ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου

Αίτηση Αρ.: Κ7/21

Μεταξύ:

1. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

2. ΕΛΕΝΗΣ ΛΑΜΠΑΣΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

3. ΣΤΑΥΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

4. ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Αιτητών

-και-

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

Καθ’ ου η Αίτηση

-------------------------------------------------------------------------------

Αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης εκκρεμούσης Έφεσης

 

23 Ιανουαρίου 2025

Για τον Αιτητή – Καθ’ ου η Αίτηση στην κυρίως Αίτηση: κ. Κ. Μάμαντος για κ.κ. Μιχάλης Βορκάς & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 έως 4 – Αιτητές 1 έως 4 στην κυρίως Αίτηση: κα. Μ. Θεοδώρου για κ.κ. Michalis Michael & Co LLC

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Με αίτηση δια κλήσεως ημερομηνίας 21.6.2024, ο Καθ’ ου η Αίτηση στην κυρίως Αίτηση (εν τοις εφεξής «ο Καθ’ ου η Αίτηση»), εξαιτείται ως ακολούθως:

 

«(Α)    Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάττει την αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης ημερομηνίας 26/04/2024 που εκδόθηκε υπέρ των Αιτητών στην αίτηση Κ6/2021 μέχρις εκδικάσεως, πλήρους αποπερατώσεως και έκδοσης απόφασης της Έφεσης ημερομηνίας 06/06/2024 που καταχωρήθηκε εναντίον της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση - Αιτητή στην παρούσα Αίτηση ή/και μέχρι νεοτέρων οδηγιών του Δικαστηρίου ή και για όσο χρονικό διάστημα θεωρεί πρέπον το σεβαστό Δικαστήριο.

(Β)     Οιανδήποτε άλλο Διάταγμα και/ή απόφαση και /ή άλλως πως την οποία το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει δίκαια και εύλογη υπό τις περιστάσεις.

(Γ)      Τα έξοδα της παρούσας Αιτήσεως, πλέον έξοδα επίδοσης και ΦΠΑ.»

 

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο 1983, Ν.23/1983, άρθρα 2, 4, 6, 7, 8, 15, 27, 31, 32 και 35, στον περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 1983, 2/1983, Καν. 2, 3, 7, 8, 10, 11(β), 12 και 14, στον περί Δικαστηρίων Νόμο 1960, Ν.14/1960, άρθρα 2, 18, 25, 29, 30, 31 και 47, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.26 θ.14, Δ.35 θθ.18-19, Δ.40 θθ.7(β), 11, Δ.48 θθ.1, 2, 8(y), 9, Δ.64 και στη γενική πρακτική και σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου.

 

Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του κ. Γεωργίου Χρυσάνθου, από τη Λευκωσία. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι είναι ο Καθ’ ου η Αίτηση και έχει πολύ καλή και προσωπική γνώση των γεγονότων της υπόθεσης. Στις 26.4.2024 το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εξέδωσε απόφαση υπέρ των Αιτητών και εναντίον του ιδίου, δια της οποίας το μηνιαίο ενοίκιο του διαμερίσματος στον πρώτο όροφο του κτιρίου με αρ. εγγραφής 10/2261, Φ./Σχ.21/62Ε1, επί του Τεμαχίου 10/2039, Λεωφόρος Ακροπόλεως 81Γ, Στρόβολος, Λευκωσία, Ενορία Αγ. Δημητρίου, καθορίζετο από €200.- μηνιαίως σε €450.- μηνιαίως από 30.3.2021, καθώς και δικηγορικά έξοδα, ως τούτα θα υπολογιστούν από τον Γραμματέα και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

Η Απόφαση έχει εφεσιβληθεί εμπρόθεσμα στις 6.6.2024 και πιστό αντίγραφο της εν λόγω Έφεσης έχει επιδοθεί στους Καθ’ ων η Αίτηση στις 12.6.2024. Με τους δύο λόγους Έφεσης, προσβάλλονται τα ευρήματα του Δικαστηρίου σε σχέση με την ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητών και σε σχέση με τη μαρτυρία της Λειτουργού του Δικαστηρίου.

 

Ο κ. Χρυσάνθου τυγχάνει νομικής συμβουλής ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι και πολύ καλές πιθανότητες να πετύχει η Έφεση του και να αποφασιστεί από το Εφετείο ότι εσφαλμένα κρίθηκε με την προσβαλλόμενη πρωτόδικη Απόφαση, πως η εναρκτήρια Αίτηση επιτυγχάνει υπέρ των Αιτητών και εναντίον του. Ειδικότερα, από την όλη μαρτυρία που κατατέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δημιουργείται κενό ως προς την ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητών. Περαιτέρω, το Δικαστήριο, προκειμένου να καταλήξει στην Απόφαση του, βασίστηκε επί της μαρτυρίας και κατ’ επέκτασην της Έκθεσης Εκτίμησης της Λειτουργού του Δικαστηρίου, χωρίς να εντοπίσει τις βασικότατες παραλείψεις της Λειτουργού να εξετάσει όλα τα δεδομένα και χαρακτηριστικά του ακινήτου και των συγκριτικών.

 

Ο επιτυχών διάδικος δεν πρέπει να αποστερείται τους καρπούς της επιτυχίας του εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της Έφεσης του αντιδίκου του, αλλά από την άλλη, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απονομή της δικαιοσύνης, η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση Έφεσης και η άρνηση έκδοσης διαταγής για αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης, δυνητικά συνεπάγεται σε κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της Έφεσης. Ελλοχεύει σοβαρά ο κίνδυνος οι Αιτητές  να είναι δικαιούχοι σε τεράστια ποσά, αφού η ισχύς του μηνιαίου ενοικίου δόθηκε αναδρομικά, ήτοι από τις 30.3.2021, ημερομηνία καταχώρησης της εναρκτήριας Αίτησης και τα οποία ποσά πιθανόν οι Αιτητές να μη δικαιούνται να εισπράξουν.

 

Επίσης, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να βρεθεί ο Καθ’ ου η Αίτηση εκτεθειμένος και αντιμέτωπος με περαιτέρω Δικαστικές διαδικασίες, αφού δεν θα είναι σε θέση να καταβάλει τα ποσά αυτά και οι οποίες Δικαστικές διαδικασίες θα αποσκοπούν στην έξωση του από το επίδικο διαμέρισμα. Ήδη οι δικηγόροι των Αιτητών, με επιστολή τους ημερομηνίας 9.5.2024 προς τους δικηγόρους του Καθ’ ου η Αίτηση, απαιτούν από τον τελευταίο το ποσό των €11.750 ως οφειλόμενο ποσό ενοικίων, με την προειδοποίηση ότι εάν δεν το καταβάλει, θα προχωρήσουν στα δέοντα Δικαστικά μέτρα εναντίον του, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση. Ο κ. Χρυσάνθου υποστηρίζει ότι, εάν δεν δοθεί αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης, ο κίνδυνος να καταστεί η Έφεση του άνευ αντικειμένου, είναι κάτι περισσότερο από ορατός, εφόσον για να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε μια ενδεχόμενη Αίτηση Έξωσης, θα πρέπει με βάση τη σχετική Νομοθεσία, να έχει πρωτίστως εξοφλήσει τα οφειλόμενα ενοίκια και να παρουσιάσει τη σχετική απόδειξη στον Γραμματέα του Δικαστηρίου ή να καταθέσει το εν λόγω ποσό στο Λογιστήριο του Δικαστηρίου, γεγονός το οποίο αδυνατεί να πράξει.

 

Ένσταση:

Ένσταση εκ μέρους των Αιτητών στην κυρίως Αίτηση (στην παρούσα αναφερόμενοι ως «οι Αιτητές»), καταχωρήθηκε την 16.10.2024 και αυτή βασίζεται στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο, Ν.23/1983, άρθρα 2, 4, 5, 6, 7, 8, 11(1)(α), (4), (5), 15, 27, 31, 32, 34 και 35, στους περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1983, Καν. 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10 και 11, 12 και 14, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.48 και ειδικότερα Δ.48 θθ.1, 2, 4(1), 8 (4) και 13, 9, Δ.19 θθ.4, 13, Δ.40 θθ.7(α)(β), 11, Δ.33 θθ.2, 5 και 18-19, Δ.26, Δ.27 θθ.1-4, Δ.35 θθ.18 και 19, Δ.36 θθ.1-3, Δ.39 θθ.1-2, Δ.40 θ.11, Δ.64, Δ.64Α (1) (2) (3) και (4), στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 4 και 9(1)(2)(3) και (4), στο άρθρο 158 του Συντάγματος της Κύπρου, στον περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν.14/1960, άρθρα 2, 18, 25, 29-31, 41-43 και 47, στις Αρχές του Κοινού Δικαίου και της Επιείκειας, στο Κοινοδίκαιο, στην πρακτική και διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, στην νομολογία και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, καθώς και στα δικόγραφα που καταχωρήθηκαν στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης. Οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:

 

«1.     Η Αίτηση είναι νομικά και/ή πραγματικά αβάσιμη καθώς δεν αναφέρει σε ποια γεγονότα στηρίζει και/ή βασίζει τα αιτητικά της και/ή η Αίτηση στηρίζεται σε ανεπαρκή νομική και πραγματική βάση.

2.       Η Αίτηση είναι ουσιαστικά και νομικά αστήρικτη.

3.       Η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση είναι ελλιπής ή και περιέχει γενικούς, αόριστους, λανθασμένους και αβάσιμους ισχυρισμούς.

4.       Δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες της Δ.35 Θ.18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών θεσμών.

5.       Καμία ορατή πιθανότητα επιτυχίας της Έφεσης δεν υπάρχει και/ή δεν υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας των λόγων έφεσης ή και οποιουδήποτε εξ αυτών ή και η ειδοποίηση έφεσης είναι παράτυπη ή και δεν περιέχει βάσιμους λόγους έφεσης.

6.       Άνευ βλάβης του πιο πάνω λόγου ένστασης, υπάρχει η δυνατότητα εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση επιστροφής του επιδικασθέντος ποσού αυξήσεων των μηνιαίων ενοικίων σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης.

7.       Η υπό εξέταση αίτηση δεν υποστηρίζεται από γεγονότα με βάση τα οποία να αποκαλύπτονται επαρκείς λόγοι για την αναστολή εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης ημερομηνίας 26/4/2024.

8.       Ο Αιτητής δεν απέδειξε την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων ή και δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αναστολής.

9.       Ο Αιτητής απέτυχε να αποδείξει και να παραθέσει οποιεσδήποτε και/ή επαρκείς λεπτομέρειες για τον ισχυρισμό τους αναφορικά με την επιτυχία της έφεσης του κατά της απόφασης του Σεβαστού Δικαστηρίου ημερομηνίας 26/4/2024.

10.     Η ειδοποίηση έφεσης ή και οι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι ή και δεν έχουν αποκαλυφθεί ή και δεν υπάρχει δυνατότητα ή και πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης ή και ανατροπής της δικαστικής απόφασης ημερ. 26/4/2024

11.     Δεν εκτίθενται στην Αίτηση οποιοσδήποτε νομικός και/ή πραγματικά έγκυρος λόγος που να αιτιολογεί την απόδοση της αιτούμενης θεραπείας

12.     Οι Καθ' ων η αίτηση θα υποστούν ανεπανόρθωτη ζημιά εάν ανασταλεί η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης ημερ. 26/4/2024 ή και θα παρεμποδιστούν να απολαύσουν το αποτέλεσμα της επιτυχίας τους.

13.     Ο Αιτητής, δεν τεκμηριώνει ανεπανόρθωτη βλάβη ή ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων ως προς το επίδικο αίτημα για αναστολή.

14.     Δεν αποδεικνύονται, ούτε συντρέχουν ικανοποιητικοί και/ή επαρκείς λόγοι για να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης διατάγματος αναστολής εκτέλεσης το οποίο φύσει αποτελεί δικαιοδοτικό μέτρο εξαιρετικό της διαδικασίας ασκούμενο με φειδώ.

15.     Το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της απόρριψης της αίτησης, καθότι η έγκριση του θα πλήξει τα δικαιώματα των Καθ' ων η Αίτηση, οι οποίοι θα στερηθούν τους καρπούς της επιτυχίας τους.

16.     Η παρούσα διαδικασία και το παρόν αίτημα για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης αποτελεί κατάχρηση διαδικασίας εκ μέρους του Αιτητή εναντίον των καθ' ων η αίτηση.

17.     Με την αιτούμενη θεραπεία θα προκληθεί βλάβη στους Καθ' ων η Αίτηση και θα τους στερήσει τα νόμιμα δικαιώματα τους τόσο σύμφωνα με τον Νόμο όσο και με το Σύνταγμα.

18.     Δεν συντρέχουν υπέρ του Αιτητή στην υπό κρίση περίπτωση εξαιρετικές και/ή ιδιάζουσες και/ή πολύ ειδικές περιστάσεις (special grounds) που να δικαιολογούν τη δυνατότητα παρέκκλισης από την αρχή της εκτελεστότητα δικαστικής απόφασης και/ή την κατ' εξαίρεση χορήγηση αναστολής εκτέλεσης.

19.     Ο Αιτητής γενικά, αόριστα, αυθαίρετα και αναιτιολόγητα προβάλλει τον ισχυρισμό ότι υφίσταται κίνδυνος η έφεση του να καταστεί άνευ αντικειμένου και τα όσα προβάλλονται στην Αίτηση είναι γενικότητες.

20.     Ο Αιτητής δεν προτείνει οποιαδήποτε εξασφάλιση ή οποιαδήποτε εγγύηση στους Καθ' ων η Αίτηση ούτως ώστε σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης του να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των Καθ' ων η Αίτηση και να μην επηρεαστούν δυσμενώς τα δικαιώματα τους όπως αυτά διασφαλίστηκαν δυνάμει της δικαστικής απόφασης ημερ. 26/4/2024.

21.     Η καταχώρηση Έφεσης δεν μπορεί να αποτελέσει από μόνη της λόγο για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και/ή δεν μπορεί να ενεργεί ως λόγος αναστολής εκτέλεσης απόφασης.

22.     Η αξιούμενη θεραπεία δεν είναι γνήσια είναι πρόδηλα και εμφανέστατα κακόπιστη και σκοπεύει στην παρέκλυση της δικαστικής διαδικασίας.

23.     Με την Αίτηση ο Αιτητής ζητά ουσιαστικά την παράταση και/ή συνέχιση της καταχρηστικής του συμπεριφοράς.

24.     Η παρούσα αίτηση δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς της Δικαιοσύνης.»

 

Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του κ. Ιωάννη Παναγιώτου, από τη Λευκωσία. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι είναι ένας εκ των τεσσάρων ιδιοκτητών – Αιτητών, γνωρίζει τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης από προσωπικό χειρισμό και από πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει από όλους τους ιδιοκτήτες. Είναι δεόντως εξουσιοδοτημένος να προβεί στη δήλωση του. Οι Αιτητές έχουν καταχωρήσει εμπρόθεσμα σχετική Ειδοποίηση Εφεσίβλητων, με την οποία επιθυμούν το Εφετείο να επικυρώσει την πρωτόδικη Απόφαση ημερομηνίας 26.4.2024.

 

Καμία ορατή πιθανότητα επιτυχίας της Έφεσης υπάρχει και/ή δεν υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας των λόγων Έφεσης ή και οποιουδήποτε εξ’ αυτών και/ή η Ειδοποίηση Έφεσης δεν περιέχει βάσιμους λόγους Έφεσης. Ο κ. Παναγιώτου κατέθεσε ότι, όσον αφορά τον πρώτο λόγο Έφεσης, οι τέσσερις Αιτητές είναι οι ιδιοκτήτες του διαμερίσματος αρ. 2 (1^ος όροφος - 2 υπνοδωματίων) που ενοικιάζει ο Καθ' ου η Αίτηση και ευρίσκεται στη Λεωφόρο Ακροπόλεως 8 ΙΓ, στο Στρόβολο, με αρ. εγγραφής 10/2261, Τεμάχιο 2039, Φ/Σχ.21.61Ε1. Κατά την πρωτόδικη διαδικασία, η ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητών και το Πωλητήριο Έγγραφο και τα Παραρτήματα αυτού, τίτλοι ιδιοκτησίας και συμβάσεις ενοικίασης, δεν αμφισβητήθηκαν και έγιναν αποδεκτά από τον Καθ’ ου η Αίτηση, επομένως κανένα κενό υφίσταται ως προς την ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητών. Τα όσα ισχυρίζεται ο Καθ’ ου η Αίτηση, είναι ισχυρισμοί που θα μπορούσαν να τεθούν κατά την πρωτόδικη διαδικασία και κανένας από αυτούς δεν τέθηκε, ούτε αμφισβητήθηκε το Πωλητήριο Έγγραφο και τα Παρατήματα αυτού. Ο Καθ’ ου η Αίτηση επιχειρεί να εισαγάγει νέους ισχυρισμούς, οι οποίοι δεν αποδεικνύονται με κανένα νέο στοιχείο.

 

Ο ενόρκως δηλών τυγχάνει νομικής συμβουλής ότι, όπως προωθήθηκε η πρωτόδικη διαδικασία και η μαρτυρία από τον Καθ’ ου η Αίτηση, από τις παραδοχές και τους ισχυρισμού που παρέμειναν αναντίλεκτοι, οι Αιτητές απέσεισαν το βάρος από τους ώμους τους και περαιτέρω:

(α) Η παράγραφος 6 της Απάντησης του Καθ’ ου η Αίτηση αναπτύχθηκε γύρω από όσα οι Αιτητές συμπεριέλαβαν στην Αίτηση τους και γίνεται αποδεκτό το ενοίκιο, η υπογραφή συμφωνίας και/ή όλες οι λεπτομέρειες που αφορούν το επίδικο διαμέρισμα.

(β) Το δικόγραφο του Καθ’ ου η Αίτηση είναι αντιφατικό, από τη μία αρνείται την ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητώνκαι από την άλλη ισχυρίζεται ότι ήρθε σε συμφωνία με τους ιδιοκτήτες.

(γ) Κατά την αντεξέταση της Λειτουργού, δεν αμφισβητήθηκε ότι τα μοναδικά δυάρια που βρίσκονται στην πολυκατοικία, είναι αυτά που ενοικιάζει ο Καθ’ ου η Αίτηση, δηλαδή το διαμέρισμα υπ’ αρ. 4 στο 2^ο όροφο το οποίο αναφέρεται η Κ6/2021 και το διαμέρισμα υπ’ αρ. 2 στον 1^ο όροφο στο οποίο αναφέρεται η Κ7/2021.

 

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Λειτουργού Εκτιμήσεων, επειδή το κτίριο είναι αδιαχώριστο και δεν υπάρχουν ξεχωριστοί τίτλοι ιδιοκτησίας για το κάθε υποστατικό και/ή μονάδα αυτού, μπορεί να υπάρχει σύγχυση με τα νούμερα των διαμερισμάτων. Εφόσον δεν υπάρχουν ξεχωριστοί τίτλοι ιδιοκτησίας, δεν υπάρχει καθορισμένος αριθμός θύρας. Ο Καθ’ ου η Αίτηση ενοικιάζει ένα διαμέρισμα στον πρώτο όροφο και ένα διαμέρισμα στο δεύτερο όροφο. Ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν έχει προσκομίσει ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, οποιαδήποτε μαρτυρία εμπειρογνώμονα που να αναιρεί τα όσα αναφέρει η Λειτουργός. Δεν αμφισβητήθηκαν καθόλου από τον Καθ’ ου η Αίτηση, οι οιεσδήποτε αναπροσαρμογές χρησιμοποίησε η Λειτουργός για να καταλήξει στο δίκαιο ενοίκιο και δεν έχει αμφισβητηθεί η Έκθεση της. Ο μάρτυρας λέγει επίσης ότι έγινε παραδεκτό γεγονός πως δεν αμφισβητήθηκε από την Έκθεση του Κτηματολογίου, ότι τα ακίνητα που λήφθηκαν υπόψη ως συγκριτικά, περιλαμβάνονται στην κλειστή περιοχή των επίδικων διαμερισμάτων των Αιτήσεων Κ6/21 και Κ7/2021.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση επιχειρεί με την Έφεση του να ανατρέψει τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, χωρίς επαρκή επιχειρήματα και/ή κανένα αποδεικτικό που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαφορετική εκτίμηση των γεγονότων. Συνάγεται ότι οι λόγοι Έφεσης δεν είναι βάσιμοι και καμία ορατή πιθανότητα επιτυχίας της Έφεσης υπάρχει. Ο Καθ’ ου η Αίτηση απέτυχε να αποδείξει και να παραθέσει οποιεσδήποτε και/ή επαρκείς λεπτομέρειες για τον ισχυρισμό του αναφορικά με την επιτυχία της Έφεσης του.

 

Ο κ. Χρυσάνθου κατέθεσε ότι, ακόμα και σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, υπάρχει η δυνατότητα εκ μέρους των Αιτητών, επιστροφής του επιδικασθέντος ποσού των αυξήσεων του ενοικίου, επομένως καμία ζημιά θα προκληθεί στον Καθ’ ου η Αίτηση από την εκτέλεση της απόφασης. Οι ιδιοκτήτες εισπράττουν ενοίκια από τα ακίνητα που ενοικιάζουν, έχουν ακίνητη περιουσία και εισοδήματα και σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα επιδικασθέντα ποσά. Οι ισχυρισμοί του Καθ’ ου η Αίτηση για τον κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της Έφεσης και αυτή να καταστεί άνευ αντικειμένου, είναι πολύ αόριστοι και γενικοί, ανεδαφικοί και χωρίς καμία υπόσταση και τεκμηρίωση και ως τέτοιοι, θα πρέπει να απορριφθούν.

 

Είναι η θέση των Αιτητών, ότι η υπό εξέταση αίτηση δεν υποστηρίζεται από γεγονότα με βάση τα οποία να αποκαλύπτονται επαρκείς λόγοι για την αναστολή εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης ημερομηνίας 26.4.2024. Ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν έχει αποδείξει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων ή και δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις για την έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της απόφασης. Δεν αποδεικνύονται, ούτε συντρέχουν ικανοποιητικοί και/ή επαρκείς λόγοι, για να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης Διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, το οποίο φύσει αποτελεί δικαιοδοτικό μέτρο, εξαιρετικό της διαδικασίας και ασκείται με φειδώ.

 

Εξισορροπώντας τη φυσιολογική προσδοκία των ιδιοκτητών να απολαύσουν άμεσα τους καρπούς της νίκης τους και το ενδεχόμενο η Έφεση του ενοικιαστή να μη χάσει τη σημασία της, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου θα πρέπει να ασκηθεί προς όφελος των ιδιοκτητών, αφού η πλευρά του ενοικιαστή ουδεμία βάσιμη επεξήγηση δίδει για τους λόγους που θα πρέπει η Απόφαση να ανασταλεί μέχρι αποπεράτωσης και έκδοσης απόφασης στην Έφεση. Περαιτέρω, εφόσον ο ενοικιαστής καταβάλει το καθορισθέν με βάση την Απόφαση μηνιαίο ενοίκιο των €450.- ως οφείλει να πράττει, κανένας κίνδυνος ελλοχεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με περαιτέρω Δικαστικές διαδικασίες που θα αποσκοπούν στην έξωσή του. Δεν νοείται η συνέχιση της κατοχής και της θέσμιας ενοικίασης δίχως να καταβάλλεται αντάλλαγμα, αφού πρόκειται για αλληλένδετες υποχρεώσεις. Ο Αιτητής, ήδη έχει καθυστερημένα ενοίκια, καθότι για τους μήνες 06/21, 10/21, 09/22, 11/22, 03/23, 04/2023, 08/23, 11/23, 09/24 και 10/24, δεν έχει καταβάλει οποιοδήποτε ποσό ενοικίου. Σε κανένα σημείο της επιστολής των δικηγόρων ημερομηνίας 9.5.2024 προς τον Καθ' ου η Αίτηση, αναφέρεται ότι θα προχωρήσουν με δικαστικά μέτρα έξωσης του.

 

Ο ενόρκως δηλών υποστήριξε ότι η συνέχιση της κατακράτησης της περιουσίας των Αιτητών, δίχως την καταβολή ενοικίου, θα διαιωνίσει την υφιστάμενη λανθάνουσα κατάσταση και πιθανότατα να απολήξει σε ανεπανόρθωτη οικονομική ζημία για τους Αιτητές, λόγω ακριβώς της δηλωθείσας οικονομικής αδυναμίας του ενοικιαστή. Επιπλέον, ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν προτείνει οποιαδήποτε εξασφάλιση ή οποιαδήποτε εγγύηση, ούτως ώστε σε περίπτωση αποτυχίας της Έφεσης του, να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των Αιτητών.

 

Νομική και δικονομική πτυχή:

Περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί:

Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας τυγχάνουν εφαρμογής σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, δυνάμει του Κανονισμού 12(α) [1] των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα. Για σκοπούς της παρούσας υπόθεσης και υπό εξέταση αίτησης, πρόκειται για τους Θεσμούς οι οποίοι ήταν σε ισχύ μέχρι την 31.8.2023.

 

Διαταγή 35:

            Στρέφομαι στο θεσμό 18 [2] της Διαταγής 35 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ως αυτοί ίσχυαν μέχρι την 31.8.2023, στον οποίο βασίζεται, μεταξύ άλλων, η υπό εξέταση αίτηση. Υπάρχει σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με την αναστολή απόφασης εκκρεμούσης Εφέσεως. Αναφέρω ενδεικτικά τις ακόλουθες: Gruno v. Ship “Algazera”, (1980) 1 C.L.R. 595, Phoenix v. Al Khalaf Exhibition (1981) 1 C.L.R. 673, Essex Overseas  v. Legent Shipping (1981) 1 C.L.R. 263, Mavrochanna and another v. Michael, (1984) 1 C.L.R. 760, Charalambous v. Nicolaides and  Neophytou (1985) 1 C.L.R. 737, Christophi and Others v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713, Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd. (1991) 1 C.L.R. 172,  Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, ABP Holdings Ltd. κ.ά. ν. Κιταλίδης κ.ά.(Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287, Ανδρέα Πελεκάνου και άλλου ν. Pelmako Development Ltd. (1995) 1 Α.Α.Δ. 724, Βογαζιανού ν. Γεν. Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 591, Παπακόκκινου κ.ά. ν. Γενικές Ασφάλειες Κύπρου (1997) 1 Α.Α.Δ. 692, Παπακόκκινου ν. Glykys and Araouzos (Insurances) Ltd. κ.ά. (1998) 1 (Α) Α.Α.Δ. 513, Χαψίδης v. Νικολαϊδου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1493, Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd. (2001) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1978, Σάββα v. Υπουργού Δικαιοσύνης (Αρ. 1), (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 195, Παπά v. Οικονομίδου κ.ά., (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 58,  Δημητρούδης v. Λουγκρίδη, (2011) 1(Α) Α.Α.Δ. 687, Penderhil Holdings Ltd κ.ά. v. Κλουκινά, (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1921, Βλάχου v. Οικονόμου (2012) 1(Β) Α.Α.Δ. 1520, Λουκαίδου – Θεοφάνους v. Γεωργίου κ.ά. (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 473, Κωνσταντινίδη v. Κωμοδρόμου (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 772, Ιωάννου v. Yiangos I Socratous & Sons Ltd (2016) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2231, Navarino Wine Lodge Limited v. T.C.N. Holding Company Ltd., Πολιτική Έφεση Αρ. 105/2020, απόφαση ημερομηνίας 30.10.2020.

 

            Η έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης είναι θέμα διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (βλέπετε Essex Overseas v. Legent Shipping, πιο πάνω) και η απόφαση παραμένει ισχυρή και διατηρεί τον τελεσίδικο χαρακτήρα της μέχρι την ακύρωση ή τροποποίηση της από το Εφετείο (βλέπετε Βλάχου v. Οικονόμου, πιο πάνω, σελίδα 1515). Στέκομαι ιδιαίτερα στις αυθεντίες Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd. (πιο πάνω), στη σελίδα 1981 [3] και Christophi and Others v. Iacovidou (πιο πάνω), στη σελίδα 716 [4].

 

            Το έντυπο ΕΕ63, το οποίο επισυνάπτεται στην ένορκο δήλωση του κ. Χρυσάνθου, περιλαμβάνει τους συγκεκριμένους λόγους Έφεσης. Έχω αντιληφθεί ότι η Έφεση αφορά στα ευρήματα του Δικαστηρίου αναφορικά με την ιδιοκτησιακή ιδιότητα των Αιτητών και την αποδοχή από το Δικαστήριο της μαρτυρίας της Λειτουργού του Δικαστηρίου.

            Διαπιστώνω ότι, από την Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 26.4.2024, διαφαίνεται ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν είχε προσκομίσει μαρτυρία εμπειρογνώμονα για να ανατρέψει τη μαρτυρία της Λειτουργού του Δικαστηρίου. Δέχεται επίσης ότι ενοικιάζει διαμέρισμα στο συγκεκριμένο κτίριο.

 

            Σύμφωνα με την νομολογία (βλέπετε ενδεικτικά Gruno v. Ship “Algazera” και Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd, πιο πάνω), οι λόγοι Έφεσης λαμβάνονται υπόψην κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου στην έκδοση ή μη Διατάγματος αναστολής. Ο Αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι, εκ πρώτης όψεως, έχει καλή υπόθεση στην Έφεση. Από την άλλη, όμως, ο παράγων αυτός μπορεί να είναι σχετικός, αλλά είναι οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις (βλέπετε Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων Κύπρου και ABP Holdings Ltd v. Κιταλίδης (αρ.1), πιο πάνω).

 

            Το Δικαστήριο δεν δύναται ασφαλώς να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα της Έφεσης. Λαμβάνονται υπόψην οι λόγοι Έφεσης, αφ’ ης στιγμής το Δικαστήριο έχει να ασκήσει διακριτική ευχέρεια στα πλαίσια της υπό εξέταση αίτησης, η οποία πρέπει να ασκείται Δικαστικά. Λαμβάνω υπόψην ότι οι λόγοι Έφεσης ως έχουν διαμορφωθεί, δεν αποτελούν ζητήματα τα οποία εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου αλλά αφορούν γεγονότα, τα οποία είτε έχουν αποδειχθεί ικανοποιητικά είτε όχι. Κρίνω ότι, εκ πρώτης όψεως, οι πιθανότητες επιτυχίας της Έφεσης του Καθ’ ου η Αίτηση, είναι περιορισμένες.

 

            Στην αυθεντία Βλάχου v. Οικονόμου (πιο πάνω), στη σελίδα 1525, ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Κ. Κληρίδης, είπε:

 

«Το Δικαστήριο, κατά την εξέταση αίτησης για αναστολή εκτέλεσης απόφασης, έχει καθήκον να εξισορροπήσει δύο σημαντικούς παράγοντες ήτοι, τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης από τη μία και τη διασφάλιση της αξίας του και του αποτελέσματος της έφεσης από την άλλη.»

 

            Περαιτέρω, στην αυθεντία Λουκαίδου – Θεοφάνους v. Γεωργίου κ.ά. (πιο πάνω), η έντιμη Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ήταν τότε, κα. Κ. Σταματίου, είπε: «Η ύπαρξη ανεπανόρθωτης βλάβης είναι ουσιαστικό στοιχείο ακόμα και σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, που αφορά την απόδοση λογαριασμών. Θεωρούμε όμως ότι στην παρούσα περίπτωση, η αιτήτρια δεν δίδει επαρκείς λεπτομέρειες, έτσι ώστε να καταδεικνύεται η αναγκαιότητα αναστολής της απόφασης λόγω ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων.» [υπογράμμιση του Δικαστηρίου]. Βλέπετε επίσης σχετικά την τελευταία σελίδα της Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην αυθεντία Κωνσταντινίδη v. Κωμοδρόμου (πιο πάνω), όπως εκφράστηκε από την έντιμη Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ήταν τότε, κα. Τ. Ψαρά - Μιλτιάδου. Είναι η κρίση μου ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν έχει καταδείξει αυτή τούτη την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων.

 

            Η πιθανότητα να προχωρήσουν οι Αιτητές με Αίτηση Έξωσης, σαφώς υπάρχει εφόσον έχουν εκ του Νόμου αυτό το δικαίωμα. Ο Αιτητής 1 υποδεικνύει ότι το δικαίωμα αυτό υφίσταται ήδη λόγω καθυστερημένων ενοικίων άσχετων με την Απόφαση της 26.4.2024 στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης. Η πιθανότητα και δυνατότητα να επιτύχουν, εκ του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και ιδιαίτερα, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, εξαρτάται σε πρώτο στάδιο από τον Καθ’ ου η Αίτηση. Ασφαλώς δεν εξαρτάται από την Απόφαση η οποία έχει εφεσιβληθεί. Καταλήγω και πάλιν ότι δεν καταδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις, ούτε πιθανότητα ύπαρξης ή πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης. Ο Καθ’ ου η Αίτηση συνδέει την αιτούμενη με την υπό εξέταση αίτηση θεραπεία, με γεγονότα και σενάρια άλλα από αυτά που αφορούν την εκκαλούμενη Απόφαση.

 

            Ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου , ως ήταν τότε, κ. Στ. Ναθαναήλ, στην τελευταία σελίδα της Απόφασης στην αυθεντία Ιωάννου v. Yiangos I Socratous & Sons Ltd, (πιο πάνω), είπε τα εξής:

 

«Στην ουσία εκείνο που το Επαρχιακό Δικαστήριο ή το Εφετείο καλείται να εξισορροπήσει σε τέτοιου είδους αιτήσεις είναι η φυσιολογική προσδοκία του ενάγοντα να απολαύσει άμεσα τους καρπούς της νίκης του και, από την άλλη, η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μην απωλέσει τη σημασία της και να παραμείνει συνεπώς άνευ αντικρίσματος. Σχετικός είναι, μεταξύ άλλων υποθέσεων, οι Νεοφύτου v. Δημητρίου (1989) 1 ΑΑΔ 592 και Aristidou v. Aristidou (1985) 1 CLR 649.»

 

            Δεν διαφαίνεται και δεν έχει υποδειχθεί, πώς η ενδεχόμενη επιτυχία της Έφεσης που έχει ασκηθεί, δυνατόν να απωλέσει τη σημασία της και να παραμείνει άνευ αντικρίσματος. Οι Αιτητές κατέθεσαν ότι έχουν την οικονομική δυνατότητα να επιστρέψουν στον Καθ’ ου η Αίτηση τα χρήματα τα οποία καλείται να καταβάλει ως αναδρομική αύξηση αλλά και αύξηση στο τρέχον ενοίκιο (μετά το Απρίλιο 2024). Δεν έχει προβληθεί σχετική, αντικρουστική ή αντίθετη μαρτυρία από πλευράς του Καθ’ ου η Αίτηση. Εν πάση περιπτώσει, εάν η πρωτόδικη Απόφαση ανατραπεί προς όφελος του Καθ’ ου η Αίτηση και θα πρέπει να του επιστραφούν ποσά τα οποία τυχόν καταβάλει εν τω μεταξύ, ακόμα και εάν δεν του επιστρέψουν απευθείας οι Αιτητές, αυτό θα δύναται να επιτευχθεί ρυθμίζοντας το ποσό του ενοικίου που θα καταβάλλεται για ορισμένη χρονική, μελλοντική περίοδο. 

 

            Οι λόγοι Έφεσης εμφανίζουν αδυναμία για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί και δεν έχουν προβληθεί εξαιρετικές περιστάσεις για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Αυτό που προβάλλει ο Καθ’ ου η Αίτηση, είναι η πιθανότητα να εκδοθεί εναντίον του Διάταγμα έξωσης από το επίδικο υποστατικό, το οποίο αμφισβητεί ότι κατέχει ούτως ή άλλως, στα πλαίσια άλλης υπόθεσης, επειδή δεν κατέβαλε το ποσό που προκύπτει ως αναδρομική αύξηση από την Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 26.4.2024, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της Έφεσης. Είναι η κρίση μου ότι, αυτό δεν εξομοιώνεται με εξαιρετικές περιστάσεις, για σκοπούς της υπό εξέταση αίτησης.

 

            Επιπλέον, ο Καθ’ ου η Αίτηση έχει ήδη υποβάλει αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της Απόφασης ημερομηνίας 26.4.2024, εκκρεμούσης της Έφεσης της, ενώπιον του Εφετείου, όπως φαίνεται από το έντυπο ΕΕ63, Τμήματα 7 και 8.

 

Κατάληξη:

Καθοδηγούμενη από τις σχετικές αυθεντίες, στέκομαι στα πιο κάτω σημεία ως καθοριστικά για την άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας στα πλαίσια της παρούσας αίτησης. Πρώτον, σε σχέση με ισχυρισμούς που προβλήθηκαν και από τις δύο πλευρές, στρέφομαι στο εξής απόσπασμα από την απόφαση του έντιμου Δικαστή κ. Σ. Νικήτα στην αυθεντία Βογαζιανού v. Γενικού Εισαγγελέα (πιο πάνω), στη σελίδα 595: «Οι οικονομικές δυσχέρειες του εξ’ αποφάσεως οφειλέτη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από την απόφαση δεν μπορούν να προβληθούν ως λόγοι για τη χορήγηση της αναστολής».

 

Δεύτερον, υπάρχει το θέμα της αποστέρησης των Αιτητών των καρπών της επιτυχίας τους, εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η Έφεση του Καθ’ ου η Αίτηση,  μία Έφεση εναντίον απόφασης για καθορισμό ενοικίου. Βλέπετε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην αυθεντία Χαψίδης v. Νικολαϊδου (πιο πάνω), όπου ο έντιμος Δικαστής ως ήταν τότε, κ. Χρ. Αρτεμίδης, είπε (στη σελίδα 1495): «Το ποσό τούτο [τα ενδιάμεσα οφέλη] αντιπροσωπεύει το τρέχον μηνιαίο ενοίκιο, κάτι που δέχθηκε ενώπιον μας ο δικηγόρος του αιτητή. Ο τελευταίος όμως δεν πλήρωσε τίποτε έναντι της ικανοποίησης αυτού του μέρους της απόφασης. Τούτο δείχνει έλλειψη σεβασμού στη δικαστική ετυμηγορία, που αφορά στα οφειλόμενα ενδιάμεσα κέρδη, και που βεβαίως φανερώνει την κακοπιστία του αιτητή στην προώθηση της παρούσας διαδικασίας».

 

            Τα προαναφερθέντα σαφώς προσμετρούν εναντίον της έγκρισης του αιτήματος του Καθ’ ου η Αίτηση. Ακόμα και σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, οι Αιτητές θα δικαιούνται στην είσπραξη ποσού ενοικίου. Ο Καθ’ ου η Αίτηση ήδη οφείλει παλαιότερα ενοίκια, ισχυρισμό που δεν αρνήθηκε. Ουσιαστικά, δεν επιθυμεί να πληρώσει την αναδρομική αύξηση, μεταξύ Μαρτίου 2021 και Απριλίου 2024, επειδή αδυνατεί επί του παρόντος να την πληρώσει.

 

            Εάν εκδοθεί το αιτούμενο Διάταγμα, οι Αιτητές δεν θα εισπράξουν το ποσό το οποίο δικαιούνται με βάση την πρωτόδικη Απόφαση, μέχρι την ολοκλήρωση της Έφεσης. Εάν ο Καθ’ ου η Αίτηση χάσει την Έφεση, θα πρέπει να καταβάλει το ποσό και επιπλέον τόκο, ο οποίος θα προκύψει εν τω μεταξύ. Εάν ο Καθ’ ου η Αίτηση επιτύχει στην Έφεση, οι Αιτητές θα πρέπει να επιστρέψουν το ποσό στον Καθ’ ου η Αίτηση, όπως δηλώνουν έτοιμοι να πράξουν και δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου καν ισχυρισμός, ότι δεν δύνανται να το πράξουν.

 

            Ζυγίζοντας τους δύο παράγοντες όπως αυτοί περιγράφονται στις αυθεντίες, κρίνω ότι πρέπει να διασφαλίσω την αξία του αποτελέσματος της Έφεσης, αλλά και να εξασφαλίσω τους καρπούς της επιτυχίας των Αιτητών. Είναι η κρίση μου ότι στην προκείμενη περίπτωση, αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επιβολή όρων για να τεθεί σε ισχύ διαταγή αναστολής εκτέλεσης της Απόφασης. Αναφέρομαι στην αυθεντία Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd. (πιο πάνω), όπου στη σελίδα 1983 ο έντιμος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Κραμβής είπε τα ακόλουθα:

 

«Εφόσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή της εκτέλεσης, το δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής. Εναπόκειται επομένως στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η επιλογή των όρων που θα τεθούν προκειμένου να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης.»

           

Εφόσον ο Καθ’ ου η Αίτηση επέλεξε να συσχετίσει την Απόφαση ημερομηνίας 26.4.2024 και την Έφεση εναντίον της, με ενδεχόμενη Αίτηση έξωσης, ευχερέστερο φρονώ θα ήταν, να αφεθεί η δυνατότητα στον Καθ’ ου η Αίτηση να καταθέσει το ποσό το οποίο προκύπτει ως αναδρομική αύξηση, στα πλαίσια Αίτησης έξωσης υπό των Αιτητών, ώστε να μην εκδοθεί Διάταγμα έξωσης εναντίον του, να υπερασπισθεί την Αίτηση έξωσης και να δοθεί έτσι χρόνος να εκδοθεί η Απόφαση του Εφετείου στην Έφεση. Η ενδεχόμενη επιτυχία της Έφεσης δεν θα απωλέσει τη σημασία της και δεν θα παραμείνει άνευ αντικρίσματος. Εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, δεν έχουν καταδειχθεί. Κρίνω ότι η παρούσα υπόθεση δεν είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, ημερομηνίας 26.4.2024.

 

Αποτέλεσμα:

Ως εκ των ανωτέρω, η ένσταση επιτυγχάνει και η υπό εξέταση αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ των Αιτητών 1 έως 4 και εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα της Απόφασης ημερομηνίας 26.4.2024.

 

 

 

(Υπ.) ………………………………….

                                                                              Λ. Σ. Καμμίτση               

                                                                        Πρόεδρος                 

Πιστό Αντίγραφο

 

            Γραμματέας

 

ΛΣΚ/ΕΠ