ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου

Αίτηση Αρ. Κ 7/18

Μεταξύ:

1. ΛΗΤΟΥΣ ΠΗΛΕΙΔΟΥ - ΚΑΛΛΗ από τη Λευκωσία

2. ΡΕΑΣ ΠΗΛΕΙΔΟΥ από τη Λευκωσία

Αιτητριών

και

 

GOLDEN STAR SUPERMARKET LTD

Καθ' ης η Αίτηση

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Αίτηση για αναστολή εκτέλεσης Απόφασης εκκρεμούσης Έφεσης

 

8.3.2024

Για την Αιτήτρια – Καθ’ ης η Αίτηση στην κυρίως Αίτηση: κ. Πρ. Θεοφάνους για κ.κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ Θ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ & ΣΙΑ

Για τις Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 – Αιτήτριες 1 και 2 στην κυρίως Αίτηση: κ. Κ. Καντούνας για κ.κ. Δικηγορικό Γραφείο Κωνσταντή Καντούνα Δ.Ε.Π.Ε.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

            Με αίτηση δια κλήσεως ημερομηνίας 16.11.2023, η Καθ’ ης η Αίτηση στην κυρίως Αίτηση (εν τοις εφεξής «η Καθ’ ης η Αίτηση»), εξαιτείται την αναστολή εκτελέσεως (stay of execution pending appeal) της αποφάσεως του παρόντος Δικαστηρίου στην Αίτηση με τον υπό τον ως άνω τίτλον και αριθμόν, η οποία εξεδόθη την 9.10.2023, μέχρι την εκδίκαση και έκδοση απόφασης στην Έφεση που καταχωρήθηκε την 16.11.2023.

 

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται στους περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς Καν.11, Καν. 12(α), στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.35 θ.18, Δ.40 θ.7(b) και Δ.48 θθ.1, 2 και 3, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, Μέρη 23, 41.11, 47(12) και στις συμφυείς εξουσίες και την πρακτική του Δικαστηρίου.

            Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του κ. Πανίκου Θεοφάνους, από τη Λευκωσία. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι είναι διευθυντής της Καθ’ ης η Αίτηση, γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και είναι δεόντως εξουσιοδοτημένος να προβεί στη δήλωση του. Εργάζεται στην Αιτήτρια από το 1990 και το 1999, έγινε διευθυντής, θέση την οποία κατέχει μέχρι και σήμερα.

 

Στις 22.5.2018, καταχωρήθηκε η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, με την οποία οι Αιτήτριες στην κυρίως Αίτηση, ζητούσαν αύξηση ενοικίου του υποστατικού το οποίο, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο, ενοικίαζε και εξακολουθεί να ενοικιάζει η Καθ’ ης η Αίτηση. Το ενοίκιο ανερχόταν στο ποσό των €4.100.-. Την 9.10.2023, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας εξέδωσε απόφαση σε σχέση με την κυρίως Αίτηση με την οποία καθόρισε το μηνιαίο ενοίκιο στο ποσό των €4.892.-, βάσει του 90% του μέσου όρου ενοικίων της μικρής περιοχής, πληρωτέο από την ημερομηνία καταχώρησης της Αίτησης.

 

Επομένως, με την έκδοση της Απόφασης, η Καθ’ ης η Αίτηση καλείται να καταβάλλει €4.892.- ως μηναίο ενοίκιο, ποσό το οποίο καταβάλλει υπό διαμαρτυρία από τον Οκτώβριο 2023, πλέον το γινόμενο της διαφοράς του ποσού του εξ’ αποφάσεως καθορισμένου ενοικίου (€4.892,00) και του ενοικίου που καταβαλλόταν πριν την έκδοση της απόφασης (€4.100,00), το οποίο ανέρχεται στα €792.- ανά μήνα για τους μήνες που παρήλθαν από την ημερομηνία καταχώρησης της Αίτησης. Το συνολικό ποσό ανέρχεται στις €51.731,48.

 

Ο κ. Θεοφάνους κατέθεσε ότι, κατά ή περί την 18.10.2023, έλαβε επιστολή, ως διευθυντής της Καθ’ ης η Αίτηση, από τους δικηγόρους των Αιτητριών, με την οποία ζητείτο όπως καταβάλλεται ενοίκιο €4.892.- μηνιαίως ως μηνιαίο ενοίκιο και όπως επίσης καταβληθεί εντός 21 ημερών, το ποσό των €51.731,48, ως προκύπτει ανωτέρω. Προανήγγειλαν δε, ότι αν δεν καταβληθεί το ως άνω ποσό των €51.731, θα προχωρήσουν σε Αίτηση έξωσης της Καθ’ ης η Αίτηση από το μίσθιο.

 

Ο ενόρκως δηλών κατέθεσε ότι το μίσθιο χρησιμοποιείται από το 1982, ως υπεραγορά (supermarket) ενώ πωλούνται και έτοιμα φαγητά (takeaway), τα οποία παρασκευάζονται σε διαφορετική τοποθεσία. Το υπόγειο της υπεραγοράς χρησιμοποιείται ως αποθήκη, στην οποία φυλάσσονται φθαρτά και άλλα εμπορεύματα. Στο ισόγειο δραστηριοποιείται η υπεραγορά, η οποία είναι πλήρως εξοπλισμένη, με ψυγεία, ράφια, επιδαπέδια θερμαινόμενα μπεν μαρί για τους σκοπούς του take away, πάγκους με ταμειακές μηχανές, κρεοπωλείο εξοπλισμένο με δωμάτιο-ψυγείο στο οποίο φυλάσσονται κρέατα, ενώ υπάρχουν και εμπορεύματα αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ. Στο μεσοπάτωμα υπάρχουν γραφεία πλήρως εξοπλισμένα με επιτραπέζια γραφεία και υπολογιστές. Στην υπεραγορά απασχολούνται με πλήρη εργασία, 9 άτομα.

 

Ο μάρτυρας ισχυρίζεται ότι οι Αιτήτριες έχουν σκοπό εδώ και δεκαετίες, αφότου πέρασε στην κυριότητα τους το κτίριο, την έξωση της Καθ’ ης η Αίτηση από το μίσθιο, ως φαίνεται και από παλαιότερη Αίτηση για έξωση που καταχώρησαν εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση για οχληρία και κατ’ ισχυρισμόν, παράνομη χρήση και η οποία απερρίφθη πρωτοδίκως και κατ’ Έφεσιν. Για την οικοδομή στην οποία στεγάζεται και το μίσθιο, εκδόθηκε Άδεια Οικοδομής, για την οποία εκδόθηκε Πιστοποιητικό Τελικής Έγκρισης το 1987. Το 1995, ο πατέρας των Αιτητριών, που ήταν κατά τον εν λόγω χρόνο ιδιοκτήτης της οικοδομής, έλαβε Άδεια Οικοδομής για να ανεγείρει 2 επιπλέον ορόφους. Για να εκδοθεί Πιστοποιητικό Τελικής Έγκρισης για τις μετατροπές που έγιναν μέσω της Άδειας Οικοδομής του 1995, τέθηκε ως όρος να μετατραπεί το υπόγειο της υπεραγοράς, που σήμερα είναι αποθήκη, σε χώρο στάθμευσης. Αυτό φαίνεται και από τα ευρήματα του Εφετείου στην Ποινική Έφεση 199/2013. Όσα αναφέρει εδώ ο μάρτυρας, καίτοι ιστορικά για τη μεταξύ των μερών σχέση, δεν αφορούν άμεσα την Έφεση, αφού αυτή στρέφεται εναντίον Απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου για καθορισμό ενοικίου.

 

Ο μάρτυρας κατέθεσε στη συνέχεια, ότι σε περίπτωση που δεν εκδοθεί το αιτούμενο Διάταγμα, οι Αιτήτριες θα προχωρήσουν σε Αίτηση έξωσης και η Καθ’ ης η Αίτηση θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, αφού θα υπόκειται σε έξωση. Περαιτέρω, το υπόγειο της υπεραγοράς θα υπόκειται σε αλλαγές, εφόσον θα μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης, ενώ με την έκδοση τελικού Πιστοποιητικού για την Άδεια Οικοδομής του 1995, η χρήση του υπογείου ως αποθήκη θα είναι αδύνατη και παράνομη. Ο μάρτυρας υποστήριξε ότι η υπεραγορά δεν θα μπορεί να λειτουργήσει ομαλά χωρίς τον υπάρχοντα αποθηκευτικό χώρο για τον οποίο κατέβαλλε, καταβάλλει, και σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, θα συνεχίσει να καταβάλλει, αντίτιμο για την ενοικίαση του και χρήση του ως αποθηκευτικού χώρου βάσει ενοικιαστηρίου εγγράφου ημερομηνίας 1.2.1982. Σε περίπτωση έξωσης, όλος ο εξοπλισμός της υπεραγοράς θα πρέπει να απομακρυνθεί και, είτε να φυλαχθεί, είτε να πωληθεί. Το ίδιο ισχύει για τα εμπορεύματα, κάτι που θα ισοδυναμεί με ζημιά εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ.

 

Σε περίπτωση δε επιτυχίας της Έφεσης, θα πρέπει να επιστρέψει η Καθ’ ης η Αίτηση στο μίσθιο και να επανεγκατασταθεί όλος ο εξοπλισμός που θα αφαιρεθεί σε περίπτωση έξωσης. Τόσο η απομάκρυνση, όσο και η επανεγκατάσταση σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, θα είναι χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες. Ο κ. Θεοφάνους κατέθεσε ότι, παράλληλα, θα πρέπει να αγοραστούν εκ νέου εμπορεύματα, η αξία των οποίων υπολογίζεται να υπερβαίνει τις €62.328. Το δε τακτικό πελατολόγιο της Καθ’ ης η Αίτηση και η εμπορική της φήμη, τα οποία κτίστηκαν με κόπο από το 1982, θα χαθούν. Οι υπάλληλοι της Καθ’ ης η Αίτηση θα καταστούν άνεργοι, ενώ σε περίπτωση Έφεσης θα πρέπει να εξευρεθούν άλλοι υπάλληλοι, οι οποίοι θα πρέπει να τύχουν της κατάλληλης εκπαίδευσης. Πάλιν εδώ, επαναλαμβάνουμε τα όσα σημειώσαμε και πιο πάνω: ότι δεν αφορούν άμεσα ούτε την Έφεση, αφού αυτή στρέφεται εναντίον Απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου για καθορισμό ενοικίου, ούτε την υπό εξέταση αίτηση, η οποία αφορά την καταχώρηση της Έφεσης.

 

Είναι η θέση του, ότι η Έφεση έχει πολύ καλές πιθανότητες να επιτύχει. Η Απόφαση του Δικαστηρίου είναι λανθασμένη και το Δικαστήριο εσφαλμένα και χωρίς δικαιοδοσία, αύξησε το ενοίκιο με βάση το 90% του μέσου όρου της μικρής περιοχής και επομένως, ουδέν ποσό οφείλει στις Αιτήτριες. Οι Αιτήτριες δεν είχαν δικαίωμα να ζητήσουν αύξηση του ενοικίου εν όψει των Διαταγμάτων του Υπουργικού Συμβουλίου Κ.Δ.Π.88/17, Κ.Δ.Π.120/19 και Κ.Δ.Π.145/2021. Ο υπολογισμός του ενοικίου έγινε βάσει της επιφύλαξης του άρθρου 8(4) του Ν.23/1983, η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν έχει ισχύ στην παρούσα υπόθεση και ως εκ τούτου, οι Αιτήτριες δεν είχαν δικαίωμα να την επικαλεστούν. Υπάρχουν δε όλες οι προϋποθέσεις που προβλέπει ο Νόμος και η Νομολογία για την αναστολή εκτέλεσης της εφεσιβληθείσας απόφασης και είναι προς το συμφέρον της ορθής απονομής της Δικαιοσύνης, όπως δοθεί η αιτούμενη θεραπεία.

 

 

 

Ένσταση:

Ένσταση εκ μέρους των Αιτητριών 1 και 2 στην κυρίως Αίτηση (στην παρούσα καλούμενες «οι Αιτήτριες»), καταχωρήθηκε την 19.1.2024 και αυτή βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.30 θθ.5, 6, 7(α)(β)(δ) και (ε), Δ.33 θ.6, Δ.38, Δ.39 θθ.1-11, Δ.48 θθ.1-9, Δ.64, στο Κοινοδίκαιο, στο Δίκαιο της Επιείκειας και στις γενικές και συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου. Οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:

 

«1.     Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που απαιτούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας ή/και η Νομολογία για την έκδοση των αιτούμενων θεραπειών.

2.       Οι αξιούμενες θεραπείες είναι παντελώς αδικαιολόγητες και/ή η καταχώρηση της Αίτησης συνιστά κατάχρηση της Δικαστικής Διαδικασίας.

3.       Η παρούσα αίτηση προωθείται καταχρηστικά και κακόπιστα και με σκοπό την καθυστέρηση της παράδοσης του υποστατικού.

4.       Ο Αιτητής δεν έχει αποκαλύψει και ή έχει αποκρύψει ουσιώδη γεγονότα τα οποία είναι απαραίτητο να βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου για να δύναται να εκδικάσει την Αίτηση.

5.       Η Αίτηση είναι κατά νόμο και επί της ουσίας αβάσιμη και/ή αυτή δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις τις οποίες ο νόμος και/ή την νομολογία ορίζουν για την έγκρισή της.

6.       Η Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση δεν παρέχει το αναγκαίο υπόβαθρο για την έγκριση της Αίτησης και/η δεν αποδεικνύει και/η δεν αποκαλύπτει βάσιμους και/η ικανοποιητικούς λόγους για την έγκριση της Αίτησης, και είναι ανεπαρκής και/ή ακατάλληλη, παραπλανητική και/ή ελλειπτική και/ή γενικόλογη και/ή αόριστη και/ή αυτή περιέχει ανακρίβειες και/ή αυτή αποσιωπά ουσιώδη γεγονότα και/ή αυτή δεν αποκαλύπτει καλό λόγο για την έγκριση της Αίτησης και/ή αυτή είναι ανεπαρκής και/ή ακατάλληλη για να υποστηρίξει την Αίτηση.

7.       Δεν είναι δίκαιο και εύλογο να εκδοθούν τα αιτούμενα Διατάγματα.

8.       Δεν δικαιολογείται στην παρούσα περίπτωση η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης των αιτημάτων.

9.       Η Αίτηση και τα όσα δηλώνονται από την Αιτήτρια δεν συνιστούν καλό λόγο για να επιτραπεί η αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 09.10.2023.

10.     Η Αίτηση και τα όσα δηλώνονται από την Αιτήτρια δεν τεκμηριώνουν την κύρια προϋπόθεση η επιδιωκόμενη αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 09.10.2023 να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.

11.     Το Δικαστήριο δεν μπορεί να λειτουργήσει ως Εφετείο του εαυτού του.»

 

Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση της κας. Λητούς Πηλίδου Καλλή, εκ Λευκωσίας. Η ενόρκως δηλούσα λέγει ότι είναι η Αιτήτρια 1 στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο κυρίως Αίτηση και γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Είναι δε εξουσιοδοτημένη από την αδελφή της, Ρέα Πηλείδου, να προβεί στη δήλωση της.

 

Τα όσα ο κ. Πανίκος Θεοφάνους αναφέρει στις παραγράφους 7 έως 11 και 15 έως 17 της ενόρκου δηλώσεως του, είναι άσχετα με τα υπό εξέταση θέματα. Εν πάση περιπτώσει, σκοπός των Αιτητριών δεν είναι η έξωση της εταιρείας από το υποστατικό, όπως αναφέρει ο κ. Θεοφάνους, αλλά η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του και η διασφάλιση του καλύτερου δυνατού εισοδήματος από αυτό. Ουδέν πρόβλημα έχουν με την εταιρεία, φτάνει αφενός το ενοίκιο να είναι λογικό και αφετέρου, να τις πληρώνει στην ώρα τους, τα εκάστοτε νομίμως οφειλόμενα ποσά ενοικίων. Αν η εταιρεία καταβάλει τα νομίμως οφειλόμενα, οι Δικαστικές διαδικασίες θα διακοπούν και η εταιρεία, καθώς και ο κ. Θεοφάνους, δεν θα έχουν να ανησυχούν για τίποτα. Επίσης, εξ’ όσων η μάρτυρας αντιλαμβάνεται, το αν ένας ενοικιαστής έχει εμπορεύματα ή όχι, δεν είναι κριτήριο για το αν θα εφαρμοστεί μία Δικαστική απόφαση αύξησης ενοικίου ή όχι. Η αναστολή την οποία επιζητεί η εταιρεία, αφορά αύξηση ενοικίου, όχι έξωση. Η έξωση δυνατόν να προκύψει, ως αποτέλεσμα και ως συνέπεια της άρνησης της εταιρείας να εξοφλήσει τα οφειλόμενα ενοίκια προς τις Αιτήτριες.

 

Η κα. Καλλή κατέθεσε ότι, τα όσα αναφέρονται στην παράγραφο 12 της ενόρκου δηλώσεως του κ. Πανίκου Θεοφάνους, είναι παραπλανητικά. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει η εταιρεία, είναι να καταβάλει τα νομίμως οφειλόμενα και οι Δικαστικές διαδικασίες θα διακοπούν. Ουδεμία δε ζημιά θα υποστεί. Ούτε ανεπανόρθωτη, ούτε επανορθώσιμη. Οι παράγραφοι 13, 14 και 16 της ενόρκου δηλώσεως του κ. Πανίκου Θεοφάνους, δεν είναι κατανοητή. Για να προβούν οι Αιτήτριες σε μετατροπές στο υπόγειο, θα πρέπει να ανακτήσουν κατοχή. Κατοχή όμως δεν γίνεται τμηματικά, δηλαδή μόνο του υπογείου ή μόνο του ισογείου. Από τη στιγμή που θα ανακτηθεί η κατοχή του υποστατικού, θα αφορά τόσο το ισόγειο, όσο και το υπόγειο. Η δε εταιρεία δεν θα βρίσκεται πλέον εκεί, οπότε δεν θα έχει σχέση τι μετατροπές θα γίνουν στο υπόγειο. Αλλά και αν ακόμη η Έφεση επιτύχει και οι Αιτήτριες έχουν εν τω μεταξύ ανακτήσει κατοχή και προχωρήσει σε μετατροπές στο ισόγειο, η υποχρέωσή τους θα είναι να επιστρέψουν το υποστατικό στην κατάσταση που το παρέλαβαν.

 

Η ενόρκως δηλούσα κατέθεσε ότι τυγχάνει νομικής συμβουλής, πως η Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 9.10.2023, είναι ορθή. Είναι η πεποίθησή των Αιτητριών ότι η εταιρεία αδυνατεί να καταβάλει τα οφειλόμενα ενοίκια και απλώς προσπαθεί να παρατείνει την παραμονή της στο υποστατικό. Αν η εταιρεία είχε τη δυνατότητα να καταβάλει τα νομίμως οφειλόμενα, ακόμη και αν έχει την πεποίθηση ότι η Έφεσή της θα είναι επιτυχής, δεν έχει κανένα λόγο να μην τα καταβάλει. Αν η Έφεση επιτύχει, οι Αιτήτριες θα πρέπει να επιστρέψουν εντόκως στην εταιρεία τα χρήματα που θα εισπράξουν απ’ αυτή ως αύξηση ενοικίου. Τόσο τις €51.731,48 τις οποίες ο κ. Θεοφάνους αναφέρει στην παράγραφο 5 της ενόρκου δηλώσεως του, όσο και τη διαφορά των €792.- στο μηνιαίο ενοίκιο, που ήδη καταβάλλει, για όσους μήνες αυτό θα καταβληθεί, που επίσης αναφέρει στην ίδια παράγραφο. Μόνο η αξία του υποστατικού είναι αρκετή για να διασφαλίσει στην εταιρεία ότι δεν θα χάσει τα λεφτά της. Ούτως ή άλλως, δεν προβάλλεται οποιοσδήποτε ισχυρισμός από τον κ. Θεοφάνους ότι η εταιρεία ανησυχεί ότι υπάρχει κίνδυνος οι Αιτήτριες να μην της επιστρέψουν οποιοδήποτε ποσό, σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης. Είναι δηλαδή στο χέρι της εταιρείας, να διαφυλάξει και τα εμπορεύματά της, να προστατέψει και τους υπαλλήλους της και την πελατεία και τη φήμη της και το υπόγειο και όλα. Φτάνει μόνο να πληρώσει τα νομίμως οφειλόμενα.

 

Είναι η θέση της κας. Καλλή, ότι δεν συντρέχει καμία απολύτως προϋπόθεση για την έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος, αφού ουδεμία ζημιά θα υποστεί η εταιρεία αν καταβάλει τα οφειλόμενα. Ούτε καν προβάλλεται τέτοιος ισχυρισμός. Όλες οι ζημιές τις οποίες η εταιρεία ισχυρίζεται ότι θα υποστεί, αν προκύψουν, θα προκύψουν εξ’ αφορμής και μόνο της απόφασης της ίδιας της εταιρείας να μην καταβάλει τα οφειλόμενα και όχι εξ’ αφορμής και μόνο της Απόφασης ημερομηνίας 9.10.2023, η οποία αφορά αύξηση ενοικίου.

 

 

 

 

 

Νομική και δικονομική πτυχή:

Περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί:

Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας τυγχάνουν εφαρμογής σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, δυνάμει του Κανονισμού 12(α) [1] των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.

 

Διαταγή 35:

            Στρέφομαι στο θεσμό 18 [2] της Διαταγής 35 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ως αυτοί ίσχυαν μέχρι την 31.8.2023, στον οποίο βασίζεται, μεταξύ άλλων, η υπό εξέταση αίτηση. Υπάρχει σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με την αναστολή απόφασης εκκρεμούσης εφέσεως. Αναφέρω ενδεικτικά τις ακόλουθες: Gruno v. Ship “Algazera”, (1980) 1 C.L.R. 595, Phoenix v. Al Khalaf Exhibition (1981) 1 C.L.R. 673, Essex Overseas  v. Legent Shipping (1981) 1 C.L.R. 263, Mavrochanna and another v. Michael, (1984) 1 C.L.R. 760, Charalambous v. Nicolaides and  Neophytou (1985) 1 C.L.R. 737, Christophi and Others v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713, Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd. (1991) 1 C.L.R. 172,  Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, ABP Holdings Ltd. κ.ά. ν. Κιταλίδης κ.ά.(Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287, Ανδρέα Πελεκάνου και άλλου ν. Pelmako Development Ltd. (1995) 1 Α.Α.Δ. 724, Βογαζιανού ν. Γεν. Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 591, Παπακόκκινου κ.ά. ν. Γενικές Ασφάλειες Κύπρου (1997) 1 Α.Α.Δ. 692, Παπακόκκινου ν. Glykys and Araouzos (Insurances) Ltd. κ.ά. (1998) 1 (Α) Α.Α.Δ. 513, Χαψίδης v. Νικολαϊδου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1493, Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd. (2001) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1978, Σάββα v. Υπουργού Δικαιοσύνης (Αρ. 1), (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 195, Παπά v. Οικονομίδου κ.ά., (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 58,  Δημητρούδης v. Λουγκρίδη, (2011) 1(Α) Α.Α.Δ. 687, Penderhil Holdings Ltd κ.ά. v. Κλουκινά, (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1921, Βλάχου v. Οικονόμου (2012) 1(Β) Α.Α.Δ. 1520, Λουκαίδου – Θεοφάνους v. Γεωργίου κ.ά. (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 473, Κωνσταντινίδη v. Κωμοδρόμου (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 772, Ιωάννου v. Yiangos I Socratous & Sons Ltd (2016) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2231.

 

            Η έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης είναι θέμα διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (βλέπετε Essex Overseas v. Legent Shipping, πιο πάνω) και η απόφαση παραμένει ισχυρή και διατηρεί τον τελεσίδικο χαρακτήρα της μέχρι την ακύρωση ή τροποποίηση της από το Εφετείο (βλέπετε Βλάχου v. Οικονόμου, πιο πάνω, σελίδα 1515). Στέκομαι ιδιαίτερα στις αυθεντίες Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd., στη σελίδα 1981 [3] και Christophi and Others v. Iacovidou (βλέπετε πιο πάνω), στη σελίδα 716 [4].

 

            Δεν έχω λάβει υπόψην τους συγκεκριμένους και όλους τους λόγους Έφεσης, διότι δεν τους έχω δει, αφού το έντυπο ΕΕ63, το οποίο επισυνάπτεται στην ένορκο δήλωση του κ. Θεοφάνους, δεν περιλαμβάνει τους συγκεκριμένους λόγους Έφεσης και δεν έχει προσκομιστεί ενώπιον μου το έγγραφο που τους περιλαμβάνει. Έχω αντιληφθεί ότι η Έφεση στρέφεται εναντίον ολοκλήρου της Αποφάσεως ημερομηνίας 9.10.2023 και ότι ο κύριος λόγος είναι ότι, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να καθορίσει το ενοίκιο, αφού τα Διατάγματα του Υπουργικού Συμβουλίου Κ.Δ.Π.88/17, 120/19 και 145/2021, δεν το επέτρεπαν, ενώ η επιφύλαξη του άρθρου 8(4) του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, δεν έχει ισχύ στην παρούσα υπόθεση.

           

Σύμφωνα με την νομολογία (βλέπετε ενδεικτικά Gruno v. Ship “Algazera” και Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd, πιο πάνω), οι λόγοι Έφεσης λαμβάνονται υπόψην κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου στην έκδοση ή μη Διατάγματος αναστολής. Ο Αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι, εκ πρώτης όψεως, έχει καλή υπόθεση στην Έφεση. Από την άλλη, όμως, ο παράγων αυτός μπορεί να είναι σχετικός, αλλά είναι οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις (βλέπετε Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων Κύπρου και ABP Holdings Ltd v. Κιταλίδης (αρ.1), πιο πάνω).

 

            Το Δικαστήριο δεν δύναται ασφαλώς να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα της Έφεσης. Λαμβάνω υπόψην ότι οι λόγοι Έφεσης ουσιαστικά αφορούν ζητήματα τα οποία ρυθμίζονται από την πρωτογενή και δευτερογενή νομοθεσία και δεν αποτελούν ζητήματα τα οποία εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου. Λαμβάνονται υπόψην οι λόγοι Έφεσης, αφ’ ης στιγμής το Δικαστήριο έχει να ασκήσει διακριτική ευχέρεια στα πλαίσια της υπό εξέταση αίτησης, η οποία πρέπει να ασκείται Δικαστικά. Κρίνω ότι, εκ πρώτης όψεως, οι πιθανότητες επιτυχίας της Έφεσης της Καθ’ ης η Αίτηση, είναι περιορισμένες.

 

            Στην αυθεντία Βλάχου v. Οικονόμου (πιο πάνω), στη σελίδα 1525, ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Κ. Κληρίδης, είπε:

 

«Το Δικαστήριο, κατά την εξέταση αίτησης για αναστολή εκτέλεσης απόφασης, έχει καθήκον να εξισορροπήσει δύο σημαντικούς παράγοντες ήτοι, τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης από τη μία και τη διασφάλιση της αξίας του και του αποτελέσματος της έφεσης από την άλλη.»

 

            Περαιτέρω, στην αυθεντία Λουκαίδου – Θεοφάνους v. Γεωργίου κ.ά. (πιο πάνω), η έντιμη Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ήταν τότε, κα. Κ. Σταματίου, είπε: «Η ύπαρξη ανεπανόρθωτης βλάβης είναι ουσιαστικό στοιχείο ακόμα και σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, που αφορά την απόδοση λογαριασμών. Θεωρούμε όμως ότι στην παρούσα περίπτωση, η αιτήτρια δεν δίδει επαρκείς λεπτομέρειες, έτσι ώστε να καταδεικνύεται η αναγκαιότητα αναστολής της απόφασης λόγω ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων.» [υπογράμμιση του Δικαστηρίου]. Βλέπετε επίσης σχετικά την τελευταία σελίδα της Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην αυθεντία Κωνσταντινίδη v. Κωμοδρόμου (πιο πάνω), όπως εκφράστηκε από την έντιμη Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ήταν τότε, κα. Τ. Ψαρά - Μιλτιάδου. Είναι η κρίση μου ότι η Καθ’ ης η Αίτηση δεν έχει καταδείξει αυτή τούτη την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων.

 

            Η πιθανότητα να προχωρήσουν οι Αιτήτριες με Αίτηση Έξωσης, σαφώς υπάρχει εφόσον έχουν εκ του Νόμου αυτό το δικαίωμα. Η πιθανότητα και δυνατότητα να επιτύχουν, εκ του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και ιδιαίτερα, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, εξαρτάται σε πρώτο στάδιο από την Καθ’ ης η Αίτηση. Ασφαλώς δεν εξαρτάται από την Απόφαση η οποία έχει εφεσιβληθεί. Δεν καταδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις, ούτε η πιθανότητα ύπαρξης ή πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης. Η Καθ’ ης η Αίτηση συνδέει την αιτούμενη με την υπό εξέταση αίτηση θεραπεία, με γεγονότα και σενάρια άλλα από αυτά που αφορούν την εκκαλούμενη Απόφαση.

 

            Ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου , ως ήταν τότε, κ. Στ. Ναθαναήλ, στην τελευταία σελίδα της Απόφασης στην αυθεντία Ιωάννου v. Yiangos I Socratous & Sons Ltd, (πιο πάνω), είπε τα εξής:

 

«Στην ουσία εκείνο που το Επαρχιακό Δικαστήριο ή το Εφετείο καλείται να εξισορροπήσει σε τέτοιου είδους αιτήσεις είναι η φυσιολογική προσδοκία του ενάγοντα να απολαύσει άμεσα τους καρπούς της νίκης του και, από την άλλη, η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μην απωλέσει τη σημασία της και να παραμείνει συνεπώς άνευ αντικρίσματος. Σχετικός είναι, μεταξύ άλλων υποθέσεων, οι Νεοφύτου v. Δημητρίου (1989) 1 ΑΑΔ 592 και Aristidou v. Aristidou (1985) 1 CLR 649.»

 

            Δεν διαφαίνεται και δεν έχει υποδειχθεί, πώς η ενδεχόμενη επιτυχία της Έφεσης που έχει ασκηθεί, δυνατόν να απωλέσει τη σημασία της και να παραμείνει άνευ αντικρίσματος.  

 

            Οι λόγοι Έφεσης εμφανίζουν αδυναμία για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί και δεν έχουν προβληθεί εξαιρετικές περιστάσεις για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Αυτό που προβάλλει η Καθ’ ης η Αίτηση, είναι η πιθανότητα να εκδοθεί εναντίον της Διάταγμα έξωσης από το επίδικο υποστατικό, στα πλαίσια άλλης υπόθεσης, επειδή δεν κατέβαλε το ποσό που προκύπτει ως αναδρομική αύξηση, από την Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 9.10.2023, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της Έφεσης. Είναι η κρίση μου ότι, αυτό δεν εξομοιώνεται με εξαιρετικές περιστάσεις, για σκοπούς της υπό εξέταση αίτησης.

            Η Καθ’ ης η Αίτηση έχει ήδη υποβάλει αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης ημερομηνίας 9.10.2023, εκκρεμούσης της Έφεσης της, ενώπιον του Εφετείου, όπως φαίνεται από το έντυπο ΕΕ63, Τμήματα 7 και 8.

 

Κατάληξη:

            Καθοδηγούμενη από τις σχετικές αυθεντίες, στέκομαι στα πιο κάτω σημεία ως καθοριστικά για την άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας στα πλαίσια της παρούσας αίτησης. Κατά κύριο λόγο, υπάρχει το θέμα της αποστέρησης των Αιτητριών των καρπών της επιτυχίας τους, εκ του γεγονότος ότι εκκρεμεί η Έφεση της Καθ’ ης η Αίτηση. Εάν εκδοθεί το αιτούμενο Διάταγμα, οι Αιτήτριες δεν θα εισπράξουν το ποσό στο οποίο δικαιούνται με βάση την πρωτόδικη Απόφαση, μέχρι την ολοκλήρωση της Έφεσης. Εάν η Καθ’ ης η Αίτηση χάσει την Έφεση, θα πρέπει να καταβάλει το ποσό και επιπλέον τόκο, ο οποίος θα προκύψει εν τω μεταξύ. Εάν η Καθ’ ης η Αίτηση επιτύχει στην Έφεση, οι Αιτήτριες θα πρέπει να επιστρέψουν το ποσό στην Καθ’ ης η Αίτηση, όπως δηλώνουν έτοιμες να πράξουν και δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου καν ισχυρισμός, ότι δεν δύνανται να το πράξουν.

 

            Ζυγίζοντας τους δύο παράγοντες όπως αυτοί περιγράφονται στις αυθεντίες, κρίνω ότι πρέπει να διασφαλίσω την αξία του αποτελέσματος της Έφεσης, αλλά και να εξασφαλίσω τους καρπούς της επιτυχίας των Αιτητριών. Είναι η κρίση μου ότι στην προκείμενη περίπτωση, αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επιβολή όρων για να τεθεί σε ισχύ διαταγή αναστολής εκτέλεσης της Απόφασης. Αναφέρομαι στην αυθεντία Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd. (πιο πάνω), όπου στη σελίδα 1983 ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Κραμβής είπε τα ακόλουθα:

 

«Εφόσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή της εκτέλεσης, το δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής. Εναπόκειται επομένως στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η επιλογή των όρων που θα τεθούν προκειμένου να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης.»

           

Εφόσον η Καθ’ ης η Αίτηση επέλεξε να συσχετίσει την Απόφαση ημερομηνίας 9.10.2023 και την Έφεση εναντίον της, με ενδεχόμενη Αίτηση έξωσης, ευχερέστερο φρονώ θα ήταν, να αφεθεί η δυνατότητα στην Καθ’ ης η Αίτηση να καταθέσει το ποσό το οποίο προκύπτει ως αναδρομική αύξηση, στα πλαίσια Αίτησης έξωσης υπό των Αιτητριών, ώστε να μην εκδοθεί Διάταγμα έξωσης εναντίον της, να υπερασπισθεί την Αίτηση έξωσης και να δοθεί έτσι χρόνος να εκδοθεί η Απόφαση του Εφετείου στην Έφεση. Η ενδεχόμενη επιτυχία της Έφεσης δεν θα απωλέσει τη σημασία της και δεν θα παραμείνει άνευ αντικρίσματος. Εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, δεν έχουν καταδειχθεί. Κρίνω ότι η παρούσα υπόθεση δεν είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, ημερομηνίας 9.10.2023.

 

Αποτέλεσμα:

Ως εκ των ανωτέρω, η ένσταση επιτυγχάνει και η υπό εξέταση αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ των Αιτητριών 1 και 2 και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα της Απόφασης ημερομηνίας 9.10.2023.

 

 

 

(Υπ.) ………………………………….

                                                                              Λ. Σ. Καμμίτση               

                                                                        Πρόεδρος                 

Πιστό Αντίγραφο

 

            Γραμματέας

 

ΛΣΚ/ΕΠ