ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου

Αίτηση Αρ.: Κ40/23

(i-justice)

Μεταξύ:

ROMYKAT LTD (HE 342147), από τη Λευκωσία

Αιτήτριας

και

 

(1) ΤΡΥΦΩΝ ΣΤΕΛΙΟΥ, από τη Λευκωσία

(2) ΤΡΥΦΩΝ ΤΟΥΛΑΣ, από τη Λευκωσία

(3) ΜΑΡΚΙΔΗ ΣΟΦΟΚΛΗ, από τη Λευκωσία

Καθ’ ων η Αίτηση

--------------------------------------------------------------------------------------

Αίτηση για την έκδοση προσωρινού Διατάγματος για την αναστολή εκτέλεσης Απόφασης

14.3.2024

Για την Αιτήτρια εταιρεία: κ. Χρ. Καμπούρης για κ.κ. Kampouri, Gialeli Co

Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3: κ. Κ. Κωνσταντινίδης για κ.κ. Μιχαηλίδη & Παντελή Συνεταίροι Δ.Ε.Π.Ε.

Ενδιάμεση  Απόφαση

 

            Με μονομερή αίτηση ημερομηνίας 31.7.2023, η Αιτήτρια στην κυρίως Αίτηση, εξαιτείται της έκδοσης Διατάγματος και/ή απόφασης, με το οποίο να αναστέλλεται η εκτέλεση του Διατάγματος και/ή της απόφασης ημερομηνίας 29.6.2020 του παρόντος Δικαστηρίου, τα οποία εκδόθηκαν στα πλαίσια της Αίτησης Ε171/19, μέχρι νεότερων διαταγών του Δικαστηρίου και/ή μέχρι την εκδίκαση και πλήρη αποπεράτωση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης και/ή μέχρι οποιαδήποτε ημερομηνία το Δικαστήριο κρίνει ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις.

 

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.40 θθ.7 και 11, Δ.48 θθ.1-4, 8 και 9, Δ.57, Δ.64, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 5, 6, 7 και 9, στον περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν.14/60, άρθρα 31-32 και 47, στον περί Ενοικιοστασίου Νόμου 1983, Ν.23/83 και ειδικότερα στα άρθρα 4 και 6, στο Άρθρο 30 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στους Κανόνες Φυσικής Δικαιοσύνης, στη διακριτική ευχέρεια και στις συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου.

 

Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση της κας. Κατερίνας Ιωαννίδου, από τη Λευκωσία. Η κα. Ιωαννίδου κατέθεσε ότι είναι μια εκ των Διευθυντών της Αιτήτριας εταιρείας, γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης από ανάγνωση του φακέλου και είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη να προβεί τη δήλωση της.

 

Μετά την έκδοση και επίδοση του Διατάγματος δια του οποίου η Αιτήτρια διατάχθηκε όπως  καταβάλλει οφειλόμενα ενοίκια και παραδώσει κενή και ελευθέρα την κατοχή των καταστημάτων αρ. 16 και 18 στην οδό Γράμμου, των καταστημάτων αρ. 4^α  και 4^α2 στην οδό Ελευθερίας και ενός δωματίου εντός διαμερίσματος στην οδό Γράμμου αρ.20, στη Λευκωσία, η Αιτήτρια παρέδωσε την κατοχή του δωματίου του διαμερίσματος, στο οποίο πλέον διαμένουν νέοι ενοικιαστές των Καθ’ ων η Αίτηση και κατά ή περί τις 8.8.2020, συμφώνησε εγγράφως με τους Καθ’ ων η Αίτηση, όπως δώσει το ποσό των €8.500 προς εξόφλησην του εκδοθέντος Διατάγματος στην Αίτηση Ε171/19 και όπως ανασταλεί άμεσα η διαδικασία έξωσης και παραμείνει η κατοχή και ενοικίαση των λοιπών καταστημάτων (εν τοις εφεξής καλούμενα «το ακίνητο»), στην Αιτήτρια, για ένα ακόμα χρόνο, με ενοίκιο €550.

 

Μετά τη λήξη της ως άνω συμφωνίας, η Αιτήτρια συνέχισε να ενοικιάζει το ακίνητο από μήνα σε μήνα, πληρώνοντας τους σχετικούς λογαριασμούς του ακινήτου και καταβάλλοντας ανελλιπώς ενοίκιο ύψους €500.- στους Καθ’ ων η Αίτηση, ενοίκιο το οποίο οι Καθ' ων η Αίτηση συνέχισαν να παραλαμβάνουν και παραλαμβάνουν μέχρι και σήμερα, χωρίς καμία αμφισβήτηση. Η κα. Ιωαννίδου δεν εξηγεί γιατί η Αιτήτρια καταβάλλει ποσό €500.- ενώ, ως η ίδια υποστηρίζει, είχε συμφωνηθεί ενοίκιο €550.- για τον ένα επιπλέον χρόνο. Η ενόρκως δηλούσα λέγει ότι λαμβάνει νομική συμβουλή πως η Αιτήτρια προέβη σε νέα ενοικίαση του ακινήτου από τους Καθ’ ων η Αίτηση, από την 8.8.2020, ενοικίαση η οποία συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και σήμερα, από μήνα σε μήνα, καθιστώντας την Αιτήτρια θέσμια ενοικιάστρια. Η κα. Ιωαννίδου δεν εξηγεί εάν η νέα ενοικίαση βασιζόταν σε προφορική ή γραπτή συμφωνία ή άλλως πως και κατά πόσον εδύνατο να υπάρξει νέα ενοικίαση χωρίς έστω προφορική συμφωνία.

Κατέθεσε ότι, παρά την ανωτέρω συμφωνία και τη δημιουργία νέας ενοικίασης, οι Καθ’ ων η Αίτηση προέβησαν σε μέτρα εκτέλεσης του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, επιδίδοντας σ’ αυτήν στις 21.7.2023, ειδοποίηση πώλησης κατασχεμένων αντικειμένων με δημόσιο πλειστηριασμό στις 10.8.2023. Είναι η θέση της μάρτυρος ότι σήμερα η Αιτήτρια διαμένει νόμιμα στο ακίνητο κατόπιν νέας ενοικίασης, η οποία δημιουργήθηκε μετά την έκδοση του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, κατόπιν νέας συμφωνίας της Αιτήτριας με τους Καθ’ ων η Αίτηση, ενοικίαση την οποία οι Καθ’ ων η Αίτηση ουδέποτε αμφισβήτησαν, λαμβάνοντας ανελλιπώς τα μηνιαία ενοίκια. Εδώ ομιλεί για νέα συμφωνία, χωρίς την παροχή οποιωνδήποτε περαιτέρω λεπτομερειών. Ως εκ τούτου λέγει, το Διάταγμα ημερομηνίας 29.6.2020 δεν αφορά και ούτε συμπεριλαμβάνει την νέα ενοικίαση, προκειμένου να εκτελεστεί και να εφαρμοστεί σ’ αυτή, ως επιδιώκουν οι Καθ’ ων η Αίτηση με τον πλειστηριασμό κατασχεμένων αντικειμένων και προς τούτο, η Αιτήτρια προχώρησε με την καταχώρηση της υπό των άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης προς αναγνώριση της νέας ενοικίασης της.

 

Περαιτέρω, είναι η θέση της Αιτήτριας, ότι τυχόν εκτέλεση του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020 πριν την αποπεράτωση της Αίτησης της Αιτήτριας, θα επηρεάσει δυσμενώς τα δικαιώματά της, καθότι ακόμα και αν επιτύχει την αναγνώριση της νέας ενοικίασης, η Αιτήτρια θα έχει απωλέσει την περιουσία και τα αντικείμενα της, τα οποία θα είναι αδύνατον να πάρει πίσω, ενώ θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από τα καταστήματα, κλείνοντας την επιχείρησή της και χάνοντας το μοναδικό της εισόδημα, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί με τρόπο καταλυτικό η οικονομική της δυνατότητα και η βιωσιμότητά της. Η αναστολή εκτέλεσης του Διατάγματος, αποτελεί εκ των πραγμάτων, το μοναδικό τρόπο προστασίας του κινδύνου δημιουργίας ανεπανόρθωτης ζημιάς, ο οποίος είναι εύλογα υπαρκτός και άμεσος.

 

Η κα. Ιωαννίδου κατέθεσε ότι η αναστολή εκτέλεσης του Διατάγματος δεν θα επηρεάσει τα δικαιώματα των Καθ’ ων η Αίτηση να απολαύσουν τους καρπούς της επιτυχίας τους, καθότι έχουν το δικαίωμα ένστασης στην αίτηση της Αιτήτριας και η υπόθεση θα προχωρήσει σύμφωνα με τις διαταγές του Δικαστηρίου. Η υπό εξέταση αίτηση γίνεται μονομερώς, άμεσα, χωρίς οποιαδήποτε καθυστέρηση, μετά την επίδοση της Ειδοποίησης Πλειστηριασμού στις 21.7.2023 και υπό τις περιστάσεις, το εν λόγω Διάταγμα και/ή Απόφαση πρέπει να ανακληθεί μέχρι την πλήρη αποπεράτωση της Αίτησης.

 

Το δε ισοζύγιο της ευχέρειας, βαραίνει εκ των πραγμάτων προς την πλευρά της Αιτήτριας, διότι έχει αποδείξει μια εκ πρώτης όψεως ισχυρή και καλή υπόθεση, αφού πρόκειται για νέα ενοικίαση. Το ισοζύγιο δεν μπορεί παρά να τείνει προς την προστασία των Συνταγματικών δικαιωμάτων της Αιτήτριας και όχι προς την ενθάρρυνση της παρανομίας και πράξεων που απαγορεύονται εκ του νόμου και του Συντάγματος. Η μάρτυρας λέγει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση στην παρούσα υπόθεση, η Αιτήτρια έχει καλή βάση στην Αίτηση της και υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να δικαιούται στις αιτούμενες θεραπείες της. Είναι ορατός ο κίνδυνος, εάν δεν εκδοθεί τα αιτούμενο Διάταγμα, να είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο επίπεδο.

 

Τέλος, είναι κατεπείγον να εκδοθεί το αιτούμενο Διάταγμα, καθότι ο πλειστηριασμός είναι ορισμένος στις 10.8.2023. Η δε ενοικίαση συνεχίζεται κανονικά και ουδέν άλλο ποσό οφείλεται προς τους ιδιοκτήτες. Ως εκ τούτου, χωρίς την αναστολή του Διατάγματος, θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημία, επηρεάζοντας τη βιωσιμότητα της Αιτήτριας.

 

Ιστορικό:

Διάταγμα:

            Την 7.8.2023, το Δικαστήριο εξέδωσε μονομερώς προσωρινό Διάταγμα ως η υπό εξέταση αίτηση, υπό την αίρεση της καταβολής του ενοικίου και/ή ενδιάμεσου οφέλους για το επίδικο υποστατικό, από την Αιτήτρια εταιρεία, σε ύψος €550.-, αρχής γενομένης την 1.9.2023 και στη συνέχεια την 1^η ημέρα κάθε επόμενου μήνα, με επτά (7) ημέρες χάρη. Περαιτέρω, το Διάταγμα εκδόθηκε υπό τον όρο της υπογραφής εγγύησης από πλευράς της Αιτήτριας εταιρείας και της διευθύντριας αυτής, ύψους €3.000.

 

Δικόγραφα:

            Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο κυρίως Αίτηση, καταχωρίστηκε την 29.7.2023 και μ’ αυτήν η Αιτήτρια εξαιτείται ως ακολούθως:

«Α)     Διάταγμα και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να αναγνωρίζεται η Ενοικίαση της Αιτήτριας από 8 Αυγούστου 2020 μέχρι και σήμερα του καταστήματος που βρίσκεται στην οδό Γράμμου 20 στην Λευκωσία.

Β)      Διάταγμα και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται και/ή να ακυρώνεται η απόφαση και/ή το Διάταγμα ημερομηνίας 29/06/2020 που εκδόθηκε στα πλαίσια της Αίτησης Ε171/19 από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας μέχρι και την τελική αποπεράτωση της παρούσας Αίτησης.

Γ)       Οποιαδήποτε περαιτέρω και/ή άλλη θεραπεία ήθελε το Σεβαστό Δικαστήριο κρίνει εύλογη και/ή δίκαιη υπό τις περιστάσεις.

Δ)      Τα έξοδα της παρούσας Αίτησης πλέον Φ.Π.Α.»

 

            Η Αιτήτρια ενάγει ως ενοικιάστρια των καταστημάτων αρ. 16 και 18 στην οδό Γράμμου και των καταστημάτων αρ. 4^α και 4^α2 στην οδό Ελευθερίας στην Λευκωσίας και Καθ’ ης η Αίτηση στην Αίτηση Ε171/2019. Σημειώνεται ότι με την αιτούμενη θεραπεία (Α) ζητείται η αναγνώριση της ενοικίασης του καταστήματος στην οδό Γράμμου 20, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στα περιγραφόμενα ως υπό ενοικίαση υποστατικά.

 

Η Αιτήτρια αναφέρεται στην Αίτηση Ε171/2019 υπό των Καθ’ ων η Αίτηση στην παρούσα και στην έκδοση Διατάγματος και Απόφασης, ημερομηνίας 26.2020, ερήμην της Αιτήτριας λόγω μη καταχώρησης Σημειώματος Εμφάνισης. Σε υποθέσεις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, δεν καταχωρείται Σημείωμα Εμφάνισης, με βάση τους περί Ενοικιοστασίου Κανονισμούς. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι έγινε συμφωνία με τους Καθ’ ων η Αίτηση να δοθεί το ποσό των €8.500 προς εξόφληση της απόφασης στην Ε171/2019, να ανασταλεί η διαδικασία έξωσης και να παραμείνει σε κατοχή των λοιπών υποστατικών για ακόμα ένα χρόνο, με ενοίκιο €550.-. Στο τέλος έτους, συνέχισε να ενοικιάζει τα υποστατικά από μήνα σε μήνα, δημιουργήθηκε νέα ενοικίαση και είναι πλέον θέσμια ενοικιάστρια. Το Διάταγμα ημερομηνίας 29.6.2020 δεν αφορά, ούτε συμπεριλαμβάνει την νέα ενοικίαση.

 

Δεν έχει ακόμα καταχωρηθεί Απάντηση από πλευράς των Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3.

 

 

 

Διαδικασία:

Δεν αντεξετάστηκαν οι ενόρκως δηλούντες και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι ανάρτησαν τις αγορεύσεις τους στον ηλεκτρονικό φάκελο, την 8.2.2024. Ερμηνεύοντας τις σχετικές πρόνοιες του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/83 όπως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και επειδή η υπό εξέταση αποτελεί αίτηση προ της εκδίκασης της ουσίας της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων, έκρινα ότι η παρουσία Παρέδρων δεν είναι αναγκαία και το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση.

 

Ένσταση:

            Ένσταση εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3, καταχωρήθηκε την 8.12.2023 και αυτή βασίζεται στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο, Ν.23/83, άρθρα 2, 3, 4, 6, 11, στον περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 1983, Καν. 2, 3, 9, 11 και 12, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 4, 5, 6, 7, 9, 12, 14, στον περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν.14/60, άρθρα 29, 30, 31, 32, 42, 43, 44 και 47, στο άρθρο 30 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στον περί Αποδείξεως Νόμο,  Κεφ.9, άρθρα 23, 24, 26, 27, 33, στον περί της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Κυρωτικό) Νόμο, Ν.39/62, άρθρο 6(1), στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.39 θθ.1 - 5 και 9, Δ.40 θθ.7(β) και 11, Δ.43Α, Δ.48 θθ.1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 11 και 13, Δ.51, Δ.57, Δ.64, στους Κανόνες της Επιείκειας, στις Αρχές της Φυσικής Δικαιοσύνης, στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, στη γενική πρακτική του Δικαστηρίου, στην Νομολογία και στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου. Οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:

 

«1.     Η Αίτηση αποτελεί και/ή συνιστά ξεκάθαρα ενδιάμεση αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε και/ή προωθείται λανθασμένα αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει οποιαδήποτε καταχωρημένη κυρίως αίτησης που να φέρει τον ως άνω αριθμό και τίτλο στα πλαίσια της οποίας η εν λόγω Αίτηση να έχει καταχωρηθεί και/ή ουδεμία κυρίως αίτηση με τον ως άνω αριθμό και τίτλο δεν εκκρεμεί, πλην της εν λόγω Αίτησης, και ως τούτου η Αίτηση είναι εξ υπαρχής άκυρη και/ή θνησιγενής και/ή πάσχει δικονομικά ή/και διαδικαστικά και θα πρέπει το δίχως άλλο να απορριφθεί.

2.       Ανεξαρτήτως του πιο πάνω λόγου ένστασης, ακόμη και στη περίπτωση που υπήρχε ή υπάρχει μια τέτοια αίτηση παραμερισμού, δεν θα μπορούσε και/ή δεν μπορεί να συνάδει με τον ανεδαφικό ισχυρισμό της Αιτήτριας για δημιουργία νέας ενοικίασης, εφόσον δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να ζητείται ο παραμερισμός ή/και η ακύρωση ενός διατάγματος/Απόφασης, που όπως η ίδια η ενόρκως δηλούσα ισχυρίζεται (βλ. παρ. 8 Ε/Δ ημερ. 27/7/2023), δεν αφορά και ούτε συμπεριλαμβάνει τη «νέα ενοικίαση» προκειμένου να εκτελεστεί και να εφαρμοστεί σε αυτήν.

3.       Η Αίτηση βασίζεται και/ή στηρίζεται μεταξύ άλλων στη Διαταγή 40 Θεσμός 11 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στα πλαίσια της οποίας η Αιτήτρια δύναται και/ή εδύνατο να αιτηθεί γι’ αναστολή εκτέλεσης ή άλλης θεραπείας εναντίον απόφασης στη βάση γεγονότων που ηγέρθηκαν και/ή προέκυψαν πολύ αργά για να δικογραφηθούν, πλην όμως η Αιτήτρια δεν εμφανίστηκε καν στη διαδικασία της αίτησης υπ αρ. Ε171 /2019 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε η απόφαση ημερ. 29/6/2020 (εν τοις εφεξής καλούμενης ως η «Απόφαση»), και ως εκ τούτου δεν είναι δίκαιο και/ή ορθό το Σεβαστό Δικαστήριο ν' ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος της Αιτήτριας και να διατηρήσει σε ισχύ το προσωρινό διάταγμα ημερμ. 07/08/2023 και ως εκ τούτου θα πρέπει να το απορρίψει.

4.       Ο Θεσμός 11 της Διαταγής 40 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στον οποίον στηρίζεται, μεταξύ άλλων, η Αίτηση, σχετίζεται με την αναστολή εκτέλεσης Δικαστικής απόφασης ή διατάγματος όπου έχει καταχωρηθεί Έφεση, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση, αφού καμία έφεση δεν έχει καταχωρηθεί από πλευράς της Αιτήτριας εναντίον της Απόφασης.

5.       Αφ’ ης στιγμής η Απόφαση δυνάμει της οποίας εκδόθηκε ένταλμα ανάκτησης κατοχής και επί της οποίας αυτό εδράζεται, είναι σε ισχύ, το Σεβαστό Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να το ακυρώσει ή να το αναστείλει ούτε και κατ' επέκταση την άδεια με βάση την οποία εκδόθηκε, η τυχόν διατήρηση του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023 θα αναστείλει αυτόματα και την ισχύ του εντάλματος ανάκτησης ημερμ. 03/05/2023, το οποίο δεν είναι υπό τις περιστάσεις εφικτό.

6.       Χωρίς επηρεασμό των ως άνω λόγων ένστασης αρ. 1, 2, 3 και 4, δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, εν όψει της ανυπαρξίας κυρίως αίτηση το Δικαστήριο δεν δύναται ν’ αποφασίσει επί των προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, και δη μεταξύ άλλων ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα η Αιτήτρια να δικαιούται σε θεραπεία. Δεν καταδεικνύετο και/ή δεν καταδεικνύεται επίσης από πλευράς της Αιτήτριας ότι θα ήταν και/ή είναι δύσκολο έως αδύνατο να αποδοθεί δικαιοσύνη σε περίπτωση που δεν εκδίδετο και/ή δεν παραμείνει σε ισχύ το εκδοθέν διάταγμα.

7.       Δεν έχουν αποκαλυφθεί ή/και δεν συντρέχουν οι απαιτούμενες από τον σχετικό Νόμο εν προκειμένω προϋποθέσεις για αναστολή της Απόφασης και/ή το άρθρο 6 του Νόμου 23/83.

8.       Η Αιτήτρια (α) δεν έχει θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε στοιχεία που να καταδεικνύουν εκ πρώτης όψεως υπόθεση, πολλώ δε μάλλον ισχυρή και καλή υπόθεση όπως αβάσιμα η Αιτήτρια ισχυρίζεται και (β) η εν γένει στάση και όλη η συμπεριφορά της Αιτήτριας στα πλαίσια της διαδικασίας της αίτησης Ε171/2019, δεν επιτρέπει στο Δικαστήριο να αναστείλει την Απόφαση.

9.       Χωρίς επηρεασμό των ως άνω λόγων ένστασης αρ. 1, 2, 3 και 4, η Αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη/και παράτυπη ή/και αντίθετη με τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς και την πρακτική του Δικαστηρίου. Ειδικότερα η Αίτηση δεν στηρίζεται στο αναγκαίο και/ή ορθό νομικό υπόβαθρο και/ή η νομική βάση είναι ελλιπής και/ή λανθασμένη και ως εκ τούτου η Αίτηση θα πρέπει ν' απορριφθεί.

10.     Δεν πληρούνταν οι αναγκαίες και/ή εξαιρετικές προϋποθέσεις για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023 ούτε και πληρούνται για τη συνέχιση της ισχύος του και/ή ειδικότερα δεν συντρέχουν εκείνες οι περιστάσεις που να επέτρεπαν στο Δικαστήριο να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια για έκδοση και/ή να επιτρέπουν στο Δικαστήριο να επιτρέψει τη συνέχιση του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023.

11.     Οι Καθ' ων η Αίτηση είναι καθ' όλα αξιόχρεοι και διαθέτουν μεγάλη περιουσία η οποία δύναται να ικανοποιήσει τους Αιτητές σε περίπτωση που υποστούν οποιαδήποτε ζημία. Από την άλλη, η Αιτήτρια, δεν έχει καταδείξει ότι είναι φερέγγυα ή/και ότι διαθέτει οποιανδήποτε περιουσία ή/και ότι έχει οποιαδήποτε ικανότητα αποπληρωμής της οφειλής της, την οποία και δεν αρνήθηκε.

12.     Η Αιτήτρια δεν αποκαλύπτει ικανοποιητικό ή/και κανένα λόγο ή/και επαρκή μαρτυρία που να καταδεικνύει την ανάγκη έκδοσης και/ή διατήρησης σε ισχύ του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023 ή/και να δικαιολογεί την έκδοση και/ή διατήρηση σε ισχύ του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023 από το Δικαστήριο ή/και δεν έχει καταδείξει κανένα σοβαρό και εύλογο λόγο που να δικαιολογεί την αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης.

13.     Χωρίς επηρεασμό των ως άνω λόγων ένστασης αρ. 1, 2, 3 και 4, η Αίτηση καταχωρήθηκε καταχρηστικά ή/και κακόπιστα ή/και για αλλότριους σκοπούς ή/και με σκοπό την καθυστέρηση της διαδικασίας έξωσης ή/και την αποστέρηση από τους Καθ' ων η Αίτηση των δικαιωμάτων τους που απορρέουν από την Απόφαση ή/και την καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.

14.     Χωρίς επηρεασμό των ως άνω λόγων ένστασης αρ. 1, 2, 3 και 4, η Αίτηση καταχωρήθηκε με υπέρμετρη καθυστέρηση από την ημερομηνία έκδοσης της Απόφασης και/ή από την ημερομηνία έκδοσης σχετικής άδειας/διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 3/5/2023 για ένταλμα ανάκτησης κατοχής (writ of possession) χωρίς να δίδεται οποιοσδήποτε λόγος και/ή βάσιμος λόγος για την εν λόγω καθυστέρηση ή/και η Αιτήτρια δεν επεξηγεί γιατί καθυστέρησε να καταχωρήσει την υπό εκδίκαση Αίτηση, το οποίο και θα πρέπει να οδηγήσει στην απόρριψη της.

15.     Οι αβάσιμοι και καθόλα ανυποστήριχτοι ή/και άσχετοι ισχυρισμοί που συνοδεύουν την Αίτηση και ως αυτοί διατυπώνονται στην ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει, δεν καταδεικνύουν οποιονδήποτε ουσιαστικό λόγο ή/και δεν στοιχειοθετούν λόγο που να δικαιολογεί την έκδοση και/ή διατήρηση σε ισχύ του προσωρινού διατάγματος ημερμ. 07/08/2023 σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στους σχετικούς Νόμους, Κανονισμούς, Θεσμούς και στην Νομολογία.

16.     Η όλη στάση και συμπεριφορά της Αιτήτριας στα πλαίσια της αίτησης με αρ. Ε171/2019 καταδεικνύει πλήρη καταφρόνηση ή/και περιφρόνηση του Δικαστηρίου, κάτι που την εμποδίζει από το να αξιώνει θεραπείες από το ίδιο το Δικαστήριο που εμφανώς καταφρονεί, περιφρόνηση η οποία δεν παρέχει στο Δικαστήριο δυνατότητα για άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας προς έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.

17.     Δεν υφίστανται οι ειδικές εκείνες περιστάσεις (special circumstances), οι οποίες να δικαιολογούν την στέρηση από τους Καθ’ ων η αίτηση (τότε Αιτητές) των καρπών της επιτυχίας τους και την άρση της τελεσιδικίας.

18.     Η Αιτήτρια, ενώ επιδιώκει δραστικότατη θεραπεία από το Σεβαστό Δικαστήριο, ήτοι να αποστερήσει από τους Καθ' ων η Αίτηση την ικανοποίηση των εκ δικαστικής απόφασης δικαιωμάτων τους, δεν αποκαλύπτει στο Δικαστήριο σημαντικά γεγονότα και/ή την πρότερη στάση και συμπεριφορά της, τα οποία εάν ετίθεντο ενώπιον του Δικαστηρίου θα επηρέαζαν την κρίση του σε βάρος της αιτούμενης θεραπείας και τη συνεπακόλουθη έκδοση το προσωρινού διατάγματος ημερ.07/08/2023.

19.     Σε περίπτωση αναστολής εκτέλεσης της Απόφασης θα καταπατηθούν οι αρχές που αναφέρονται στην αναγκαιότητα για ταχεία διεκπεραίωση των υποθέσεων, καθώς και στην αναγκαιότητα διατήρησης της ισχύος των αποφάσεων, ενώ η Αιτήτρια, η οποία αποσκοπεί στην αποφυγή των ευθυνών και υποχρεώσεων της που απορρέουν από την Απόφαση, θα «επιβραβευθεί».

20.     Ενώ η Αιτήτρια επίτηδες αποφεύγει να δώσει ή/και δεν δίνει καθόλου οποιεσδήποτε εξηγήσεις ή/και λόγους που ενήργησε περιφρονητικά προς το Δικαστήριο, αφού παρόλο που έλαβε γνώση της διαδικασίας της αίτησης με αριθμό της Ε171/2019, άφησε να εκδοθεί η Απόφαση εναντίον της στο πλαίσιο της εν λόγω αίτησης με αριθμό Ε171/2019, καταχωρεί την Αίτηση και αιτείται θεραπείας από το Δικαστήριο. Σε κάθε περίπτωση η Αιτήτρια είχε πραγματική γνώση για την ως άνω αναφερθείσα εναντίον της διαδικασία ή/και τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης υποδηλώνουν ότι η Αιτήτρια γνώριζε για την ύπαρξη της αίτησης με αριθμό Ε171/2019 ή/και τις συνέπειες της μη εμφάνισης της στο Δικαστήριο, τις οποίες αποδέχτηκε και εμποδίζεται ή/και κωλύεται πλέον να αμφισβητεί.

21.     Χωρίς επηρεασμό του ως άνω λόγου ένστασης αρ. 13, η Αιτήτρια δεν έλαβε ή/και επιδίωξε τη λήψη οποιουδήποτε διαβήματος σε οποιοδήποτε προηγούμενο στάδιο, κατά τρόπο που η καθυστέρηση (laches) της για έναρξη της διαδικασίας, ήταν μη εύλογη ή/και αδικαιολόγητη, ενώ οι συνέπειες που προκάλεσε η καθυστέρηση, καθιστούν την παροχή της αιτούμενης θεραπείας άδικη και επομένως υπάρχει βάση για επίκληση της αρχής της επιείκειας για καθυστέρηση.

22.     Η Αιτήτρια δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά τα χέρια ή/και υπάρχει απόκρυψη ουσιωδών στοιχείων και γεγονότων εκ μέρους της Αιτήτριας, τα οποία αν γνώριζε το Δικαστήριο, θα επηρέαζαν την κρίση του και δεν θα εξέδιδε το προσωρινό διάταγμα ημερ. 07/08/2023 ή/και η Αιτήτρια δεν έθεσε υπόψη του Δικαστηρίου όλα τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και/ή γεγονότα και/ή παρουσίασε τούτα ψευδώς και/ή αναληθώς και/ή παραποιώντας τα.

23.     Δεν πληρείτο και/ή δεν υφίστατο η προϋπόθεση του κατεπείγοντος ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις κατά τον χρόνο έκδοσης του επίδικου προσωρινού διατάγματος ημερ. 07/08/2023.

24.     Το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει σαφώς υπέρ της απόρριψης του προσωρινού διατάγματος.

25.     Η ζημιά που υφίστανται οι Καθ' ων η Αίτηση από την έκδοσης του επίδικου προσωρινού διατάγματος ημερ. 07/08/2023 και που θα υποστούν από τη συνέχιση της ισχύος του είναι δυσαναλόγως μεγαλύτερη από την οποιανδήποτε ζημιά που τυχόν υποστεί η Αιτήτρια από την ακύρωση του.

26.     Δεν παρουσιάστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία που να αποδεικνύει πραγματική κατοχή των Ακινήτων ή διεξαγωγή εργασιών από την Αιτήτρια.

27.     Η παρούσα διαδικασία αποσκοπεί στην ανατροπή και/ή καταστρατήγηση και/ή έφεση της Απόφασης και/ή του Διατάγματος με έμμεσο τρόπο με την καθυστέρηση ή παρεμπόδιση των ενεργειών των Καθ' ων η αίτηση και να τους παρεμποδίσει από το να προστατεύσουν την περιουσία των και/ή να ανακτήσουν τα Ακίνητα τους.

28.     Εσκεμμένα και/ή παραπλανητικά παρέθεσε ένα πλασματικό και/ή μη ορθό και/ή εσφαλμένο πραγματικό υπόβαθρο, επιχειρώντας να παραπλανήσει το σεβαστό Δικαστήριο στο να πιστεύει ότι, η κατ’ ισχυρισμό κατοχή του επίδικου ακινήτου είναι νόμιμη και/ή ότι υπάρχει μεταξύ της Αιτήτριας και των Καθ' ων η Αίτηση νέα συμφωνία ενοικίασης και ότι δήθεν δημιούργησε δικαιώματα στην Αιτήτρια, το οποίο είναι παντελώς ανυπόστατο και εσφαλμένο.

29.     Χωρίς επηρεασμό του ως άνω λόγου ένστασης αρ. 27, και σε περίπτωση που το Σεβαστό Δικαστήριο αποδεχθεί ότι υφίσταται νέα ενοικίαση, ισχυρισμό τον οποίο οι Καθ’ ων η Αίτηση απορρίπτουν κατηγορηματικά, η Αιτήτρια δεν νομιμοποιείται και/ή δεν έχει locus standi να καταχωρεί και/ή προωθεί την Αίτηση.

30.     Το Δικαστήριο δεν έχει εξουσία να διατάξει την αναστολή εκτέλεσης της εν λόγω Απόφασης, γιατί θα ενεργήσει με τον τρόπο αυτόν ως εφετείο του εαυτού του, το οποίο και δεν επιτρέπεται.

31.     Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής (writ of possession) 270/23 έχει εκδοθεί ορθώς και δικαίως, κατόπιν εξασφάλισης σχετικής άδειας/διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 3/5/2023.

32.     Η πραγματική βάση δεν αναφέρεται στην Αίτηση. Δηλαδή, στην αίτηση ημερ. 31/7/2023, γίνεται απλά αναφορά σε ένα όνομα Κατερίνα, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε Κατερίνα μπορούσε να κάνει την ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης και/ή ελλείπει η πραγματική βάση της Αίτησης, γεγονός που καθιστά την αίτηση ως αβάσιμη και άκυρη εξ υπαρχής, αφού κυριολεκτικά δεν έχει οποιοδήποτε πραγματικό υπόβαθρο.

33.     Η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση της Αιτήτριας, είναι αντικανονική και/ή παράτυπη και/ή προήλθε από αναρμόδιο πρόσωπο (κα. Κατερίνα Ιωαννίδου), που δεν γνωρίζει τα γεγονότα της υπόθεσης, είναι ελλιπής, γενική και αόριστη και δεν δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.

34.     Η επίδοση των δικαστικών εγγράφων που καταχωρήθηκαν μέσω ί- justice, δεν είναι καλή και/ή συνιστά κακή ή αντικανονική ή παράτυπη ή μη νόμιμη επίδοση τους προς τους Καθ’ ων η αίτηση 1 ή/και 2 ή/και 3.

35.     Το ότι δόθηκε το δωμάτιο του διαμερίσματος, στους Καθ’ ων η αίτηση συνιστά αυθαίρετη και κατά το δοκούν στάση εκ μέρους της Αιτήτριας να συμμορφωθεί με το διάταγμα/Απόφαση ημερ. 29/6/2020 στο βαθμό που η ίδια επιθυμεί, περιφρονώντας κατάφωρα το Σεβαστό Δικαστήριο που προέβη στην έκδοση του, ενώ την ίδιο στιγμή αποτελεί μερική συμμόρφωση της Αιτήτριας με την Απόφαση, πράγμα που δείχνει ότι η Αιτήτρια αναγνωρίζει την ισχύ και εκτελεστότητα της Απόφασης.

36.     Το Σεβαστό Δικαστήριο θα πρέπει να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος των Καθ’ ων η Αίτηση και να απορρίψει το προσωρινό διάταγμα ημερμ. 7/8/2023.»

 

            Την ένσταση συνοδεύεται ένορκος δήλωση του κ. Στέλιου Τρύφων, από τη Λευκωσία. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι είναι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, γνωρίζει πλήρως και προσωπικά όλα τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και προβαίνει στη δήλωση του και εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3, από τους οποίους είναι δεόντως εξουσιοδοτημένος.

 

            Ο κ. Τρύφων επαναλαμβάνει τους πρώτους πέντε λόγους ένστασης και λέγει ότι απορρίπτει την ένορκο δήλωση η οποία συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση. Το παρόν Δικαστήριο εξέδωσε Διάταγμα / Απόφαση στα πλαίσια της Αίτησης Ε171/2019, περί την 29.6.2020, στην απουσία της Αιτήτριας στην παρούσα υπόθεση, παρόλο που είχε ειδοποιηθεί δεόντως, ως ακολούθως:

 

Α.      Διάταγμα όπως οι Καθ’ ων η Αίτηση (σήμερα η Αιτήτρια), εκκενώσουν και παραδώσουν στους Αιτητές (σήμερα Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3), εντός 15 ημερών από την ημερομηνία της επιδόσεως του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, κενή και ελευθέρα την κατοχή των καταστημάτων με αριθμούς 16 και 18 στην Οδό Γράμμου, των καταστημάτων με αριθμούς 4^α και 4^α2 στην Οδό Ελευθερίας και ενός δωματίου εντός του διαμερίσματος στην Οδό Γράμμου αριθμός 20 στη Λευκωσία.

 

Β.      Διάταγμα όπως οι Καθ' ων η Αίτηση (σήμερα Αιτήτρια) καταβάλουν στους Αιτητές (σήμερα Καθ' ων η Αίτηση 1, 2 και 3) τα πιο κάτω ποσά:

 

1.          €12.124,79 το οποίο αφορά καθυστερημένα ενοίκια για την περίοδο 1/9/2018 μέχρι την 30.11.2019, εντόκως προς 2% από 20.12.2019 μέχρι εξοφλήσεως.

2.          €850,00 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από 1.12.2019 μέχρι παράδοσης της κατοχής, εντόκως προς 2% ετησίως επί εκάστου ποσού εκ €850,00 από την ημερομηνία που καθίσταται πληρωτέο μέχρι εξοφλήσεως.

3.          €1.115,00 δικηγορικά έξοδα, εντόκως προς 2% ετησίως από 20.12.2019 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον €33,00 έξοδα επιδόσεων, πλέον €42,00 έξοδα εκδόσεως της παρούσης αποφάσεως πλέον Φ.Π.Α. και

 

Γ.       Διάταγμα όπως οι Καθ' ων οι Αίτηση (σήμερα Αιτήτρια) κατά την παράδοση των καταστημάτων και του δωματίου του διαμερίσματος (εφεξής «ακίνητα») στους Αιτητές (σήμερα Καθ' ων η Αίτηση 1, 2 και 3), εξοφλήσουν κάθε λογαριασμό κοινοχρήστων και τελών κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.

 

Φαίνεται επίσης από το ως άνω Διάταγμα και Απόφαση, ότι: (1) σε περίπτωση που η σημερινή Αιτήτρια αμελούσε να υπακούσει το Διάταγμα εξώσεως, εντός 15 ημερών από την ημερομηνία επιδόσεως του και (2) αμελούσε κατά την παράδοση των ακινήτων στους σημερινούς Καθ’ ων η Αίτηση, να εξοφλήσει κάθε λογαριασμό κοινοχρήστων και τελών κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, τότε θα υπόκειτο σε σύλληψη και η περιουσία της σε κατάσχεση.

 

Ο κ. Τρύφων κατέθεσε ότι, το παρόν Δικαστήριο εξέδωσε Διάταγμα στις 3.5.2023, κατόπιν σχετικής αίτησης των Καθ’ ων η Αίτηση στην παρούσα, με το οποίο δόθηκε άδεια για την έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής των ακινήτων που αφορούσε το Διάταγμα ημερομηνίας 29.6.2020, καθώς και άδεια για κατάσχεση και εκποίηση επιτρεπόμενης κινητής περιουσίας, η οποία ευρίσκεται εντός των επίδικων ακινήτων, προς το σκοπό εξόφλησης του υπόλοιπου του εξ’ αποφάσεως χρέους και των εξόδων της αίτησης.

 

Το Δικαστήριο δεν δύναται ν' αποφασίσει επί των προϋποθέσεων οι οποίες πρέπει να καταδειχθούν για σκοπούς έκδοσης και διατήρησης σε ισχύ του προσωρινού Διατάγματος, εν όψει της ανυπαρξίας κυρίως Αίτησης. Περαιτέρω, ο μάρτυρας ισχυρίζεται ότι η Αιτήτρια δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά τα χέρια απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα. Απώτερος της σκοπός είναι να προκαλέσει καθυστέρηση στη διαδικασία, να καταχραστεί και εκμεταλλευθεί την περιουσία των Καθ’ ων η Αίτηση.

Ο κ. Τρύφων δήλωσε ότι, στις 8.8.2020, με τη συγκατάθεση των Καθ' ων η Αίτηση 2 και 3, μετά από πολλές παρακλήσεις και πιέσεις της Αιτήτριας, επέτρεψε εντελώς χαριστικά και προσωρινά, για συγκεκριμένο και καθορισμένο μόνο χρόνο, όπως η Αιτήτρια συνεχίσει να κατέχει τα ακίνητα των Καθ’ ων η Αίτηση, τα οποία αφορά η Αίτηση Ε171/19, για ακόμη ένα χρόνο, αναστέλλοντας έτσι ουσιαστικά τη διαδικασία έξωσης στα πλαίσια της Αίτησης Ε171/19 και μειώνοντας και το καταβλητέο ποσό, όπως αυτό προβλεπόταν ως ενδιάμεσα οφέλη στην Απόφαση ημερομηνίας 29.6.2020, από €850.- σε €550.-, αποκλειστικά και μόνο για την καθορισμένη αυτή περίοδο.

 

Ακόμα, στις 8.8.2020, πάλι μετά από πολλές παρακλήσεις και πιέσεις της Αιτήτριας, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, χαριστικά και καλή τη πίστει, αποδέχθηκε, με τη συγκατάθεση των Καθ' ων η Αίτηση 2 και 3, όπως η Αιτήτρια καταβάλει μόνο το ποσό των €8.500.- έναντι εξόφλησης των οφειλόμενων ενοικίων της Αίτησης Ε171/2019, ποσό το οποίο παρέλαβε ο ίδιος από την κα. Νόρα Ιωαννίδη. Η κα. Νόρα Ιωαννίδη, είναι η μητέρα της Κατερίνας Ιωαννίδου, ενόρκως δηλούσας την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση και υπεύθυνη για όλες τις συναλλαγές / πληρωμές της Αιτήτριας προς τους Καθ’ ων η Αίτηση, σε σχέση με την ενοικίαση των επίδικων ακινήτων. Ο κ. Τρύφων παρέδωσε στην κα. Νόρα Ιωαννίδη σχετική Βεβαίωση ως προς τα προαναφερθέντα.

 

Παρά τις πολλές και κατ' επανάληψην υποσχέσεις της Αιτήτριας, ότι θα κατέβαλλε το μειωμένο ποσό (mesne profits) για τη χαριστική περίοδο που δόθηκε και ότι με το που θα τελείωνε η χαριστική περίοδος, ήτοι την 8.8.2021, το Διάταγμα ημερομηνίας 29.6.2020 θα συνέχιζε να ισχύει κανονικά και θα παρέδιδε τα ακίνητα στους Καθ’ ων η Αίτηση, η Αιτήτρια αθέτησε για πολλοστή φορά τις υποσχέσεις της, αδιαφόρησε, δεν εκτίμησε τις τόσες διευκολύνσεις που τις παρείχαν και ενήργησε και συνεχίζει να ενεργεί μέχρι σήμερα, αυθαίρετα και κατά το δοκούν.

 

Ο μάρτυρας έδωσε συγκεκριμένα παραδείγματα. Η Αιτήτρια, καθυστερούσε επανειλημμένα και για μεγάλο χρονικό διάστημα να καταβάλει το ποσό που διαλάμβανε η Βεβαίωση και κάθε φορά που ο ίδιος την πληροφορούσε, ότι δεν επρόκειτο να της δοθεί άλλος χρόνος για να παραδώσει τα ακίνητα και να πληρώσει τα μέχρι τότε οφειλόμενα, άρχιζε να πληρώνει, καταβάλλοντας περιοδικά, διάφορα ποσά σε κάποιες ημερομηνίες. Τα ποσά όμως που κατέβαλλε δεν ανταποκρίνονταν στα πραγματικά οφειλόμενα ποσά, διότι από τις 8.8.2021 που έληξε η αναφερόμενη περίοδος της Βεβαίωσης, η Αιτήτρια γνώριζε και όφειλε να γνωρίζει, ότι για όσο διάστημα θα παρέμενε παράνομα ως επεμβασίας στα επίδικα ακίνητα, θα έπρεπε να καταβάλλει βάσει του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, ενδιάμεσα οφέλη εκ ποσού €850.- και οτιδήποτε άλλο συνεπάγετο στη βάση του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020.

 

Αντ' αυτού, η Αιτήτρια κατέβαλλε άλλοτε €500.-, άλλοτε €550.- και άλλοτε μεγαλύτερα ποσά, για να καλύψει δύο ή και περισσότερα καθυστερημένα ενοίκια, χωρίς να δείχνει οποιαδήποτε πρόθεση να παραδώσει τα ακίνητα στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Ο μάρτυρας κατέθεσε ότι είναι αναντίλεκτο πως η Αιτήτρια εξακολούθησε να καθυστερεί και να αμελεί να καταβάλει ενδιάμεσα οφέλη δυνάμει του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, τα οποία ανέρχονται στο συνολικό ποσό των €17.199,75, πλέον νόμιμο τόκο και έδωσε λεπτομέρειες πώς προκύπτει αυτό το ποσό. Συμπεραίνει ο μάρτυρας ότι, εάν αφαιρεθεί από το ποσό των ενδιαμέσων οφειλών ύψους €31.250,00, το συνολικό ποσό των €14.050,25 που πλήρωσε η Αιτήτρια για την περίοδο από 8.6.2021 μέχρι 10.11.2023, προκύπτει ότι οφείλει στους Καθ’ ων η Αίτηση €17.199,75, πλέον νόμιμο τόκο προς 2%.

 

Οι Καθ’ ων η Αίτηση, χωρίς χρονοτριβή και αμέσως μετά από τη λήξη της περιόδου χάριτος την 8.8.2021, ως κατέθεσε ο κ. Τρύφων, απέστειλαν μέσω των τότε δικηγόρων τους, σχετική επιστολή στις 19.10.2021, με την οποία προειδοποιούσαν την Αιτήτρια, ότι εάν δεν συμμορφωνόταν με το Διάταγμα ημερομηνίας 29.6.2020, η παραμονή της στα ακίνητα θα συνιστούσε παράβαση του εν λόγω Διατάγματος και ότι οι Καθ' ων η Αίτηση θα προέβαιναν σε όλα τα δέοντα μέτρα εναντίον της. Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Είναι η θέση των Καθ’ ων η Αίτηση, ότι η αναφερόμενη επιστολή καταδεικνύει ξεκάθαρα πως ανέκαθεν πρόθεση των Καθ’ ων η Αίτηση, ήταν να λάβουν πίσω τα ακίνητα τους και κατ’ επέκτασην, να προβούν σε μέτρα εκτέλεσης του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020.

 

Ο μάρτυρας έδωσε οδηγίες στις 9.12.2022, στους νυν δικηγόρους των Καθ’ ν η Αίτηση, οι οποίοι απέστειλαν σχετική επιστολή στην Αιτήτρια, με την οποία την ενημέρωναν, μεταξύ άλλων, για τις οφειλές της και για την παράδοση των ακινήτων και ότι, εάν δεν συμμορφωνόταν, οι Καθ' ων η Αίτηση θα προχωρούσαν στη λήψη περαιτέρω μέτρων. Η Αιτήτρια απάντησε στις 2.2.2023, με επιστολή των δικηγόρων της, στην οποία πρόβαλε διάφορους ανυπόστατους ισχυρισμούς και προφάσεις, με σκοπό να αποφύγει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της. Στις 17.2.2023, απεστάλη σχετική επιστολή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στην Αιτήτρια, μέσω των δικηγόρων των Καθ’ ων η Αίτηση, ως απάντηση στην επιστολή της και η Αιτήτρια έστειλε δεύτερη επιστολή των δικηγόρων της, ημερομηνίας 28.2.2023, στην οποία και πάλιν πρόβαλε διάφορους ανυπόστατους ισχυρισμούς.

 

Ο ενόρκως δηλών κατέθεσε ότι, στα πλαίσια εκτέλεσης του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020, στην Αίτηση Ε171/2019, έγινε κατάσχεση της κινητής περιουσίας της Αιτήτριας στις 21.7.2023, ECLI:CY:AD:2023:A218 και ορίστηκε δημόσιος πλειστηριασμός, ο οποίος θα λάμβανε χώρα στις 10.8.2023. Η κατάσχεση έγινε στη παρουσία της κας. Νόρας Ιωαννίδου και το κατασχετήριο υπεγράφη τόσο από την ίδια, όσο και από την κα. Κατερίνα Ιωαννίδου, οι οποίες αμφότερες ενημερώθηκαν για την επερχόμενη έξωση της Αιτήτριας από τα επίδικα ακίνητα.

 

Ο μάρτυρας υποστήριξε ότι, με την ειδοποίηση του Δικαστικού επιδότη που επιδόθηκε στις 21.7.2023, η Αιτήτρια για πρώτη φορά πήρε στα σοβαρά την αγανάκτηση των Καθ’ ων η Αίτηση και ότι θα πρόβαιναν σε όλα τα διαθέσιμα, νόμιμα μέτρα εναντίον της και έτσι, μετά από 10 ημέρες περίπου, ήτοι στις 31.7.2023, η Αιτήτρια καταχώρησε μονομερώς την υπό εξέταση αίτηση.

 

Όμως, δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά τα χέρια και υπάρχει απόκρυψη ουσιωδών στοιχείων και γεγονότων εκ μέρους της, τα οποία αν γνώριζε το Δικαστήριο, θα επηρέαζαν την κρίση του και δεν θα εξέδιδε το Προσωρινό Διάταγμα. Ο ενόρκως δηλών επαναλαμβάνει τους λοιπούς λόγους ένστασης.

 

Υποδεικνύει ότι ένα άλλο σοβαρότατο θέμα που ήγειρε η Αιτήτρια για να επιτύχει την έκδοση του προσωρινού Διατάγματος, είναι ότι η Βεβαίωση που υπέγραψε ο ίδιος προς όφελος της Αιτήτριας για προσωρινό χρονικό διάστημα και μόνο, αποτελεί νέα ενοικίαση, κάτι που οι Καθ' ων η Αίτηση απορρίπτουν κατηγορηματικά. Απλή ανάγνωση της ενόρκου δηλώσεως της κας. Ιωαννίδου, δεν καταδεικνύει οποιαδήποτε μαρτυρία που να αποδεικνύει πραγματική κατοχή των ακινήτων ή διεξαγωγή εργασιών από την Αιτήτρια. Εσκεμμένα και παραπλανητικά, η Αιτήτρια παρέθεσε ένα πλασματικό, μη ορθό και εσφαλμένο πραγματικό υπόβαθρο, επιχειρώντας να παραπλανήσει το Δικαστήριο στο να πιστέψει ότι, η κατ' ισχυρισμόν κατοχή του επίδικου ακινήτου είναι νόμιμη και ότι υπάρχει μεταξύ της Αιτήτριας και των Καθ’ ων η Αίτηση, νέα συμφωνία ενοικίασης, η οποία δημιούργησε δικαιώματα στην Αιτήτρια, θέση που οι Καθ’ ων η Αίτηση απορρίπτουν.

 

Ο μάρτυρας υποστήριξε ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει σαφώς υπέρ της απόρριψης του προσωρινού Διατάγματος. Η ζημιά που υφίστανται οι Καθ’ ων η Αίτηση από την έκδοση του προσωρινού Διατάγματος και που θα υποστούν από την τυχόν συνέχιση της ισχύος του, είναι δυσαναλόγως μεγαλύτερη από την οποιαδήποτε ζημιά τυχόν υποστεί η Αιτήτρια από την ακύρωση του.

 

Επίσης, υπάρχουν σοβαρά στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το πρόσωπο που γνωρίζει όλα τα διαδραματισθέντα και τεκταινόμενα και το οποίο ήταν υπεύθυνο να ενεργεί πάντοτε εκ μέρους της Αιτήτριας για οποιοδήποτε θέμα, ήταν η κα. Νόρα Ιωαννίδου και όχι η κα. Κατερίνα Ιωαννίδου. Είναι ισχυρισμός του κ. Τρύφων, ότι η κα. Κατερίνα Ιωαννίδου, σε καμία περίπτωση δεν ήταν η αρμόδια να προβεί στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση και στις ένορκες δηλώσεις με τις οποίες αιτήθηκε υποκατάστατη επίδοση. Πουθενά δεν αναφέρει ότι γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα, παρά μόνο από την κατ’ ισχυρισμόν «ανάγνωση του φακέλου». Η κα. Νόρα ήταν και είναι αυτή που ανέκαθεν διαχειριζόταν τα πάντα που γίνονταν μεταξύ της Αιτήτριας και των Καθ’ ων η Αίτηση, πχ. συναλλαγές, πληρωμές, συμφωνίες, επιστολές κτλ. και μαζί της συνομιλούσε ο μάρτυρας.

 

Ακόμα και η ίδια η Βεβαίωση, στην οποία βασίζεται ουσιαστικά όλη η υπόθεση της Αιτήτριας, φωτογραφίζει και πάλιν την κα. Νόρα Ιωαννίδου. Οι διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες που η Αιτήτρια έβρισκε κατά καιρούς στο να πληρώσει οποιαδήποτε οφειλόμενα, στην πραγματικότητα ήταν πάντοτε λόγια και πράξεις της κας. Νόρας. Η τελευταία είναι και το πρόσωπο που διοργανώνει, διενεργεί και διαφημίζει διάφορες εκδηλώσεις και πάρτυ με DJs και τραγουδιστές, προς όφελος της Αιτήτριας, σε διάφορα μέρη της Κύπρου, πράγμα που καταδεικνύει ότι η Αιτήτρια αποκομίζει οικονομικό όφελος και με άλλους τρόπους και άρα, δεν πρόκειται να ζημιώσει σε περίπτωση που παραδώσει στους Καθ’ ων η Αίτηση τα επίδικα ακίνητα.

Οι μόνοι που ζημιώνουν είναι οι Καθ’ ων η Αίτηση, αφού το ποσό το οποίο διέταξε το Δικαστήριο ως ενδιάμεσα οφέλη, είναι και χαμηλότερο από την ενοικιαστική αξία των ακινήτων. Η δε επιχείρηση της Αιτήτριας, λειτουργεί μόνο Παρασκευή και Σάββατο, επειδή είναι μια εποχιακή επιχείρηση που ασχολείται με εκδηλώσεις, κυρίως τη περίοδο του Καλοκαιριού. Όταν αποτάθηκε στο Δικαστήριο με την υπό εξέταση αίτηση, μονομερώς, δεν λειτουργούσε τα ακίνητα των Καθ’ ων η Αίτηση, αφού διοργάνωνε τις εκδηλώσεις της σε άλλους χώρους και συνεπώς, δεν υφίστατο κατ' επείγον ζήτημα για να εκδοθεί οποιοδήποτε Διάταγμα μονομερώς, στοιχείο που η Αιτήτρια απέκρυψε από το Δικαστήριο. Επομένως, η κα. Κατερίνα Ιωαννίδου, ψεύδεται όταν αναφέρει ότι δήθεν θα επηρεαστούν δυσμενώς τα δικαιώματα της Αιτήτριας και ότι δήθεν θα κλείσει η επιχείρηση της χάνοντας το μοναδικό της εισόδημα.

 

Ο μάρτυρας επισημαίνει ότι το Τεκμήριο 4 της κας. Ιωαννίδου, εξαιρούμενων των τραπεζικών αποδείξεων, η πρώτη κατάσταση λογαριασμού δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, περιέχει εσφαλμένα στοιχεία και εν πάση περιπτώσει, είναι ένα έγγραφο που ετοίμασε η ίδια η Αιτήτρια για να υποστηρίξει τους ψευδείς ισχυρισμούς της. Είναι δε φανερόν ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση, οι οποίοι είχαν ήδη χάσει σε ένα μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη τους προς την Αιτήτρια, δεν θα ήταν λογικό ότι θα έμπαιναν στη διαδικασία να συνάψουν μαζί της μια νέα συμφωνία ενοικίασης. Επίσης, οι τραπεζικές αποδείξεις από μόνες τους, αποδεικνύουν ότι η Αιτήτρια πολλές φορές καθυστερούσε να πληρώσει και χρωστούσε 2 και 3 ενοίκια ή και περισσότερα. Η δε ενόρκως δηλούσα την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση, παραδέχεται ότι ούτε και με την ίδια τη Βεβαίωση δεν συμμορφώθηκε, εφόσον πλήρωνε ενοίκιο €500 και όχι €550.-. Κατά τον κ. Τρύφωνα, η εν λόγω Βεβαίωση, σε καμία περίπτωση δημιούργησε οποιαδήποτε νέα ενοικίαση, ούτε αντικατέστησε (superseded) και παραγκώνισε τη Δικαστική Απόφαση ημερομηνίας 29.6.2020, αλλά παρείχε απλώς χρόνο αναστολής και έτσι πρέπει να ερμηνευθεί.

 

Πραγματικά Γεγονότα για σκοπούς εξέτασης της αίτησης:

Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε αιτήσεις της φύσεως της υπό εξέταση αίτησης, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης και ότι η ακρόαση της αίτησης διεξάγεται στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στην αίτηση και στις ένορκες δηλώσεις, τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης ενόρκως δηλούντος (Δ.48 θ.4(2) των Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας ως αυτοί ίσχυαν μέχρι την 31.8.2023), και λαμβάνοντας υπόψην την κυρίως Αίτηση, τους ισχυρισμούς, αρνήσεις και παραδοχές που περιλαμβάνονται στη γραπτή μαρτυρία ενώπιον μου, καθώς και ποιοι από τους ισχυρισμούς παρέμειναν αναντίλεκτοι, βρίσκω, ότι, εκ πρώτης όψεως και για τους σκοπούς της υπό εξέταση αίτησης μόνο:

 

Η Αιτήτρια εταιρεία ήταν Καθ’ ης η Αίτηση στην εναρκτήρια Αίτηση αρ. Ε171/2019, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, με Αιτητές τους Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3 στην παρούσα. Στην εν λόγω υπόθεση, εκδόθηκε απόφαση ερήμην της Αιτήτριας στην παρούσα, την 29.6.2020, για την καταβολή χρηματικών ποσών ως ενοίκια, ενδιάμεσα οφέλη και δικηγορικά έξοδα και Διάταγμα ανάκτησης κατοχής των καταστημάτων αρ. 16 και 18 στην οδό Γράμμου, των καταστημάτων αρ. 4^α και 4^α2 στην οδό Ελευθερίας και ενός δωματίου εντός διαμερίσματος στην οδό Γράμμου αρ. 20, στη Λευκωσία (Τεκμήριο 2 στην ένορκο δήλωση της κας. Ιωαννίδου και Τεκμήριο 1 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων).

 

Η Αιτήτρια ήταν ή είναι, ενοικιάστρια των πιο πάνω περιγραφόμενων ακινήτων και οι Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3, είναι οι ιδιοκτήτες.

 

Αποτέλεσε κοινό έδαφος, ότι η Αιτήτρια, σε κάποιο χρονικό σημείο μετά την έκδοση του Διατάγματος έξωσης, παρέδωσε την κατοχή του δωματίου εντός διαμερίσματος στην οδό Γράμμου αρ. 20, στη Λευκωσία. Με την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο κυρίως Αίτηση, ζητείται η αναγνώριση της ενοικίασης της Αιτήτριας από 8.8.2020, του καταστήματος στην οδό Γράμμου 20, στη Λευκωσία. Εδώ εντοπίζεται και το πρώτο τρωτό σημείο της υπόθεσης της Αιτήτριας, εφόσον τέτοιο υποστατικό δεν ήταν αντικείμενο της Ε171/2019 και δεν εκδόθηκε γι’ αυτό οποιοδήποτε Διάταγμα και/ή Απόφαση.

 

Την 8.8.2020, ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, προσωπικά και εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3, υπέγραψε Βεβαίωση, ότι παρέλαβε από την κα. Νόρα Ιωαννίδη, εκ μέρους της Αιτήτριας, σχετικά με την Αίτηση Ε171/2019, το ποσό των €8.500 με επιταγή, προς εξόφλησην της Αίτησης και ότι θα αναστείλει άμεσα τη διαδικασία έξωσης και η ενοικίαση και κατοχή θα παραμείνει στην Αιτήτρια για ακόμα ένα χρόνο, με ενοίκιο €550.- (Τεκμήριο 3 στην ένορκο δήλωση της κας. Ιωαννίδη και Τεκμήριο 3 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων).

 

Η πληρωμή του ποσού των €8.500, έγινε, προφανώς με την τίμηση της επιταγής που είχε δοθεί, την 11.8.2020 (Τεκμήριο 4 στην ένορκο δήλωση της κας. Ιωαννίδου). Από το ίδιο Τεκμήριο, φαίνεται ότι η Αιτήτρια κατέβαλλε ποσό €500.- και όχι €550.-, μηνιαίως, τουλάχιστον από το Σεπτέμβριο 2020, μέχρι το Δεκέμβριο 2022. Από τον Ιανουάριο 2023, φαίνεται ότι καταβάλλει ποσό €550.- μηνιαίως. Εδώ εντοπίζεται το δεύτερο τρωτό σημείο στην υπόθεση της Αιτήτριας.

 

Οι Καθ’ ων η Αίτηση ειδοποίησαν την Αιτήτρια, με επιστολή των δικηγόρων τους ημερομηνίας 19.10.2021 (Τεκμήριο 5 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων), να παραδώσουν κατοχή των επίδικων ακινήτων. Εστάλη δεύτερη προειδοποιητική επιστολή από τους δικηγόρους των Καθ’ ων η Αίτηση, ημερομηνίας 9.12.2022 (Τεκμήριο 6 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων), με την οποία ζητήθηκε από την Αιτήτρια να παραδώσει την κατοχή και να καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά και δικηγορικά έξοδα.

 

Οι δικηγόροι της Αιτήτριας απάντησαν στους δικηγόρους των Καθ’ ων η Αίτηση, την 2.2.2023, ότι η απόφαση στην Ε171/2019 έχει εξοφληθεί και ότι καταβάλλεται ενοίκιο €550.- μηνιαίως από την Αιτήτρια (Τεκμήριο 7 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων). Ακολούθησε περαιτέρω αλληλογραφία μεταξύ των συνηγόρων των διαδίκων, το Φεβρουάριο 2023 (Τεκμήριο 8 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων).

 

Το Μάιο 2023, οι Καθ’ ων η Αίτηση προχώρησαν σε προσπάθειες εκτέλεσης της απόφασης στην Ε171/2019, με την καταχώρηση αίτησης με σκοπό την έκδοση άδειας του Δικαστηρίου για την έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής και την είσπραξη των ποσών της απόφασης (Τεκμήριο 12 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων). Εκδόθηκε Διάταγμα την 3.5.2023, με το οποίο δόθηκε άδεια για την έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής των καταστημάτων αρ. 16 και 18 στην οδό Γράμμου, των καταστημάτων με αρ. 4^α και 4^α2 στην οδό Ελευθερίας και ενός δωματίου εντός διαμερίσματος στην οδό Γράμμου με αρ. 20, στη Λευκωσία και κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας (Τεκμήριο 2 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων). Αυτό είναι το τρίτο τρωτό σημείο στην υπόθεση της Αιτήτριας. Δόθηκε ειδοποίηση στην Αιτήτρια την 21.7.2023, από τη Δικαστική Επιδότρια, ότι καταγράφηκε κινητή περιουσία και ότι θα δημοπρατείτο την 10.8.2023 (Τεκμήριο 5 στην ένορκο δήλωση της κας. Ιωαννίδη).

 

Το ενοίκιο ή ενδιάμεσο όφελος, σύμφωνα με την Απόφαση του Δικαστηρίου στην Ε171/2019, ανερχόταν σε €850.- μηνιαίως. Οι Καθ’ ων η Αίτηση αποδέχθηκαν πληρωμή €550.- για ένα χρόνο, από 8.8.2020 μέχρι 8.8.2021, σύμφωνα με τη Βεβαίωση (πιο πάνω). Από τον Αύγουστο 2021, άρχισαν να χρεώνουν ενοίκια ή ενδιάμεσα οφέλη €850.- μηνιαίως (Τεκμήριο 4 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων).

 

Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι ουδέν ποσόν οφείλει στους Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3. Η Κατάσταση Λογαριασμού της Αιτήτριας, Τεκμήριο 4 στην ένορκο δήλωση της κας. Ιωαννίδου, δεν υποστηρίζει επαρκώς τις θέσεις της, ακόμα και σ’ αυτό το πρώιμο στάδιο, ιδιαίτερα ενόψει της μαρτυρίας την οποία προτάσσουν οι Καθ’ ων η Αίτηση, τη δική τους Κατάσταση Λογαριασμού και υποστηρικτικά στοιχεία (Τεκμήριο 4 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων), σύμφωνα με την οποία, η Αιτήτρια, τον Νοέμβριο 2023, όφειλε Σύμφωνα με την Κατάσταση Λογαριασμό των Καθ’ ων η Αίτηση, το ποσό των €17.283,01. Η μαρτυρία του κ. Τρύφων δεν αντικρούστηκε και παρέμεινε αναντίλεκτη. Αυτό είναι το τέταρτο τρωτό σημείο της υπόθεσης της Αιτήτριας.

 

Από την υπό εξέταση αίτηση και την ένορκο δήλωση που τη συνοδεύει, καθώς και από την κυρίως Αίτηση, δεν είναι ευκόλως αντιληπτόν επί ποίου εδαφίου ή εδαφίων του άρθρου 6 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, βασίζεται η κυρίως Αίτηση, ως εναρκτήρια Αίτηση παραμερισμού απόφασης και Διατάγματος. Αυτό είναι το πέμπτο τρωτό σημείο στην υπόθεση της Αιτήτριας.

 

Οι ισχυρισμοί των Καθ’ ων η Αίτηση στην ένορκο δήλωση του Καθ’ ου η Αίτηση 1 η οποία συνοδεύει την ένσταση, πολυάριθμοι και υποστηριζόμενοι από γραπτή μαρτυρία, παρέμειναν εν πολλοίς, αναντίλεκτοι. Αυτό είναι το πέμπτο τρωτό σημείο στην υπόθεση της Αιτήτριας.

 

 

 

 

Νομική και δικονομική πτυχή:

Περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί:

Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας τυγχάνουν εφαρμογής σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, δυνάμει του Κανονισμού 12(α)[1] των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.

 

Διαταγή 40:

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στους θεσμούς 7 και 11 της Διαταγής 40 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ως αυτοί ήταν σε ισχύ μέχρι την 31.8.2023. Ο θεσμός 7 προνοεί ως ακολούθως:

 

«Every person to whom any sum or money or any costs shall be payable under a judgment or order shall, so soon as the money or costs shall be payable, be entitled to apply for the issue of writs to enforce payment thereof, subject nevertheless as follows:-

(a)       If the judgment or order is for payment within a period therein mentioned, no writ shall be issued until after the expiration of such period;

(b)       The Court or Judge may, at or after the time of giving judgment or making an order, stay execution until such time as they or he shall think fit.»

 

Είναι η κρίση μου ότι η πιο πάνω διάταξη δεν δύναται να αποτελέσει βάση για τις θέσεις της Αιτήτριας όπως αυτές φαίνονται στην υπό εξέταση αίτηση, αφού η αναστολή εκτέλεσης που προνοείται αφορά αφενός το χρόνο έκδοσης της απόφασης ή του διατάγματος και αφετέρου, το χρόνο πριν την έκδοση του οποιουδήποτε είδους εντάλματος προς εκτέλεσην (writ).

 

Ο θεσμός 11 προνοεί ως ακολούθως:

 

«Any party against whom judgment has been given or an order made may apply to the Court or a Judge for a stay of execution or other relief against such judgment upon the ground of facts which have arisen too late to be pleaded; and the Court or Judge may give such relief and upon such terms as may be just.»

            Η Αιτήτρια δεν προβάλλει καν ισχυρισμούς περί γεγονότων τα οποία έλαβαν χώραν πριν την έκδοση της Απόφασης στην Ε171/2019 και τα οποία δεν κατέστη δυνατόν να θέσει ως διάδικος ενώπιον του Δικαστηρίου στο δικόγραφο της. Δεν είχε καν καταχωρίσει δικόγραφο στην Ε171/2019. Εν πάση περιπτώσει, ο θεσμός 11 σχετίζεται με την αναστολή εκτέλεσης Δικαστικής απόφασης ή Διατάγματος όπου έχει καταχωριστεί Έφεση, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση. Βλέπετε σχετικά την αυθεντία Ιωσηφάκης v. Αριστοδήμου (1990) 1 Α.Α.Δ. 284, όπου στη σελίδα 288, ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως ήταν τότε, κ. Γ.Μ. Πικής, λέγει:

 

«Αφετέρου, η δικαιοδοσία η οποία παρέχεται από τις πρόνοιες της Δ.40, κ.11 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας για την αναστολή εκτέλεσης, περιορίζεται στα θέματα τα οποία εξειδικεύονται από τις διατάξεις της και τα οποία δεν αφορούν την παρούσα αίτηση. Όπως έχει επισημανθεί στην Stavrou & Another v. Christopoulos (1985) 1 Α.Α.Δ. 449, η πιο πάνω διάταξη δεν παρέχει ευχέρεια αναστολής διαδικασίας άλλη από εκείνη η οποία αποτελεί το αντικείμενο της έφεσης.»

 

Κρίνω ότι η πιο πάνω διάταξη δεν προσφέρει δικαιοδοτική βάση στο αίτημα του Αιτητή.

 

Εντάλματα εκτέλεσης:

Με την υπό εξέταση αίτηση ζητείται η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και του Διατάγματος ημερομηνίας 29.6.2020 στην Αίτηση Ε171/2019. Η απόφαση περιλάμβανε Διάταγμα ανάκτησης κατοχής και απόφαση για χρηματικά ποσά και για την εκτέλεση τους, έχει εκδοθεί ένταλμα ανάκτησης κατοχής και κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας (βλέπετε σχετικά πιο πάνω, καθώς και το Τεκμήριο 9 στην ένορκο δήλωση του κ. Τρύφων). Αυτό αποτέλεσε κοινό έδαφος. Το ένταλμα εκκρεμεί προς εκτέλεσην. Με την υπό εξέταση αίτηση, δεν ζητείται ο παραμερισμός και/ή η ακύρωση του Διατάγματος με το οποίο δόθηκε άδεια για την έκδοση του εν λόγω εντάλματος ανάκτησης κατοχής και κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας.

 

Εντάλματα εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων εκδίδονται από τα αρμόδια Πρωτοκολλητεία των διαφόρων Δικαστηρίων, ανάλογα με την περίπτωση (βλέπετε σχετικά το σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, 4^η έκδοση, Τόμος 17, παράγραφος 420). Η μόνη περίπτωση μετά την έκδοση απόφασης κατά την οποία το Δικαστήριο ασχολείται με την εκτέλεση της απόφασης δια της έκδοσης εντάλματος, είναι στην περίπτωση που οι Θεσμοί προνοούν την παροχή άδειας του Δικαστηρίου για την έκδοση του εντάλματος, όπως στην περίπτωση ενταλμάτων ανάκτησης κατοχής (βλέπετε σχετικά Halsbury’s ως ανωτέρω και Διαταγή 43Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ως αυτοί ίσχυαν μέχρι την 31.8.2023). Το Δικαστήριο δύναται να τροποποιήσει ένταλμα σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. Βλέπετε Halsbury’s Laws of England, (ως ανωτέρω), παράγραφος 425:

 

“If there is a defect or error in any writ, indorsement or return the court may allow it to be amended upon such terms as may be just. As a general rule an amendment should be allowed if it can be made without injustice.

Leave will be given to amend the writ even after levy when it has been issued for too small or too large a sum, or when the date in the writ does not correspond with the date of the judgement. The indorsement will be amended when the wrong amount is inserted, or interest is omitted either on the judgement debt or costs.”

 

            Από τη στιγμή που η απόφαση δυνάμει της οποίας εκδόθηκε ένα ένταλμα και επί της οποίας αυτό εδράζεται είναι σε ισχύ, κρίνω ότι δεν υπάρχει δικαιοδοσία ακύρωσης του εντάλματος ή αναστολής εκτέλεσης αυτού. Επί τούτου, παραπέμπω στο σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, (ως ανωτέρω), παράγραφος 451, η οποία αφορά και την άσκηση της συμφυούς εξουσίας του Δικαστηρίου, την οποία επικαλείται η Αιτήτρια.

 

Προϋποθέσεις και νομολογία για την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων:

Εξέταση κυρίως Αίτησης:

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου. Για να οριστικοποιηθεί το προσωρινό Διάταγμα πρέπει να ικανοποιηθώ ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκασην κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, ότι υπάρχει πιθανότητα η Αιτήτρια να δικαιούται σε θεραπεία και ότι, εκτός αν οριστικοποιηθεί το Διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

 

Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση ικανοποιείται από την αποκάλυψη συζητήσιμης υπόθεσης. Η πιθανότητα επιτυχίας ικανοποιείται από το αποδεικτικό υλικό του Αιτητή. Τα δύο κριτήρια είναι αλληλένδετα, όμως το πρώτο εξετάζεται σε σχέση με τη νομική θεμελίωση της αξίωσης και το δεύτερο συσχετίζει τη νομική θεμελίωση με την προσφερόμενη μαρτυρία για την πραγματική θεμελίωση της αίτησης.  Αν ο Αιτητής είναι σε θέση να δείξει κάτι πέρα από την απλή πιθανολόγηση και λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων που απαιτείται κατά το τέλος της υπόθεσης, θεωρείται ότι έχει επιτύχει να ικανοποιήσει και το δεύτερο κριτήριο. 

 

Άρθρα 6 και 15:

            Η κυρίως Αίτηση με τον ως άνω αριθμό και τίτλο, υπέχει θέση Αγωγής έναντι της υπό εξέταση αίτησης. O περί Ενοικιοστασίου Νόμος, Ν. 23/83 όπως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, προνοεί ρητά τις περιπτώσεις στις οποίες δυνατόν να ακυρωθεί, αναθεωρηθεί ή τροποποιηθεί προηγούμενη απόφαση του Δικαστηρίου, τι πρέπει να αποδειχθεί και ποιες συνέπειες ή δικαιώματα απορρέουν από την ακύρωση, ή αναθεώρηση (βλέπετε άρθρα 6 και 15 του Νόμου). Σύμφωνα με την αυθεντία Μιχαηλίδου v. Μακρίδη (1995) 1 Α.Α.Δ. 679, το άρθρο 6 καλύπτει την περίπτωση αναθεώρησης ή τροποποίησης Διατάγματος ανάκτησης κατοχής, ενώ ακόμα ο ενοικιαστής κατέχει το μίσθιο. Όταν υλοποιηθεί η έξωση και επιδιώκεται αποζημίωση για ζημιά του ενοικιαστή λόγω της έξωσης, τότε πρέπει να γίνει επίκληση του άρθρου 15. Όταν ζητείται ακύρωση Διατάγματος έξωσης πριν την παράδοση της κατοχής, ο Αιτητής πρέπει να αποδείξει απάτη, ψευδείς παραστάσεις ή ουσιώδες λάθος, ενώ όταν επιζητείται μετά την παράδοση, ψευδείς παραστάσεις ή απόκρυψη ουσιαστικών γεγονότων (βλέπετε σελίδες 684, 685 της αυθεντίας).

 

            Η Αιτήτρια πρέπει να καταδείξει ότι έχει καλή υπόθεση επί τη βάσει ενός ή περισσοτέρων από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 6 του Ν. 23/83. Με την κυρίως Αίτηση της, δεν είναι αποκαλύπτεται επί ποίων λόγων βασίζεται, εάν βασίζεται. Η θέση της Αιτήτριας φαίνεται ότι είναι το κατ’ ισχυρισμόν συνεχιζόμενο καθεστώς της ως ενοικιάστριας. Αυτή η θέση πιθανόν να αποτελεί βάση για την έκδοση Διατάγματος ή Απόφασης αναγνωριστικής δικαιώματος, ως η παράγραφος (Α) των αιτούμενων θεραπειών. Δεν αποτελεί όμως λόγο παραμερισμού ή ακύρωσης Απόφασης ή Διατάγματος του παρόντος Δικαστηρίου.

 

Τονίζω επίσης, ότι το Δικαστήριο δεν δύναται να λειτουργήσει ως Εφετείο του εαυτού του. Η αναστολή μέτρων εκτέλεσης δεν δύναται να καταλήγει στη μετατροπή του Δικαστηρίου σε Εφετείο του εαυτού του για τον έλεγχο της ορθότητας της απόφασης του και/ή την εξέταση ισχυρισμών που έπρεπε να είχαν εγερθεί ως υπεράσπιση (βλέπετε σχετικά το σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, 4η έκδοση, Τόμος 17, παράγραφος 451). Ο σκοπός του άρθρου 6 είναι η αναθεώρηση, τροποποίηση ή ακύρωση απόφασης του Δικαστηρίου από το ίδιο το Δικαστήριο, σε περίπτωση που αποδεικνύονται τα όσα αναφέρονται σ’ ένα τουλάχιστον από τα εδάφια του άρθρου.

 

            Περαιτέρω, σε Αιτήσεις για αναθεώρηση αποφάσεων ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ουδόλως λαμβάνεται υπόψη εάν ο Καθ’ ου η Αίτηση στην πρώτη υπόθεση, έχει ή όχι καλή υπεράσπιση. Η Δ.17 θ.10 δεν τυγχάνει εφαρμογής σε διαδικασία ως η παρούσα, ούτε και η σχετική νομολογία (δηλαδή, μεταξύ άλλων, οι αυθεντίες Evans v. Bartlam (1937) 1 All ER 646, Βίκα Πίκα Ντίσκο κ.α. v. Χάπυ Στρητς Ντίσκο Λτδ (1997) 1 Α.Α.Δ.28).

 

Κρίνω ότι, εκ πρώτης όψεως, η κυρίως Αίτηση δεν εγείρει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, υπό το φως του άρθρου 6, ούτε έχει καλές πιθανότητες επιτυχίας της κυρίως Αίτησης, τουλάχιστον ως προς το ζήτημα της ακύρωσης και αναστολής.

 

Προϋποθέσεις επιφύλαξης άρθρου 32:

Η έκδοση προσωρινών διαταγμάτων επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (βλέπετε Karydas Taxi Co. Ltd. v. Komodikis (1975) 1 C.L.R. 321).  Έχω λάβει υπόψη τόσο την καθαρή γλώσσα της επιφύλαξης του άρθρου 32(1) [2], όσο και την νομολογία που την ερμηνεύει, καθώς και σχετικές Αγγλικές αυθεντίες (βλέπετε Constantinides v. Makriyiorghou (1978) 1 C.L.R. 585, Attorney General & Another v. Savvides (1979) 1 C.L.R. 349, Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557, Acropol Shipping Co. Ltd. and Others v. Rossis (1976) 1 C.L.R. 38, Papastratis v. Petrides (1979) 1 C.L.R. 231, Hadjikyriacos & Co. v. United Biscuits (1979) 1 C.L.R. 689, American Cyanamid Co. v. Ethicon Ltd. (1975) 1 All E.R. 504, Fellowes and Another v. Fisher (1975) 2 All E.R. 829, Jonitexo v. Addidas (1984) 1 C.L.R. 263, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χ’’Βασίλη (1989) 1 Α.Α.Δ. 152, Cyprus Sulphur κ.ά. ν. Παραρλάμα κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 1040 και 1051, Πουργουρίδη κ.ά. ν. Μέζου κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 201), Κοσμά v. Χατζηκυπρή κ.ά. (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 169, Χρ. Κούνουνα v. C. & A. Simonos Ltd., (2002) 1(Β) Α.Α.Δ. 1361, Papapetrou Bros Ltd. v. Παπαπέτρου (2003) 1 (Β) Α.Α.Δ. 741, Polyford Holdings Ltd. κ.ά. v. Rosestage Enterprises Ltd. (2007) 1(Β) Α.Α.Δ. 1042).

 

Έχω ήδη αποφανθεί επί των πρώτων δύο προϋποθέσεων. Αναφορικά με την τρίτη προϋπόθεση, παραπέμπω στην αυθεντία Κ. Κυρισάββα κ.α. v. Κύζη, (2001) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1245), όπου το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι (στη σελίδα 1253): «Η έννοια του δύσκολου ή αδύνατου της πλήρης απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο περιλαμβάνει και άλλα, μεταβλητά κριτήρια, εκτός από την ανεπανόρθωτη ζημιά. Ο χρηματικός παράγοντας της αποζημίωσης δεν είναι ο μόνος που λαμβάνεται υπόψη (βλέπε Παπαστράτης v. Πετρίδης (1979) 1 ΑΑΔ 231)».

 

Η Αιτήτρια δεν εξηγεί γιατί το Διάταγμα στην Ε171/2019 δεν περιλαμβάνει την ισχυριζόμενη νέα ενοικίαση, αφού αφορά στα ίδια υποστατικά. Δεν εξηγεί επίσης γιατί, πώς, πότε και εάν κατέστη θέσμια ενοικιάστρια.

 

Από όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στο παρόν στάδιο, φαίνεται πιθανόν ότι η Αιτήτρια δεν λειτουργεί επιχείρηση εντός των επίδικων υποστατικών. Συνεπώς, δεν θα παύσει να λειτουργεί επιχείρηση εάν εκτελεστεί το εναντίον της εκδοθέν Διάταγμα ανάκτησης κατοχής. Η αντίστοιχη θέση των Καθ’ ων η Αίτηση, αλλά και η πλειοψηφία των θέσεων τους, οι οποίες ήταν ουσιαστικές αναφορικά με τη μη οριστικοποίηση αλλά την ακύρωση του προσωρινού Διατάγματος, παρέμειναν αναντίλεκτες. Σημειώνω δε ότι: «Σε ενδιάμεση διαδικασία για προσωρινό διάταγμα εκείνο που χρειάζεται δεν είναι η απόδειξη του ουσιαστικού δικαιώματος αλλά σοβαρές ενδείξεις περί της πιθανότητας ύπαρξης του» (βλέπετε T.A. Micrologic Computer Consultants Ltd. v. Microsoft Corporation, (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1802, στη σελίδα 1809).

 

Κρίνω ότι δεν υπάρχει καλή πιθανότητα η Αιτήτρια να δικαιούται σε θεραπεία και ότι, αν δεν οριστικοποιηθεί το προσωρινό Διάταγμα, δεν θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Κρίνω ότι δεν είναι εύλογο και δίκαιο να οριστικοποιηθεί το μονομερώς εκδοθέν προσωρινό Διάταγμα και ότι το ισοζύγιο του βολικού (balance of convenience) γέρνει υπέρ της διατήρησης της  κατάστασης (status quo) ως είχε μετά την έκδοση της Απόφασης στην Ε171/2019. Το ισοζύγιο του βολικού κρίνεται με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου κατά τον ουσιώδη χρόνο, στοιχεία (βλέπετε σχετικά Γρηγορίου κ.ά. ν. Χριστοφόρου κ.ά., (1995) 1 Α.Α.Δ. 248).

 

Καθυστέρηση:

            Η κυρίως Αίτηση καταχωρήθηκε την στο τέλος Ιουλίου 2023, ως και η υπό εξέταση αίτηση. Η Απόφαση και το Διάταγμα στην Αίτηση Ε171/2019, εκδόθηκαν τον Ιούνιο 2020, η περίοδος ισχύος της Βεβαίωσης με την οποία δόθηκε ουσιαστικά, αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης και του Διατάγματος, έληξε τον Αύγουστο 2021 και οι διάδικοι και οι δικηγόροι τους, αντάλλασσαν αλληλογραφία σε σχέση με την εκτέλεση της Απόφασης και του Διατάγματος, από τουλάχιστον τον Οκτώβριο 2021. Η Αιτήτρια δεν έλαβε ή επιδίωξε τη λήψη οποιουδήποτε διαβήματος σε οποιοδήποτε προηγούμενο στάδιο.

 

Είναι η κρίση μου ότι η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε μέχρι την καταχώριση της υπό εξέταση αίτησης, επηρεάζει αρνητικά την τύχη της. Ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως ήταν τότε, κ. Δ. Χατζηχαμπής, στην αυθεντία Χριστοδούλου  v. Vraets (1999) 1 Α.Α.Δ. 1475, είπε στη σελίδα 1481: «Το κρίσιμο στοιχείο για την αίτηση δεν ήταν επομένως ο χρόνος έγερσης της αιτίας αγωγής αλλά ο χρόνος πληροφόρησης του εφεσίβλητου για τη δυνατότητα του να επιτύχει την ενδιάμεση αυτή θεραπεία.»

 

Στην αυθεντία Τσιαντής v. Hellenic Bank (Investments) Ltd. (2001) 1(Γ) 2029, με αναφορά στην Bacardi & Co Ltd. v. Vinco Ltd. (1996) 1 Α.Α.Δ. 788, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι: «κατά την εξέταση της καθυστέρησης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η πιθανότητα επιτυχίας της αγωγής καθώς και το κατά πόσο ο εναγόμενος έχει επηρεασθεί με οποιοδήποτε τρόπο λόγω της καθυστέρησης.» (σελίδα 2040). Η πιθανότητα επιτυχίας της κυρίως Αίτησης, έχει ήδη εξεταστεί. Όσον αφορά τους Καθ’ ων η Αίτηση, φαίνεται ότι είναι σε διαδικασία εκτέλεσης της υπέρ των εκδοθείσας Απόφασης και Διατάγματος, για την είσπραξη του λαβείν των και της κατοχής των υποστατικών των. Στην αυθεντία Ρένα Αριστοτέλους Λτδ κ.ά. v. Benfleet Enterprises Ltd κ.ά., (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 280, ο έντιμος Δικαστής κ. Φρ. Νικολαϊδης είπε (στη σελίδα 287): «η επίκληση της αρχής της επιείκειας για καθυστέρηση (laches) προϋποθέτει, πρώτον, μη εύλογη καθυστέρηση έναρξης της διαδικασίας και δεύτερο οι συνέπειες που προκάλεσε η καθυστέρηση να καθιστούν την παροχή της αιτούμενης θεραπείας άδικη (βλέπε I.C.F. Spry, The Principles of Equitable Remedies, 4^η έκδοση, σελίδα 223).» Είναι η κρίση μου ότι αυτό ισχύει στην παρούσα υπόθεση και υπάρχει βάση για την επίκληση της αρχής της επιείκειας για καθυστέρηση στη λήψη μέτρων.

 

Απόφαση:

Για όλους τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω, η ένσταση επιτυγχάνει και η υπό εξέταση αίτηση απορρίπτεται. Το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 7.8.2023 ακυρώνεται. Τα έξοδα της υπό εξέταση αίτησης επιδικάζονται υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3 και εναντίον της Αιτήτριας, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα της απόφασης στην Αίτηση Ε171/2019.                                                        

 

(Υπ.) ………………………………….

                                                                              Λ. Σ. Καμμίτση               

                                                                        Πρόεδρος                 

Πιστό Αντίγραφο

 

            Γραμματέας

 

ΛΣΚ/ΕΠ