ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ:  Χ. Πογιατζή, Δ. Οικ. Δ.

Αρ. Αίτησης։ 162/2024

      i-Justice    

Μεταξύ:

                                        Ε.Χ από την Λεμεσό

Αιτητή

 

                                                  -και-

 

  

                                      N.L. από την Λεμεσό

Καθ' ης η αίτηση

                                            ----------------------

                       Ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 29/04/2024

  

Ημερομηνία: 11/04/2025

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για Αιτητή։ κα Κάλια Στ. Σταύρου                                                                                Για Καθ’ ης η Αίτηση: κα Ιωάννα Σταυρούλια και κα Κατερίνα Φιλιππίδου για Πατρίκιος Παύλου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η   Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

(I)           ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΠΡΟΟΙΜΙΟ։

1. Η παρούσα υπόθεση αποτελεί το απότοκο της έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των διαδίκων σε σχέση με την άσκηση της γονικής μέριμνας της ανήλικης θυγατέρας τους. Η ανήλικη Γ-Σ.Χ. η οποία γεννήθηκε στις 04/04/2017 αποτελεί τον καρπό του γάμου των διαδίκων, ο οποίος λύθηκε στις 22/09/2021. Στις 24/06/2021 εκδόθηκε εκ συμφώνου τελικό διάταγμα γονικής μέριμνας από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού στα πλαίσια της Αίτησης με αρ. 328/2020 με το οποίο ανατίθετο η φύλαξη και φροντίδα της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων στην Καθ΄ ης η Αίτηση μητέρα της, ενώ καθορίστηκε ως τόπος διαμονής της ο εκάστοτε τόπος διαμονής της Καθ’ ης στην Λεμεσό. Συμφωνήθηκε όπως οι υπόλοιπες πτυχές της γονικής μέριμνας να ασκούνται από κοινού από τους διαδίκους. Επιπρόσθετα, εκδόθηκε τελικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στην Καθ΄ ης η Αίτηση να μεταφέρει εκτός Κύπρου την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων χωρίς την γραπτή συγκατάθεση του Αιτητή, ενώ ρυθμίστηκε και το δικαίωμα επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του, σε ένα αρκετά διευρυμένο βαθμό.
2. Στις 29/04/2024 ο Αιτητής καταχώρησε εναρκτήρια αίτηση με την οποία αξιώνει την τροποποίηση του πιο πάνω εκδοθέντος διατάγματος ημερομηνίας 24/06/2021, αξιώνοντας μεταξύ άλλων από το Δικαστήριο την έκδοση διαταγμάτων με τα οποία να ανατίθεται σε αυτόν η αποκλειστική φύλαξη και φροντίδα της ανήλικης θυγατέρας του, η άσκηση της επιμέλειας της από τον ίδιο, αλλά και να καθοριστεί ο εκάστοτε τόπος διαμονής του, ως ο τόπος διαμονής της ανήλικης.
3. Στα πλαίσια της πιο πάνω Αίτησης, κατά την ίδια ημερομηνία ο Αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση μονομερή Αίτηση με την οποία αξιώνει τα ακόλουθα προσωρινά διατάγματα։

1. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η ακύρωση του διατάγματος γονικής μέριμνας του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 24/06/2021, που εκδόθηκε στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ’ αριθμό 328/2020, αναφορικά με τη ρύθμιση του δικαιώματος φύλαξης, φροντίδας, επικοινωνίας και άσκησης των υπόλοιπων πτυχών της γονικής μέριμνας των διαδίκων με την ανήλικη θυγατέρα τους, Γ.Σ.Χ., η οποία γεννήθηκε την 04/04/2017.

2. Προσωρινό διάταγμα με το οποίο να ανατίθεται στον Αιτούντα η φύλαξη και επιμέλεια της ως άνω ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων Γ.Σ.Χ., η οποία γεννήθηκε την 05/04/2017 και/ή μέχρι την εκδίκαση της κυρίως Αίτησης.

3. Προσωρινό διάταγμα το οποίο να απαγορεύει στην Καθ’ ης η Αίτηση να απομακρύνει την ως άνω ανήλικη από την επιμέλεια και φύλαξη του Αιτούντος, χωρίς διάταγμα του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους, όπως το Δικαστήριο ήθελε δίκαιους και ορθούς κάτω από τις περιστάσεις.

4. Προσωρινό διάταγμα το οποίο να απαγορεύει στην Καθ’ ης η Αίτηση να απομακρύνει την ως άνω ανήλικη εκτός της Δικαιοδοσίας αυτού του Δικαστηρίου και ιδιαίτερα εκτός Κύπρου, χωρίς διάταγμα και/ή χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους, όπως το Δικαστήριο ήθελε κρίνει δίκαιους και ορθούς κάτω από τις περιστάσεις.

5. Προσωρινό διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται η μεταγραφή της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων Γ.Σ.Χ. ως μαθήτριας από το Δημοτικό Σχολείο […] στο Δημοτικό Σχολείο […] για την σχολική χρονιά 2024-2025.

4. Το Δικαστήριο αφού εξέτασε την πιο πάνω ενδιάμεση αίτηση, δεν προχώρησε μονομερώς στην έκδοση οποιουδήποτε προσωρινού διατάγματος και έτσι δόθηκαν οδηγίες για την επίδοση της, ώστε να ακουστούν οι θέσεις της άλλης πλευράς αλλά και της ίδιας της ανήλικης, πριν το Δικαστήριο καταλήξει στην απόφαση του.
5. Η εκδίκαση της παρούσης αιτήσεως προωθήθηκε στην βάση των διατάξεων 23 και 25 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Το Δικαστήριο στα πλαίσια της Ακρόασης Διαδικαστικών Οδηγιών (Α.Δ.Ο) έδωσε οδηγίες για την πορεία εκδίκασης της παρούσης. Στις 08/07/2024 η Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε ειδοποίηση ένστασης στην έκδοση των αιτούμενων θεραπειών, προβάλλοντας συνολικά 13 λόγους ένστασης και η οποία συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του κ. Γιάννη Καμιλάρη εκ μέρους της.
6. Ακολούθως, στις 09/10/2024 ο Αιτητής καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση, ενώ η Καθ’ ης δεν άσκησε αυτό το δικαίωμα. Παρά το γεγονός ότι η πλευρά του Αιτητή καταχώρησε αίτηση για αντεξέταση της Καθ’ ης η Αίτηση επί των παραγράφων της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση της, εν τούτοις στην συνέχεια απέσυρε την εν λόγω Αίτηση. Η ακρόαση της παρούσης ολοκληρώθηκε με την παράδοση των γραπτών αγορεύσεων των διαδίκων από τους ευπαίδευτους συνηγόρους τους, οι οποίοι προέβησαν σε υποστήριξη των θέσεων τους με παραπομπή σε σχετική νομική και ουσιαστική επιχειρηματολογία και τις οποίες λαμβάνω σοβαρά υπόψη.
7. Περαιτέρω, να σημειωθεί ότι το Δικαστήριο στην βάση της σχετικής νομολογίας, στις 22/10/2024 διεξήγαγε συνέντευξη με την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων, αφού έκρινε ορθό να ακούσει τις απόψεις της, επί των θεμάτων όπου προέκυψε η διαφωνία των γονέων της.

(II)          ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ։

 

8. Η ενδιάμεση Αίτηση του Αιτητή υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του ημερομηνίας 29/04/2024, στην οποία γίνεται εκτενής αναφορά των ισχυρισμών αλλά και των επιχειρημάτων του.
9. Αρχικά, ο Αιτητής αναφέρει ότι στις 24/06/2021 εκδόθηκε εκ συμφώνου τελικό  διάταγμα γονικής μέριμνας του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού στα πλαίσια της υπ’ αριθμόν 328/2020 αιτήσεως γονικής μέριμνας. Ισχυρίζεται ότι αμέσως μετά την έκδοση του εν λόγω διατάγματος αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα λόγω της ασυνεπής στάσης και της συμπεριφοράς της Καθ΄ ης η Αίτηση.
10.  Ειδικότερα, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η Καθ΄ ης η Αίτηση ενώ όφειλε βάσει του διατάγματος να είναι παρούσα και να παραλαμβάνει στην οικία της την ανήλικη θυγατέρα τους, απουσίαζε απροειδοποίητα από την οικία της στην οποία κατέφθανε αρκετές ώρες μετά και καθυστερημένα, αναστατώνοντας πλήρως το πρόγραμμα και την ψυχολογία του παιδιού τους. Πολλές φορές αναγκάστηκε να επιστρέψει με την ανήλικη θυγατέρα τους στην οικία του αφού η Καθ΄ ης η Αίτηση απουσίαζε ανενημέρωτα από την οικία της, όπου όφειλε να την παραδώσει. Ως εκ τούτου, υποστηρίζει ότι το παιδί τους αναστατωνόταν και τον ρωτούσε συνεχώς που βρίσκεται η μητέρα της, η οποία εγωιστικά καθόριζε το πρόγραμμά της αδιαφορώντας για την ανήλικη και την ψυχολογία της, ενώ παράλληλα οι ώρες που αυτή έβλεπε την θυγατέρα τους ήταν ελάχιστες.
11.  Ακολούθως, ο Αιτητής αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας η Καθ΄ ης η Αίτηση περνούσε μηδαμινό χρόνο με την θυγατέρα τους. Αναφέρει ουσιαστικά ότι, μετά τις σχολικές υποχρεώσεις της, η ανήλικη ουσιαστικά περνούσε το σύνολο της ημέρας μαζί του, διάβαζαν τα μαθήματά της, της μαγείρευε, έκαναν δραστηριότητες μαζί και γενικά αναλάμβανε οτιδήποτε αφορά την διαπαιδαγώγηση της. Πέραν των καθημερινών από η ώρα 3:30 μ.μ μέχρι το βράδυ, η θυγατέρα του περνούσε υπό την φύλαξη και επιμέλεια του, όλο το χρόνο της μαζί του και από την Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή η ώρα 10:00 π.μ, όπου και την παρέδιδε στην Καθ΄ ης η Αίτηση. Είναι η θέση του, ότι η Καθ΄ ης η Αίτηση ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε τον χρόνο της με την θυγατέρα τους ούτως ώστε να χτίσει μια ουσιαστική σχέση μητέρας – κόρης, ενώ αναιτιολόγητα απουσίαζε όλη την ημέρα από την οικία της .
12.  Επιπρόσθετα, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η γενική στάση, η ασυνέπεια και η αδιαφορία της Καθ΄ ης η Αίτηση είχαν ως αποτέλεσμα η θυγατέρα τους να εκφράσει επανειλημμένως την επιθυμία να μην επιστρέψει στην οικία που διέμενε με την Καθ΄ ης η Αίτηση. Παρά τις προσπάθειές του να εξηγήσει στην θυγατέρα του ότι ενδεχομένως η μητέρα της απουσιάζει για λόγους εργασίας ούτως ώστε να δικαιολογήσει την στάση της, αυτή εισπράττοντας την  αδιαφορία της Καθ΄ ης η Αίτηση, συνέχιζε να επιμένει και να εκφράζει την επιθυμία όπως διανυκτερεύει μαζί του.
13.  Στην συνέχεια, ο Αιτητής υποστηρίζει μέσα από την ένορκη δήλωση του, ότι περί τις αρχές Ιουνίου του έτους 2023, η Καθ΄ ης η Αίτηση μονομερώς και αυθαίρετα εγκαταστάθηκε στην οικία του μαζί με την ανήλικη θυγατέρα τους. Προσπάθησε ανελλιπώς ρωτώντας την Καθ΄ ης η Αίτηση, να διαπιστώσει τους λόγους για τους οποίους η Καθ΄ ης η Αίτηση εγκαταστάθηκε στην οικία του, όμως αυτή ουδέποτε του εξήγησε τον λόγο της απόφασης της. Αναφέρει ακόμα ότι ανησύχησε για την απόφασή της αυτή, καθώς δεν γνώριζε αρκετά για την προσωπική της ζωή, πέραν του ότι αυτή διέμενε με ένα άλλο πρόσωπο και ότι απουσίαζε καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας και για αρκετές ώρες από την οικία όπου διέμενε. Υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά της Καθ΄ ης η Αίτηση τον προβλημάτισε αρκετά κυρίως όσον αφορά το παιδί τους, καθώς φοβόταν να εκδιώξει από την οικία του την Καθ΄ ης η Αίτηση με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί θα έπαιρνε μαζί της το τέκνο τους, χωρίς να γνωρίζει που επρόκειτο να εγκατασταθούν και γιατί.
14.  Ισχυρίζεται ότι παρά τις εκκλήσεις του προς αυτήν όπως εγκαταλείψει την οικία του, η ίδια με έπαρση αρνείτο να αποχωρήσει, ενώ από τα τέλη Μαρτίου του 2024 χωρίς την συγκατάθεση του, εγκαταστάθηκε στην οικία του και η μητέρα της Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία επί σειρά ετών διέμενε μόνιμα στη Ρωσία. Από τον Ιούνιο του έτους 2023 μέχρι και σήμερα η Καθ΄ ης η Αίτηση εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα τα οποία τρέφει για την ανήλικη θυγατέρα του και συνεχίζει αυθαίρετα να κατοικεί και να απολαμβάνει τις ανέσεις της οικίας του. Πέραν της απόγνωσης η οποία προκύπτει από την εγκατάσταση της Καθ΄ ης η Αίτηση και της μητέρας της στην οικία του, συνυπολογίζει το γεγονός ότι αν ενδεχομένως εγκαταλείψουν το σπίτι του παίρνοντας μαζί την θυγατέρα του, αυτό θα επιφέρει ουσιαστικής σημασίας επιζήμιο αντίκτυπο στην ψυχολογία αλλά και σε όλες τις πτυχές της ζωής της ανήλικης.
15.  Ο Αιτητής υποστηρίζει ότι έχει αναλάβει πλέον αποκλειστικά, επί καθημερινής βάσης όλες τις πτυχές άσκησης γονικών καθηκόντων που αφορούν την ανήλικη θυγατέρα τους, ενώ η Καθ΄ ης η Αίτηση από την ώρα που παραδίδει την ανήλικη στο σχολείο της το πρωί, απουσιάζει καθ΄ όλη την διάρκεια της ημέρας και επιστρέφει στην οικία του μετά τις 10:30 μ.μ, ενώ παράλληλα δεν γνωρίζει ούτε η θυγατέρα μας, αλλά ούτε και ο ίδιος που βρίσκεται. Επαναλαμβάνει ότι, η Καθ’ ης η αίτηση είναι πλήρως αδιάφορη για τα σημαντικά θέματα τα οποία αφορούν την ανήλικη θυγατέρα τους, όπως τα θέματα εκπαίδευσης, φροντίδας, επιμέλειας, μέριμνας, διαβίωσης, ψυχοσωματικής ανάπτυξης, οικογενειακής θαλπωρής και ηρεμίας της ανήλικης, ικανοποιώντας τα δικά της θέλω και κυρίως τον εγωισμό της, παραγνωρίζοντας το αποκλειστικό όφελος του παιδιού.
16.  Περαιτέρω, ο Αιτητής αναφέρει ότι η Καθ’ ης η Αίτηση εγωιστικά και αναιτιολόγητα έχει μονομερώς εγγράψει το ανήλικο τέκνο τους σε άλλο δημοτικό σχολείο για την νέα σχολική χρονιά. Συγκεκριμένα, η ανήλικη πηγαίνει χαρούμενη στο δημοτικό σχολείο […] στο οποίο έχει τους φίλους της, την καθημερινότητά της, ενώ συμμετέχει μετά τις 13:00 μ.μ. όπου τελειώνουν οι σχολικές της υποχρεώσεις σε μετά σχολική (after school) εκπαίδευση, στο δημοτικό της σχολείο μέχρι και τις 16:00 μ.μ. Υποστηρίζει ότι η ανήλικη του έχει εκφράσει πολλές φορές την χαρά της να συνυπάρχει με τους φίλους της στο συγκεκριμένο σχολείο και με την καθημερινότητα που έχει μέχρι σήμερα, ενώ πολλές φορές προγραμματίζουν τα απογεύματα να συναντούν γονείς συμμαθητών της σε διάφορους χώρους για σκοπούς ψυχαγωγίας τους.
17.  Αναφέρει ότι η Καθ’ ης η Αίτηση αγνοώντας τόσο την επιθυμία της ανήλικης, αλλά και τον αντίκτυπο που θα έχει σε αυτήν η οποιαδήποτε ενδεχόμενη μετακίνησή της σε άλλο σχολείο, ετσιθελικά και μετά τεχνασμάτων και/ή ισχυριζόμενη ψευδώς ότι αυτή διαμένει στην οδό Σ.Μ., όπου διέμενε κατά την έκδοση του διατάγματος γονικής μέριμνας, μετά από αίτημά της στους αρμοδίους εξασφάλισε έγκριση για τη μεταγραφή του ανήλικου τέκνου τους  από το δημοτικό σχολείο […] στο δημοτικό σχολείο […]. Παρουσίασε ως Τεκμήριο 4 υπογεγραμμένη βεβαίωση του προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου […], στην οποία επιβεβαιώνεται ότι η Καθ΄  ης η Αίτηση διαμένει στην οικία του στο […] και όχι στην οδό όπου δηλώθηκε κατά την έκδοση του διατάγματος γονικής μέριμνας ημερομηνίας 24/06/2021, αλλά και ως Τεκμήριο 3 επιστολή έγκρισης της μεταγραφής της θυγατέρας του από το δημοτικό σχολείο […] στο Δημοτικό Σχολείο […].
18.  Ο Αιτητής είναι πεπεισμένος ότι η εν λόγω εγγραφή δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο καλώς νοούμενο συμφέρον της θυγατέρας του για σωρεία λόγων, αλλά και ούτε στα πραγματικά γεγονότα και συνθήκες της ζωής της. Ενδεχόμενη μεταγραφή της θυγατέρας του σε άλλο δημοτικό σχολείο θα επιφέρει επαχθείς συνέπειες στην ψυχολογία της. Υποστηρίζει ότι η γενική στάση και συμπεριφορά της Καθ’ ης η Αίτηση έχει ως άμεσο και αποκλειστικό αντίκτυπο στο ανήλικο τέκνο τους, επηρεάζοντας την ψυχολογία και ευημερία της.
19.  Είναι η θέση του Αιτητή, ότι από την έκδοση του διατάγματος γονικής μέριμνας μέχρι και σήμερα, οι συνθήκες βάσει των οποίων εκδόθηκε έχουν αλλάξει άρδην και σε τέτοιο βαθμό ώστε να δικαιολογείται η επέμβαση του Δικαστηρίου για τροποποίηση του αναφερόμενου διατάγματος. Η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων θα βοηθήσει στην ορθή ψυχική, πνευματική και σωματική ανάπτυξή της θυγατέρας τους, αλλά και γενικά στην ευημερία της.
20.  Στις 09/10/2024 ο Αιτητής καταχώρησε την συμπληρωματική ένορκη δήλωση του. Αναφέρει αρχικά, ότι η ανήλικη θυγατέρα του ολοκλήρωσε ομαλά και με επιτυχία την 1^ην τάξη δημοτικού στο Δημοτικό σχολείο […] και επιβάλλεται η ακύρωση της μεταγραφής της στο […] σχολείο.
21.  Υποστηρίζει ότι η ανήλικη θυγατέρα του επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στο Δημοτικό σχολείο […] όπου βρίσκονται οι φίλοι της και το περιβάλλον όπου αυτή φοιτούσε χαρούμενη. Θεωρεί ότι αυτή η μεταγραφή είναι πλήρως επιβαρυντική για την ψυχολογία της ανήλικης και για την όρεξή της για μάθηση. Ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος στο ανήλικο τέκνο του από την αλλαγή σχολείου, σε μια ευαίσθητη ηλικία στερώντας της τους συμμαθητές και το περιβάλλον στο οποίο συνήθιζε να φοιτά.
22.  Ο Αιτητής αναφέρει ότι πλέον η Καθ’  ης η Αίτηση διαμένει σε άλλη διεύθυνση από την οποία προτίθεται να παραλαμβάνει και να μεταφέρει το ανήλικο τέκνο του στο Δημοτικό Σχολείο […], αφού είναι πεπεισμένος για την αναγκαιότητα επιστροφής της στο δημοτικό της σχολείο στο οποίο φοιτούσε. Νοείται ότι επί του παρόντος παραλαμβάνει την θυγατέρα του από το εν λόγω δημοτικό σχολείο και αναλαμβάνει πλήρως την μεταφορά της σε οποιαδήποτε εξωσχολική δραστηριότητα. Επαναλαμβάνει ότι η μεταγραφή της θυγατέρας του σε άλλο δημοτικό σχολείο δεν εξυπηρετεί την ίδια, ενώ απεναντίας έχει δημιουργήσει μια εσωστρέφεια και άρνησή της για το περιβάλλον του σχολείου . 
23.  Πιστεύει ειλικρινά ότι το ζήτημα της επιστροφής της ανήλικης θυγατέρας του στο Δημοτικό Σχολείο […], είναι μείζονος σημασίας για την διάθεση της για μάθηση. Αντιθέτως, τυχόν παραμονή της σε ένα δημοτικό σχολείο που από την αρχή δεν ήθελε να μεταφερθεί και χωρίς να προκύπτει οποιοσδήποτε λόγος, θα επιφέρει επαχθή αποτελέσματα στην ζωή και στην ψυχολογία της.

(III)         ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ։

 

24.  Η Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε την ένσταση της στις 08/07/2024 προβάλλοντας συνολικά 13 λόγους, ως ακολούθως։

1.         Δεν πληρούνται σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60.

2.         Ο Αιτητής δεν προσήλθε στο δικαστήριο με καθαρά χέρια και/ή με καλή πίστη.

3.         Ο Αιτητής απέκρυψε εσκεμμένα από το δικαστήριο ουσιώδη γεγονότα και στοιχεία με στόχο την έκδοση διαταγμάτων και παραπλάνηση του Δικαστηρίου.

4.         Η υπό εκδίκαση αίτηση είναι αδικαιολόγητη.

5.         Η ένορκη δήλωση η οποία συνοδεύει την Αίτηση, στερείται τεκμηρίωσης και είναι κατασκευασμένη.

6.         Οι λόγοι που προβάλλονται από τον Αιτητή για την έκδοση των Αιτούμενων στην Αίτηση του Διαταγμάτων είναι γενικοί και αόριστοι και δεν δικαιολογούν την έκδοση των.

7.         Ο Αιτητής αλλά και η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων, ουδεμία ζημία θα υποστούν από την μην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.

8.         Η παρούσα Αίτηση έχει εγερθεί παράτυπα και εκδικητικά αφού τα κίνητρα του Αιτητή είναι αλλότρια.

9.         Οι Αιτούμενες θεραπείες αντίκεινται των εννόμων συμφερόντων της ανήλικης.

10.       Τυχόν έκδοση των Αιτούμενων διαταγμάτων θα ήταν αντίθετη με την βούληση της ανήλικης η οποία είναι αρκετά ώριμη ώστε να αποφασίσει και να επιλέξει.

11.       Ο Αιτητής ουδέν δέσιμο και/ή δεσμό έχει με την ανήλικη, παρά χρησιμοποιεί αυτήν ως μοχλό πίεσης και/ή ως διαπραγματευτικό χαρτί για να εκδικηθεί την Καθ’ ης η Αίτηση και/ή για εξυπηρέτηση απώτερων σκοπών.

12.       Δεν είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης και/ή προς όφελος της ανήλικης η έκδοση των αιτούμενων Διαταγμάτων.

13.       Η παρούσα αίτηση αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας.

25.  Η ένσταση της Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του κ. Καμιλάρη ημερομηνίας 08/07/2024 στην οποία αναλύονται οι θέσεις και οι ισχυρισμοί της.
26.  Αρχικά, η Καθ’ ης η Αίτηση απορρίπτει ως αναληθείς και ανυπόστατους τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί ασυνεπούς στάσης και συμπεριφοράς της, σε σχέση με το πρόγραμμα επικοινωνίας του Αιτητή με την ανήλικη θυγατέρα τους. Είναι η θέση της, ότι πάντοτε ακολουθεί το πρόγραμμα της ανήλικης θυγατέρας της με μοναδικό σκοπό να την εξυπηρετεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό που μπορεί, προσπαθώντας να παραμείνει ανεπηρέαστη από τις ίντριγκες και την πλύση εγκεφάλου που ο Αιτητής προσπαθεί να κάνει στην ανήλικη.
27.  Υποστηρίζει ότι ουδέποτε παρακώλυσε την ομαλή εφαρμογή του προγράμματος επικοινωνίας της ανήλικης και αυτό καταδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε καταγγελία προς το πρόσωπο της για την οιανδήποτε παρακοή Διατάγματος, ενώ θεωρεί ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί του Αιτητή έχουν ως μόνο σκοπό την αλλοίωση της πραγματικής εικόνας και την εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών.
28.  Περαιτέρω, η Καθ’ ης η Αίτηση αρνείται και απορρίπτει κατηγορηματικά ως αναληθείς τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί αδικαιολόγητων απουσιών της από την οικία της και περί παντελούς απουσίας της από την ζωή της θυγατέρας της, ενώ παράλληλα ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής ασκεί σοβαρής μορφής σωματική και λεκτική βία τόσο στην Καθ’ ης η Αίτηση, όσο και στην ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων, στην οποία προσπαθεί μανιωδώς να κάνει πλύση εγκεφάλου με απώτερο σκοπό να την απομακρύνει από την μητέρα της.
29.  Η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής ασκεί επανειλημμένα τόσο σωματική όσο και λεκτική βία στην ίδια αλλά και στην ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι επί καθημερινής βάσεως και πάντοτε στην παρουσία της ανήλικης, ο Αιτητής προσβάλει την ίδια αποκαλώντας την μεταξύ άλλων με αισχρούς χαρακτηρισμούς, όπως «πουτάνα», «φτωχή ζητιάνα», κ.ο.κ., προσπαθώντας να αλλοιώσει την εικόνα που έχει η ανήλικη για την μητέρα της.
30.  Επιπρόσθετα, η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι ο Αιτητής, εκβιαστικά αποκόπτει και/ή δεν παρέχει σε αυτήν την συνεισφορά του στα έξοδα διατροφής και συντήρησης της ανήλικης, παρά το γεγονός ότι έχει εκδοθεί από το Δικαστήριο σχετικό διάταγμα, απειλώντας μάλιστα την ίδια ότι εάν προβεί σε οποιαδήποτε σχετική ενέργεια αξίωσης του ποσού της διατροφής, θα της προκαλέσει κακό, δημιουργώντας στην Καθ’ ης η Αίτηση φόβο και τρόμο για την σωματική ακεραιότητα τόσο της ίδιας όσο και της ανήλικης θυγατέρας τους.
31.  Είναι η θέση της Καθ’ ης η Αίτηση, ότι ο Αιτητής επανειλημμένα και επιδέξια προσπαθεί να χειραγωγήσει την ανήλικη αναφέροντας της μεταξύ άλλων και στην παρουσία τρίτων, ότι η Καθ’ ης η Αίτηση δεν είναι καλή μητέρα και ότι «θα της φέρει δεύτερη μητέρα, καλύτερη.»
32.  Περαιτέρω, η Καθ’ ης υποστηρίζει ότι ο Αιτητής επανειλημμένα ασκεί σωματική βία στην ανήλικη, χτυπώντας την στο πρόσωπο, ενώ σε συχνά χρονικά διαστήματα αναγκάζει την τελευταία να του κάνει μασάζ στα πόδια. Επίσης, ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής κλείνεται στο δωμάτιο της ανήλικης με τις ώρες, κλειδώνοντας την πόρτα του δωματίου και μη επιτρέποντας στην Καθ’ ης η Αίτηση να εισέλθει και να ελέγξει τον λόγο για τον οποίο κλείνονται στο δωμάτιο, γεγονός που κατά την Καθ’ ης η Αίτηση είναι άκρως ύποπτο και ανεπίτρεπτο.
33.  Η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ακόμα ότι ο Αιτητής σε συχνά χρονικά διαστήματα και κατ’ εξακολούθηση, υποδεικνύει στην ανήλικη τοποθετώντας τα χέρια του στον λαιμό της Καθ’ ης η Αίτηση, πως θα την «σφάξει», ενώ μαθαίνει στην ανήλικη πως να «φτύνει» την Καθ’ ης η Αίτηση, όπως πράττει και ο ίδιος, προσπαθώντας με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία να καταστρέψει την εικόνα που έχει η ανήλικη για την μητέρα της. Δηλώνει επίσης, ότι τα πιο πάνω περιστατικά έχουν αναφερθεί στην αστυνομία των βρετανικών Βάσεων που αδιαφορεί. Η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι η ανήλικη εμφανίζει ήδη συμπτώματα νευρικού κλονισμού και σύμπλεγμα κατωτερότητας και ταπείνωσης. Παρουσιάζει ως Τεκμήριο 1 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση της, σχετική επιστολή της ημερομηνίας 11/04/2024 προς την αστυνομία των Βάσεων και στο Γραφείο Ευημερίας, η οποία έχει αγνοηθεί μέχρι και σήμερα.
34.  Η Καθ’ ης η Αίτηση αρνείται και απορρίπτει κατηγορηματικά τους  ισχυρισμούς του Αιτητή, περί αυθαίρετης εγκατάστασης της στην οικία του Αιτητή υποστηρίζοντας ότι εγκαταστάθηκε στην οικία του περί το τέλος Απριλίου του έτους 2023, ενόψει του ότι κατά τον αναφερόμενο χρόνο ο Αιτητής είχε υποβληθεί σε επέμβαση λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, οπότε και κατόπιν παράκλησης του ίδιου, η Καθ’ ης η Αίτηση εγκαταστάθηκε στην οικία του τελευταίου για να τον φροντίζει.
35.  Ακολούθως, η Καθ’ ης η Αίτηση αναφέρει ότι ο Αιτητής επιθυμούσε διακαώς να εκδιώξει από την οικία του, η οποία αποτελούσε την συζυγική οικία των διαδίκων, τόσο την ίδια όσο και την ανήλικη θυγατέρα τους, αφού ουκ ολίγες φορές ουρλιάζοντας και απειλώντας αμφότερες, πέταξε τα προσωπικά τους αντικείμενα και ρούχα στον δρόμο, αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε συνέπειες και κινδύνους ενδεχομένως προκύψουν προς το πρόσωπο της ανήλικης. Αποκορύφωμα της πιο πάνω συμπεριφοράς, αποτελεί το γεγονός ότι ο Αιτητής, άλλαξε κλειδαριές και απαγόρευσε ρητά την είσοδο και διαμονή αμφοτέρων στην οικία του, έτσι που η Καθ’ ης η Αίτηση πλέον διαμένει εκ νέου με οικείο της πρόσωπο στην οικία επί της οδού […] στην Λεμεσό.
36.  Είναι η θέση της Καθ’ ης η Αίτηση ότι, βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό της ανήλικης θυγατέρας της πράττοντας ότι είναι δυνατό για την ορθή και ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη και ευημερία της, ενώ θεωρεί ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από τον Αιτητή είναι αναληθείς και τίθενται με μοναδικό σκοπό την παραπλάνηση του Δικαστηρίου και την αλλοίωση της πραγματικής εικόνας που περιβάλλει την παρούσα υπόθεση.
37.  Σε σχέση με το ζήτημα της εγγραφής της ανήλικης στο […] σχολείο, ισχυρίζεται ότι αυτή σε προγενέστερο χρόνο της έκδοσης του διατάγματος λύσης του γάμου των διαδίκων, βρισκόταν στο Δημοτικό Σχολείο […], ενώ μετά τον αναφερόμενο χρόνο ο Αιτητής προχώρησε χρησιμοποιώντας ανέντιμα μέσα και ενέγραψε το παιδί στο δημοτικό σχολείο […] χωρίς την συγκατάθεση της. Επιπρόσθετα, αναφέρει ότι μετά από ενστάσεις και πιέσεις που άσκησε στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, μέσω επιστολών της σε σχέση με τον ανορθόδοξο τρόπο εγγραφής της ανήλικης στο δημοτικό σχολείο […], το εν λόγω υπουργείο προχώρησε στην εγγραφή της ανήλικης με το νέο ακαδημαϊκό έτος, ήτοι από τον Σεπτέμβριο του έτους 2024, στο Δημοτικό Σχολείο […], όπου και η ανήλικη διατηρεί σχέσεις με τους συνομήλικους της και έχει επανειλημμένως εκφράσει στην μητέρα της ότι της έχουν λείψει. Παρουσιάζει ως Τεκμήριο 2 στην ένορκη δήλωση της, αντίγραφο της εν λόγω επιστολής ημερομηνίας 07/02/2024, προς την Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης Επαρχιακού Γραφείου Λεμεσού.
38.  Ακολούθως, η Καθ’ ης η Αίτηση απορρίπτει κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί μετακίνησης της ανήλικης μέσω τεχνασμάτων στο […] δημοτικό σχολείο δηλώνοντας ότι διαμένει ψευδώς στην οδό […] ενώ στην πραγματικότητα διέμενε στο […] και υποστηρίζει ότι οι ενστάσεις της σε σχέση με το Δημοτικό Σχολείο […], είναι απόλυτα βάσιμες και λογικές αφού μεταξύ άλλων το αναφερόμενο σχολείο δρα κατά τρόπο αδικαιολόγητο και παράνομο, αναφορικά με τα δικαιώματα της Καθ’ ης η Αίτηση, ως αυτά κατοχυρώνονται στο διάταγμα γονικής μέριμνας ημερομηνίας 24/06/2021.  
39.  Ειδικότερα, αναφέρει ότι ουκ ολίγες φορές, όταν η Καθ’ ης η Αίτηση μετέβαινε στο εν λόγω σχολείο για να παραλάβει την ανήλικη, η τελευταία είχε ήδη φύγει από το σχολείο υπό την συνοδεία ενός τρίτου άγνωστου στην Καθ’ ης η Αίτηση προσώπου, το οποίο όπως το σχολείο της ανέφερε αρκετές φορές, παρουσίαζε μία επιστολή υπογεγραμμένη από τον Αιτητή. Είναι η θέση της Καθ’ ης η Αίτηση, ότι το εν λόγω σχολείο είναι ανεπίτρεπτο να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο από την στιγμή που ισχύει διάταγμα, το οποίο καθορίζει συγκεκριμένο δικαίωμα επικοινωνίας του Αιτητή με την ανήλικη. 
40.  Η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι μετά την εκδίωξη τόσο της ίδιας όσο και της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, από την οικία του Αιτητή, στην οποία διέμεναν κατόπιν παράκλησης του ιδίου, η διατήρηση του παιδιού της στο […] Δημοτικό Σχολείο, είναι επιβεβλημένη καθώς το σχολείο γειτνιάζει με μία μεσοτοιχία με την οικία στην οποία διαμένει η Καθ’ ης η Αίτηση, παρουσιάζοντας ως Τεκμήριο 3 και σχετικό φωτογραφικό υλικό. Σε αντίθεση με την απόσταση από το δημοτικό σχολείο […], το οποίο βρίσκεται πολύ μακριά από το διαμέρισμα που η ίδια διαμένει και που διέμενε παλαιότερα με την θυγατέρα της, ήτοι στην οδό […] στην Λεμεσό.
41.  Διευκρινίζει ότι δεν έχουν μεταβληθεί καθόλου οι συνθήκες βάσει των οποίων εκδόθηκε το διάταγμα γονικής μέριμνας ημερομηνίας 24/06/2021, αντιθέτως η διεύθυνση διαμονής της Καθ’ ης η Αίτηση παραμένει η ίδια από το 2020 μέχρι και σήμερα, πλην της εγκατάστασης της στην οικία του Αιτητή προς περίθαλψη του τελευταίου, κατόπιν παράκλησης του. 
42.  Θεωρεί ότι η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων μετά από παραπλάνηση του Δικαστηρίου από τον Αιτητή, θα έχει ολέθρια αποτελέσματα στην ορθή και ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη, ευημερία και ψυχική υγεία της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων. Επίσης, υποστηρίζει ότι ο Αιτητής υπό τις περιστάσεις δεν απόδειξε την  ύπαρξη του κατεπείγοντος ή άλλων ιδιαίτερων περιστάσεων, ούτε την τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60).

(IV)         ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ։

43.  Για να δικαιολογείται η έκδοση προσωρινού διατάγματος με βάση το άρθρο  32 του Ν. 14/60 πρέπει να συνυπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

(α)    η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,

(β)  η ύπαρξη ορατής πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγοντας σε θεραπεία στην αγωγή, και

(γ)   ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε κατοπινό στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα. (Βλ. μεταξύ άλλων Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 Α.Α.Δ. 557, Τσιολάκκη και άλλη ν. Στυλιανίδη (1992) 1 (Β) Α.Α.Δ. 782, Πουργουρίδη κ.ά. ν. Μέζου κ.ά., (1994) 1 Α.Α.Δ. 201, Κυτάλα κ.ά. ν. Χρυσάνθου κ.ά. (1996) 1 (Α) Α.Α.Δ. 253, M & Ch Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. ν. Timberland Co. (1997) (Γ) 1 Α.Α.Δ. 1791).

 

44.  Επιπρόσθετα, το Δικαστήριο οφείλει να σταθμίσει το κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο το αιτούμενο διάταγμα (Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χ''Βασίλη (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 152). Περαιτέρω, το Δικαστήριο δεν αποφασίζει πάνω στα διαφιλονικούμενα θέματα στα οποία θα κριθεί η κυρίως αίτηση (Βλ. Jonitexo Ltd v. Adidas, (1984) 1 Α.Α.Δ. 263).

 

45.  Σύμφωνα με το άρθρο 5 (1)(α) του Ν. 216/90, η γονική μέριμνα είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι το ασκούν από κοινού. Με βάση το άρθρο 5(1)(β) του Νόμου, η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του ονόματος, την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του.

 

46.  Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν. 216/90, αν οι γονείς διαφωνούν κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το Δικαστήριο, έπειτα από αίτηση οποιουδήποτε από τους γονείς.

 

47.  Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. (2) εδ. (α) του Ν. 216/90, η απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει να αποβλέπει προς το συμφέρον του τέκνου (βλ. Ευγ. Στυλιανού ν. Βασ. Στυλιανού (1993) 1 ΑΑΔ 130, Διευθύντρια Τμήματος Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας ν. Ντούμα κ.ά. (2001) 1 (Γ) ΑΑΔ 1911).

 

48.   Από την στιγμή που κάθε απόφαση που αφορά την ρύθμιση της γονικής μέριμνας ενός τέκνου αποβλέπει στο συμφέρον του, αυτή θα πρέπει να μπορεί να τροποποιηθεί όταν μεταβάλλονται οι συνθήκες. Η δυνατότητα μεταρρύθμισης μίας δικαστικής απόφασης που αφορά την άσκηση της γονικής μέριμνας ενός ανήλικου τέκνου, προβλέπεται στο άρθρο 20 του Ν.216/90 που αναφέρει τα ακόλουθα։

 

«Αν από τότε που εκδόθηκε δικαστική απόφαση σχετικά με την γονική μέριμνα μεταβλήθηκαν οι συνθήκες, το Δικαστήριο μπορεί ύστερα από αίτηση του ενός ή και των δύο γονέων ή του Διευθυντή να προσαρμόσει την απόφαση του στις νέες συνθήκες ανακαλώντας ή τροποποιώντας την».

 

49.  Η εν λόγω μεταβολή των συνθηκών, έχει την έννοια της διαφοροποίησης της επικρατούσας κατάστασης πραγμάτων κατά την έκδοση του υπάρχοντος διατάγματος και όχι προγενέστερα της έκδοσης του και η οποία δικαιολογεί την προσαρμογή του από το Δικαστήριο στην νέα κατάσταση πραγμάτων, εφόσον τούτο δεν μπορεί να γίνει με την συμμόρφωση προς αυτό (βλ. απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου στην υπόθεση Μ.Σ. ν. Ν.Ι. Έφ. Αρ. 38/2016 ημερομηνίας 14/04/2020).

 

50.  Σύμφωνα με την καθοδηγητική νομολογία, κατά την εκδίκαση των αιτήσεων που αφορούν την άσκηση της γονικής μέριμνας ανήλικων τέκνων, δεν υπάρχει το στοιχείο της αντιπαράθεσης μεταξύ των γονέων. Πρόκειται για διαδικασία εξεταστικού χαρακτήρα, της οποίας ο τελικός σκοπός είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση της ευημερίας και του συμφέροντος του ανηλίκου. Ως συμφέρον του τέκνου εννοείται το σωματικό, το υλικό, το πνευματικό, το ψυχικό, το ηθικό και γενικότερα το κάθε είδους συμφέρον. Γνώμονας είναι πάντοτε το συμφέρον του ανηλίκου (βλ. Ιακωβίδης ν. Ιακωβίδου (2001) 1 Α.Α.Δ. 1108, Στυλιανού ν. Στυλιανού (1993) 1 Α.Α.Δ. 130, Διευθύντρια Κοινωνικής Ευημερίας ν. Ντούμα κ.ά. (2001) 1 (Γ) 1911, Σοφοκλέους ν. Τσεσμέλογλου (2006) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1153).

 

51.  Στην καθοδηγητική απόφαση Κκουφού ν. Κκουφού (1997) 1 ΑΑΔ 1588, 1593 επισημάνθηκαν τα ακόλουθα:

«Η διαμόρφωση κρίσης πάνω σε θέματα γονικής μέριμνας είναι έργο λεπτό και σύνθετο. Δεν είναι εγχείρημα που στοχεύει στην απόδοση ευθυνών ή στην επιβολή κύρωσης για μεμπτή συμπεριφορά. Γνώμονας είναι το συμφέρον του ανηλίκου και κατά την εκτίμησή του προσλαμβάνει σημασία το σύνολο των κριτηρίων».

 

52.  Στην υπόθεση Ιωαννίδης κ.ά. ν. Ιωαννίδη κ.ά. (2002) 1 (Γ) ΑΑΔ Σελ. 1446, 1452 λέχθηκαν τα πιο κάτω:

«Στη διαδικασία αιτήσεων γονικής μέριμνας δεν υπάρχει το στοιχείο της αντιπαράθεσης μεταξύ των γονέων. Πρόκειται για διαδικασία εξεταστικού χαρακτήρα της οποίας, ο τελικός σκοπός είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση της ευημερίας και του συμφέροντος του ανηλίκου. Στα άρθρα 6 και 14 του νόμου, αναφέρεται ότι το κύριο κριτήριο για τη γονική μέριμνα είναι το συμφέρον του τέκνου. Πρόκειται για αρχή η οποία επαναλαμβάνεται συχνά στη νομολογία».

 

53.  Αναφορικά με το ζήτημα της απαγόρευσης εξόδου της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων από το έδαφος της Δημοκρατίας, θα πρέπει να καταδειχθεί ο κίνδυνος ο ένας γονέας που συνήθως είναι αλλοδαπός να εγκαταλείψει την Κύπρο μεταφέροντας μαζί του το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, με αποτέλεσμα να επηρεαστούν δυσμενώς τα δικαιώματα του άλλου γονέα, όπως η άσκηση της επικοινωνίας με το παιδί του, αλλά και διαφόρων άλλων πτυχών της γονικής μέριμνας.

 

54.  Αναφορικά με την εξουσία των Δικαστηρίων να εκδίδουν τέτοιας φύσης διατάγματα, παραθέτω σχετικό απόσπασμα από το σύγγραμμα «Διατάγματα-Injuctions» έκδοση 2016, των κ.κ. Ερωτοκρίτου-Αρτέμη, όπου στην σελ. 286 αναφέρονται τα ακόλουθα։

 

« (ε)  Διατάγματα εξόδου από τη Δημοκρατία։

 

Το δικαστήριο έχει εξουσία να εκδίδει διηνεκή ή παρεμπίπτοντα διατάγματα τα οποία να απαγορεύουν την έξοδο ανηλίκου από τη Δημοκρατία, χωρίς την συγκατάθεση του άλλου γονέα. Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου υπάρχει υποψία ότι ενδεχομένως να επιχειρηθεί η μεταφορά του ανηλίκου στο εξωτερικό μπορεί να ζητηθεί από το δικαστήριο να συμπεριλάβει στο διάταγμα και διαταγή για τοποθέτηση του ανήλικου στον κατάλογο απαγορευμένων προσώπων για έξοδο από τη Δημοκρατία, γνωστό ως "stop list"».

 

(V)         Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΗΛΙΚΟ ΤΕΚΝΟ։

 

55.  Στις 22/10/2024 το Δικαστήριο διεξήγαγε συνέντευξη με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων Γ-Σ.Χ. ηλικίας 7 ετών, ούτως ώστε να ληφθεί υπόψη η γνώμη του, στην βάση της απόφασης του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου στην υπόθεση Γ.Δ. κ.α. -ν- Α.Β. κ.α. Έφεση Αρ. 1/2022, ημερομηνίας 07/07/2022, όπου κρίθηκε αναγκαία η λήψη προσωπικής συνέντευξης με έναν ανήλικο ακόμα και στα πλαίσια μίας ενδιάμεσης αίτησης.
56.  Το άρθρο 6 παρ. 3 του Ν.216/90 προνοεί ότι ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου και στο βαθμό που μπορεί να αντιληφθεί, πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα, εφόσον η απόφαση αφορά τα συμφέροντα του.

 

57.  Στην καθοδηγητική απόφαση στην υπόθεση Ευγ. Στυλιανού ν. Βασ. Στυλιανού (1993) 1 Α.Α.Δ. 130, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο   επισήμανε τα ακόλουθα:

«H μαρτυρία  των ανηλίκων αναφορικά με τις επιθυμίες τους ως προς την επιμέλεια και φροντίδα του προσώπου τους αποτελεί πρωτογενές συστατικό στοιχείο για την άσκηση της δικαιοδοσίας του Οικογενειακού Δικαστηρίου για τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας όπου καταρρέει ο γάμος. Αυτό συνάγεται ευθέως από τις πρόνοιες του άρθρου  6(3) του Ν. 216/90 που επιτάσσει την αναζήτηση της γνώμης των ανηλίκων, εφόσον έχουν την ωριμότητα να διαμορφώσουν γνώμη, πριν τη λήψη οποιασδήποτε   απόφασης 'σχετικά με τη γονική τους μέριμνα'. Η μαρτυρία των ανηλίκων σε διαδικασία για γονική μέριμνα δεν στρέφεται εξ’ αντικειμένου εναντίον  οποιουδήποτε• είναι δηλωτική της γνώμης τους για το συμφέρον και την ευημερία τους. Το δικαίωμα που τους αναγνωρίζεται αποτελεί απόρροια της αυθυπαρξίας του ατόμου τους. 

 

Η λήψη της γνώμης του παιδιού, εφόσον η ωριμότητα του καθιστά δυνατή τη διαμόρφωση  γνώμης, για την ανάθεση της επιμέλειας και μέριμνας του είναι υποχρεωτική, όπως προβλέπει το άρθρο 6(3) του Νόμου 216/90 και ενέχει βαρύνουσα σημασία ως  αποκαλυπτική  της δικής του βούλησης για την ευτυχία και πρόοδο του. Όπως εξηγείται στην υπόθεση Gillick, όσο μεγαλώνει το παιδί και ανεξαρτητοποιείται ανάλογα μεγαλύτερη και βαρύνουσα καθίσταται η γνώμη του για την επιμέλεια του ατόμου του».

 

58.  Στην απόφαση Π.Ε. -και- K.R.U. του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, Έφεση αρ. 23/18, ημερομηνίας 03/12/2019, η πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου κα Σταματίου, επισήμανε τα ακόλουθα:

«H γνώμη του παιδιού έχει βαρύνουσα σημασία, και συνεπώς η βούληση του, αναλόγως της ωριμότητάς του, πρέπει να αναζητείται και να συνεκτιμάται (βλ. Στυλιανού ν. Στυλιανού (1993) 1 ΑΑΔ 130, Πασιαρδή ν. Θεοδοσίου (2004) 1 ΑΑΔ 338). Αυτό αποτελεί ένδειξη σεβασμού της προσωπικότητας του παιδιού από το νομοθέτη. Η αναζήτηση της γνώμης του παιδιού είναι υποχρεωτική, εφόσον το παιδί είναι ώριμο, λόγω βιολογικών ή κοινωνικών παραγόντων, να εκφράσει τη γνώμη του για συγκεκριμένο θέμα.

Η γνώμη του παιδιού λαμβάνεται υπόψη νοουμένου ότι είναι γνήσια και όχι υποβολιμαία ή στηρίζεται στη μονομερή επίδραση του ενός εκ των γονέων. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου το παιδί ζει με τον ένα γονέα ή όπου καλλιεργείται από τον ένα γονέα η αποξένωση ως προς τον άλλο γονέα».

 

59.  Στο σύγγραμμα «Οικογενειακό Δίκαιο» Απόστολου Γεωργιάδη, εκδόσεις Σάκκουλα, 2014, αναφέρονται τα ακόλουθα (βλ. σελ. 560-561):

«β)  Γνώμη τέκνου: Προκειμένου να διευκολυνθεί ο δικαστής (και των ασφαλιστικών μέτρων) στο έργο του, ο νόμος ορίζει ρητά ότι ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται  και να συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα, εφόσον η απόφαση  αφορά στα συμφέροντα του  (ΑΚ 1511 § 3, ΚΠολΔ 681Γ § 3 εδ. α'). Αντίστοιχη ρύθμιση περιέχει και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την άσκηση των δικαιωμάτων των παιδιών (ν.2502/1997), σύμφωνα με την οποία «σε ένα παιδί που θεωρείται από το εσωτερικό δίκαιο ότι έχει επαρκή κρίση, στις διαδικασίες που το αφορούν ενώπιον μιας δικαστικής αρχής, παρέχονται τα ακόλουθα δικαιώματα, την απόλαυση των οποίων μπορεί να ζητήσει και το ίδιο: να ερωτάται και να εκφράζει τη γνώμη του» (άρθρο 3). Το δικαστήριο λοιπόν έχει καθήκον να αναζητήσει και να συνεκτιμήσει τη γνώμη του τέκνου, εφόσον πρόκειται  για ώριμο παιδί που έχει την ικανότητα να αντιληφθεί το συμφέρον του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένο να την ακολουθήσει. Για τον λόγο αυτό το δικαστήριο εκτιμά ελεύθερα το επίπεδο ωριμότητας του τέκνου ενόψει και των εκάστοτε πραγματικών περιστατικών, οφείλει όμως να αιτιολογεί ειδικώς γιατί αυτό δεν έχει ενδεχομένως την απαιτούμενη ωριμότητα.»

 

60.  Το πότε ένα παιδί κρίνεται ώριμο να εκφράσει την γνώμη του σε θέματα που το αφορούν, δεν έχει θεσμοθετηθεί ρητά στην κυπριακή έννομη τάξη και έτσι αυτό επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Αντλείται συνήθως καθοδήγηση από την σχετική νομολογία. Στο σύγγραμμα Οικογενειακό Δίκαιο, Β. Βαθρακοκοίλη (2004) στην σελ. 907, εκφράζεται η άποψη ότι για να είναι δυνατή η διακρίβωση της γνώμης του τέκνου πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον το 6ο έτος της ηλικίας του.

 

61.  Στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Α. Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55, το Δικαστήριο, σε σχέση με τα κριτήρια καθορισμού της παιδικής ωριμότητας, επισήμανε στην σελ. 72 τα ακόλουθα։

 

«Όταν ο ανήλικος έχει φτάσει σε ηλικία που μπορεί να αποφασίζει, το Δικαστήριο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις επιθυμίες του ανηλίκου (Re Agar-Ellis (1883) 24 CH.D. 317). Στις υποθέσεις R. v. Clarke και R. v. Howes (3 El. & El. 332) αποφασίστηκε ότι η ηλικία που μπορεί να οδηγήσει έναν ανήλικο σε μία σωστή επιλογή είναι για τα αγόρια η ηλικία των 14 χρονών και για τα κορίτσια η ηλικία των 16 χρονών».

 

62.  Το άρθρο 12(1) του περί της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού Νόμου (Ν.5(ΙΙΙ)/2000) διαλαμβάνει ότι τα συμβαλλόμενα κράτη οφείλουν να διασφαλίζουν στο παιδί που είναι ικανό να σχηματίσει τις δικές του απόψεις, το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασής των απόψεων του, σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που το αφορά και δίδεται στις απόψεις του παιδιού το απαιτούμενο βάρος σύμφωνα με την ηλικία και τον βαθμό ωριμότητας του.

 

63.  Η καταλυτική σημασία του δικαιώματος ακρόασης των παιδιών διαφαίνεται και μέσα από τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2201/2003 για την διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, όπου στο άρθρο 23(β) αναφέρεται ότι, απόφαση που αφορά την γονική μέριμνα δεν αναγνωρίζεται, αν έχει εκδοθεί χωρίς να δοθεί στο παιδί δυνατότητα ακρόασης κατά παράβαση των θεμελιωδών δικονομικών αρχών του κράτους αναγνώρισης.

 

64.  Ένεκα της φύσεως και των αιτούμενων θεραπειών της υπό εξέταση αίτησης, η συνέντευξη με την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων επικεντρώθηκε κυρίως στην ζωή της στα σχολεία που φοίτησε και φοιτά τώρα, αλλά και στην σχέση και αλληλεπίδραση της με τους γονείς της. Μετά από σχετικές ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν, η ανήλικη ανέφερε ότι φοιτά σήμερα στο […] Δημοτικό σχολείο αλλά δεν απάντησε πότε πήγε σε αυτό το σχολείο. Δεν θυμόταν σε ποιο σχολείο ήταν πέρσι, όταν ρωτήθηκε.

 

65.  Μετά από σχετική ερώτηση που της υποβλήθηκε, η ανήλικη ανέφερε ότι το σχολείο που πάει τώρα είναι κοντά στο σπίτι της μητέρας της, ενώ του πατέρα της βρίσκεται μακριά από αυτό. Δεν ανέφερε κάτι που δεν της αρέσει στο σχολείο που είναι σήμερα, ενώ είπε ότι έκαμε και φίλους εκεί αλλά δεν παίζουν μαζί. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν παίζουν μαζί, αυτή δεν απάντησε. Όταν ρωτήθηκε για το τί κάνει το απόγευμα που δεν έχει σχολείο απάντησε ότι δεν ξέρει, αλλά τελικά ανέφερε ότι θα πήγαινε αγγλικά.

 

66.  Όταν το παιδί ρωτήθηκε αν γνωρίζει για τον ρόλο του δικαστή στην παρούσα, αλλά και αν αντιλήφθηκε τον σκοπό της συνομιλίας με το Δικαστήριο, αυτό απάντησε αρνητικά. Μετά από σχετικές ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν, η ανήλικη ανέφερε ότι δεν της αρέσει το σπίτι που μένει με την μητέρα της, δεν ανέφερε τον λόγο, ενώ δεν θυμόταν για πόσο καιρό διαμένει εκεί. Ανέφερε ότι διαμένει στο σπίτι μαζί τους και τρίτο πρόσωπο το οποίο κατονόμασε. Ακολούθως, δήλωσε ότι θέλει να πάει στον πατέρα της και να πηγαίνει σχολείο στο […]. Στην συνέχεια, ανέφερε ότι την μεταφέρει στο σχολείο η μητέρα της και την παραλαμβάνει τις περισσότερες ημέρες ο πατέρας της, όταν σχολνάει.

 

67.  Μετά από σχετικές ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν, η ανήλικη ανέφερε ότι η μητέρα της δεν κάνει πράγματα ή δραστηριότητες μαζί της και δεν την φροντίζει όπως ο πατέρας της. Δεν νοιώθει όμορφα όταν περνά χρόνο μαζί με την μητέρα της, δηλώνοντας ότι δεν την παίρνει στην φίλη της ή κάπου άλλου. Ανέφερε επίσης ότι όταν κάνει κάτι, η μητέρα της την δέρνει, ενώ έκανε αναφορά και σε περιστατικό όπου αυτή έδειρε τον πατέρα της. Αντιθέτως, δήλωσε ότι νοιώθει χαρούμενη όταν περνά χρόνο μαζί με τον πατέρα της, αφού την παίρνει στις φίλες της, κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί και την φροντίζει.

 

68.  Σε σχέση με το σχολείο που φοιτούσε στο […] και μετά από σχετικές ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν, η ανήλικη ανέφερε ότι της άρεσε που πήγαινε στο σχολείο στο […]. Δήλωσε ότι της αρέσει περισσότερο το σχολείο στο […] από αυτό που πηγαίνει τώρα, διότι έκανε πολλούς φίλους εκεί και θέλει να μένει με τον πατέρα της. Μετά από σειρά ερωτήσεων που της υποβλήθηκαν, ανέφερε ότι δεν της αρέσει να μένει με την μητέρα της γιατί την δέρνει και θέλει να μένει με τον πατέρα της και να κοιμάται εκεί, αλλά και ότι θα επιθυμούσε να έχει περισσότερο χρόνο με τον Αιτητή.

 

69.  Έχω διαπιστώσει έστω σε προκαταρτικό βαθμό και στα πλαίσια εξέτασης της παρούσης ενδιάμεσης αίτησης, ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων τελούσε σε καθεστώς σύγχυσης και αμηχανίας κατά το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης. Σε αρκετά σημεία της συνέντευξης της, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις μου ή απαντούσε μονολεκτικά και λακωνικά, ενώ γενικά ήταν επιφυλακτική και προσεκτική στο τί θα αναφέρει. Σε κάποια όμως σημεία ήταν αρκετά εκδηλωτική και αποφασιστική για τις απόψεις της, ενώ σε άλλα όχι. Εν τούτοις, ήταν ευδιάκριτο ότι τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα της, ο οποίος φαίνεται να αφιερώνει αρκετό χρόνο μαζί της και με τον οποίο απέκτησε ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο. Εξέφρασε αρνητικά συναισθήματα για την μητέρα της, για συγκεκριμένους λόγους που η ίδια περιέγραψε. Δήλωσε ότι προτιμά να επιστρέψει στο προηγούμενο της σχολείο γιατί έκανε πολλούς φίλους εκεί. Εξέφρασε την άποψη ότι επιθυμεί να διαμένει με τον πατέρα της και όχι με την μητέρα της.

 

70.   Καθίσταται προφανές ότι η ανήλικη είναι ιδιαίτερα προβληματισμένη για την κατάσταση που επικρατεί και τελεί σε προφανή σύγχυση. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι δεν απαντούσε σε βασικές ερωτήσεις, ενώ σε άλλες δεν γνώριζε να απαντήσει ή δεν το επιθυμούσε. Συνεπώς, καταλήγω ότι δεν ήταν σε θέση να εκφράσει γνήσια και ανεπηρέαστα τις πραγματικές της επιθυμίες. Ούτε μου έδωσε την εντύπωση ότι διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό την αναγκαία εκείνη ωριμότητα (είτε ωριμότητα σκέψης-αντίληψης, είτε συναισθηματική ωριμότητα) για να δύνανται να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι δηλώσεις στις οποίες προέβη κατά την διάρκεια της συνέντευξης της. Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας της στην νεαρή ηλικία των 7 ετών, φαίνεται να βρίσκονται ακόμα σε στάδιο ανάπλασης και διαμόρφωσης.

 

71. Στην υπόθεση Ιακωβίδη ν. Ιακωβίδου (2000) 1 ΑΑΔ 1108, αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

 

«Η επιθυμία του ανήλικου θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν, αλλά σίγουρα δεν συνιστά και τον μόνο, ούτε και τον πρωταρχικό παράγοντα. Και τούτο, γιατί, όπως φαίνεται να έγινε και στην παρούσα περίπτωση, το Δικαστήριο δεν μπορεί να είναι σίγουρο ότι αυτή είναι η πραγματική επιθυμία του ανήλικου. Εξ’ άλλου είναι εύκολο ανήλικος, ιδιαίτερα σε τρυφερή ηλικία, να καθοδηγηθεί ή ακόμα να αφεθεί να νομίζει ότι έχει συγκεκριμένες επιθυμίες που ουσιαστικά δεν τον εκφράζουν».

 

72.  Στην βάση των πιο πάνω, κρίνω ότι δεν θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από το Δικαστήριο οι θέσεις και επιθυμίες της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, όπως αυτές διατυπώθηκαν μέσα από την συνέντευξη της, τουλάχιστον σε αυτό το προκαταρτικό στάδιο της υπόθεσης και έχοντας πάντα κατά νου τις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60. Εξυπακούεται, ότι η γνώμη του παιδιού δεν δεσμεύει το Δικαστήριο, αλλά απλά μπορεί να συνεκτιμηθεί στον προσδιορισμό του γνήσιου συμφέροντος του, έστω στα περιορισμένα πλαίσια εξέτασης μίας ενδιάμεσης αίτησης για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο έχει την υποχρέωση να ακούσει ένα ανήλικο τέκνο και να συνεκτιμήσει την γνώμη του μαζί με άλλους παράγοντες, αλλά δεν είναι υποχρεωμένο να την αποδεχτεί, αν κάτι τέτοιο ενδέχεται να μην εξυπηρετήσει στο έπακρον τα πραγματικά συμφέροντα του.

 

(VI)        ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ։

 

73.  Αρχικά να επισημάνω ότι και οι δύο πλευρές μερίμνησαν να συμπεριλάβουν στις ένορκες δηλώσεις τους, διάφορους ισχυρισμούς που μεγάλο μέρος αυτών δεν σχετίζονται επακριβώς με τα επίδικα θέματα και τις αιτούμενες θεραπείες ή που αφορούν την μεταξύ τους σχέση και διαφορές, οι οποίες θα πρέπει με βάση την σχετική νομολογία να αγνοηθούν και να μην ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο. Επιπρόσθετα, προκύπτουν αρκετοί αντικρουόμενοι ισχυρισμοί και θέσεις, επί διάφορων γεγονότων και πραγματικών περιστατικών για τις οποίες φρονώ ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να προβεί σε αξιολόγηση τους, ιδίως εκείνων που αφορούν την ουσία της εναρκτήριας αίτησης και οι οποίες θα εξεταστούν εις βάθος κατά το διερευνητικό στάδιο της υπόθεσης, όπου έχοντας ενώπιον του το σύνολο του μαρτυρικού υλικού, περιλαμβανομένης της έκθεσης της λειτουργού του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας, θα καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα σε σχέση με το γνήσιο συμφέρον του ανήλικου τέκνου των διαδίκων (βλ. Δαμιανού ν. Δαμιανού (1989) 1 Α.Α.Δ. 29).

 

74.   Λαμβάνοντας υπόψη την μαρτυρία που παρουσιάστηκε στις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων και προσεγγίζοντας την με ιδιαίτερη προσοχή, έχοντας πάντοτε κατά νου ότι το Δικαστήριο, σε αυτό το στάδιο δεν ενεργεί ως Δικαστήριο ουσίας και θα πρέπει να αποφεύγει να προβαίνει σε διεξοδική αξιολόγηση της μαρτυρίας και εξαγωγή συμπερασμάτων επί των διαφιλονικούμενων θεμάτων, θα προχωρήσω στην εξέταση των προϋποθέσεων που θέτει το άρθρο 32 του Ν. 14/60 αλλά και η σχετική νομολογία.

 

75.  Οφείλω να επισημάνω ότι, ειδικά η εξέταση του ζητήματος που αφορά το σχολείο του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, δεν μπορεί να αναμένει μέχρι την οριστική ρύθμιση και εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης και να παραμείνει να εκκρεμεί σε βάθος χρόνου. Αφορά ένα τρέχον ζήτημα επείγουσας φύσης, το οποίο θα πρέπει να ρυθμιστεί άμεσα, ούτως ώστε να μην διαιωνίζεται η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα του επηρεαζόμενου ανήλικου, αλλά και ο φαύλος κύκλος αντιπαράθεσης μεταξύ των γονέων του. Είναι ευδιάκριτο, ότι οι σχέσεις των διαδίκων δεν έχουν ακόμα ομαλοποιηθεί μετά την λύση του γάμου τους, αφού επικρατεί αρκετή ένταση και συγκρούσεις μεταξύ τους, ενώ φαίνεται να διαφωνούν σε σειρά ζητημάτων που αφορούν την γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου τους. Επιβάλλεται να επικρατήσει άμεσα σταθερότητα στο ευρύτερο περιβάλλον της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, αφού όπως διαφάνηκε, η ίδια χρειάζεται ηρεμία, φροντίδα και στήριξη σε αυτή την ευαίσθητη νεαρή ηλικία που βρίσκεται.
76.  Στην υπό εξέταση αίτηση, στην βάση των δικογράφων και των ένορκων δηλώσεων των διαδίκων, θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και ορατή πιθανότητα επιτυχίας, εφόσον ο Αιτητής είναι ο πατέρας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, δηλαδή ένας εκ των δύο φορέων της γονικής μέριμνας και τόσο ο ίδιος όσο και η Καθ’ ης η Αίτηση διαφωνούν ως προς την άσκηση σοβαρών και ουσιωδών πτυχών της γονικής μέριμνας της ανήλικης θυγατέρας τους. Περαιτέρω, θεωρώ ότι ο Αιτητής μέσα από τους ισχυρισμούς που προβάλλει στις ένορκες δηλώσεις του, έχει καταδείξει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, το οποίο δεν είναι άλλο από την διασφάλιση της άσκησης ουσιωδών πτυχών της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, όπως η φύλαξη και επιμέλεια του, η διαπαιδαγώγηση του και κατ’ επέκταση η προστασία και προώθηση του γνήσιου και καλώς νοούμενου συμφέροντος του. Εξυπακούεται ότι για το ζήτημα της φοίτησης του παιδιού σε ένα σχολείο απαιτείται η συγκατάθεση και των δύο γονέων. Στο θέμα αυτό προέκυψε έντονη διαφωνία, την οποία θα πρέπει να επιλύσει το Δικαστήριο.
77.  Σε σχέση με το δεύτερο κριτήριο, ήτοι της ύπαρξης πιθανότητας επιτυχίας έχω διαπιστώσει χωρίς να προβαίνω σε ουσιώδη αξιολόγηση αλλά προκαταρτική εξέταση των θέσεων του Αιτητή, ότι αυτός παρουσίασε μία πιθανότητα επιτυχίας, αφού το επίπεδο του αποδεικτικού εμποδίου που αυτός απαιτείτο να υπερπηδήσει δεν ήταν πολύ υψηλό. Όπως ορίζει η σχετική νομολογία, η έννοια της «πιθανότητας» εισάγει κάτι περισσότερο από μία απλή δυνατότητα, αλλά και κάτι λιγότερο από το «ισοζύγιο των πιθανοτήτων».

 

78.  Ειδικότερα, σε σχέση με το ζήτημα του σχολείου της ανήλικης, αναδείχθηκε μέσα από τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων, ότι υπήρξε μεταβολή των συνθηκών μετά την έκδοση του εκ συμφώνου διατάγματος γονικής μέριμνας ημερομηνίας 24/06/2021, αφού αυτή ενεγράφη και φοίτησε σε άλλο σχολείο, ενώ στην συνέχεια μετεγράφηκε με το νέο ακαδημαϊκό έτος στο σχολείο που φοιτούσε πριν από την έκδοση του εν λόγω διατάγματος. Χωρίς να αξιολογώ τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν από τους διαδίκους, κρίνω ότι ο Αιτητής έστω και σε προκαταρτικό βαθμό ικανοποίησε την 2^η προϋπόθεση, δηλαδή ενυπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας της Αίτησης του, διότι έχει το δικαίωμα να αποταθεί για την αιτούμενη θεραπεία, η οποία αφορά μεταξύ άλλων την ρύθμιση μίας πτυχής της επιμέλειας της θυγατέρας του, η οποία είναι επείγουσας μορφής και αφορά την εκπαίδευση της.

 

79.  Αναφορικά με την τρίτη προϋπόθεση, ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο εκτός αν εκδοθεί το ενδιάμεσο διάταγμα, παραπέμπω στην απόφαση M & Ch Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. ν. Timberland Co (ανωτέρω), όπου επισημάνθηκαν τα πιο κάτω (σελ. 1799):

«Όπως επισημαίνεται στην Papastratis v. Petrides (1979) 1 CLR 231, 240, την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο επικαλείται στην απόφασή του, το κριτήριο για την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος είναι η αδυναμία απονομής πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημίας αλλά, με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου σε θεραπεία».

 

80.  Η τρίτη προϋπόθεση, όπως πιο πάνω αναφέρεται, δεν πρέπει να συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς στις υποθέσεις των πολιτικών Δικαστηρίων, πόσο μάλλον στις υποθέσεις των οικογενειακών διαφορών, όπως η παρούσα. Στην απόφαση Κατσουρίδης ν. Κατσουρίδη (1997) 1 Α.Α.Δ. 415, τονίστηκαν τα ακόλουθα (σελ. 427):

 

«Ο εφεσείων δεν αμφισβήτησε ούτε την τρίτη προϋπόθεση από τις προϋποθέσεις της επιφύλαξης στο άρθρο 32(1). Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στο σύγγραμμα του David Bean, Injunctions, 5^η έκδοση σελ. 149 ως προς τη δυνατότητα του Δικαστηρίου για άμεση παρέμβαση με παρεμπίπτον διάταγμα στις περιπτώσεις οικογενειακών διαφορών που απολήγουν σε πράξεις βίας ή που επηρεάζουν την ευημερία ανηλίκων για να καταλήξει πως «οι πληγωμένες σχέσεις και τα τραυματισθέντα συναισθήματα των διαδίκων και των ανηλίκων δεν αποτιμούνται σε χρήμα και δεν αποκαθίστανται μεταγενέστερα.»

 

81.  Στην παρούσα υπόθεση, θεωρώ ότι δεν είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, αλλά και ότι ο Αιτητής που φέρει και το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του, έστω και σε αυτό το προκαταρτικό στάδιο παρέλειψε να εξειδικεύσει και/ή να αιτιολογήσει στον απαιτούμενο βαθμό, γιατί δεν θα μπορεί να ικανοποιηθεί οποιαδήποτε απόφαση εκδοθεί υπέρ του στο μέλλον και κυρίως γιατί θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα το γνήσιο συμφέρον του ίδιου αλλά και του ανήλικου τέκνου του σε περίπτωση που δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα.
82.  Και τούτο διότι, διαπιστώνω ότι η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων συνεχίζει να φοιτά κανονικά στο […] Δημοτικό σχολείο, του οποίου ακολουθεί το κανονικό πρόγραμμα, έκανε φίλους εκεί και διαφαίνεται ότι προσαρμόστηκε σε αυτό. Δεν φαίνεται να προκύπτουν οποιαδήποτε αντικειμενικά προβλήματα στην φοίτηση της εκεί και ούτε διέκρινα να έχουν προβληθεί οποιεσδήποτε ειδικές και εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν αναγκαία ή επιβεβλημένη την άμεση μεταγραφή της από το εν λόγω σχολείο. Εξάλλου, δεν έχω διαπιστώσει να προκαλείται με την φοίτηση του παιδιού στο εν λόγω σχολείο, οποιοδήποτε ουσιαστικό εμπόδιο στην άσκηση της επικοινωνίας του Αιτητή με την ανήλικη θυγατέρα του στα πλαίσια του εκδοθέντος διατάγματος γονικής μέριμνας, αφού αυτή φαίνεται να ασκείται ομαλά, αρκετά διευρυμένα και με επιτυχία, κάτι που αποδεικνύεται από το ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο πατέρα και κόρης εν προκειμένω. Το γεγονός ότι η ανήλικη στα πλαίσια της συνέντευξης της, δήλωσε την επιθυμία της να επιστρέψει στο προηγούμενο σχολείο της στο […], επειδή έκανε πολλούς φίλους εκεί, θεωρώ ότι δεν αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρό και καθοριστικό ρόλο για να αλλάξει σχολείο για τρίτη φορά. Σε κάθε περίπτωση, είναι η θέση μου ότι θα πρέπει να αξιολογηθούν σφαιρικά όλες οι ειδικές περιστάσεις της υπόθεσης και όχι μόνο περιοριστικά η επιθυμία της ανήλικης, η οποία μπορεί και να μην αποσκοπεί εν τέλει στο γνήσιο συμφέρον της ή και να μην είναι εντελώς γνήσια.
83.  Είναι επίσης παραδεκτό, ότι το εν λόγω σχολείο γειτνιάζει με τον τόπο διαμονής της Καθ’ ης η Αίτηση και συνεπώς δεν προκαλείται οποιαδήποτε ταλαιπωρία στην καθημερινότητα της ανήλικης κατά τον χρόνο μετάβασης σε αυτό. Αντιθέτως, το δημοτικό σχολείο […] φαίνεται να βρίσκεται σε αρκετά μακρινή απόσταση από τον τόπο διαμονής της ανήλικης, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει καθυστερήσεις και πρακτικά προβλήματα στην μετάβαση και παραλαβή της ανήλικης από και προς το εν λόγω σχολείο.
84.  Συνεπώς, κρίνω ότι δεν πληρείται η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν. 14/60 δεδομένων και των πιο πάνω περιστάσεων και ούτε μπορώ να αποδεχθώ ότι θα επέλθει ανεπανόρθωτη ζημιά στον Αιτητή και στο ίδιο το παιδί του σε περίπτωση που δεν εκδοθούν τα αιτούμενα προσωρινά διατάγματα. Ούτε έχω πειστεί έστω σε προκαταρτικό βαθμό από τους ισχυρισμούς του Αιτητή, ότι δηλαδή καθίσταται απολύτως αναγκαία η επιστροφή της ανήλικης στο προηγούμενο σχολείο που φοιτούσε στο μέσο της σχολικής χρονιάς ή ότι η συνέχιση της φοίτησης της στο […] Δημοτικό σχολείο είναι πλήρως επιβαρυντική για την ψυχολογία της και την όρεξη της για μάθηση, όπως ο ίδιος επικαλέστηκε.
85.  Παρόλο που οι πιο πάνω διαπιστώσεις μου σφραγίζουν και την τύχη της υπό εξέταση Αίτησης, εν τούτοις για σκοπούς πληρότητας και αφού έχω καταλήξει ότι δεν πληρούνται σωρευτικά οι τρείς προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/60, προχωρώ να εξετάσω το ζήτημα του ισοζυγίου της ευχέρειας. Ως γενική αρχή, το Δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας θα πρέπει να λάβει πρωτίστως υπόψη του τις ανάγκες της δικαιοσύνης σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα γεγονότα της υπόθεσης και κυρίως το καλώς νοούμενο συμφέρον του τέκνου.

 

86.  Ισοζυγίζοντας τα δεδομένα της υπόθεσης και σταθμίζοντας τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, έχοντας πάντα κατά νου ως κυρίαρχο παράγοντα το συμφέρον του παιδιού, κρίνω ότι οι δυσμενείς συνέπειες που πιθανόν να επέλθουν στο ανήλικο τέκνο των διαδίκων σε περίπτωση που εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα για την ακύρωση της μεταγραφής της ανήλικης στο […] Δημοτικό σχολείο, όπως μεταξύ άλλων η αναστάτωση, η σύγχυση και η ταλαιπωρία, θα είναι πολύ μεγαλύτερες, παρά από το να μην εγκριθεί η αιτούμενη θεραπεία.

 

87.  Θεωρώ συνεπώς ότι δεν θα ήταν εύλογο και δίκαιο να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα και να διακοπεί απότομα η φοίτηση της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων η οποία συνεχίζεται για αρκετούς μήνες στο […] Δημοτικό σχολείο, αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με νέα μεταβολή της κατάστασης σε σχέση με την φοίτηση του παιδιού για τρίτη φορά σε διάστημα ενός περίπου έτους, κάτι που πιστεύω πως δεν θα εξυπηρετούσε το γνήσιο συμφέρον του τέκνου. Θα πρέπει να αποφευχθεί οποιαδήποτε αχρείαστη αναστάτωση στην ζωή και καθημερινότητα του παιδιού με την εκ νέου αλλαγή του σχολικού του περιβάλλοντος, από την στιγμή που η πλευρά του Αιτητή δεν τεκμηρίωσε επαρκώς τους λόγους για τους οποίους η αλλαγή αυτή καθίσταται επιβεβλημένη.

 

88.  Ως εκ τούτου, το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της μη έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος. Περαιτέρω, κρίνω ότι το γνήσιο συμφέρον του ανήλικου τέκνου επιβάλλει να μην διαταραχθεί η υφιστάμενη κατάσταση των πραγμάτων όπως έχει διαμορφωθεί, ούτως ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε διατάραξη της καθημερινότητας της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων σε μία κρίσιμη και ευαίσθητη ηλικία, όπου προέχει η διασφάλιση της σταθερότητας και ηρεμίας του παιδιού και όχι οι προσωπικές προτιμήσεις και επιδιώξεις των γονέων του.

 

89.  Αναφορικά με τις αιτούμενες θεραπείες υπό (1), (2) και (3) της ενδιάμεσης Αίτησης με τις οποίες αξιώνεται η ακύρωση του διατάγματος γονικής μέριμνας ημερομηνίας 24/06/2021 και η ανάθεση της φύλαξης και επιμέλειας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων στον Αιτητή, είναι η θέση μου, ότι στα πλαίσια εξέτασης της παρούσης και στην βάση των πιο πάνω δεδομένων και προκαταρτικών διαπιστώσεων του Δικαστηρίου, αυτό θα αποτελούσε ένα εξαιρετικά δραστικό μέτρο το οποίο δεν δικαιολογείται υπό τις περιστάσεις. Θεωρώ ότι οι αιτούμενες θεραπείες δεν μπορούν να επιτύχουν, αφού εξάλλου το Δικαστήριο δεν μπορεί να ασχοληθεί εις βάθος σε αυτό το στάδιο με τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς που προβάλλονται από τους διαδίκους, ούτως ώστε να καταλήξει σε οποιοδήποτε εύρημα για την αναγκαιότητα προσωρινής ρύθμισης των πιο πάνω πτυχών της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, μέχρι την εκδίκαση της εναρκτήριας Αίτησης. Ούτε βέβαια έχουν καταδειχθεί από την πλευρά του Αιτητή εκείνες οι επείγουσες, εξαιρετικές και ειδικές περιστάσεις οι οποίες να επιβάλλουν δίχως άλλο την επιδίκαση των πιο πάνω θεραπειών.

 

90.  Ούτε βέβαια έχει τεκμηριωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό από την πλευρά του Αιτητή, οποιαδήποτε ουσιώδης μεταβολή των συνθηκών από την έκδοση του εν λόγω διατάγματος και εντεύθεν, η οποία να δικαιολογεί την λήψη ενός τέτοιου δραστικού μέτρου όπως η ακύρωση ενός διατάγματος, το οποίο μάλιστα είχε εκδοθεί εκ συμφώνου. Οι ισχυρισμοί του Αιτητή περί ασυνέπειας της Καθ’ ης η Αίτηση στην τήρηση του προγράμματος επικοινωνίας στα πλαίσια εφαρμογής του εν λόγω διατάγματος και περί αδιαφορίας της προς την ανήλικη, δεν δικαιολογούν κατά την άποψη μου την ανάθεση της επιμέλειας και φύλαξης του παιδιού στον ίδιο στα πλαίσια ενός προσωρινού διατάγματος. Ιδίως από την στιγμή που η Καθ’ ης η Αίτηση αντικρούει τους εν λόγω ισχυρισμούς και δεν έχει αντεξεταστεί επί τούτου από την πλευρά του Αιτητή που φέρει και το βάρος απόδειξης εν προκειμένω. Ενδεχομένως, το ενδεδειγμένο μέτρο που θα έπρεπε να λάβει ο Αιτητής να ήταν άλλο, εφόσον θεωρούσε ότι το διάταγμα δεν τηρείτο κατά γράμμα από την Καθ’ ης η Αίτηση.

 

91.  Να επισημάνω ότι, το Δικαστήριο δεν δικαιούται να ασχοληθεί σε αυτό το στάδιο με κάθε ξεχωριστό περιστατικό ή γεγονός που αναφέρουν με ιδιαίτερη λεπτομέρεια οι διάδικοι μέσα από τις ένορκες δηλώσεις τους, ωσάν να πρόκειται περί εκδίκασης της κυρίως αιτήσεως και τεκμηρίωσης για το ποιος γονέας είναι καταλληλότερος σε σχέση με την φροντίδα, διαπαιδαγώγηση και ανατροφή του ανήλικου τέκνου τους. Δεν παραβλέπω ότι έχουν προβληθεί και από τους δύο διαδίκους, διάφορα ανησυχητικά περιστατικά σε σχέση με την κακή ή αμελή άσκηση των γονικών καθηκόντων τους, τα οποία σε κάθε περίπτωση αυτοί αμφισβητούν και αντικρούουν σε κάποιο βαθμό, εν τούτοις αυτό δεν είναι το στάδιο κατά το οποίο θα τα εξετάσω εις βάθος, ούτως ώστε να καταλήξω σε ασφαλή τελικά ευρήματα και συμπεράσματα.
92.  Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι το Δικαστήριο οφείλει να αξιολογήσει τους ισχυρισμούς των διαδίκων σε σχέση με την άσκηση της φροντίδας και επιμέλειας του ανήλικου τέκνου τους και κατ’ επέκταση της αξιολόγησης του γονικού τους ρόλου και καταλληλότητας, κατά το στάδιο εκδίκασης της εναρκτήριας αίτησης, όταν πλέον θα έχει ενώπιον του την ολοκληρωμένη μαρτυρία των διαδίκων και κυρίως τα ευρήματα και τις διαπιστώσεις της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας, ούτως ώστε να είναι σε θέση να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα. Οτιδήποτε διαφορετικό, δεν θα ήταν ορθό ή εύλογο υπό τις περιστάσεις της υπό εξέταση Αίτησης, ενώ θα προκαλούσε αδικία στην μία ή στην άλλη πλευρά.

 

93.  Επιπρόσθετα, είναι η θέση του Δικαστηρίου ότι σε περίπτωση που εκδοθεί το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα σε σχέση με την επιμέλεια και φύλαξη της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, αυτό θα ισοδυναμούσε με την τελική κρίση του ζητήματος αλλά και της ουσίας της εναρκτήριας Αίτησης, αφού θα προκύψουν ταυτόσημα αποτελέσματα, από την στιγμή που και στην ενδιάμεση αλλά και στην εναρκτήρια αίτηση επιζητείται η ίδια θεραπεία, ήτοι η ακύρωση του διατάγματος ημερομηνίας 24/06/2021. Θεωρώ ότι το Δικαστήριο στην βάση της σχετικής νομολογίας, θα πρέπει να αποφύγει την έκδοση ενός προσωρινού διατάγματος το οποίο θα διεκπεραιώσει και θα διευθετήσει την ουσία της υπόθεσης υπέρ του ενός ή του άλλου διαδίκου από αυτό το στάδιο, προκαλώντας ενδεχομένως αδικία και τετελεσμένα.

 

94.  Δεν παραβλέπω το γεγονός ότι η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων δήλωσε ξεκάθαρα την επιθυμία της να διαμένει με τον πατέρα της, αναφέροντας και τους λόγους όπως διαφάνηκε μέσα από την συνέντευξη της με το Δικαστήριο. Η άποψη της αυτή, ουσιαστικά φαίνεται να σχετίζεται με την επιθυμία της για τον καθορισμό του τόπου διαμονής της, ενώ δεν φαίνεται να συνδέεται αυστηρά με την άσκηση όλων των πτυχών της επιμέλειας και της εν γένει γονικής μέριμνας της, όπως δηλαδή επιθυμεί και αξιώνει ο πατέρας της, αφού δεν έχει ξεκαθαρίσει με βεβαιότητα ότι η ανήλικη αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά και το τι διακυβεύεται εν προκειμένω. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι σε αυτό το στάδιο και στα πλαίσια εξέτασης μίας τέτοιας Αιτήσεως δεν μπορεί να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στις απόψεις της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό ώστε να ρυθμίζεται τελεσίδικα το εν λόγω ζήτημα και χωρίς μάλιστα να τεθούν πρώτα ενώπιον του Δικαστηρίου, τα διαφωτιστικά ευρήματα της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας αλλά και η ολοκληρωμένη μαρτυρία των διαδίκων.  

 

95.  Στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση με αρ. 8/2021 μεταξύ Γ.Κ. -και- Ε.Ζ ημερομηνίας 13/05/2021, επισημάνθηκε σε σχέση με την ευχέρεια με την οποία ένας ανήλικος που έχει ακόμα ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητα του υπό διαμόρφωση, μπορεί να επηρεαστεί από τους γονείς και τις συνεπακόλουθες υποχρεώσεις τους, ώστε να αποφεύγεται ο σχηματισμός εχθρότητας του παιδιού προς τον άλλο γονέα κατά τρόπο που να αντιβαίνει προς το συμφέρον του, όπου το πρωτόδικο δικαστήριο παρέπεμψε στο ακόλουθο χαρακτηριστικό απόσπασμα από την απόφαση του Αρείου Πάγου ΑΠ 1910/2005:

 

«Πρέπει δε να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμα ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητα του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στο σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμηση του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Η διάσπαση εξ άλλου της οικογενειακής συνοχής κλονίζει σοβαρώς την ψυχική ισορροπία του τέκνου που αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα. Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία όχι σπανίως χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής ο γονέας που αναλαμβάνει τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια έχει, κατά την επιλογή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετώπισης των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο και αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής».

 

96.  Αναφορικά με την αιτούμενη θεραπεία υπό (4) της υπό εξέταση ενδιάμεσης Αίτησης, ήτοι για την έκδοση προσωρινού διατάγματος το οποίο να απαγορεύει στην Καθ’ ης η Αίτηση να απομακρύνει την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων εκτός της δικαιοδοσίας αυτού του Δικαστηρίου και ιδιαίτερα εκτός Κύπρου, χωρίς διάταγμα και/ή χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου, κρίνω ότι αυτή είναι παντελώς ανεδαφική, άνευ αντικειμένου και θα πρέπει να απορριφθεί.

 

97.  Και τούτο διότι, έχει ήδη εκδοθεί εκ συμφώνου τελικό διάταγμα (βλ. παράγραφο (Γ) του διατάγματος ημερομηνίας 24/06/2021) με το οποίο απαγορεύεται στην Καθ’ ης η Αίτηση να μεταφέρει εκτός Κύπρου την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων, χωρίς την γραπτή συγκατάθεση του Αιτητή η οποία θα δίδεται ενώπιον Πρωτοκολλητή ή πιστοποιούντος υπαλλήλου ή μετά από άδεια του Δικαστηρίου. Προφανώς το εν λόγω ζήτημα έχει ήδη ρυθμιστεί από τους ίδιους τους διαδίκους και μάλιστα στα πλαίσια ενός τελικού προστακτικού-απαγορευτικού διατάγματος, το οποίο κατοχυρώνει στο έπακρον τα δικαιώματα της πλευράς του Αιτητή. Συνεπώς, δεν προκύπτει οποιαδήποτε ανάγκη για εκ νέου έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος το οποίο να κατοχυρώνει κάτι που ήδη ισχύει, ενώ φυσικά προκύπτει ότι δεν υπάρχει πλέον οποιοσδήποτε κίνδυνος για μεταφορά της ανήλικης εκτός Κύπρου από την μητέρα της, εφόσον το εν λόγω διάταγμα φαίνεται να παραμένει σε ισχύ από την ημερομηνία έκδοσης του. 

 

98.  Τονίζω εκ νέου, ότι οι προαναφερόμενες θέσεις του Δικαστηρίου, έγιναν στα πλαίσια της εξέτασης για έκδοση των αιτούμενων προσωρινών διαταγμάτων και μόνο, αφού όλα τα ζητήματα που ηγέρθηκαν στην εναρκτήρια αίτηση θα εξεταστούν και θα αποφασισθούν, όταν θα εκδικαστεί η ουσία της υπόθεσης (βλ. Δημοκρατία της Σλοβενίας ν. Beograska Banka D.D. (1999) 1 (A) Α.Α.Δ. 225,236).

 

99.  Κρίνω σκόπιμο να υποδείξω ότι, με βάση την σχετική νομολογία, το παρόν Δικαστήριο λειτουργεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος της δικαιοδοσίας του στον ευαίσθητο και πιο σοβαρό κοινωνικό χώρο των οικογενειακών σχέσεων και ότι σκοπός του θα πρέπει να είναι η διόρθωση ή ο περιορισμός της περαιτέρω επιδείνωσης της οικογενειακής σχέσης με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στα μέλη της. (βλ. Κατσουρίδη v. Κατσουρίδης (1997) 1 Α.Α.Δ. 415).

 

100. Στην απόφαση που εκδόθηκε από το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο στην υπόθεση Δημοσθένους ν. Δημοσθένους Έφ. Αρ. 21/2019, ημερομηνίας 26/09/2020, επισημάνθηκε ότι όπου η λογική και η έμφυτη μητρική ή πατρική αγάπη πρυτανεύουν, οι γονείς δεν διασταυρώνουν τα ξίφη τους, ούτε αναλώνουν τις δυνάμεις τους στα Δικαστήρια, αλλά αντίθετα τις ενώνουν χάριν της ευημερίας των παιδιών.

 

101. Έχω παραπέμψει στις πιο πάνω αποφάσεις προς προβληματισμό, διότι έχω αντιληφθεί μέσα από τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων, ότι τα αισθήματα τα οποία τρέφει ο ένας γονέας για τον άλλο, παραμένουν έντονα αρνητικά και αποτελεί θεωρώ χρέος τους να ομαλοποιήσουν την σχέση τους, προς όφελος του παιδιού τους, πριν να κλονιστεί ανεπανόρθωτα ο ψυχοσυναισθηματικός του κόσμος. Ούτε βέβαια επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται τα παιδιά ως «εργαλείο» προς εξυπηρέτηση άλλων επιδιώξεων των γονέων τους, όπως η λήψη η μη διατροφής ή ακόμα και η διεκδίκηση περιουσιακών στοιχείων. Επί τούτου, στην απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεση Σ. Παπαβαρνάβα ν. Ελ. Παστελλά, Έφ. Αρ. 32/2015, του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 19/12/2017, επισημάνθηκε στους γονείς ότι η οξύτητα που παρατηρείται στην αντιπαράθεση τους, ενδεχομένως να προκαλέσει ζημιά στην ηρεμία των παιδιών τους και για αυτό παροτρύνθηκαν να κάνουν δεύτερες σκέψεις σε ότι αφορά τους περαιτέρω χειρισμούς τους, αλλά και να προβληματιστούν σοβαρά κατά πόσο μία φιλική διευθέτηση θα επέφερε ηρεμία τόσο στους ίδιους, όσο και στα ανήλικα τέκνα τους.

 

(VII)      ΚΑΤΑΛΗΞΗ։

 

102.  Συνεπακόλουθα για τους πιο πάνω λόγους, όλες οι αιτούμενες θεραπείες της μονομερούς αίτησης ημερομηνίας 29/04/2024 απορρίπτονται στο σύνολο τους.
103.  Επιπρόσθετα, επειδή μέσα από τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων αλλά και μέσα από την συνέντευξη της ανήλικης, έλαβα γνώσιν διαφόρων πληροφοριών και ισχυρισμών περί σωματικής, ψυχολογικής και λεκτικής κακοποίησης της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, δίδω οδηγίες προς τον Πρωτοκολλητή του Οικογενειακού Δικαστήριου Λεμεσού όπως ενημερώσει άμεσα τις αρμόδιες υπηρεσίες του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας, ούτως ώστε να προβούν στις ανάλογες ενέργειες για τυχόν προστασία της ανήλικης, αν αυτό κριθεί σκόπιμο.

 

104.  Ασκώντας τη διακριτική μου εξουσία και ενόψει της πιο πάνω κατάληξης, κρίνω ότι τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας θα πρέπει να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα και να επιδικαστούν υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και να καταβληθούν μετά την εκδίκαση της εναρκτήριας Αίτησης.

 

 

                                                         (Υπ.) ............................................................

                   Χ. Πογιατζής Δ. Οικ. Δ.

 

 

 Πιστό αντίγραφο

 Πρωτοκολλητής

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο