει τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης από προσωπικό χειρισμό και εμπλοκή. Η Αιτήτρια είναι μόνιμη κάτοικος Αυστραλίας εδώ και πολλά χρόνια.

Η επίδικη οικία έχει ολοκληρωθεί πριν την 31.12.1999. Η Αιτήτρια έφυγε για την Αυστραλία από το 1985 και η επίδικη οικία κτίστηκε 3, 4 χρόνια μετά που έφυγε η αδελφή της. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ενοικίασε την επίδικη οικία δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου, ημερομηνίας 28.5.2019. Η κα. Ποταμίτου κατέθεσε ότι, στις 28.5.2019, η Αιτήτρια, ο σύζυγος της και η μάρτυρας, είχαν ραντεβού στις 17:00 στην επίδικη οικία, με τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 και τους είπε ότι θα έφερνε μαζί του ένα φίλο του, για να υπογράψει ως εγγυητής. Στη συνέχεια, κατέθεσε ότι δεν είναι σίγουρη εάν ο σύζυγος της αδελφής της ήταν παρών. Όταν έφτασαν στην επίδικη οικία, εκεί ήταν μόνο ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 και τους είπε ότι το πρόσωπο που θα υπέγραφε ως εγγυητής, δεν μπόρεσε να έρθει. Τότε, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κάλεσε στο τηλέφωνο τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 και του είπε να έρθει για να υπογράψει ως εγγυητής. Όπως τους ενημέρωσε ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 είναι φιλικό του πρόσωπο, γεγονός το οποίο τους επιβεβαίωσε και ο Καθ’ ου η Αίτηση 2.

 

Όταν έφτασε εκεί ο Καθ’ ου η Αίτηση 2, η Αιτήτρια και οι Καθ’ ων η Αίτηση ξεκινήσαν να συζητούν για το ύψος του ενοικίου, στην παρουσία της κας. Ποταμίτου. Το τελικό ποσό που συμφωνήθηκε, δηλαδή τα €470.- μηνιαίως, προτάθηκε από τον Καθ’ ου η Αίτηση 2, ο οποίος λειτούργησε σαν μεσάζων. Στη συνέχεια, ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 συμπλήρωσε όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο ενοικιαστήριο έγγραφο, δηλαδή το ονοματεπώνυμο του ενοικιαστή, τον αριθμό ταυτότητας και το τηλέφωνο του, το ονοματεπώνυμο της ιδιοκτήτριας, τον αριθμό ταυτότητας της και το τηλέφωνο, τη διεύθυνση του ακινήτου, τη διάρκεια ενοικίασης, το σημείο 6 του ενοικιαστηρίου εγγράφου και την ημερομηνία. Η Αιτήτρια υπέγραψε ως ιδιοκτήτρια και ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ως ενοικιαστής. Επίσης, ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 συμπλήρωσε τα δικά του στοιχεία στην παράγραφο της εγγύησης, δηλαδή το ονοματεπώνυμο του, τον αριθμό ταυτότητας και το κινητό του τηλέφωνο και υπέγραψε ως εγγυητής. Όλα αυτά συνέβησαν στην παρουσία της μάρτυρος, όπως κατέθεσε.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 εγγυήθηκε εκ μέρους του Καθ’ ου η Αίτηση 1, την πιστή τήρηση του ενοικιαστηρίου εγγράφου και όλων μαζί και κάθε ενός ξεχωριστά των όρων, όχι μόνο για τη διάρκεια του ενοικιαστηρίου εγγράφου, αλλά μέχρι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 να παραδώσει στην Αιτήτρια το υποστατικό, να καταβάλει όλα τα ενοίκια και κάθε ζημία. Σύμφωνα με το ενοικιαστήριο έγγραφο, η περίοδος ενοικίασης καθορίστηκε μεταξύ 1.1.2020 και 31.12.2020. Το μηνιαίο ενοίκιο για την επίδικη οικία, καθορίστηκε στη βάση της συμφωνίας ενοικίασης ημερομηνίας 28.5.2019, στο ποσό των €470,00, πληρωτέο την 5^η ημέρα κάθε μήνα. Επίσης, στη βάση της συμφωνίας ενοικίασης, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ευθύνεται για την πληρωμή των Δημοτικών τελών για τα σκύβαλα.

 

Η Μ.Α.1 κατέθεσε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν κατέβαλε και αρνείται να καταβάλει μέχρι και σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχει εκδοθεί απόφαση εναντίον του, μέρος του ενοικίου Φεβρουάριου 2020 (€290,00) και τα ενοίκια για τους μήνες Μάρτιο 2020 μέχρι και Ιανουάριο 2022 προς €470,00 μηνιαίως. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 παρέδωσε την κατοχή της επίδικης οικίας κατόπιν εκτέλεσης εντάλματος, στις 8.2.2022. Κατά την παράδοση της οικίας στις 8.2.2022, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 όφειλε το ποσό των €11.100 ως ενοίκια και το ποσό των €175,00 ως τα Δημοτικά τέλη σκυβάλων για το έτος 2020.

 

Στις 11.5.2020, η Αιτήτρια μέσω των δικηγόρων της, επέδωσε στον Καθ’ ου η Αίτηση 1 επιστολή 21 ημερών, ημερομηνίας 17.3.2020, λόγω παραβίασης από μέρους του των όρων της συμφωνίας ενοικίασης, σε σχέση με την καταβολή των ενοικίων για τους μήνες Αύγουστο 2019 μέχρι και Μάρτιο 2020. Στις 27.7.2020, επιδόθηκε στον Καθ’ ου η Αίτηση 2 επιστολή ημερομηνίας 17.7.2020 με την οποία του κοινοποιήθηκε ο τερματισμός της ενοικίασης και η απαίτηση της Αιτήτριας για τα καθυστερημένα ενοίκια. Στις 27.8.2020, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κατέβαλε στη μάρτυρα τα καθυστερημένα ενοίκια για τους μήνες Αύγουστο 2019 μέχρι και Ιανουάριο 2020 και το ποσό των €180,00 έναντι του μηνός Φεβρουάριου 2020. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 εξακολουθεί μέχρι σήμερα να οφείλει τα ενοίκια για την περίοδο από Φεβρουάριο 2020 (μέρος) μέχρι Ιανουάριο 2022 και τα Δημοτικά τέλη για το έτος 2020.

 

Είναι η θέση της μάρτυρος ότι, με δεδομένο πως ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 εγγυήθηκε όλες τις υποχρεώσεις του Καθ’ ου η Αίτηση 1 μέχρι την παράδοση ελεύθερης κατοχής, εξαιτείται απόφασης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2 για το ποσό των €11.100 ως καθυστερημένα ενοίκια και €175.- ως Δημοτικά τέλη σκυβάλων για το έτος 2020.

 

Κατά την αντεξέταση της, η μάρτυρας κατέθεσε ότι η εισήγηση που έκαμαν στον ενοικιαστή ήταν να φύγει από το σπίτι, στο οποίο ήταν ήδη 4, 5 χρόνια προηγούμενα και ήρθε ο Καθ’ ου Αίτηση 2, ο οποίος λειτούργησε ως μεσάζων για να συμφωνήσουν με τον ενοικιαστή το ενοίκιο και να μείνει μέσα και υπέγραψε και το εγγυητήριο. Η μάρτυρας δεν είχε αναφερθεί προηγούμενα, ούτε υπάρχει σχετική δικογράφηση, ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 ήταν σε κατοχή της επίδικης οικίας πριν την υπογραφή του αναφερόμενου ενοικιαστηρίου εγγράφου. Η μάρτυρας κατέθεσε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 φώναξε τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 να πάει εκεί, επειδή δεν πήγε ο άλλος εγγυητής. Ήταν φίλοι και είχε το θάρρος του να τον ειδοποιήσει να μπει εγγυητής. Η κα. Ποταμίτου κατέθεσε ότι φαντάζεται πως ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 είχε ενημερώσει τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 ότι θα υπέγραφε ως εγγυητής. Η μάρτυρας αρνήθηκε ότι το ενοικιαστήριο έγγραφο ήταν ήδη συμπληρωμένο όταν κατέφθασε στο χώρο ο Καθ’ ου η Αίτηση 2. Επέμεινε ότι εκείνος το συμπλήρωσε και υπέγραψαν οι δύο Καθ’ ων η Αίτηση.

 

Στις 28.5.2019, υπεγράφησαν δύο συμβόλαια: το ένα για 6 μήνες και μετά το άλλο, με αυξημένο ενοίκιο €470.- για ένα χρόνο. Ούτε η ύπαρξη δύο συμβολαίων είχε αναφερθεί προηγούμενα. Η μάρτυρας αναγνώρισε το έγγραφο για 6 μήνες, Τεκμήριο 8. Υπεγράφησαν δύο συμβόλαια επειδή την άλλη ημέρα η αδελφή της θα έφευγε για Αυστραλία. Δεν υπήρχαν μάρτυρες, μόνο ο εγγυητής. Δεν υπήρχε συμβόλαιο για 6 μήνες λόγω αμέλειας του ενοικιαστή, όταν είχε λήξει το συμβόλαιο τον Ιανουάριο και έκαμαν συμβόλαιο για τους υπόλοιπους 6 μήνες. Το συμβόλαιο αυτό, που προνοούσε ενοίκιο €420.- για 6 μήνες, δεν αναφέρθηκε προηγούμενα, επειδή ο ενοικιαστής είχε πληρώσει εκείνα τα χρήματα.

 

Η μάρτυρας επέμεινε ότι είχαν καλέσει τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 ως εγγυητή, μπορεί να τους ξεγέλασε και να υπέγραψε πιο κάτω, στα Τεκμήρια 3 και 8 και δεν υπάρχει υπογραφή για εγγυητή, αλλά εκείνοι τον είχαν καλέσει ως εγγυητή. Τα γράμματα στο συμβόλαιο είναι δικά του και είχε κληθεί ως εγγυητής. Ο κάθε ένας πρέπει να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του και αφού υπέγραψε ως εγγυητής, θα πρέπει να παραδεχθεί την αλήθεια, όπως κατέθεσε η μάρτυρας.

 

Σύντομη μαρτυρία, πέραν των όσων πρόσθεσε στα ήδη δικογραφημένα, αναφορικά με τη συνομολόγηση δύο συμβολαίων την 28.5.2019 και όχι ενός, τα οποία δεν αλλάζουν την ουσία της υπόθεσης, η κα. Ποταμίτου γενικά αξιολογείται θετικά, κατέθεσε αυτά που είδε και αυτά που γνωρίζει. Η βάση της υπόθεσης αφορά στην υπογραφή ή μη της εγγύησης και αυτό είναι ζήτημα πραγματικό και όχι ζήτημα γνώμης. Η μάρτυρας κατέθεσε θετικά ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 ήταν παρών κατά την υπογραφή του τελευταίου ενοικιαστηρίου εγγράφου, είχε κληθεί για να υπογράψει ως εγγυητής και υπέγραψε ενώπιον της. Κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας και η μαρτυρία της γίνεται αποδεκτή.

 

Καθ’ ου η Αίτηση 2:

            Μοναδικός μάρτυρας για την πλευρά του, κατέθεσε ο ίδιος ο Καθ’ ου η Αίτηση 2, κ. Ανδρέας Φιλίππου. Ο κ. Φιλίππου κατέθεσε Γραπτή Δήλωση, το Τεκμήριο Β, ως η κυρίως εξέταση του. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, ο οποίος είναι γνωστός του, του τηλεφώνησε το Μάιο 2019 και του ζήτησε να τον συναντήσει, γιατί χρειαζόταν ένα άτομο να υπογράψει ως μάρτυρας σε μια συμφωνία ενοικίασης που θα υπέγραφε με την ιδιοκτήτρια. Του ζήτησε επίσης τον αριθμό της πολιτικής του ταυτότητας και το πλήρες ονοματεπώνυμο του. Όταν ο κ. Φιλίππου πήγε να τον συναντήσει, ήταν ακόμη δύο άτομα μαζί του, τα οποία, όπως ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 του ανέφερε, ήταν η ιδιοκτήτρια του υποστατικού και η αδελφή της.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 του παρέδωσε τη συμφωνία ενοικίασης και του ζήτησε να υπογράψει το έγγραφο ως εγγυητής. Ο κ. Φιλίππου του ανέφερε ότι δεν επιθυμούσε να υπογράψει σαν εγγυητής, σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να δεσμευτεί ως εγγυητής γι’ αυτή τη συμφωνία και σε κάθε περίπτωση, δεν του είχε αναφέρει κάτι τέτοιο προηγουμένως. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 του ανέφερε ότι θα πήγαινε κάποιος τρίτος να υπογράψει σαν εγγυητής, αλλά την τελευταία στιγμή τον ενημέρωσε ότι δεν μπορούσε να υπογράψει. Παρόλο που το ζήτησε επανειλημμένα, ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 αρνήθηκε να το πράξει, όπως κατέθεσε. Ωστόσο, αποδέχθηκε να υπογράψει ως μάρτυρας και στις δύο συμφωνίες που του δόθηκαν εκείνη τη στιγμή από τον Καθ’ ου η Αίτηση 1. Μέχρι να του επιδοθεί η παρούσα Αίτηση, δεν έλαβε γνώση με οποιαδήποτε επιστολή, για τα σχετικά με την παρούσα υπόθεση ζητήματα.

 

Κατά την αντεξέταση του, ο μάρτυρας επέμεινε στην εκδοχή του και αναγνώρισε την υπογραφή του στα Τεκμήρια 3 και 8. Υπέγραψε ως μάρτυρας και όχι ως εγγυητής, όπως είπε.

 

Η εικόνα που δημιουργήθηκε στο Δικαστήριο, είναι ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 σαφώς και δεν επιθυμεί σήμερα να βρεθεί υπόλογος έναντι της Αιτήτριας για οποιεσδήποτε οφειλές του Καθ’ ου η Αίτηση 1. Ούτε κατά την υπογραφή του ενοικιαστηρίου εγγράφου προτιμούσε να υπογράψει ως εγγυητής. Υπέγραψε όμως και συμπλήρωσε τα στοιχεία του στο κείμενο της εγγύησης και όχι οπουδήποτε αλλού. Ακόμα και εάν δεν είναι ο ίδιος που συμπλήρωσε τα στοιχεία του αλλά είναι, λόγου χάριν, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 και πάλιν υπέγραψε κάτω από αυτά, ούτως αποδεχόμενος την αναγραφή των στο συγκεκριμένο μέρος του ενοικιαστηρίου εγγράφου. Δεν έχουμε πιστέψει την εκδοχή του.

 

Πραγματικά γεγονότα:

            Από την ενώπιον μας αποδεκτή μαρτυρία, κρίνουμε ότι τα πραγματικά γεγονότα έχουν ως εξής:

 

Η Αιτήτρια, η οποία είναι μόνιμη κάτοικος Αυστραλίας εδώ και χρόνια, είναι ιδιοκτήτρια μίας οικίας επί της οδού Ολύμπου 9Β, 2108 Αγλαντζιά, Λευκωσία, εντός των Δημοτικών ορίων του Δήμου Αγλαντζιάς (Τεκμήριο 1), δηλαδή εντός ελεγχόμενης περιοχής εν τη εννοία του άρθρου 2 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και της Κ.Δ.Π. 519/2007. Η επίδικη οικία συμπληρώθηκε πριν την 31.12.1999, περί το 1981 (Τεκμήρια 2 και 7) και έκτοτε ενοικιαζόταν ή προσφερόταν προς ενοικίασην.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κατείχε την επίδικη οικία ως ενοικιαστής, δυνάμει παλαιότερης ενοικίασης με την Αιτήτρια και την 28.5.2019, υπέγραψε δύο ενοικιαστήρια έγγραφα με την Αιτήτρια, για την ενοικίαση της επίδικης οικίας, για περίοδο 6 μηνών από 1.7.2019 μέχρι 31.12.2019 (Τεκμήριο 8) και για περίοδο ενός έτους από 1.1.2020 μέχρι 31.12.2020 (Τεκμήριο 3).

 

Το Τεκμήριο 3 αφορούσε την τελευταία, ημερολογιακά, συμβατική περίοδο ενοικίασης. Το μηνιαίο ενοίκιο συμφωνήθηκε σε €470.-, προπληρωτέο προκαταβολικά την 5^η ημέρα κάθε ημερολογιακού μήνα (ρήτρα 5). Οι ρήτρες 8, 10 και 12 του ενοικιαστηρίου εγγράφου, προνοούσαν ως εξής:

«8. Ο ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΣ υποχρεούται στην πληρωμή του ηλεκτρισμού, υδατοπρομήθειας, το αναλογούν σ’ αυτόν μερίδιο για τον λογαριασμό των κοινοχρήστων ή και οποιεσδήποτε άλλες επιβαρύνσεις ή και τέλη πλην του φόρου ακίνητης περιουσίας που θα βαρύνει τον ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ.»

 

«10. Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ μπορεί να τερματίσει την παρούσαν συμφωνία και να αναλάβει κατοχή των εν λόγω υποστατικών σε περίπτωση κατά την οποία καθυστερήσει οποιοδήποτε ενοίκιον για την περίοδο επτά (7) ημερών ή και σε περίπτωση κατά την οποίαν ο ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΣ ήθελε παραβεί οποιονδήποτε όρον ή όρους της συμφωνίας αυτής.»

 

«12. Σε περίπτωση κατά την οποίαν οποιοσδήποτε των συμβαλλομένων μερών δεν επιθυμεί την συνέχιση της ενοικίασης για νέα περίοδο αυτός θα πρέπει να ειδοποιήσει τον άλλον συμβαλλόμενον γραπτώς δύο μήνες πριν λήξεις η παρούσα ενοικίαση. Στην αντίθετη περίπτωση θα ισχύουν όλοι οι όροι της παρούσας συμφωνίας πλην των όρων που αφορούν το βασικό καταβαλλόμενον ενοίκιο το οποίον θα αυξηθεί μετά από συμφωνία των συμβαλλομένων μερών αφού ληφθούν υπ’ όψη η άνοδος του τιμαριθμικού δείκτη, το INFLATION και η ενοικιαστική αξία της περιοχής, εν πάση όμως περιπτώση η ετήσια αύξηση δεν θα είναι μικρότερη των ΕΥΡΩ ….. μηνιαίως.»

 

Η ρήτρα 12 δεν συμπληρώθηκε ώστε να εκφραστεί η βούληση των μερών και να αποκτήσει η ρήτρα συμβατικό υπόβαθρο και ισχύ.

 

Η Αιτήτρια, μέσω των δικηγόρων της, απέστειλε επιστολή προς τον Καθ’ ου η Αίτηση 1, ημερομηνίας 17.3.2020 (Τεκμήριο 5), με την οποία του γνωστοποίησε τερματισμό της συμφωνίας ενοικίασης λόγω παραβίασης των όρων της, ήτοι της μη καταβολής του συμφωνηθέντος ενοικίου. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κλήθηκε όπως εξοφλήσει εντός 21 ημερών από της λήψης της επιστολής, τα ενοίκια των μηνών Αυγούστου 2019 – Μαρτίου 2020. Η επιστολή επιδόθηκε στον Καθ’ ου η Αίτηση 1 την 11.5.2020.

 

Οι δικηγόροι της Αιτήτριας απέστειλαν επιστολή προς τον Καθ’ ου η Αίτηση 2, ημερομηνίας 17.7.2020, υπό την ιδιότητα του ως εγγυητής του Καθ’ ου η Αίτηση 1, στην οποία επισύναψαν την πιο πάνω επιστολή τους προς τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 (Τεκμήριο 6). Ενημέρωσαν δε τον Καθ’ ου η Αίτηση 2, ότι, μέχρι τότε, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν είχε καταβάλει τα οφειλόμενα ενοίκια και Δημοτικά τέλη και είχαν οδηγίες από την Αιτήτρια να λάβουν μέτρα ανάκτησης της κατοχής του υποστατικού και των ενοικίων, για τα οποία ευθυνόταν και ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 ως εγγυητής. Η επιστολή επιδόθηκε στον Καθ’ ου η Αίτηση 2 την 27.7.2020. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 κατέθεσε ότι η επιστολή δεν του είχε επιδοθεί, αλλά η μαρτυρία του περιορίστηκε μέχρις εκεί. Δεν αμφισβήτησε επαρκώς ή και καθόλου, τη γραπτή μαρτυρία του Δικαστικού επιδότη, δηλαδή την ένορκο δήλωση του, ότι όντως του επέδωσε την επιστολή.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κατέβαλε μέρος των οφειλόμενων ενοικίων και εξακολουθούσε να οφείλει ενοίκια από το Φεβρουάριο 2020 (μέρος) μέχρι τον Νοέμβριο 2020. Είκοσι μια ημέρες μετά την επίδοση του Τεκμηρίου 5 και εφόσον δεν είχε εξοφλήσει το μέχρι τότε οφειλόμενο ποσό, επήλθε ο τερματισμός της συμβατικής ενοικίασης. Ο Καθ’ ου η Αίτηση παρέμεινε σε κατοχή της επίδικης οικίας και ούτως κατέστη θέσμιος ενοικιαστής το αργότερο από την 2.6.2020 (μετά την πάροδο των 21 ημερών). Το Δεκέμβριο 2020, καταχωρήθηκε η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 27(1) [1] του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/83 ως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, οι πρόνοιες του τελευταίου ενοικιαστηρίου εγγράφου εφαρμόζονται στη θέσμια ενοικίαση, πλην των όρων που αφορούν τη διάρκεια της ενοικίασης και το ύψος του ενοικίου.

 

Πλείστα εκ των ανωτέρω, έχουν ήδη κριθεί από το Δικαστήριο στα πλαίσια της εξέτασης της υπόθεσης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1 και η παρούσα σύνθεση εξετάζει προσεκτικά τα απαραίτητα, για σκοπούς μόνο της υπόθεσης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2.

 

Εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1, εκδόθηκε την 13.5.2021, ερήμην, Απόφαση για οφειλόμενα ενοίκια, ενδιάμεσα οφέλη, Δημοτικά τέλη σκυβάλων και δικηγορικά έξοδα και Διάταγμα ανάκτησης κατοχής της επίδικης οικίας. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 παρέδωσε την κατοχή της επίδικης οικίας στις 8.2.2022, κατόπιν εκτέλεσης εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Κατά την παράδοση της κατοχής, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 όφειλε το ποσό των €11.100 ως ενοίκια και το ποσό των €175.- ως Δημοτικά τέλη σκυβάλων για το έτος 2020.

 

Κατά την υπογραφή του τελευταίου ενοικιαστηρίου εγγράφου, δηλαδή του Τεκμηρίου 3, παρόντες ήταν ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, η Αιτήτρια και η Μ.Α.1. Ένα πρόσωπο που θα υπέγραφε ως εγγυητής, δεν μπόρεσε να έρθει και ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κάλεσε στο τηλέφωνο τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 για να πάει να υπογράψει. Οι απόψεις διίστανται, κατά πόσον ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 είχε ενημερώσει τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 προηγούμενα, ότι τον ήθελε να υπογράψει ως εγγυητής. Το σίγουρο είναι ότι η πλευρά της Αιτήτριας ζητούσε υπογραφή εγγυητή και ότι το τρίτο πρόσωπο που είχε κληθεί να παραστεί και δεν πήγε, θα υπέγραφε ως εγγυητής.

 

Όταν όμως ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 προσήλθε στην επίδικη οικία, ενημερώθηκε ότι θα υπέγραφε ως εγγυητής και δεν συναίνεσε, σύμφωνα με τον ίδιο. Παρόλο αυτά, συμπλήρωσε τα στοιχεία του στην παράγραφο κάτω από τη λέξη «Εγγυητής» και υπέγραψε κάτω από το κείμενο της εγγύησης και στη θέση του πρώτου μάρτυρα. Δεν υπάρχουν άλλες υπογραφές μαρτύρων και δεν ήταν άλλα πρόσωπα παρόντα κατά τον ουσιώδη χρόνο της υπογραφής του εγγράφου.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 δέχθηκε ότι κλήθηκε για να υπογράψει ως εγγυητής. Επέμεινε ότι δεν δέχθηκε να υπογράψει ως εγγυητής, αλλά υπέγραψε ως μάρτυρας. Το γεγονός παραμένει ότι, αφενός τα στοιχεία του φαίνονται στο κείμενο της εγγύησης και αφετέρου, ότι υπέγραψε κάτω από το κείμενο της εγγύησης όπως αυτό συμπληρώθηκε με τα στοιχεία του. Μπορεί η υπογραφή του να είναι ταυτόχρονα κάτω από το κείμενο της εγγύησης και στη θέση της υπογραφής του πρώτου μάρτυρα, αλλά υπάρχει μεγάλη εγγύτητα μεταξύ των δύο και ο χώρος είναι περιορισμένος. Περαιτέρω, τα στοιχεία του Καθ’ ου  Αίτηση 2 δεν συμπληρώθηκαν στη θέση των μαρτύρων, αλλά στο κείμενο της εγγύησης.

 

Αποτελεί εύρημα μας ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 υπέγραψε το ενοικιαστήριο έγγραφο, Τεκμήριο 3, ως εγγυητής του Καθ’ ου η Αίτηση 1. Παραμένει το ερώτημα κατά πόσον είναι υπόλογος έναντι της Αιτήτριας, κατά τη θέσμια ενοικίαση, δηλαδή μετά την 2.6.2020. Ειρήσθω εν παρόδω, το ενοίκιο του μηνός Ιουνίου 2020, κατέστη πληρωτέο την 5.6.2020, σύμφωνα με το ενοικιαστήριο έγγραφο (βλέπετε πιο πάνω), δηλαδή αφότου η ενοικίαση κατέστη θέσμια.

 

Νομική πτυχή:

Εγγύηση και θέσμια ενοικίαση:

Λεκτικό:

            Το λεκτικό της εγγύησης στο Τεκμήριο 3, έχει ως εξής:

«Ο υποφαινόμενος Αντρέας Φιλίππου [   ] [   ] Εγγυώμαι την εκ μέρους του ενοικιαστού πιστήν τήρηση του παρόντος εγγράφου ως συνόλου ή και την τήρηση όλων και ενός εκάστου των του παρόντος εγγράφου όρων ουχί μόνον κατά την διάρκειας του παρόντος αλλά μέχρι της επιστροφής του υποστατικού προς τον ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ, την εξόφληση παντός οφειλομένου ενοικίου και πάσης ζημίας.»

 

Η ισχύς της εγγύησης στη θέσμια ενοικίαση:

Σχετικές είναι οι αυθεντίες Metochis v. Schiza (1952) 1 C.L.R. 149, Michael v. Nishanian (1966) 1 C.L.R. 150, Kyriakidou v. Mangaldjian (1969) 1 C.L.R. 1, Αργύρη v. Χρυσοστόμου (2006) 1(Β) Α.Α.Δ. 1362 και Μάντζαλος v. Μιχαηλίδη κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 74/2013, απόφαση ημερομηνίας 14.2.2019. Κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης στην πρώτη αυθεντία, η σχετική νομοθεσία στην Κύπρο ήταν το Κεφ. 108, Rent Restriction Law. Ο έντιμος Δικαστής Hallinan, αποφάσισε ότι (σελίδα 150):

“It is quite clear that such guarantee would not apply to a statutory tenancy under the Increase of Rent and Mortgage Interest (Restrictions) Act, 1920. In the commentary on section 15 of that Act contained in Megarry Rent Acts (6^th Edition, page 165) the learned author states:-

‘Again the statutory tenancy is a different tenancy from the contractual tenancy whence it sprang, so that a guarantor of the rent under the contractual term is not liable for rent accruing during the statutory tenancy.’

…..

“It is clear from the wording of section 8(3) of our law that the legislative authority merely intended to confer a right of occupation on the tenant who becomes statutory tenant and he is, as in England, obliged to observe the conditions and is entitled to the rights under the original contract of tenancy in so far as they may be applicable; subject to the provisions of this law, as in England, the statutory tenancy is a different tenancy from the contractual tenancy.”

 

Πέραν του πιο πάνω αποσπάσματος, το οποίο είναι το απαύγασμα της νομολογίας κατά την κρίση μου, ο έντιμος Δικαστής κ. Χατζηαναστασίου ξεκαθάρισε επίσης, στη σελίδα 16 της αυθεντίας Kyriakidou v. Mangaldjian (πιο πάνω), ότι, ενόψει ρητρών στο ενοικιαστήριο έγγραφο για την υποχρέωση του ενοικιαστή να παραδώσει το μίσθιο στο τέλος της περιόδου ενοικιάσεως και για το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να καταγγείλει τη σύμβαση σε περίπτωση παραβιάσεως όρου αυτής από τον ενοικιαστή, δηλαδή ρητρών που προνοούν το τέλος της σχέσης, δεν υπάρχει συνεχής εγγύηση (continuing guarantee) εφόσον δεν υπάρχει συνεχής σχέση (continuing relationship).

 

Στην αυθεντία Michael v. Nishanian (πιο πάνω), αποφασίστηκε ουσιαστικά, ότι όπου το ενοικιαστήριο έγγραφο προβλέπει περίοδο ανανέωσης, τότε η εγγύηση θεωρείται ότι ισχύει και για την περίοδο ανανέωσης [2]. Στην παρούσα περίπτωση, το ενοικιαστήριο έγγραφο περιλάμβανε πρόνοια ανανέωσης (βλέπετε πιο πάνω), η οποία όμως δεν είχε συμπληρωθεί ώστε να έχει ισχύ και εφαρμογή.

 

Με την απόφαση στην υπόθεση Kyriakidou v. Mangaldjian (πιο πάνω), και ενώ η νομοθεσία σε ισχύ τότε ήταν το Κεφ. 86, Rent (Control) Law, κατέστη σαφές ότι η εγγύηση σε ενοικιαστήριο έγγραφο δεν ισχύει στη θέσμια ενοικίαση, δηλαδή μετά που το εν λόγω έγγραφο έληξε ή τερματίστηκε νόμιμα, και μόνον, εάν χρησιμοποιείται πολύ σαφές και ξεκάθαρο λεκτικό, δυνατόν να θεωρηθεί ότι ισχύει [3].

Στην αυθεντία Αργύρη v. Χρυσοστόμου (πιο πάνω), και πάλιν υπήρχε σύμβαση ενοικίασης, με συγκεκριμένη περίοδο ενοικίασης και δικαίωμα ανανέωσης για περαιτέρω περίοδο. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η συμφωνία ενοικίασης είχε δυνητικά καταληκτικό χρόνο τη λήξη της περιόδου ανανέωσης και όχι τη λήξη της αρχικής περιόδου, ο εγγυητής γνώριζε για το δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης και θα πρέπει να είχε την πρόθεση να εγγυηθεί τον ενοικιαστή για ολόκληρη την περίοδο, όχι μόνο την αρχική. Επίσης, αποφασίστηκε ότι, η επέκταση της συμφωνίας για περαιτέρω περίοδο, δεν δημιουργούσε νέα συμφωνία και κατ’ επέκτασιν, δεν απάλλασσε τον εγγυητή από τις υποχρεώσεις του, σύμφωνα με το άρθρο 91 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149.

 

Στην πιο πρόσφατη αυθεντία, Μάντζαλος v. Μιχαηλίδη κ.ά. (πιο πάνω), στη δεύτερη σελίδα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο έντιμος Δικαστής, ως ήταν τότε, κ. Α.Ρ. Λιάτσος, είπε τα εξής:

«Υπενθυμίζουμε ότι σύμβαση εγγύησης είναι, ουσιαστικά, η συμφωνία προς εκπλήρωση υποχρέωσης τρίτου προσώπου, σε περίπτωση που το πρόσωπο αυτό αρνείται και/ή παραλείπει να την εκπληρώσει. Παραμένει βασική αρχή του δικαίου των συμβάσεων ότι κάθε μεταβολή των όρων συμφωνίας εγγύησης, η οποία επέρχεται χωρίς την συναίνεση του εγγυητή, έχει ως αποτέλεσμα την απαλλαγή του εν λόγω εγγυητή από κάθε ευθύνη από μεταγενέστερες συναλλαγές.

Όπως σημειώθηκε στην απόφαση Λαϊκή Τράπεζα Λτδ v. T.G. & Sons Importing Ltd. κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 180 και υιοθετήθηκε στην Γεωργίου v. Τράπεζας Κύπρου (2009) 1 ΑΑΔ 862, το κατά πόσο σε μια συγκεκριμένη υπόθεση μια εγγύηση είναι συνεχής ή όχι, είναι ζήτημα που σχετίζεται με την πρόθεση των μερών, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το λεκτικό που χρησιμοποίησαν και όπως αυτό γίνεται δίκαια αντιληπτό με την έννοια που είχε χρησιμοποιηθεί. Η πρόθεση των μερών διακριβώνεται με τον καλύτερο τόπο αφού εξετασθεί η σχετική κατάσταση των μερών κατά τον χρόνο συγγραφή του εγγράφου. Συνιστά περαιτέρω προσέγγιση της νομολογίας ότι το όλο θέμα δεν μπορεί να αποφασισθεί με βάση και μόνο την απλή ερμηνεία του εγγράφου χωρίς να εξετασθούν οι συνθήκες που το περιβάλλουν για να ανευρεθεί ποιο ήταν το αντικείμενο το οποίο τα μέρη είχαν κατά νουν όταν δόθηκε η εγγύηση (Heffield v. Meadows (1869) L.R. 4 C.P. 595, 599). Στην απόφαση Αργύρη v. Χρυσοστόμου (2006) 1 ΑΑΔ 1362, επαναλήφθηκε η θεμελιωμένη νομολογιακή προσέγγιση ότι το Δικαστήριο έχει καθήκον, ερμηνεύοντας μια συμφωνία, να εντοπίσει την πρόθεση των συμβληθέντων και να ερμηνεύσει τα αναγραφόμενα στη συμφωνία κατά τρόπο που να συνάδει, να εφαρμόζει και να υλοποιεί την πρόθεση των μερών.»

 

Στην παρούσα περίπτωση, εκ του λεκτικού της φαίνεται ότι η εγγύηση δόθηκε για τον ενοικιαστή, ο οποίος κατονομάζεται στο ενοικιαστήριο έγγραφο, δηλαδή τον Καθ’ ου η Αίτηση 1. Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 είναι γνωστοί και ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 προσήλθε στην επίδικη οικία και ήταν παρών κατά την υπογραφή του ενοικιαστηρίου εγγράφου από τους συμβαλλομένους, μετά από πρόσκληση του Καθ’ ου η Αίτηση 1, για να υπογράψει ως εγγυητής. Η ενοικίαση της επίδικης οικίας από τον Καθ’ ου η Αίτηση 1, συνεχίστηκε δυνάμει του ενοικιαστηρίου έγγραφου, Τεκμήριο 3. Αυτή ήταν η σχετική κατάσταση των μερών κατά το χρόνο υπογραφής του εγγράφου Τεκμήριο 3 και αυτές ήταν οι περιβάλλουσες συνθήκες.

 

Στη σελίδα 3 της ίδιας αυθεντίας αναφέρονται τα ακόλουθα:

«Προκύπτει αβίαστα ότι η θέσμια ενοικίαση είναι διαφορετική μορφή ενοικίασης από τη συμβατική. Με αυτό ως δεδομένο, η εγγύηση καταβολής ενοικίου σε σχέση με συμβατική ενοικίαση δεν καλύπτει μετέπειτα θέσμια ενοικίαση, εκτός εάν με ξεκάθαρο τρόπο προκύπτει τέτοια υποχρέωση από το λεκτικό της συμφωνίας εγγύησης. Τότε και μόνο το Δικαστήριο θα μπορεί να οδηγηθεί σε συμπέρασμα ότι η σύμβαση εγγύησης εφαρμόζεται και σε σχέση με την πληρωμή ενοικίου θέσμιας ενοικίασης. Ας μη διαφεύγει ότι η θέσμια ενοικίαση είναι απροσδιορίστου χρονικής διάρκειας, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό και το οποίο συνιστά επιπρόσθετο βάρος στους ώμους του όποιου εγγυητή καταβολής ενοικίου. Το ζήτημα διαφοροποιείται βεβαίως στις περιπτώσεις όπου στο ίδιο το ενοικιαστήριο έγγραφο προβλέπεται περίοδος ανανέωσης ή όπου η συμφωνία ενοικίασης είχε δυνητικά καταληκτικό χρόνο τη λήξη της περιόδου ανανέωσης. Σε τέτοια περίπτωση και με δεδομένο ότι ο εγγυητής γνώριζε για το δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης και ότι η ανανέωση επήλθε, η εγγύηση θεωρείται ότι ισχύει και για την περίοδο ανανέωσης (Michael v. Nishanian (1966) 1 C.L.R. 150, Αργύρη (ανωτέρω).»

 

Κρίνουμε ότι από το λεκτικό της εγγύησης που δόθηκε, δεν προκύπτει με ξεκάθαρο τρόπο, η παραχώρηση εγγύησης για την καταβολή του ενοικίου κατά τη θέσμια ενοικίαση. Η επιστροφή του υποστατικού προς την ιδιοκτήτρια, για την οποία ομιλεί το λεκτικό της εγγύησης, μπορεί να αναφέρεται μόνο στην επιστροφή της κατοχής με βάση τη συμβατική περίοδο ενοικίασης και κατά τη λήξη αυτής και/ή οποιασδήποτε περιόδου ανανέωσης της συμβατικής ενοικίασης (όπου στην προκείμενη περίπτωση, δεν ενεργοποιήθηκε, όπως αναφέρουμε πιο πάνω). Όχι στην επιστροφή της κατοχής όποτε και αυτή λάβει χώραν και με οποιοδήποτε τρόπο αυτή λάβει χώραν, πχ. μετά την εκτέλεση απόφασης Δικαστηρίου. Οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία ή θεώρηση, αντιβαίνει τις πρόνοιες του περί Συμβάσεων Νόμου που αφορούν την ισχύ της εγγύησης (βλέπετε πιο πάνω). Αυτή η ερμηνεία ακριβώς αναφέρεται και κατέστη νομολογία, στην αυθεντία Αργύρη v. Χρυσοστόμου, πιο πάνω, όπου ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως ήταν τότε, κ. Μ.Μ. Νικολάτος, ομιλούσε για παροχή εγγύησης για την αρχική περίοδο ενοικίασης και την καταληκτική περίοδο ενοικίασης αφού ασκηθεί το δικαίωμα ανανέωσης.

 

Κρίνουμε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 δεν είναι υπόλογος για οποιαδήποτε καθυστερημένα και οφειλόμενα υπό του Καθ’ ου η Αίτηση 1 ενοίκια ή άλλα ποσά, μετά τον τερματισμό της συμβατικής ενοικίασης και αφού ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 κατέστη θέσμιος ενοικιαστής, δηλαδή μετά την 2.6.2020.

 

Απόφαση:

Ως εκ των ανωτέρω και με τη σύμφωνο γνώμη των Παρέδρων, εκδίδεται απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2, αλληλεγγύως και κεχωρισμένως μετά του Καθ’ ου η Αίτηση 1, για τα πιο κάτω ποσά:

(α)     €1.700 το οποίο αφορά οφειλόμενα ενοίκια για τους μήνες Φεβρουάριο 2020 (μέρος) έως Μάιο 2020, πλέον νόμιμο τόκο και

(β)     €72,92 αναλογία Δημοτικών τελών σκυβάλων για τους πρώτους πέντε μήνες του έτους 2020, πλέον νόμιμο τόκο.

 

Τα έξοδα της υπόθεσης επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα €500 - €2.000.

 

(Υπ.)                                                  

Λ.Σ. Καμμίτση          

Πρόεδρος                 

Πιστόν Αντίγραφον